როგორი სიბნელეა , მაშინაც კი როდესაც თენდება.
ჩემს მოვლინებას ყველა ელოდებოდა ,
მუხლებამდე თოვლი, დენის გარეშე და შეშაზე ბუსბუსი..
ყველა ელოდა როდის წამოვიზრდებოდი,
და ფეხს ავიდგავდი..
ამავე დროს ჩემ დაბადების შემდგომ წლების მერე ,
ავამტყოფობა მოსდევდა ,
უცოდვილმა თავშესაფარში მოვხდი ,
სანამ დედა წამოდგებოდა ფეხსზე..
დროის შემდგომ სკოლის პერიოდი ძალიან მძულდა..
როდესაც შევედი პირველ კლაში არაფერი მესმოდა,
სულ გამუდმევით მსაყვედურობდნენ გარშემო მყოფი ადამიანები,
ნუთუ რატო არხარ მათზე უკეთესი?
ირგვლივ მხოლოდ სიჩუმის დროსაც ,
გულთან მხვდებოდა მათი გამომეტყველება სახეზე.
მუდმივი უთანხმოება და საყვედურებით სავსე ..
ყოველ სახლში მისვლისთანავე მუდმივად მიყვარდა თამაში
და გარედ წანწალი,
დაგვიანებისას დამიძახებდა დედა,
ამოდი შვილო სახლში გვიანია იტყოდა...
რაც უფრო მეტად დრო მიდიოდა მით უფრო მაკლდებოდა სმენა ..
ყოველი სკოლის მოსვლისთანავე დავკეტავდი ფანჯარას და ფარდას გადავწევდი ბოლომდე,
აღარ შემიძლია!
სინათლეზე გასვლა, არ მესმოდა და ვერ ვუპასუხებდი ადამიანებს კითხვაზე პასუხს...
და თუ მივხდებოდი ტუჩების მანერათი რას მერჩოდა,
იმ პასუხსზე გაცემაც არმინდოდა რომ ცივად არ მეპასუხა..
ყველას ეგონა შემეძლო ბევრი რამე მიმეღწია და ამიტომაც ნახეს ჩემში ,
როცა ვერაფერი ვიმოქმედე რომ ხალხი გამეჩუმა ,
და მხოლოდ კარგი წარმოდგენა ჰქონოდათ..
სკოლაში მისვლა აუტანლობა იყო დღითი -დღე
მე კითხვაზე პასუხი არ მქონდა, რას მეუბნებოდნენ ხო არ დამესიზმრებოდა.
ერთი უბრალო და ჩუმი ვიყავი საკლასო ოთახში,
გამუდმევით ცინიკური დაცინვა და არა ადეკვატური მოქცევა ადამიანების მიმართ დღითი დღე იზრდებოდა.
მშობლებმა გადაწყვიტეს ექიმთან მივევანე იმავე რაიონში,
მაგრამ ზღაპრების მეტს ვერაფერს ყვებოდა,
ყოველი დღე ექიმთან ვატარებდი დროს და მხოლოდ რამდენიმე ამორეცხვა იცოდნენ..
პასუხი: არაფერი არ გაქვს მნისვნელოვანი კარგად ხართ!
ყოველთვე ერთდაიგივე ხდებოდა,
იზრდებოდა მეტად ავამტყოფობა .
ყურთან მივიტანდი მაგნიტაფონს ახლოს და მაღალ ხმაზე ავუწევდი მუსიკას,
მაშინ მაინც მეგრძნო მუსიკის მიმართ სითბო..
მეც წავიღიღინებდი და მომწონდა ...
გადავწყვიტე მუსიკაზე მევლო ,რათა მუსიკის მიმართ მაინც ვიმშვიდედი თავს და ბედნიერი მეგონა თავი.
/მუსიკის პედაგოგი: ქალბატონო სამწუხაროდ ამ პატარას, არ ესმის და შეუძლებელია ნოტებზე აყვეს ისევე როგორც მელოდიას.
ძალიან დამწუხრებული და იმედ გაცრუებული დავბრუნდი..
გადამეწურა ძალიან იმედი!
მორჩა მე აღარ მოვუსმენ მუსიკას დღეიდან დედა!..
დედა: ამით არ მთავრდება შვილო , და არც დაწყებულა ..