მაშო ახალი გადასული იყო თბილისში.. ქუჩაში სეირნობდა ,ღამით გარეთ გასვლა ყოველტვის უყვარდა. მართალია თბილისში ღამის 12 საათზე ნაკლებად იყო სიმშვიდე ,მაგრამმაინც მოსწონდა სავსე მთვარის ქვეშ სეირნობა ,მუსიკის ჰანგებით იქმნიდა პირად სიმშვიდეს. თამუნას სახლიდან საკმაოდ შორს იყო უკვე ,უკან მიბრუნებას აპირებდა ვიღაცამ ხელი რომ ჩაავლო და შიშისგან ლამის გული გაუსკდა ღია ,ძალიან ღია თაფლისფერ თვალებს რომ წააწყდა,სანამ სიტყვას იტყოდა ზურგიდან აეკრო ბიჭი და მის ყელში ჩამალა სახე
-ამდენ ხანს სად იყავი ჩემო საყვარელო?
-რა...
-ასე თუ მალოდინებ ერთხელაც მომიტაცებენ- აშკარად ხმამაღლა ამბობდა და მაშო მოძრაობასაც ვერ ახერხებდა რომ გაეგო უკან ვინ იყო თაფლისფერთვალებას გარდა. ბიჭს კი უკვე სხვა მიმართულებით მიჰყავდა ,თან ისე უჭერდა წელზე ხელს მოძრაობის საშუალება აღარ ჰქონდა . მერე უცებ დიდი სახლის წინ არმოჩნდნენ და კარიც გააღო ბიჭმა
-რას აკეთებ...
-მე რას ვაკეთებ? სულელო გოგო - ჭიშკარზე ააკრა და ხელი მიარტყა რკინას - რა გინდა ამ დროს გარეთ რომ დაბორიალობ თან სახლიდან ასე შორს...
-შენ საიდან იცი მე სად ვცხოვრობ? ან რა შენი საქმეა მე სად წავალ ან როდის ... საერთოდ არ გიცნობ
-მაშო ტვილდიანი 17 წლის , მეთორმეტე ბ კლასის მოსწავლე , წარჩინებული თავისი სწავლით, სანაქებო ყოფაქცევით, თავს აფარებს დათი ანდრონიკაშვილის სახლს სახლს შეაფარე თავი სვანის ქალო და დატოვე ბებო მარტოდ-მარტო .მართალია ოცნების ასრულება სჯობს ყველაფერს ... მაგრამ სინამდვილეში ერთი სულელი გოგო ხარ ,რომელსაც კიდე მიყურებულ სოფელში ჰგონია თავი მარტო მგელის რომ უნდა ეშინოდეს
მაშო გაოგნებული უმზერდა ნაცნობ გამომეტყველებას რომელიც სკოლის დაწყების დღიდან ხსირად უნახავს, იცოდა ის რომ ახვლედიანი იყო ,გიორგი ახვლედიანი მისი პარალელკლასელი სხვა არაფრის გაგება სურდა რადგან იმდენად აშინებდა სულ ბიჭის გამოხედვა მისგან შორს იჭერდა თავს. ახლა მის წინ იდგა პირველად ესაუბრებოდა, თან შეურაცხყოფას აყენებდა თან ყველაფერს ამბობდა მის ცხოვრებაზე ,რაც წესით არავინ იცოდა და ისე უყურებდა ეგონა შიშისგან გული გაუსკდებოდა. სხეულის თრთოლვას ვერაფერს უხერხებდა, თავი ძლიერი ეგონა მაგრამ ისე დაიბნა სიტყვასაც ვერ ამბობდა, ტუჩებიც იმიტომ დაასორა ერთმანეთს ეგონა უჰაერობისგან იხრჩობოდა, ბიჭის სუნტქვა სახეზე ეფრქვეოდა და რაღაც საოცარი ტალღა უვლიდა სხეულში
-რა გინდოდა ამ დროს გარეთ... მერამდენედ გკითხო ჰა? არ გესმის ჩემი ?წეხან ძაან მეტლიკინებოდი ახლა ენა გადაყლაპე ? თუ შოკში ჩაგაგდე,როგორც ყველა . კარგი სახლში მაინც მარტო ვარ ამაღამ გამოგიყვან შოკიდან
-ხელი გამიშვი იდიოტო...
-მომესმა ალბათ ხო?
-არ მოგესმა ..შენ ვინ გგონივარ შოკში ჩაგდებული თუ ვინმე გყავს ალბათ შენი უტაქტობით დაშოკე ..მარტოობის თუ გეშინია ძიძა აგიყვანონ მშობლებმა - განტავისუფლდა წამით ,ისიც იმიტომ რომ გიორგი სახლში შეყვანას უპირებდა მაგრამ ამჯერად ისე ცაკიდა მაჯაში ხელი ეგონა ძალს უმსხვრევდა
- უტვინო პროვინციელო ,... ვინ მიგდიხარ ასე რომ მელაპარაკები .თუ ახლა თავის დაფასება აითვისე ქალაქელი გოგონებისგან.ალბათ კვდები სურვილით მაგრამ გგონია გამორჩეული იქნები? საერთოდ რას წამოგიყვანე უნდა დაეჭირე იმ ლოთებს და სამივე რომ გიხ... მერე გაიგებდი რას ნიშნავს ნამდვილი ველური და გაიქცეოდი იმ შენს ტყეში. ამ შუაღამით შენს არსად წაყვანას ვაპირებ და მეეჭვება აქედან უკან დაბრუნება შეძლო, არც უკან აგედევნები და არც გადაგარჩენ კიდე ,შენ გამო ჩხუბს ხო საერთოდ არ ვაპირებ . ან ბოდიშს მომიხდი და სახლშ შემოხვალ ან კიდევ შენს ტავს დააბრალე - ხელი უხეშად უშვა, ისე შეწყვიტა ღრიალი და მიიღო მშვიდი გამომეტყველება თითქოს სულ სხვა ადამიანად გადაიქცა. ორი წუთი უყურებდა მაშოს, რომელმაც ზურგი აქცია და ეზო დატოვა. -სულელი ... სულელი ბავშვი ის დ... მ.. რაღა ახლა გამოვიდნენ კიდე ამის დ.. შე... არ გავყვები ახლა მაინც რაც უნდა ის გააკეთოს
სახლისკენ წავიდა და კარი შეგლიჯა. გაბრაზებული დადიოდა ოთახში. გასვლა რომ დააპირა იმ წამს დაინახა ეზოში სირბილით შემოსული მაშო . ყველაფერთან ერტად წვიმაც დაიწყო მოკლედ ამ ოქტომბრის ამინდს ვერაფერს გაუგებ ადამიანი . გიორგიმ განგებ არ გაადგა ფეხ გარეთ დაელოდა ქალბატონს, კართან ატუზულს ხედავდა სარკმლიდან და მის სიჯიუტეზე ბრაზდებოდა
-ჯიუტი ჯიხვი ...აბა თუ მიხვდება ახლა რო სველდება !
კარზე ზარი რომ დარეკა ქალბატონმა მაშინვე გააღო და ირონიული ზმერა დაკერა
-ოჰ მობრძანდით ქალბატონო? ამდენ ხანს გარეთ იცდიდი? ჭკვიანური სვლა იყო დასველებული უკეთ ჩანს ეგ კაბა ტანზე ... -თვალი ურცხვად შეავლო და ინსტიქტურად გაეღიმა გოგონას აწითლებულ ლოყებზე. დამალვას რომ ცდილობდა და ვერც ახერხებდა, თხელი მატერიის კაბა ისე ჰქონდა მოტმასნილი სხეულზე , ჟაკეტი ტავზე გადაეფარებინა და ისიც სველი იყო ,გულზე მიიფარა და თვალები იატაკს გაუშტერა
-მე ... ტელეფონი გამეთიშა და შეგიძლია დამარეკინო ? მომაკითხავენ
-შემიძლია დედაჩემის რომელიმე კაბა გათხოვო და სამზარეულოში შესვლის და ჩაის მოდუღების უფლება მოგცე...სხვა არაფერი
-კი მაგრამ...
-მე გითხარი ვერ დაგეხმარებითქო... სახლის ტელეფონს თუ ეძებ ჩემს ოთახში მაქვს მეორე სართულზე სეგიძლია ახვიდე და დარცე ბარემ
-რატომ ხარ ასეთი უზრდელი და უნამუსო ...
-სულელ სოფლელ გოგონებს სახლსი ვიტყუებ და მათზე ვძალადობ ... უუუ შენ ხო ისედაც გეშინია ჩემი, თან მოგწონვარ
-გაიწიე ...
-შეგიძლია შენ დაიხიო უკან ადგილი დიდია - ირონიულად ჩაიცინა და კიდევ ერთხელ გაუკვრიდა გოგონას დაბნეულობა რომ შეამჩნია
-მე... აქ ხომ ვერ დავრჩები მართლა ნახე გარეთ როგორ წვიმს
-ჩემთვის სულ ერთია ... მოგიტანო კაბა თუ არა
-როგორ მომერგება დედაშენის კაბა
-მართალია დედაჩემზე შენზე ბევრად დახვეწილი ფორმები აქვს შეიძლება არ ჩაეტიო მის კაბაში..ცოტა დიდს ვნახავ რამეს ფეხმძმობაში რაც ეცვა
-ცინიკოსი ...- ჩაიდუდღუნა და კიბესთან მდგომ ბიჭს გახედა
-არ მომყვები პროვინციელო?
-ჯანდაბა ..ყველაფერი უბერურება სენ როგორ უნდა დაგემართოს მაშო..
-ხმამაღლა ნუ ფიქრობ მაინც... ვღიზიანდები
-სენ ოდესმე არ ღიზიანდები? მეგონა სულ ეგრე იყავი და იმიტო დადიოდი ასეთი გამომეტყველებით
-ჩემს გამომეტყველებასთან რა პრობლემა გაქვს-საძინებელში შევიდა და მალევე გამოუტანა ჯინსი და მაისური
-ესენი დედაშენისაა?
-დედაჩემი ვინ გგონია ძაან საინტერესოა...
-არ ვიცნობ და რა ვიცი მე..
-არ იცნობს... თავის გასულელება საოცრად გამოგდის ვინ გასწავლიდა ? ალბათ მამაჩემის ვინაობაც არ იცი
-უნდა ვიცოდე?
-ალბათ არც ეს სახლი და ჩემი მანქანა მოგწონს
-სახლი მომწონს და მანქანა არ მინახავს... მოიცა მანქანა თუ გყავს ამ სახლში მიპირებ გამოკეტვას? დამდე პატივი და წამიყვანე რა სახლში
-მანქანა მეგობარს ჰყავს...
-სხვა მანქანა არ გყავთ?
-არა!
-მატყუებ?
-შეგიძლია მიპარო და წაიყვანო .მე შინაპატიმრობა მაქ
-მოწოდებით ქურდი ვარ
-ბევრს მალაპარაკებ! შედი ოთახში და გამოიცვალე სანამ მე თვითონ გაგხდი ...
-ჯუჯღუნა- ტანსაცმელი ხელიდან გამოგლიჯა და ოთახში შევიდა. გაწუწული კაბა გაიხადა და ტანი პირსახოცით გაიმშრალა თმა მაინც დაუსველდა ამიტომ მისი გამშრალება დაიწყო თან ოთახს ათვალიერებდა ,რომელიც ნაცრისფერ ფერებში იყო მოწყობილი
-რას აკეთებ ამდენ ხანს ... რა საღამო მაქ ოთახში მყავს ნახევრად შიშველი ქალი და დედაჩემის ტანსაცმელს ვაცმევ. ხო და დაძინებას ვაპირებ
-რას აკეთებ..
-ვწვები
-იხდი...
-ხო ზოგადად გახდილს მძინავს შენ დუბლიონკით იძინებ?- აგიჯებდა მაშოს ასე ცინიკურად საუბრობდა და ოდნავ თუ აწევდა ტუჩის კუთხეს თორემ გეგონებოდა სერიოზულად ეუბნება ამ წინადადებებსო. გადარია ტვილდიანის ქალი. ისე იყო გაგიჟებული ოცნებობდა გარეთ მაინც ყოფილიყო კარგი ამინდი, ისეთ ადგილას იყო ტაქსიც კი ვერ შენიშნა სადმე რომ გაჰყოლოდა და იმიტომ დაბრუნდა უკან თორემ იმ სახლში ამ ურჩხულთან როგორ შეაბიჯებდა. სირცხვილისგან უხურდებოდა ლოყები ბიჭს რომ უყურებდა და გრძნობდა მის დაჟუნებულ მზერას. ეშინოდა , თან შემჩნევაც არ უნდოდა სიამაყეს ვერ გადააბიჯა არც კონტროლის დაკარგვა უნდოდა და ისე მიჰყვებოდა ბიჭის ნებას ვერც იაზრებდა როგორ ათამაშებდა თავის ჭკუაზე ბატონი გიორგი.
-ეს ჩაიცვი სჯობს- კარადიდან სულ ახალი პიჟამა გამოიღო საკმაოდ დიდი შარვალი და მაისური იყო .იარლიყი მოაწყვიტა და მიაწოდა- შევბრუნდები- ბოლოს დააყოლა და მართლაც აქცია ზურგი . მაშომ უცებ ჩაიცვა და საწოლისკენ წავიდა იმხელა ჰქონდა შარვალი ძვრებოდა შუა გზაში გაიძრო და მაისურის ამარა დარჩა
-აბა ვიძინებთ?
-აქ აპირებ დაწოლას მართლა?
-ჩემი საწოლია და აბა სად წავიდე
-მე დავიძნებ სხვაგან ...ასე ძნელია?
-ვერაფრით გამოვიყენებ ოთახებს არ მაძლევენ უფლებას
-რა სისულელეებს მეუბნები ხვდები?
-კი და მაგრად..- საწოლში შეწვა ისე უცებ მოხვია ხელი მაშოს და აეკრო ზურგიდან თითქოს დიდი ხნის შეყვარებულები იყვნენ. თმები აუკეცა და მოშიშვლებულ მხარზე აკოცა-აშკარად დიდი გაქ ჩემი მაისური ამასაც შარვლის გზას ხომ არ გაუყოლებდი?- აკანკალებულ გოგოს მისი ვნებამორეული ხმა უფრო აშინებდა. საკუთარი ფეხით მოხვდა მის მახეში, ახლა მის კლანჭებში იყო მოქცეული და ველაზე უტვინო გოგოდ მიაჩნდა თავი.ვერც იზარებდა რომ რეალობა იყო და ის იყო სრულიად უცნობი ბიჭის გვერდით , იმ სიტუაციასი მყოფი. სხეულში ჟრუანტელი უვლიდა და კანი ეხორკლებოდა, მთლიანად ხურდა, მაგრამ ისე კანკალებდა როგორც შემცივნული . აგიჟებდა ის ფაქტი რომ გიორგი სიუხეშეს, უგრძNობობას ისე ამჟღავნებდა თითქოს არც არაფერს აკეთებდა. მშვიდად უემოციოდ შეასრულა თავისი სურვილები და ახლა გვერდით ჰყავდა გოგო. მაშო ხვდებოდა სიტყვა რომ ეთქვა არაფერი შეიცვლებოდა, ეშინოდა რომ გავაბრაზო მხოლოდ მხარზე კოცნას არ დასჯერდებაო. მისი ხშირი ღრმა სუნთქვა ესმოდა და ესეც კი აშინებდა. მისი თვალების გახსენებისას სისხლი ეყინებოდა იმდენად მკაცრი მზერა ჰქონდა ახვლედიანს .
-ძალიან ინერვიულებენ გთხოვ სალომეს მაინც დავურეკავ...-იმდენად საწყლად ამოიკნავლა კიდევ უფრო გაბრაზდა საკუთარ თავზე
-ტელეფონს გაგატან ... ეზოში დადექი ამ მაისურის ამარა და იქ დარჩი კარი ავტომატურად დაიკეტება
-რატომ იქცევი ასე...
-რატომ ვერ ისვენებ?- უცებ გადმოატრიალა და ნახევარი სხეულით ზემოდან დააწვა. თეძოზე ჰქონდა ხელი მოხვეული და აბრიალებდა თვალებს
-მე... მე უბრალოდ
-რა შენ შენ უბრალოდ რა ... მიდი ახლა ნუ მაკარგვინებ დროს ტყუილად გამოტყდი რომ განგებ ხარ აქ და ეს მორცხვი, მშიშარა ბავშვის იმიჯი მოგონილია -მეორე ხელი თავთან ,საწოლზე მიაბჯინა და იმდენად ახლოს მივიდა მაშო აღარც სუნთქავდა. უყურებდა და ნელ-ნელა უწყლიანდებოდა თვალები. მალე აემღვრა ლურჯი სფეროები
-მე არაფერს ვიგონებ... რაში მჭირდება .მე უბრალოდ სახლში მინდა დაბრუნება და ამ ღამის გაქრობა
-კარგი ,მოვრჩეთ ახლა გარჩევებს ,დაიძინე . არაფერს დაგიშავებ-ბოლოს დააყოლა და საწოლზე ისე გადაწვა არც კი ეხებოდა მაშოს. ისე მოუკუნტა და დაპატარავდა მაშენკა ნამცეცას გავდა . საბანში ჩაიმალა და მაქსიმალურად სორს გაიწია. გიორგიმ გამოხედა და თავი გადააქნია . მაინც არ სჯეროდა მისი , მაგრამ გული არ უთმენდა მისი თვალები რომ ახსენდებოდა. მობუზულ გოგოს საბანი გადააფარა და ისევ ჩაეხუტა - ნუ კანკალებ ხომ ხედავ არ გეხები
-შორიდანაც მაშინებ...
-რა გაშინებს ... დუმილი?
-ეგეც ...
-არადა უშიშარი გოგოს შთაბეჭდილებას ტოვებ შორიდან . საკმაოდ ბევრს მოაკეტინე და მიუჩინე თავისი ადგილი
-შენნაირი არავინ ყოფილა...
-აღიარებ ჩემს სიდიადეს?
-შენ უგულობას და სადიზმს მხოლოდ-ჩურჩულით თქვა და მოსალოდნელი აფეთქების შიშით ისევ გაწევა სცადა
-რაზე მატყობ სადიზმს ... და უგულობას
-იმ საბრალო ბიჭს რომ წაართვი სკოლაში ჩანთა და ადროვე ბიჭებს მისი გამწარება იქედან, შენი ცინიკური და დამცინავი, ქედმაღლური დამოკიდებულებით ყველას მიმართ და ზოგადად შენი ცივი ,ყინულივით ცივი და შემზარავი გამოხედვა ყველაფერს ამბობს
-ზედმეტად აჭიკჭიკდი და ამას ეძახი შენ შიშს?
-იმას გეუბნები რასაც ვფიქრობ შენზე ... ესაა ჩემი თვალით დანახული გიორგი ახვლედიანი და ამის საბაბი მქონდა
-მგონი უკვე გამითავხედდი ...
-ასე როგორ შეგიძლია ყველაფრის დაიგნორება და ცინიზმის ბოლომდე შენარჩუნება- უცებ გადაბრუნდა მისკენ და ზღვასავით აღელვებული თვალები მიანათა ბიჭს. თმა აბურდვოდა ამდენი ტრიალისგან, მხარზე ჩამოვარდნილი მაისურიდან მოშიშვლებული ყელი და ლავიწი მიმზიდველად ჩანდა ,მხრის თავზე საშუალო ზომის ხალს უმზერდა ახვლედიანი . ტუჩის კუთხე ჩატეხა და პატარა ქალბატონს თვალებში ჩააშტერდა. თიტქოს იცოდა რაც გააჩუმებდა მეომარ მაშენკას და აქცევდა მორჩილ მაშიკოდ-შენ...
-ასე მალე როგორ მიცხადებ მორჩილებას სვანის ქალო?- საჩვენებელი თითი ლავიწზე გადაატარა და მხართან შეაჩერა ,ხალზე გადაუსვა მაშომ რომ მოიშორა მისი ხელი
-საიდან დაასკვენი რომ გემორჩილები...
-პატარა სულელო ბავშვო... ისე აღმოჩნდი ჩემს სახლში ,ოთხში და შემდეგ საწოლში ჩემს მკლავებში მოქცეული თავის დაღწევაც ვერ მოახერხე ,სადღაც გაქრა მოხერხებული ,ყველა სიტუაციიდან თავის დამღწევი მაშო ტვილდიანი და გახდი ჩემს მკლავებში მოცახცახე პატარა მაშენკა - ისევ მშვიდი ხავერდოვანი ხმა , იგივე მზერა და მაშოს გულისცემა მაქსიმუმს აღწევს- პატარა მაშენკა,აჩქარებული გულისცემით, ნახევრად შიშველი,განაბული... ახლა რომ მინდოდეს სამუდამოდ ჩემს სათამაშოდ გაქცევდი - მასთან ახლოს მიიწია ხელი მოშიშვლებულ ბაყვზე დაუსვა და ბოლო სიტყვების წარმოთქმისას ფეხებს შორის გადაიტანა თითები , ფეხზე მოუჭირა და ლოყა ლოყაზე შეახო- წინააღდეგობასაც ვერ გამიწევ იმდენად ვმოქმედებ შენზე ...ტყუილად ნუ ეცდები , ჩემთან მყარად დგომას ვერასდროს შეძლებ - თითები ისევ თეძოსთან დააბრუნა ,მეორე ხელი წელზე შეუცურა და გათიშული გოგო ისევ პირვანდელ მდგომარეობაში მოათავსა. - ნუ ცახცახებ... მომბეზრდა შენთან თამაში მე გავალ და შეგიძლია მშვიდად დაიძინო - ისევ იგივე ტემბრი ჰქონდა .იგრძნო როგორ შეეხო თმაზე ტუჩები, სულ ოდნავ მაგრამ ეგონა მოეჩვენა. თვალები დახუჭა, ვერ უყურებდა მის თვალებს, დამცირებულად გრძნობდა თავს და საკუთარი თავი ეზიზღებოდა ამ სისუსტისთვის,იმისტვის რომ ახვლედიანი გაართო და შეაძლებინა მისი აზრების გამოცნობა..
გიორგი გავიდა... მაშო მარტო იწვა საწოლში სადაც მხოლოდ ახვლედიანის სურნელი ტრიალებდა და ახლაღა აღიქვამდა რა სასიამოვნო იყო სითბოსთან ერთად მისი შეგრძნება. ბალიშსს ხელები მოხვია და თვალები დახუჭა. იმ ღამით სიზმრად კადრები უტრიალებდა გიორგისთან დაკავშირებით.
დილით რომ გაიღვიძა ,ტანსაცმელი ისევ სველი იყო . გიორგის მიცემული შარვალი და მაისური მოირგო ოდნავ დიდი ჰქონდა მაგრამ მაინც კარგად გამოიყურებოდა. ფეხსაცმელიც მოირგო და გარეთ გავიდა. ახვლედიანი არსად ჩანდა. უზარმაზარ სახლში დააბოტებდა და თან ერიდებოდა ყველგან შეხედვა. პირველ სართულზე ჩასულს წინ საშუალო ასაკის კაცი დაუდგა
-გამარჯობათ ქალბატონო მაშო... ბატონმა გიორგიმ დამავალა თქვენი სახლში წაყვანა, უკვე წამობრძანდებით?
-თქვენ წამიყვანთ?
-დიახ..
-ის სად არის?
-არ ვიციი.. მე მხოლოდ თქვენი დალოდება მევალება
-ახლავე წავიდეთ...- არაფერზე უფიქრია სწრაფად გავიდა გარეთ და ჯიპში ცაჯდა. კაცმა საჭესთან დაიკავა ადგილი და მისამართის თქმაც არ დააცადა ისე წავიდა .არც კითხვაზე პასუხობდა მხოლოდ არა ან არვიცი ესმდოა მისგან. სახლშ რომ შევდია ეგონა დათო და დიანა გაგიჯებულები დახვებოდნენ . ისინი კი მშვიდად საუზმობდნენ
-მოხვედი ქალბატონო? რა მეგობართან დარჩენა აგიტყდა გოგონი?
-ვინ მეგობარია? ლამაზია?- დათომ თვალების ციმციმი დაუწყო და გაიკრიჭა. ენა ცაუვარდა
-რა?
-რა რა არ მომწერე წუხელ მობილური დამიჯდა დაქალტან ვრჩები ამ წვიმაში ვერ წამოვალო?
-აა ხო .. მე წვიმაში სიარულს ვერ ვიტან და..
-შვილო შეჭამ რამეს?
