-კარგიიი როგორც გინდაააა_უცნაური ხმით ჩაილაპარაკა ბიჭმა.გასწორდა.მერე კი ოდნავ გადაიხარა და ხელი გაუწოდა ღიმილით.-აარონი._გოგომ ჯერ ხელს დახედა მერე თვალი ააყოლა და ბიჭს დააკვირდა ზედმეტად კეთილი ღიმილი ქონდა ბიჭს.
-ლიზა._მანაც ჩამოართვა ხელი.
-ქართველი ხარ?_მხიარული ღიმილით უთხრა აარონმა,გოგომ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია.-მე საქართველოში ხშირად ვმოგზაურობ.
-ათვალიერებდი ჩემ ქვეყანას?_ილუმინატოს მოაშორა თვალი და ისევ ბიჭს შეხედა.
-ხოოო ნამდვილად მშვენიერი ქვეყანა.იმდენჯერ ვიყავი აქ უკვე გავშინაურდი კიდეც._მხიარულად წარმოთქვა ბიჭმა.
-კარგიაა და ახლა სახლში ბრუნდები?_გამხიარულდასავით გოგო თუმცა სიტყვა სახლმა მას მოგონებები გაუღვიძა ისევ.
-კიიი
-სახლიიი..._ჩუმად ჩაილაპარაკა გოგომ.
-რა მოხდა?უკვე მოგენატრა სახლი?_გახედა ბიჭმა.
-რაღაც მაგეთი,სახლი მშობლები,ძმებიი და მე..მეგობრები..._ბოლო სიტყვის წარმოთქმა ყველაზე მეტად გაუჭირდა.
-თუ ასე მალე უნდა მოგნატრებოდნენ ისინი რატო წამოხვედ მათგან?_წინ იყურებოდნენ ორივე.
-მოვალეობებიიი სწავლას ვაპირებ თან ცეკვაც მინდოდა და კიდევ პრობლემებისგან გაქცევა ეს ყველაფერი კი ამერიკაში იდეალურად მოხერხდა._ჩაფიქრებული საუბრობდა გოგო.
-კარგია და დასარჩენი ადგილი გაქვს?
-კი იმ აკადემიას აქვს საცსოვრებლებიც.
-კარგია._მშვიდად გაიღიმა ბიჭმა.
-ბოდიში მაგრამ ახლა უნდა დავიძინო ძალიან დავიღალე._დაღლილმა გაუღიმა გოგომ და კომფორტულად მოეწყო სავარძელზე.
-კი კი დაისვენე._ბიჭმა გაუღიმა.ლიზას მაშინვე ჩაეძინა.ბიჭმა წერილი დაწერა და მისი ნომერი მიუთითა ,,თუ ამ უცხო მხარეში მეგობარი დაგჭირდა დამიკავშირდი".ჯიბეში ჩაუდო წერილი და მანაც დაიძინა.დაშვების დროს გაეღვიძათ.ლიზას აარონის მხარზე ედო თავი,აარონს კი ლიზას თავზე.უხერხულად ჩაიცინეს და გოგო თავის გზას დაადგა.
ლიზამ კიდევ ერთხელ გაიარა შემოწმება და პირდაპირ აეროპორტის წინ მდგომ ტაქსში ჩაჯდა.ჯერ ტელეფონის და ნომრის შესაცვლელად თხოვა გავლა.
ტაქსში იჯდა როცა მისი საათი აწრიპინდა.
-ეგ რა არის მემ?_ტაქსისტმა გამოხედა,შუახნის მამაკაცი იყო,თბილი ღიმილით უღიმოდა.
-აა ეს? ჩემი გაღვიძების დროს აჩვენებს დილის ექვს საათს.
-კი მაგრამ ახლა ეგ დრო რომ არ არის?
-მე საქართველოდან ვარ?
-ააა ეგრე ხოოო გასაგებია.და ასე ადე რატო დგებოდი?
