ლექციის შემდეგ ანკასთან ერთად ბიბლიოთეკაში ვიყავი თემას ვწერდით უცებ საათს შევხედე ვერც კი გავიგე დრო ისე გავიდა დრო უკვე 5 საათი იყო
-ანკა მე უნდა წავიდე
-აუ სად? თემა?
-შენ დაასრულე
-მე მეჩქარება დღეს ჩამოდის ჩემი დეიდაშვილი ნია
-ვაიმე სულ დამავიწყდა ვაიმე როგორ მომენატრა დავასრულებ თემას და ეგრევე შენთან გავჩდები
-კაი ან გელოდებით და ჩვენთან დარჩი ხო დღეს?
-კაი
მძღოლმა გამომიარა და საჩუქარზეც შევიარე ნიასთვის სახლში მივედი და...
-ნიააა
-ნატ...
დავიყვირეთ ერთდროულად და გადავეხვიეთ
-შეყვარებული?
-შეყვარებული კი არა მეგობარიც არ შემრჩა ამათ გამო აუტანელები არიან
დედაჩემი შემოვიდა ოთახში
-მაკა გადი
დავიყვირეთ ორივემ ერთად.
-შენ და იკა რას შვებით?
-რა იკა? მაგას შარშან დავშოორდი იმასთან ერთად ვარ აი 6 კლასიდან 8-მდე ერთად რომ ვიყავით
-ვაიმე! მართლა? გიორგი ხო? და ეგეც ამერიკაშია?
-ხო გოგო მამამის ხო იქ ცხოვრობს
-მაგარია
ვთქვი და გვერძე გავიხედე
-მარტო შენ დარჩი შეყვარებულის გარეშე
-ნია!
-აუ ანკა როგორ მომენატრა
-ხოდა დღეს ჩვენთან რჩება
-მართლა? აუ რა კარგია აუ თბილისი სულ აღარ მახსოვდა
-მე კიდე შენ აღარ მახოსვდი
ამაზე ორივემ ერთად გავიცინეთ ერთმანეთს ჩავეხუტეთ და საწოლზე ხტუნაობა დავიწყეთ უცებ კარი ანკამ შემოაღო და ნიამ ყვირილი დაიწყო
-ვაიმე არ არსებობს ჩემო ცხოვრება
და ნიას ჩაეხუტა
-როგორ მიხარია რომ გხედავ
უთხრა ანამ მე კიდე გაბრაზრებულმა გავხედე და შემდეგ გვერძე გავიხედე ამაზე სამივემ ხმამაღლა გავიცინეთ და ახლა სამივემ გავაგრძელეთ საწოლზე ხტუნაობა
უცებ ოთახში დანიელი შემოვიდა ანკა გაშეშდა და ეგრევე თმა გაისწორა ბავშვობიდან უყვარს ანკას დანიელი და ეს დანიმაც იცის ჩვენ რომ დაგვინახა დანიელმა სიცილი დაიწყო
-ჩემი გოგოები
თქვა და გაგვიღიმა
-აუ მოდით რა ჩამეხუტეთ
თქვა დანიელმა და ანკა პირველი ჩახტა საწოლიდან მე და ნიამ ამაზე სიცილი დავიწყეთ მერე ჩვენც ჩავხტით და სამივე ერთად ჩავეხუტეთ დანიელს მერე დანიელი გავიდა და მე და ნიაკომ ეგრევე ანკას დაცინვა დავიწყეთ
-შეყვარებულია
-აუ კარგით რა
გაიცინა ძალით ანამ
-უი ხო შენ და ის ნიკუშა ისევ ერთად ხართ?
-არა
-შენ არ იცი აქ რეები ხდებოდა 1 კვირა ლოგინიდან არ ამდგარა
-ვაიმე არც სკოლაში დადიოდა?
-არა
-იმ ლიზასთან ერთად არის
თქვა ანკამ და თავი დახარა
ნიამ სიცილი დაიწყო და ანკას მოუჯდა გვერძე
-აუ ყავა მინდა თქვენ?
ვკითხე ნიას და ანას
-მეც მინდა
მითხრა ანამ
-ნია შენ?
-მე? მე მინდა ჩაი არა იყოს ყავა მარა ყავა რო არ მიყვარს? ლიმონათი მინდა ყავის მომსამზადებლად გავედი
ოთახში დავბრუნდი და ანკა და ნია რაღაცაზე იცინოდნენ
-რა ხდება?
-აუ ნატ მოდი ვიღაც ბიჭს ვწერთ აუ იცი რა კაი ბიჭია მოდი სურათები დაგათვარიელებინო
-პატარა ბავშვებივით ნუ იქცევით რა
ვუთხარი და სიცილი დავიწყე უცბე ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა
-ჩამო
უცხო ნომერი იყო
-ვინ ხარ?
