აზრზე მხოლოდ მაშინ მოვედი როცა გავიაზრე რა მითხრა. რას ქვია მეორედ გამაბედნიერე? ამას გონია,რომ ჩემი ნებით ვეხუტები? ღმერთო ჩემო,ვერარი მის მატორზე.თვითონაც კარგათ იცის,როომ მაშინ უცებ შევეჯახე ახლა კი ეს გაუაზრებლად მომივიდა... კარგი ამ ყველაფერს თვი გაანეე ეს გამაბედნიერე რა არის? დაიჯერო ჩემი „ჩახუტება“ აბედნიერებს? შენც არ მომიკვდე,უბრალოდ ნერვების მოშლა უნდა ანა დაწყნარდი. მერე მივხვდი,რომ სხვები გვიყურებდნენ ამიტომაც ავდექი და ყველას სათითაოდ ჩამოვუარე და ცავეხუტე რამე ,რომ არ ეეჭვათ .თუმცა მაინც გაოცებუებბი მიმზერდნენ.ვერ გავიგე რა ხდება ამიტომაც ჩუმად დავუბრუნდი ჩემ ადგილს ,ბოლოს როგორც იქნა ალექსანდრემ დაარღვია დუმილი.
-ასე ძალიან რა გიხარია ფერია?-აი თურმე რაშია საქმე,აინტერესებთ ჩემი ბედნერების მიზეზი.სხვა გზა არ მაქვს უნდა ვუთხრა მათ იმართლე რადგან დამეხმარებან,სხვაა შემთხვევაში ხმას არ ამოვიღებდი... უი მართლა კინაღამ დამავიწყდა ალექსი ზოგჯერ ფერიას მეძახის ეს იმიტომ გითხარით,რომ არ დაიბნენთ და კიდევ ერთი ფაქტი გაგაცანით ჩვენს შესახებ.
-მოკლედ , გიორგის ნიაკო უყვარს არა?-თავი დამიქნიეს-ხოდა ნიაკოსაც უყვარს გიორგი-ყველას თვალი მოვავლე და ვაკო თავს მიქნევდა-რას მიქნევ მაგ თავს? კითხვა დავსვი?
-აუ ბიჭო , რამაგარია ტო-თაზომ ვაკო გამოაძვრინა უხერხული სიტუაციიდან და ტახტის საზურგეს მიეყრდნო.
-არა,მაგარი კია მაგრამ ეხლა ,რომ ვუკვირდები.ამათ ამდეი ხანი ერთმანეთი უყვარდათ და ერთმანეთს არ უთრეს ახლა როგორ ეტყვიან ?-ამაზე ყველა დაიძაბა რადგან აშკარა იყო,რომ პასუი არავის ქონდა.
-აუ რამეს მოვიფიქრებთ ტო,მთავარია სიმართლე გავარკვიეთ-ვაკო კომფორტულად ეწყობა ტახტზე თუმცა დემეტრე არ აცდის.
-ტყუილად სკუოდები ვაკუნა ,მიდი გიორგის დაუძახე და წავედით თორე გვიანია უკვე-ოჰ ,მისტერ სერიოზულოაა რა მოკლედ.ჩუმათ დგება ვიბლიანი ტახტიდან და ოთტახში გასვიანთან ერთდ ბრუნდება.ისინიც ფეხზე დგებიან ,მე და ალექსი კი ვაცილებთ.
მისაღებს ერთად ვალაგებთ რათა საქმეს ჩქარა მოვრჩეთ და მალე ვიმოგზაუროთ ჩვენ სიზმრებში.როგორც დავგეგმეთ მალე დავამთავრეთ და ოთახებისკენ გავეშურეთ თუმცა გამაჩერა და როგორც ჩვევია რამდენიმეჯერ მაკოცა და ტკბილი სიზმრები მისურვა.