-მე არ მინდა ზემოთ ავალ დავისვენებ
-სკოლაში არ მიდიხარ დღეს?
-მოგვიანებით წავალ
-როგორც გინდა..
-რა გენაღვლება დამამთავრებელ კლასში ხარ ...წავედი ახლა მე საქმე მაქ თავზე საყრელააად . აბა გკცნით ლამაზებოოო-დიანას ხმაურით აკოცა დათიმდ ა წავიდა.
მთელი კვირა გათიშული დადიოდა, ელოდა გიორგისგან ერთ გამეტებულ მზერას მაინც,მაგრამ ის ისევ ისე აიგნორებდა როგორც ადრე. თითქოს წინა რამე არც ყოფილა ,თიტქოს მის სახლშ არც ყოფილა, მისი ცინიზმით გაჟღენთილი სიტყვები არც მოუსმენია, არ შეხებია მისი ტუჩები და თითები .
-რა გჭირს მაშუსიიი
-მე.. არაფერი გადავიღალე რაღაც
-გიოს უყურებ თუ მეჩვენება ... აუუ ბათუ არ ჩანს დღეეს ჩემი სოკოლადის ბიჭიიი მომენატრა
-ასე თუ გიყვარს რატომ არ ეუბნები...
-როგორ ვითხრა
-შენ რომ მაგას იტყვი.. რამე ამქვეყნად სათქმელი გრცება?
-ისე ვჩანვარ მე მოურიდებელი თორე მრცხვენია.. როგორ ვუთხრა მიყვარხართქო მისნაირ ბიჭს ,ერთს რომ გამომხედავს ვმუნჯდები და ვწითლდები - მართლა გაიყუჩა ჩემი ტიკტიკა გოგო და ლოყები აუხურდა- აუუუ ნეტა შენნაირი მაგარი ვიყო და არაფრის მეშინოდეს-ეს რომ უთხრა მაშოსაც გადაუვიდა ფერები სახეზე
-წავიდეთ რა... სპორტი გვაქ
-აუუ ეზოში დავრჩეთ რა თამაშობენ დღეს ფეხბურთს და ვუყუროთ.. შიდა შესარჩევი აქვთ . გამარჯვებული სხვა სკოლებს შეეჯიბრება... სასკოლო ტურნირია რაღაც. ვიცი ბათუც მოვა ,ასე იგვიანებს ეგ სულ ...იქნებ გასახდელშიცაა
-ისე გითამაშებს თვალები ასე მგონია შეუხტებათქო - გვერდით დაუდგათ კიდევ ერტი მეგობარი ,ქალბატონი ანანო რომელიც ყველაზე სერიოზული, მკაცრი და ძლიერი ხასიათის მქონე გოგო იყო, ძალიან რინციპული და თავდაჭერილი... ის და ქალბატონი ნანა ბავშვობიდან მეგობრობდნენ . ძალიან გაუკვირდა მაშოს ეს ორი რომ გაიცნო როგორ შეეძლოთ მეგობრობა თან ასე მაგარი მეგობრობა ამ ორ განსხვავებულ ადამიანს. თუმცა მალევე მიხვდა რომ ერთმანეთს ავსებდა ეს ორი ნანკას სიგიჟე და ანანოს სიმშვიდე.
-კარგი აზრია .. ჩვენც გამოვიცვალოთ
-სხვატაშორის ჩვენი და ბიჭების გასახდელი სხვადასხვა ოთახშია
-კარი შემესლება მერე რა იყო
-იქნებ შიშვლები არიან სულ შენ უნდა შეუვარდე?
-ვითომ გაწითლდებიან?
-გიჟი ხარ- მაშო აკისკისდდა და იმ წამს შეამჩნია როგორ გამოხედა ბიჭბთან მდგომმა გიორგიმ ისიც წამით და ესეც საკმარისი იყო უცებ რომ გაჩუმებულიყო. წინ ვიღაცამ გადაურბინა და დაეჯახა- წინ არ იყურები ?
-რომ მოვრბოდი ვერ დამინახე? -უტეხად რომ შეხვდა ბიჭი ისედაც გაბრაზებული იყო და სულ გაგიჟდა
-მე არ ვიყურები? რომ მორბიხარ აქ ბილიკია სარბენი მოედანი კი არა ! თუმცა შეუგნებელი არსებები ვერ ხვდებიან სად რა უნდა გააკეთონ
-შენ ის სვანი არ ხარ? შენ რო იცი შეუგნებლებთან კონტაქტი ისე უნდა- ახლოს მიიწია ბიჭი და ხელი წაავლო წელზე.კიდე აპირებდა რაღაცის თქმას სრაფად რომ ჰკრა ხელი მაშომ და მოიშორა
-ცდები შენნაირი განუვითარებები არსებები სვანეთში არ მოძრაობენ ! დიდი ხანია ფაუნა განვითარდა იმდენად შენ რომ გაგისწროს დონით- ასე მშვიდად და მოკლედ გალანძღა და გაეცალა. ყველას სიცილი აუტყდა ბიჭი კი გაბრაზებული უცქერდა. აპირებდა გაყოლას და გადაეკიდებოდა კიდეც. ახვლედიანის ხმა რომ არ გაეგო
-კაკი აქ მოდი ! -ისე უყურებდა ბიჭი გული გაუცერდა. იმ წამსვე მივიდა
-რა ხდება ძმა? რამე საქმე გაქვს?
-კი ! ტრ.. დააყენე და მეორედ იმ გოგოსთან მიახლოვებული არ დაგინახო თორე ამ ხელს მოგტეხ- მშვიდად უთხრა ისე მხოლოდ მას რომ გაეგო და მაჯაში ისე მოუჭირა ლამის მოამტვრია მტევანი - გასაგებია?
-მე ცუდი არაფერი..
-გასაგებია-თქო?
-რა თქმა უნდა- ხელი გაინტავისუფლა და გაეცალა.
ახვლედიანმა კი შენობაში შესულ მაშოს გახედა. წამში დაუმშვიდდა მზერა და ისევ ბიჭებს მიუბრუნდა.
ეზოში სკამებზე ისხდნენ და ელოდნენ თამაშის დაწყებას. იმდენი გოგო იჯდა ნანკა ვერ მშვიდდებოდა და ატას სიტყვას ისროდა ერტად. თან ფარჯიანს ვერსად გადააწყდა და ეს უფრო აგიჟებდა, ლომკა ჰქონდა მისი უნახაობისგან ...
-აღარ შემიძლია როდის დაიწყება- ფეხს აკანკალებდა დათიტებს იმტვრევდა
-რა გემრიელი წვენია- ანანო კი იჯდა და მიირთმევდა წვენს საწრუპიდან. მაშოს მისი კანკალი აგიჯებდა
-გააჩერე ფეხი დავიტანჯე ადამიანო
-რა გააჩერებს ახმა მაგას...
-სენ როგორ არ გაღიზიანებს
-მიჩვევის ამბავია
-აუუ როდის გამოვლენ რა დავიტანჯეე... ამათი ამბავი მაგიჟებს თამასს კი არ უყურებენ სელფაობენ
-გადაიღე ფოტო შენც იქნებ დამშვიდდე
-რა დამამშიდებს გოგო
-მართალია მთელი 24 საათია არ გინახავს ბატონი ბართლომე
-ირონიას შეეშვი და ჩემს ბიჭსაც
-ვიყუჩოთ ახლა!
-აუუ ანანოოო
-მორჩი წუწუნს არ მოდის ხომ ხედავ საქმე აქვს ალბათ
-ის დამპალი თოჯინაც არაა და ვითომ ერთად არიან?
-ტირილის ზღვარზე მყოფს ნუ გიყურებ თორემ მოგკლავ ჩემი ხელით
-თოჯინა ვინაა?-მაშო გაურკვევლობაში იყო
-ბატუს შეყვარებული
-შეყვარებული არ არის უბრალოდ... უბრალოდ
-უბრალოდ მოთხოვნილებას იკმაყოფილებს ამის ხისთავიანი რაინდი
-ხისთავიანს ნუ ეძახი
-ახლა ნუ გადმომაფრქვევინებ ჩემს მოსაზრებას მაგათზე!- ეს რომ უთხრა და დაუბრიალა თვალები იყუცა ცოტა ნანკამ. წასვლას აპირებდა როცა მოედნისკენ მიმავალი ბათუ დაინახა , მაისურს იცვამდა და სწრაფად მორბოდა. ადგილზე რომ მიეყინა და გაეღიმა გოგოებმაც დაინახეს ბატონი ფარჯიანი
-მოვიდაა- ისე ამოიკნავლა თიტქოს ქოთქოთა ნანკა გამქრალიყო. სკამზე დაჯდა და სიტყვა არ დაუძრავ მთელი მატჩის განმავლობაში, თითებს იმტვრევდა ყოველ წამს და ხტებოდა ყოველ ბათუს გატანილ გოლზე.
მაშო კი იჯდა და თავადაც ვერ ხვდებოდა რატომ უყურებდა მხოლოდ გიორგის. რატომ აღიქვამდა მის თითოეულ ღრმა ცასუნტქვას და ახსენდებოდა წინა რამე ,მისი შეხებისგან განცდილი ჟრუანტელი . ყველაფერი ავიწყდებოდა და მიახლოებული კადრით უყურებდა გიორგის , მის სახეზე მოსრიალე წვეთებსაც კი ამჩნევდა. სირბილისგან დაქანცული , სველი მაისურის ბოლოებს დაწვდა და გადაიძრო . ჯერ ტუჩების კვნეტით უცქერდა მის განიერ მხრებს, დაკუნთულ მკლავებს და ფართო გულ მკერდს მერე კი როცა შეამცნია გოგონების რეაქციები, სიტყვები და წამოძახილები მის სახელს რომ იზახდნენ ტრიბუნიდან სანამ საჯარიმოს დაარტყამდა გაბრაზდა. უნდოდა ყველა დაეხრჩო , იგრძნო როგორ მოაწვა სისხლი ტვინში და როცა გაიაზრა ეს ყველაფერი სწრაფად დატოვა იქაურობა. ანანო გამოყვა , ნანკას აბა ვინ მოაცილებდა იქაურობას.
-რა მხოდა მაშო კარგად ხარ?
-კი უბრალოდ ამდენმა ხმაურმა ტვინი მატკინა.. დავიღალე მირჩევნია წავიდე სახლში.
-კარგი აბა ნახვამდის...- ლოყაზე აკოცა გოგოს და წავიდა.
გასახდელიდან გამოსულმა დაინახა როგორ შევარდა ხალხი მოედანზე ,მაგრამ არ მიუქცევია ყურადღება სწრაფად გაეცალა იქაურობას, ქაოსი ტრიალებდა მის გონებაში.
სახლში მივიდა. სალოსთან და დათისთან ერთად იყო ეზოში სანამ ისევ წვიმა არ დაიწყო . საძინებელში რომ ავიდა სამეცადინოდ ნანკას შეტყობინებები ნახა და დაურეკა იმათ წაკიტხვას ამჯობინა მოემინა
-სად ხარ გოგო რამდენი მოგწერე ...
-რა გჭირს კუკსუს?
-შენ რომ ადექი და გახვედი არ იცი რა მოხდა? რაღა რა მჭირს ჩემი ბიჭი როგორ ნერვიუობს ახლა ალბათ მე კიდე არ ვიცი რა გავაკეთო ის ხო მისი საუკეტესო მეგობარია ტყუპებივით არიან
-ვერაფერი გავიგე ბატუს ნათესავია ცუდად/
-გოგოოო მთელმა თბილისმა გაიგო როგორ მოიტეხა ხელი ახვლედიანმა და შენ რა გჭირს.. საავადმყოფოში იყო საწყალი ბიჭი ,თაბაშირში ჩაუსვესო და ახლა სახლშიაო. არც არიან მისი მშობლები აქეთ და ბიჭები უვლიან ალბათ -ნანკამ უცებ მიაყარა მაგრამ მაშომ მხოლოდ ის გაიგო რომ გიორგის რაღაც ტკიოდა და ისე უცებ წავიდა ტანზეც არ დაუხედია. სწრაფად გააჩერა ტაქსი და მისამართი უკარნახა. ნანკა სიევ ურეკავდა
-გისმენ
-რატო გამითიშე გოგო...
-მე უბრალოდ არ ვიცი ... როგორ მოხდა?
-ის იდიოტი გიგლა დაეჯახა შენი სატრფო. ისე დაეჯახა ფეხი აუცდა გიორგის ..დიდი სისწრაფით მორბოდა და თავი ვეღარ შეიკავა ამოტრიალდა და პირდაპირ ხელზე დაეცა ისე ჰქნდა რა ვიცი მოტყდა გოგო იმხელაზე იღრიალა პივრელ წამს როგორ ვერ გაიგე . მერე ისე იყო ვითომ არ ტკიოდა ,სახეზე რომ შევხედე შემეცოდა ეგ სადისტი ... სხვებს რო ტეხდა ხელს ცოდვებმა უწია ალბათ ...მე მაგას არ ვდარდობ მეტის ღირსია ახლა გაიგებს როგორია ძვლების მოტეხილობა. იმ გიგლამ განგებ დაეჯახა ვიცი... მაგათ სპორი ჰქონდათ რა ..მისმენ გოგოო
-ანუ ძალიან ეტკინა?
-ეტკინებოდა აბა რა იქნებოდა მე გავიგე ძლის ხმა.. მხრის ძვალი აქ მგონი გატეხილი რა ვიცი ...ჩემი ბატუ უნდა გინახა იმან მეტი იყვირა და ინერვიულა მგონი ვიდრე იმ ლოდმა . იქეთ ამშვიდებდა ,მარა ფერი არ ედო სახეზე აშკარად ძაან ტკიოდა ...მანქანაში ხარ გოგო? რა გინდოდა ტაქსიში
-საქმე მაქვს ახლა მერე დაგირეკავ... - რომ გაუთიშა უკვე ახვლედიანების სახლის წინ იდგა .ისევ არ ფიქრობდა სწრაფად სევიდა ეზოში და კარამდე მიირბინა ფაქტობრივად.დააკაკუნა და დაელოდა როდის გაუღებდნენ ნაბიჯების ხმა გაიგო და სულ გაითიშა ვიღაც ლამაზ გოგოს რომ შეხედა
-გამარჯობათ... ვინ გგნებავთ?
-მე... გიორგის ნახვა მინდოდა მაგრამ- სულ გაითიშა ეგონა ვირაც გიორგის გოგო იყო და ლამის ცრემლები წასკდა.
-მოიცა სად მიდიხარ ... სახლშია გიო .. მეგობარი ხარ ალბათ ხო? წამოდი ოთახშია- ხელი რომ ჩაკიდა და გაღიმებულმა შეიყვანა სახლში გაკვრივებული იყო- საძინებელი იცი?
-ვიცი..
-მაშ შეგიძლია ახვიდე ...ბიჭები ახლა წავიდნენ და მარტოა - კიბე ისე აიარა თიტქოს აფრინდა. კართან მისული არ იყო მისი ღრიალის ხმა რომ გაიგოო
-ნინააააა წვენი მომიტანეეეე -მისი ხმა და გოგოს გამოცენა ერთი იყო .ატმის წვენი მოჰქონდა და სინზე ასევე ტკბილეული იდო
-შეუტან?
-მე... მგონი ტქვენ გეძახდათ და ალბათ ნახვა უნდა მე არ შეგიშლით
-არა გენაცვალე რას შემიშლი სულ არ მყავს მე? მიდი შეუტანე და ეს შოკოლადები მიირთვი თორე ის სულ შეჭამს რომ ბრაზდება გიჟდება იცი ალბათ -უცებ მიაყარა გაუღიმა და წავიდა. მაშომ კარი შეაღო და შევიდა
-როგორც იქნა მოხვედი სად ხარ ამდენ ხანს გაშრა პირი ნინ... მაშო? - საწოლის მეორე მხარეს იჯდა გადაწვა საწოლზე და ისე აჯუჯღუნდა. მერე გაოცებულმა მაშო რომ დაინახა ენა ჩაუვარდა. წამით მის თვალებში სითბო ჩანდა , ტუჩის კუთხე ასწია და თვალები დააწვრილა-მაშენკა აქ რას აკეთებ? ვეღარ იძნებ სხვა ოთახში?
-ეს ნინამ გამომატანა ... - სინი დადო და ფრთხილად მიაწოდა წვენის ჭიქა. ტან ხელზე აკვირდებოდა თაბაშირში რომ ჰქონდა ჩასმული და ფიქსატორით დაემაგრებინა. თვალები აემღვრა
-აბა აქ რას ვაკეთებთ მაშენკაოოო- წვენი მოსცვა გამშრალი ტუჩები გაილოკა და ერთი ცაახველა. ხმა შეცვლილი ჰქონდა, უფრო დაბოხებოდა, სახეზეც ცუდი ფერი ჰქონდა აშკარად ტკიოდა მაგრამ გამომეტყველებას არ იცვლიდა
-მე ,... მე მინდოდა მინდოდა რომ
-რა გინდოდა აბააა...-უკვე აშკარად ხალისობდა მისი დაბნეულობით- დაჯექი რას დამდგარხარ ...მიდი მოიფიქრე აბა რა გინდოდა და თუ რამე საინტერესო გაგახსენდეს მითხარი
-მინდოდა დედაშენის ტანსაცმელი მომეტანა და ჩემი წამეღო ...-უცებ დახეტქა გაბრაზებულმა და ახედა გიორგის რომელიც ჯერ უყურებდა მერე ახარხარდა . ისე იცინოდა სულ გაითიშა მაშო, ჯერ არ ეგონა თუ საერთოდ ასე გაცინება შეეძლო ,მერე ვერ გაიგო რა აცინებდა და საერთოდ მის ქატქათა სწორად განლაგებულ კბილებს აკვრიდებოდა . როგორ უწვრილდებოდა თვალები სიცილისას და ოდნავ აუფერადდა ღაწვები ,სულ ოდნავ აუთამაშდა ჭინკები თვალებში ...
-ვაიმეე მაშენკა ... ოხ მასენკა მაშენკა მოდი იქედან - ხელი დაარტყა საწოლის მეორე მხარეს და ანისნა მისულიყო- მოდი ნუ მიყურებ გაოცებული...კბენა რომ მდომოდა გუშინ უკეთეს ფორმაში იყავი და საკბენი ადგილებიც გიჩანდა...- მაინც წაკბინა და ისევ იგივე სახე დაკერა ,თუმცა ბოლომდე ვერა მაინც ეღიმებოდა
-რა გაიცნებს ვერ გავიგე...
-სულელო ბავშვო , ტყუილის თქმა სულ არ შეგიძლია? რანაირი ხარ შენ
-რა ტყუილის... მე
-მართლა ტანსაცმლის მოსატანად მოხვედი ოღონდ სახლში დაგრჩა და პირდაპირ სპორტულებით და სახლის ლასტებით გამოვარდი ხო?- ახედა და ახლა გაიაზრა მასომ როგორ ფორმაში იყო. სპორტული შარვალი ,მაისური და ლასტები ეცვა .უცებ აუხურდა ლოყები და დასჯილი ბავშვივით დახარა თავი, თან თითებს იმტვრევდა- მოდი აქ -ხელი გადმოსწია და მოქაჩა. ისიც გაჰყვა-დაწექი
-რატო უნდა დავწვე .. საერთოდ გამიშ..
-ჰე ახლა ნუ ფხიზლდები ... დამყოლი უფრო კარგი ხარ და მომწონხარ. ავათ ვარ მე და ჩემს მოსანახულებლად რომ გამოიქეცი ბარებ დამემორჩილე
-არ გამოვქცეულვარ შენს მოსანახულებლად.. იქ არ ვიყავი?
-არ იყავი ... შენი ბრალია ყველაფერი და ახლა მაინც ნუ მაბრაზებ !
-მე.. ჩემი? მე რატომ რა დავაშავე ვერ გავიგე მე როგორ- ბლუყუნებდა და წარბებშეკრული, ტუჩებგაბუსხული დაჰყურებდა
-ვაიმეე მაბრაზებ უკვე !
-კარგი ხო ... არ შეიძლება შენთვის - უცებ უთხრა ფეხზე გაიხადა და გვერდით მიუწვა , თან ხელი ისე ჰქონდა მოჭერილი მის თიტებზე თიტქოს სადმე გაექცეოდა- მე ..როგორ მოგტეხე ხელი რას მაბრალებ ვერ გავიგე
-არ უნდა ამდგარიყავი და წასულიყავი.. სად გარბოდი ვერ გავიგე
-შენ რა იცი ისე ა რმიყურებ და ტამაშის დროს სად გაიგე ვიჯექი თუ არა...
-შენ ტანსაცმელს არ გაგატან!
-მე გკიტხე რაღაც.. მოიცა რატომ არ გამატან
-არ მოგიტანია დედაჩემის შარვალი და ზედა...
-სკოლაში მოგცემ ხვალ...
-სკოლაში ჩაგაცვი მე ისინი?
-აბა რა ვქნა...რათ გინდა ისინი
-უნდა დავძებნო სად მივყარე არ ვიცი იქნებ გადააგდო კიდეც დამლაგებელმა რა ვიცი მე დედაჩემი ეგრე უგემოვნოდ არ იცვამს და შეიძლება კი გადააგდეს მართლა!
-მეტის ღირსი ხარ ფეხიც უნდა მოგტეხოდა შენ... საზიზღარი ბიჭი ხარ- უცებ გაბრაზდა და ცრემლები ისევ მოაწვა თვალებში. ხელები მკერდთან გადაიჯვარედინა და წამოდგომა დააპირა. უცებ რომ ჩაავლო გიორგიმ და გულზე მიიხუტა
-როდის მიეჩვევი ნეტა შენ ჩემს ხასიათს...-ჩუმად უთხრა და თავზე ხელი გადაუსვა
-გამიშვი ხელი
-არ გაბედო დარტყმა მტკივა ხო იცი...
-ძალიან გეტკინა?-აწყლიანებული თვალებით ახედა და ტუჩები დაბრიცა
-მეტკინა... იქ რომ ყოფილიყავი გაიგებდი !
-ისევ მიბრაზდები და ვერ ხვდები რას მერჩი რამე დაგიშავე?
-კი დამიშავე... ვერავინ დამიშავებს სხვა ისე როგორც შენ დამიშავე!
-რატომ მექცევი ასე... მითხარი ხომ შეიძლება არა?
-არ შეიძლება ! დარჩი აქ მარტო ვარ ხომ ხედავ... თან გაინტერესებს როგორ ვიქნები , სუსტად ვარ თუ გაინტერესებს.. ნუ შენს მოსვლამდე ცუდად ვიყავი სიმართლე გითხრა
-ახლა გასართობი მოგეცა და გინდა ითამაშო?
-რა ვქნა ახლა კიდე გითხრა სულელი რომ ხარ?
-მარტო რატომ ხარ ის გოგო ხომ გყავს... მოგივლის კარგად დარწმუნებული ვარ
-ვინ გოგო მყავს... ვინმე ნაშა ამიგდეს ბიჭებმა? ვერ შემოუშვი მერე გოგო?
-ვითომ არ იცის... ნინაო შენ არ ეძახდი?- ბიჭი წამოჯდა და კარისკენ იხედებოდა ვითომ მართლა ელოდა ვიღაც გოგოს ნინაო რო გაიგო ჯერ გახედა მაშოს გაოცებულმა და მერე ისევ სიცილი დაიწყო. ამჯერად მართლა ხარხარებდა. საწოლზე დაეცა და ხარხარებდა
- ...რა გაცინებს ადამიანო მორფინი გაგიკეთეს დიდი დოზით? წავედი მე და დავუძახებ იმ გოგოს
-ღმერთო მიშველე გოგოოო მოგივლისო დედააააააა დეეე დედიკოოო შემო გეხვერწები დედაააა- ბოლოს ხრიალებდა , მერე ღრიალებდა თან ციინოდა და ნინაც შემოვიდა.
-რა იყო გიოო... შენრ ა იცინი? ბიჭო გული გამისკდა მეთქი ცუდადაათქო გადაირიე შვილო?
