საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (თავი 6)
-სად არის ჩემი და? -ეგ რომ ვიცო... დნიელმა წინადადების დამთავრება არ აცადა კედელზე ააყუდა და ყვირილი დაიწყო -ჩემს დას კიდევ ერთხელ თუ გაეკარე... არც დემეტრემ დააცადა დანიელს ლაპარაკი და ისე ჩაარტყა დანიელმა ლამის გონება დაკარგა ძირს დაეცა და ადგომა ძლივს შეძლო -პატარას გაუჩინარება ჩემი ბრალია! თქვა დემეტრემ სამზარეულოში გავიდა და მაგიდას ხელი ძლიერად დაარტყა, ისე ძლიერად რომ ხმა მისაღებშიც გაისმა. დემეტრე ერთ ადგილას გაშეშდა გაშეშებული უყურებდა ნატას ყავიან ჭიქას რომელიც ჯერ კიდევ არ გადაუქცევია დემეტრე უყურებდა და თვალს ვერ აცილებდა. მას ცრემლები წამოუვიდა აქამდე არასდროს წამოსვილია ერთი პატარა ცრემლიც, მიუხედავდ იმისა, რომ დემეტრემ ბოლო ორი წლის განმავლობაში საშინელებები გადაიტანა და ბევრჯერ სიკვდილის პირასაც ყოფილა. არაადამიანია, მაგრამ ნატამ შეძლო დემეტრეს ატირება ამას შეიძლება სასწაულიც დავარქვათ. სამზარეულოში დანიელი შევარდა და ყვირილი დაიწყო -შენ, შენ რომ არა ახლა ჩემი და სახლში იქნებოდა თქვა და დემეტრეს ისე ძლიერად ჩაარტყა, რომ დემეტრემ წონასწორობა ძლივს შეიკავა. დემეტრე არ ურტყავდა დანიელს საერთოდ არ ეცალა იმისთვის, რომ დანიელთან ეჩხუბა და ნატაზე არ ეფიქრა ერთი დარტყმაც ეყო დანის დემეტრესგან და ფიქრობდა რომ მეტი საჭირო არ იყო უცებ დემეტრემ ქურთუკი მოიცვა და გარეთ გავარდა გაახსენდა როგორ გაიარა აკოს მანქანამ მისი სახლის წინ როცა ნატალი სახლიდან გაიქცა. დემეტრე მანქანაში ჩაჯდა და გამწარებული მიქროდა აკოს სახლისკენ, მალე მივიდა, მაგრამ არ უშვებდნენ დემეტრემ ყველას ხელი კრა და სახლში შევიდა. დაინახა აკო როგორ იჯდა სკამზე გაღიმებული და პირდაპირ დემეტრეს უყურებდა, დემეტრე კიბეებისკენ გაემართა და ნატას ძებნა დაიწყო მაგრამ აკომ გააჩერა, აკო რათქმაუნდა დემეტრეს შეწინააღმდეგებას დიდხანს ვერ შეძლებდა. აკომ იარაღი ამოიღო და დემეტრეს ანახა -შენ ფიქრობ რომ შენი მეშინია? თქვა დემეტრემ და ცივი მზერით შეხედა აკოს -არა მე ვფიქობ რომ ნატას დაკარგვის გეშინია და თუ მის წაყვანას შეეცდები ამ იარაღით მოვკლავ! დემეტრემ გამწარებულმა შეხედა აკოს და თან იცოდა რომ აკოს ამის გაკეთება თვალდახუჭულსაც შეეძლო. -რა უნდა გავაკეთო ნატა რომ გამოუშვა? -ხვალ მოდი დილით ნატას აქ დაგახვედრებ და კითხე უნდა თუ არა შენთან ერთად წამოსვლა თქვა და ჩაიცინა -შენი არ მჯერა -მაშინ ნატას ვეღარასდროს ნახავ თქვა და სახეზე თვითკმაყოფილება შეეტყო, შემდეგ კი ცინიკურად გაიცინა. დემეტრემ იცოდა, დარწმუნებული იყო რომ ერთადერთი გზა იყო ხვალ მისვლა მაგრამ თან ეჭვობდა, რომ აკო ატყუებდა -შეიძლება ვნახო? თქვა დემეტრემ და აკოს გამწარებული სახით შეხედა აკომ სიცილი დაიწყო და ცინიკურად უპასუხა -დღეს არა დემეტრეს ნერვები მოეშალა როცა აკოს უყურებდა როგორ დასცინოდა დემეტრეს და ნატალის. აკოს ხელი კრა და კიბეებზე აირბინა საძინებელში შევარდა და ოთახის კარი ჩაკეტა ნატალის გაღიმებულმა შეხედა, მაგრამ როცა გაახსენდა რომ ნატალი მასზე გაბრაზებული იყო სიხარული სახიდან წაეშალა -პატარავ მაპატიე დემეტრე ნატალის მიუახლოვდა და გვერძე მოუჯდა -დემეტრე გთხოვ წადი თქვა ნატალიმ და ცრემლი წამოუვიდა -მითხარი რომ გძულვარ უთხრა დემეტრემ -მძულხარ თქვა ნატალიმ და უფრო მოუმატა ტირილს დემეტრე ფიქრობდა რომ ამის თქმას მას აკო აიძულებდა ოთახიდან გამოვარდა. საღამოს დანიელს და ნიკუშას შეხვდა -ნატალის წამოვიყვან ვიცი სადაც არის -მითხარი და მეთვითონ წამოვიყვან ჩემს დას დაიყვირა დანიელმა -შენს დას მაინც ვერ დამაშორებ -რატომ? ჯერ საკმარისი ტკივილი არ მიგიყენებია? დემეტრე უფრო და უფრო ბრაზდებოდა და საკუთარ თავს ვეღარ აკონტროლებდა ყველაფერზე იყო წამსვლელი ახლა მისი პატარა გოგონა მასთან ერთად რომ ყოფილიყო და მის ხელებში მოქცეულიყო ყველას და ყველაფერს გაწირავდა, ახლა უკვე მხოლოდ ერთი ადამიანი არსებობს მის გარშემო რომელზეც ფიქრობს და ასე იქნება სანამ ყველაფერი არ დალაგდება ნატალის გარეშე დემეტრე საკუთარ თავს არ გავს ყველაფერს აკეთებენ სანდრო და ბექა დემეტრემ თავი კარგად რომ იგრძნოს მაგრამ დემეტრეს არაფერი ადარდებს ნატას გარდა. დემეტრეს დანიელისთვის არაფერი უპასუხია მანქანაში ჩაჯდა და სახლში წავიდა. დემეტრეს უკვე 2 კვირაა წესიერად არ უჭამია, წყალსაც ცოტას სვავს მთელი საღამო გაშეშებული იჯდა არც ღამე ძინებია წესიერად. ადრე ადგა ცხრა საათზე უკვე გამზადება დაიწყო თერთმეტის ნახევარზე უკვე აკოს სახლთან იყო სახლში გამწარებული შევარდა არც კი ახსოვდა პირობა ეგონა პატარას ხელს მოკიდებდა და წავიდოდა. ოთახში შევარდა და ნატალი ნამტირალები დახვდა მხოლოდ ბრეტელებიანი მაისური ეცვა ხელში ყინული ეჭირა და მხარზე იდებდა აკო კი მომღიმარი სახით იჯდა. -პატარავ რა გჭირს? გაბრაზებულმა იკითხა დემეტრემ როცა ნატალის მხარი სულ ჩალურჯებული დაინახა ნატას არაფერი უპასუხია აკომ კი თვითკმაყოფილი სახე მიიღო და ჩიცინა -წავედით! თქვა დემეტრემ და ნატალის მიუახლოვდა მაგრამ აკომ გააჩერა -ხო არ დაგავიწყდა ჯერ უნდა კითხო უნდა რომ მიგყავს? -ნატალი წავედით?! გაკვირვებულმა და ამავე დროს გაბარაზებულმა იკითხა დემეტრემ ნატალიმ კი ტირილით უპასუხა -არა, მე არ წამოვალ დემეტრე ამ სიტყვების გაგონებაზე ისე გაბრაზდა