თავი 22
დერეფანში ვიყავი,სიბნელე იყო...მივრბოდი და სწრაფად ვსუნთქავდი..ეს დერეფანი კარგად ვიცოდი..ეს ჩემი ბავშვობის სახლი იყო..მაგრამ ახლა ამ დერეფანს დასასრული არ უჩანდა...სირბილი უნდა გამეგრძელებინა..და ბოლოში უნდა გავსულიყავი.
–საყვარელო.
ეს ხმა...ეს..უკან მივტრიალდი..და დედაჩემი დამხვდა..
–დ..დედა ხმა ამიკანკალდა და ცრემლები წამომივიდა..მსთან მივირბინე...
–ჩემო ყვავილო...ცრემლები უკვე ყელზე ჩამომდიოდა..ახლა უკან მივტრიალდი და მამა დავინახე..
–მამა! ახლა მისკენ გავიქეცი..შემდეგ უკან მოვტრიალდი დედასკენ,მაგრამ ის გაქრა..და ყველაფერი ბურუსმა მოიცვა...
–არა..დედა! დაბრუნდი!
–ჩემო ყვავილო..ისევ მამაჩემის ხმა.
–მამა! ისევ მისკენ განვაგრძე სირბილი.
–ჩემო ყვავილო..ფრთხილად იყავი..მითხრა მამამ...მან ისეთივე ყელსაბამი მანახა როგორიც მაჩუქა..
–დაიმახსოვრე..ჩვენ ყოველთვის შენთან ვართ..გახსოვდეს..შენ გაქვს მოგონებები...გაღიმებული ვიყავი,როცა ეს ღიმილი კივილში გადამივიდა..იარაღის გასროლის ხმა იყო..მამაჩემს კი გულში მოხვდა და გაქრა...ბოლო ხმაზე დავუძახე.
–მამა! ცრემლებად ვიღვრებოდი...ვიღაცამ გაიცინა.
–შენ...ვუთხარი გამწარებულმა.
იქ გასვიანი იდგა..იარაღით ხელში.
–ეს რატომ გააკეთე? ვუყვირე გასვიანს.
–იმიტომ,რომ მონსტრი ვარ..გახსოვს? ბოროტულად გაიღიმა.
უკვე სასუნთქი გზა ჩამეკეტა ამდენი ცრემლებისგან...ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა ვიხრჩობოდი...გასვიანმა მწარედ ჩამავლო მკლავში ხელი...
–მტკივნეულია! ა..არა! გამიშვი..ვუყვიროდი გასვიანს..
–რამოხდა ანგელოზო? შენც ისეთივე ხარ როგორიც მე.
–არა..არვარ! ეს არარის სიმართლე!
–არა?
გასვიანი მომიახლოვდა..და ლოყაზე მაკოცა..
–თავს კარგად გრძნობ,როცა მონსტრი გეხება არა?
–ეს..ეს ასე არარის...ვის ვატყუებ მისი შეხება მკლავს.
–სარწმუნებული ხარ? იმიტომ,რომ შენი სხეული სხვა რაღაცას ამბობს..
გასვიანმა ხელში ამიყვანა და მაკოცა..მე უკან გამოვიწიე.
–ეს არასწორია..ამას ვერ გავაკეთებთ.
–ვინ თქვა,რომ არშეგვიძლია?
–ეს..არასწორია!
–არა,არარის..იყავი ცუდი..დაიკიდე ხალხის აზრი!
–ეს ხალხის გამო არა ეს..
გასვიანი ჩემსკენ იყო დახრილი...და სახეზე მკოცნიდა..
–მაშინ..მაშინ რა გაკავებს? ვიცი,რომ გინდა ჩემთან მიმეორებდა გასვიანი..და ძირს დამაწვინა თვითონ კი ზემოდან გადამაწვა.
–როგორ უნდა გენდო? ბუთხარი გასვიანს..მან კი მაკოცა..
–უბრალოდ გააქრე შენი ის ნაწილი,რომელიც არმიკარებს..მომეცი უფლება..შენს ცხოვრებაში ვიყო..აბა თანახმა ხარ?
2 წუთი ჩუმად ვიყავი..–კ..კი ვუასუხე ბოლოს..და ერთმანეთს ვაკოცეთ..ხელები მის კისერს შემოვხვიე..ეს მშვენიერია,არშემიძლია მისი უკან გაწევა..გასვიანმა თვალებში ჩამხედა,მერე კი ყელში მწვდა და მახრჩობდა შიშისგან შევხტი...ვცდილობბდი თავი დამეხსნა..ის კი დაიხარა და ჩამჩურჩულა.
–უნდა მოგესმინა მამაშენისთვის..როცა გითხრა,რომ ფრთხილად ყოფილიყავი.
–შენთავს უფლება მიეცი,რომ შეგყვარებოდი ამით კი თავი მოიკალი..გაიცინა დემეტრემ..არავის არუნდა ენდო..უკან მიიხედე ხანდახან.
ვეცადე მეყვირა,მაგრამ ხმა არ ამომდიოდა..
–ა..არა! არა! არა! ვფართხალებდი..უკვე ვითიშებოდი..ვკვდებოდი..ცრემლები მომდიოდა.
–ანგელოზო! ვიღაც მანჯღრევდა.
ცრემლები ჩამომდიოდა..
–მიდი გაიღვიძე! მიყვიროდა ვიღაც..
თვალები გავახილე..დემეტრე დავინახე და სწრაფად წამოვხტი მას მოვშოდი.
–არ მომიახლოვდე! შიშისგან დავუყვირე..დემეტრემ გაოცებულმა შემომხედა და ჩემი სახე მის ხელებში მოიქცია..