ოთახში,რომ შევედი ნიაკოს გადამძვრალი საბანი დავაფარე .ის ისეთი საყვარელი იყო და მავდროულად საოცრად ლამაზი.მაღალი,გრძელი მუქი ქერა თმით ,თფლისფერი თვალებით,საყვერელი ცხვრით და საშუალო ზომის ტუჩებით.ჩემგან განსხვავებიტ ჭამა დიდად არ უყვარს თუმცა ევრ რამეში ემთქევა ჩვენი გემოვნება.მაგალითად ორივეს ძალიან გვიყარს ვარდები ,მნიშვნელობა არ აქვს რა ფერის იქნება მთავარია ვარდი იყოს.გვიყვარს ზაფხული თუმცა ძალიან უცნაურები ვართ,ადამიანს რომელსაც ზაფხული უყვარს მზე უნდა უყვარდეს ჩვენ კი უპირატესობას წვიმას ვანიწებთ თუმცა არც მზეს ვუჩივით.გვიყვარს შოკოლადის ნაყინი თან ძალიან თუმცა მე შოკოლადი უფრო მირჩევნია. ხო რაც სეეხება დაბადების დღეს .ორივე გაზაფხულზე დავიბადეთ. ის აპრილში მე მაისში. ერთნაირი სტილი მოგვწონს და კიდევ მრავალი... ერთმანეთი ბაღში გავიცანით თუმცა ეს გაცნობა ძალიან რადიკალური იყო დანარჩენებთან შედარებით.ჯერ მას ვერ ვიტანდი ,საშინლად არ მომწონდა.ერთ დღესაც მომეცა მიზეზი,რომ თმებში ვწდომოდი და ეს გავაკეთე კიდევაც თუმცა არც მან დამაკლო.მეორე დღეს კი მშობლები დაიბარეს. შეგვარიგეს და ჩვენც ფიცი დავდეთ,რომ აღარ ვიჩხუბებდით.ასეც მოვიქეცით და ძალიან კარგი ურთიერთობა ჩამოგვიყალიბდა და ეს უკვე რამდენი წელია რაც გრძელდება...ერთმანეთისთვის არასდროს არაფერი დაგვიმალავს თუმცა ალბათ გიორგიზ რაღაც მიზეზი ექნებოდა,არც ვამტყუნებ დამნაშავე მეც ვარ რადგან უნდა მივმხვდარიყავი თუ მე მისი საუკეთესო მეგობარი მქვია ამ ყველაფერს უნდა მივმხდარიავი,რაც არ გამომივიდა. თუმცა მთვარი ისა,რომ მალე ისინი ერთდ იქნებიან.
ფიქრებდან,რომ გამოვდივარ კარადსთან მივდივარს და პიამას ვიღებ,უცებ ვიცვლი თმას ვიხსნი,მგონი ეეს თმა უფრო გრძელია და სულაც არაა მხარამდე. ანა რეებს ბოდავ? ოდნავ აცდენილია ეგ კი იმას არ ნიშმავ ,რომ გრძელია მიტომაც შეეშვი სულელობაზე ფიქრს და საწოლსი შეწექი.ჩემ თავს ვეჩხუბები,ბოლოს კი ფეხშიშველი მივტანტალებ საწოლამდე და შიგნით ვწვები.ბალიშზე თავის დადება და ჩემი სიზმრების სამყაროში გადაშვება ერთია.
დილა რა თქმა უნდა ჩვეული სიტყვებით იწყება.
-ანუკი,ადექი არ დავაგვიაოთ-ნიაკო ცდილობს,რომ ამაყენოს მეც ვიღვიძებ და საწოლიდან ვდგები.
-კარგი ხ ვდგები.-ის უკკვე მომზადებულიყო. შავი დახეული ჯინსი ეცვა და ამავე ფერის მაისური თეთრი წარწერიტ “The American dream”. ფეხზეც ამავე ფერის ნიუბალანსები ეცვა ,მხოლოდ თმა უნდა გაეკეთებნა. მეც ჩემ ტანსაცმელს დავავლე ხელი და აბაზანაში შევიკეტე. დილის პროცედურეი ჩავიტარე და ჩაცმა დავიწყე. შავი დახეული კინსი,ყვითელი გრძელსახელოებიანი სვიტერი ჩავიცვ და ფეხზე ამავე ფერის ქონვერსები.თმა კოსად შევიკარი და ოთახში დავბრუნდი.ნიაკო იქ არ იყო ,ალბათ მისაღებშია.საწოლი გადავსწორე ,ჩემი ნივთები ავიღე და მისარებში გავედი.არც შევმცდარვარ ნიაკო იქ იყო და მარინას ეჭორავებოდა.
