ყველა გაოცებული გვიყურებდა მათ შორის გიორგი და სალომეც.ვაკო თვალებში მიყურებდა და იღიმოდა არ ვიცი რავთქვა ეს ძალიან კარგი გრძნობა იყო რაღაც წარმოუდგენელი რომლის გადმოცემაც არშემიძლია.
ჩემი ადილი დავიკავე და თამაში გავარგძელეთ.დაატრიალა ვანომ ამოვიდა ანდრო და მარი...მარი ჩემი დაქალია შეიძლება ითქვას რომ დაც...
-აბა სიმართლე თუ მოქმედება მარიამმ?
-სიმართლე!
-ამ კლასიდან ვინმე მოწონს?
მარის ანდრო მოსწონს ანდრო ჩემი ძმაკაცია და ვიცი რომ მათ შორის არის რაღაც ამოუსნელი რაღაც მიზიდულობა მაგრამ ამაში არცერთი არ ტყდება და სიმართლეს არ ამბობენ.
-ამმ მე...ისა...ამმმ...
მარიმ მე შემომხედა სულ წითელი იყო არიცოდა ა უნდა ექნა.მის გამომეტყველების მიხედვით ძნელი მისახვედრი არ იყო რომ ძალიან ნერვიულობდა.
-ამ..კი აის ვიღაც ვინც მომწონს
ანდრომ ეშმაკურად ჩაიცინა.
-კარგი კარგი
ატრიალებს ვაკო ამოვედით მე და სალომე
-აჰაჰჰჰ ოუუ როგორც იქნაააა.
სალომემ გიორგის შეხედა და ჩაიცინა.
-აიმართლე თუ მოქმედება?
-სიმართლე!
-ჰეიიი ეს უსამართლობაა სულ სიმართლეს ამბობ!!
-ამმ თუ დაგავიწყდა მოდი შეგახსენებ რომ წეღან ვაკოს ვაკოცე იმიტომ რომ მოქმედება ავირჩიე ასე რომ თუ მასოვრობასთან პრობლემები გაწუხებს გირჩევ ექიმს მიმართო!
გავიფიქრე საიდან ამდენი გამბედაობა კატუსიი???ჩემს ხმაში აღელვება ჟღერდა ნერვიულობა იგრძნობოდა მაგრამ მაინც გამბედავად მივაალე ყველაფერი
-კარგი კარგიიი ესეიგი სიმართლე არა?
-ჰომმ
-რას ფიქრობ გიორგიზე?
გიორგის სახელის გაგონებისას ტკივილი ვიგრძენი,სევდა,სიბრაზე..ამავდროულად ვაკოს შევხედე დავინახე მუშტები როგორ ჰქონდა შეკრული,ძარღვები დაჭიმული და კბილებს ერთმანეთს უჭერდა ეს ადვილი შესამჩნევი იყო მაგრამ როგორც ჩანს მხოლოდ მე შევნიშნე.
-რასუნდა ვფიქრობდე? ვიცი რომ უყვარს ადამიანების წვალება,გოგოების გრძნობებზე თამაში და...
მოულოდნელად გიორგიმ შემაწყვეტინა საუბარი.
-საკმარისია!ს ა კ მ ა რ ი ს ი ა!!!!კბილებში გამოსცრა და მომაშტერდა!
-უკაცრავად და საკმარისი რააარის?გოგების გრძონებზე თამაში კაცობა გგონია?გგონია რომ შენ კაციხარ?ნული ხარ გესმის?არაფერი ხარ!
საუბარში ვაკოც ჩაერთო და გიორგის გამწარებული უყურებდა.
-არგინდათ!აქ განსახილველი თემა არ არის ეგ შეწყვიტეთ.არ მინდა ვინმე ჩემს გამო უსიამოვნებაში გაეხვიოს!
ავდექი და ვაკოსან მივედი ხელი მოვკიდე და გავიყვანე,ყველა გაოცებული იყურებოდა კითხვის ნიშნის თვალებიათ.
-ვაკო გთხოვ არგინდა შეწყვიტე !მადლობა რომ მიცავ ყველაფრისთვის მადლობა მაგრამ არმინდა რომ ჩემს გამო შენ უსიამოვნებაში გაეხვა.გორგი არ მადარდებს გიორგი წარსულს ჩაბარდა არავინაა ჩემთვის და არც არასდროს იქნება მთავარი შენხარ ნუთუ არგესმის?
ბოლო სიტყვები ჩუმად ვთქვი მაგრამ მაინც გაიგო და ჩაიცინა.