ყველაფერს მიხვდა და დარწმუნებული იყო ეს ნატალის გადაწყვეტილება არ ყოფილა ისე აშანტაჟებდა ნატალისაც როგორც დემეტრეს. გაბრაზებული წამოვიდა და ფიქრობდა რა უნდა ექნა იმისთვის რომ ნატალი უვნებლად წამოეყვანა იქიდან ეს დღეები დემეტრე სახლში იჯდა და ეწეოდა მხოლოდ და მხოლოდ ეწეოდა გარეთ არ გაუხედავს სანდრო და ბექა ყოველ დღე აკითხავდნენ და ცდილობდნენ სადმე წაეყვანათ მაგრამ უშედეგოდ… ________________________________ "ნატალი" ვიღვიძებ და ვხვდები საშინელი ადამიანის სახლში ვარ. ადამიანთან რომელსაც ჩემი მოკვლა უნდოდა... თვალები გავახილე და შიშისგან წამოსული ცრემლები მოვიწმინდე მივიხედ-მოვიხედე და აკო ოთახში არ იყო გამიკვირდა წამოვდექი პერანგი გავიხადე და ტანსაცმელი ჩავიცვი. აბაზანაში გავედი პირი დავიბანე და აკოს ძებნა დავიწყე აკო სახლში არ იყო მის ოთახში შევიპარე მისი ნივთების დათვარიელება დავიწყე მაგრამ როცა საშიში ვერაფერი ვიპოვე დავმშვიდდი როდესაც უჯრა დავხურე კომოდზე აკოს ტელეფონი დავინახე უცებ გაანათა დემეტრესგან მესიჯი მოვიდა ტელეფონი ხელში ავიღე და ჩემს ოთახში გავიქეცი მესიჯი გავხსენი და კითხვა დავიწყე. "დემეტრე" -აკო ნატამ, მთელი ცხოვრება შეცვალა, არავის ეგონა რომ მე ვინმე შემიყვარდებოდა გოგოებს ყოველდღე ვიცვლიდი მარა ნატალიმ მოახერხა და თავი შემაყვარა ყველაფერი დავკარგე ფული, სამსახური შეილება სახლიც დავკარგო ამ ყველაფერს პატარას დაკარგაც მოყვა და ნატას დაკარგვის გარდა არაფერის დაკარგვა არ ვინანე... ნატა ცუდ ხელშია და რადაც არ უნდა დამიჯდეს გადავარჩენ, მის დაკარგვას არ დავუშვებ და მანამდე მარტო ერთ რამეს გთხოვ არაფერი დაუშავო... ამ წერილის წაკითხვისას ტირილი დავიწყე პირველად ცხოვრებაში დემეტრე დამარცხდა დემეტრემ თხოვა. ჩხუბის გარეშე არაფერი მოუგვარებია და ახლა ითხოვს აკო სახლში შემოვიდა -ნატ, რა გჭირს -მივდივარ ეს რომ ვთქვი დავინახე აკოს ნამდვილი სახე გამწარებული თვალებით მიყურებდა და ისეთი გამომეტყველება ქონდა თითქოს ჩემი მოკვლა უნდოდა ჩემი ტელეფონი ავიღე და სახლიდან გამოვექეცი მთელი გზა ვფიქრობდი რატომ არ მოვიდა აქამდე ჩემთან დემეტრე? სწორად ვიქცეოდი პირველ ნაბიჯს მე რომ ვდგამდი? დემეტრეს კართან ვიდექი და კიდევ ათასი რამ მიტრიალებდა თავში ბოლოს მაინც დავრეკე ზარი არავინ მიღებდა სახელური ჩამოვწიე და კარი ღია იყო შევედი დემეტრე ზურგით იჯდა და სიგარეტს ეწეოდა მასთან ახლოს მივედი და მხარზე ხელი დავადე მან ამომხედა და მის ბედნიერებას საზღვარი არ ქონდა -პატარავ დაიყვირა წამოდგა ჩემთან მოვიდა ხელში ამიტაცა და ჩემს ტუჩებს დაეუფლა ფეხები წელზე შემოვხვიე გამწარებულები ვკოცნიდით