-შვილო? - მასომ რომ წამოიყვირა ეგ იყო ყველაზე მაგარი. საწოლიდან ისკუპა ლამის
-ნელა გოგო არ გადავარდე ...-ხელი მოხვია გიორგიმ კიდე იცინოდა
-რა გაცინებს ბიჭო გაუბერე შენ? გაორება გაქ? მოგიკვდეს დედა ტავიც ხო რ დაარტყი ბიჭო არ გადამრიო ახლა ...მამაშენს დავურეკავ ცამოვიდეს რომ გამომიშვა მარტო და გულაობს თვიტონ იქ ბავშვები კი უნდოდა და მოვლა მე მევალება მარტო? მოვკლავ იმასაც და მერე შენც რა დაგარბენინებდა გიჟივიტ შენც მსოფლიო ჩემპიონატზე არ მყოლოდი
-კაი დე დამშვიდდი კარგად ვარ მართლა... უბრალოდ მინდა გაგაცნო ჩემი კლასელი მაშო ტვილდიანი... ეს კი დედაჩემია ნინა ახვლედიანი
-დედა... მართლა დედააა? ვაიმე უკაცრავად ...სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა- უცებ შეაგება ხელი ქალს და უხერხულად გაიღიმა , ლოყები აუწითლდა და საშინლად შერცხვა. გიორგის მზერა აგიჟებდა და უნდოდა იქედან გამქრალიყო. მსგავსი სისულელე არასდროს ჩაუდენია ცხოვრებაში. -მე უნდა წავიდე..უკვე გვიანია უკაცრ..
-სად მიდიხარ !
-სახლში...
-მერე მე ერთხელ არ გიტხარი ჩემს ოთახში შემოსვლის შემდეგ ვერავინ წავა ისე მე თუ არ მინდა-თქო?
-გიორგიიი
-დე შეგიძლია დაგვტოვო... მამას კიდე ნუ ეჩხუბები ვერ გულაობს ის შენს გარეშე
-კი როგორ არა ერთნაირები ხარტ სუყველა ... რამე ხო არ გინდა მოგიტანოთ
-შოკოლადის ნამცხვარი ხო გაქ ამოიტანე.. დარწმუნებული ვარ უყვარს მაშოს
-არა არ გინდათ არ შეწუხდეთ მართლა უნდა წავიდე უკვე
-არ ვწუხდები შვილო რას ამბობ... ბატონი აქ ესაა და არ შეიძლება რო არ შევუსრულო თხოვნა... მერე დაგვსჯის
-დედაა!
-რა აბა შენი ღრიალის თავი მაქ ახლა? ისედაც ვერ ვარ რაღაც კარგად....მომკლა ტქვენმა ნერვიულობამ დავბერდი ქალი
-რას ამბობთ საოცრად გამოიყურებით
-იმდენად საოცრად რომ შეიძლება გოგონები ვაეჭვიანო დედიკო შენს გვერდით რომ გავიარო
-კარგით ახლა რას ხუმრობ...
ნინა გავიდა ...
მაშო უხერხულად იყო ატუზული და უყურებდა გიორგის . ისიც დუმდა და არაფერს ეუბნებოდა. ბოლოს მობეზრდა მაშოს და აფეტქდა
-ნერვებს მიშლი... ყველა მდგომარეობაში ისე ხომ მაგიჯებ და ახლა ცუდად ხარ და მაინც არ იშლი ჩემს დამცირებას, სეურაცხყოფას და დაცინვას
-სხვა დრს რომ იეჭვიანებ გაითვალისწინე რომ 35 წლის ქალებს დიდად არ ვეტანები ...მაქსიმუმ 22 წლისას ვეჩალიჩო
-კარგი პირადობას სევუმოწმებ ყველას ვინც შენს გვერდიტ იქნება
-ხო რა უფრო ცოტას იეჭვიანებ
-არ ვეწვიანობ.. რა სისულელეა ვერ გავიგე შენზე რატომ უდა ვიეჭვიანო
-აბააა
-მივდივარ მე ... შენთან ყოფნა ცუდად მოქმედებს ჩემზე
-გგონია რომ ვეღარ მომშორდები და ცუდად ხდები ხო?
-არა მგონია რომ მიგახრჩობს ეგ შენი გესლი და არ მინდა ვირაცის სიკვდილს შევესწრო!
-მიბრძანდი რადგან ასე გსურს... ვერ დაგაკავებ არც მე მკლავს შენი ცქერის სურვილი
მაშო გავიდა. დერეფანში შეხვდა ნინა
-მიდიხარ?
-დიახ ..გმადლობთ ყველაფრისთვის და ბოდიშს გიხდით შემოჭრისთვის
-პირიქით მადლობა შენ ... გიორგი თუ გაიცინებდა არ მეგონა ძალიან ტკიოდა ხელი ახლა გამაყუცებელი უნდა გავუკეთო . შენთან არ შეიმჩნია თორე ძალიან რთული მოტეხილობა აქვს .მეგონა ცოტა ხანს დარჩებოდი.. კარგი არაუშავს ვინმეს დავურეკავ
-რატომ?
-მე უნდა წავიდე სასწრაფო საქმე მაქვს ,მარტოს ვერ დავტოვებ და ..არაუშავს ჩემო კარგო მადლობ რომ მოხვედი და მოინახულე ...მაპატიე ვერ გაცილებ ნემსს გავუკეთებ და წავალ - სწრაფად წავიდა ოთახისკენ. მაშო ქვემოთ ჩავიდა ..ვერ მიდიოდა სულ ქალის სიტყვები უტრიალებდა თავში. მობილური აიღო და ტაქსის გამოძახების ნაცვლად სალომეს მიწერა ამაღამ ვერ ვბრუნდები არ ინერვიულოთო . ქალბატონმა მაშინვე გადმოურეკა და სანამ არ ათქმევინა სიმართლე მანამ არ შეეშვა
-ვაიმეეე არ არსებობს ანუ ახვლედიანთან აპირებდ არჩენას? თავი მოგბეზრდა შვილო?
-სალომეე
-წავეიდ მე კაცო ღმერთმა გაძლება მოგცეს...
ლაპარაკობდა ნინა რომ ცამოვიდა . ერთიანი კაბა ეცვა, ფეხზე მაღლები და ხელში ცანთა ეჭირა უკან ჩემოდანს მოაგორებდა
-მაშო.. არ წასულხარ?
-იცით მე შემიძლია დავრჩე თუ რა ტქმა უნდა
-ვაიმე დიდი მადლობა ჩემო კარგო ახლა უფრო მშვიდად ვიქნები.. მის საწოლტან დევს რეცეპტი და წამლები მოახერხებ ხო გარკვევას
-დიახ... თქვენ დიდი ხნით დარჩებით?
-მე არ ვიცი მისტვის არ მითქვამს და ანდროა ცუდად და მასთან მივფრინავ ... ანდრო გიორგის ძმა არის არ წავიდოდი მაგრამ ის იქ სულ მარტოა და უფრო ვჭირდები აქ კი ბევრნი არიან ...არ უთხრა რა გიოს
-არა მე არაფერს ვეტყვი ... ჩემს ნომერს გეტყვით და დამირეკეთ კარგით?
-მიდი აბა აკრიფე - მობილური მიაწოდა. სემდეგ აკოცა და წავიდა.მანამდე სამზარეულო მიასწავლა და დაუბარა თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლშიო .
მაშო დაბორიალებდა ცოტა ხანს და ცდილობდა რამე კერძი მოემზადებინა, იმდენად ღელავდა ,ყველაფერი ერეოდა და ძლივს მოახერხა სინზე დალაგება საჭმლის და ზემოტ ასვლა.
კარი გააღო და შევიდა. ზურგით იწვა გიორგი, მოკრუნჩხული და აშკარად ღრმად სუნთქავდა . არც კი გაუგია მისი შესვლა
-დე ... შეგიძლია კიდე მომცე გამაყუჩებელი სანამ წახვალ? არ მინდა არავინ ისინი მაინც გაიქცევიან და ცოდვები არიან ტყუილად უნდა იარონ - ჩახლეჩილი ჰქონდა ხმა და ხმადაბლა ლაპარაკობდა.მაშომ ლანგარი დადო ,გული შეეკუმშა...
საწოლზე რომ დაწვა და ზურგიდან მოეხვია ბიჭს იგრძნო როგორ შეკრთა ახვლედიანი
-ასე მალე თუ მოტყდებოდი არ მეგონა...-გახუმრება სცადა და თავი ისე მიადო მის ლოყას ეხებოდა . თვალები ჰქონდა დახუჭული გიორგის და ხმას არ იღებდა- გიორგი ... ახვლედიანო
-გაჩუმდი და უბრალოდ ჩამეხუტე
-თუ ივახშმებ ..
-მევაჭრები?
-დიახ.
-არ მშია
-ჩემი მომზადებულია
-არ მინდა მოვკვდე..მართალია ბევრი არ მოიკლავს თავს მაგრამ მაინც
-გამაყუჩებელსაც არ მოგცემ...
-ხელის ტკივილზე მეტად რაღაც სხვა მაწუხებს ... შინაგანად მტკივა და არ ვიცი რა ხდება. დედა სად წავიდა არ უთქვამს?
-არა ..მე როგორ ვკითხავდი...ჭამე რა გთხოვ
-მარცხენა ხელში ვერ ვიჭერ ჩანგალს ... წვენს დავლევ
-მე გაჭმევ.. უცებ აბობღდა საწოლზე ფეხები მოკეცა და სინი მუცელზე დაადო გიორგის. თვითონ აწოდედა ჩანგლით ლუკმებს და უყურებდა. მისი თვალები იმ წამს აღარ აშინებდნენ, რაღაც სხვას ხედავდა იქ მაგრამ ვერ ხვდებოდა რას. მისი ფერდაკარგული ტუჩები არ მოსწონდა, ახლა შეამჩნია მათი სიწითლე როგორ იზიდავდა. ასე ყურებაში ისე აჭამა მთელი თეფში კრინტიც არ დაუძრავს
-აღარ მინ...თუმცა აღარც ყოფილა
-ჭკვიანი ბიჭი ხარ..
-სულ ნუ გამიტამამდები ახლა ...
-წამლებს მოგცემ- უცებ აიღო რეცეპტი და იმის მიხედვით აწვდიდა წამლებს. ისიც ყლაპავდა შეწუხებული სახით აბა წუწუნს ხო არ დაიწყებდა. მერე ისევ ჩაცოცდა დაბლა და გადაბრუნდა...
-მეძინება...
-ჩავიტან ამათ მე და ამოვალ მერე დაიძინე
-მალე ამოდი უშენოდ არ დავიძინებ იცოდე!
-კარგი ..-სწრაფად ჩავიდა ქვემოთ და უკან მალევე დაბრუნდა.
-მოხვედი?
-ხო ახლა დაიძინე
-კარადაში ჩემი მაისურია ჩაიცვი , იმ კარს მიღმა სააბაზანოა შეგიძლია ისარგებლო გელოდები
-მანდ არ დავწვები!
-კარგი ნუ დავიძნებთ მაშინ
-გიორგი!
-ვილაპარაკოთ? თუ რა გავაკეთოთ
მაშო კარადასთან მივიდა , მაისური აიღო .შემდეგ კი სააბაზანოში მიიმალა. მალევე გამოვიდა სწრაფად მივიდა საწოლთან და პირდაპირ დაწვა. ფრთხილად ასწია გადასაფარებელი გიორგიმ და თვითონაც დაწვა. თვალები მალევე დახუჭა და გათიშულს ცაეძნა,წამლებმა იმოქმედა. მაშო იწვა და უყურებდა , შემდეგ სახეზე შეახო ხელი იმ იმედით რომ მშვიდად ეძინებოდა, ლოყაზე ნაზად შეახო ტიტები , შემდეგ წარბებამდე მივიდა, შუბლზე გადაატარა თითები ,ცხვირზე და ტუჩებს რომ მიუახლოვდა ისინი ამოძრავდნენ
-ეგ შეგიძლია ტუჩებით შეისწავლო-თვალი არ გაუხელია ახვლედიანს ისე თქვა და სწრაფად გასწია ხელი უკან მაშომ. მისი ხელი გიორგიმ ჩაბღუჯა და ლოყაზე მიიდო - შეგიძლია განაგრძო ,მე უბრალოდ უკეთესი ვარიანტი შემოგთავაზე ,არჩევანი შენზეა
-საზიზღარი ხარ
-რატო ...
-ნუ იცინი ეგრე
-ეგრე როგორ= თვალები გაახილა და გაიღიმა -მიმზიდველად?
-გვლურად...
-სასწაული ვინმე ხარ მოგწონვარ და მაინც არ მეპრანჭები
-არ მომწონხარ
-უბრალოდ სახის მოხაზულობა გაინტერესებდა, უბრალოდ გამოიქეცი ცემს სანახავად, უბრალოდ რჩები აქ ხო?
-ისევე უბრალოდ როგორც შენ მაიგნორებ მთელი კვირაა
-გინდა რომ შეგამჩნიო ?
-არ მადარდებს
-როგორ უპირისპირებ შენივე სიტყვებს ერთმანეთს ხვდები?
-ასე გართობს ჩემი მდგომარეობა?
-ძალიან ...- თვალებში უყურებდა, მერე ისევ დახუჭა-დაიძინე თორემ ვერც მე ვიძინებ... შენი მზერა მოსვენებას მიკარგავს
ორივეს ჩაეძინა... მეორე დღეს ნინამ დაურეკა და უთხრა რომ ყველაფერი რიგზე იყო და ორ დღეში დაბრუნდებოდა. სალომე რომ დაადგა ჩანთით გაუკვირდა
-გამომაგდე სახლიდან?
-ორი დღე ხომ გინდა ტანსაცმელი ... შეიძლება დაშავებული მოვინახულო? შემიშვებთ?
-სალომე უხერხულია
-რა არის კაცო უხერხული ...მალე ნათესავები გავხდებით
-როგორი ნათესავები
-თორნიკეს ბიძაშვილია გიორგი ... ის კი გული მიგრძნობს სიძეობას მიპირებს...
-წამოგყვები მაშინ -ორივე ავიდა ზემოთ. გიორგი ისევ იწვა სალომე რომ დაინახა წარბები აწკიპა
-ანდრონიკაშვილს ვახლავარ...
-ოჰ ბატონო გიორგი თქვენ მიცნობთ?
-როგორ მკადრებთ მაგას როგორ შეიძლება არ გიცნობდე დიდო სალომე
-მომწონს ეს ბიჭი- აკისკისდდა და სკამზე დასკუპდა-აბა როგორ ხარ? კარგად გივლის ჩემი გოგო?
-ისე რა... მთლად უკმაყოფილოც არ ვარ ცოტა მონდომება და ხალისი აკლია
-უმადური...
-მესმის...
-ხოდა იმიტომ ვამბობ რომ გაიგო..
-შეგიძლია წახვიდე მე არ დამიძალებია
-ასე თუ გინდა წავალ...
-მიბრძანდი
-კარგით რა გჭირთ
-შეგიძლია შენ დარჩე მე მივდივარ ამომივიდა ყელში ამის სიცივე მეც სულელი ვარ რას შემტკივა გული ნეტავ- ასე უცებ დაავლო ჩანთას ხელი და გაქანდა. გიორგი მიმავალს უყურებდა
-რა გინდოდა ახვლედიანო?
-უნდა შეეგუოს ჩემს ხასიათს.. წაყევი მიდი თორე დაიკარგება კიდე
_შენ?
-მე მომხედავენ- გაუღიმა და ისიც წავიდა.
ასე დამთავრდა ეგ ამბავი... მერე ისევ იგივე იყო. ჯერ არ დადიოდა სკოლაში მერე მოვიდა როცა თაბა მოხსნეს და დიდი ამბით დახვდნენ,ყველა გახარებული იყო მისი დაბრუნებით. მოვიდა თუ არა სკოლაში გაქა მისი თავდამსხმელი,თუმცა მეორე დღეს სკოლაში ამბავი დადიოდა რომ სასტიკად სცემა გარჩევის დროს გიორგიმ გიგლა . მართლა არ გამოჩენილა გიგლა დიდხანს სკოლაში ,როცა დაბრუნდა მაშოსთვის აღარც გაუხედავს აშკარად ეტყობოდა ჭრილობების კვალი და ფეხსაც კოჭლობით მიათრევდა შიგადაშიგ .
მაში დარწმუნდა რომ ახვლედიანი ნამდვილი სადისტი იყო და მის შეფასებაში არ ცდებოდა. უკვე ცდილობდა მისთვის ყურადღება არ მიექცია. არ ვიცი რამდენად გამოსდიოდა მაგრამ პირველი სემესტრი კი დაასრულეს ასე შორ-შორს მყოფებმა.
შემდეგ მუცოში მოხვდნენ ერთად. როცა თორნიკეს მტელი ოჯახი გაიცნეს იქ მოუხდათ დარჩენა. გიორგის მამაც გაიცნო და გაოცებული დარჩა ასეთი მხიარული კაცი როგორ არის მისი მამაო,მაგრამ გარეგნულად აშკარად გავდა . ყველას დაუახლოვდა , გაიცნო და მათთან ერტად იყო ის რამდენიმე დღე . ბატუ განსაკუთრებით აქტიურობდა , გიორგი კი სიტყვასაც არ ეუბნებოდა.
მეორე სემესტრიც დაიწყო.. სახლში თამუნა აღარ ჰყავდა და ენატრებოდა.თუმცა ხშირად სტუმრობდნენ,რამდენჯერაც იკრიბებოდნენ ისინიც მათთან იყვნენ.
სკოლაში პირველი დღე იყო საახალწლო არდადეგების შემდეგ . კლასში შესული კლასელებს მიესალმა და თავისი ადგილი დაიკავა ნანკას წინ. გოგონას რაღაცის ტქმა უნდოდა მაგრამ ვერ მოახერხა. შემდეგ დასვენებაზე საპირფარეშოსკენ გაიქცა და ისევ ვერაფერი უთხრა ნანკამ. კიბეზე ჩარბოდა ვიღაცას რომ შეასკდა თვალები გაახილა და გაოცებისგან თვალები გაუფართოვდა გიორგი რომ დაინახა
-მაპატიე რა არ მინდოდა
-რა საოცრებაა დიდი გიორგი ახვლედიანი თან მამჩნევს და თან ბოდიშს მიხდის? ახალ წელს ტვინი გადაგინერგეს? -უცებ მიაყარა და ცივად აუარა გვერდი. საპირფაერშოდან გამოსულს ეზოში დახვდა ახვლედიანი..თუმცა ვერაფერი გაიგო სხვა სამოსში რომ დაინახა, თან გარეთ იმ სიცივეში უცვლელ ადგილას იდგა და არც კი უყურებდა. თავი გადააქნია და კიბეს აუყვა. ოთახში შევიდა და გაოცებისგან წამოიკივლა გვერდით ისევ ახვლედიანი რომ დაინახა
-ღმერთო მიშველე.. რა თამაშს მეთამაშები არ გინდა მითხრა? გინდა საბოლოოდ გამაგიჟო ხო? არ მოგბეზრდა ჩემი მასხრად აგდება? - მასწავლეებლი იყო ოთახში ის კი ჩურჩულით უტევდა ბიჭს.
-იცი მე...
-ვიცი შენ საზიზღარი , ბოროტი, ცივსისხლიანი ურჩხული ხარ
-ვამპირი დაგავიწყდა...
-არა ,ვამპირს როდის გეძახი ... თუმცა ურიგო არაა სისხლს კი მწოვ და
-საინტერესოა ...
-ხმა რატომ გაქვს სხვანაირი
-სხვანაირი?
-ხო უფრო ბოხი გქონდა ადრე და ...მომეჩვენა ალბათ
-რატომ ლაპარაკობთ ახვლედიანი ტვილდიანის წყვილი?
-უკაცრავად პატივცემულო- უცებ მოუბოდიშა მასწავლებელს და გაჩუმდა. შემდეგ გაკვეთილიდან ისე წავიდა არც დაელოდა ახვლედიანს. ბიჭი უკან გაჰყვა და გასასვლელთან დაეწია .მაჯაში წვდა და თავისკენ შეაბრუნა
-სად მირბიხარ დამელოდე...
-შენ მე მომყვები? საოცრება..დღეს რაღაც საოცარი დღეა ამდენი ხანია არ მინახიხარ და ამან იმოქმედა ნეტა? რამე თავში მოგხვდა თუ რა ხდება
-შენ ამდენს ლაპარაკობ სულ მაშო?
-მაშო? მაშენკა აღარ ვარ?არ მადარდებს მოკლედ ახალი წელი დაიწყო და კიდევ შენს ატანას არ ვაპირებ გამეცალე
-კი მაგრამ ...
მაშო წავიდა ახვლედიანი კი იდგა და უყურებდა სანამ ბოხი ხმა არ გაიგო
-მაგასთან რა გინდა !
-ოჰ ურჩხულიც მოსულა..რა უქენი იმ ლამაზმანს ასეთი არც დამელაპარაკა მომალანძღა და წავიდა
-აერიეთ? როგორ არ აერეოდით ისე გავხართ
-მე ამას არ ვგავარ-ორივემ ერთად თქვა ბათუმ კი ხარხარი ატეხა-თავს გაგიტეხავ ფარჯიანო
-ვაი მეე მუქარაც ერთნაირი იქციტ. აბა ბიჭებო ამაღამ არ ვქეიფობთ?- ორივეს მხოვია ხელი და გაიკრიჭა- და დამიბრუნდა ტო რა ბედნიერებაა.. ის გიჟი ელიკო და დიმაჩკა ერტად არიან როგორც იქნა . თორნიკიუსი და თამარჩიკაც ...აუუ შენ არ იცი ანდრიკო თოკუნას როგორ უხურებს თამუნა.იმენა რო უბრიალებს თვალებ ბიჭი სრება
-მაგასაც თუ მოერეოდა ვინმე რას ვიფიქრებდი
-მაგის იმედი მაქვს რო სენც გეშველება ოდესმე
-კაი ერთი ბათუ ასეთი შეუგნებელი როდის იყო თორნიკე ეს იმენა ხეა ...ლოდი ვის გავს ნეტა
-რატო დაბრუნდი ვერ მეტყვი? თუ იქ სწავლის დონე არ მოგეწონა ვერ დაგაკმაყოფილა ამერიკულმა კოლეჯმა?
-ნუ იგესლები ვიცი მოგენატრე და გაჩუმდი ახლა
-მომენატრე ვკვდებოდი მონატრებით ნეტა მოგეტეხა რამე რო გადმოვარდი იმ სახურავიდან
-შენ გქონდა მოტეხილი და მე რაღატო მომეტეხა და საერტოდ შენი ბრალი იყო ცუდად გავხდი და იმიტო გადმოვვარდი
-ჩემი რა ბრალი იყო შე ხისთავიანო მართლა
-კაით ახლა გეყოფათ ...დამშვიდდით
-შენთან მივდივართ!
-წამობრძანდით ყველანი ჩემთან იქნებიან მაინც... დიდ მარიამი ხვდება პატარა მარიამს
-ახალ წელს ცამოვიდა რაღა ხვდება
-ოჰ კიდე ვერ აინაზღაურეს მონატრება...კითხვებისტვის ვერ მოვიცალე ამდენ ლოთაობაში
-რა კითხვებისთვის
-აინტერესებს მარიამი როგორ იქცეოდა იქ
-ორი ერთნაირი ხისთავიანი როგორ მოიქცეოდა ახლა მარიამი მე რა ვიცი ისედაც
-აბა რა იცი ბიჭო რისთვის ეგდე იქ ..არა რა გიორგი რო ყოფილიყო ყველაფერს მეტყოდა
-ისა და მარიამი უკვე ზრდასრული ქალი ხომ არ არის შემდგარი აკრიერით ნიჭიერიდ ა დამოუკიდებელი რომელსაც 18 წლის ძმის ზედამხედველობა არ ჭირდება
-აი რა მითხარით ვინმემ ეს რატოა ჩემი ტყუპისცალი ... სულ გამოთაყვანდი შენ იმ ამერიკაში რა
-შენ კიდე ჩვეულებრივი ხისთავინი ხარ კავკასიური აზროვნებით და ვერ ხვდები რანაირად ხარ მამაჩემის და ბიძაჩემის ახალგაზრდობის ასლი როცა ისინი უკვე განვიტარდნენ..პრეისტორიული აზროვნების ადამიანო
-აუუუ დაჭამენ ახლა ესენ ერთმანეთს - ბატუ საჭესთან იჯდა უკვე და წუწუნებდა-მარიამს იქ სეყვარებული ჰყავდა?
-არა ..არამგონია
-არამგონია..ისიც არ იცის რას მიკეთებდი იქ
-ვსწავლობდი..შენ იცი საერთოდ წიგნი რა ხილია?
-კი ტროპიკულია ალბატ რამე ხო?
-ბანანს გავს დაახლოებით ...
-ჰა ჰა ჰა რა ხუმარა ხარ ღმერთო
-მართლა რას ჩამოვედი არადა ვიფიქრე მოვენატრებოდითქო ...
