თავდგირიძეების ოჯახში სამი წელი მელოდნენ. სანატრელი შვილი ვიყავი. მერე, ხომ იცით როგორც ხდება? მამა გადაირია, აფანატებდა ჩემზე. მთელი თვე აღნიშნავდა ჩემს მოვლენას, დედამიწაზე. დედა მიყვებოდა, როგორ მევლებოდნენ თავს, მე, ანკა თავდგირიძეს, როგორ მივლიდნენ. თუმცა, ცოტა არ იყოს, ეს ყველაფერი მოსაბეზრებელიცაა.
როცა ოჯახში ფული თავზე საყრელად გაქვს, შვილისთვის არაფერი გენანება. ჯერ იყოდა კერძო სკოლაო, თან ყველაზე ძვირადღირებული. ( სწავლა მაინცდა მაინც არიყო მაღალი დონის), შემდეგ ვიქენდები წყნეთშიო, სწავლის გაგრძელება საზღვარგარეთო, საზაფხულო არდადეგები სადაც გაგიხარდებაო. უცხოენების მოსამზადებელი კურსიო, არ გეგონოთ მხოლოდ ინგლისური, ფრანგული და ესპანურიცო. სპორტიო, ჩოგბურთიო, ცურვა და კალათბურთიცო. საერთოდ კარგი ცხოვრებაო და ამ ყველაფერთან ერთად დაცვა, 3 მუტრუკი კაცი.

,,უბანი“
ვერაზე ვცხოვრობთ, შემაღლებულ ადგილას, მთელი ვაკე რომ ჩანს, ხელის გულივით. ჩვენს წინ სულაბერიძეები ცხოვრობენ. დიდი ოჯახია, ცოლ-ქმარი და ოთხი შვილი. სამი ტყუპი ბიჭი, ლუკა, ნიკა, იკა და მეოთხე სიფრიფანა გოგო, ნუკა. ბიჭებზე ორი დღით უფროსი ვარ. ნუკა ჯერ ბავშვია. გვერდზე სახლი კაპანაძეებს ეკუთვნის, ახლადდაქორწინებულები არიან და ამიტომ ძაღლის მეტი არავინ ჰყავთ, რა თქმა უნდა ბავშვს ვგულისხმობ. გაგრძელებაზე, ონიანები, სტეფნაძეები,მაყაშვლები, ბურდულები, შონიები, ბიბლაიები და ქარსელაძეები ცხოვრობენ. მთელი უბანი მაყუთა ხალხითაა სავსე. ზოგი კერძო ბიიზნესს ეწევა, ზოგი პოლიტიკოსია,ზოგი ბანკირი, ზოგი საზღვარგარეთ მუშააობს. უბანში 17 მოზარდი ვართ, 9 გოგო და 8 ბიჭი. მე ყველაზე გიჟ ვარ სასტავში, აი ჩემი დაქალი ნინია სხვა თემაა, მასზე დინჯი და მოწესრიგებული არავინაა. მაგრამ მე ვყავარ ისეთი, მთას გადავდგამ, ოღონდ ჩემი გავიტანო. ნინი მდიდარიაო ვერ იტყვით, ჩვეულებრივი გოგოა. ალბათ, ახლა კითხვა გაგიჩნდათ, ამდენ რაღაცაზე დავდივარ, თითქმის ,,უბრალო“ ხალხს არ ვხვდები, არ ველაპარაკები და ეს გოგონა სად გავიცანი. გეტყვით, მაგაზე როგორ გაწყენთ.