–ჰეი..! ნუ ტირი..უბრალოდ კოშმარი იყო..ვერავინ ვერაფერს ვერ დაგიშავებს..მაწყნარებდა დემეტრე და ცრემლებს მაშორებდა...–რა დაგესიზმრა? მკიტხა მშვიდად.
–მე..ჩემი მშობლები და შენ დამესიზმრე...ვუთხარი შეშინებულმა.
–მერე?
–შენ მამაჩემი მოკალი და მერე ჩემი მოკვლა სცადე..რაც მახსოვს ისარის,რომ ვცდილობდი გავნთავისუფლებულიყავი..მაგრამ ყველაფერი ბნელმა მოიცვა..ვტიროდი და ისე ვუყვებოდი..დემეტრემ თვალები დახა.. და ისევ ამომხედა.
–ვიცი,რომ ისევ მონსტრი გგონივარ,მაგრამ ახლა..შენი მოკვლა უკანასკნელია,რისი გაკეთებაც მინდა.
დემეტრეს ოდნავ გავუღიმე..–ახლაგეყოფა ტირილი..მომიახლოვდა და ლოყაზე მომეფერა..შემდეგ კი ჩამეხუტა..მე კი ვქვითინებდი..გასვიანი მეხუტება დემეტრე ვიღაცას ეხუტება!
–უბრალოდ სიზმარი იყო..გაიმეორე ჩემთან ერთად მითხრა დემეტრემ.
მეც მოვხვიე ხელები და ვეცადე თავი დამეწყნარებინა..ეს უბრალოდ სიზმარი იყო..გავიმეორე დემეტრესთან ერთად..
ის დაიხარა და ჩამჩურჩულა.
–მაგრამ სიზმრები შეიძლება ახდეს..
–რა?! შეშინებულმა ავხედე..
მან კი კედელს მიმაჯახა დანა ამოიღო და მუცელში გამიყარა..
შემდეგ ხელი გამიშვა მეკი ძირს დავვარდი..და სისხლისგან ვიცლებოდი..პირიდან სისხლი გადმომდიოდა.
–რა..რატომ..გააკეთე ეს?
–ანგელოზო..არგიტხარი,რომ უკან მიიხედე როდესაც ჩემნაირ მონსტრთან ხარ მეთქი?
თვალები გავახიე და წამოვხტი..მძიმედ ვსუნთქავდი..ოთახში მიმოვიხედე..სად ვარ?
„ჩემს ოთახში ვიყავი“ აქ ოგორ მოვხვდი? ვცდილობდი ავმდგარიყავი,მაგრამ ვერ ვდგებოდი..ვიღაცას მჭიდროთ ქონდა ჩემს მუცელზე ხელი მოხვეული და ყურში მიისი სუნთქვა მესმოდა..რა ჯანდაბაა...რაღაც მძიმე მაკავებს...შემდეგ ხელი დავინახე...მისკენ მივტრიალდი და დავინახე როგორ ეძინა გასვიანს მშვიდად..
–რა ხდება? აქ რას აკეთებს? 10 მეტრზე ნაკლები რატომ არარის ჩვენს შორის მანძილი?..რატომ არმახსოვს გუშინ რამოხდა? მას შევხედე..რო ეძინა ანგელოზს გავდა..თვალს გაახელდა თუ არა დემონი ხდებოდა..ვცადე საწოლიდან ჩამოვსულიყავი..მაგრამ ის ახლა გათიშული იყო..ამას ველოდებოდი მთელი წლები..საწოლის მივეყუდე..სულ მაინტერესებდა,მისი ნამდვილი ხასიეთი...ბოლო რაც მახსოვს გიორგისთან ჩხუბი იყო კლუბში..შემდეგ რა მოხდა?..ღმერთო რამე მოხდა?! პანიკა დამეწყო და გასვიანს შევხედე..ჩემთავს დავხედე და ტანსაცმელი მეცვა..მადლობა ღმერთს,ამ სირცხვილიტ ვერ ვიცხოვრებდი ეს,რომ მომხდარიყო..მახსოვს,რომ დავთვერი და სახლში მოვედით,მაგრამ ის აქ როგორ აღმოჩნდა არვიცი..ახლა რაუნდა ვქნა? მგონია,რომ სანამ გამახსენდება ის იქამდე გაიღვიძებს..ჩემი ბედი ***! და ალკოჰოლისაც! დალევას უნდა მოვეშვა თუ მინდა,რომ არ მოვკვდე..ვცდილობდი თავი მუხლებში ჩამერგო,მაგრამ გასვიანის ხელმა შემაკავა..დდა მაინც,რატომ მეხუტება? გამახსენდა,რომ მის კაბინეტში ვიყავი და მერე ვიჩხუბეთ,მაგრამ მაინც ვერ ვხსნი აქ როგორ მოვხვდით!..ღმერთო ჩემო გამახსენდა! საბანი გადავაგდე და სახეში მაგრად დავარტყი!
–რა ჯანდა...გამოფხიზლება დაიწყო გასვიანმა.
–შენ მე მაკოცე! ვუყვირე გასვიანს ზემოდან დავახტი და მუშტებს ვურტყავდი..ნაბიჭ**,შენ მე მაკოცე!
გასვიანი გამოფხიზლდა და ხელი ჩამავლო საწოლზე გადამაგორა და ზემოდან გადამაწვა.
სიზმარი..ეს იმ სიზმარს გავდა..
–რა ჯანდაბა გჭირს? მკითხა გასვიანმა.