-ჩამო შენი სახლის წინ ვდგავარ
აივნიდან გადავიხედე და დემეტრე დავინახე მანქანას იყო მიყუდებული და გვერძე ორი უცნობი ბიჭი ედგა
-ჩამოდი თორე შენს აივანზე ამოვძვრები
ამ მესიჯის წაკითხვის დროს მივხვდი როგორ ცინიკურად იცინოდა და პატარაზე გამეღიმა უცებ ნიას ხმა გავიგე
-ალო! გესმის? რამდენი ხანია გეძახით, ვის წერ?
-ნიაკო მე დაბლა უდნა ჩავიდე და ხუთ წუთში ამოვალ
-სად მიდიხარ?
ამაზე პასუხი არ გავეცი და ოთახიდან გავედი დაბლა ჩავედი და ყვირილი დავიწყე
-შენ ნორმალური ხარ? აქ რა გინდა?
-პატარავ დამშვიდდი
მის ნათქვამ "პატარა"-ზე თითქოს გავშეშდი
-სახლში უნდა ავიდე და აღარ გაბედო ჩემს სახლთან ასე მოსვლა და უცებ უკნდან ვიღაცამ დამიჭირა ხელში ამიყვანა და მანქანაში "ჩამტენა"
-დემეტრე დროზე კარი გამიღე დემეტრე
და ჩემს გვერძე დემეტრე დაჯდა გაიცანი ეს ჩემი ძმაკაცები არიან სანდრო და ბექა
-დემეტრე გთხ...
მაგრამ სიტყვის დამთავრება ვერ მოვასწარი ბექამ მანქანა რომ დაძრა და სწრაფად წავიდა თან მუსიკები ჩართო ხმამაღლა მე კი ვიჯექი მოწყენილი სახით ძალიან დიდ ხანს მივდიოდით და ბექამ მანქანა სადღაც ტყეში გააჩერა სადაც სიბნელე იყო არაფერი არ ჩანდა ბექამ და სანდრომ დაგვტოვეს და ვიდექი ამ ყინვაში პიჟამოს შარვლით და თხელი მაიკით რომელზეც მხოლოდ თხელი ჟაკეტი მეცვა
-დემეტრე აქ რას ვაკეთებ?
-ერთი წამით
მითხრა მან ხელი მომკიდა და წამიყვანა დაახლოებით 5 წუთი მივდიოდით შემდეგ რაღაც სინათლე დავინახე და უფრო სწრაფად გავაგრძელე სიარული მაგრამ რომ მივედი მხოლოდ პატარა ქოხი დამხვდა შიგნით შევედი და ჩემს გაოცებას საზღვრი არ ქონდა პატარა ქოხი მორთული იყო ბუშტებით და ყვავილებით საახალწლო ნათურებით და მაგიდაზე ბევრი შოკოლადები და შამპანიური იდო სიტყვით ვერ ავღწერ რამდენი რამ ელაგა ან რამდენი რამით იყო მორთული საოცარი იყო. მე პირზე ხელები ავიფარე და ლამის ტირილი დავიწყე ასეთი სილამაზე აქამდე არასდროს მინახავს მაგრამ მაინც ვერ გავიგე რატომ გააკეთა დემეტრემ ამდენი რამე ჩემთვის ისევ გაოცებული ვიდექი და თან ბედნიერი მაგრამ ბედნიერი რით ვიყავი არ ვიცოდი პატარა მაგიდა და ოთხი გრძელი სკამი იდგა ერთზე მე ჩამოვჯექი წინ კი დემეტრე დამიჯდა და გაღიმებული მიყურებდა
-ასეთი სილამაზე არასდროს მინახავს მაგრამ მე რით დავიმსახურე ეს?
-უბრალოდ გაჩუმდი
მიპასუხა მან და გამიღიმა მაგრამ მისი ღიმილი ისევ ისეთი ცინიკური არ ყოფილა მის თვალებში ბედნიერებას ვხედავდი მაგრამ ვერ ვხვდებოდი ან მე რატომ ვიყავი ბედნიერი ან ის რატომ იყო ბედნიერი?
უცებ კანკალი დავიწყე
-პატარავ გცივა?
პასუხის ნიშნად თავი დავუქნიე მან კი მისი კურტკა ჩამაცვა და მის კალთაში მომაქცია, ჩემი ხელი მის ხელში მოაქცია და მეორე ხელით სახეზე მეფერებოდა ვიჯექით ორივე გაღიმებულები სახლში დილის 7 საათზე დავბრუნდი და ნიაკო და ანკა ნამტირალები თვალებით დამხვდნენ
-რამე მოხდა?
გაღიმებულმა ვიკითხე მე
-შენ ნორმალური ხარ? რამე მოხდა? რამე არ მოხდა?
ყვირილი დამიწყო ანკამ
-სად იყავი? იცი როგორ ვინერვიულეთ
-დამშვიდდით
-არ გაიყინე?
-კი და ერთ ჭიქა ცხელ ჩაის დიდი სიამოვნებით დავლევდი
ვუთხარი გაღიმებულმა შემდეგ კი ყველაფერი მოვუყევი...