სახლში შევედით,მართლაც ულამაზესი სახლი იყო, თან ძალიან დიდი. შესვლისთანავე ჩემი ყურადღება იმან მიიქცია, რომ სანდრომ ერთ-ერთი ოთახის კარი ჩაკეტა დაგასაღები გარადაში შეინახა, თიტქოს რაღაცას მიმალავდა. იმ წამსვე დავეჭვდი, მაგრამ არაფერი შევიმჩნიე. მისაღებში გავედით, ჩემთვის ულამაზესი ვახშამი ჰქონდა მოწყობილი, თან ყველაფერი თავის ხელით იყო გაკეთებული, დიდი აღტაცბით მიყვებოდა ყველაფერს და თან სახლს მათვალიერებინებდა. ბოლოს თავის საათების და ვისკების კოლექციები მანახა, მერე კი მაგიდას მივუსხედით. ყველაფერი მართლაც უგემრიელესი იყო, ამდენი რამ სად ან როდის ისწავლა მართლა არ ვიცი.
(ს)-აბა როგორ მოგეწონა ჩემი ნაჩალიჩარი?
(ნ)-ყველაფერი ძალიან გემრიელია, თან აქაურობაც რა ლამაზად მოგირთავს.. არ იყო ასე შეწუხება საჭირო
(ს)-შენს გამო არასდროს ვწუხდები და ყოველთვის მაქვს შენი დრო! რაც არ უნდა მოხვდეს. მინდა რომ სულ გახსოვდეს! სულ! შენ გაგიმარჯოს-და ჭიქა ასწია, გამიღიმა და ვისკი ნელა დალია. ძალიან საყვარელი იყო რომვუყურებდი ვხვდებოდი, რომ მართლა არ იყო ჩემი საქმე კარგად. თვალებით მაგიჟებდა, ოღონდ მართლა
(ნ)-შენც- და ჭიქა გამოვცალე-ხო მართლა, საჭირო ოთახი საითაა?
(ს)-დერეფნის ბოლოს
(ნ)-კარგი ახლავე მოვალ - და ავდექი, ინტერესი მკლავდა იმ ოთახში რას მალავდა ესეთს. ძაან ჩუმად დავდიოდი, რომარ გაეგო, გასაღები მოვიპარე და ოთახში შევედი. შუქი ავანთე და წამით მართლა გამოვშტერდი. ყველაფერს ველოდი, მაგრამ ამას არა. კედლები ფოტოებით, გაზეთიდან ამოჭრილი სტატიებით, სხვადასხვა მკვდარი ხალხის ფოტოებით და ერთმანეთთან დაკავშირებული ძაფებით იყო სავსე. თავი შერლოკის სახლში მეგონა. მაგრამ აქ რაღაც რიგზე არ იყო, ეს რომ დასამალი არ ყოფიულიყო, კარსაც არ ჩამიკეტავდა. რაშია საქმეე რას მიმალავს.. იქაურობის ქექვა დავიწყე. სეიფი ვიპოვნე, და პაროლის შეყვანა დავიწყე. მეხუთე მცდელობაზე გამიმართლა. ღმერთო! ჩემი დაბადების თარიღი იყო პაროლი! ეს გულში ძალიან ჩამწვდა, ამდენი ხნის შემდეგ ისევ ჩემზე ფიქრობდა! მაგრამ როგორც კი კარი გამოვაღე ყველა ფიქრი გაქრა! მთელი სეიფი იარაღებით იყო სავსე. იარაღებით და ფულით. გავშეშდი.ვერ გავიგე რა აღმოვაჩინე, ეს რაიყო. მაგრამ შემეშინდა, ძალიან შემეშინდა და როცა სანდროს გაბრაზებული ხმა გავიგე, მაშინ მართლა კიღამ გულიგამისკდა
(ს)-როგორ გაბრდე! ვინ მოგცა ამის უფლება?!- და საშინლად გაბრაზებული წამოვიდა ჩემკენ და მხარში ხელი ძიერად მომკიდა-სხვის სახლში, ჩაკეტილი ოთახების ქექვა და იქ ჩუმად შეპარვა როდიდან ისწავლე?!