ვფართხალებდი და ვცდილობდი მისთვის დამერტყა..შემეშვი,ცივსისხლიანო! შენ მაკოცე..ეშმაკო!
კისერში ვწვდი და ვაჯანჯღარე! მან კი თავი ხელები შემოალაგა ჩემს კისერზე..ერთმანეთს ვახრჩობდით...შემდეგ კი სიზმარი გაამახსენდა!..
–რაღაც გუშინ არ შემწინააღმდეგებიხარ..მიყვირა გასვიანმა
–გამიშვი! შემაცდენელი ხარ! დიახაც! ყველაფერი შენი ბრალია! ჭკუიდან გადაგყავარ! ვუყვირე გასვიანს.
ერთი ხელი გავუშვი და შემოვარტყი! კიდევ ერთ შემორტყმას დავამატებ სიას..ხელი დამიჭირა..
–ესეიგი ჩხუბი გინდა არა? მითხრა გასვიანმა.
გასვიანი წამოხტა და მე ზურგზე გადამიკიდა..
–გამიშვი რა ჯანდაბაა?
–ეს ოთახი მეცნობა..რა გვინდა სპორტდარბაზში? რინზე შევიდა და მეც ძირს დამაგდო..ფეხზე ვდექი!
–შე ნაბი**
–გინდა დამარტყა?! მაშინ მოდი! დამარტყი!
კიბატონო არანაირი პრობლემა არმაქვს! მისკენ წავედი,მაგრამ მუშტი აიცილა..ფეხი წამომიდო და დამაგდო...წამოვდექი და ისევ ვცადე დარტყმა..ხელი დამიჭირა და წელზე ხელი შემომხია მისკენ მიმიზიდა..
–შენ თქვი,ომ ჩემი ბრაია,მაგრამ შენ ხარ ის ვინც არასდროს მენდობოდა,არც მე და არც ჩემს გეგმებს...ამიტომაც ვერ ვხვდები..რატომ უნდა შემოგიშვა ჩემს ცხოვრებაში? მითხრა გასვიანმა..მინდოდა მეორე ხელი შემომერტყა მაგრამ ისიც დამიჭირა..უკან მომატრიალდა და უკნიდან მიმიხუტა..
–ვიცი,რომ არმენოდბი ანგელოზო! მაგრამ ეს არარის გასაოცარი არა? ვეცადე მისი ხელებიდან თავი გამენთავისუფლებინა..მაგრამ მან ყურში ჩამჩურჩულა.
–შენი თავის გარდა არავის ენდობი! ხელი გამიშვა და ძირს დავვარდი...
მიტრიალდა და წავიდა..მე კი ძირს ვეგდე..ის მართალია..ნამდვილად მართალია...ჯანდაბა შენთავს გასვიანო!
სპორტდარბაზიდან გამოვედი და დერეფანში გავედი..ამ სახლიდან უნდა გავაღწიო...სწრაფი ნაბიჯებით წავედი როცა უკნიდან ანანოს ხმა გავიგე.
–აბა..აბა გავიგე გუშინ ნამდვილი წარმოდგენა დაგიდვას კლუბში..მეგონა წვეულებაზე მოსვლის სისულელეზე მეტს ვეღარაფერს მოიფიქრებდი...ანანოს შევხედე ხმა არგამიცია.
–რა გჭირს? ნუთუ პასუხები აღარ გაქვს? ეს რაღაც ახალია.
–შენთან კამათის ხასიათზე ნამდვილად არვარ.
ანანომ ამათვალიერა.
–ცუდად გამოიყურები. მითხრა ანანომ..ჩემთვის ჩავიბურტყუნე.
–იმიტომ,რომ ცუდადვარ.
–საშინელი დრო აგირჩევია ცუდად ყოფნისთვის...
–შენი პროვოკაციების თავი არმაქვს ხელი ჩავიქნიე.
–საკმარისია..წავედი მე..საშინლად მგრუზავ მითხრა ანანომ.
–მოიცადე!
–რახდება?
–შენ ჩემთან ვალში ხარ,იმის მერე რაც გადაგარჩინე..ვუთხარი ანანოს.
–და მერე რა? თუ გგონია,რომ აქედან გაღწევაში დაგეხმარები ცდები.
–ახლა ამაზე არვფიქრობ..უბრალოდ ცოტა დასვენება მჭირდება..შეგიძლია ქალაქში გამომყვე? ცოტა გავიაროთ.
ანანოს გაუკვირდა.
–გაგიჟდი? შენთან ერთად რატომ უნდა გავისეირნო? თან დემეტრე მაინც არმოგცემს უფლებას სახლი დატოვო.
–დამიჯერე შენთან ერთად წასვლის გეგმა არც მე არმომწონს,მაგრამ რამდენიმე საათით აქედან თუ არ გავედი..იმას გავაკეთებ რისიც ყველაზე მეტად მეშინია...თან ნუ ნერვიულობ ეს გასეირნება იმას არნიშნავს,რომ მეგობრებივართ ან რამე ეგეთი. უბრალოდ შენ ერთადერთი ხარ ვისაც ახლა ჩემი დახმარება შეუძლია..თან ჩემთან ვალში ხარ ხო გახსოვს?
–კარგი! წავიდეთ,მაგრამ დემეტრე რას იტყვის ამაზე? თან იმის მერე რაც გუშინ ღამით გააკეთე.
–არმაინტერესებს...თან დამიჯერე რაპტილიას ნამდვილად გაუხარდება თუ რამდენიმე საათით ამ სახლში ვერმნახავს,ასერომ სახლის დატოვება, საუკეთესო გზაა.
