-მოკეტე თორე
-თორე რა მცემ?თუ მომკლავ?არამგონია ეს შეძლო-თქვა და უკან მოუხედავად გავიდა კარიდან
-ამას არ ვაპატიებ როგორ ბედავს ასე მოქცევას(თოკო)თქვა გაღიზიანებულმა
-კარგი თორნიკე ახლა სიმშვიდეა საჭირო მიას შეიძლება სართოდ არცერთი ვახსოვდეთ ჩვენ კი თავი უნდა შევახსენოთ როცა გონს მოვა-ამაზე უცებ ექიმი გამოვიდა მიას პალატიდან
-ბატონო თორნიკე თქვენი და გონს მოვიდა შეგიძლიათ ნახოთ ოღონდ მხოლოდ 10 წუთით იქნებ რომელიმე ახსოვდეთ
-კარგი-თქვეს და ორივე პალატაში შევიდა
-ემი როგორ ხარ?(თოკო)
-მია ვერ გვცნობ? -ახლა რეზიმ კითხა
-ვინ ხართ ან სად ვარ
-ჯანდაბა არ ვახსოვართ(თოკო)
-სად ვარ ანი სადაა?
-მოიცა ანი გახსოვს?-იკითხეს ორივემ ერთად
-ესეიგი მხოლოდ ანი ახსოვს(რეზი)ის კი საოპერაციოშია და არცკივიცით გადარჩება თუ არა-ამაზე თოკო მიუბრუნდა
-რათქმაუნდა გადარჩება ნუ ხარ პესიმისტი
-ანი სადააა -უკვე ყვიროდა- დედა , მამა-ამის გაგონებაზე თოკო ოთახიდან გავარდა რეზი მიას ამშვიდებდა
-მია მია დაწყნარდი -ამ დროს ექიმები შემოვიდნენ და დამამშვიდებელი გაუკეთეს რეზი კი თოკოსთან მივიდა
-ჯანდაბა ესღა გვაკლდა (თოკო)
-ასე არაფერი გამოვა მიას გონია რომ მშობლები ცოცხალი ყავს და აქედან მხოლოდ ანი ახსოვს (რეზი)
-არა მას ყველაფერს გავახსენებთ ...ხედავ რეზი მე არ ვარხსოვარ -თქვა და თავი ხელებში მოიქცია
-ექიმმა ხომ თქვა დროებითიაო მალე გაახსენდები -გვერდით მიუჯდა რეზიც
გადიოდა საათები წუთები ანიზე არაფერს ამბობდნენ ისევ ისე იყო მია სულ ანის კითხულობდა ... ნელ-ნელა მასაც ყველაფერი ახსენდებოდა ...
[ერთი კვირის შემდეგ]
-ბატონო თორნიკე შეგიძლიათ მია წაიყვანოთ უკვე ყველაფერი ახსოვს და კარგადაა საშიში არაფერია
-გმადლობთ მაგრამ ანიზე რომ მოვუუვეთ იმედია მის ჯანმრთელობაზე არ იმოქმედებს ეს
-არა ყველაფერი რიგზეა მაგრამ უცებ არ უთხრათ ცოტა სხვანაირადაც უთხარით
-კარგით-და პალატაში შევიდა ორივე მია უკვე მზად იყო
(მია)
-ჰეი გთხოვთ აქედან წამიყვანეთ ვერ ვიტან აქაურობას თან ჩემს გამო 1 კვირაა აქ ხართ და თქვენც დაიღლებოდით. ხო მართლა ამ 1 კვირის განმავლობაში ანი ერთხელაც არ მოსულა ჩემთან სადაა?-და გაიცინა
-ვაიმე ამოისუნთქე მია ახლახანს გამოკეთდი ამდენი ენერგია საიდან?-კითხა რეზიმ და გაუღიმა
-და როდის ვიყავი უენერგიო-მხარზე გაკრა ხელი
-არც არასდროს(რეზი)
-გეყოთ ახლა -თქვა სიცილით თოკომ შემდეგ ისევ ისეთი სახე მიიღო და მე მომიბრუნდა-მია დაჯექი რაღაც უნდა გითხრათ ოღონდ დაწყნარდი ნერვიულობა შენთვის არ შეიძლება
-უკვე მაშინებ თოკო რა ხდება?