-კატო არმინდა გიორგიზე საუბარი...შენ არინერვიულო კარგი?შენც ჩემთვის ყველაზე მთავარი და მნიშვნელოვანი ხარ გპირდები შენ განერვიულებას,წყენას,გაბრაზებას არავის არ ვაპატიებ!
ხელი ლოყაზე დამადო და თავი ამაწევინა.ერთმანთს თვალებში ვუყურებდით,ვერვიჯრებდი რომ ეს მითხრა.ამასობაში გიორგი მოვიდა.
-აბა რაქენით?გაარკვიეთ?
ვაკო მასთან მიიწია რაღაცის თქმას აპირებდა როცა ხელი მოვკიდე და ვანიშნე არ გინდა თქო. ზარი დაირეკა დარბაზიდან გავდიოდით თითქმის უკვე ისტორიის კლასთან ვიყავით როცა გავაანალიზე რომ ისევ ვაკოს ხელიეჭირა და ერთმანეთს არ ვუშვებდით ვაკოს შევხედე და სირცხვილის გრძნობა დამეუფლა სულ გავწითლდი მანაც შემომხედა
-მაპატიე მე...მე...ისა...დავიწყდა რომ შენი ხელი მეჭირა მაპატიე ვაკო...
-არა ასამბობ პაირბას ნუ მთხოვ პირიქით ეს სასიამოვნო იყო სასიამოვნოა როცა საყვარელი ადამიანის ხელი გიჭირავს და იცი რომ ის არასდროს მიგატოვებს...ბოლო სიტყვები თითქოს თავისთვის თქვა გავიგე,გავიღიმე და არაფერი არ მითქვია. ვაკომ მითხრა რაღაც საქმე მაქვს და მალე დავბრუნდებიო... კლასში შევედი მე ფანჯარასთან დავიკავე ადგილი და გარემოებას ვათვალიერებდი როცა მერხთან ჩანთის დადების ხმა გავიგე...გამეღიმა
-ასე მალე მოხვედი?ვთქი და გამეღიმა
-არვიცი ვის ელოდებოდი მაგრამ მევარ! ბოხი ხმა ჩამესმა ეს ის ხმა იყო რომელსაც ვერ ვიტანდი და საშინლადძულდა. გვერდით გავიხედე და გიორგი დანინახე
-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?
-შენთან ვჯდები!
-არა!
-ვითომ რატომ?
-იმიტომ რომ მე არ მინდა გასაგებია?მინა რომ რაც შეიძლება შორს იყო ჩემგან არმინდა შენნაირ დეგრადოულ პიროვნებასთან მქონდეს საქმე.
-ცნობისთბის ჩემი სიტყვები დაიმახსოვრე:მ ა ლ ე მ ი ნ ა ტ რ ე ბ!!!კბილებში გამოსცრა და მომაშტერდა
-ვერ ეღირსები!
ჩანთა ავიღე და კედლისკენ დავჯექი...
ცოტახანში ისევ ჩანთის ხმა გავიგე
-კედლისკენ რატომ ზიხარ?
ეს ის ხმა იყო რომელიც მე მაბედნიერებდა რომელიც მაიგიჟებდა და მიყვარდა
-რავი
-აჰაჰ კარგი
გვერდით მომიჟდა და ვსაუბრიბდით მაგრამ მნიშვნელოვანი არაფერი ყოფილა.
ასე დამთავრდა კიდევ ერთი დღე.
სახლში დაქანცული მივდიოდიძლივს მივაღწიე სახლამდე,იმდენად დაღლილი ვიყავი...სახლის კარებთან ვიყავი როცა მობილური აწკრიალდა.უცხო ნომერი იყო
-გისმენთ
-კატო უნდა ვილაპარაკოთ!
მისი ხმის ონებისას მაშინვე ვიცანი ვინც იყო
-რაგინდა გიორგი?
-შენ მინდიხარ!
-შემეშვიიი აღარ გაბედო და აღარ დამირეკო უნამუსო!!!!
მაშინვე გავუთიშე და გაბრაზებული შევვარდი სახლში.
სამზარელოდან არაჩვეულებრივი სურნელი ტრიალებდა ამ სურნელზე კი ვგიჟდებოდი.ჩანთა სავარძელზე დავდე, ქურთუკი გავიხადე და სამზარეულოსაკენ გავიქეცი,იქ დედა იდგა ნამცხვარს აცხობდა მივედი და ჩავეხუტე
-ქეეთ რით დავიმსახურეთ შენგან ასეითი პატივი ნამცხვარს რომ გვიცხობ?