–ვეტყვი,მაგრამ თუ უფლებას არმომცემს,მაშინ მე ვერაფერს შევძლებ...ანანო წავიდა..

გასვიანის კაბინეტი:
ალქაჯი..ჯანდაბა..თავი ამატკია..ხელები თავზე მქონდა მოჭერილი,შემდეგ კი პერანგი ჩავიცვი და ვისკი დავისხი..გეფიცებით ეს გოგო ჩემი ცხოვრების გასამწარებლადაა მოვლენილი..ამოვიხვნეშე..არა სერიოზულად ის გიჟია..რამ აფიქრებინა,რომ მუშტებით უნდა გავეღვიძებინე?! თან ეს ერთადერთი მიზეზია იმის თურატომ არ ვრჩები ქალებთან ღამე..არვიცი მეორე დღეს ცოცხალი ვიქნები თუ არა..ფიქრებში გადავეშვი და გამახსენდა გუშინ ღამე რაც მოხდა..როცა მას ვაკოცე..ეს რაღაც სხვაიყო..მეთვითონაც ვერ ვუძებნი ახსნას..ერთ დღეს მიკარებს..მეორე დღეს მუშტებს მიშენს..ფიქრებიდან გამოვერკვიე..და ვისკი მოვსვი..ეს არასწორი იყო..ის,რომ მთვრალი არყოფილიყო..ჩვენ საშინელ რაღაცას ჩავიდენდით..ამაში დარწმუნებული ვარ...და ეს იქნებოდა ჩვენი ცხოვრების დიდი შეცდომა..გამახსენდა,როგორ მითხრა,რომ გული მისდიოდა..ამიტომ შევწყვიტე..კიდევკარგი...გამახსენდა რეებს მეუბნებოდა..მაგრამ ვერვხვდები რატომ..ამას რატომ ვაკეთებ,მასთან თავს ვკარგავ..ისიც გამახსენდა,როგორ მთხოვა დარჩიო და მეც დავრჩი..რატომ დავრჩი? ეს მე არმგავს..მაგრამ ის რამე სიგიჟეს გააკეთებდა,რომ არდავრჩენილიყავი,ალაბათ ამიტომაც დავრჩიკარზე კაკუნი იყო და მეც გამოვფხიზლდი.
–შემოდი!
კაბინეტში ერეკლე შემოვიდა.
–ასე ადრე სვავ? მკითხა ერეკლემ.
–რაგინდა ერეკლე?
–გეგმა მაინტერესებს,ახლა რაუნდა ვქნათ?
–რა და ახლა ის უნდა ჩავრთოთ ჩვენს გეგმებში თორემ ყველაფერს აურდაურევს..შემაწუხებელი ამოვიხვნეშე და სავარძელს მივეყუდე..
–ვხედავ ამ გოგოს გამო თავის ტკივილები გაქვს..გაიცინა ერეკლემ.
–ნუ ახსენებ!
–ხო მართლა შემაწუხებელზე გა,ახსენდა,ჩემი და სულ შენზე ლაპარაკობს,ასერომ მეც მტკივა თავი თან რაღაცწილად ეს შენი ბრალიცაა.
–ეს უკანასკნელი რამაა,რაც ახლა მაინტერესებს ამოვიხვნეშე და სალომეზე გაფიქრებისას თავი უარესად ამტკივდა..ეგ ხო ვერ მოვიშორე...თან მხოლოდ იმიტომ,რომ ოჯახი ახლობელია მამამისი.
ოთახში ანანო შემოვარდა..ჩემი კიდევ ერთი თავის ტკივილი,რომელიც საკუთარ თავზე მეტად მიყვარს.
–სავაჭრო ცენტრში მივდივარ...
–დაცვა წაიყოლე და წადი..
–და თან ის გოგოც მიმყავს..შემომაპარა ანანომ.
–რომელი გოგო?
–მწვანეთვალება..ლაშხი თუ რაღაც ეგეთი.
–არა.
–არმიკითხავს!
–ანანო ნუ მცდი! ის სახლს არდატოვებს!
–რატომ?
–იმიტომ,რომ ამას მე ვამბობ,და მაინც შენ რატო გინდა მასთან დროის გაატრება?
–ბოდიში საუბარში რომ გერევით,მაგრამ შემიძლია გოგონებს მე გავყვე თუ გინდა..ტქვა ერეკლემ.
ანანომ ერეკლეს იმედიანი თვალებით შეხედა,ჩემი მატრაკვეცა და!
ერეკლეს სერიოზულად შევხედე.
–ხო იცი,რომ ის ხიფათს იზიდავს. და თან არდაგავიწყდეს წინა გეგმა და ის რას ფიქრობენ სხვები ამაზე.
–ვიცი..მაგრამ იქნებ მისცე საშუალება,რომ მიხვდეს მის მხარე,რომ ვართ..ის გეგმა ჩაიშალა..ასერომ მოდი ახალი გეგმა დავიწყოტ,რომეშიც პარტნიორობაა და არა ტყვეობა...მიეცი საშუალება,რომ თავი პატიმრად არ იგრძნოს,და გაიგოს,რომ ის გეგმის ნაწილია. იქნებ უკეთესადაც მოიქცეს.
ამოვიხვნეშე,ვრისკავ,მაგრამ უნდა ვცადო.
–კარგი,მაგრამ უფრო ბევრი დაცვა გაიყოლე..და არგაბედო და თვალი არმოაშორო.
–წავედი მაშინ მოვემზადები თქვა ანანომ და ოტახიდან გავიდა.

ელენესთან:
ოთახში ვიჯექი და პასუხს ველოდებოდი..
