თავი 9
გზაში რამდენიმე საათი ვიჯანჯღარეთ. ყველაგან გააკეთეს ეს დაწყევლილი გზები და მაინც და მაინც აქ რატომ არის ისევ ადამ და ევას დროინდელი გადამგრეული გზები?!
სახლში შევედით თუ არა იმ წამსვე დივანზე დავეხეთქე და ბოლო ხმაზე დავიწყე კივილი მოვედით ჩამოეთრიეთ მეთქი. აბა მაგათ შევარჩენდი ჩემ აქ უკვე მეორედ ამ მუტრუკის ყბაში ჩავარდნას? ჩემ ხმაურზე ლევანი და გაბრიელი ჩამობაჯბაჯდა. ეტყობა იქეიფეს გუშინ ბიჭებმა მაშინ, როცა მე ვიყინებოდი და ამ ხეპრის ხელებში ვიყავი მიქცეული. ისე კაი კი იყო, მაგრამ ამათ ხოარ დავანახებ ახლა როგორ ვდნები ალექსანდრე ბაბლუანის სიახლოვისას?
-ვაა გეღირსათ ჩამოსვლა?-წამოიწყო გაბრიელმა.
-იმედია მალე ბაბლუანების საგვარეულოში მატება იქნება-ყველის ვაჭარივით გაგვეკრიჭა ლევანი და მე შემომხედა გავცოფდი, ჯერ მკვლელი მზერა ვტყორცნე, მერე კი წამოვიძახე.
-გაიტანეთ ეს საფრთხობელა აქედან თორემ ავკუწავ ღერა-ღერა.
-კაი რძალო, რამ გაგაგიჟა..-ახლახანს ჩამობრძანებულმა დემეტრემ დაიწო.
-რა რძალო? რა რძალო.. დემეტრე შენც ამათკენ ხარ? იცოდე სიძედ არ მიგიღებ და ნახავთ მერე ვინ იქნება თქვენი რძალი და ვინ არა-ირონიული მზერა ვტყორცნე ბავშვებს. ამასობაში მაშოც ჩამოკუსკუსდა.
-ტასო კაი იყო მთაში? -მკითხა და შეკავებული სიცილი წასკდა.
-იმეე, თქვენ რა უნდა გელაპარაკოთ ღადავის მეტი არაფერი იცით რაა, აღარ შემაწუხოთ მე არ მაქვს თქვენი ნერვები წავედი დავისვენო რაა-ვთქვი და კურტუმოსქნევით ავედი ოთახში.
———
-ბიჭო ისე მართლა გამიკვირდა ტასო შენ კუბოსთან ერთად როგორ არ ჩამოვიდა მეთქი -სიცილით კაი ძმაკაცივით წამოიწყო ელენემ.
-ხო თან ასე უვნებლები როგორ ხართ? რამე გამოვტოვეთ თუუ-გააგრძელა ლევანმა.
-ისე, ამდენი ხანი სად იყავით რამოხდა წესიერად ახსენი რაა..
-მოკლედ, სანამ თქვენ სიცილ ხარხარით ჩადიოდით მთიდან მე უკან მოვდიოდი და ტასო რომ ვეღარ დავინახე მისი ძებნა დავიწყე, მერე დავურეკე და თურმე ტელეფონის დასაჭერად დაუწყია ბოდიალი და დაკარგულა, მერე რომ ვიპოვე ფეხი ჰქონდა ნაღრძობი და მთელი გზა “ხელის გულზე ვატარე”, მერე კი ერთმა ძალიან საყვარელმა ქალმა შეგვიფარა.
-აა მაგაზე მითხარი ტასოს ბევრს ნუ აჭმევო? რომ იცოდე რამდენს ჭამს მაგის თქმა შეგრცხვებოდა, ახლა კიდევ კარგ ფორმაშია.. შენ ადრე არ გინახავს-სიცილით განაცხადა მაშომ. -კაი წავედი მე ჩემ კოჭლ ტასიკოსთან.
———
-არ გელაპარაკები მე შენ-ცხვირაბზუებულმა მივმართე მაშოს.
-აუ კაი რაა.. ხოიცი როგორ მიყვარხარ, თან რატომ ხარ ერთი გაბრაზებული ამიხსენი?!-ახლა თვითონაც დაიწყო ჯიუტობა.