-ნუ ტუტუცბ კატუსიი!
მითხრა და გამიღიმა
-ოჰოჰო
-იცი დღეს სტუმრები მოდიან!
-ოუუ დეე ვიინ?
-ჩემი ძველი მეგობარი და მისი ვაჟი,იცი რა საყვარელი ბიჭიაა ვაიმეეე :)))
-კარგი დე კარგი მე ჩემს ოთახში ავალ
-კატო წუთი წუთზე აქ უნდა იყნენ!სწრაფად კაბა ჩაიცვი და ჩამოდი
-რა კაბა დედა კარგი რაა!ამ დეკემბერშ რა კაბა უნდა ჩავიცვა ხუმროობ?
-კატოოო!
-ოოოოოოფ ეს დედებიიი!ამოვილაპარაკე და თვალები გადავატრიალე!
სწრაფად ავირბინე ოთახში და საწოლზე კაბა დამხვდა...
გრძელი იყო ფეხთან ჩახსნილი და შავი მართლაც სასწაულად ლამაზი იყო...
ჩავიცვი და დაბლა ჩასვლა დავაპირე როცა კარებზე ზაის ხმა გაისმა...
დედამ გააღო მიესალმა და ჩაეხუტა.მეც ჩავდიოდი როცა კარებთან მდომი გიორგი შევნიშნე...
შემომხედა და გაოცებისაგან თვალები ლამის შუბლან აუვიდა ორივემ ერთდროულად შევსძახეთ ერთმანეთს
-გიორგიიიიი
-კატოოოოოო
დედაჩემი და გიორგის დედა გაოცებულები გვიყურებდნენ
მე ერთ ადგილას ვიდექი და ვერ ვმოძრაობდი ნუთუ გიორგიზე ამბობდა დედაჩემი...ო არა ესღა მაკლდა!!!ბედიც ამას ქვიაა!!!
-ბავშვებოო თქვენ საიდან იცნობთ ერთმანეთს??
-კლასელები ვართ!წამოიძაა ჯერ კიდევ გაოცებულმა გიორგიმ
-ძალიან მიხარია რომ ერთმანეთს იცნობთ!
გიორგის დედამ გაგვიღიმა და ხელები გამიშალა ჩამეხუტეო,მეც მისკენ დავიძარი და ჩავეხუტე
-გამარჯობა მე კატო მქვია
-სასიამოვნო კატუციი მე ანასტასია
-ჩემთვისაც სასიამოვნოა ქალბატონო ანასტასია
-აჰამმ წამობრძანდით სუფრასთან! დდამ ხელი გაგვიშალა და მიგვანიშნა იქ დასხედითო ისე მოხდა რომ მე და გიორგის ერთად დაჯდომა მოგვიწია...
-კატო შეყვარებული გყაავს? მკითხა გიორგის დედამ.ამის გონებისას გავწითლდი...დედაჩემს გონია რომ შეყვარებული მყავს ამიტომ მანვე უპასუხა
-კიიი იცი რა საყვარელი ბიჭიაა ვაკო ქვია!
-დედააა!!!
-კარგი კარგი
გიორგიმ მიშტები შეკრა..ძარვები დაეჭიმა,და სახეზე სიბრაზეც შესტყობოდა.
-კარგად ხარ? კითხე გიორგის ირონიულად და გავიცინე :დდდ
-კატო!ნუ მაგიჟებ!
ჩემსკენ მოიწია და ყურში ჩამჩურჩულა

-მოდი ასე გეტყვი იმაზე უარესს გაგიკეთებ რაც შენ გამიკეთე ამაში ეჭვიც კი არ შეგეპაროს გასაგებია?გიორგი?
-ვნახოთ! შემომხედა გამწარებულმა და ტონს მოუმატა.
მე მაშინვე ავდექი და სააბაზანოში შევვარდი
მისი სიყვების გახსენებისას გული უფრ და უფრო გამალებით მიცემდა.კარზე კაკუნი გავიგე და მაშინვე შევსძახე
-ეხლავეე!
მაკიაჟი შევისწორე და აბაზანიდან გავედი.
გიორგი დამხვდა კარებთან და ხელი წელზე შემომხვია
-რასაკეთებ?გაგიჟდი?ფსიქმოპატო!ახლავე ხელი გამიშვი!!!
-კატო დაწყნარდი მე მინდა რომ ყველაფრი აგიხსნა!
-რაც არ უნდა ამიხსნა გატეხილ გულს ვერ გაამთელებ!
-ვიცი რომ გულის სიღრმეში მაინც მოგწონვარ!