-ჩემნაირ უგულოს როგორ მოენატრებოდი..როგორ დაუშვი აზრად გაგევლო მსგავსი სისულელე
-მართლა უგულო მგონიხარ ხანდახან...არავინაა ჩვენს სამეგობროში შენნაირი უხეში და უჟმური...
-მოვედიით...
-სხვათაშორის განსხვაბულები ვართ ყველანი და რა ჩემი ბრალია თქვენსავით ნაზი და სათნო თუ არ ვარ-მანქანიდან გადასულებმაც განაგრძეს. ბატუ გაიქცა და ეგრევე სახლში შევარდა
-დედა მისველე რა იქნება დახოცეს იმათ ერთმანეთი კიდე კაი ერთ კლასში არ ვართ თორე რა მეშველებოდა- ნუცას მიეჭრა და ჩაეხუტა-მომნატრებიხარ თოჯინავ
-მე რა გიტხარი ბიჭო შენ
-მაპატიე თორნიკე დედას თოჯინას აღარ დავუძახებ- უცებ დაიახია უკან და გაიცინა - მამიკონა მამიკო სადაა ჩემი დაიკო?
-გასულია მალე მოვალო დაიბარა ... სტუმრებიც მალე მოვლენ
-გამიდიდდა ღვიძლი ამდენი ლოთობით
-დედა შენ ჩვენ რომ არ ვიყავით მაშინაც ამდენს სვამდი?
-არა ვინ მაძლევდა უფლებას ..
-ოხ შე საწყალო რო ვიცი როგორ დაიჩაგრავდი თავს
-კაი მამა რა იყო დედას რომ ვამსვიდებ მადროვე რა
-დედას მეც მშვენივრად დავამსვიდებ არაა შენი საუბარი საჭირო
-თორნიკე რა დღეში ხარ?
-რა ვერ გამშიდებ თუ?
-უფრო მაღიზიანებ ამ ბოლო დროს
-კლიმაქსის ბრალია ვითომ?
-ვის ეუბნება მე ? მე მეუბნება? არა ხო ხარ ახლა ღირსი მესამეზე მუშაობა დაგაწყებინო
-უკაცრავად ხელს რომ გიშლიტ მაგრამ მგონი ზედმეტად ინტიმურ ამბავში გადახვალთ მალე და მე შვილი ვარ ისე ცნობისტვის . შვილი რომელსაც დიდი ხანია არ უნახიხართ და ახლაც ვერ ჩაგიგდოთ ხელში დამდებთ პატივს და დამითმობთ ყურადღებას?
-შენ მოგიკვდი დე... როგორ დაგტოვე უპატრონოდ ჩემო ბიჭო... ყველაფერი მამაშენის ბრალია... არ გაუშვა მარტო ამრიამი არადა სამი წელი ამრტო იყო და ახლა რამ გადარია ვერ გავიგე ჩემო სიცოცხლე ..დედას სიხარულო- მოეხვია ბიჭს და სახე დაუკოცნა
-რანაირი ახალგაზრდები ხართ 18 წლის ბიჭს რო ასე მოგეფერება დედა... ბარემ ძუძც მოაწოვე და ეგ იქნება
- გამაშორეთ ეს კაცი სანამ მოვკალი ...
-შეგიძლია მომკლა ვინ გიშლის... საძინებელსი ვიქნები მე სანამ მოვლენ ისინი ათჯერ მომკლავ და გამაცოცხლებ ...
-თორნიკე ფარჯიანო გეფიცები მართლა მოგკლავ თუ ამოვედი მანდ- ისე დაივირა გაბრაზებულმა ბათუ გულიდან არ მოუშორებია- კიდევ კარგი ამას არ გავხარ დე თორე რა გვესველებოდა
-აბა ვის ვგავარ?
-კარგი ხო გავხარ ..უბრალოდ სულ ასე არ აფრენ
საღამოს უკვე მთელი სახლი სასვე იყო. მარიამის მივიდა სახლში და დაიწყო კიდევ ერთი ქეიფი...
შუაღამე იყო ... ტყუპები ეზოში ისხდნენ. ნიკას და ნინას უკვე ეძინათ .
გიორგი იჯდა და ეწეოდა ანდრო რომ მიუახლოვდა
-ამ შუაღამეს რას ეწევი ბიჭო დაგეხვრიტა ფილტვები ფუ- ხელი აიქნია და კვამლი განდევნა
-სენ კიდე არ ეწევი პატარა ბიჭი?
-უტვინო გგონია რომ მოვწევ ასაკი მომემატება? თუ ხმა დამიბოხდება უფრო
-მამსვიდებს... ფიქრში მეხმარება
-რა გადარდებს ძმაო?
-ახლა უნდა მაღადაო თუ რა გინდა მასხარა
-კაი სერიოზულად გეუბნები- მხარზე ხელი დაადო და მიეყრდნო- ვინ არის ის ლამაზი გოგო?
-ვინ ლამაზი გოგო
-ჩემი კლასელი ცისფერთვალა დახატული გოგო
-მაშოა ტვილდიანი
-მართლა? კი არ ვიცოდი . რა ხდება გიო?
-პრობლემა მაქ ... ერთ გამოსირ... გადამეკიდა და უკვე ყელში ამომივიდა არადა ხომ იცი არ მინდა ვინმე მოვკლა და იმ ნაბოზ.. სისხლში დავისვარო ხელები ტყუილად
-რა უნდა კი მარა რა ვერ გაიყავით ...
-დიდი უზრდელი ვინმეა მე კიდე ხო იცი ვერ ვიტან ამ ბლატნოი ხალხს ტრ.. რომ არ აქვს და მაინც ტრაბახობს. არადა არ მინდა ახლა ბიჭები ცავრიო საქმეში და დავიწყო ომი... ნიკა გაიგებს და არ მინდა ახლა მაგის გადარევა
-რამდენი ხანია არ მიჩხუბია ტოო...შენ მაგივრად რო გავიდე არ გინდა?
-გიცნობს..
-კაი რა ვერავინ მიცნობს ვაფშე ...
-მაშომ ვერ გიცნო?
-ხმა გაქ სხვანაირიო .. რა გჭირს ტავი რამეს დაარტყიო მხოლოდ ეს მთხრა ისე ვერ მიხვდა... არ იცის ჩვენზე?
-არ ვიცი ... ხანდახან მგონი მართლა გულუბრტყვილო კეტილი გოგოა ...ხანდახან კი ნდობა მიქრება და ჩვეულებრივი მატყუარა მგონია
-ნუ ხარ ასეტი ეჭვიანი რა
-შენ რატო ხარ ასეთი მეამიტი
-სხვათაშორის მეამიტი კი არ ვარ უბრალოდ ვერავინ იგებს ეჭვი რომ მეპარება თავის მოკატუნება შემიძლია კარგად.შენგან განსხვავებით ყველას ეგრევე რომ ებდრვნები ზოგი ამრთალია და ზოგიცმართლა დამნაშავე მაგრამ ენერგია ბევრი გეხარჯება, ნერვები აღარ გივარგა და ბევრს ეშინია შენი
-მერე ცუდია ეგ?
-ერთხელ ისეტ ვინმესაც შეეშინდება ვისი დაფრთხობის სურვილიც არ გექნება
-ნუ ფილოსოფოსობ რა
-აუუ მეორესაც იწყებ? დავიგუდე ტო- გამოაცალა სიგარეტის ღერი და გადააგდო -წამო დავწვეთ არ გეძინება?
-წავიდეთ ხო ..წავიდეთ
-ხვალ მოდიხარ სკოლაში?
-არა რა თქმა უნდა
-როგორ აპირებ შენ გამოცდების ცაბარებას ასე უნდა ილოთო სულ?
-ხო იცი რა ჭკვიანი ვარ მოვახერხებ რამეს თუ რამე შენ გაგისვებ
-გეგონოს რა..
-ხო იცი მაინც ვერ გამწირავ- მოხვია ხელი და თმა აურია
-თმას ნუ მირევ
-რატო არ იჭრი ამ თმას
-მინდა ბოლომდე გგავდე
მეორე დრეს სკოლასი არ წასულა. თავი სასინლად ტკიოდა. ანდროს არ დაულევია შესაბამისად გამოცხადდა კლასში დროულად. გვერდით მიუჯდა მაშოს და გაუღიმა
-დილამშვიდობის ქალბატონო მაშო
-დილამშვიდობის...
-არ გინდა მელაპარაკო?
-რაზე
-სათქმელი მაქვს რაღაც
-არ მადარდებს...
არაფრით აცადა სიტყვის თქმა . ბოლოს მოშორდა და ქვემოთ ცავიდა. გოგოებთან იდგა გიორგი რომ დაიანხა
-წეხან ზემოთ არ დავტოვე? რა უბედურებაა ეს -სწრაფად წავიდა მისკენ და წინ აეტუზა
-რას მეთამაშები ადამიანო მიღიმი, თბილად მელაპარაკები, დილამშვიდობისო? გვერდით მომიჯექი ჩემ კლასში გადმოხვედი.. რატო გადმოხვედი ვერ მეტყვი? ან სწავლა როდის დაიწყე და წიგნების ტარება...
-შენი სასურველი ვხვდები ?
-რა სისულელეა... ხო ზუსტად მაგიტომ აკეთებ ყველაფერს ჩემ გამო... თუმცა რა მაქ საწინააღმდგო შეიძლება მომეწონო კიდე.. მე ის მეეჭვება სურვილი გქონდეს ჩემი სიმპატიის აღძვრის
-ანუ მოგეწონები... თუ მოგწონს უკვე
-თუ თამაშობ არა ..
-თუ არ ვთამათბ და რეალურად ასეთი ვარ მაშინ მოგეწონები?
-ხელი გამიშვი ვერ გავიგე რატომ მიყვირი ... რა სულელი ვარ როგორ ვიფიქრე რომ შეიცვლებოდი ეს გინდოდა ხო? ჩემი ანკესზე წამოგება და გაბითურება
-მიპასუხე რომ გეკითხები ..>შენ ხომ მხოლოდ იმიტომ მეჩხუბები რომ ერთი ხულიგანი ვარ
-ხო ვერ ვიტან შენს ქცევას მართლა ბეჯითი და შრომისმოყვარე ნორმალური ,მხიარული ბიჭი რომ იყო არაფერი გექნებოდა დასაწუნები რეალურად კი ხისთავიანი უტვინო გორილა ხარ
-მეორედ ეგრე აღარ მომმართო და ხმას არ აუწიო პროვინციელო სულელო გოგო ! იცოდე განანებ და თავს დაიწყევლი გზაზე რომ გადამეყარე !
-რა ხდება აქ გაუშვი გიორგი ყველა თქვენ გიყურებთ... ატკენ ასე ხელს - მაშოს სულ დაავიწყდა ყველაფერი ორ გიორგის ხედავდა და ლამის იმ წამსვე ჩაიკეცა
-ღმერთო ჩემო... -ერთი ამოიკნავლა და ისე გადაქანდა გიორგის მოსვებულ ხელებში უკან ანდროსკენ გადავარდა. ბიჭმა სწრაფად დაიჭირა და ხელში აიყვანა
-ჰეიი მაშოო მაშიკოო გოგო რა დაგემართა მაშო
-ხელი გაუშვი
-ცუდადაა ვერ ხედავ? რა დროს ეგაა -სწრაფად გაიქცა, მაყურებლებს ყურადრება არ მიაქცია და ექიმის კაბინეტში დააწვინა. გიორგი თვალებიდან ცეცხლს ისროდა. ექიმმა ნიშადური შეასუნტქა და მალევე გაახილა თვალები . ორი გიორგი რომ დაინახა ისევ მინაბა თვალები
-არ გაითიშო.. არ გეჩვენება ორნი ვართ არ გრძხვენია ლამაზო? გადამრიე ტო როგორ უცებ წაიქეცი გოგონი რა სუსტი ყოფილხარ ,სვანი არა ხარ?
-შენ გიიორგი არ ხარ... მართლა არ ხარ გიორგი
-არ ვარ ღმერთმა დამიფაროს ასეთი ვიყო ტყუპისცალი ვარ ანდრეა ახვლედიანი ამის თქმას ვცდილობ რამდენი ხანია და სანამ ერტად არ დაგვინახე ვერ გითხარი რა -სანამ ანდრო ელაპარაკებოდა ,ხელს არ უშვებდა და სახეზე ცამოყრილ თმას უწევდა, გიორგიმ გაავებულმა დატოვა ოთახი და წავიდა.
ბრაზი ახრჩობდა, გიჟდებოდა და თავს ვერ აკონტროლებდა. ოდნავ მაინც თუ თბილად იქცეოდა მაშოსთან იმ დღის სემდეგ სულ შეიცვალა ისეთივე უხესი გახდა როგორც სხვებთან.
ანდრეა საოცრად ჰგავდა ხასიათით ნიკას და ისე მარტივად დაუახლოვდა მაშოს საოცრად ატარებდნენ ერთად დროს. ნანკა და ანანოც მათთან ერტად იყვნენ ხშირად. მოკლედ ოთხეული შეიკრა. ანანო ისევ ისეთი იყო ,ჩუმად მოძრაობდა და აკვირდებოდა ახვლედიანს ის ხომ არავის ენდობა. გიორგი კი არავის მოსწონს ვინც ნორმალურად აზროვნებს. მისი ქცევა ყველას აშინებს. მხოლოდ ის გოგოები გიჯდებიან მასზე ვისაც მისი გარეგნობა აგიჟებს და უნდათ უფრო პოპულარულები გახდნენ მის გვერდით,თუმცა მეეჭვება რომელიმე სკოლელს ეს მოეხრხებინა .
-აბა გოგოებო რა გეგმები გაქვთ დღეისთვის?
-მოგვესალმე მაინც ანდრიკოო
-ნანკა რა დროს მოსალმებაა ყველანი მივდივართ წყნეთში მომავალი ორი დღე და გეპატიჟებით
-მე ვერ ...
=მოვდივართ ხო ანანო?
-მაშენკა შენ? სალომეც მოდის მარტო ახალგაზრდები ვიქნებით სამეგობროო
-წამოვალ სალოც თუ მოდის?
-მოიცა ცემთან ერთად არ წამოხვიდოდი?
-ნუ აწვრილებ მაგ თვალებს შე ოხერო ვითიშებით ხალხი- აკისკისდდა ნანკა- აბა როდის მივდივართ?
-ამ საღამოს... მოემზადეთ და სახლში გამოგივლით ან მე ან კიდევ ვინმე ჩემიანს გამოვუშვებ რა
-თვალს რომ მიკრავ იმ ვინმე შენიანში ჩემი შოკოლადის ბი.. ბათუ იგულისხმება?
-ეს რა შეკვეთებს მაძლევს ტო ..მე რო წაგიყვანო რა ,ბათუს მანქანა ჩამოართვა ნუცამ
-რა გაცინებს მერე...
-გამახსენდა როგორ ჩხუბობდა ბათუ და
-ყველას უხარია ჩემი ბიჭი რო ბრაზდება...
-ღმერთო იმან იცოდეს როგორ გიყვარს
-საღადაო თემა ექნებოდა-ანანომ ჩაიბურტყუნა და თითქოს კითხვა განაგრძო
-სულაც არა ქალბატონო ანანო ... ბათუ არავის გრძნობებზე თამაშობს
-მეეჭვება შენი ძმის გვერდითაა 24 საათი და ისიც მისნაირია
-ჩემს ძმას რთული ხასიათი აქვს მაგრამ შენგან მის გალანძღვას არ ავიტან, რა დაგისავა ნეტა რომ ლანძღავ
-აი სენც ხმას უწევ... როდის გამოავლენ ნამდვილ სახეს ძალიან მაინტერესებს...
-რა სახეს გოგო სულ გაგიჯდი შენ? ვინმეს არ უნდა ენდო ოდესმე? შენი გათვლებით ყველა ა?
-დიახ !
-ახლა აღარ მიკვრს შინაბერასავით რომ ხარ ასეთი ხასიათი ნაოჭებსაც გიჩენს და მალე დაგაბერებს
-მეც მაგას არ ვაუბნები? ვინ მისმენს
-თქვენსავით ცერცეტს და დროის ტყუილად ხარჯვას მირჩევნია ნაოჭებმა დამიფაროს სახე... სახლში მივდივარ მე მეზარება ახლა აბიტურზე დასწრება .
-წამოხვალ?
-რა გული სეგტკივა შენ.. უცემოდ ვერ გაერთობი?
-რა გესლიანი ხარ... უშენოდ ვერ გავერთობი ერთი სერიოზული ხო გვინდა იქ რო რამე მოხდეს
-შენი ურჩხული ძმა არ გეყოლება?
-არა! -ანანო წავიდა. ანდრო კი იმ ორს მიუბრუნდა- ამას ჩემს ძმასთან რა უნდა ვერ მეტყვით? ამასთანაც იჩხუბა ოდესმე?
-არა შეხება არ ჰქონია გიორგისთან ... მეც არ ვიცი რატომ ამბობს ამას. არც ასე კატეგორიულად ლანძრავდა აქამდე
-მგონი შენს გაბრაზებას ცდილობს...- მაშომ უთხრა და ჩაიცინა- იმ ხისთავიანის გალანძღვა ცუდი იდეა არ არის
-რა გინდა ამ გიორგისთან ტო არი ტავისთვის რას გიშავებთ
-დამშვიდდი კაი ..შენი ბუნჩულა ძმა არავის არაფერს უშავებს
-ხო ის ისეთი მეამიტი და საყვარელია
-გეყოფათ! წავედი მე წაგიყვანოთ?
-მანქანა ?
-არ მითქვამს? მაგის აღსარნიშნად მივდივართ ჩამომივიდაააა .წამოდით პირველებს თქვენ გაგასეირნებთ გთხოვთ-ორივეს მხოვია ხელი და დერეფანში გავიდა. წელზე ჰქონდა ხელები შემოხვეული ორივეზე და იკრიჭებოდა .ეზოში ბათუ და გიორგი იდგნენ მანქანაში სხდებოდნენ. ბათუმ ისე გამოხედა გიორგის მკვლელ მზერას გადააჭარბა ,ანდრომ ეს რომ დაინახა ეცებ აკოცა ნანკას
-რა სიყვარულის ბუშტი გაგისკდა შენ დღეს ცუნცულ?-კისკისით დაეყრდნო მხარზე და კოცნით უპასუხა
-ესაა შენი მანქანა?
-დიახ
-ვაუუუ დღეიდან შენთან ერთად ვივლი კუსკუს
-კუსკუსა არ დამიძახო დედოფალო და სულ შენს მძღოლად ვიქცევით მე და ჩემი რაში
-მასხარაა- გაიცინა და ლოყაზე აკოცა. შემდეგ კი წინ ცასკუპდა. ანდრომ კარი მიხურა და მომღიმარ მაშოს თვალი ჩაუკრა უკვე რომ დასკუპულიყო უკანა სავარძელზე. სახლამდე სანამ მივიდნენ ნანკას ენაზე ტყავი გადაძვრა იმდენი ილაპარაკა.
საღამოს მაშო რომ ცაჯდა მანქანაში უკანა სავარძელზე ნანკა და ბათუ ისხდნენ. ისე შორს ერთმანეთისგან თიტქოს არც იცნობდნენ ერთმანეთს.
-ნანჩიკ რატო სდუმხარ?
-შოკოლადი მინდა და ენა მაქ ჩავარდნილი სურვილისგან
-მაგ შოკოლადის სურვილი ცოტა მტკივნეული კი იქნება
-ნუ ხარ უზრდელი ...
-ნუ დამცინი საზიზღარო- ნანკამ შეუტია და ტუჩები დაბრიცა- სწრაფად მივიდეთ ანანოსთან
-მოდის?
-დიახ...დავიყოლიე ,მადლობა მერე გადამიხადე
-მადლობა? დამცინი?
-გაჩუმდი ახლა ე მაინც ვიცი ვისი გულია დაკოდილი ამურის ისრით
-სისულელეა სულ გაგაგიჯა შენ ტრფობის ალმა
-ისე მეც ვარ აქ და ცოტა გასაგებად თუ ილაპარაკებთ კარგი იქნება
-რა იყო ბათუჯან გამოგაგდო გიორგიმ და გაგიჯებული ხარ?
-გამოაგდო რას ნიშნავს?- ნანკა ჩაერია მაშოს ნაცვლად
-ახალი ვირაც ჰყავს და იმას დაატარებს აღარ მინდიხარ ბათუო განუცხადა
-ახალი ვინმე რას ნიშნავს ვერ გავიგე
-ნაშა.. გოგო გერლფრენდი რა ვიცი როგორა ეგ აი გოგოს რო გოგოს რო..
-მიხვდნენ ანდრეა !
-აუუ როგორი ჯუჯღუნა გახდი ამ ბოლო დროს ასე ეჭვიანობ ბიჭო?
-მიგახრჩობ ახლა!
-მორიგი გოგოა თუ ?- ნანკა კითხულობდა და მაშოს უყურებდა ფერები რომ ეცვლებოდა სახეზე
-მორიგია ალბათ რა ვიცი მე... ერთი თვეა უკვე ერთად არიან და ამდენი ხანი რომ გაუძლო მიკვირს...
-გეყოფა ახლა წორაობა..ერთხელ მაინც ნუ საუბრობ შენს ძმაზე ასე
-რატო ვარ მე მაგის ძმა და შენ რატო არ ხარ ვერ ვხვდები
-მე ვარ და შენ სისხლის აღევაა რაღაც რა ვიცი ...გვეყოს ახლა ისე ცქარა მიდიხარ კი მივალთ ორ წუთში
-ის იმ გოგოსთან ერთადაა?
-რა ვიცი ალბათ ...აქ არ მოვა ისე მასთანაა ალბათ
მაშო ისე ეჭვიანობდა ბრაზისგან სისხლი შხუილით მოძრაობდა კაპილარებში, სახე მორრეცილი ელოდა ანანოს . მალე ჩაჯდა ქალბატონი და კი მიიწია ნანკა ბათუსკენ. სულ შეეცვალა ფერები სახეზე, იმდენად რამდენადაც ბათუ იყო უემოციოდ. მასო ფიქრებით გიორგისთან იყო, ანდრო კი სერიოზული გამომეტყველებით მყოფი ანანოსკენ აპარებდა მზერას.
როგორც იქნა ავიდნენ. სახლი სავსე იყო. გარეთ ციოდა და სწრაფად შევიდნენ. უკვე გაეწყოთ სუფრა, სიგარეტის კვამლი ტრიალებდა ოთახში
-მოხვედით? სად ხართ ამდენ ხანს- მათე გამოვარდა და გადაეხვია ყველას
-ჩემი ბიჭებიიი - ნუკა გამოკუსკუსდდა და მოეხვია ბიჭებს-როგორ ხართ?
-არაჩვეულებრივად.. გაიცანით ნანკა და ანანო ,მაშიკო კი იცით ყველამ
-სასიამოვნოა ლამაზებო აქეთ შემოდით. ტქვენ ერთ ოტახში იქნებით ალბათ ხო? წამოდით გაჩვენებთ საძინებელს...ოთხი საწოლი გვაქ იქ და სალიოსაც ტქვენტან შემოვუშვებ
-გამორიცხულია მე წაგებული მაქვს და ბიწების ოთახსი მიწევს ძლი
-რა?- მაშომ შეიცხადა ეგრევე
-რა ვქნა წავაგე...
-ვისთან იძნებ
-რა ვიცი ოთახებსი დევს ნომრებიო..ნომერი უნდა მოვძებნო მე რომელიც ამოვირე ამ გიჟის მოფიქრებულია ყველაფერი -ირაკლის შეუღრინა და მოხარხარეებს დაუბღვირა- მოღალატეებო რამეს გაგათენებინებთ
-ისედაც ვაპირებტ გათენებას ... ვსვამთ ბოლომდე ჩვენი ბიჭის რაშს გზა უნდა დავულოცოთ სულ მწვანე და მწვანეეე - წამოიძახა ირამ და ანდროს მოეხვია - ბიჭო რით დაიმსახურე ასეტი კაგრი პიპია აგერ ბათუჯანს ვაფშე აახიეს ისიც რაც ჰყავდა
-ეს კარგი ბიჭი გვყავს ..- თმა აუჩეჩა ელემ
-ლიზა მოხვედი? დიმაჩკა სადაა?
-ვინმემ მიკითხა?- დიმა შემოვიდა და ყველა წამოფრინდა
-სად დაიკარგეთ ბიჭო ასე უნდა? შეიყუჟებით იმ სახლსი და არარ გამოდიხართ.. ბავშვი რო გაჩნდება გარეთ მაინც გადმოგვიგდეთ რო ვიცოდეთ
-ვხუმრობთ ნიაკოო
-ყიფიანების იუმორი მაინც სხვააა...
