-ისევ ფეხბურთს უყურებდით ხო??_(ლიზი)
-გვიყვარს ხოიცი_(ბექა)
-მერე არგეცოდებით?სახლს რაღას ერჩით?_(ლიზი)
-გამარჯვებას ვზეიმობთ,:დდ_(ბექა)
ამასობაში ნიკაც გამოვიდა,ისაუზმეს და ისევ პარკში წავიდნენ..ნიკას პარკში სეირნობა უყვარს და კვირაობით აქდადიან..თავისუფალ დღეს სამივე ერთად ატარებს,ერთმანეთის გარდა არავინ ყავთ...პარკიდან კაფეში წავიდნენ ბექა ცხელი შოკოლადის მოსატანად წავიდა..შეუკვეთა,დაელოდა,შეკვეთის წამოღებას აპირებდა და შემობრუნებისას გოგონას დაეჯახა მაგრამ მისი გადარჩენის მიზნით ცხელი სითხე მისტანზე აღმოჩნდა თვითონ კი იატაკზე..მართალია მთელი სხეული ეწვოდა მაგრამ არა ამ სითხით,იმ გოგონას ოდნავი შეხებით დაეწვა ჯერ ხელი და შემდეგ მთელი ორგანიზმი...გოგონა სწრაფად მიუახლოვდა ბექას ბოდიში მოუხადა და წამოაყენა:
-ბოდიში ჩემი ბრალია_(გოგონა)
_არა რასამბობთ მევერ შეგამჩნიეთ_(ბექა)
-მოდი ორივე დამნაშავე იყავით კარგი?:დდ_(ლიზი)_მე ლიზი დევდარიანი ვარ შენ რაგქვია?
-თიკა დვალი,სასიამოვნოა_(თიკა)და ლიზის ხელი გაუწოდა მაგრამ ბექა "ჩახტა" მათ შორის
-მე ბექა დადიანი ვარ ჩემთვისაც სასიამოვნოა:დდ_(ბექა)
-ჩემთვისაც ბექა_და თიკამ ხელი ჩამოართვა..
-თიკაა_წამოიწყო ბექამ_ეკლებმა შენც დაგაყარა?
-რაა??_(თიკა)
-კაი არაფერი_(ბექა)
_წამოდით დავსხდეთ ნუ თუ გცალია თიკა_(ლიზი)
-კი მცალია,მეგობარი არმოვიდა მაინც_(თიკა)
-ხოდა ძალიან კარგი უკეთ გავიცნობთ_(ლიზი)
მაგიდასთან დასხდნენ,ნიკა გააცნეს,მათ ურთიერთობაზე მოუყვნენ თიკას და მანაც გააცნო თავისი თავი ახალ მეგობრებს...ბექა კი თავიდანვე მიხვდა რომ მეგობრობა ნაკლები იქნებოდა მისთვის და უფრო მეტი უნდოდა...გვიანობამდე საუბრობდნენ,შემდეგ თიკა სახლამდე მიაცილეს,თურმე ლიზისგან ორი ქუჩის დაშორებით ცხოვრობდა..ბექა კი ამან გაახარა..ბექამ ლიზი და ნიკაც მიიყვანა და სახლში წავიდა..
ორშაბათი..სკოლა და სამსახური...ისევ იგივე ნიკას გაღვიძება,ჩახუტება,საუზმე,ფურცელზე დაწერილი მიყვარხარ და ისევ დროებითი განშორება...სამუშაო რომ დაამთავრა სკოლისკენ წავიდა მაგრამ გზაში მანქანა გაუფუჭდა,ტაქსით წავიდა მაგრამ,,საცობი..უკვე აგვიანებდა.არადა არასდროს დაუგვიანია..ნიკა უკვე სკოლის ჭიშკართან ელოდა ლიზას მაგრამ რომარ გამოჩნა შეეშინდა..უკვე ტირილის პირას იყო ახალგაზრდა ბიძია რომ მივიდა მასთან:
-პატარა მარტო ხარ?_
ნიკამ უარის ნიშნად თავი გააქნი
-აბა ვინმეს ელოდები?_
ახლა თანხმობის ნიშნად დაუქნია თავი
-და სკოლა ნახევარი საათისწინ დამთვრდა თუგინდა სახლამდე მიგიყვან_
ნიკამ უკან დაიხია
-არშეგჭამ მიპასუხე ხომარ დამუნჯდი_უცნობმა გაიღიმა_
და ისევ თანხმობა..ამაზე კი გამომეტყველება შეეცვალა რას იფიქრებდა მართლა თუარშეეძლო ლაპარაკი..რაღაცის თქმას აპირებდა ბექა რომ მოვიდა,ნიკაც მაშინვე გაიქცა და მოეხვია...
