1 კვირაა დემეტრე აღარ გამოჩენილა, ალბათ იმ დღის გამო რომ შეცდომა დავუშვი და ახლა ალბათ სხვა გოგოსთან ერთად ერთობა, მაგრამ თან მეშინია იქნებ რამე მოუვიდა? საწოლიდან ვერ ვდგებოდი ისე მციოდა, ვერც თვალებს ვახელდი , დღეს გიორგი ჩამოვიდა ნიაკოს შეყვარებული და დაბადების დღის ფართს აწყობს მე და ანკაც დაპატიჟებულები ვართ, მაგრამ მე წასვლა არ მინდა არ მიყვარს კლუბები, კარაოკეები და ხმაურიანი ადგილები, მაგრამ ნიაკო და ანკა წასვლას მაძალებენ და მაკიაჟის გაკეთებაც კი მომიწევს არადა საერთოდ არ მიხარია, თან დემეტრეზე ვნერვიულობ და მიგის გამოც ვარ მოწყენილი.
-ნატა ემზადები ხო?
-აუ ნიაკო ცოტა ხანიც რა
ნიაკო და ანკა ოთახში შემოვარდნენ ძალით ამაყენეს ლოგინიდან მერე ჩემი "გალამაზება" დაიწყეს მე ვეწინააღმდეგებოდი, მაგრამ ჩემს შეწინააღმდეგებას აზრი არ ქონდა შავი კაბა ჩამაცვეს მაკიაჟი გამიკეთეს და თმა დამიხვიეს ისე მექცეოდნენ თითქოს მაგათი კლიენტი ვიყავი მაგრამ საბოლოოდ მაინც მომეწონა საკუთარი თავი
ჯერ დილა იყო მაგრამ უკვე გამზადებული ვიჯექი ქუსლიანებიც კი ჩამაცვეს რომლითაც ძლივს დავდიოდი და ვიჯექი საღამომდე მოწყენილი ნიაკო და ანკა სულ ცდილობდნენ ჩემს გამხიარულებას მაგრამ უშედეგოდ არაფერი გამოსდიოდათ საშინლად ვნერვიულობდი დემეტრეზე ყოველ წუთს ვამოწმებდი ტელეფონს ახლა ყველაზე მეტად დემეტრეს მოწერილის ნახვა ან დემეტრეს ხმის გაგონება, მის ხელებში ყოფნა, მისი მოფერება მისი ცინიკური ღიმილის ან თუნდაც ბედნერი თვალების დანახვა მინდოდა მაგრამ ის ჩემს გვერდით არ იყო, არ ვიყავი მის ხელებში, ვერავის ვეწინააღმდეგებოდი, ვერავის ღიმილს ვერ ვხედავდი.
ანკა დანიელი და ნიაკო ისევ ჩემს გამხიარულებას ცდილობდნენ თუმცა დანიელმა მიზეზიც კი არ იცოდა. ამ კვირაში დღე არ გადიოდა რომ არ მეტირა და ცუდად ვგრძნობდი თავს.
საღამოს გიორგიმ გამოგვიარა და კლუბში წავედით მთელი ბავშვობა ვჩხუბობდით ხოლმე მე და გიროგი, ერთხელ ანკას აუხსნა სიყვარული, მაგრამ ნიაკო სულ ურიგდებოდა ხოლმე, ანკა სულ ცემდა გიორგის, მე სულ ვეჩხუბებოდი, ნიაკოს კიდე პირველი კლასიდან უყვარდა.
ბართან ჩამოვჯექი და ერთი მოჰიტო შევუკვეთე მოწყენილი ვიჯექი. ჩემთან ნიაკო მოვიდა
-აუ ნატ წამო რა იცეკვე
-არ მინდა ნიაკო
ნიაკო გვერძე მომიჯდა
-კარგი რა ნატა როდემდე უნდა იყო ასე?
-ნიაკო უბრალოდ თავი მტკივა
-ვაიმე! ნახე იქ ვინ არის
-ვინ?
-გიგა! შენ რო უყვარდი აუ მიდი რა ეცეკვე თუ გიყვარვარ
-ნიაკო არ მინდა.
ცოტა ხანში ის ბიჭი თვითონ მოვიდა
-ნატა?
მე კი უბრალოდ გავუღიმე
-წამო ვიცეკვოთ
მითხრა ხელები ძლიერად მომკიდა და სკამიდან ჩამომსვა
-გიგა მაპატიე არ მინდა ცეკვა
მან კი ხელები უფრო ძლიერად მომიჭირა ისე ძლიერად რომ ცრემლები წამომოივდა შემდეგ გარეთ გამათრია და ხელებს ისევ არ მიშვებდა საშინლად მიტკიოდა მინდოდა ხმამაღლა მეყვირა ვერც ვეწინააღმდეგებოდი ნელ-ნელა ჩემსკენ მოიწია და უნდა ეკოცნა მოულოდნელად, რომ წაიქცა დემეტრე არ მჯერა ეს სიზმარია? დემეტრემ ჯერ თავში ჩაარტყა მერე მუცელში ხელში ამიყვანა და მანქანაში ჩამსვა
-ამ ტიპთან რა გინდოდა?