-ბავშვის თავი რო ჰქონდეს რა უჭირს ... -მათემ აიქნია ხელი
-შენ ის არ ხარ რომ ჰგონია ბავშვი წეროს მოჰყავსო?
-მოკლედ ამას ხო ვერ გამოიყვან მდგომარეობიდან..გასაქცევად ვემზადებოდი
-ლიზას უძლებს და რა გამოიყვანს მდგომარეობიდან...- ახარხარდა ირაკლი-აუუ ელიკო როდის მოვა?
-ვერ მოვლენ ეგ და ერეკლე ქორწილის სამზადისში არიან... დაიტანჯა ის ბიჭი იქნებ დაადგეთ საშველი..მამაჩემი კია გაგიჯებული მაგრამ ურჩევნია ქორწილი დაიგეგმოს ვიდრე ჩემსავით ექსპრომტი ქორწილი გადაიხადონ და მაშინვე გაექცეს გოგო..იმას კიდე მოთმინება აააქ? ვგიჯდები მოკლედ
-კარგი რა ლიზა ნუ აბრაზებ სულ..
-ერთბაშად არ ეტყობოდეს რამე... არ ბრაზდება გეუბნები..სიძეც ეგეთი უნდა .რამდენჯერ ვეცადე მეთქი მოვატყუებ რო ელეე ვართქო და ვერაფერი მოვახერხე . ახლოსაც არ მივეკარე მარა მცნობს
-ვაიმეე ის არ დამავიწყდება დიმა რო გაუშვა ამ გადარეულმა ელენას ოთახში გახეული მთვრალი - ახარხარდა მათე და აყვა ნუკაც
-ხო მოგატყუეს ბრატ რა ვქნა
-აუუ რა მოხდაა- სალომე აწუწუნდა უცებ
-ლიზა ეგონა და ლამის ჩაკოცნა გოგო ...
-ნუ სულელობ არ ყოფილა ეგრე ჩავეხუტე და ეგრევე მივხვდი ...კიდე კაი ეს გიჟები ხო გადავრევდი ელენეს წარმოდგენაც არ მინდა უნდა მომეკალით რა
-ჩემი ბიჭიიი მაშინ ძალიან გაბრაზდაა- ლიზა დაუსკუპდა მუხლებზე და ჩაეხუტა .ნეტა ექიმები არ მოვლენ?
-არამგონია
-ეგენი ხო მოხუცები არიან
-ისე მარიამი რატო არ არის? ბათუს ვკითხავ
-ვერ მოვალო..სად დადის ეგ გოგო ვერ გავიგე - ლიზამ თქვა და ტუჩები დაბრიცა
-სიარულს ნუ გამახსენებ ...ვერაფრით გავიგე ჩემი ძმა სად დაძვრება...ნერვები დამაწყდა და მაინც ვერ ვიგებ ვერაფერს ისე არავისთან ჩნდება ლამის გეი მეგონოს
-დამშვიდდი სალომე დათი არაა ეგეთი - ირაკლიმ“დაამშვიდა“-თორე აგერ ჩვენი გაბრო დაევასებოდა - დეიდაშვილს რომელიც მშვიდად თავისთვის ჩუმად იჯდა სავარძელში და ფიქრობდა ხელი მიჰკრა და ყველა რომა ხარხარდა მერე გაიაზრა რაც უთხრა. ირაკლი კი მირბოდა უკვე
-მოდი აქ მოდი უნდა აგკუწო ისედაც საკმარისი ვარ ერთი..რო მგავხარ საქმეს მირთულებ მოდი აქ
-ვერ დამჭერ ჩემო ფისოოო...მოდი დამკაწრე კრრრრ მიაუუუუუუუუ მიაუუუ ჩემო ფისუნიაოოოო
-გიჟია ...
-აბაა ვიწყებთ ქეიფს ბოლო წვეთამდე ვსვამთ ცოტა ვართ ხალხო რა ხდება? სად არიან ახვლედიანები თორნიკე და ლიზა... მარიამი სადაა, ინა სად არის და მია? ყიფიანები რატო ხართ ცოტა?
-ერთიც საკმარისია - ჩაილაპარაკა სიცილით ნუკიმ და მორბენალ ირაკლის გახედა- გიჟია ,ნამდვილი გადარეული
-ვის უკვირს ერთი ჩვენ მშობლებს ვერ ვაცებთ და ..
-ახლა მაგათ რა გააოცებს ... აბა გოგონებო არ მოგერიდოთ დასხედით მაგიდასტან. ესენი დაბრუნდებიან ირაკლი და გაბრო არიან
-ვიცით- ნანკამ თქვა უცებ და გაიღიმა- ცნობილები ხართ - გაიმართლა უცებ ტავი
-რა საყვარელი გოგოა ...- გაიცინა მათემ -სალომეს პატარაობაა
-ჩემნაირი მეორე არ უნდა გინდოდეს
-ვინ გითხრა რო მინდა... ავღნისნე უბრალოდ მე არ მერჩის აშკარად
-ჩემი ხო გეშინია თუ გერჩი რას ამბობ
-შენივე გესლში იხრჩობი უკვე რა...როგორ ჩამობერდი ნწ ნწ ნწ ერთ დროს ყვაოდი
-მათე გეყოფა ...- თვალები დააბრიალა ნუკიმ
-კარგი ჩემო პატარავ ვჩუმდები ...აბა ვიწყებთ მოდით ბიჭოოო მოშორდი გაბრო დალურჯდა
ეს იყო და ეს მერე დაიწყეს ჭამა-სმა, სიმღერა, ცეკვა გოგოებიც ერთობოდნენ. ვინაიდან გიორგის ვერ ხედავდა მაშოც ტავისუფლად იყო ,რამდენიმე ჭიქა დალია.უკვე ყველას კარგად იცნობდა და მათთან ერთობოდა კიდეც. ნანკა სვამდა რა თქმა უნდა აი ანანომ კი ;წვეთიც არ დალია . იჯდა და მართლა აკონტროლებდა სიტუაციას. სანამ შემთვრალმა ანდრომ მისვლა არ გაბედა, არც უკითხავს ისე წაავლო ხელი და საცეკვაოდ გათავისუფლებული ადგილისკენ წაიყვანა. სხეულზე ჰყავდა აკრული და მელოდიას ჰყვებოდა. ანანო თვალებგაფართოებული იდგა მის მკერდზე მიკრული და სუნტქვაც უჭირდა უკვა მასთან სიახლოვით განცდილი სიამოვნებისგან
-საოცრება ხარ ანანო... ნამდვილი სასწაული როგორ მინდა პირადი გახდე... ვერც კი წარმოიდგენ- ჩურცულით უთხრა და ყურთან ახლოს კოცნის კვალი დაუტოვა. ანანომ მისი სიტყვები რა თქმა უნდა სასმელს მიაწერა,არადა ახვლედიანმა კარგად იცოდა რასაც ამბობდა.
ნანკა ეზოში მიბარბაცებდა, ცივმა ჰაერმა სასმელის დინება ძარღვებში უფრო გააქტიურა და გათიშული იყო უკვე ბათუ რომ დაინახა.
-სად მიბანცალებ ქალბატონო.. გვიანია უკვე
-ჩემი შოკოლადის ბიჭი- თითები ფარჯაინის სახეს მიუახლოვა და კანზე ნაზად ცამოუშვა, სიამოვნებისგან თვალები მინაბა-ღმერთო რომ იცოდე როგორ მიყვარხარ... თქმა რომ შემეძლოს, გადმოცემა რომ შემეძლოს ...ყველაზე დიდი ტიკტიკა ვარ მაგრამ ამას ვერ ვამბობ რა საცოდავი ვარ ... როგორი უიღბლო რატომ ...რატომ მაინცა და მაინც შენ ასეთი შორეულად მიუწვდომელი - მასთან ახლოს იდგა, აბრჭყვიალებული ცრემლიანი თვალებით უცქერდა გაოგნებულ ბიჭს და ვერც კი იაზრებდა როგორ უმჟღავნებდა წლების ნაგროვებ ტკივილს . თავი მხარზე დაადო და მისი სურნელი შეიგრძნო, ბათუ გაშეშებული იდგა და არ იცოდა რა ეთქვა საერთოდ ვერ წარმოედგინა ნანკასგან თუ მოისმენდა ოდესმე ამ სიტყვებს. - ფარჯიანო რატომ მომპარე გული... რათ გინდოდა ჩემი გული მე ხომ შენთან არავინ ვარ - წართმეული ხმით თქვა და გაითიშა. ბათუმ ხელები მოხვია და მკლავზე გადასვენებულ გოგოს დახედა
-ღმერთო... ნანკა ,ნანკა გამოფხიზლდი . გადარეულო ,ნამდვილი გიჟი ხარ შენ თავქარიანო გოგო ამდენი როგორ დალიე - ხელში აიტაცა და გულზე მიიკრა- პატარა სულელო გოგო არც კი იცი რას ლაპარაკობ -იქნებ იცოდა , ხვდებოდა რომ ნანკამ სიმართლე უთხრა და უბრალოდ დაჯერება არ უნდოდა, რადგან არ იცოდა მაშინ როგორ უნდა მოქცეულიყო. კიბე აიარა და სხვის ოთახში სევარდნას ისევ თავის საძინებელს შეაფარა თავი. საწოლზე დააწვინა და სახეზე ჩამოშლილი თმა ფრთხილად გადაუწია. უკვე ღრმად ეძინა - თავსატეხიღა მაკლდა,თან შენნაირი გამოუცნობი ტავსატეხი - ფეხსაცმელი გახადა , მერე ქურთუკიც მოაშორა და საბნის გადაფარება რომ დააპირა მიხვდა შარვალი არ გამოადგებოდა. - ჯანდაბა შენს თავს , ამისთვის პასუხს მოგთხოვ იცოდე - შარვლის ღილები გახსნა სემდეგ ელვაც და სასმელს დააბრალა ის ჟრუანტელი იმ წამს რომ გრძნობდა. ცდილობდა სწრაფად გაეხადა ტანზე შემოტმასნილი შარვალი მაგრამ ვერ მოახერხა სანამ თიტები არ ჩააცურა შარვალში და კანზე სრიალით არ გაუყვა ბარძაყიდან წვივამდე ... თიტქოს გახდას ელოდაო ისე უცებ გადაბრუნდა ქალბატონი, ხელები გადაშალა ერთი ფეხი მოხარა მეორე გაშალა, საჯდომი აბზიკა და სახე ნახევრად ჩაფლა ბალიშში ,სახე ისევ თმამ დაუფარა . გამჭვირვალე ლურჯი ტრუსიდან საკმარისზე მიმზიდველი ჩანდა ნანკას საჯდომი, ჩამოსხმული ფეხები მიღებული პიზის გამო მეტად სურვილის აღმძრავი იყო. ბათუმ თავი გააქნია ფიქრების გასაფანტად, უცებ გადააფარა საბანი და კარგად ჩაუკეცა გვერდებში.
ოტახს გაეცალა, მაგიდასთან მხოლოდ ბიჭები ისხდნენ, გოგონებს უკვე ეძინათ . გიორგიც შეერთებოდა საზოგადოებას და საკმაოზე მეტად მთვრალიც იყო
-რა გინდა სენ აქ
-ვერ გავძელი თბილისში მის გარეშე ჰაერი არ მეყო
-მთვრალი იყავი რომ მოხვედი?
-ხოოო
-იმ გოგოსთან ეგდე?
-ნწ - თავი ჩაქინდრა და ისევ დალია- იმის დ.. შე... რომარ მადარდებს არ იცი?დრეს თუ ხვალ მომბეზრდება
-ამდენ ხანს რა გინდოდა ვერ გავიგე
-არ ვიცი... რომელ ოთახშია
-მეორეზე დერეფნის ბოლოს მარჯვენა კარი ... ანანო და სალოც მასთან არიან
-ის გადარეული...
-გადარეული... ჩემტანაა- ჩაუწყდა ხმა რომ გაახსენდა, ისევ გააჟრჟოლა და სწრაფად გადაკრა სასმელი
-შენთან რა უნდა ბიჭო ...
-რას ყვირი ..გამოეთრიე გარეთ- ბოთლს ხელი დაავლო და გაიყვანა გიორგიც. ეზოში დასხდნენ .ყველაფერი მოუყვა
-ტუზი დაგეცა...
-რა ტუზი ხო არ გაგიჟდი ეგ გადარეული მაკლია ახლა სრული ბედნიერებისთვის.. რათ მინდა ვიღაცის სიყვარული, უბრალოდ მთვრალი იყო და დიდი დიდი მოვწონდე. ეგრე ვის არ მოვწონვარ გადაიტანს
-ეგრე გგონია?
-ნუ მიყურებ ასე..შენ შენს მაშოს მიხედე
-ვერ მივხედავ ... თავგზას მიბნევს და არ სემიძლია საშიშია
-მოგკლავს?
-შემცვლის... შეუძლაი და უნდა რომ შემცვალოს . თუმცა რაში ჭირდება წვალება , შეცვლილი კი ჰყავს ანდრო ღმერთმა მშვიდობაში მოახმაროს
-ნუ სულელობ... ანდროს არ უყვარს
-შეუყვარდება.. ერთნაირი გემოვნება გვაქ ჩვენ მასაც უყვარს ალბათ ის მიზიდულობა რაც ჩემს მიმართ აქვს უფრო გაუმძაფრდებოდა მასთან ჩემი გარეგნობა და საოცნებო ხასიათი
-არაა მასე...
-ხომ იცი რომ ასეა.. მე ვერ გავხდები პრინცი არ შემიძლია.
-ძმებოო რა ხდება აქ? ოჰ ჩემი ტყუპიკოც აქ ყოფილა... მომენატრე შე საზიზრარო რამდენი ხანია სახლში არ მოსულხარ დედა გაგიჟებულია - გვერდით მიუჯდა ანდრო და მხაზე დაკრა ხელი- საუბრობდით? შეგისალეთ ? რამე საიდუმლო იყო? ვის ეხებოდა? აუუ მითხარი მეც რამე შენი ძმა არ ვარ ტო?
-დათვერი და სულ გაუბერე?
-ცხოვრება რომ მიხარია ეგაა გაბერვა? კაი ნუ მეძაბები შენც გიყიდიან უკეთეს მანქანას
-ხო იცი რო მაგრად ეგ ..
-ვიცი ... პროსტა ვთქვი ტო . აუუ მართლა რა გჭირს გიუუშ? ასეთი სევდიანი არასდროს მინახიხარ, ისე მკაცრი და ჯუჯღუნა ხარ სევდას შენთან რა უნდა ტო , რა გაწუხებს მითხარი არც მე ვარ კარგად და დავისვენებ მაინც
-შენ მაწუხებ !
-მე ? მე რატო გავჩუმდე? - უცებ შეეცვალა გამომეტყველება, ეწყინა როგორც ყოველთვის ,გიორგის უტაქტო ,პირში მიხლილი გაუაზრებელი სიტყვები ვის არ ტკივა. თავი ჩქაინდრა ანდრომ და ხელიც მოაშორა მხრიდან - კაი წავალ , ბათუ იქნება შენთან ეგ არ ლაპარაკობს ბევრს ჩემზე უკეთაც დაგეხმარება
-გიორგი უთხარი რამე თორე გავგიჟდები ახლა - რამდნეიმე ნაბიჯი ჰქონდა გადადგმული ანდროს ბათუმ რომ იფეთქა- გიორგი გეყოფა ! იცოდე მე ვეტყვი
-რომ ვუთხრა ... მოვკლავ რამე რომ ვუთხრა და ის მიპასუხოს რაც გამაგიჟებს შეიძლება მოვკლა
-ამის დ.. შე... რა ჯანდაბა ხდება შენს ტავს ასეთი გამაგებინე რო ჩემს მოკვლაზე ხარ წამსვლელი. რა მაქ სენთან ასეთი გასაყოფი გამაგებინე .რამე არსებობს დედამიწის ზურგზე რაც საერთო შეიძლება გვქონდეს - ანდრეა ისე უცებ გაჩნდა, ისე უელავდა თვალები როგორც გიორგიმ იცის ხოლმე . ყელში წვდა და ფეხზე წამოაგდო- აწიე თავი და შემომხედე... შემომხედე თორე ისე გცემ ნიკუშამ დამბრდოს მაგის გამო
-გვაქ გასაყოფი.. გვაქ ხო გვაქ იმიტო რო ის ჩემი რომ დავინახე იმ დღიდან ჩემია და შვეიშლები სხვამ რომ იფიქროს მასზე. მეგონა შენ დაგითმობდი შენთან ბედნიერი იქნებოდა და ამოვიგდებდი გულიდან მაგრამ არ შემიძლია... ის პატარა სულელი გოგო ყველაფერია ჩემთვის და სულ ფეხ... რა უნდა , ისიც არ მადარდებს გიყვარს თუ არა ეგოისტურად მინდა მარტო მე მეკუთნოდეს
-ვინ გოგო ...
-ვინც ასე ძაან გევასება
-გამორციხულია ... შეუძლებელია ის გიყვარდეს! შენია რას ნიშნავს იმიტო ლაპარაკობდა ასე შენზე? ჩემი გაღიზიანება კი არ უნდოდა მართლა ვერ გიტანს? რა დაუშავე - ისევ საყელოში წვდა - ვერ შევძლებდი გამორიცხულია ის გიყვარდეს . ტყუილად ვგიჟდები და გყვები შე ტვინგამორეცხილო გამორიცხულია ანანო გიყვარდეს... ჩემ ანანოს შენთან რა ესაქმება
-ვიის? ანანო გიყვარს ბიჭო? რკინის ლედი?- გიორგი რო ახარხარდა ანდრო გაგიჯდა
-ამას მოვკლავ ახლა ბათუ მითხარი რა სცენა დამიდგა გაფიცებ.. შევიშლები სადაცაა
-მართლა ანანო გიყვარს ბიჭო?
-რაა სასაცილო
-რა ვიცი შენ და ანანო... ანანო როგორ შეგიყვარდა გაფიცებ
-რაა შეუძლებელი ლამაზი არაა თუ ჭვიანი... წესიერი თუ რა
-არა როგორ არა უბრალოდ ისეთი მკაცრია შენ და ის ერთად ... მეშინია რამე არ დაგიშაოს-ისევ გიორგი ალაპარაკდა
-ვინ გიყვარს ბიჭო მოკვლას რო მიპირებდი ჰა?
-უკაცრავად ვერ გეტყვი.. ანანო არ არის ნუ ღელავ ბრატ- მხარზე ხელი დაკრა და თვალი ცაუკრა- კაი წყვილი იქნებით
-არ გაბედო წასვლა მითხარი ვის გამო ხარ ასე ახლავე მოგიყვან აქ და იქეთ ავახსნევინებ სიყვარულს.. ჩემი ლომი ძმა ვინ დამიჩმორა ტო
-არაფერს გეტყვი
-მოიცა ვიფიქრო მე რომ შეიძლება მიყვარდეს ,ეჭვიანობდეე... - ბუტბუტებდა და წინ მიმავალ გიოს უყურებდა. ისე წამოიყვირა ბათუ და გიო ადგილზე მიეყინენ- მაშო გიყვარს ბიჭო??
-გაჩუმდი თორე ენას ამოგაცლი გეფიცები
-ვაიმეე..მაშენკაა ჩემზე ეჭვიანობდი ბიჭო? გაფიცებ ჩემზე როგორ იეჭვიანე, მოიცა მაღტლა მომკლავდი?
-დავისვენებდი ... ისედაც ხო არ მოგახრჩო?
-ხელი გაწიე ნუ სულელობ არ ვიცი როგორ გიყვარვარ? რასი დამხრჩობი ხარ
-ნუ მეკრიჭები რა
-მაშოსაც უყვარხარ
-ახალი ამბავი
-აბა ცემზე რას ეჭვიანობდი
-შენ უბრალოდ ის გაქვს რასაც მე ვერ მივცემ
-კაი ახლა ნუ ჩამართვევინებ ცემს ფანტაზიას
-ენას ამოგგლეჯ
-ღმერთო სულ არ ესმის ხუმრობა ... მართლა უყვარხარ ვიცი ისე ეცვლება ფერები რომ გიყურებს, ვინმე გოგო რომ გიახლოვდება საერთოდ სეურაცხადს ჰგავს,ისე უცებ ავდება ყველას ერჩის. შენ რომ გიახლოვდება დნება და მორჩილი ხდება ისე კაი ალქაჯია სიმართლე გითხრაჩემ ანანოს კი არ გავს გაწონასწორებული
-გაწონასწორებულად თავზეხელაღებული... რომ გააბრაზო მოგკლავს
-ოღონდ გავაბრაზო და მერე მომკლას ტანახმა ვარ
-რა საცოდავ დღეში ხართ ორივე
-შენ ვის რას ეუბნები..
-მოიცა რატო არ უნდა გვეუბნებოდეს? ვინმე უყვარს?
-მე? არაა ღმერთმა დამიფაროს’
-ეს იქეთ უყვართ ... ჩვენ რა ბედი გვაქ ორივე ძმებს
-მოიცა გაიგო რო ნანკას უყვარს?
-შენ იცოდი?
-მოიცა თუ იცოდი ვერ უთხაი ბიწო?
-რა მეთქვა ხო არ გაგიჟდი..რო მეტქვა რა აქეთ ესეც ინერვიულებდა ამის ამბავი რო ვიცი
-კაი ტო მართლა ვუყვარვარ?
-ვაი რა უტვინო ხარ ბიჭო უყვარხარ გოგოს ხო არ ძულხარ რა გინდა
-მე არ მიყვარს და
-ნუ გიყვარს ძალით ვერ შეიყვარებ ... თუ ბედია კი შეგიყვარდება თავისით თუ არადა სულ რომ იძახო შემიყვარდეს შემიყვარდესო მაინც ვერაფერი იგრძნო შეიძლება
-ამის ფილოსოფია - გიომ ჩაიბურტყუნა და სიგარეტი მოისროლა- დავიძნოთ ახლა ნუ ახურებ ისე გააგრძელე ყველაფერი როგორც არის... ჩვენ რა გვეშველება თორე შენ რა გენაღვლება
-შენ ასე თუ უღრინე იმ გოგოს არც გეშველება...არა ჩემზე როგორ იეჭვიანა ხისთავინი ხარ მართლა მაშკა მართალია
-სალომე სად წვება ბოლო-ბოლო?- გიორგიმ თვალები დააკვესა და ბიჭებს გადახედა
-მათესთან ტყუილად ჩააწყო ირაკლიმ?
-ნანკა შენთანაა და აბა ოთახში ვინღა დარჩა მაშოსთან
-ანანოა მარა... მოიცა რა გინდა? რატო იყურები ასე ...არც იფიქრო ანანოს იქედან ვერ გამოიყვანს
-მე ვერა აი შენ კი გამოიყვან?
-მე? მე მაგის გვერდით ვერ დავიძინებ..მე ტქვენი მოთმინების უნარი არ ვიცი მარა ..არა არა ვერ გავჩერდები რამეს ისეთს გავაკეთებ დავიწვები ნუ მიყურებ ასე
-თუ არ დამტანხმდები არ ვიცი ახლა რას გიზამ
-კაი ხო ... კაი ჯანდაბას ისევ მაშოსთვის თორე
ბათუ საძინებელში შევიდა და ნანკას დახედა , საბანზე ფეხები რომ შემოეხვია და მშვიდად ეძინა ახლართულს. პერანგი გაიხადა, ფეხსაცმელი მოიშორა და გვერდით მიუწვა. დისტანცია დაიცვა და თვალებიც დაეხუჭა დაღლილს. ქალბატონმა ერთი ტრიალი გააკეთა და ისე შემოეხვია დილიტ ალბათ ვერავინ ააცლიდა ფარჯიანს.
ანდრომ ოთახის კარი გააღო და მძინარე ქალბატონებს დახედა. ღრმად ამოისუნტქა და ანანოს საწოლთან მივიდა საბანი ფრთხილად მოაშორა და ხელში სწრაფად აიყვანა. გოგომ მაშინვე გაიღვიძა და დაყვირება სცადა, ახვლედიანმა სწრაფად ააფარა ხელი პირზე და გავარდა ოტახიდან
-არ იყვირო.. არ იყვირო არაფერს დაგიშავებ უბრალოდ საძინებელს შეგიცვლი
-ხელი გამიშვი ... რას ბედავ
-ნუ წიკვინებ გოგო მაშოსთან საქმე აქვთ!
