გამიგია რომ ყოველი დღე რაღაც ახლის დასაწყისია, მართალიც არის ჩემმა ნაბიჯმა რაღაც შეცვალე ჩემ ცხოვრებაში. ლაშქრობა ჩემი სუსტი წერტილია, რაღაც ამოუცნობს ვგრძნობ, როცა ჩემს ზურგჩანთას მოვიგდებ და დავუყვები საქათველოს ბილიკებს. კარავი, პარალონი და ჩემი ზურგჩანთა ჩემი ყოველდღიურობა გახდა, ყოველ შაბათ-კვირას მივუყვები საქართვლოს ბილიკებს. მე მქვია ანამარია და ვარ 23 წლის.
-ანამარიაააააააა გაღვიძეეეეეე სამსახურში გაგვიანდება..
ჰმმმ მღვიძავს
-ხომ გითხარი დააანებე ამ წანწალს თავი ჰა?
-კაი რა დე ხომ იცი რომ მე ლაშქრობის გარეშე არ შემიძლია სიცოცხლე, წანწალი შენ შემაყვრე არ გახსოვს?
-შვილო უკვე დიდი ხარ, სამსახურის და ლაშქრობის გარდა არაფერი გახსოვს, დროა უკვე რომ გათხოვდე..
-კაი რა დე შენც იცი რომ ჩემი ქმარი ან სვანი ან კიდე ხევსური იქნება
-შენ მართლა არაფერი გეშველება
-კაი რა ჩემო დედიკო ნუ ბუზღუნებ, ვდგები და ყავა გამიმზადე თორემ მართლა მაგვიანდება და ჩემი უფროსი ფეხებით დამკიდებს
-შენგან მაინც არაფერი გამოვა. ხელი ჩაიქნია და გაბრუნდა, ყოველი დილა ასე იწყება ჩემ სახლში, ჩემი დედიკუნა სულ რაღაც 52 წლისაა, მაგრამ არაფერი ეტყობა, დრომ და წლებმა ვერაფერი დააკლო.
როგორც ყოველთვის სამსახურში მაგვიანდება, ეხლა რა გაუძლებს ჩემი უფროსის წუწუნს სულ როგორ უნდა აგვიანდება ანამარია სამსახურში, შეეშვი ამ ლაშქრობას და არსად აღარ დაგაგვიანდება. ხომ მართლა ვმუშაობ ერთ-ერთ მსხვილ კომპანაში დირექტორის მდივნად. ბატონი გიორგი ყველაზე მაგარი ადამიანია ვისაც კი ვიცნობ, როდესაც ვერსად ვერ დავიწყე მუშაობა, ბატონი გიორგი დამეხმარე და შანსი მომცა რომ მემუშავე. თავს არ ვიქებ მარამ ყველაფერ კარგად გამომდის, რათქმაუნდა ჩემს სამსახურს მთელი პასუხისმგებლობით ვეკიდები.
-გამარჯობათ ბატონო გიორგი, როგორ ბრძადებით?
-ოხ ანამარია ისევ ლაშქრობიდან დაბრუნდი ხო?
-ხო ბატონო გიორგი, ხომ იიტ ეგ ჩემი ჰობია და რა ვქნა დავიმორცხვე
-ოხ ანამარია შენი შეცვლა შეუძლებელია გაეცინა, ხო რისთვის დაგიბარე მე დავბერდი და ვეღარ შევძლებ რომ შევძლო კომპანიის მართვა, ამიტომ გადავწყვიტე რომ ჩემი შვილი გივი ჩაუდგეს სათავეში კომპანიას,
-ე.გ. ბატონ გიორგი გვტოვებთ ხო?
-ხო ანამარია, ყველა შეკრიბეთ საკონფერენციო დარბაზში და განცხადებას გავაკეთებ. ხოლო შენ ანამარია რაც შეგეხება ისევ დარჩები შენ პოზიციაზე, ეს ჩემმა შვილმაც იცის და..
-მადლობა ბატონო გიორგი, გული მწყება რომ გვტოვებთ, თქვენ ის ადამიანი ხაართ რომელმაც მომცა შანსი რომ მემუშავა
-და არც შევმცდარვარ.