,,12:06:16“

-ნიკო, ცოტა ხნით გამო რა, პლაჟზე გამყევი. მუდარის თვალები მიაპყრო გოგონამ სულაბერიძეს ვაჟს და პასუხის მოლოდინში გაირინდა.
-ეგრე ნუ მიყურებ, თორემ შეგჭამ. კბილები ააკაწკაწა და ენა გადმოგდებულმა შეხედა გოგონას.
-ფუუ, რას გავხარ, დორბლიანო. გამოაჯავრა ანკამ ყმაწვილი და გასასვლელისკენ დაიძრა.
-რა გინდა ასე გვიან პლაჟზე, კარგი რა. არ ჯობია დავჯდეთ სადმე და დავტკბეთ ხედით. ალმაცერად გახედა ნიკომ ანკას.
-აუუ, არაა. ვისკს ავიღებ და პლაჟზე დავსხდეთ. დაცვას ვთხოვ რომ მარტო დაგვტოვოს. რაღაცეები მაქვს მოსაყოლი.
-მოიცა რა? დამაინტრიგე. მიდი მაშინ დროზე და გელოდები. კარებთან მდგომ დაცვასთან მივიდა ანკა და გამოელაპარაკა, დიდი ხანი ეხვეწებოდა, მაგრამ ბოლოს დაითანხმა, იმ პირობით რომ მამა და დედა ვერაფერს გაიგებდნენ.
-რას შვრებოდი ამდენი ხანი? გაკვირვებული ნიკო ცოფებს ყრიდა.- თითქმის ოცი წუთი მალოდინე.
-კარგი, დამშვიდდი. ძლის დავითანხმე.
-კარგი, გავიდეთ. საერთოდ, ნიკო იყო ის ადამიანი, რომელსაც არაფერს უმალავდა ანკა. ბიჭის და გოგოს მეგობრობის ვისაც არ სჯერა, ისინი დაამტკიცებდნენ, რომ მეგობრობა კი არა, ძმაკაცობა/დაქალობა მათზე უკეთ არავის გამოსდიოდა. იცით როგორი იყო ნიკო ანკასთვის? ყველა გასაჭირში გვერდით რომ ედგა და ანკას მამის, გიგასიც, რომ არ ეშინოდა. არ ეშინოდა იმ გაგებით რომ გიგა ენდობოდა ნიკოს. ერთხელ ისიც კი უთრა ,,ჩემს გოგოს რამე თუ მოუვა, შენ არ გაპატიებო! ბიჭმაც რომ გული ატკინოს, შენ მოგთხოვ პასუხსო.“
ნიკო და ანკა პლაჟზე სვამდნენ და ბოლო ხმაზე იცინოდნენ.
-აუ იცი კიდე რაზე მეცინება? სიცილნარევი ხმით ჰკითხა ნიკომ გოგონას.
-რაზე? ანკა თალებიდან ცრემლებს იწმენდს და აშტერდება.
-ამას წინათ ვფიგრობდი. შენზე მაგარი ძმაკაცი მეორე არ მყავს. დასერიოზულდა წამში. ანკასგან მუჯლუგუნი მიიღო.- ვერ ვხვდები. თვალი აარიდა გოგოს.
-რას ვერ ხვდები, სუელლო.
-ყველა გოგოზე მ*დგება და შენზე რა პონტში არ ვიღზნები. სიცილით უბრუნდება ანკას და ხელს მხარზე არტყამს.
-ფუუუ, იდიოტო რატო ვარ აბა შენი და ? ნუთუ ნუკაზე გიდგება? სიცილით ეუბნება ანკა და პასუხს სასწაულის მოლოდინშ ელის.
-ამმმმ, არაა რას ამბობ. ენის ბორძიკით ეუბნება.
-ფუუ, უზრდელოოო, თავი გაიყიდეე. დასცინოდა ნა ნიკოს, როცა მათ წინ ,,მტირალა“ გოგონამ ჩაიარა.
-ეე, რა სჭირს? პირველი ნიკომ გაიკვირვა. ანკა გაუაზრებლად წამოხტა ფეხზე და გოგოს გაეკიდა. უცნობი გაჩერდა, ჩაიმუხლა და ცრემლები წასკდა.
-ჩუუ, ჩუუ. ნუ ტირიხარ. ანკა ზურგიდან ჩაეხუტა უცნობს და მის ხელზე ზირილის უფლება მისცა. ელოდა, ანკა ელოდა, როდის დაწყნარდებოდა გოგონა. უცნობი კი მის ხელებში სითავისუფლეს გრძნობდა.
-მაპატიე, ისე თავხედურად გამომივიდა. უცნობმა წამოიწყო საუბარი და გაოგნებულმა ანკამ ხმის კანკალით უპასუხა.
-არა, არა, რას ამბობ! რა მოხდა? გინდა მითხრა?
-მამა! მამა აღარ მყავს! გოგონას მამის ხსენებაზე ცრემლები წასკდა.
-ჩუუ, დამშვიდდი პატარავ. წამოდი სახლში წაგიყვან. ასე გაიცნო ანკამ ნინია. ჯერ მამის დამარხვის ხარჯები, შემდეგ ბინის ქირა, პლუს ამას ტანსაცმელი და ყველაფერი მისცა ანკამ, რაც შეეძლო ყველაფერი.
,,საუკეთესო დაქალი“