-მოიცა შენ გიორგი ხარ თუ ისაა გიორგი რატო გაცვიათ ერთნაირი მაისურები დამსვი თავხედო . ნუ მიყურებ ასე და ხელებს ნუ მიფათურებ- ენა არ გაუჩუმებია საწოლზე სანამ არ დასვა ანდრომ მანამ ფართხალებდა. უცებ მიიფარა საბანი და აწითლებული ლოყებიც დააიგნორა მაინც უტევდა ბიჭს
-გაჩუმდი ახლა თორე ენას ამოგაცლი
-აშკარად გიორგი ხარ ჩემთან რა გინდა ადამიანო ... მოიცა აბა ანდრო შევიდა მაშოსთან? იქ რა უნდა შენ გამოთაყვანებულ ძმას
-გამოთაყვანებული ძმა არ მყავს მე ! დაიძინე ახლა ნუ გამაბრაზებ - არაფერი უთხრა, გაბრაზდა რომ ვერ იცნო. მაისური გადაიძრო,შუქი ჩააქრო და შარვლის ქამარსაც ჩაავლო ხელი
-რა ჯანდაბას აკეთებ ... ბარემ მუსიკა ჩართე და სტრიპტიზი მიცეკვე აქ
-რამდენს ლაპარაკობ !
-არ გაბედო საწოლტან მოკარება.. ან ცაიცვი ან იატაკზე დაიძინე სულ გაიხადე თუ გინდა საწოლს მოკარებული არ გნახო
-კაი გავიხდი ჭკუა დამიშლის თუ რა..თავისუფლად ვიქნებით უფრო
-არა შენ გიორგი არ ხარ... გიორგი ეგეთ სისულელეს არ იტყოდა რატო არ მითხარი ანდრეა?
-ვერ მცნობ და რა იცი ანდრეა რომ ვარ- საწოლში შეწვა და საბანი ტავისკენ მიქაჩა-მეც მინდა საბანი-ზურგი აქცია და გადაიფარა
-აუუუ
-რა გინდა
-რომელი ხარ...
-ახვლედიანი ვარ
-ანდრეააა... თუ გიორგიი
-თუ
-საბანი მინდა მეც რომ გადამაძვრე
-მაგ პენუარშიც მშვენივრად ხარ
-ანდრეა ნუ ხარ უზრდელი ...
-იქნებ გიორგი ვარ
-არ ხარ ! ანდრეა ხარ-ეს რომ უთხრა იგრძნო როგორ მიუახლოვდა თითქოს მის სურნელს შეიგრძნობდა. მხარზე ხელი ფრთხილად დაადო და მისკენ მიიწია- ხომ ანდრეა ხარ?
-არ ვიცი ... ვერ გეტყვი მერევა ხოლმე
-ჩაიცვი რა ანდრეა ! ასე არ შეიძლება ვერ დავიძინებ ასე
-მე ჩაცმული ვერ ვიძინებ შენ რომ ხარ შიშველი ხო არ გიშლი
-არ ვარ შიშველი!
-აბა ჩაცმული ჰქვია მაგას?
-მეგონა შენი ძმისგან განსხვავებული იდიოტი იყავი მაგრამ იგივე ტიპის ხარ- მისკენ გადაბრუნდა ხელებზე დაყრდნობილი თვალების ბრიალით უყურებდა და მიმიკას არ იცვლიდა, რა საჭირო იყო ისე უნათებდა თვალები ანდრეა ჩაფერფლა- რა ადამიანი ხარ ვგიჯდები სულ ტინგიცებ, რო არ გაიცინო მოკვდები, პარალელურად სერიოზული ხარ კარგად სწავლობ,...არა საოცრად და ვერ ვხვდები როგორ ახერხებ შენ ხო სულ ლოთობ ,ღვიძლი დაშლილი გაქ ალბათ. მერე რომ გკითხოს კაცმა გიორგისგან განსხვავდები, მას თავად ეჩხუბები და ვინმემ ცუდი რომ ტქვას მოკლავ...საოცრად კარგი მომენტია უცებ რომ ბრაზდები შენს ნერვზე დაკვრა იმაზე ადვილია ვიდრე წარმომედგინა და საერთოდ არ შეგიძლია ემოციის შეკავება პატარა ბიჭს გავხარ და ასეთ..- მიაყარა და თან ეშმაკური ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე , ოდნავ ეხებოდა მუხლისთავით ანდროს ფეხს, იმდენად ახლოს იყო მასთან ვერც კი იზარებდა,მხოლოდ ანდრეა გრძნობდა ყველაფერს გამძაფრებულად ეს იყო მიზეზი ანანოს სიტყვა რომ გაუწყდა ტუჩებზე რაღაც ფაფუკი ,სასვსე და უზომოდ ტკბილი რომ შეეხო მომთხოვნად წაეტანა ჯერ ქვედას შემდეგ ზედა ტუჩს, თმაში ხელი შეუცურა და ისე გადაისვა მუხლებზე ანანო ჯერ კიდევ გასეშებული,თვალებგაფარტოებული იყო. თიტქოს შიგნით რაღაც ნაწილებად დაეშალა, უცებ მოდუნდა , მთელი სხეული ცხელი ტალღით აევსო, ვნებამ აიტანა ,ცხოვრებაში პირველად სურვილმა გააგიჟა .მუხტმა გაანადგურა და დაიპყრო მთლიანად ,თითები ანდროს თმაში შეაცურა და ბაგეები გახსნა . კვნესა აღმოხდა ანდრეას სიშველ სხეულს რომ მიეკრა და ლამის ცეცხლი წაეკიდა როცა მის ბაგეებს მოწყდა. თითები ისევ მის რბილ თმაში ჰქონდა შეცურებული, ფეხბი წელზე ჰქონდა მოხვეული ,მხარზე ჩამოვარდნილი ბრეტელის გამო მკერდის ნახევარი მოშისვლებული ჰქონდა . ღრმად სუნთქავდა ,ბაგეგახსნილი და ანდრეას ამღვრეულ თვალებში იკარგებოდა
-სიტყვა არ გამაგონო! ამ ტუჩების დათმობას არ ვაპირებ !
-მხოლოდ მორჩილს გავუნაწილებ ...
-მორჩილს? -ისე წამოიყვირა სასოწარკვეთილმა ანანომ ლოყაზე ჩამოუსვა ხელი გრაციოზულად
-კაი დამშვიდდი არ გაწამებ ხოლმე- ფრთხილად შეეხო ტუჩებზე და ძლივს შეიავა სიცილი- არაფრს გატკენ
-დამცინი ხო?
-რა პრეტენზიები გაქვს ვერ გავიგე ... მგონი იმდენად მთვრალი ხარ დაგავიწყდა ვინ ვარ - სერიოზულად ეუბნებოდა თან თითებს ნაზად დაატარებდა მის ტუჩებზე -რას მიკეთებ ახვლედიანოო- ბოლოს შეცვლილი ხმით ჩაიბუტბუტა და ქვემოდან ახედა- პირველივე წამიდან თავბრუ დამახვიე ახლა კიდე სულ ავირიე ისე ვლაპარაკობ მგონი როგორც მთვრალი..არადა არაფერი დამილევია
-მომწონხარ... თან ძალიან და მინდა ჩემთან იყო ..უბრალოდ გულს მიენდო აქამდე არც მე მქონია ამის სურვილი იმიტომ რომ ჩემს გულს არაფერი უთქვამს ახლა კი ისე მეჭიკჭიკება სული შემიხუთა ...-ვნებიანი, ჩამწყდარი ხმით ესაუბრებოდა და თან ლოყაზე ეფერებოდა, ცხვირი ყელზე გაუსვა და აკოცა - ასე მალე როგორ გამაბი ?
-გგონია განგებ გავაკეთე რამე?
-არაფერი გაგიკეტებია ... მაგაშია საქმე .მგონი არც მე გამიკეთებია არაფერი მაგრამ აშკარად იგივეს გრძნობ რასაც მე
-ასე რომ მელაპარაკები ნამუსი ბოლომდე მიქრება... თავშეკავებაც და მგონი სირცხვილის შეგრძნებაც -თავი გვერდზე გადასწია უკეთ რომ ეკოცნა ანდროს და თითები მხარზე გადაატარა- არ მჯერა რო შიშველ ბიწს ვუზივარ ფეხებზე , ასეთ ფორმაში და არაფერს ვაკეთებ მის მოსაშორებლად...
-ღმერთო საშინლად მინდიხარ ... საოცარი გემო გაქვს- კოცნიდა და თიტებს ხერხემალზე დააცოცებდა
-ზედმეტს მოითხოვ მგონი ... ასეც ვერ დაგიტკბები
-მაგრამ ვერც მშორდები სენც იგივე სურვილი გაქვს ...ვგრძნობ
-ანდროოო
-დავიძინოთ თორემ მალე ვეღარ მომიშორებ- ისე უცებ დააბრუნა უკან საწოლზე ესეც ვერ გაიაზრა. მკერდზე დაადო თავი და გაიტრუნა. სიევ ეიფორიასი იყო, თიტქოს ეძინა, სიზმარს ხედავდა და ყველაფერი არარეალურად მარტივად მიმდინარეობდა.
...
გიორგი ფრთხილად დაწვა საწოლზე . გატრუნული უყურებდა მძინარე მაშოს და მტელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს. რომ გათენდა ფრთხილად აკოცა ლოყაზე და ოთახი დატოვა . მალევე გაეღვიძა მაშოს , გვერდით არავინ დახვდა, მოწესრიგდა და ქვემოთ ჩავიდა.
-დილამშვიდობის
-პრივეტ მაშენკა როგორ გეძინა?
-არაჩვეულებრივად ირა ... უბრალოდ მარტოს გამეღვიძა და ჩემი გოგოები ხომ არ იცი სად არიან?
-მაგან ახლა თავიც არ იცის თუ ადევს მხრებზე ისე ცუდადაა- გაბრო შევიდა და სავარძელში ცაემმხო- გასკდა თავი
-ჩემი შენ გითხარიოო- ირაკლიმ ამოისმუვლა და მიაწვა გაბროს-ვგავართ ხო მაშენკა
-ძალიან მაგრამ იმდენადაც არა რომ ვერ გაგარჩიოთ
-გიოს და ანდროს არჩევ?
-კი
-რაღაც მეეჭვება !- გიორგი შევიდა და ბიჭებს მიესალმა- როგორ ხართ?
-შე ლოთო ასე კარგად როგორ ხარ
-სმის თავი თუ არ გაქ უნდა გაჩერდე
-ეს რო დაგარიგებს ახლა... აუ ჩემი ცუდად ვარ სადაა ლიზააა მომიტანოს რამე ნუკი მინდა ბორჯომით ხელში
-აქ ვარ ჩემო ხელმწიფევ- გამოვარდა ნუკი და მალევე მოურბენინა ორივეს მინერალური- ინებეთ
-შენ რა კაი გოგო ხარ რო იცოდეე
-აუუ გასკდა თავიი- ლიზა დიმაზე დაყრდნობილი მოლასლასებდა
-მიდი დიმა დატრიალდი გაუკეთე რამე წვნიანი მთვრალ ცოლს ასე შეიძლება?
-ნუ გშურს ბიჭო...შენც გაჭმევ აუუ დიმაა
-გაგიკეთებ ნუ წუწუნებ
-შენ ხო არ იცი როგორ მიყვარხარ...ისე მიყვარხარ რო გამოვფხიზლდები ყველაფერზე თანახმა ვარ შრომის კომპენსაციისთვის- ჩურჩულით უთხრა და ყელში აკოცა- ანდაც წინასწარ გადაგიხდი- ხელი წელზე გადაატარა და პერანგის ქვეშ ფრჩხილები ჩაასო
-ღმერთო ასეთს რას ეუბნება ასე რომ იყურება ეს ბიჭი
-წარმოდგენაც არ მინდა ირა
-ვერც წარმოიდგენთ... წავედი ახლა მე ჩემს გარდა პახმელია გაქვთ ყველას ასკარად
-მე არ მაქ ..მოგეხმარები- მაშო წამოდგა უცებ
-დედა ეს რა კაი გოგოა... დავიტოვოთ ჩვენთან- გიორგის მიეხუტა ლიზა და ჩაიცინა-კაი შენთან დავიტოვოთ- ჩუმად უთხრა და გაიცინა
-ნეტა მათე და სალომე როგორ არიან... დახოცეს ერთმანეთი ალბათ
-იმედია სასიამოვნო ასპექტით დახოცვა გამოუვიდათ
-მეეჭვება! ორივე ისეთი ჯიუტია
-ეს ვის სიჯიუტეზე ამბობს რამდენ ხანს აწამა დიმა
-მე ახლაც ვაწამებ უბრალოდ სხვა ხერხებით ეგრე გაწამოთ თქვენც ნეტა ვინმემ
-არ გვაინტერესებს იყოს..მასენკა რო ეხმარება მარტო არაუშავს?
-მე აბა არ ვიცი არაფრის გაკეტება და რა ვქნა? ისა და ანდრო და ბათუ სად არიან?ჰა?
-მე რა ვიცი
-იციიი გიო იციიი
-შენც იციი ?
-დიახ...
-რა მაიმუნი გოგო ხარ ნუკი
-დიახ- გაიჯგიმა და გადაიკისკისა ... საინტერესო ამბები ხდებააა მაგრამ ამინც ჩემი მარიკუნა მომენატრა სად დაძრწის ეს გოგო კაცო მობილურითაც არ მესაუბრება. სამსახური კი დაიწყო მაააგრამ ასეთი დაკავებულიც არ უნდა იყოს წესით
-გავარკვიოთ - ლიზამ წამოიბურტყუნა და ირას მუხლებზე დადო თავი - გული მერევა ... რა ჯანდაბა მჭირს
-ფერი არ გადევს კარგად ხარ?- გიო აკვირდებოდა სახეზე და უცებ წამოდგა
-არა... თავბრუმეხვევა- წამოიჩურჩულა და წამოდგომაც ვერ მოახერხა ისე ჩაიკეცა. ხმაზე დიმა გამოვარდა, ნეტავ გენახათ როგორი შეშინებული იყო. სწრაფად გავარდა მაშო და სპირტი გამოიტანა. რომ შეასუნთქეს გამმოფხიზლდა
-ლიზიკო... ჩემო ლამაზო რა გჭირს?
-არ ვიცი ..აღარ დავლევ მეტჯერ - ამოიბუტბუტა და სახეზე მოეფერა- კარგად ვარ ნუ გეშინია - მკრთალად გაუღიმა და ტუჩებზე ტუჩები მიაწება
-რა გაგვიხეტქე გოგო გული,ისე წამოვვარდი გადამიარა მგონი ტკივილმაც...
-ექიმტან ხო არ წაგიყვანოთ?- გაბომ გააცუმა ირაკლი და წარბებშეკრულმა დახედა ფერმკრთალ გოგოს
-აუუ რა მინდა ექიმთან
-აუცილებლად წავალთ... ცოტა მომჯობინდი ოღონდ მგზავრობისას ცუდად რომ არ გახდე... საუზმეს გაჭმევ და წავალთ!
-ნუ მიბრძანებ! არსად მივდივარ მე არაფერი მჭირს გონება დავკარგე დიდი ამბავი
-ელიზაბეტ!
-აუუ კაი რაა არ მინდაა
-ლიზაა
-ნუ მიბრიალებ თვალებს- ტუჩები გაბუშტა და წარბები შეკრა - გაგებუტები
-საძინებელში ავალთ ჩვენ- დიმამ დააიგნორა მისი სიტყვები და მიმიკა, ხელში აიყვანა - მაშო დაასრულებ მზადებას?
-რა თქმ უნდა.. ამოგიტან საუზმეს არ ცამოხვიდე ტყუილად
-მადლობა დიდი
-დაგვიძახე თუ რამე - გაუღიმა
-დედაა რა იყო კაცო ეს...
-იმედია კარგადაა
-სასმელის ბრალი იყო ხო ვამბობ მაგარი ვისკი იყოთქო ..ყველაფერი ავურიეთ და იმიტო ვართ ასე ... ნახე რა იქნება ანდრო ხოა ცოცხალი წადი ბიჭო შენი ძმა არი სხვა ხო არაა
-კარგადაა ნუ რელავ შენ... შენ კიდე წამოდი მოვამზადოთ რამე რას დადექი აქ - ხელი ჩაავლო მაშოს და სამზარეულოში გაიყვანა
-ხელი გამიშვი... მიმართვა ისწავლე
-ჯიუტი თხა...რას ამზადებდი მითხარი
-მე ტვითონ მივხედავ
-მოგეხმარები!
-არ მჭირდება გმადლობ - გაუღიმა ირონიულად და მაგიდასთან დაბრუნდა. გიორგი ჯერ უყურებდა მერე ხელი მოხვია და საჯდომით მიანარცხა მაგიდას
-ნუ მელაპარაკები მსგავსი ტონით და რომ გეტყვი მიპასუხე ზუსტად1
-კიდე რამე ხო არ გინდა მბრძანებელო ...
-კი მორჩილი რომ გახდე და საფრთხეს არ მიქმნიდე
-რა საფრთხეს... ხო არ გაგიჟდი
-გავგიჟდი კი ... დიდი ხანია ნუ გამოცდი ჩემი სიგიჟის ზღვარს - ისევ შეაბრუნა და ზურგიდან აეკრო- მიხედდე საქმეს
-ასე როგორ... ასე ვერ დავჭრი თითს გავიჭრი მომშორდი
-არა!- მის თმაში ჩამალა სახე და სურნელი შეიგრძნო
-არ შემიძლია ასე...
-ნუ ბუტბუტებ მაღიზიანებ
-თუ გაღიზიანებ მომშორდი
-როდის აიდგგი შენ ენა? ბოლოს ასე არ მელაპარაკებოდი
-ხელი მოაშორე ჩემს სხეულს
-ლამაზი სხეული გაქ ...
-უტიფარი უზრდელი ბიჭი ხარ
-ვიცი... სიიც ვიცი რომ ეგ უტიფარი გაგიჟებს - ცხვირი ყელზე გაუხახუნა და ტუჩებიისე მოუჭირა თიტქოს კბენას აპირებდა, კვნესა აღმოხდა როცა მაშოს სხეული აუთრთოლდა და უფრო აეკრო - გემრიელი ხარ... საოცრად ტკბილი -სველი კოცნის კვალი დაუტოვა იმავე ადგილას და ისე გაეცალა მაშო გონს დიდხანს ვერ მოვიდა. ნაკოცნი ადგილი უხურდა, ხელი მოისვა და თავი გვერდზე გადახარა. ვერაფერი გაიგო, ვერც ერთ მის სიტყვას უპოვა ახსნა, სრულიად ბუნდოვანი იყო გიორგისთან ურთიერთობა მხოლოდ ერთი იცოდა ეს ბიჭი ნამდვილად საოცარ მუხტს ძენდა მის არსებას.. თიტქოს ახალი მაშო ჩნდებოდა როცა ეხებოდა .საოცრად ,გადაგიჟებლად კოცნიდა ერთი შეხებით იმხელა ვნებას ამჟღავნებდა მთელ არსებას უფორიაქებდა ტვილდიანს.
საუზმე მართლაც აუტანა დიმას და ლიზას . შემდეგ მაგიდას მიხედა ნუკასთან ერთად და ყველანი დასხდნენ. ნუკამ განაცხადა ის ექვსი მერე მოვლენო და რა უდნა ექნათ. ბიჭბეი მოცოცხლდნენ და სულ სიცილ კისკისში აალაგეს სუფრა. მაშოს სიცილის ხმა მთელ სახლშ ისმოდა, ირაკლი და გაბრო რაღაცას უყვებოდნენ, გიორგი კი გათიშული უყურებდა , ისე გადადგა ნაბიჯი და სეასკდა მაშოს ზედ გადაავლო წვენის მთელი ბოთლი
-ააა ცივიაა -მუცელზე მიწებებული მაისური გასწია და გაწუწულ სხეულს დახედა- რა დაგემართა ვეღარც იხედები
-დაბრმავებულია.. ნეტა რა სჭირს?
-აბაა სულ გაგვიგიჟა იმ გოგომ ჩვენი გიო
-ხოდა ვინც აგიჟებს იმასთან წაბრძანდეს და დახარჯოს ენერგია იქნებ გამოცოცხლდეს და დაემსგავსოს ნორმალურ ადამიანს ურჩხულის მეტამორფოზა- ჩაიბურტყუნა მეტად გაბრაზებულმა და გვერდი აუარა. ისიც უკან გაჰყვა, ოტახში რომ შევიდა და მაისური მოიშორა გაავებულ გიორგის თვალებს წააწყდა,ერთიანად წამოწითლდა და ასე ხელებაწეული დარჩა წელს ზემოთ შიშველი . დაინახა როგორ აენთო ახვლედიანს თვალები , კარი ზურგს უკან მიხურა და თვალები იატაკს გაუსწორა დიდი ძალისხმევის შემდეგ
-აქ .. აქ რა გინდა შენ
-მაპატიე არ ვიცოდი. თუ გაიხდ..
-აბა რა გეგონა ასე ვივლიდი? არც გამიკვირდება განგებ შემოსულიყავი
-გოგო სისულელეებს ნუ მაბრალებ !
-ნუ მიყვირი- ზურგით იდგა ხელები ჰქონდა მკერდზე აფარებული კარადა ისე იყო უნდა სებურნნებულიყო თან პირდაპირ გიორგისთან უნდა მისულიყო - გადი აქედან !
-ვერ გავალ მეც უნდა გამოვიცვალო
-რა? მერე ოთახი არ გაქვს?
-ჩემს ოთახში არიან და იქ ვერ გამოვიცვლი ...- ჩაიბურტყუნა ჩამწყდარი ხმით კარადიდან მაისური ამოიღო და მასთან მივიდა, ლამის სისხლი აუდუღდა როცა მიუახლოვდა, შეხების სურვილი კლავდა ისე უნდოდა მოხვეოდა და დაეკოცნა ის ათრთოლებული სხეული ,სრუვილისგან კვდებოდა -აჰა ჩაიცვი -წინ სწევს მაისურს და ისევ იატაკს უსწორებს მზერას, საშინლად უჭირს თვალის მოშორება ,წამით ეხება ხელზე მაშო და ისეთი ჟრუანტელი უვლის ფეთიანივით უკან დგამს ნაბიჯებს. ხელში ჩაბღუჯულ ანდროს მაისურს იღებს და იცვამს .ისევ მკერდთან აქვს ხელები გადაჯვარედინებული მაშოს და ხვდება რომ ამჯერად მაისური ვერ მალავდა მის მკვრივ მკერდს წინასგან განსხვავებით ზედმეტად გამჭვირვალე ნაჭერი იყო.
-ხომ ჩაიცვი აღარ გადიხარ?- ისეთი ხმით უთხრა უკვე იცოდა ისიც იგივეს გრძნობდა. უნდა დარცენილიყო და სურვილი აესრულებინა? არ ვციი რა უნდა გაეკეთებინა მაგრამ არ დარჩა. სწრაფად გავიდა და ნაჩქარევად ჩაირბინა კიბე....
ნანკას და ბათუს ერთმანეთზე შემოხვეულებს დიდხანს ეძინათ. ქალბატონმა დაასწრო გაღვიძება ისე სტკიოდა თავი. ჯერ რომ იგრძნო საყვარელი სურნელი და მიხვდა ვიღაცას ეხვეოდა ეგონა მესიზმრებაო და თვალის გახელა არ ინება. შემდეგ რომ არ გაქრა და შეშინებულმა გაახილა თვალები ბათუს დანახვა თუ ოდესმე შეაშინებდა ვერ იფიქრებდა მაგრამ აშკარად ისე დაიყვირა ფარჯიანი აფართხალდა ,მოშორების მაგივრად საწოლის მეორე მხარეს გადააგდო ნანკა და ზემოდან მოექცა, მაჯები ბორკილის მსგავსად ერთი ხელიტ შეუკრა და თავთან მაღლა გაუჩერა, გაფართოებული თვალებით უცქერდნენ ერთმანეთს, ღრმად სუნტქავდნენ. ბათუ გაკვირვებისგან ,ნანკა კი იმდენ რამეს გრძნობდა ერთად ტორნადო ტრიალებდა მის სხეულში. პირი გაუშრა, სუნთქვა არ შეეძლო ბაგეები გახსნა და მკერდიდან ღრმა სუნთქვა ამოუშვაკვნესას რომ წააგავდა ისეთი
-ასე ადამიანის გაღვიძება არ შეიძლება ქალბატონო ნანა
-მე მე... მე არ ვიცოდი მე უბრალოდ
-რაღაც ენაბლუ არ მახსოვხარ ... საუბართან დაკავსირებით პრობლემა როდიდან დაგეწყო
-;მე არ დამეწყო რა დამეწყო როგორ შეიძლება კი არადა მე ... ჯანდაბა რა მინდა აქ შენ რა გინდა ჩემ ოთახში ჰა?