-კარგით ბატოო გიორგი შევკრიბავ ყველას ეხლავე
გიორგის კაბინეტიდან დამწუხრებული გამოვედი, რადგან ჩემი უფროსი ძალიან მიყვარდა ვაფასებდი როგორც ადამიანს და პიროვნებას, რადგან შეეძლო ყევლას დახმარებოდა განურჩევლად, ხოლო თავის თანამშომლებზე ზრუნავდა, იმედია მისი შვილიც მისნაიი იქნება....
სამსახურიდან ვბრუნდებოდი როდესაც ჩემმა არანორმალუმა დაქალმა დამრეკა..
-მარიკუნა რას შვები?
-ხომ იცი რომ მაგ სახელს ვერ ვიტან ჰა? ანამარიააააააა მქვიააა...
-ხო ვიცი, კვდებოდა სიცილით
-ერთხელაც იქნება დაგამსხვრებ ძვლებში ქალბატონო
-ნელა ქენი...
- რა გინდა? ქვეყანა იქცევა? მეც მეცინება
-აუ რა ინდა გთხოვო იცი?
-ცირა იცოდე მე არსად არ გამოგყვები ეხლა ისეთი დაღლილი ვარ რომ რავი
-კაი ჰო მიდ დაისვენე უჟმურო შეეწირები ერთხელაც იქნება მაგ ყველაფერს
-ეხლა შენც ოტაციას ნუ წამიკითხავ ძალიან გთხოვ რა
-მე სიტუაციას ვამბობ
-კაი წავედი თორემ ვიჩხუბებთ
- კაი მიდი
არ მესმის რატომ არიან ყველანი ჩემი ლაშქრობის წინააღმდეგი, კლუბებში და ესეთ ადგილებში მირჩევნია და ვიარო და გავეცნო ჩემი ქვეყნის ულამაზეს ადგილებს, საქრთველო ხომ ამით გამორჩეული ადგილია, არ მესმის რატომ არ უნდა ნახო ეეტი ადგილები. ჩემი საოცნებო ადგილი სვანეთია, რომლის ნახვა არ ვიცი რაღაც სასწაულებრივად მინდა, შვბულება რომ მექნება ავალ სვანეთში აღარ ვაპირებ რომ გადავდო, უბრალოდ 2 დღე მის დასათვალიერებლად არ მეყოფა და ვერც გავძღები მისი სილამაზით, ის ჩემთვის გამორჩეული კუთხეა არ ვიცი რატომ მიყვარს ასე ძალიან ეს მხარე, არ ვიცი რა ვნახე მასში ასეთი. მთეი კვირა ისე გავიდა ახალი უფროსი არ ჩანდა აი დადგა ჩემი გამგავრების დრო,ახლოვდებოდა შაბათი-კვირა, მთელი დღე ეკლებზე ვიჯექი და ვფიქროდი სად წავსულიყავი ამჯერად და გადავწყვიტე დამელაშქრა შატილი, რომელიც ასევე ძალიან მინდოდა რომ მენახა, სახლში მისვლა მინდოდა ძალიან იქ ხომ ჩემი აღჭურვილობა მელოდებოდა, ავიღებდი და გავუყვებოდი გზას, ასეც მოხდა როგორც კი დამთავრდა სამშაო დღე ეგრევე გავიქეცი სახლში რომ ჩამელაგებინა და ამოვმზადებულიყავი ხვალისთვის. გადავწყვიტე ადრე დამეძინა რომ ხვალ 6 ე ავმგარიყავი, მაგრამ რათ გინდა მთელი ღამე ვერ მოვსივენე, ვეოდებოდი რაღაც ახალს და განსაკუთრებულს ამ 2 დღისგან არ ვიცი, გული რაღაცას მიგრძნობდა...


ესეც ასე დავიწყე ახალი ისტორია. იმედია ვინმეს მოგეწონებათ. თუ მოგეწონებათ გავაგრძელებ, ველი თქვენს შეფასებას