ანანო შემოვარდა ოთახში და სიცილით მითხრა.
–აწიე ტრა** სავაჭრო ცენტრში მივდივართ!
–მართლა?
–დაყრუვდი? ხო მივდივართ დაგვთანხმდა.
–სერიოზულად?
–ვაიმეე ხო ხო, ადექი ეხა და გამოიცვალე..პატიმარს გავხარ..როგორც შემოვარდა ისე გავარდა უკან....ამან გამახარა და აბაზანაში შევვარდი.

მოგვიანებით,სავაჭრო ცენტრი:
ცოტა გავიარეთ და ანანო მაღაზიაში შევიდა..ტანსაცმელს ათვალიერებდა და თან კონსულტანტს ეჩხუბებოდა რა ბანძი რაღაცეები გაქვთო..
–მორჩი? კითხა გაგიჟებულმა ერეკლემ,რომელიც 3 საათია დადის და ანანოს ჩხუბს უსმენს.
–არა,ხო გითხარი 5 წუთის წინ. შენთვითონ გადაწყვიტე წამოსვლა ამიტომ ახლა მოიცადე.
–იცი რა? მერო არგამოგყოლოდი ახლა სახლში იჯდებოდი.
–წადი და ელენეს შეუჭამე ტვინი,მე უკვე მომწყინდა შენთან ლაპარაკი.
როგორც იქნა ნორმალურ ტანსაცმელს ვიყიდდი და აღარ მომიწევდა ნახევრად შიშვლი სიარული..ანანოს კაბებით და იმით რაც ჩემს კარადაშია.
კონსულტანტი მოვიდა.
–გინდათ ეს ტანსაცმელი გამოსაცვლელ ოთახამდე მიგატანინოთ?
–დიახ,მადლობა ტანსაცმელი მივაწოდე..
უკან მივიხედე და ენერგია გამოცლილი ერეკლე დავინახე.
–არმითხრა,რომ შენც ისე უნდა დამცოფო როგორც ანანომ.
–და გინდა,რომ დაგცოფო?
–არა,არცისე..მან ნაზად გაიღიმა..–აქ იმისთვის ვარ,რომ დაგიცვა..
თვალები გადავატრიალე..–რათქმაუნდა...თანდათან ვრწმუნდები,რომ მას და სალომეს ერთი ა იგივე სისხლი არაქვთ...გამოსაცვლელ ოთახამდე მივედით.
–რამდენი ხანი უნდა გამომყვე?...თუ არაპირებ შიგნით შემოსვლას და გამოცვლაში დახმარებას მაშინ აქ უნდა დარჩე..
–და რამოხდება თუ ვაპირებ? გამომცდელად გამიღიმა და წარბები ზემოთ აზიდა...მოიცადეთ მე რა სალომეს ძმა მკერავს..?!
–იქამდე გაგიშვებ საიქიოში სანამ გამოცვლას დავიწყებ გავუღიმე და გამოსაცვლელი ოთახის კარი ცხვირთან მივუკეტე...და თან ველაპარაკებოდიი.
–სხვათაშორის გუშინ მართლა საოცრება ჩაატარე.
–გუშინდელზე ლაპარაკი არმინდა.
–კარგი,მაგრამ საშინელი დრო აარჩიე სცენის მოსაწყობად...ანდროს ვერ ვენდობით.
–ანდრო?
–ხო ის ტიპი ვისთან ერთადაც მაგიდასთან ვიჯქით..ის ჩვენთან მუშაობს,მაგრამ ლევანისთან ერთად რამდენიმე ბიზნესიაქვს...ამიტომაც ვართ დაეჭვებულები მასში.
–კარგი და ლევანის და რეპტილიას შესახებ რაიცი? მოიცა გამოვიცნობ არმეტყვი.
–არა,უბრალოდ ეს ჩემი საქმე არარის.
შავი კაბა ჩავიცვი..და კარი გავაღე..
–შეგიძლია შემიკრა? ელვაშესაკრავზე მივუთითე...
რამდენიმე წამი გაშტერდა..გამეცინა და მისკენ ზურგით დავდექი..რომ შეეკრა...ის მომიახლოვდა და შემიკრა..რამდენიმე წამი უკან მედგა..არაფერს ამბობდა..სარკეში ხარბად მაკვირდებოდა..შევამჩნიე მისი მზერა და უფრო გამეცინა...
–შენ საოცრება ხარ ელენე ლაშხო! მიტხრა ერეკლემ..წავალ ანანოს შევამოწმებ ჩაიბურტყუნა და გავიდა.
რა ჯანდაბა მჭირს? მე სალომეს ძმას ვეფლირტავები! რატო ვაკეთებ ამას?! გასვიანის ბრალია,ის მე მცვლის! კაბა გავიხადე და დანარჩენი კაბები ხელში მოვიქციე,რომელიღაციდან ფურცელი ჩამოვარდა..ავიღე და წავიკითხე..
*ხო გითხარი,რომ ყველაფერი წარსულში დაგეტოვებინა და იგივე გერჩია დემეტრესთვისაც?..ახლა ორივე საფრთხეში ხართ..თუ კიდევ განაგრძობთ უაზრო გეგმების დაწყობას უარესი იქნება..ისევ გაფრთხილებთ..შეეშვით ამ საქმე თუ გინდათ,რომ უფრო ბევრი გვამი არიყოს. ფრთხილად იყავით!*
მხოლოდ ერთი ადამიანი არსებობს ვისაც ამ წერილის დაწერა შეეძლო.. ის ტიპი კაფეშიც,რომ ვნახე..ვინ არის და რაუნდა? რატომ ცდილობს,რომ მე და რეპტილია ლევანის მოგვაშოროს? ის ჩვენ გვცდის? თუ გვიცავს? არარ ვიცი რაუნდა ვიფიქრო..თან ყველაზე ცუდი ისაა,რომ არვიცი ეს დემეტრეს უნდა ვუთხრა თუ არა..არა არვეტყვი..ის თავის გეგმებს არმაკარებს თუნდაც მე მეხებოდეს,და მე რატო უნდა ვუთხრა?
