მე ქრისტინე ვარ,17 წლის,მაღალი,შავი თმით და შავი თვალებით,თეთრი კანით (გარეგნობას არ ვუჩივი) მე დავიბადე ძაალიან მდიდარ ოჯახში,პატარაობიდან არაფერი მაკლდა მაგრამ,მაკლდა ერთი რამ,სიყვარული და სითბო ოჯახიდან.
მყავს ძმები კონსტანტინე და ალექსანდრე.ალექსანდრე (ალექსი)16 წლის, კონსტანტინე (კოსტა)18 წლის ორივე საკმაოდ სიმპათიჰრები არიან.მამას გიორგი ჰქვია, დედას კი ელენე.შეყვარებული არასდროს მყოლია,რათქმაუნდა მე ხომ იმ ოჯახის შვილი ვარ რომლისიც ყველას ეშინია და ამ შიშით ყველა პატივს სცემს.

დილით ავდექი მოვწესრიგდით და ქვემოთ ჩავედი (ჩვენ საკმაოდ დიდი სახლი გვაქვს 10 საძინებლით,5 სააბაზანოთი,სავარჯიშო ოთახით,საუნათი,და 3 დიდი აუზით) ჩემი ძმები მელოდებოდნენ,სკოლაში ერთად წავედით.
სკოლაში არმინდა რომ რაღაცით გამორჩეული ვიყო ამიტომ სულ ვცდილობ რომ შეუმჩნევლად ვიარო მაგრამ,ეს აშკარად არ გამომდის,კლასში რომ შევედი ჩემი საუკეთესო დაქალი ანასტასია (ტასო) მოვუდა და გადამკოცნა (ანასტასია მეტრეველი:მაღალი წაბლისფერთმიანი,ცისფერთვალება და ხორბლისფერი კანი)
გაკვეთილებმა უაზროდ ჩაიარა,სკოლა რომ დამთავრდა ეზოში გავედით,ჩემი მძღოლი უკვე მელოდებოდა(სულ მინდოდა ჩვეუკებრივი გოგოსავიტ მეცხოვრა,როგორც ტასო ცხოვრობს ისე მოსიყვარულე მშობლები სახლში,სკოლიდან ფეხით მიდიან და საღამოობიტ როცა გაკვეთილევს იმეცადინებენ გარეთ,უბანშიც გადიან) მანქანამდე სანამ მივედით მე და ტასო ვლაპარაკობდით
-აუ ტასო დღეს ჩემთან დარჩი რაა
-მართლა?
-ჰოო
-კაი წამოვალ
მანქანაში ერთად ჩავჯექით და სახლისკენ გავეშურეთ,სახლში რომ მივედით ელენე შემოგვეგება და ტასო შინ შეიპატიჟა და გაუმასპინძლდა (მართალია ტასო ყოველ კვირა რჩება ჩემთან მაგრამ ელენე მაინც სულ კარგად ხვდებ)
ელენე:
-აბა რახდება სკოლაში ახალი გოგოებოო
-არააფერი დეე
-ხი ისეთი არაფერი
-კარგით,მე წავალ თქვენ იჭორავეთ

ტასო:
-აუ ქრისტინე არგინდა დრეს უბანში გავუდეთ?
-რაა?
-ჰოო ელენეს ვუთხრათ და გავიდეთ
-თუ გამიშვებენ სიამოვნებით წამოვალ
ელენემ მართლაც გამიშვა,ჩემ ცხოვრებაში პირველად გავდიოდი გარეთ "უბანში" დაქალთან ერთად.
გზაზე რომ გადავდიოდით ვიღაც იდიოტი კინაღამ დამეჯახა მეკი დავეცი და ძალიან შევშინდი,ის ვირაც გარეთ გამოვიდა და გაოცევულმა ხელში მტაცა ხელი და ჩემი აყვანა სცადა
-კარგად ხარ?
-კარგად ვაარ?! მეკითხები კიდეც?! ვერ ხედავ კინაღამ ზედ გადამიარე მანქნით, თუ ტარება არ იცი მანქანაზეც ნუ დაჯდები რაა.
ვერაფრის თქმა ვერ მოასწრო ისე მოვწყდით იქაურობას.უბანში მართლაც ძალიან მაგარი ყოფილა ყველა გარეთ არის ბავშვები ეზოებში დარბოდნენ და თამაშობდნენ ყველა იქ იყო შემდეგ სტადიონთან მივედით იქვე სკამები იდგა და იქით წავედით ბევრი ბავშვები იჯდნენ,ტასომ ყველა გადაკოცნა და ჩემი თავი გააცნო,მომესალმნენ და თბილად გამიღიმეს ყველამ ერთის გარდა,ყველაფერზე ვილაპარაკეთ მეც ბევ რამეს მეკითხებოდნენ დროც გავიდა 7 საათი იყო უკვე,ვიაღაცამ მანქანა დაატორმუზა და იქიდან ბიჭი გადმოვიდა ჩვენკენ წამივიდა და ყველას მიესალმა
-ვაა დემეტრეს გაუმარჯოოს (ესალმებოდნენ ბიჭები)
ეეხლა დავაკვირდი ეს ის ბიჭი არ იყო მერომ კინაღამ გადამიარა მანქნით
-შენ ბიჭო როდის უნდა ისწავლო ტარება (ეუბნება ვიღაც)
-ხო ტარება თუ არიცის ან მართვის მოწმობა ვინ მისცა ან კიდევ მანქანა (მე)
-შენ ისგოგო არხარ...
-ხო ის გოგოვარ რამოდენიმე საათის წინ კინაღამ რომ გაიტანე
-ხო და სხვათაშორის შენი ბრალი იყო,ვერდამინახე რომ მოვდიორდი
-ჩემი ბრალი იყოო? ტარება ისწავლე და მერე მელაპარაკე

-ვაიმე კაით გეყოთ ნუ ჩხუბობთ (წამოიძახა ერთერთმა)

-ტასო წავიდეთ!

გამარჯობა ჩემო საყავრლებო.. ბოდიშით დიდი ხანია ვერ დავდე ისტორია გარკვეული მიზეზების გამო ... იმედია მოგეწონებათ..გავაგრძელოო?