-შენს ოთახში? აბა მიმოიხედე ერთი რომ მიყურებ გაფართოებული თვალებით სხვა რამეც შეამჩნიო იქნებ
-მე ... სენს ოთახსი ვარ?-ისე ამოიკნავლა შეგეცოდებოდათ -მე ...აქ რა მინდა ?
-რა სახით მიმზერ ... რა არის ეს ცრემლია ? ტირილი არ გაბედო ! დათვერი უბრალოდ და აქ მოგიყვანე რა იყო რამ გადაგრია
-მე... არ ვიცი არაფერი მახსოვს .. მე რამე გითხარი?
-რა, უნდა გეთქვა რამე?
-აა არაა მე არაფერი ისე გკითხე არაფერი რა უნდა მეთქვა შენთვის რა უნდა მეთქვა მე ხო არც გიცნობ რა მეთქვა
-გავიგე ..
-თუ გაიგე მომშორდი სულაც არ მომწონს ბერძენი ღმერთკაცი ნახევრად შიშველი მაწვეს ზემოდან.. როცა ... როცა მეც მოიცა შარვალი რატო არ მაცვია ღმერთო ჩემო ... ვინ გამხადა.. აქ ვინ დამაწვინა მოვკლავ
- მე დაგაწვინე ... რას იზამ?
-მე.. და ვინ გამხადა
-მე გაგხადე... მგონი პატარა გქონდა სხვა დროს უფრო დიდი ზომა იყიდე.. გასუქდი ალბათ ძლივს მოგაშორე ტანიდან..ბოლოს ვიფიქრე შევაჭრითქო მაგრამ მაკრატელი არ მქონდა
-შენ.. შენ... ღმერთო შენ
-ღმერთო მე? რა სასწაული პახმელია გაქ ნანკაა- მეორე ხელი სახეზე ჩამოუსვა და თმა გადაუწია იგრძნო როგორ გააჟრჟოლა ნანკას, წამით აუელვდა თვალები
-მე უნდა წავიდე...
-მიბრძანდი ... ისედაც დამირღვიე ძილი ...სუროსთან ერთად არასდროს მიძინია
-რაა... რა სურო
-რა ვიცი ისე შემომეხვიე მეეჭვება სხვა არსებას მსგავსად შეეძლოს მოქმედება... კიდევ კარგი ეს ფეხიც მუცელზე არ დამადე თორე კი გამისკდებოდა რამე
-მე შემოგეხვიე? სუროსავით.. სურო ფეხი მეორე მუცელზე ...
-ხო მუცელზე ,რა არ გახსოვს? ასე გძინავს შენ სულ? რატო ფართხალებ ვერ გავიგე მთელი ღამე შენ გყავდი შებოჭილი და რამდენიმე წუთს ვერ დამაცდი? - შიშველ ფეხზე მიარტყა ხელი ასე მონდომებით რომ ცდილობდა გამოეხსნა ბათუს ფეხებიდან.-ხო სად გავჩერდი? მოკლედ წოლა იცი სასწაული.. კიდევ კარგი შუაღამის მერე არ ხვრინავდი
-რაა მანამდე ვხვრინავდი? მე?
-ხო შენ.. ძლივს დავიძინე ოთახი აღარ გვაქ თორე წავიდოდი დაგტოვებდი მარტოს ..რო დაიძნე მერე უკვე კი გამიშვი ყელიდან ხელები
-ყელიდან.. რა მინდოდა ყელთან
-არ წახვიდე თორე დაგახრჩობო მეუბნებოდი ..ისე მომიჭირე სპორტის რომელ სახეობაზე დადიოდი რა ძალა გაქ გოგო
-მე მაქ ძალა? მე გიჭერდი ხელს თავზე ?
-არა , თავზე არა ყელზე, დიდი განსხვავებაა ...
-ვაიმეე ... შეწყვიტე ხლეი მომაშორე ფეხიდან, თუ წელიდან და ხელებიც გამითავისუფლე მალე
-ბრძანებას მაძლევ? მე შემავიწროვე მთელი რამე და კიდე მიბრძანებ? - თეძოთი ისე დააწვა და ხელებზეც ისე მოუჭირა ვეღარც გაინძრა. ტუჩები ისევ გაეპო და ღრმად ამოისუნტქა, მერე ენით გაილოკა და თვალები დახუჭა
-ჯანდაბა გამიშვი... გამიშვი სანამ მოთმინებას ვინარჩუნებ
-რომ ვერ შეინარჩუნო რას იზამ
-არ ვიცი... რამე საშინელებას
-მაინც?
-არ გირჩევ გამოცდას... გამიშვი
-კარგი ოღონდ ანაზღაურებას ვითხოვ
-რის ანაზღაურებას
-ზიანის ...
-რა ზიანის რა დავაზიანე
-ჩემ ფსიქიკას აზიანებდი მთელი ღამე ამდენი სად შემიძლია მე მთვრალ კაცს მეხვეოდი ნახევრად შიშველი და მგონი რაღაც ინტიმური გესიზმრებოდა
-რა მესიზმრებოდა?
-ინტიმური ... კი კვნესოდი და რა ვიცი მე მაგ დროს მესმის ხოლმე ეგეთი ხმები ან გამოვცემ ...მოკლედ ამ ყველაფრისთვის მინდა კომპენსაცია
-რა კომპენსაცია... რა...
-მოვიფიქრებ მოგვიანებით რამეს... იცოდე ნებისმიერ დროს ელოდე მოთხოვნას -სწრაფად მოშორდა, თან ხელის მოხვია და წამოაყენა- აბა კარგად ...
-მე ... ბოდიში... მაპატიე შეწუხებისთვის მართლა არ მინდოდა იმედია არავის ეტყვი და რასაც გინდა იმას გავაკეთებ მართლა... მაპატიე - მაისური ჩამოიქაჩა, თუმცა ისეთი იყო თუ გახევდა თორე ქვემოთ ცამოწევის შანსი არ იყო. შარვალს ვერ მიაგნო და ახურებული ლოყებით, დაბნეული მზერით თვალების ფახუნით ეძებდა ოთახის ბოლოს სკამზე შენიშნა არ უნდოდა იქამდე მისვლა? რაღა იმ ღამით ჩაიცვა ის საცვალი ვერ ხვდებოდა და თავს იწყევლიდა. ბათუც მზერას არ აშორებდა და გულში ხარხარებდა მის დაბნეულობაზე. თიტქოს ყველა უბედურება ერთად უნდა დამართნოდა, შარვალი ძლივს გადმოაბრუნა, მერე ფეხი რომ გაუყარა მეორე აებლანდა და კივილით დაენარცხა იატაკზე. ერთ ფეხზე ნახევრად ამოცმული სარვლით, მეორე ფეხი მოხრილი ედო და საერთო ჯამში ისე ჰქონდა ფეხები გადაშლილი საოცარ პოზაში იყო.
-წასვლა თუ არ გინდოდა გეთქვა დაგტოვებდი რას იჭრელებდი საჯდომს - სიცილით წამოაყენა ბათუმ და ზემოდან დახედა აჭარხლებულს
-ძალიან მინდა წასვლა და დასკვნების გამოტანა სწორად თუ არ შეგიძლია გაჩუმდი მაინც
-ოჰ გამოაჩინა კლანჭები
-შენ მე არ მიცნობ და თუ შეიძლება ...
-რას დაიჟინე არ გიცნობ არ მიცნობ... რა ცნობა მინდა ახლა მე ასე შორიდან ნახვით გიჟდებიან გოგოები ჩემზე შენ კიდე კლასელი ხარ, მართალია პარალელკლასელი მაგრამ რა დიდი განსხვავებაა
-არ მეგონა ამდენს თუ ლაპარაკობდი- როგორ ცდილობდა დაემალა გაცდები მაგრამ არ გამოსდიოდა. ბათუმ ხელი რომ ჩაკიდა დამეყრდენიო სულ აერია ფერები
-კარგად ხარ?
-მე...კი წავედი- უცებ მიაყარა და გავარდა.
-გადარეული..- შარვალიც გაიხადა და საწოლზე გაგორდა ისევ. გაბადრულმა მოიქცია ბალიში ხელებში და ტკბილად დაიძინა.
ანანო დილიდან ფიქრობდა რა უნდა ექნა..ძლივს გამოვიდა ეიფორიიდან და ახლა მძინარე ანდროს უყურებდა რომელიც იმდენად ღღმად იყო სიზმრებში კიდევ დიდხანს არ აპირებდა გაღვიძებას. თავი ვეღარ შეიკავა და აკოცა ,ერთი იცოდა უკან ვეღარ დაიხევდა უბრალოდ სისულელე იქნებოდა წინა ღამის შემდეგ და იმასაც იაზრებდა რომ ახვლედიანი ნებას მაინც არ დართავდა.
-ნუ მაღვიძებ... ცუდ ხასიათზე ვდგები მერე - აბუზღუნდა ხელი მოსდო წელზე და ისე დააბრუნა საწოლში ისევ გათიშა ანანო - თუმცა მგონი კიდე უნდა სცადო ჩემი გაღვიძება= რამდენიმე წამში ტუჩები რომ გაილოკა თითები თმაში შეუცურა ანანოს და მისი ტუჩები თავად იპპოვა- რა კარგია იქ რომ არ დავრჩი -ამოიზმუვლა და უფრო მიიკრა სხეულზე ანანო - ძლივს დაგატკბე
-აქამდე ცდილობდი კი?
-აბა? რა აღარ გავაკეთე ყველანაირი ხასიათი გამოვავლინე და მაინც ვერაფერი მოგიხერხე ასე სასიამოვნო საქმით თუ მოგივლიდი რას წარმოვიდგენდი
-შეწყვიტე ახლა ...
-ამ წარბებს რომ კრავ მაშინებ- თვითონ ტუჩები მოკუმა და მხარზე დაადო თავი
-უნდა ვილაპარაკოთ...
-რაზე
-როგორ თუ რაზე ..მე არ ვიცი ჩემნაირი რამდენი გყავდა, უფრო სწორად ჩემნაირი ურთიერთობა რამდენთან გქონდა ,მაგრამ მინდა გითხრა რომ მე არ ვარ მიჩვეული ასე ერთ ღამეს მომიწვეს ბიჭი გვერდით უცებ მაკოცოს და მითხრას რო მოვწონვარ
-შენნაირი ნამდვილად არავინ მყოლია და არც არავინ მეყოლება ვატყობ ! სალაპარაკო არაფერია ,თუ ეჭვი გეპარება ჩემში სიტყვები ვერაფერს შეცვლის ჯობია მენდო და შეიგრძნო ჩემი გრძნობა მოსმენის ნაცვლად
-ჩემ აზრებს უსმენდი ძილში თუ რა არის
-შენ კიდე არ იცი რა ბიჭი ჩამიგდე ხელში მე კიდე ვიცი რა გოგო მყავს
-ასე მგონია საკუთრებაში მიფორმებ
-ნუ გგონია... ყველანაირ თავისუფლებას შეინარჩუნებ ერთის გარდა
-ხელებს თუ არ გააჩერებ მგონია რაღაც სერიოზულს კი არა უბრალოდ სასიყვარულო სიტყვებს მესვრი - ბუზღუნით უთხრა და ხერხემალზე მოსეირნე თითები გააჩერა
-უბრალო არ არი სასიყვარულო სიტყვები და ისე მაგას ბლომად ვერც მოისმენ ჩემგან... ბანალურობები ნერვებს მიღიზიანებს
-კარგი შენ თუ მინარჩუნებ თავისუფლებას მე ვარ დესპოტი !
-აი ხომ ვამბობ მაშინებ-თქო! ახლა მგონია მეტყვი სახლიდან არ გახვალ 10 საათის შემდეგ, იმეცადინებ, მეგობრებს სახლში შეხვდები და ყველა გოგოს ,კლუბს, სასმელს დაივიწყებ
-გოგოს კი !
-იცი...
-ვიცი და მაინც !
-რა იცი არა რა იცი
-ანდრეაააა
-ვაიმე რას მოვესწარი ბუზღუნებ პატარა ბავშვივით... კაი მოვიფიქრებ რამეს - ზემოდან მოექცა და ტუჩები დაუკოცნა -ისე მეგემრიელები მეეჭვება ვინმემ მასიამოვნოს ... იცოდე ყველაზე მეტად ტყუილი და უნდობლობა მაგიჟებს ეგ ორი იგივე ღალატია ჩემთვის
-მე არასდროს ვიტყუები ... ნდობა კიდე ზოგჯერ უსაფუძვლოდ ჩნდება და ვერ ვხსნი ასე რატომ გენდობი
-იცი კარგი ბიჭი რომ ვარ და იმიტომ
- სულ რომ იღიმი ვგიჟდები
-რატოო არ მიხდება? ტუ დავიჯერო ამ ღიმილის გამო ცანცარა გგონივარ
-არ ხარ ცანცარა მაგრამ მე ვარ ეგოისტი
-რა შუაშ... მოიცა ამ დონის ეგოისტიც ა რუნდა იყო ახლა ჩემი ღიმილიც მხოლოდ შენ რომ გეკუთნოდეს
-დიახაც.. მაგ ღიმილით აბრუებ ყველა გოგოს შენ და მე რა ვქნა მერე ვინმემ შენი გაბრუების მცდელობა რომ გააღრმაოს
-ამ თვალებს რომ ახამხამებ ეგმაბრუებს მე ისე არესად ვერაფერი იმოქმედებს - ისევ ისე გაღიმებული უყურებდა , მერე დაიხარა და მთელი სახე დაუკოცნა - ასეთი არაფერი დამმართნია... შენით ვერ ვძღები -ყელი დაუკოცნა და იქვე ჩამალა სახე - მომაჯადოვე მგონი
-აბა რა მე ანანო მჩხიბავი ვარ
-ვხუმრობთ უკვე?
-ისეთი იუმორის გრძნობით მყავს ბიჭი უნდა ვეცადო არ ჩამოვრჩე
-შენი ბიჭი იშვიათი საოცრებაა და
-და თუ არ ავდექით ნანკა შემგვივარდება მალე
-დამიჯერე თავი არ ექნება ...
-ასე რატომ იცინი? რა ჭირს?
-მთვრალია ძალიან სხვა არაფერი ..დიდხანს ვერ გამოფხიზლდება მარა მიხედავენ
-ვინ მიხედავს
-ხალხის მეტი რა არის ამ სახლში.. ჩათვალე ყველა იზრუნებს მასზე. ჩვენ ერთი შეკრული წრე ვართ და შეგიძლია ყველას იმედი გქონდეს ...თუ რამე დაგჭირდება ნებისმიერის ნომერი რომ აკრიფო წამში გაჩნდებიან ადგილზე იცოდე
-კარგია... ბედნიერებაა ასეთი ოჯახი რომ გყავს
-ნადმვილად..ვამაყობ
ნანკას რა მოასვენებდა მართალი იყო ანანო . ისე შევარდა საძინებელში სანამ არ გაიაზრა ნანახი მანამ ქოთქოთებდა
-ანანო ანანო მისველე დავიღუპე ღმერთო რა მეშველება.. მართალი იყავი სულ ნამდვილი სულელი ვარ უტვინო გოგო არა შეგიძლია მომკლა გამანადგურ... ანდრო ანანო ანდრო ანანანო ნანო ვაიმე მგონი მოჩვენებები დამეწყო აბა ანანოს ჩემს კდემა გოგოს რა უნდა ნახევრად შიშველს ანდრეას საწოლში ამ ხალხმა სულ გადამიყვანა ჭკუიდან რაღაც ჯადოს აკეთებენ უეჭველი ანანოო რატო მეჩვენება შიშველი ანდრეა?
-გადი გოგო არ დამაჯდე მუცელზე შენ ვინ გაგიძლებს
-აააააააააააააააააა
-ნუ კივი ნანკა...
-რა უნდა ამას აქ
-ის და მე ... წუხელ გამომიყვანა მე გიორგი იყო მაშოსთან და მან
-რას ბოდიალობ გოგო ბოლოს და ბოლოს ერთად ხართ? ანუ მართალი ვიყავი?
-ხოო
-არ არსებობს სულელი კი არა ნამდვილი გულთმისანი ვარ... რა დედამ მშობა ასეთი სასწაული .გილოცავთ გონს მოსვლას ... მალევე მიხვდით ხო იცი - საწოლზე აბობღდა და შუაშუ ჩაუჯდა წყვილს. ორივეს აკოცა და მერე ანდროს მიაცერდა
-წავიდე? ჩემი ოთახიდან მაგდებ? აუ დავრჩები რა დაქალი არ ვარ იგივე?
-დაქალი.. რა მინდოდა მე ბატუს საძინებელში რომ დავთვერი ვერ გამაჩერე?
-არ ვიცი რა გინდოდა მაგრამ არამგონია უკმაყოფილო იყო
-მომეჭრა თავი რას ფიქრობს ჩემზე ვინ იცის.. ალბათ ნამდვილი უტვინო სულელი ვგონივარ
-დიდი ამბავი ახლა .. სულელია ეგეც და თავისნაირად მიგიჩნევს
-რა ბოროტია ეს .. სულ არ ესმის რა დღესი ვარ რა ენაღვლება ჩაგიგდო ხელშ ეს ვარდივით გოგო
-ნუ ბუზღუნებ შენ კიდე თუ გიყვარს აიღე და მოიტაცე... ა თუ ამას ბიჭებს ეუბნებიან
-რა დამპალი ხარ - ნანკა გაბრაზდა და ისე წამოარტყა ხელი კი აუწვა გვერდები
-დედაა ეს ვინ ყოფილა არ მამკლა კაცი? ბათუმ რო იცოდეს ეგ ამბავი ეგრევე დაგთანხმდებოდა ყველაფერზე შიშით
-კიდე რო აგრძელებს რა უტხარი ანანო ნუ დამცინის
-კარგად გამოსდის რა გინდა
-შეენც? მოღალატევ- უცებ წამოვარდა საწოლიდან და გავარდებოდა კიდეც ანდროს რო არ გაეჩერებინა
-მოიცა გოგო .. ჩავიცვამ მე და გავალ . მეყო ხუმრობა მართლა იმედია მერე მომიყვები რომ დამშიდდები - გაიცინა მაისურს ხელი დაავლო და წავიდა.
-თვალები გიბრწყინავს
-შარში ვარ... სენზე უფრო
-არაა ჩემზე დიდ შარში არავინაა - ამოიოხრა და ყველაფერი მოუყვა. ანანო გაოცებული იყო და არ იცოდა რა უნდა ეთქვა ერთხელ კი უთხრა ხო არ დაგცინისო მარა ისე იყო ნანკა შესინებული არაფრით დაუჯერა.
შუადღეს ყველა ერთად შეიკრიბა. ბიჭები თამაშობდნენ, გოგონები რომ ჩავიდნენ რამდენიმემ ამოხედა. მათე და სალომე აქამდე თუ ჩხუბობდნენ ახლა ხმასაც არ სცემდნენ ერთმანეთს. ლიზიკო ატრიალებდა ყველაფერს, კარგად კი იყო უკვე და რაღა ადარდებდა. დიმა მშვიდად იყო მანამ სანამ არ გაუბერავდა ბოლომდე ლიზა მერე ერთს დაუძახებდა“ ელიზაბეტ“ და ისიც ისე იყუჩებოდა და მიუცუცქდებოდა პატარა კნუტივით გადარია ყველა. საღამოს გიორგის თავისი გოგო ნათია რო დაადგა მაშოს სახე უნდა გენახათ. არავის მოსწონდა გოგონა შესაბამისად კარგად ვერ დახვდნენ. თუმცა მხიარულების მზიეზად ანანოს და ანდროს ამბავს იტოვებდნენ და როგორღაც გადააგორეს საღამო.
-აუუ გიუუუ -მისი ხმა უკვე ჭკუიდან შლიდა მაშოს. ვეღარ მოითმინა სვანის ქალბატონმა და შემთხვევით გადაასხა ცხელი ყავა იმ მოსისვლებულ ფეხებზე- ვაიმეეეეეეე ააა ფეხი ჩემი ფეხები როგორ მეწვის ღმერტო როგორ მეწვის გიუუუ
-რა ჯანდაბააა მოიცადე სირბილი თუ დაიწყე მე როგორ გიშველო გოგო- ისე დაუყვირა წამშ გაჩერდა ერთ ადგილას ხვანცალებდა. გიორგიმ წყალი რომ მიასხა ანდრეამ ხარხრაი დაიწყო -ახლა მალამოს მოგცემ და
-წამისვი რა გთხოოვ... კაბაც არ წამომიღია და შენსას ჩავიცვამ რამეს
-ვაიმე როგორ გეკადრებათ ქალბატონო ნათია.. ჩემი ბრალია მოუხერხებელობა დამჩემდა ..მე გათხოვებთ ჩემს კაბას და ის ჩაიცვით
-არაა გიუუს ზედას ჩავიცვამ
-მეეჭვება გიუს ზედა მოგერგოს ჯობია მაშოს გამოართვა კაბა - გაბრომ უთხრა და მოაკეტინა
-წამოდი - ხელი ჩაავლო გიორგიმ და სულ სირბილით აიყვანა ოტახში
-იმედია კოჭებამდე კაბა გაქვს..
-არა მაგრამ გამოადგება
-ოხ ეს ვინ ყოფილა...მომეწონა მაშენკა კარგი სვლა იყო -ლიზა აკისკისდდა
მასომ კი შემთხვევით ოთახსი ნაპოვნ ძველისძველ კაბას მიაგნო, გრძელი მკლავით კოჭამდე რომ იყო მთლიანად შეახვევდა ქალბატონ ნათიას და ოთახთან გაჩერდა
-შეიძლება?-დიდად სეწუხებული გამომეტყველება მიიღო.სისხლი გაეყინა საწოლზე საცვლებით მიწოლილ ნათიას რომ შეხედა, გიორგის პერანგის ღილები ჰქონდა ჩახსნილი და მიხდვა „ცუდ „ დროს შევიდა. ნათიას სახე სეეცვალა. გიორგის რეაქცია არ ჰქონია- აი კაბა მოვუტანე ... ბავშვები გელოდებიან იმედია მალე ჩამოხვალთ ... თუმცა დაგელოდებით ალბათ დახმარება დაგჭირდება შევუხვევ თუ საჭიროა
-არაა გიუ შემიხვ..
-მადლობა მაშო... არაა საჭირო არაა დამწვრობა ასეთი საგანგაშო .. აი კაბა ჩაიცვი და ჩამოდი!- კაბა ესროლა და მაშოს ანისნა გასულიყო. როგორც კი კარი მიხურა მკლავში წვდა და სააბაზანოში სეათრია
-ხელი გამიშვი ველურო რა დაგემართა
-შენ გგონია მომატყუებ? რატო გადაასხი მდუღარე ყავა
-არ დამწვარა
-არ უარყოფ?
-არა რა თქმა უნდა... შენ ვერ გააჩუმე და ვიფიქრე სევიწყალებ ახალგაზრდებს და გავაჩუმებ ამ უტვინო არსებასთქო
-მერე რომ დაგსაჯო არ გეშინია?
-მეეჭვება ღელავდე! არც ისეთი დამწვრობა აქვს მის ფეხებზე ხელის შეხება რომ აგეკრძალოს..არც ინტიმური ადგილი აქვს დაფუფქული- წარბები აწკიპა და შეამჩნია ახვლედიანის თვალებში მოცეკვავე ჭინკები. ძლივს იკავებდა ღიმილს
-არა მის მოფერებასი ნამდვილად არ შემიშლის ხელს... მაგრამ მეცოდები მეზობელ ოთახში რომხ არ... იმედია ღრმა ძლი გაქვს ვშიშობ ფსიქიკა დაგიზიანდება - ხელი გაუშვა და წავიდა.
