იმაზე მძიმე არაფერია, როდესაც ცხოვრებაში ნათელი წერტილი გაქრება.გაქრება ადამიანი რომლოსთვის ალბათ სიცოცხლესა დათმობდი, წავა სამუდამოდ და აღარ დაბრუნდება. წავა ზემოთ ცაში ღმერთთან და იქედან დააკვირდება შენს მოქმედებებს. მიყვარდა? სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა, მის გარეშე ერთი წუთითაც ვერ ვძლებდი მართლა. ის იყო ადამიანი რომელთანაც დაცულად ვგრძნობდი თავს,რომელთანაც მინდოდა ოჯახი შემექმნა. ის იყო რაღაც დიდი ჩემთვის ეს დიდი კი სიყვარულია. მიყვარდა,ის გამორჩეული იყო,მარტო იმიტომ კიარა რომ მე მიყვარდა ის გამორჩეული იყო ყველაფრით. მისი ქცევები მაგიჟებდა. მიყვარდა მიყვარდა და მიყვარდა ასე დაუსრულებლად ზღვასავით. მაგრამ ღმერთმა ასე ინება, წამართვა წაიყვანა ჩემი დამიანე წაიყვანა, ადამიანი რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა. ყოველი ღამე ცრემლით სრულდება,დღე არ გავა ის რომ არ გამახსენდეს,მის საფლავზე არ ავდივარ, არ კიარა ვერ მეშინია იმ ტკივილის რომელსაც იქ ასვლა მომაყენებს.
ყოველდღე ვაჩვენებ მეგობრებს რომ ბედნიერი ვარ, თუმცა იქ სადღაც, გულის იმ ნაწილში სადაც არავინ უნდა ჩაიხედოს მე ის მაკლია, მე ის მჭირდება.
არ დამავიწყდება მისი ბოლოს სიწმრით ნათქვამი სიტყვები
"იპოვე სიყვარული,გყავდეს ბევრი შვილი და იყავი ბედნიერი, ეს ჩემთვის გააკეთე თუ გიყვარვარ ამას გააკეთებ. მიყვარხარ კესო!"
ამ სიტყვებისდა მიუხედავად მაინც ვერავინ გამოჩნდა ისეთი, ისეთი რომ რაიმე დამენახა მასში. გგონიათ არ მინდა ბედნიერება? როგორ არ მმინდა მუდამ მინდოდა, ჩემთვის ამ ოცნების ასრულება მხოლოდ დამიანეს შეეძლო ადამიანს რომელიც ახლა ჩემს გვერდით არ არის და ვერც ვერასოდეს იქნება.
ის რომ დავკარგე ძალიან ცუდად ვიყვაი, დეპრესია, სიცოცხლის მობეზრება,სუიციდი და ა.შ. თუმცა არსებობს ადამიანები რომლებსაც მუდამ შეუძლია ჩემი გამხნევება. დიახ, ეს ადამიანები ჩემი მეგობრები არიან მათ შეძლეს და სიცოცხლის სურვილი დამიბრუნეს, შეძლეს რომ საწოლიდან ავმდგარიყავი და გამეღიმა. დიდი სამეგობრო წრე მყავს გოგონებიც და ბიჭებიც. ლილიანა, გვანცა,თათა,ნინა, ეს ის ოთხეულია რონელთანაც შემიძლია ყველაფერი გავამხილო,(ბიჭებთან მაიმც ხო ხვდებით ყველაფერს ვერ ვამბობ. მათე, ნოე, გიორგი და ალექაანდრე უკვე სხვა თემაა. ამ ადამიანების გარეშე ალბათ ვერც ვიცოცხლებდი.
მუდამ მდიდარ ოჯახში ვიზრდებოდი, გათამამება არ მაკლდა, დედისერთა ვარ მამაჩემი ბიზნესმენი არის. ძალიან დიდი კომპანია აქვს და სულ საქმეებში ჩაფლული. დედიკო ანუ დუცი სახლშია, რაც გათხოვდა იმის მერე სახლში ზის ჩემი გაზრდით არის დაკავებული. ჩვენი ოჯახი მუდამ ბედნიერია რადგან არ ვკამათობთ და არ ვჩუბობთ.
მოკლედ სხვა რაღაცაეებს შემდეგ გაიგებთ ჩემზე.