-ჰაჰაჰააა როგორი სააცილოაა აჰაჰა ძაან ცდები საყვარელოო!
-კატოო!
-კატოო . გავიმეორე ირონიულად და დავიჯღანე

-ვიცი,მარლა ვიცი, რომ მოგწონვარ!
-გიორგი მე შენ მომწონდი უფრო მეტიც,მიყვარდი მაგრამ გახსოვს რა გააკეთე?ახლა ჩვენს შორის არაფერი ხდება და არც მოხდება აღარასდროს!
-მაგრამ მე მიყვარხარ!
ამ სიტყვების გაგონებისას გავოგნდი მაგრამ სიძულვილი მაინც მქონდა მის მიმართ სხვა არაფერი!მაშინვე წამოვედი და გიორგი მარტო დავტოვე,ჩემს ოთახში შევედი კარები ჩავკეტე და ტირილი დავიწყე,ყველაფერი გამახსენდა,ძველი გრძნობა გამასენდა,გამახსენდა თუ როგორ ძალიან მიყვარდა გიორგი მაგრამ მან ჩემს გრძნობებზე ითამაშა! და მე ამის უფლებას აღარავის აღარ მივცემდი...
მობილური ავიღე და მუსიკები ჩავრთე,მობილურში99%სულ სევდიან მუსიკები მიწერია,ჩემს ხასიათს შეეფერება და მომწონს
მობილური აწკრიალდა შევხედე და ვაკო რეკავდა...ემთან მხოლოდ 1-2ქონდა დარეკილი ეგეც აკვეთილის გამო ალბათ ეხლაც ჩანიშვნა უნდა.
-გისმენთ
-კატუციი რაღაც უნდა გთხოვო
-გისმენ ვაკო
-შეიძლია რმ ორი წუთით გარეთ გამოხვიდე?
-რამე მოხდა?
-მერე გეტყვი
-აჰამ კარგი სადხარ?
-შენი სახლის წინ
-ჰეიი ახლა შენ ბაზაზე არ უნდა იყო?
-გამოვიპარე
-ამმ კარგი დანარჩენს რო გნახავ მერე გეტყვი თან უნდა გეჩხუბო რო გამოიპარე
ვუთხარი და ორივემ სიცილი დავიწყეთ
-კარგი კატუცი
გავუთიშე და ახლა ვფიქრიბდი სახლიდან როგორ გავსულიყავიისე რო დედაჩემშ და გიორგის არ დავენახე...
აააააჰააა მომაფიქრდააა
ქურთუკს ხელი დავალე და აივნიდან გადაძრომვა დავიწყე
-კატო ბრთხილააად
ბოლოს ვაკოს სიტყვები გავიგე ვერც კი გავაანალიზე როგორ ჩავვარდი ვაკოს მკლავებში
ერთმანეთს თალებში ვუყურებდით,ვაკომ ძის დამსვა და გული ისევ გამალები მიძგერდა...
-ხოარ დაშავდი?
-არა და შენ?რაიმე ხომ არ გატკინე?
-არა!ჩემზე ნუ ნერვიულობ
-მაპატიე!
-სულ ბოდიშებს ნუ მიხდი
-მაპატიე! ისევ ვუთხარი რაზეც ორივეს სიცილი აგვიტყდა
-რალამაზად გამოიყურები!.
ჯანდაბაააა სულ დამავიწყდა რომ კაბა მავიაააა ო არაააა ახლა იფიქრებს რომ ასე მასთან შესახვედრად გამოვეწყვე
-ააამ მადლობა!
-ასე რატომ გაცვია?
-ქეთიმ დამაძალა!
-აჰაჰ რატოო
-ძველი მეგობარი მოუვიდა და ასე ძალით გამომაწყო
-ძალიან ლამაზი ხარ!
ამის გაგონებისას არვიცი გავიჟდი ლამის,მინდოდა რომ მივვარდნოდი და ჩავხუტებოდი მაგრამ არ შემეძლო...
-ძალიან დიდი მადლობა
-წამოდი სკვერში დავსხეთ ან ყავა დავლიოთ სადმე არგინდა?
-ამმ სკვერში მირჩენია!
-კარგი მაგრამ თუ შეგცივდება მითხარი
-კარგი,ჰეი და შენ რატომ გამოიპაე ბაზიდან?
-ისა...მე...ამ... მე შენთან მინდოდა ლაპარაკი.
-რაზე?
-მოკლედ კატუსი...მომწონხარ!უფრო მეტიც მიყვარხარ!