-დემეტრე მე, მე არაფერი არ, ვერ შევეწინააღმდეგე
ვუთხარი შეშინებულმა და სიტყვებს ერთმანეთს ვერ ვაბამდი
-პატარავ, მაპატიე საშინლად გავბრაზდი
მითხრა და შუბლზე მაკოცა
დემეტრე ნაცემი იყო
-დემეტრე რა გჭირს?
-არაფერი პატარავ შენ გამო ყველაფერს მოვითმენ
-ჩემ გამო?
ვკითხე შეშინებულმა
-უბრალოდ დაივიწყე ჩემი სიტყვები
თქვა და მოფერება დამიწყო შემდეგ მანქანიდან გადავედით და კლუბის უკანა შესასვლელთან დავდექით
-პატარავ, რა ლამაზი ხარ
მე მის ნათქვამზე გავიღიმე და თავი დაბლა დავხარე
-დემეტრე სად იყავი?
-პატარავ მაპატიე საქმეები მქონდა
მე გავუღიმე დემეტრემ როგორც ყოველთვის მის ხელებში მომაქცია და
ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით მოულოდნელად დემეტრე ჩემს ტუჩებს დაეუფლა თავიდან ოდნავ არ მესიამოვნა მაგრამ შემდეგ მეც გავაგრძელე მისი კოცნა ეს ისეთი სასიამოვნო იყო როდესაც შენს საყვარელ ადამიანს კოცნი მოიცა რა, საყვარელ ადამიანს? არა, არარსებობს დემეტრე შემიყვარდა? დემეტრე შემიყვარდა...
-პატარავ მინდა ერთ ადგილას გამომყვე
-ყოველდღე უნდა მატარო აქეთ იქით
-არა ყოველ დღე არა საათში ერთხელ
მითხრა და სიცილი დაიწყო ახლა უკვე მის მანქანაში ჩემი ნებით ჩავჯექი ნიაკოს და ანკას ვერ დავურეკე ტელეფონები არ იჭერდა
ახლა უკვე აღარ მოუწყია სურპრიზი უბრალოდ ერთ კაფეში შევედით მე მხოლოდ ყავა შევუკვეთე ღამე იყო და არ მშიოდა დემეტრემაც. ასეთი ბედნიერი ცხოვრებაში არასდროს ვყოფილვარ ეს ისეთი კარგი შეგრძნება იყო როცა ვიღაცის გვერძე თავს დაცულად გრძნობ, მაგრამ მაწუხებდა ის ფაქტიც რომ დემეტრე ყველა გოგოს მოწონს. რომ გამოვედით მე და დემეტრემ ბიჭებს გავუარეთ ბექას და სანდროს.
დემეტრე მთელი გზა მე მეფერებოდა მანქანაში სანდრო და ბექა ჩავისვით და დემეტრემ მითხრა
-ეხა ერთ ადგილასაც გავიაროთ და მერე სახლში დაგტოვებ ხო?
-კარგი
ვუთხარი და გავუღიმე მან კი შემომხედა და ტუჩზე იკბინა
სანდრომ და ბექამ სიცილი დაიწყეს
-აუ ნატა გეფიცები დემეტრე ესეთი შეყვარებული არასდროს ყოფილა
თქვა ბექამ მე კი მის ნათქვამზე გავწითლდი და დემეტრეს ხელი ჩავკიდე არც კი ვიცი როგორ შეუძლია ამ ბიჭს ჩემი ასეთი გაბედნიერება? მანქანა როგორც ყოველთვის უცხო ბნელ ადგილას გავაჩერეთ და ფეხით გავაგრძელეთ სიარული ისევ იმ ქოხში მივედით ბექა და სანდრო სვავდნენ ერთობოდნენ ჩვენ კი ვიჯექით ერთმანეთს ჩახუტებულები და ერთმანეთს ვეფერებოდით შემდეგ დემეტრეს ვთხოვე სახლში წავეყვანე ბექა და სანდროც გამოგვყვნენ. მანქანიდან რომ გადავდიოდი დემეტრემ ხელით გამაჩერა
-პატარავ, ერთი წუთით
თქვა მანქანაში დამაბრუნა და მაკოცა შემდეგ კი ძალიან ჩუმად თქვა
-მაპატიე
ისე რომ ძლივს გავიგონე
მანქანიდან გაკვირვებული გადავედი და ვერ ვხვდებოდი რას ნიშნავდა
"მაპატიე" დემეტრეს არაფერი დაუშავებია.