-რომ მევარჯიშა და მერე სახლში აურზაური მომეწყო._მხიარულად გაიღიმა წარსულის გახსენებისას და ამავე დროს ტკივილიც იგრძნო.
-ძმები გყავს?
-კი ხუთი...
-უჰ ხუთი?ბევრიაა ბედნიერი შენი მშობლები მე სამი ქალიშვილი მყავს.
-კარგია.გოგოებიც...
-თუმცა ერთი ვაჟიც არ იქნებოდა ცუდი
-ხო ალბათ კაცისთვის კარგი იქნებოდა ვინმე ვინც სახლს მაშინ მიხედავს როცა თვითონ მუშაობს.თუმცა მე მისი მეექვსე ვაჟი უფრო ვიყავი ვიდრე გოგო._ეშმაკურად გაიცინა გოგომ წარსულის მოგონებებისას.
-ხოოო ეგ სახალისო იქნებოდა._მის ეშმაკურ ღიმილს რომ დააკვირდა მიხვდა რომ ძალიან ცელქი იყო.ლიზამ ჯიბეებში ჩაიწყო ხელი და წერილი იპოვა ჯიბეში.ამოიღო და დააკვირდა.
-რამე მოხდა მის?ეგ რა არის?
-არ ვიცი წერილი ჯიბეში ვნახე.
-მერე წაიკითხეთ
-ხო ხო ეხავე._წერილი გახსნა და გაიღიმა.
-ყველაფერი რიგზეა?
-კი მემგონი მეგობარი გამომიჩნდა უკვე.
-კაია ამხელა ქალაქში მეგობარი არ გაწყენს.
კარგად საუბრობდნენ.ჯერ ტელეფონი და ნომერი აიღეს.მერე ცოტა ქალაქში გაიარეს,ატვარიელებდა ქუჩებს.მერე კი სასწავლებელში მივიდა.სწავლის და საცხოვრებლის პრობლემა მოაგვარა.მერე ცეკვის აკადემიაშიც გაიარეს.იქაც მოაგვარა ყველაფერი და დღის ბოლოს დაღლილი თავის ოთახში ავიდა და საწოლზე წამოწვა და გაითიშა.ოთახში ერთი გოგო კიდევ უნდა შემოსახლებულიყო მაგრამ ჯერ არ იყო აქ ჩამოსული.
მეორე დილას ადგა მოწესრიგდა ისაუზმა და ქალაქის დათვარიელება დაიწყო.ჯერ მაინც არ იწყებოდა სწავლა.მარტოპ ბოდიალით რომ დაიღალა იმ ნომერზე დარეკა რომელიც აარონმა წერილში დაუტოვა.
-გამარჯობააა
-გისმენთ?
-აარონი მინდოდა
-აარონი ვარ შენ კი იმ მშვენიერი გოგონას ხმა გაქვს თვითმფრინავში რომ გავიცანი.
-ხოოო კარგად დაგიმახსოვრებია.
-აბა რაა ველოდებოდი შენს ზარს.
-კარგიააა გამო ქალაქში გავიაროთ.
-კარგი.

ასე დამეგობრდნენ ლიზა და აარონი,მათ წმინდა მმეგობრობა აკავშირებთ არაფერი ბილწი არ ყოფილა ამაში.სკოლაში ძალინ გაუჭირდა თავიდან გადატვირთული გრაფიკი ქონდა და სკოლაში ისეთი იყო როგორიც ჩვეულებრივი შკოლნიკი არაფერი განსაკუტრებული მუდამ წიგნებით დადიოდა.ერთხელაც მეორე სემესტრში ლიზა შეესწრო ევროპული ფეხბურთის თამაშს რომელიც სამარცხვინო საყურებელი იყო.მოწინააღმდეგის გუნდმა თითქმის ყველა ძირითადი მოთამაშე საავადმყოფოში გაისტუმრა და სათადარიგოები ნამდვილი საცოდავები იყვნენ.ლიზამ ჩარევა გადაწყვიტა და მწვრთნელთან მივიდა.