დილით უჟმურ ხასიათზე ავდექი, რატომღაც ცუდ გუნებაზე ვიყავი. შავი მაღალწელიანი შარვალი ჩავიცვი, ასევე შავი გრძელმკლავიანი ტოპი მოვირგე. იმავე ფერის შარფი მოვიხვიე და ხელთაღმანებიც ჩავიცვი. მას შემდეგ რაც დამიანე გარდაიცვალა, მივეჩვიე შავი ფერის ტარებას, თუმცა ფერადებსაც ვატარებ რათქმაუნდა.
გრძელი ყაბისფერი თმა გავიშალე, სარკეში ჩავიხედე და შევათვალიერე ჩემი შავი თვალები, შემდეგ კი მზერა სავსე ტუჩებზე გადავიტანე. სუნამო მივისხ მოვისხი და კიბეებზე დავეშვი. დედას გავძახე რომ ლილიანასთან მივდიოდი,მანქანის გასაღები ავიღე და დანიშნულების ადგილისკენ წავედი.
გზაში იმხელა საცობი იყო მარტო ნახევარი საათი იქ ლოდინში ვიყავი. ვიღაც ბიჭთანაც კი მომივიდა ჩხუბი და ნერვებ მოშლილი შევედი ლილიანასთან სახლში.
-ჯანდაბა დაიწყევლოს კაცის გაჩენა რანაირი ადამიანები არიან, არც გოგო არ იციან არაფერი, ყველა ერთნაირი როგორაა, არა თან კიდე მე მაადანაშაუკებდა ცოტა მაკლდა და თვას გავუხეთქავდი-ყვირილით შევვარდი მისაღებში. ხელთათმანები მოვიძვრე და იქვე მივყარე
-ოხ გოგონი სად ხარ აქამდე(თათა)
-რავიცი მე დავიტანჯე ყველა იდიოტი კაცი მე როგორ უნად მხვდებოდეს(კესო)
-გადაშენდა ნორმალური კაცები და აბა რა იქნება(ლილიანა)
-ისე ჩვენც აქ ვართ (ნოე)
ეხლაღა შევამჩნიე ბიჭები რომლბეიც სიცილით გვიყურებდნენ. ერთი ახალი სახეც შევნიშნე და გაკვირვებული მივაჩრდი. ეტყობოდა რომ მაღალი წრიდან იყო, ზეუძალიანესად სიმპატიურად გამოიყურებოდა. მწვანე თვალებით მე მაკვირდებოდა, თან ეშმაკური ღიმილი დათამაშებდა სახეზე
-ეს ვინაა?-ვიკითხე უცნობზე
-ეს არის ჩვენი ძმაკათ ძმაკაცი თვით დემეტრეე(მათე)
-აუ მათე რა ხუმარა ხარ(ნინა)
-აა კაი მე კესო ვარ- მიგდებულად ვუთხარი და სამზარეულოში მოფუსფუსე ლილიანას გავხედე
-აუ ლილიანა გევედრები თუ გიყვარვარ ძააან გთხოვვ...(კესო)
-ე გოგო ამოღერღე რაგინდა(ლილიანა)
-ყავა გეფლიზები(კესო)
-აუ რა გეშველება(ლილიანა)
-არც არაფერი(კესო)
-აუი ხალხო დღეს კლუბში წავიდეთ(ალექსანდრე)
-მე არ წამოვალ(კესო)
-კაი რა როდემდე უნდა იჯდე ასე(გიორგი)
-არათქო და ვსიო(კესო)
-მისმინე დღეს დემეტრეს ჩამოსვლას ავღნიშნავთ და ეწყინება როარ წამოხვიდე(ნინა)
-მაგი მადარდე ახლა(კესო)
-რა საინტერესოა რატომ არ მოდიხარ(დემეტრე)
-შენთვის ნამდვილად არაა საინტერესო(კესო)
-რატო ვითომ(დემეტრე)
-იმიტომ(კესო)
-კაი ხალხო ნუ დასცხეთ ერთმანეთს (თათა)
-კაი ხო ჯანდაბას წამოვალ(კესო)
ეს ვთქვი და წამოვდექი- სახლში საქმეები მაქ მოვრჩები და მერე გამოვალ ლილი ისევ შენთან. ეს ვთქვი და კარები გავიცმხურე. მთელი გზა დემეტრეზე ვფიქრობდი,სახლშიც მალევე მივედი
პს. მოკლედ წინა ისტორია არ დავამთვარე. მინდა გიტთხრათ რომ ამისთვის მიზეზები მქონდა, შეცდომის გამოსასწორებლად ახალი ისტორიის საცდელი თავი დავდე, იმედია მოგეწონებათ ????