1983 წლის მზიან დღეს სრულიად ჩვეულებრივ ოჯახში ნანატრი ქალიშვილი დაიბადა ხუტი ვაჟის შემდეგ.ტუმცა დროსთან ერთად ლიზა გოგოზე მეტად ბიჭს ემსგავსებოდა მისდევდა სპორტს და კარგად ერკვეოდა ელექტრონიკაში(კომპიუტერი,ტელევიზორი ტელეფონი,აიპადი და აშ.)იცოდა მაგარი ჩხუბი.
ორი მაგარი თვისებაც ჩამოუყალიბდა ერთი როცა ბიჭები ჩხუბობდნენ მათ შუაში დგებოდა ბიჭები კი იმის შიშით რო მისთვის არაფერი დაეშავებინოს ჩერდებოდნენ.და თუ დიდიხნიტ არ ელაპარაკებოდნენ ერთმანეთს ისეთ ოინს უწყობს საერთოდ აღარ ახსენდებათ მათი კამათი.მეორე უნარი კი ის იყო რომ მას იდეალური მეხსიერება ქონდა შეეძლო ნებისმიერი რამ ერთი დანახვიტ ან წაკითხვით დაემახსოვრებინა რითაც დრო ყველაფრისთვის რჩებოდა.
ლიზა სკოლაში ყველა სპორტს მისდევდა კალათბურთს,ფეხბურთს და ფრემბურთს ტანაც საუკეტესოდ.თუ ბავშვები თამაშობდნენ და საქმე ცუდათ მისდიოდათ ლიზას უძახდნენ და უცებვე იგებდა მატჩს.
სტილიც ბიჭური ქონდა.სულ სპორტულებიტ დადიოდა და რამდენიმე ზომიტ დიდი სამოსით.ურთიერთობაც სულ ბიჭებთან ჰქონდა.მას ყველა იცნობდა.
და კიდევ იყო ერთი ბიჭი რომელთანაც განსაკუტრებული ურთიერთობა ჰქონდათ,ისინი საუკეთესო მეგობრები იყვნენ,მედალის მეორე მხარე,ერთმანეღს ძაან ენდობოდნენ და ერმანეთს არაფერს უმალავენ ეგ კი არა ლიზა მას გოგოების შერჩევაში და დაკერვაშიც კი ეხმარებოდა.მაგრამ ამ მეგობრობისას გოგონას ერტი რამ გამოეპარა...
ის რომ მან ბიჭის მიმართ მეგობრობაზე ბევრად მეტ რამეს გრძნობდა.
თითონაც ვერ იჯერებდა მაგრამ შეუყვარდა.
და ამ დროს სლოლაში გამოჩნდა ერთი გოგო,ის იყო ძალიან ლამაზი,ნაზი,ქალური,ნამდვილი პრინცესა.
ნიკა მას უკან დაჰყვებოდა,ლიზა ამას ხედავდა ძალიან განიცდიდა,თუმცა ვერაფერს შეცვლიდა.ის სიმპატიური ბიჭი იყო.თაფლისფერი თვალებით,შავი ფერის თმები მოკლედ შეჭრილი და ზღარბივით აჩეჩილი.
-ლიზა ძალიან გთხოვ დამეხმარე...
-რაში დაგეხმარო?!
-ნათიას მოხიბვლაში.ვერაფრით მოვხიბლე არა და მგონი შემიყვარდა._ჩაკიდებული ხელები გაუშვა და უკან შებრუნდა თითქოს ოცნებობდა.გოგო ამის გაგონებაზე შოკში ჩავარდა,ელდა ეცა და გულში რაღაც ჩასწყდა თუმცა არაფერი შეიმჩნია.
-შე...შეგიყვარდა?.._ძლივს ამოილუღლუღა ლიზამ.
-ხო თანაც ძალიან!
-რასაც შევძლებ გავაკეთებ.
დაემშვიდობა ნიკას და წავიდა ნათიასთან რომ მეგობარს თხოვნა შეუსრულოს...