გადიოდა დრო და მე მაინც არ მავიწყდებოდა ის საღამო,როგორ მომექცნენ ოჯახის წევრები.ვცდილობდი არაფერი შემეტყო მეგობრებთან ოთოსთანაც ფრთხილად ვიყავი რადგანნ ვიცოდი თუ გაიგებდა გიორგის არ აპატიიებდა ჩემზე ხელის აწევას,მაგრამ ერთ-ერთ ნახვაზე ისევ გრძელ მკლავიანი სვიტერი ჩავიცვი მაგრამ მკლავი ამეწია დაა შრამი გამომიჩნდა:
-ეს რა არის?რამეს მიმალავ?
-არაფერს რას უნდა გიმალავდე საყვარელო
-რა დაგემაღტა ხელზე ეს არ გქონდა
-ისეთი არაფერია უბრალოდ რაღაცას გამოვკარი ხელი შემთხვევით და ასე მომივიდა
-ნუ მატყუებ ეს დედა მო**ნული.რასაც ვფიქრობ თუ ისაა მივახრჩობ შენს ძმას ახლავე
-არა არაფერ შუაშია ის
-აბა ვინაა შუაში.ფუ რა დებილი ვარ როგორ მეგონა რომ ყველაფერი მოგვარდა
-დედაჩემმა თავი ვეღარ შეიკავა და მცემა ( და ავტირდი)
-ვაიმე პატარა ცემს გამო რისი გადატანა გიწევს მოდი ჩაგეხუტო
-შენ არაფერს შუაშია ხარ მე ყველაფერს გავუძლებ უბრალოდ შენ არ მატკინო გული
-კაი პატარა უნდა წავიდე ახლა დალი ოპერაციას იკეთებს დღეს და უნდა წავიდე მეც
-უი ეგ სუ გადამავიწყდა ეგ და თავისი ბლანაწლავი.მიდი მიდი საყვარელო და მომწერე რომ გადაიყვანენ პალატაში
-კაი საყვარელო და ბოდიში რაა
-რისთვის მიხდი ბოდიშს არაფერი დაგიშავებია და არც გადანაშაულებ შენ
-კაი ბაჭი მიყვარხარ უზომოდ
-მეც დათუჩა.
და კიდევ ერთხელ შემახო თავისი ტუჩები,ისე ნაზად მკოცნიდა რომ იმ წუთას ყველანაირი ტკივილი დამავიწყა და ძალა მომცა რომ ვიბრძოლო ჩემს და ჩვენს გამო.წავედი სახლში და ვფიქრობდი თუ რა იქნებოდა კიდევ რომ გაეგოთ ჩემებს რომ არ დავშორებულვარ,ამ დროს სახლში მივედი და დედაჩემი უკვე კარებში დამხვდა:
-სად გდიხარ გოგო ამდენი ხანი
-სკოლაში საქმე მქონდა და დავრჩი ცოტახანი
-რა სკოლა ხომ არ გინდა გამაგიჟო დროზე თქვი სად იყავი სანამ შენს ძმას დავურეკე
-მასთან ვიყავი
-შენ გოგო ვერ ხარ რა მასთან ჩვენ რა გითხარით.შენთვის საერთოდ არაფერს ნიშნავს ოჯახი ესეიგი,ჩაალაგე და წადი მაშინ სახლიდან
-სახლიდან მაგდებ?
-ასეთი ნაბი*ვარი შვილი არ მინდა
-რა დავაშავე რომ შემიყვარდა??შნ არ გიყვარს მამაჩემი??დანააშაულია ამ სახლში სიყვარული(და გამარტყა ისევ)
-შენ შენ კიდევ ერთხელ რომ ხელი დამაკარო გიჩივლებ და ვეღარასდროს მანახავთ და ვერც ჩემს ამბავს გაიგებთ
-აქეთ რომ მემუქრება ამას უყურე რაა.გაეთრიე სახლიდან დროზე
-კარგი მე ხომ ცუდი სვილი ვარ იყოს მასე
სახლიდან ატირებული გამოვედი და მაშინვე სალოს დავურეკე თუ ეცალა რომ ვენახე,ჩემი ხმა არ მოეწონა და მაშინვე დამთანხმდა,ილიას ბაღში შვხვდით:
-ლიკა რა გჭირს
-დედაჩემი
-რა დედაშენი გოგო მომიყევი დროზე
-სკოლიდან ცოტა დამაგვიანდა ოთო ვნახე და რომ მივედი სახლში უკვე დარეკილი ჰქონდა სკოლაში და იცოდა რომ დიდი ხნის წამოსული ვიყავი და რომ მივედი სალხში ვუთხარი რომ ის ვნახე თქო და ძალიან გაბრაზდა და ისევ დამარტყა
-ვაიმე მაგ ოჯახიდან უნდა წამოხვიდე,ვერ გავიგე საკუთარ შვილს ასე როგორ უნდა მოექცე