(ნ)-გამიშვიი! ახლავე გამიშვიი, რას ნიშნავს ესს?! რაიყო იქ, რას ნიშნავს ეს ყველაფერიი?!-ცრემლები მახრჩობდა, აღარც კი მახსოვს რას და როგორ ვამბობდი. უცებ ძალიან შემეშინდა, ერთადერთი რაც მინდოდა იქიდან გაქცევა იყო და მეტი არაფერი- გამიშვი! ახლავე გამიშვი მე აქ არაფერი მესაქმება გამიშვიი. და გავიქეცი ჩანთა და პალტო ავიღე და აცახცახებული გავიქეცი კარისკენ. სანდრო ნელა მომყვებოდა
(ს)-საინტერესოა სად გარბიხარ არ გინდა მოისმინო სიმართლე?
(ნ)- არაფერი მინდა აქიდან წასვლის გარდა! სწრაად გამიღე კარი!-ის ჯერ იდგა და ჩუმად მიყურებდა მერე კი როგორც იქნა ხმა ამოიღო
(ს)-სახლში წაგიყვან. გვიანია და არ მინდა მარტო იარო. შენი ნებაა მოსმენა თუ არ გინდა, მაგრამ სახლში მაინც წამაყვანინე თავი
(ნ)- არა! არა! ტაქსით წავალ არმჭირდება არაა გამიღე კარი თუღმერთი გწამს-ის ნელა წამოვიდა კარისკენ. თვალებიდან გაბაზების ნაპერწკლებს ყრიდა, მაგრამ მას არასდროს შეეძლო ჩემთან ჩხუბი. არშეეძლო დიდ ხანს ყოფილიყო ჩემზე გაბრაზებული და აშკარად ახლაც ასეთი რამ ხდებოდა მის თვას. კარი გამიღო (ს)-კარგად იყავი- მის ხმაში გაბრაზება და წყენა ერთდროულად იგრძნობოდა. მე არაფერი მითქვამს, უკან მოუხედავად გავვარდი ქუჩაში. პირველიე ტაქსი გავაჩერე და სახლში გავიქეცი.-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------1კვირა გავიდა რაც სანდრო ბოლოს ვნახე. იმის შემდეგ 2 ჯერ მომწეა ფეისბუკზე და არც დამისენია. სახლშიც მომადგა და კარიც არგავუღე. ზედმეტი პრობლემების ასაცილებლად სხვა სახლში გადავედი და ეს დავკეტე.მთელი დღე ლაგებას მოვუნდი და დასაძინებლად დავწექი. შუა ღამეს კარზე "ბრახუნის" ხმამ გაამაღვიძა. ვიღაც მთელი ძალით ურტყამდა კარებსხელებს. ძალიან შემეშინდა. იქ არავის ვიცნობდი, სანდრომ კი არ იცოდა სად ვცხოვობდი. არვიცოდი რამექნაა.. კართან დანით ხელში მივედი და რუსულად ვიკითხე ვინ იყო და რა უნდოდა. პასუხად კი სანდროს განწირული ყვირილი გავიონე:- ნინი მევარ, სანდრო! კარი გამიღე თორე მართლა არვაგებ ჩემს თავზე პასუხს! -და ბრახუნს განაგრძობდა. მე კართან მივედი და გავაღე. აშკარად ნასვამი იყო. სახლში შემოვიდა დაწინ დამიდგა. (ს)- მომისმინე! იცოდე ბოლომდე მომისმინე! ჩემი ნუ გეშინია. ყველაზე მეტად მეზიზღება ჩემითავი მაშინ, როცა შენ გაშინებ. შენ მე არასდროს არაფერს არ დაგიშავებ. არ შემიძია გესმის? შენ მე ვერასდროს გატკენ. ვინმემ რამე რომ დაგიშაოს ჩემი ხელით მოვკლავ გესმის?!