–ელენე მზად ხარ? შემომძახა ერეკლემ.
–კი, 2 წუთი მომეცი.
ფრთხილად უნდა ვიყო,ვერავინ უნდა გაიგოს ამ წერილის შესახებ..ჩემი ტანსაცმელი ჩავიცი და ოთახიდან გავედი.
–როგორც იქნა! წამოდი მთელი დღე არმაქვს შენი ძიძობისთვის გამომეცხადა ანანო,რომელსაც ხელში უამრავი ბრენდის ჩანთა ეჭირა და შიგნით ტანსაცმელი ელაგა..
–გავიგე,ხო! ტანსაცმელი სალაროსთან დავალაგე,თუ გასვიანს მე პატიმრად მივაჩნი ვარ მაშინ მისი საკრედიტო ბარათით ვიყიდი ყველაფერს! ყველაფერს ავიღებ ვუთხარი მოლარეს და კაბებზე მივუთითე.

ნახევარი საათის შემდეგ სახლში მივედით:
დერეფანში მივდიოდი..და ჩემი ოტახის კარი გავაღე,შემდეგ ანანოს მივუტრიალდი.
–იცი ანანო?
–ჰმმ..შემობრუნდა ჩემსკენ.
–არმჯერა,რომ ამას ვამბობ,მაგრამ არცისეთი ცუდი ხარ როგორიც თავი მოგაქვს..იქნებ მაგ ძუკ** სხეულის იქეთ კარგი სული იმალება..გავუღიმე და კარი მივუკეტე..
მან კი დაიყვირა:
–ნუ იბრალებ,რომ მიცნობ! პატარა ძუკ** ანანომ გაიღიმა და გაიარა.

შემდეგი დღე:
უამრავი მანქანა ეყენა..ყველა სპორტული და ძვირიანი..კიბეებზე ავირბინე..თეთრი ტოპი და თეთრი შორტი მეცვა...მომივოხედე და უამრავი განსგტერი დავინახე ყველა ბოროტულად იცინოდა და მათვალიერებდა..
–რაჯანდაბა ხდება? ჩავჩურჩულე გიორგის რომელიც გვერძე მომყვებოდა.
–შენთვითონ გინდოდა წამოსვლა,მე გირჩიე სახლში დარჩენილიყავი..
–მართალია...ეს ჩემი ბრალი იყო მეთითონ მინდოდა გამეგო რას საქმიანობდნენ ყოველდღიურად..
ერთი კაცი დაჟინებით და ხარბად მათვალიერებდა..თვალები გადავატრიალე..რამდენი ხანი უნდა მეთმინა მისი იდიოტური მზერა? მაგრამ მითხრეს,რომ ის რუსული მაფიის წარმომადგენელია,ამათ კიე კარგი ურთიერთობა ქონდათ და ეს ურთიერთობა არუნდა გამეფუჭებინა...ეს უკანონორბოლა იქნებოდა,რათქმაუნდა პოლიციას ეცოდინებოდა,მაგამ ისინი ხომ გასვიანს ვერ დაუპირისპირდებიან! სირ**ბი!
მათე მოვიდა.
–რბოლა იწყება! თქვა და თან დათა,ნიკუშა და გიგი გაიყოლა..მიმოვიხედე და დემეტრე ვერ დავინახე ამიტომ მათ გავყევი..
დათამ შეამჩნია და შემომხედა.
–ის აქ არარის...
გიორგიმ შემომხედა..
–მე არ...უცბად მანქანამ რესკად შემოუხვია და ძრავის ღმუილი გაისმა..
–რათქმაუნდა ის თავისი ნომრით შემოვა გაეცინა ნიკუშას..
–ეს ბიჭი..გაიცინა გიორგიმ...ის ახალმანქანებს ისე ექცევა გეგონება სათამაშო იყოს.
–ჰეჰ..ხოიცით როგორ უყვარს თავისი მანქანები..და თან უნდა ავღნიშნო,რომ მანქანას ნამდვილად მაგრად ატარებს. თქვა მათემ.
დემეტრეს მანქანას შევხედე...დრიფტაობდა...
–წავალ მეც მოვემზადები..თქვა გიორგიმ.
–რა? შენც იღებ მონაწილეობას? შევხედე გიორგის.
–ხო..
–მართლა გინდა ამაში მონაწილეობის მიღება? ანერვიულებულმა ვუტხარი..ის კი მომახლოვდა და შუბლზე მაკოცა.
–არინერვიულო ყველაფერი კარგად იქნება..
–უბრალოდ ფრთხილად იყავი..
–ვიქნები გამიცინა..–გნახავ,როცა რბოლას მოვიგებ ჩაიცინა და წავიდა..
–ეს რაიყო? გაკვირვებულმა ნიკუშამ შემომხედა.
–რა რაიყო?
–არაფერი ისევ გაკვირვებული იღიმოდა.
–ეს დემეტრეს არმოეწონება ჩაიბურტყუნა დათამ..და გაიღმა
–არვიცი რაზე ლაპარაკობთ,მაგრამ რეპტილიას მოეწონება რამე თუ არა!