-რატომ და იმ ხისთავინთან რომ დამტოვე ორჯერ რაიყო აა? ეგ არის დაქალობა? გაიცნო დემეტრე და დაავიწყდა არემარე...
-ოო მეპარიება მეე.. აუ რაღაცა რომ არ მოგიყვე ახლა მოვკვდებიი და შენგანაც მაინტერესებს ამბები!
-კაი მიდი ამოღერღე ახლა-ვუთხარი და საწოლზე მივუთითე ჩემ გვერდით.
-აუ, მგონი დემეტრესაც მოვწონვაარ-უცებ ამოიკნავლა მაშომ.
-ეგ ახლა შეამჩნიე სულელო? მოკლედ არ ვიყავი აქ და მოაკლდა სამეგობროს ჩემი მაჭანკლური შესაძლებლობები!-ვთქვი სიცილით.
-კაი ახლა შენ მითხარი რა მოხდა მთაში?
-იგივე რაც იმ ვაჟბატონმა განაცხადა. აუ იცი რა საყვარელი ქალი იყო მაყვალა ბებო?
-ხო სანდრომაც თქვა, კიდე რამოხდა დაფქვი რა აღარშემიძლია ლოდინი.
მეც მივუყევი ყველაფერი და სხვა რაღაცებზეც გავაგრძელეთ ჭორაობა.
როცა მოსაღამოვდა ბავშვებმა გადავწყვიტეთ საახალწლო წვეულებაზე წავსულიყავით რომელიც აქვე, სპეციალურად იმართებოდა. ყველა გამოვიპრანჭეთ და წავედით.
-აუ რაკაი ადგილია..-აღფრთოვანებით განაცხადა ლევანმა.
-ხო ძაან, თან მალე კლუბური პონტიც შეიძლება წავიდესო და გავაჯაზოთ-სიცილით მიმართა გაბომ. ძალიან კარგად გავერთეთ, მაგრამ ყველაფერი რომ არ ჩამშხამდეს არ შეიძლება...
დათუჩი იყო თავის სულელურ ბენდთან ერთად. ისე რა საჭირო იყო ამ დეგრადირებულოს წამოყვანა?! მთელი სიმღერის განმავლობაში რამდენჯერმე დაკარა სამკუთხედს და მორჩა, დარწმუნებული ვარ ამაზე უკეთესად მე ვიზამდი. რამდენიმე სიმღერა რომ დასრულდა მერე იყო ჩემი გაწითლება და მიწაში ჩატანა.
-მოგესალმებით ყველას, მინდა ყველაფერი ერთად მოგილოცოთ და ერთი პატარა ამბავი გიამბოთ. უკვე რამდენიმე წელია ჩემი გული ერთ ადამიანს ეკუთვნის.. ვიცი, მისი გულიც ჩემთვისაა შექმნილი, მაგრამ ის იმდენად თავმდაბალი და საყვარელია რომ გრძნობებში გამოტყდომა ვერ მოახერხა, მაგრამ მე ვხედავ დიდ სიყვარულს მის ზღვისფერ თვალებში. მინდა მცირე მინიატურა გაჩვენოთ ჩვენი სიყვარულისა.. ეს თქვა და გამოვიდა სულო მის ძმაკაცთამ ერთად. უკვე ვხვდები რაშიცაა საქმე და არ ვიცი, ვიტირო თუ ვიცინო..
მეორე ბიჭი რომელსაც ქერა პარიკი ჰქონდა წამომხობილი თავზე სულოსთან ერთად მოდიოდა.. მასთან მივიდა დათუჩი, ჯერ ის ბიჭი მოაშორა ალბათ მაშო, მერე კი სულოსთან მოვიდა და მოეხვია, მერე ხელში აწია და მკლავზე გადაიყრდნო.. ეს კი ალბათ მევარ, რომ წარმოვიდგინე მის ადგილას ჩემი თავი კინაღამ გული ამერია. ბოლოს კი კატასტროფა! დათუჩი დაიჩოქა, ბრილიანტის ბეჭედი ამოიღო და განაცხადა-გახდი ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი, გავუზიაროთ ეს უღმერთოდ დიდი გრძნობა ერთმანეთს, რომელიც ასე მჭიდროს გვაქვს განმსჭვალული, გავიყოთ სარეცელი, ერთმანეთს შევაბერდეთ ყველაზე ტკბილად ჩვენ შვილებთან და შვილიშვილებთან ერთად. ტასო, გახდი ჩემი მეუღლე! -თქვა ეს თუ არა ყველაფერმა მე გამანათა ხალხის მზერა კი ჩემკენ იყო მომართული. უკვე სიცილს ვეღარ ვიკავებდი და ამოვწყდი! ბოლო ხმაზე ავკაკანდი. ავედი სცემაზე და განვაცხადე
-მადლობა, რომ დატკბით ამ პროფესიონალური შესრულებით! აპლოდისმენტებით გავაცილოთ თუ შეიძლება!-ვთქვი და ყველა გავათრიე სცენიდან და სადღაც ოთახში შევედით.