-ნინიააა.... როგორც კი ყურმილი აიღო გავკივლე.
-რა მოხდა? ხომ გაქ მშვიდობა? რა გაჰკივი? შეშფოთებული ნინია ცოფებს ყრიდა.
-ის ჩამოვიდა.
-ვინ ის?
-ვინ ის გოგო?
-აიი ის.
-გოგო, მთვრალი ხარ?
-მაცადე ჭამა და გეტყვი. პირგამოტენილი ესაუბრებოდა ანკა ნინიას.
-შენ დამირეკე და მე რა ვიცოდი თუ ჭამდი. გაიკვირვა ნინიამ და გაიცინა.
-ნიკოს დეიდაშვილი ჩამოვიდა. არ მაინტერესებს დღს უნდა გაგაცნო. სულაბერიძედების წვეულებაზე მოდიხარ ჩემთან ერთად.
-გაგიჟდი გოგო? რა მინდა მანდ? თან არაფერი მაქ შესაფერისი. ანკას ეწყინა, ცოტა არ იყოს ეწყინა.
-15 წუთში გამოგივლი. ახალ ტანსაცმელს ვყიდულობთ. მთელკი დარჩენილი დღე იხეტიალეს. რამდენიმე ლამაზი კაბა და ფეხსაცმელი იყიდეს და ბოლოსსახლში ავიდნენ ცოტა წაიხემსეს და წვეულებაზე დაგვიანებით შევიდნენ.

,,წვეულება“
დაგიანებით შესულ გოგონებს ყველა უყურებდა. გოგონებმა ტყუპები შენიშნეს და მათკენ დაიძრნენ.
-ვაა, თვით ანკა თავდგირიძე დაცვის გარეშე. წაკბინა ნიკომ გოგოა და გადაკოცნა გოგონები.
-ნიკო შენ დამიმშვიდდი, დაცვა გარეთაა. თვალი ჩუკრა ანკამ ბიჭს.
-აქ არავინ აპირებს შენს მოკვლას. დამცინავი ხმა გაიგო ზურგსუკან ანკამ და მისკენ გაიხედა. საბა ამაშუკელი იდგა მის წინ.
-უჟმუროო. როგორ მომენატრე. ანკამ ბიჭი გადაკოცნა და გადაეხვია.
-აბა კარგად დამენახე, საბამ გოგონას ხელი თავისაში მოაქცია და დაატრიალა. საერთოდ არ შეცვლილხარ ანკა. ისევ ისეთი ბავშვური ხარ.
-აი შენ კი, პირიქით. გასიმპატიურებულხარ უფრო. ნახე ვინ გაგაცნო. საბასთან ახლოს მიიწია და გადაუჩურჩულა, ჩემი დაქალია.
-მიდი აბა...
-ნინნ, მოდი ვინ გაგაცნო. თითქოს პირველად ეუბნება ნინიას, უახლოვდება საბასკენ მიჰყავს.- ეს საბა ამაშუკელია, ეს კი ნინიაა დადიანი.
-თავადის ასულს ვახლავარ. გაეხუმრასავით გოგონას.
-ჩემთისაც სასიამოვნოა. ნაზად გაუღიმა ნინიამ და ხელი ჩმოართვა.
-ანკა, ასეთი დაქალი თუ გყავდა, აქამდე რატომ არ გამაცანი? ახლა ანკას მიუბრუნდა საბა.
-ახლა გაჩუმდი თორემ მოვკიდებ ამ გოგოს ხელს და აღარასდროს დაგანახებ. ვითომ დაემუქრა ანკა ბიჭს.
-მანამდე დაგასწრებ. ნინიას ხელ კიდებს და ეითხება -ხომ არ გვეცეკვა? ნინია გაინაბა და დასთანხმდა.