- და სახეში მიყურებდა, ძალიან კარგად ვიცოდი რომ ყველაფერს მართალს ამბობდა და თავი გაუბედავად დავუქნიე, მან კი განაგრძო- ძალიან კარგი. მოკლედ აქ რომ ჩამოვედი არანაირი სამსახური არიყო მერე ნაცნობებს დავუკავშირდი და ცოტა ცუდი, მაგრამ კარგად ანაზღაურებადი საქმე შემომთავაზეს და მეც დავთანხმდი. მკვლელი ვარ ხო მკვლელი! მაგრამ უდანაშაულო ხალხს არ ვხოცავ, ყველა იმსახურებს სიკვდილს, ყველა გესმის? მევალება სანაშაულებრივი საქმეები პოლიციის დამუკიდებლად გამოვიძიო და მერე გარეული ხალხი მოვიცილო. ეს არის ჩემი საქმე.მე შენ არაფერს გავნებ გესმის? მე რასაც არ უნდა ვაკეთედე, შენ ის არასდრს გავნებს არასდროს გესმის? მიყვარხარ.. ჯანდაბა ნუ მიყურებ ესეთი შეშინებული თვალებით და ნუ მიბრაზდები ნინი!გაიგეე ისევ მიყვარხარრ ვერაფერს გავნებ მიყვარხარ. მე ისევ მიყვარხარ. უკვე ყველაფერი გითხარი. უშენოდ საშინლად ვარ. როცა პირველად დაგინახე ქუჩაში, იმ წამიდან გამახსნდა ჩვენი სიყვარული. იმწამიდან ისე შემიყვარდი როგორც ადრე. ვერ ამოგშლი ჩემი ცხოვრებიდან. ვიტანჯები უშენოდ ნინი, ახლა კი შენი ნებაა რას გააკეთებ. მე ყველაფერი გითხარი. - გაოგნებული, ნაწყენი, გაბრაზებული და არვიცი კიდე როგორი ვუყურებდი სახეში. არვიცირა მჭირდა. არ შემეძლო. ძალიან ცუდად ვიყავი იმწამს იმდენი რამ გავიგე ერთად, მართლა ვერ ვაზროვნებდი. ერთადერთი რაც ვუთხარი ეს იყო :"წადი, წადი და აღარასდროს დამენახო. ჯობს ყველანაირი კონტაქტი შეწყდეს ჩვენს შორის. წადი." ის ჯერ მიყურებდა, მერე კი ნელა შეტრიალდა კარისკენ და ხმისამოუღებლად გავიდა. წავიდა ისე რომ, არაფერი უთქვამს საერთოდ არაფერი. მესახლში დავრჩი და დიდ ხანს ვტიროდი ყველაფრის გამო. რატომ მემართება ყველა უბედურება მე?! არ შეიძლება ცოტა ხანს მაინც ვიყო ბედნიერი. რატომ სანდრო რატომმ როცა ისევ გამოჩნდი, რატომ ჩამაგდეასეთ დღეშიი.------------------------------------------------------------------------------------------გადიოდა დღეები სანდრო და ნინი ცალ-ცალკე იტანჯებოდნენ. სანდრო სმის მეტს არაფერს აკეთებდა, ნინის კი ღამეები არ ეძინა და თავს იტანჯავდა ყველაფერზე ფიქრით. ერთადერთი ადამიანი, ვინც მას უყვარდა მკვლელი იყო. რა მნიშვნელობა აქვს ვისი, მთავარია რომკვლელი იყო. არასდროს ყოფილა სანდრო "წესიერი" მაგრამ ასეთი რამ არასდროს ჩაუდენია. რატომმ.. არასდროს უჭირდა ფულის გამო რომ დათანხმებოდ არამეს. შეიძლება ამხელა სახლი არა, მაგრამ არანაკლები ექნებოდა ასე რომ არ გაეფუჭებინა თავი. ნინი იჯდა და ამის მიზეზის გარკვრვევით იღლიდა თავს. ფაქტი ერთი იყო: მისი ძლივს დალაგებული ცხოვრება ისევ აირია და ისევ სანდრომ არია.----------------------------------------------------------------------------------------------------------------


მეგობრებოო გთხოვთ კომენტარებში დაწეროთ თქვენი აზრი. ძლაინა დამაგვიანდა, მაგრამ ვეცადე დიდი თავი ყოფილიო. ამის შემდეგი ბოლო იქნება სავარაუდოდ, გთხოვთ მითხარით რას ფიქრობთ <3 იმედია მოგეწონებათ <3 <3