-როგორ ვერ გიტან რომ იცოდე - უკან გაჰყვა და საბოლოოდ იფეთქებდა გამწარებული გამომეტყველებით დერეფანში მოსიარულე ნათია რომ არ დაენახა. გიორგი გაშეშებული უყურებდა კაბაში გამოწყობილ ქალბატონს . ჯერ შოკში იყო ,სემდეგ კი აშკარად გამხიარულდა
-გიუუუ
-უკვე ჩაგიცვამს.. ჩავიდეთ ქვემოთ
-ულამაზესი ხარ ნათიი
-შენ... მერე გაგისწორდები- ჩუმად უთხრა ნათიამ და გიოს ჩამოეკიდა მხარზე- აუუ გიუუუ წავიდეთ რა გთხოოვ.. ასე ხომ არ ვიქნები არადა შენთვის სიურპრიზი მქონდა
-სხვა დროს გადმომცემ !
ქვემოთ რომ ჩავიდნენ ირაკლი გაჩუმდა, გაბო გაჩუმდა, მათემ მოითინა მაგრამ ლიზას რა გააჩერებდა პირდაპირ ახარხარდა
-ვაიმეე ნათუშკებიიი რა საოცრად გამოიყურები.. ზუსტად ისე როგორც უნდა იყოს - მობილურს დაავლო ხელი და ისე სწრაფად გადაუღო ნათიამ გააზრება ვერ მოასწრო= ვნახოთ რამხელა გამოხმაურება ექნება
-რააა ატვირთე? ღმერთო ჩემო გაგიჟდი? ეს როგორ გააკეთე თავი ვინ გგონია შე გადარეულო
-უფს მგონი ვიღაც ტყავს ტოვებს..რაო ვინო? ხმას აუწიე თუ მომეჩვენა ნათუსიი- ფეხზე წამოდგა და წინ აესვეტა
-ავუწიე დიახ.. ახლავე წაშალე ფოტო
-ხელებს ნუ იქნევ და ფრთხილად იყავი უცებ არ მომინდეს შენი ცხოვრების განადგურება და რაღაც ფაქტები არ გამოვაქვეყნო სოციალურ ქსელში ...
-რაა ფაქტები.. როგორ ბედავ
-ნათია ახლა მოკეტავ.. ჩანთას ხელს მოკიდებ და აორთქლდები- გიორგიმ რომ ჩაავლო ხელი ლიზას სათამაშო დაეკარგა. მასო კი გაოცებული უმზერდა, არ ეგონა ასე უხეშად თუ მოექცეოდა- აიღებ ჩანთას და აორთქლდები ...იცოდე დაივიწყებ რომ მინცობ დაკმაყოფილდები იმით რაც მოგეცი და იცოდე რამე რომ გავიგო ჩაიფიქრე იცი რასაც გავაკეთებ
-გიო...
-ხუთი წუთი...
-გთხოვ... არ გინდა გთხოვ ხომ იცი უშენნ...
-ოთხი...
ნათია წავიდა მაშო კი გიორგის ქცევით იყო გაღიზიანებული
-ასეთი როგორ ხარ... ასე როგორ გააგდე
-გინდა დავაბრუნო?
-ნამდვილი ცხოველი ხარ- მაშომ ჩაიბურტყუნა და სკამზე დაეხეთქა
-მაშოო ტყუილად ბრაზობ - ანდრო მიუჯდა და ხელი გადახვია- ეს ასეთი იქნება სულ შეგუება მოგოიწევს არაფრი შეცვლის
-შეგუება თქვენ გმართებთ მთელი ცხოვრება ვინც ვერ მოიშორებს მე კიდე რამდენიმე თვე თუ შევხვდები ისიც ისე უცებ დამაიგნორებს მეც მავიწყდება რომ არსებობს
-ამ ბოლო დროს რამდენი ლაპარაკი ისწავლე ცუდად იმოქმედა შენზე თბილისმა ,პროვინციელო
-კაგრი იქნება შენ წახვიდე ტყეში ცხოველებთან ერთად !
-რამდენჯერ გითხარი ეგრე ნუ მეუბნები !
-გიორგიი თუ ვერ მშვიდდები გადი ცოტა ხნით გაისეირნე არაჩვეულებრივი ჰაერია - დიმამ მუცელზე მიადო ხელი და უკან გასწია . მანაც თვალები აატრიალა და წავიდა.
დიდიხანს საუბრობდნენ, დაძაბული ატმოსფერო გაუქრათ და სამეულმა მათემ,ირამ და გაბომ გაამხიარულა ყველა. ლიზიკო კი გატრუნული იჯდა დიმას მუხლებზე და იცინოდა. მერე რამდენიმე ამბავი გაიხსენა მისი და დიმას ბავშობიდან და გოგოები ლამის გაგიჟდნენ
-ასე ჩხუბობდით და როგორ შეგიყვარდათ ასე ძალიან...
-ჭეშმარიტ ჩხუბში იბადება სიყვარული.. ესაა ჩემი დასკვნა ჩემო კარგო
-მეეჭვება სულ ასე იყოს ...
-აბა აქ რა ამბავია? რომ მიგვატოვეთ მარტო და გამოვარდით ..არცერთს დაგპატიჟებთ ქორწილში- ერეკლეს შემოსვლამ ყველა გააოცა.’
-მე დაგპატიჟებთ
-სხვას მიყვები გოგო? - უცებ შეიცხადა მთელი ემოციით ერეკლემ და ელეც ახურდა სახეზე
-ერეკლეე
-ვაიმეე გვრიტებოო აქ რა გინდათ თქვენ? როგორ მოახერხეთ ამოსვლა მარიამს გამოეპარეთ?
-შეეშვი შენ ჩემს სიდედრს... ქალი როგორ გვეხმარება თქვენ კი არ გგავთ
-ვაახ მარიამზე სიძეც კი გიჟდება მოკლედ- გაიცინა მათემ და მოეხვია ახლადმოსულებს-აბა ბოლოს და ბოლოს როდისაა ქორწილი
-ამ შაბათს
-რააა... ახლა ? ანუ ოთხ დღეში? გაგიჯდით თქვენ? არაფერი მომიმზადებია კაბაც არ მაქვს- ლიზამ კივილი დაიწყო
-არა რომ ჰკითხო იცდიან ... რა გეცქარებოდათ რა - ირაკლიმ მაინც ჩაურტყა და სიძეს დაკრა მხარზე ხელი- რა იყო ბიჭო ქორწილამდე არ გიკარებს ვაფშე ?
-ფრთხილად იყავი შენ და ენა არ განეშოროთ ერთმანეთს უკუნითი უკუნისამდე - ღიმიით უთხრა ერეკლემ და ირა ახარხარდა
-აუუ ეს ბიჭი მაგიჟებს
-ხომ გეუბნები ბიჭები გაგიჟებს-თქო და ბრაზდები ვითომ დანაშაული იყოს- გაბომ გასცა უცებ პასუხი და ამჯერად ირა აფეთქდა
-ამას ახლა ავკუწავ ..მიმიშვით
-კაი დაწყნარდი არ გინდა ... თქვენ ის მითხარით აქ როგორ ამოდით ასე მალე თუა ქორწილი
-ბევრი ვიმუშავეთ ..ავარჩიეთ ყველაფერი და დანარჩენს მარიამ დედა მოაგვარებს- სიცილით თქვა ერეკლემ და ელესთან ერთად დაჯდა დივანზე
-ხომ ვამბობ რა სიძე გიჟდება მარიამზე
-მარტო ერთი? ახლა გავბრაზდები მე რო მიყვარდა მარიამი ეს სად იყო საერთოდ დაბადებული - დიმამ კოპები შეკრა და ლიზამ კისკისი დაიწყო
-კაი ჩემო დიმუსი ნუ ეჭვიანობ მარიამი ყველასია ... მარა მაინც ალექსანდრესია
-ვაიმე გუშინ ალექსანდრემ და მარიამმა იკამათეს რაღაც სისულელეზე ვიჯექი ვუყურებდი და ვერ ვხვდებოდი ჩხუბობდნენ, ფლირტაობდნენ თუ რას შვებოდნენნ ასეთი არაფერი მინახავს მართლა . შემეშინდა იცი? გადავიფიქრო მგონი ქორწილი
-გადაგაფიქრებინებენ სიცოცხლეს ახვლედიანები -სალომემ თქვა სიცილით
-ახვლედიანები, ფარჯიანები, მარგიანები კიდევ ვინ იცის რამდენი - ბათუმ თქვა მშვიდად . იმ საღამოს რაღაც წყნარად იყო ,მხოლოდ ნანკას თვალებით გაბურღვაზე იყო კონცენტრირებული და ისე დააბნია გოგო მისი ხმა არ ისმოდა საერთოდ, ახურებული, დაბნეული და გათიშლი იყო მიყუჟული სავარძელში
-ვაიმეეე დაურეკე იმათ? არ უნდა ცამოვიდნენ? მოასწრებენ?
-დავურეკე უკვე და ქორწილში ვიქნებით ყველა ...მთელი ოჯახი როგორც იქნა ერთად
-ელიკო შენ თუ მოახერხებდი მაგათ აქეთ ჩამოყვანას თორე დარჩნენ საქართველოს გარეშე არა რა ეგენი ჩამოსვლის ღირსებიც არ არიან რა..
-მოიცა ერთი მომენატრა მშობლები , ნია და მია გაგიჟდებიან - ირაკლიმ თქვა და მობილური აიღო
-ვუთხარი უკვე მაგათაც და კიდე ვერ იჯერებენ
-მოკლედ არ დაუტოვებიათ კაცი მეც რო ვახარო ახალი ამბავი
-ნუ ბუზღუნებ ყიფიანო , არ გეკადრება
-უი მართლა გოგოებო გვიან კი გპატიჟებთ მაგრამ იმედია მოხვალთ შაბათს და იქნებით ჩვენთან ერთად
-აუცილებლად ... -ანანომ გაუღიმა
-ნანკა შენ? ნანკააა ჰეი
-რა აა რამე მითხარით ..უკაცრავად ჩავფიქრდი უცებ და- ძლივს ამოთქვა და ლოყები აუხურდა
-ელემ ქორწილში დაგპატიჟა და ხომ მოხვალ?
-ვაიმე კი როგორ არა დიდი სიამოვნებით დავესწრები წლის ულამაზეს ქორწილს
-კიდე კაი წინადადება თქვი თორე გული გამისკდებოდა მალე - ანდრომ ჩაიცინა და ბათუს მალულად გახედა - რა ეფექტი გაქ შე საზიზღარო - ტუჩების მოძრაობით უთხრა და თვალები აატრიალა
-ნუ გშურს- მოკლედ მოუჭრა ფარჯიანმა და გაიღიმა მომაკვდინებლად ...
-ღმერთო აღარ შემიძლია... -ამოიკნავლა ნანკამ ჩუმად და ანანოს მხარზე დაადო ტავი-გევედრები რამე მომაფიქრებინე რომ წავიდე ... უკვე ვეღარ ვსუნთქავ გთხოვ ანანო მიშველე
-ერთად წავიდეთ ...
-არა არა შენ არა აქ დარჩი ანდროსთან
-რას ბუტბუტებთ თქვენ?- მაშომ გადმოხედა
-იმის თქმა მინდოდა რომ აუცილებელი საქმე მაქვს და უნდა დავბრუნდე დღესვე თბილისში . ტაქსის გამოვიძახებ და წავალ ..იმედია არ მიწყენთ -ნანკამ ანანსო ხელი მოუჭირა გაჩუმების ნიშნად და სწრაფად ჩამოაყალიბა სათქმელი
-აუუ ცუდია...მაგრამ საქმე თუ გაქვს რა გაეწყობა-აბუზღუნდა ირაკლი
-ბატუც აპირებდა დღეს დაბრუნებას და წაგიყვანს ... - მშვიდად უთხრა გიორგიმ და ბიჭს ახედა
-ა არა მე ჩემით წავალ არ შევაწუხებ ...
-რა შეწუხებაა არ გრცხვენია ნანკა? - შეიცხადა უცებ ბათუმ და წამოდგა-ნივთებს ავიღებ და გავიდეთ
რამდენიმე წუთში დაემშვიდობა ორივე ახალგაზრდებს და წავიდნენ. მაშო მიუჯდა გვერდიტ ანანოს და ანდროს
-დავიღალე და წავალ მე რა დავწვები
-ანანო ამაღამაც ვერ დაიძინებს შენთან..მომიტევეთ გთხოვთ - ანდრომ უთხრა და გაეკრიჭა
-სულაც არა სენთან დავიძნებ
-ნუ ჯიუტობ ახლა...
-კაი თქვენ გაერკვიეთ მე წავალ ...
მეორე სართულზე ავიდა, შხაპი მიიღო და შემდეგ შევიდა საძინებელში. უკვე პიჟამა ეცვა , სველ თმაში შეიცურა თითები და უკან გადაიყარა ლამის კივილი დაიწყო საწოლზე გაგორებული გიორგი რომ დაინახა
-აქ რა გინდა ...
-მე დაძინებას ვაპირებ საკითხავია შენ რის გასაკეთებლად ხარ
-აქ ?
-ხო ესაა ჩემი ოთახი შენ წარმოიდგინე ...
-რა .. მე ამერია უკაცრავად- უცებ მოავლო ოთახს თვალი და გავარდა საძინებელში. სახელური ცამოსწია არ გაიღო.. კიდევ სცადა ისევ არ გაიღო
-ვერ შედიხარ? თუ მთხოვ მიგიღებ
-არც იოცნებო.. ჩაიკეტა უბრალოდ
-ხო როგორ არა... კარს ღიას ვტოვებ შეგიძლია მოხვიდე ნათია კი გააგიჟე და დავრჩი მაინც მარტო
-როგორ ვერ გიტან
-ვიცი...
-და რატომ მიღიმი თუ იცი
-საერთო გრძნობა გვქონია
-რა გინდა მითხრა რომ ვერ მიტან?
-არა მე მინდა გითხრა რომ იგივეს ვგრძნობ შენს მიმართ რასაც შენ ჩემს მიმართ...
-ახლოს ნუ მოდიხარ...
-გასაგებად ვერ გითხარი?
-მგონი დღესაც მთვრალი ხარ... არადა არ აპირებდით დალევას-უკვე კუთხეში მიმწყვდეული ცდილობდა თავის შეკავებას
-ასე რომ იბნევი დომინანტობის სურვილი მიჩნდება..იმდენად რომ მგონია ვერასდროს მოვიშლი- თითები ლოყაზე ჩამოუსვა და აკოცა. ეს მარტივი ქმედებაც კი საოცარ მუხტს ატარებდა
-გიორგიი
-სურვილით ვიშლები... შენი სურვილი ყოველ წამს მიმძაფრდება უბრალო ღიმილიც კი ისე მანდომებს შენს დასაკუთრებას... მგონი შევიშალე
-შეუძლებელია ... შენ არ
-ახლა რომ გაკოცო რა იქნება...
-ხელში ჩაგაკვდები იცოდე- ისე უთხრა გიორგიმ სიცილი ვერ შეიკავა
-ძლივს ერთი ნორმალური აღიარება შენგან ! მაინც გაგტეხე ხომ ხედავ ტვილდიანის ქალო
-თამაში იყო ხო? ასეც ვიცოდი სწორედ ის გიპასუხე რაც დამიხსნიდა შენგან.. ახლა მშვიდად დავიძინებ,შენ ხომ ჩემნაირები არ გიზიდავს- სიტყვებს ამბობდა დამაჯერებლად ,სინაგანად კი განადგურებული იყო. საწოლში ძლისვ შეღოღდა და საბანში გაეხვია. გიორგი მიუწვა გვერდით და ასე უსიტყვოდ ,ურეაქციოდ დაიძინა.
ისევ ქაოსი ..ისევ გაურკვევლობა და კვლავ არ იცოდა რას აკეთებდა გიორგი.
სახლში დაბრუნდნენ. სკოლაში არაფერი ხდებოდა, ზოგჯერ მიუგდებდა სიტყვას გიორგი და მორჩა!
ერთ დღესაც გიგლას გადაეყარა . რა გადაყრა უნდოდა ერთ სკოლაში იყვნენ, მაგრამ ისეთი სიტუაცია იყო ვერ დაიხსნიდა თავს.
-როგორ ხარ?
-არაჩვეულებრივად მაშო- ირონიულად მიუგო და შეეცადა თავი აერიდებინა . - იმედია მალე მოვა იუბილარი
-ასეთი შემაწუხებელია ჩემი ყოფნა?
-ნამდვილად... საკიტხავია სენი გიორგი როდის დაგვადგება.. იქნებ გვიყურებს კიდეც ეგ ხო ყველგანაა სადაც შენ .
-გიორგი რა შუაშია ვერაფერი გავიგე
-რა ვერ გაიგე იმის გამო რომ მომწონდი რომ გამირჩა საქმე .. შემდეგ გავგიჟდი თამაშის დროს დავეტაკე შემთხვევით მომივიდა ძლიერი დარტყმა დაეცა და ხელი მოტყდა.. მერე რომ გამიდო ფეხ ქვეშ ეგ ვერ გაიგე თუ ის შენთან მოახლოება რომ ამიკრძალა და დამემუქრა ჩემი დის გამოყენებით .არ მეგონა შენდამი სიმპათია ამდენად თუ დამიჯდებოდა- გაავებულმა მიახალა და წავიდა. მაშომ ყველაფერი რომ გაიაზრა სწრაფად წავიდა...არ იცოდა სად მიდიოდა თავისთავად აღმოჩნდა გიორგისთან. ეზოში იდგა და ელოდა ბატონის გამოჩენას
-რა ხდება მაშენკა? ნინამ მითხრა გელოდ...- ლოყა მოულოდნელმა გარტყმამ რომ აუწვა წინადადება გაუწყდა. თავი გვერდზე გადაუქანდა ისე დაარტყა ტვილდიანმა ,ლოყაზე ხელი ჩამოისვა და გვერდულად გაიღიმა აელვებული თვალებით გახედა ქალბატონს ისიც ისე უმზერდა კარგს არაფერს უმზადებდა აშკარად
-გიკრზალავ ჩემს ცხოვრებაში ჩარევას,ნებისმიერ ქმედებას რაც ჩემს სახელს უკავშირდება და გეყოს ეს არაადამიანური ქცევა ! შენი საქმე არ არის მე ვის მოვწონვარ და ვის ვუყვარვარ... არ გაქ უფლება საქმეები ურჩიო ხალხს და ცხოვრება აურიო
-რამდენ წამში დამშვიდდები დაახლოებით ... ნელ-ნელა გარტყმისგან მიყენებული ტკივილი ბრაზში მეზრდება და მეშინია არ დაგაზარალო
-ფეხ... რა გემართება დიდი სიამოვნებით დაგარტყამდი კიდე..მანამ სანამ არ შეეშვებოდი ამ სულელურ ქცევას
-მცემდი? ვფიქრობ არანორმალური ქცევა გამოვიდოდა შენგან და ამ წამს თავად გავხარ ივ ველურს მე რომ მადარებ
-ასე მშვიდად როგორ ხარ...ახლა გინდა სიმშვიდით გამაგიჟო ხო? რატომ სცემე გიგა !
-ვინ გიგა... ეგეთს არავის ვიცნობ ადამიანების რიცხვში და შენ წარმოიდგინე უმარტივესებს ვერ ვესაუბრები
-ცინიკოსი ხარ ... საზიზღარი უგულო არსება
-ასე რატომ ბრაზობ ვერ ვიგებ... თიტქოს გიგლაზე გული შეგტკიოდეს და იწვოდე მისი სიყვარულით
-ასეთი როგორ ხარ..როგორ შეგიძლია მშვიდად იდგე და მესაუბრო ... ვნახე როგორი ნაცემი იყო რას წარმოვიდგენდი შენ თუ გააკეთე თან ერთი კვირის მერ ეიყო ისე და... ღმერთო ნამდვილი ურჩხული ხარ ...
-აღარ მორჩები ამ პანიკას? ურჩხული ვარ ხო , გავიგეთ რა გავაკეთო მერე დავტკბე და ბუნჩულა ბიჭი გავხდე? შენთვის რისი მომცემი იქნება ეს რას ითხოვ მითხარი
-უბრალოდ შემეშვი... საერთოდ დაივიწყე რომ მიცნობ
-გასაგებია შენი თხოვნა... უკაცრავად ვერ დაგივიწყებ სხვა რამეს შეგისრულებ თუ გინდა
-შენგან გათავისუფლება არ მიწერია ოდესმე?
-არა !
-რატომ.. რატომ გადამეკიდე რატომ მირევ ცხოვრებას..რატომ ამირიე თავგზა
-ნუტუ ვერ ხვდები
-ვერა და თუ მეტყვი იქნებ რამე გამოსავალი ვიპოვო მაინც
-შენ ჩემი ხარ... ყველამ იცის ეს შენს გარდა და ვერ ვხვდები როდის უნდა გაიაზრო რომ ჩემს გარდა ვერავინ შეგეხება, ვერავისთან იქნები, ვერავინ მიგისაკუთრებს . ახლა თუ სორს ვიჭერ თავს შენგან ისევ შენთვის ..არ მინდა აგაფორიაქო მაგრამ ვერ ირგებ! თავისუფლად ყოფნას ვერ ირგებ და გინდა მაინცადამაინც გამაღიზიანო დგახარ და მიბრიალებ მაგ თვალებს ,მართლა მეწურება მოთმინება თუ გინდა ხელში ჩამაკვდი გაგაცოცხლებ იგივე გზით - უცებ ამოთქვა , გადალახა მათ შორის მანძილი და ათრთოლებულ ტუჩებზე დააცხრა მაშოს. კოცნიდა მომთხოვნად, ვნებიანად ..გრძნობების ქარცეცხლში გაატარა მაშო რომელიც მართლა ჩააკვდა მგონი ხელში არ ვიცი გამოუცდელობის თუ დაბნეულობის ბრალი იყო ,მაგრამ არც წინააღმდეგობა გაუწევია და არც კოცნითვე უპასუხია. გაქვავებული თვალებგაფარტოებული იდგა და ალბათ ყველა შინაგანი მუხტი ერთად აფეთქდა როცა კოცნა შეწყვიტა ახვლედიანმა და ისევ გაარტყა,ისევ ისე ძლიერ გიორგიმ თვალებში შეხედა გაიცინა და ისევ აკოცა
-შეგიძლია მანამ გამარტყა სანამ არ დაიღლები მე კი გაკოცებ საპასუხოდ სანამ არ მომბეზრდება...იცოდე მე უფრო დიდხანს გავძლებ..მანამ სანამ ერთნაირი არ იქნება ჩვენი ქცევა - კოცნიდა და თან ეუბნებოდაუკვე გაავებულ ქალბატონს. სვანის ქალი ასე მარტივად მოსათაფლი არ აღმოჩნდა არადა ელოდა როგორც სხვა დროს ახლაც დაბნეული და მსვიდი იქნებოდა მის მკლავებში.
-გამიშვი ..როგორ ბედავ
-ღმერთო რა ჭირვეული ხარ ! აღიარე რომ მოგწონვარ..აღიარე რომ სულ ცემზე ფიქრობ გონებიდან ვერ მიგდებ ... აღიარე და ყველაფერი შეიცვლება
-რა შეიცვლება რა ... გამახვევ უარესად ბადეში და სულ მთლად ჩამითრევ ჭაობში
- ვინ გითხრა რომ ჩაგითრევ..ეს შენ შეგიძლია ამომიყვანო ყველაზე დიდ უფსკრულიდანაც კი ..შენ შეგიძლია ყველაფერი სენ მომაჯადოვე და გამაგიჟე ახლა კიდე მარწმუნებ რომ მე ვმოქმედებ შენზე და გირევ ცხოვრებას.. ეგ ყველაფერი შენ გააკეთე და ახლა იმასაც არ აღიარებ რომ გრძნობა გაქვს მერე მე ვარ არაადამიანი, შენ რომ მაწამებ ეგ არაფერია ხო? ამას მირჩევნია მცემონ დამიჯერე ასე უფრო მტკენ ვიდრე ნებისმიერი ჭრილობა
-ჯანდაბა რა გამიკეთე ასეთი.. რატომ ვერ ვუმკლავდები გულს და ეს გონებაც რატომ აჰყვა გამაგებინე
-მეც არ ვციი თორემ სენნაირ ჯიუტ სვანს არ შევიყვარებდი !
-სიყვარულს მიხსნი ახვლედიანო?
-ახლა მიხვდი? -ხელები ისევ მოხვეული ჰქონდა და უკვე გაღიმებული დაჰყურებდა ზემოდან
შემდეგ რა იქნებოდა? ბევრი რამ ბრძოლა, ჩხუბი, უარყოფითი ემოცია , ბარიერი ბევრი სიყვარული, სიცილი, ბედნიერება და სიყვარულით დამარცხებული ყველა მტერი

ესეც მესამე ნაწილი მაშოს და გიორგი ახვლედიანის ისტორია (მ&გ)