-უბალოდ ჩამეხუტე სალოო და მოდი ცოტა გავერთოთ
-მოდი ჩემო გოგო მე სულ შენს გვერდით ვიქნები
-გახსოვს სალო ჩვეი პირველი შეხვედრა
-რა დამავიწყებს თითქოს ჩემი მეორე მე ვიპოვე
-მადლობა რობაქიძის უნივერსიტეტს რომ შენი თავი გამაცნო,ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს დიდიხანია გიცნობ
-სულ ასე იქნება მე და შენ საუკეთესო მეგობრები
-მადლობა რომ ჩემთან ხარ და მამხნევებ
-ვაიმე მეორეთ აღარ გაბედო ბოდიშის მოხდა თორემ გაგებუტები
-კაი კაი ჩემო კნუტო
ამის შემდეგ ბევრ რაღაცაზე ვისაუბრეთ,სახლში არ მინდოდა წასვლა და წავედი დედაჩემის ძმასთან და თითქოს ბავშვები მომენატრნენ და იმიტომ ვრჩებოდი მათთან,დედას არც კი მოუკითხივარ,მაგრამ ბიცოლაჩემი ესაუბრა და იმან უთხრა რომ იქ ვიყავი.როდესაც ყველანი დავწნენ მხოლოდ მაშინ შევძელი ოთოსთვის მიმეწერა და ვკითხე დალი როგორ იყო და მოვუყევი ის რაც გადამხდა,ვეღარაფერს მეუბნეოდა უკვე აღარ იცოდა რა გაეკეთებინა,ბოლოს მითხრა რომ ხვალ სადღაც უნდა წავეყვანე და რამე მომეფიქრებინა რომ სალხში მეთქვა,მეც ავდექი და ჩემს ნათესავს დავურეკე და ვთხოვე რომ დედაჩემისთვის დაერეკა თითქოს მასთან ერთად მივდიოდი და გამოეშვა ვიცოდი რომ არ ეტყოდა მას უარს,ისიც დამთანხმდა და როგორც ვიფქრობდი არ უთქვია უარი.დილით რომ გავიღვიძე კიდევ კარგი ქი მქონდა რამოდენიმე ხელი დატოვილი არდგან ხშირად ვრჩებოდი იქქ და ავარჩიე მთლიანი კაბა,მუხლს ზემოთ იყო და ჩემს ნაკვთებს კარგად კვეტავდა თმები გავიშალე,რადგან ოთო გიჯდება ჩემს თმებზე როცა ვნახულობ ყოველთვის თმები უნდა მქონდეს გაშლილი რომ ითამაშოს და ბოლომდე შეიგრძნოს ჩემი სურნელი.12საათზე უნდა მენახა მარჯანიშვილზე და მეც ზუსთად მაგ დროს მივედი,სადღაც წამიყვანა მაგრამ არ მეუბნეოდა სად მივყავდი და უცბად ბინასთან გააჩერა მანქანა რომელიც ორ საღტულიანი იყო და გარედან ძალიან ლამაზი,ცოტა დავიბენი იქ რა გვინდოდა დაა ავნერვიულდი მაგრამ როცა ეზოსი შემიყვანა ეს შიში სიმორცხვეში გადამეზარდა,რადგან იქ მთელი მისი სანატესაო იყო,ყველას გააცნო ჩემი თავი და სუფრაზე მიგვიწიეს,მრცხვენოდა და მოხათრებულად ვიყავი,ოთოს დედამ შეამჩნია და მოვიდა ჩემთან:
-ჩემო ლამაზო გოგო რატომ ხარ ასე
-არა ნანი დეიდა ზალიან კარგად ვარ
-ოთომ ყველაფერი მომიყვა და ვიცი რა რეების გადატან მიწევს და დამერწმყნე ძალიან ვნერვიულობ შენზე
-მადლობა ნანი დეიდა ყველაფერს გავუძლებთ ჩვენ
-ახლა კი გამხიარულდი,ეს ყველაფერი ოთომ შენთვის მოაწყო რომ ცოტა გული გადაგეყოლებინა თან ყველას გვინდოდა შენი გაცნობა
-ის გაღმერთებთ თქვენ და მეც უკვე ძალიან მიყვარხართ მთელი ოჯახი და მადლობა ასეთი თბილი დახვედრისთვის
-მოდი ახლავე გეტყვი რაღაცას
-გისმენ ნანი დეიდა
-ვიცი რომ ჯერ არ აპირებთ დაქორწინებას,მაგრამ ამის დრო დადგება არ მინდა დაგაძალო და დედა დამიზახო მაგრამ მე ყოველთვის მინდოდა გოგო და ძალიან გამახარებ თუ დედას დამიძახებ ( ამ ქალის თვალებში დიდი სითბო დავინახე)