-ბოდიში ნიკუშ დედა ვერ მოვიდან მანქანა გაუფუჭდა და მედამირეკა,ძაან შეგეშინდა?_(ბექა)
ნიკამ თავი გააქნია
-თქვენი შვილია_ჰკითხა უცნობმა
-კი_(ბექა)
-მგონი ვაწყენინე_(უცნობი)
-რაუთხარით?_ხმა დაეძაბა ბექას
-პასუხი რომ არაფერზე გამცა ვკითხე ხომარ დამუნჯდითქო და...ბოდიში პატარა კაცი...იცი არმყავს მე შენნაირი პატარა ძმაკაცები და რასიტყვი ვიმეგობროთ??_(უცნობი)ნიკა დათანხმდა
-მე გაბრიელი მქვია_უთხრა ნიკას_გაბრიელ ბაგრატიონი_ბექას მიუბრუნდა_იმედია მომცემთ ნებას ნიკასთან ვიმეგობრო_უთხრა მხიარულად:დდ
-რათქმაუნდა,მე ბექა დადიანი ვარ სასიამოვნოა_(ბექა)
-ჩემთვის...მოიცა...ის ბექა?გამომძიებელი??_(გაბო)
-კი_(ბექა)
-ვაავაა რაკარგია პირისპირ როშეგხვდი ჩემს ერთ მეგობარს ძალიან დაეხმარე და მადლობას გიხდი_(გაბო)
-ჩემი მოვალეობაა_(ბექა)_ეხლა უნდა წავიდე თორემ დედამისი ნერვიულობს
-ახალგაზრდა მამა ხარ_(გაბო)ბექამ არაფერი უპასუხა..და ნიკა ლიზისთან წაიყვანა..ლიზიმ ნიკას უამრავი ბოდიში მოუხადა,როგორციქნა ნიკამ მაგიდამმდე მიაღწია და დაწერა:ნუ ნერვიულობ,შენი ბრალი არიყო და არც შემშინებია უკვე დიდი ბიჭი ვარ!
-ჩემი დიდი ბიჭი!_(ლიზი)..ეს დღეც მიილია...მეორე დღემაც ასე უინტერესოდ ჩაიარა...მესამე დღეს ნიკა ბექათან რჩებოდა ლიზი კი ორივემ სახლში გაუშვა..მანქანით არიყო,არც ტაქსი გააჩერა და ფეხით წავიდა სახლში..თავის უბანთან ახლოს იყო როცა ახალგაზრდა მთვრალი ბიჭი გამოვიდა მოსახვევში..ლიზის წამოეწია და ლაპარაკის გაბმა სცადა..ლიზი თავიდან იშორებდა,ბოლოს კი ერთი ორჯერ დაარტყა მაინც არშეეშვა,უკვე კარგად ცემას აპირებდა ვიღაც ტიპმა რომ დაიღრიალა გოგოს შეეშვიო..ის ბიჭი კარგად სცემა და გააგდო..და ვინიყო იცით??ნიკას ახალი მეგობარი...დიახ გაბრიელი..ლიზისკენ მოტრიალდა და უთხრა:
-ყველა არუნდა აიკიდო_(გაბო)
-არავინ ამიკიდებია,თვითონ ამეკიდა და შენი დაცვა არმჭირდებოდა თვითონაც მივხედავდი_(ლიზი)
-ვიცი როგორც მიხედავდი_(გაბო)
-არაფერი არიცი და საერთოდ..შემეშვი_(ლიზი)
-ვიღაც სი*ისგან გიხსენი და მადლობასაც არვიმსახურებ?_ირონიულად ჩაიცინა გაბრიელმა
-ჩემთან ნორმალურად რომ გელაპარაკა გეტყოდი_(ლიზი)
-როგორც ჩანს შენთვის მშობლებს არც მადლობა და არც ზრდილობა უსწავლებიათ_(გაბო)
ლიზიმ არაფერი უპასუხა,შებრუნდა და წავიდა...ცრემლები კი ნელნელა ტოვებდა მის ლამაზ თვალებს...ამდენი წლის შემდეგაც კი ენატრება მშობლები...დიახ თვითონაც ნიკასავით ობო ასე კარგად იმიტომაც უგებენ ერთმანეთს..მაგრამ თვითონაც რომ შეხვედროდა ვინმე ისეთი ვინც მშობლის ადგილს დაიკავე