-იმ დღეს შენ რომ კიბიდან დაგორდი და აქ მოგიყვანეთ ანის მანქანა დაეჯახა
-რააა? ახლა სადაა-წამოვდექი და გარეთ გასვლა ვცადე მაგრამ თოკომ და რეზიმ შემაჩერეს-ამაზე ცრემლები წამომივიდა თოკომ შეამჩნია და ჩემს წინ ჩაიმუხლა
-ყველაფერი კარგად იქნება ემი ნუ ტირი ანი კარგად იქნება ის ჩვენ არ დაგვტოვებს ხომ იცი ის ძლიერია და ამასაც გაუძლებს-მამშვიდებდა თოკო
-მისი ნახვა მინდა
-ახლა არ შეიძლება პალატაში სანამ არ გადაიყვანენ-უცებ ექთანი შემოვიდა
-ბატონო თორნიკე თქვენი და პალატაში გადაიყვანეს ახლა მას საფრთხე აღარ ემუქრება მაგრამ გაწერით ჯერ ვერ გავწერთ-ამაზე თოკოს ჩავეხუტე გახარებულმა მან კი მითხრა
-ხომ გითხარი ძლიერიათქო ის ჩვენ არასდროს დაგვტოვებს წამოდი ნახვა ხომ გინდოდა ვნახოთ-და მასთან პალატაში შევედით
მთელი დღე მასთან ვიყავი გვერდით სავარძელი იყო და იქ ვიჯექით საღამოს კი შევამჩნიე თოკო და რეზი დაღლილები იყვენენ ალბათ ამ კვირაში საერთოდ არ უძინიათ ჩვენს გამო
-თქვენ წადით დაისვენეთ მე დავრჩები ანისთან ალბათ საერთოდ არ გიძინიათ
-არა მია შენ წადი -მერე რეზის მიუბრუნდა-რეზი წაიყვანე და ემისთან იყავი მე აქ დავრჩები ისედაც არაა კარგად ცოტა ხნის წინ გამოწერს
-არა წადით მე კარგად ვარ ახლა თქვენ გჭირდებათ დასვენება უფრო მეტად ვიდრე მე...
-არა მია გამორიცხულია აქ მარტო არ დაგტოვებთ-მკაცრად მითხრა თოკომ
-მაშინ მარტო დატოვება თუ არ გინდათ ბექას დავურეკავ და ის მოვა
-კარგი მაგაზე დავფიქრდები-ორი წუთით ჩაფიქრდა და მერე ისევ მომიბრუნდა
-კარგი დაურეკე სანამ არ მოვა აქედან ფეხს არ მოვიცვლი
-ჩემი ტელე სახლშია შენი მომეცი და დავრეკავ-ტელე მომაწოდა ზარი გავიდა თუ არა ბექას ხმა ჩამესმა
-ალო თორნიკე ახლა ვაპირებდი დარეკვას ეს კვირაა არც მია მინახავს და არც ანი ხომ კარგად არიან ტელეფონზე დავურეკეთ სახლშიც ვიყავით მოსული მაგრამ არიყავით...
-თოკო არ ვარ მია ვარ-ვუთხარი სიცილით
-მია ?კარგად ხარ რატომ არ იყავით ?ან ანი სადაა?სად ხართ?-მომაყარა კითხვები
-დამშვიდდი უკვე კარგად ვართ გცალია რომ მოხვიდე?
-უკვე?რატომ რა მოხდა? ახლა სახლში ხართ?
-არა სახლში არ ვართ
-აბა სად ხართ?
-საავადმყოფოში
-რაა საავადმყოფოში რა გინდა?
-დამშვიდდი რომ მოხვალ ყველაფერს აგიხსნი-გათიშა და მეც ტელეფონი თოკოს დავუბრუნე
-რაო მოვალო?(თოკო)
-კი
10 წუთში უკვე აქ იყვნენ ამის გაგებაზე დიეგოც წამოვიდა თოკომ მე დავხვდებიო და გარეთ გავიდა.როცა მოვიდნენ თოკომ ყველაფრი უამბო საბაზეც კი
-რაა ვინაა ეს საბა ამდენს რომ ბედავს(ბექა)
-კომპანიის ჩაგდება უნდა ხელში და ამით მაშანტაჟებს
-კიმაგრამ პოლიციას რატომ არ სეატყობინე
-დამამტკიცებელი საბუთი არ მაქვს თორემ რა პრობლემაა
-კარგი თუ რამე მე და დიეგო აქ ვართ და ყველაფერში დაგეხმარებით მაგრამ მია და ანა არ უნდა ჩაგერიათ
-შენი აზრით ჩვენ ჩავრიეთ
-ხო ეგეც ნართალია-თქვა ბექამ და მერე პალატაში შემოვიდნენ როგორც კი დამინახა ჩემსკენ წამოვიდა და ჩამეხუტა
-ბექა-დავაპირე ყველაფრის მოყოლა მაგრამ მან უკვე ყველაფერი იცოდა როგოც ჩანს
-ვიცი მომიყვა
-და
-ეგეც ვიცი
-კარგი -ვუთხარი და ისევ სავარძელში დავბრუნდი
-კარგი მე და რეზი წავალთ და დილით მოვალთ არ მინდოდა ამათი მარტო დატოვება ამიტომ დავარეკინე ემის-უთხრა ორივეს
-არ ინერვიულოთ ჩვენ არ გვეძინება არაფერი მოუვათ ჩვენ მივხედავთ-დაამშვიდა ბექამ ორივე ისინი წავიდნენ და ბექაც და რეზიც მოთავსდენ სავარძელზე
-გირეკავდი მაგრამ ტელეფონს არ იღებთ სახლშიც კი მოვედით მაგრამ არ იყავით ბოლოს თორნიკეს ტელეზე დავაპირე დარეკვა და შენ დამასწარი
-ჰო ვიცი-ვუთხარი და გავუღიმე მერე თავი დავდე და ვერცკი მივხვდი როგორ ჩამეძინა ღამე ციოდა უცებ ვიგრძენი რომ ბექამ პლედი გადამაფარა ....მერე მშვიდად და გემრიელად დამეძინა....დილით რაღაც ხმაურმა გამაღვიძა
--------------------------------------------
ესეც მერვე თავი...მადლობა რომ რომ კითხულლობთ <3 <3 <3