და ახლა დარწმუნებული ვიყავი რომ მიყვარდა მაგრამ ხშირად მეპარებოდა ეჭვი რომ მას ისე ძალიან არ ვუყვარდი როგორც მეგონა რა სისულელეებს ვბოდავ? რა დროს ეს არის? დემეტრემ დამსვა და ჩახუტებულები ვიჯექით ტელევიზორის წინ -დემეტრე მაპატიე ვუთხარი და თავი დავხარე დემეტრემ კი თავი ამაწევინა -პატარავ შენ ფიქრობ რომ შენზე გაბრაზების უფლება მაქვს? თქვა და ნაზად მაკოცა ახლა ჩემს ბედნიერებას საზღვარი არ ქონდა ერთადერთი ადამიანი ვიზეც გაბრაზებული ვარ მამაჩემია და ალბათ ამ ბრაზს ვერასდროს დავივიწყებ მაგრამ ახლა მასზე ფიქრის დრო არ მაქვს -აქამდე რატომ არ მოდიდოდი? ვკითხე მე -შენი დაკარგვის მეშინოდა აკომ მითხრა რომ თუ შენთან მოვიდოდი მოგკლავდა მოულოდნელად სიჩუმე კარის შემომტვრევამ დაარღვია ოთახში ლაშა აკო და თორნიკე შემოვარდნენ ლაშამ დამიჭირა თორნიკემ დემეტრე მუცელში დაჭრა დემეტრე ტკივილისგან მოიკეცა და დაეცა კივილი დავიწყე ლაშას ხელებიდან განვთავიუფლდი და დემეტრესთან მივარდი დემეტრეს ხელი მოვკიდე მეორე ხელით მის სახეზე მოფერება დავიწყე -პატარავ, დამშვიდდი ეს არაფერია თქვა მან და გაიღიმა არ მესმის როგორ შეუძლია სულ მშვიდად ყოფნა ნელ-ნელა ვგრძნობდი რომ დემეტრეს ვშორდებოდი აკო მიმათრევდა დემეტრეს ხელს ვუშვებდი და ვტიროდი ბოლო ხმაზე ვტიროდი დემეტრეს სახეზე ღიმილი იშლებოდა და თვალები ეხუჭბოდა ხელები სულ დემეტრეს სისხლით მქონდა დასვრილი -აკო გთხოვ ვყვიროდი და ფეხებს ვაქნებდი -გაჩერდი დამიყვირა და პირზე ხელი ამაფარა მანქანაში ჩამსვა და გავითიშე _________________________ 3 დღის შემდეგ თვლაებს ვერ ვახელ ადგილიდან ვერ ვინძრევი თავბრუ მეხვევა ყველაფერი მტკივა და ყველაფერი ბუნდოვნად მახსოვს უცებ აკოს ხმა ისმის და თვალებიდან რაღაცას მაძრობს თვალებში მწველი სინათლე მანათებს და ისევ ვხუჭავ ნელ-ნელა მივეჩვიე სინათლეს და თვალებიდან გამოვიხედე პირველი რაც ვიკითხე დემეტრე იყო -დემეტრე როგორ არის? -შენთვითონ ნახე მითხრა აკომ და უცებ დემეტრე შემოიყვანეს ხელ-ფეხი შეკრული ქონდა ის ჩემს წინ დასვეს -დემეტრე დიდხანს ვიფიქრე შენტვის ტკივილი რით მომეყენებინა და მემგონი საუკეთესო გზა ვიპოვე უთხრა დემეტრეს აკომ და ჩემსკენ წამოვიდა მოულოდნელად აკომ მუცელში ისე ძლიერად ჩამარტყა სისხლი ამოვაღებინე და ტირილი დავიწყე დემეტრე ღრიალებდა ვცდილობდი გამეღიმა მისთვის გამეღიმა მაგრამ ვერ შევძელი აკომ ჩემი დანით დასერვა დაიწყო შემდეგ კი გამარტყა ამ დროს პირველად დავინახე დემეტრეს სახეზე ცრემლები დემეტრე ესეთი არასდროს მინახავს ცრემლები მოსდიოდა და ბოლო ხმაზე ღრიალებდა... |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