-ძილისგუდამ გაიღვიძა,როგორ გეძინა დე?-დედასთან მივდივარ დავ კოცნი თან ვეუნბი,რომ შესანიშნავად მეძინა.არ ვსაუზმობ რადგან საათს ,რომ ვაკვირდები ვვდები გვაგვიანდება .ნიაკომ მის ნივებს ხელი დაავლო და ქურთუკი ჩაიცვა.მეც იგივე გავიმეორე და გზას დავუყევით.უნივერსიტეტში,რომ მივედით ერთმანეთს დავემშვიდობეთ და მანამდე არ შევხვედრივართ ერთმანეთს სანამ ყველა ლექცა არ დასრულდა.ბლოს როგორც იქნა შევვდი ერთმანეთშ და ჩემი სახლისკენ წავედით.
-დღეს რა რიცხვია?-უცებ მახსენდება რაღაც და აშინვე ვეკიტები ნიაკოს.
-14 ნოემბერი რახდება?-ისიც უცებ მპასუხობს.
-დღეს გოლდენ სთეიდი ბოსტონს ეთამაშება-უცებ ვიყვირე ბოლო ხმაზე.ესეიგი თუ დღეს კალათბურთის მატჩია და ჩემი არა ჩვენი ყველას საყვარელი გუნდი თამაშობს და ბოსტონს ეჯიბრება ბიწები ჩვენთან იქნებიან.აუ რამაგარია.
-მართლა მე სულ არ მახსოვდა,ლექციებმა სულ გადამავიწყა.-ნიაკოსაც უხარია ეს აშარად ეტყობა. გზაში კიდევ ვისაუბრეთ რაღც-რაღაცეებზე და სალშიც მალე მივედით. ჩემი ვარაუდი გამართლდა და ბიჭები იქ ისხდნენ და მატჩის დაწყებას ელოდნენ,თვით ბატონი დემეტრეც აქ იყო.ოდნავ გამიხარდა ეს ფაქტი თუმცა ფიქრები მაშინვე ვუარყავი და საკუთარ თავს გავუჯავრდი.რა საქმე მაქ მე დემეტრესთან? მოკლედ რა ანა ისეთებს წამოაყრანტაებ ხოლმე,გაგიხარდა არა ისა კიდე ერთი...ქურთუკს საკიდზე ვკიდებთ,მისაღებში შევდიართ და ადგილეს ვიკავებთ. ცოტახანში თამაშიც იწყბა.საშინლად დაძაბული ვარ , ყველა თამაშის ყურებბთ იყო გართული და ტელევზორს მისჩერებოდა.ჩაგდებულ ბურთებზე კი ბოლო ხმაზე გავყვიროდით.მეორე ტაიმი სრულდეებოდა კარებზე ზარი,რომ გაისმა .გიორგი ადგა და გარეთ გავიდა .შიგნით ,რომ დარუნდა ხელ უზარმაზარი წითელი ვარდების თაიგული ეჭირა ხელში და მასთა ერთდ ბარათი.საშინლად დაჭიმული იყო და ძარღვებიც დაბერილი ქონდა მერე ჩუმად წარმოთქვა.
-ნიაკო,შენთვისაა-გამიკვირდა მართლა ძალიან გამიკვირდა ვინ შეიძლება ყოფილიყო? ან საიდან იცოდა რომ ნიაკო აქ იყო? თავში ათასი აზრი მიტრიალებდა....



ბოდიში თუ დიდი ხანი გალოდინეთ.უბრალოდ ახაი წლის გადარბენებმა იცის.იმდია ეს თავი მოგეწონებათ და დაინტერესდებით.ძალიან გთხოვთ თუ წაიკითხავთ კომენტარები არ დაიშუროთ.მინდა ვიცოდე მოგწონთ თუ არა ისტორია და თქვენი აზრი გამოთქვით.შეცდომებისთვის ბოდიშ გიხდით,იმედია ბევრი არ იქნება. მოკლედ მიყვარხართ და გილოცავთ ახალ წელს და ბედობას ...