–დავამტავროთ ლაპარაკი რბოლა იწყება..ნიკუშ იმედია ისევ მოვიგებთ როგორც ადრეულ წლებში გაუღიმა დათამ...თან ეს წელი საშინელება იყო..უნდა განვიტვირთო.
–დემეტრე და გიორგი მიხედავენ პირველ და მეორე ადგილს...მაგრამ უნდა ვთქვა,რომ რამდენიმე უხეშად არღვევს წესებს..ყველამ ვიცით,რომ ეს რბოლა წლევანდელი ბიზნესისთვის მნიშვნელოვანია თქვა მათემ.
მათ ლაპარაკს ვუსმენდი..იმედია ყველაფერი კარგად დასრულდებოდა..
–მაგრამ აქ სხვა ბანდების წევრებიც არიან..
–ხო არიან,მაგრამ ეს არამარტო განგსტერებზე არამედ რეგიონებზე და ქვეყნებზეც ახდენს გავლენას...
ტრიბუნიდან მანქანებს..ესეიგი ეს რბოლა განგსტერული სამყაროსთვის მნიშვნელოვანი იყო..

რამდენიმე წუთის შემდეგ:
გიორგიმ თავისი მანქანა უკვე ზოლში დააყენა,იგივე გააკეთეს სხვებმაც..უკვე იწყებოდა,უფრო და უფრო ვნერვიულობდი...
–ქალბატონებო და ბატონებო მზად ხართ! დაიყვირა წამყვანმა...ხალხმა ტაში დაუკრა და იყვირა..
გასვიანმა ღვედი გადაიჭირა და ღილაკები შეამოწმა..მარჯვნივ გაიხედა და გიორგი დაინახა..გიორგიც უყურებდა მას..შემდეგ მარცხნივ და ჩაფხუტიანი ადამიანი დაინახა,რომელიც მას უყურებდა..გასვიანი ფიქრობდა ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო.
–მოემზადეთ! ძრავა ჩართეთ! წავიდა! გოგონებმა დროშები აიქნიეს და მაშინვე ყველა მანქანა წინ გაიჭრა..ეს სისწრაფის მაქსიმუმი იყო...
ტრიბუნიდან თვალს ადევნებდნენ..
–და დაიწყო ტქვა დათამ და გაიცინა.. გვერძე ვედექი და ნერვიულად შევყურებდი გიორგის და დემეტრეს მანქანებს..
–პირველი დემეტრეა! თქვა მათემ..
–მის უკან კი გიორგია! თქვა დათამ.
–და იმ ყვითელ მანქანაში ვინ ზის? დაწყებიდან მათ მიყვება. თქვა გიგიმ.
–არვიცი,არამგონია ნაცნობი იყოს..თქვა დათამ..
–წავალ გავარკვევ..თქვა მათემ და წავიდა..
ყველა დაძაბულები ვუყურებდით,ის ტიპი კი ბიჭებს უკან საეჭვოდ მიყვებოდა.
უკნიდან ის რუსი კაცი მომადგა.
–ერთობი რბოლით ლამაზო?
მისკენ მივტრიალდი და შამპანიურის ჭიქა გამომიწოდა..ჭქას დავხედე შემდეგ მას ავხედე და მივახედრე,რომ ჭიქას არ ვართმევდი..
–მაშ კარგი! ჭიქა მის დაცვას მისცა..
მის ტატუს შევხედე თავზე..ვეცადე ბიჭების მზერა დამეჭირა,მაგრამ ძალიან იყვნენ ჩართულები რბოლის ყურებაში..
–ძალიან ლამაზიხართ. შენი სახელი ძვირფასო?
თუ მას ჩემს სახელს ვეტყვი ჩათვლის,რომ ის მიიღო რაც უნდა,ვიცი გასვიანს მის მაფიასთან კარგი ურთიერთობააქვს,მაგრამ ამისგამო ჩემ თავმოყვარეობას არგადავატებოდი..ამიტომაც რაღაცის ტქმა გადავწყვიტე,მაგრამ საბედნიეროდ ერეკლე გამოჩნდა და ხელი მომკიდა...
–ბოდიში,რომ დავაგვიანე საყვარელო,მაგრამ შევყოვნდი..დაიხარა და ლოყაზე მაკოცა..თავიდან გაოცებისგან პირი დავაღე,მაგრამ მივხვდი რაშიც იო საქმე..მადლობა ერეკლე გავიფიქრე და ყალბი ღიმილი ავიფარე..
–იმედიმაქვს მარტო არმოიწყინე...
–არა კომპანიონი გამომიჩნდა ვანიშნე იმ კაცზე..ერეკლეს ჩემი ხელი ისევ ეჭირა..მეორე ხელი კი იმ კაცს ჩამოართვა..
–როგორხარ ივან?
–კარგად ერეკლე,მადლობა..
ერეკლეს ხელი გავუშვი და რბოლას მივუბრუნდი..მარტო 7 მანქნაღა დარჩა დანარჩენები დალეწილები იყვნენ...
ნიკუშა გაბრაზებული ყვიროდა.
–მიდით რა ბიჭებო!
ისევ გიორგი დემეტრე და ის უცხო ტიპი ლიდერობდნენ..გიორგი და დემეტრე მის მოცილებას ცდილობდნენ...ყვითელ მანქანას ორი მანქნა წამოეწია...მაგრამ ყვითელმა ისინი მოაშორა და ერთმანეთს შეაჯახა..
–ჯანდაბა..მან დანტე და ენზო ჩამოიცილა! იმედიმაქვს კარგად არიან თქვა ნიკუშამ..არვიცოდი ენზო და დანტეც თუ ირებდნენ მონაწილეობას..