-ვიცი ტასო, შეგრცხვა ამდენ ხალხში პასუხის გაცემა, მაგრამ მე იმდენად მიყვარხარ აქაც მოგისმენ, ჩემო ერთადერთო, ჩემო ტკბილო წიწაკა და მწარე ყვავილო.. ვოი შენ პატრონს უბედურს..
-ახლა კარგად მომისმინე! მერამდენეჯერ გითხრა რომ არ მიყვარხარ! ვერ გაიგე? არ მჭირდება შენი ნიჭის გამოვლინება და ეს ღვთაებრივი სპეკტაკლები. ბოლოჯერ გიმეორებ მომშორდი!
-არა ტასო, მე ამას ვერ დავიჯერებ! რაც ერთმანეთი გავიცანით არავინ შეგვყვარებია ერთმანეთის გარდა! მე იმას ვერ დავიჯერებ რომ არ გიყვარვარ, რადგან შენ ცხოვრებაში არარის მამაკაცი ჩემ გარდა!-ახლა როგორ დავაჯერო არ იდიოტს რომ ჩემ ცხოვრებაში არანაირი მამაკაცი არ არის? მაგრამ ეს ისეთი დარტყმული იდიოტია ვერაფერს დააჯერებ..
-სანამ სხვა მამაკაცს არ დავინახავ ვერ დავიჯერებ რომ არ გიყვარვარ!-იფიქრე ტასო, იფიქრე..მერე დავინახე აქვე მოსული ბაბლუანი, ტასო შენ ამას შეძლებ!
-საყვარელო, აქ ხარ? ჩემ მეგობარს შენი გაცნობა უნდა!-ვუთხარი ბაბლუანს და ისე დავუქაჩე თვალები მიხვდა, რომ თუ არ ამყვებოდა სასტიკად გავამწარებდი!
-ეს ვინ არის ტასო?-სახეზე ფერები გადაუვიდა დათუჩის.
-ეს ჩემი მეორე ნახევარია, ჩემი სანდრიკო!-განვაცხადე თვალებანთებულმა.
-ეხხ, ტასო, მე შენ ისე კარგად გიცნობ.. ვიცი რომ ეს უბრალოდ ჩემი გამოცდაა, მე შენ დაგიმტკიცებ რომ ყველაზე მეტად მიყვარხარ! არ დავუჯერებ ამ ფარსს!
-შენ შვილო კარგად ხარ? ვერ გაიგე ჩემი მეორე ნახევარია მეთქი?-უკვე გავცოფდი! ღერაღერა დავპუტავ ამ იდიოტს, იქნება ტვინს ჟანგბადი მიეწოდოს და გაეხსნას ჭკუა, გამოინათოს თვალებში!
-სიტყვები არაფერია ჩემ გრძნობასთან!-მორჩა გადამეკეტა! უკვე მისკენ მივიწევდი დასარტყმელად რომ ძლიერმა მკლავებმა დამიჭირა და ბაგეებზე თბილი შეხება ვიგრძენი. მოგკლავ მუტრუკო!
————
ძალიან მიყვარხართ ყველა! მახარებთ და სტიმულს მმატებთ თქვენ მე! <333 უბრალოდ, ახლა სწავლა იწყება და შეიძლება ვეღარ მოვახერხო ასე ხშირად დადება, მაგრამ გპირდებით, ყოველ მეორე დღეს მაინც დავდებ, რაიმემ ხელი თუ შემიშალა, თუ არადა ჩვეულებრივად ყოველ დღე დადებას გავაგრძელებ!
მადლობა რომ კითხულობთ და გაინტერესებთ!
<3333333
პ. ს. არ გადამიხედია პირდაპირ დავდე, ამიტომ მაპატიეთ თუ შეცდომები მაქვს.