-ეს ისედაც ასე იქნება,თქვენ ჩემი საყვარელი ადამიანის დედა ხართ და ასევე დედაჩემიც გამოდიხართ
-მადლობა შვილო რომ ასეთი ხარ დაა გაუმართლა ჩემს შვილს რომ შენ გიპოვა
-მას კი არა მე გამიმართლა <3 <3 და ამ დროს ოთო მოვიდა ჩვენთან
-აქ რა ხდება რაზე საუბრობთ
-არაფერზე საყვარელო მე და დედამ ცოტა ვისაუბრეთ ( და დავინახე ორივეს გაკვირვებული სახეები და ნანი მაშინვე ჩამეხუტა)
-მადლობა შილო ამისთის,მინდა ყოველთვის ბედნიერები იყოთ და უბრალოდ არ იჩქაროთ
-არა დეე ლიკამ ჯერ უნდა ისწავლოს და მერე ვნახოთ
-ხოო დედი კარგია რომ უწყობ ხელს
ისეთი თბილი გარემო იყო ჩემს სახლში მეგონა თავი და ოთოს დედა ისეთი თბილი და სიამაყის თვალებით მიყურებდა,ასე საკუთარ დედასაც კი რამდენი ხანია ააღარ შემოუხედავს,სალოს მივწერე ერთი სმს "სალო ყველაზე ბედნიერი ვარ ახლა და მიყვარხარ". ოთოს პატარა ბიძაშვილები ჰყავს და სულ ცემთან იყვნენ თან ტყუპები არიან ბიჭები და ერთმანეთს ისე ჰგვანან რომ ვერ ვაღჩევ ერთმანეთისგან,თან ტურმე ჩემს სკოლაში სწავლობენ ისინიც,ეს დღე დაუვიწყარი იყო.ამდენი თვის შემდეგ ძლივს ბედნიერი ვიყავი ჩემი საყვარელი ადამიანის გვერდით,ის ხომ ყველაფერს ცდილობს რომგამაბდნიეროს და დამავიწყოს ის დღეები,მაგრამ არ გამომდის მთლად უცხო ხალხი ასე თბილად მექცევიან და საკუთარი მშობლები კიდე არც კი მინდობენ,არ ვიცი ეს რითი დავიმსახურე ყოველთვის კარგი ვიყავი და მათ უნდა ეამაყათ ჩემთვის მაგრამ ცემით ყოველთვის უკმაყოფილები იყვნენ.შემდეგ ოთომ სახლშ წამიყვანა,გზაშ სანამ ვიყავით ჩემს ნათესავს მივწერე რომ ჩემს სადარბაზოსთან დამხვედროდა და ერთად ავსულიყავით რომ რამე არ ეეჭვათ და ისიც ზუსტად ამას აპირებდა და სანამ გადავიდოდი მანქანიდან კიდევ ერთხელ შემეხო ტუჩები ჩემი ცხოვრების ნაწილის და ზუსტად ამმ დროს რადიოში ჩვენი სიმღერა ჩაირთო,ის წამი ყველაზე ვნებიანი იყო და ვგრძნობდი თუ როგორი აჩქარებული გული ჰქონდა და უცბად გადმოვხტი მანქანიდან და თვალი ჩავუკარი, ორ წუთში კი სმს მომდის "არ გეგონოს რომ ამას გაპატიებ" გამეცინა ოთოზე და ჩემს ნათესავს შევხდი სანამ ავიდოდით ბინაში შევთანხმდით რა უნდა გვეთქვა სად ვიყავითო,კიდევ კარგი ყველაფერი დაიჯერეს და ეჭვი არ შეუტანიათ.წყალი გადავივლე და საწოლზე წამოვწექი და დავიწყე სალოსთან მესიჯობა მთელი დღე მოვუყევი და ამ დროს ჩემს ოთახში შემოდის გიორგი და მეუბნევა "იცოდე რომ გავიგო ისევ იმ ნაბი*ვართან ხარ ისევ მიწასთან გავასწორებ არ ვაცოცხლებ და იცი შენ რომ ამას გავაკეთებ",ისე გავიდა არაფრის თქმა მაცადა მე კი შეშინებული ვიჯექი და უაზროდ ვტიროდი,ვერ დავუშვებდი რომ ჩემს გამო ოთოს რამე მოსვლოდა ამიტომ რამე უნდა მომეფიქრა და დავშორებულიყავით,ბევრი ვიფიქრე რა მიზეზი მეთქვა და როგორც იქნა მოვიფიქრე და დავურეკე ოთოს ....




ბოდიშით ამდენი ხანი რომ ვერ დავდე,აბიტურიენტი ვარ და ბევრი სამეცადინო მქონდა.აბა მითხარით გავაგრძელო თუ არა <3 <3