–დღეს დილით ჩამოვიდნენ,რბოლამდე მიტხრა დათამ..
–გასაგებია...
–ორი წრეც და მორჩება თქვა გიგიმ.
–დემეტრე პირველია,მერე გიორგია,მერე ის უცხო ტიპი და ბოლოში ორი რუსული მანქანა...ყვითელმანქანიანმა რუსულ მანქანებს გაუსწრო და დემეტრეს და გიორგის წამოეწია...ხალხი გაოცებული იყო..
–ჯანდაბა მან ეს ისევ გააკეთა..გიორგი და დემეტრე ფრთხილად უნდა იყვნენ თქვა დათამ..

გასვიანთან:
სარკეში გავიხედე..ეს ტიპი პრიზისთვის არ იბრძოდა,ის იმისთვის იღებდა მონაწილეობას,რომ ვირაც დაეშავებინა ან მოეკლა..ჯანდაბა გიორგის დაეწია! გიორგის იყურებოდა სარკეში და მის მოცილებას ცდილობდა,მაგრამ ყვითელმა მანქანამ გვერდიდან მიარტყა..შიშისგან შევხტი..ბიჭებმა ყვირილი ატეხეს..გიორრგიმ მოახერხა წონასწორობის შენარჩუნება..გასვიანმა უფრო ააღმუვლა ძრავა და სწრაფად წავიდა...ჯანდაბა ამბობდა გიორგი და ცდილობდა საჭე დაემორჩილებინა სანამ რაღაცას შეასკდებოდა..გასვიანი დაფიქრდა..შემდეგ სვლას შეუნელა და წინ ორი მანქანა გაუშვა..ისინი მას გაუტოლდნენ..ხალხი შოკში იყო დემეტრეს მოქმედებით..რა ჯანდაბა დაემართა? მას ტავისუფლად შეეძლო მოეგო ფიქრობდა ლაშხი..აი გასვიანმა კი იცოდა რას აკეთებდა..ყვითელ მანქანას დაელოდა და გვერდიდან გაკაწრა..გიორგი უკვე ტრასაზე იყო და მიდიოდა..ყვითელი მანქანის მძღოლი და დემეტრე ერთმანეთს კაწრავდნენ..ლაშხი ნერვიულობისგან რამის ჩაიკეცა გასვიანს ძვლივს უყურებდა..ყვითელმა მანქანამ ისეთი ბოლი გამოუშვა,რომ ვერავინ ვერაფერს ვეღარ ხედავდა...არა,არა ჩურჩულებდა ელენე..ბოლი გაიფანტა და გასვიანის მანქანა გამოჩნდა,რომელსაც ცეცხლი ეკიდა..
არა ეს შეუძლებელია,ის ას ვერ მოკვდება! ასეთი სულელური ინციდენტის გამო ვერ მოკვდება..ტიროდა ელენე და მასზე ფიქრობდა..გაახსენდა როგორ ჩახედა ბოლოჯერ თვალებში ყველაფერი გაახსენდა..ვერწარმოიდგენდა როგორ გაძლებდა დემეტრეს შავი თვალების გარეშე რომელშიც იკარგებოდა გოგონა ჩაიკეცა..ვერ უძლებდა იმის ყურებას,როგორ კვდებოდა მისთვის ყველაზე საყვარელი და ასევე საძულველი ადამიანი..გასვიანის მანქნას ისევ ეკიდა ცეცხლი მაგრამ ის იქიდან არგადმოდიოდა ,ბოლომდე იბრძოდა ფინიშამდე მისაღწევად..არა..არა იმეორებდა გოგონა..ის ასე ვერ მოკვდება..იმის მერე რაც მან გამიკეთა..ამის უფლება არაქვს ჯერ სამაგიერო უნდა გადავუხადო..უნდა ვუტხრა,რომ აქ ასე სიკვდილი უფლება არაქვს! ელენე წამოდგა და წამყვანს მიკროფონი გამოსტაცა..
–დემეტრე გასვიანო! გადმოეთრიე მანქნანიდან! ახლა სიკვდილის უფლება არგაქვს! უყვირა ბოლო ხმაზე ელენემ..შემდეგ წამები მოიცადა და ისევ იყვირა..რეპტილია! მე შენ მჭირდები! დაუყვირა ბოლოხმაზე..ხალხი ელენეს გიჟივით უყურებდა...გასვიანის მანქანა გაჩერდა..ყველა გაოცებული იყო..გოგონამ ამოიხვნეშა..გაჩერდა,მართლა გაჩერდა იმეორებდა გულში..გასვიანი მანქანიდან გადმოვიდა..მეხანძრეებმა მოასწრეს და ცეცხლი ჩააქრეს..ყვიტელმანქანიანი ტიპი მას უყურებდა,როდესაც წამყვანმა გამარჯვებულის სახელი და გვარი დაასახელა..დიახ გიორგიმ გაიმარჯვა...გიორგი მანქანიდან გადმოვიდა უცხო მრბოლელს დაუბღვირა და გასვიანთან მივიდა.
–და მოვიგეთ..თქვა ერეკლემ და თან გაოცებული ელენეს უყურებდა..ელენემაც ახლა გაიაზრა რა გააკეთა...და ერეკლეს ვერც უყურებდა..

პ.ს ხალხნო ბოდიშით დაგვიანებისთის იმედიმაქვს დიდი და საინტერესო გამოვიდა მადლობა,რომ კითხულობთ ველოდები შეფასებებს <3 <3 <3