თავი 4
ჰარი
არცერთ გოგოს არ გაუჩალიჩებია ჩემთვის მსგავსი რამ, საშინლად მეშლებოდა ნერვები საკუთარ უმოქმედობაზე. ოღონდ ბიჭები არ მოვიდნენ..ვნატრულობდი გულში
-ოე ბიჭო სად ხარ? ფუ ამის დედაც მოვიდნენ, კიდევ ერთხელ ვცადე ხელების შეხსნა
-რა გჭირს ? ოთხივე ერთად შემოლაგდა, ვერ აგიღწერთ იმ ემოციას რასაც მათ სახეზე ვკითხულობდი ამ წუთებში..
-ეს რა არის? კედელზე გაკრულ პლაკატს შეხედა ზეინმა, შევნიშნე როგორ ჩაიცინა ჩუმად..
-ხელები ამიხსენი შე სირო!
-ვახ ჩემი, ეს რა დღეში ჩაუგდიხარ..მომიახლოვდა ზეინი
-ვანანებ!
-ხომ გითხარი თავიდანვე განწირული იყო წაგებისთვის ეს თამაში..კმაყოფილი იყო ნაილი
-ოე თქვენ შიგ ხოარ გაქვთ! ხელები შემიხსენითთქო ! ვიყვირე
გამწარებული ვიყავი, ხვდებოდნენ რომ ჩემთან ხუმრობა არ შეიძლებოდა.
ძლივსძლივობით წამოვდექი ფეხზე, ნაბიჯის გადადგმა გამიჭირდა, საშინლად მტკიოდა კვერცხები
-ვახ ჩემი როგორ მტკივა..
-რა გაგიკეთა ასეთი?
-ყინულები ჩამაყარა..
-არ არსებობს, გოგოც ასეთი უნდა..
-მოკეტე ლიამ! დღესვე მიიღებს სამაგიეროს!
EVELINS P.O.V.
ჯერ კიდევ ვერ ვიჯერებ რომ შევძელი, მე ეს გავაკეთე, ერთხელ და სამუდამოდ მოვაკეტინე იმ თავდაჯერებულ იდიოტს..მთელი დღე ბედნიერებას ვასხივებდი, ლეასგან გავიგე საღამოს რაღაც ღონისძიება იყო დაგეგმილი კოლეჯში, დროა მეც გავერთო, სულ ჩაკეტილ სივრცეში ხომ ვერ ვიქნები?
ჩვეულებრივ ყოველდღიურ ტანსაცმელში გამოწყობილი წავედი საღამოზე..უამრავი სტუდენტი იყო შეკრებილი, ცოცხალი მუსიკა, ცეკვები, მოდების ჩვენება, მოკლედ გართობის მოყვარულებისთვის საუკეთესო გარემო შექმნეს..
-ჰეი ძუკნა შენც აქ ხარ? ნენსი პირდაპირ ჩემსკენ წამოვიდა, კოკტეილს წრუპავდა ჭიქისგან
-ძუკნას ხმა მესმის..ჩავიცინე მე
-ჰარი სად დაკარგე? რაო პატარა მიგაგდო?
-შენუ ნერვი არ მაქვს! ორი ნაბიჯი წინ გადავდგი
-ჰეი პროვინციელო..ხმამაღლა დამიძახა -დღეს მოდების ჩვენებას ვხურავ, სცენის მიღმა დადექი და მიყურე იქნებ მერე მაინც მიხვდე რა მოყვება ჩემთან დაპირისპირებას..გადაიხარხარა და გასახდელისკენ წავიდა..
ამდენ სტუდენტში თვალებით ვეძებდი ლეას..ბრბო ორივე ხელით გავარღვიე და ჰოი საოცრებავ..ჰარი და მისი სასტავი შემოსასვლელთან დავლანდე
-აი სად დამერხა..მიმტანს ლანგარი გამოვგლიჯე და სახეზე ავიფარე
-ჰეი გოგონა რას აკეთებ..
სანამ ერთ ამბავს ატეხდა მოვასწარი ჩაკუნცხვა, ხელები იატაკზე დავაწყვე და ფოფხვით გავედი მეორე მხარეს..ათას კაცის ფეხებს შუა გავძვერი, როგორც იქნა რკინის კარი დავინახე, -მეშველა..გავიფიქრე გულში
-რამე დაგივარდა და ეძებ? გრძელი აშოლტილი ფიგურა შვნიშნე ჩემს წინ, ნელა ავაყოლე თვალი..
დოინჯშემორტყმული ამაყად იდგა და ცინიკურად მიმზერდა
-საყურე..ვიცრუე, ფეხზე წამოვდექი და ხელით შარვლის ბერტყვა დავიწყე
-აჰ ანუ საყურე...ხელები ერთმანეთში ახლართა
-თავიდან მომწყდი..
-შენ დაგავიწყდა რა გამიკეთე? ახლავე წავალთ აქედან..მაჯაში მსტაცა ხელი
-შენთან ერთად არსად წამოსვლას არ ვაპირებ, გაფრთხილებ შემეშვი თორემ უარესს დაგმართებ..
-წამოეთრიე! ძალით მექაჩებოდა
-ჰარი ჩვენი გამოსვლის დროა..შორიდან დაუძახა ქერათმიანმა
მეც დრო ვიხელთე სანამ ყურადღება გადატანილი ჰქონდა, ფეხებს შუა მაგრად ამოვცხე და გავიქეცი.
უმისამართოდ მივრბოდი, პირველივე კარი შევაღე რომ სული მომეთქვა..მაგრამ ჰოი საოცრებავ, პირდაპირ გასახდელში მოვხვდი..
-ეს ვინ არის? რატომ არ აცვია კაბა? სტუდენტები სცენაზე გადიან, სწრაფად გაუკეთედ მაკიაჟი..ხელი დამავლო და სარკის წინ სკამზე დამაგდო
-მე არ..იცით მე? არ...
-ღმერთო ეს თმა არის თუ ფანჩარი..ბოდიში ამ შედარებისთვის..გადაიხარხარა, ეტყობოდა რომ გაურკვეველი ორიენტაციის იყო..-
-ო მაი გად, სასწრაფოდ ჩემი ყუთი მომიტანედ, ეს გოგო თავს მოგვჭრის
-მე აქ არ უნდა ვიყო იცით?
-მართალია შენ აქ არ უნდა იყო, რას გიგავს ფრჩხილები? ან სახის კანი ან ეს რა გაცვია, ბოსელში ცხოვრობ?
-უკაცრავად მაგრამ..
-კაი ვხუმრობ ძევაჩკა, გამოგისწორებ ყველაფერს ცოტა დამაცადე..ერთი კარგად შემომხედა ამათვალიერა -ტანი მშვენიერი..უნაკლო..
მჭირდება მე ეს გოგო..დაუძახა კოლეგებს
ისე სწრაფად გააკეთეს ყველაფერი სიტყვა ვერ ჩავაკვეხე, გამშპაკლეს, ვაეცხნილობაც გამიკეთეს და ნახევრად ჩახსნილი კაბაც ძალით მომარგეს სხეულზე..
-აი ეს სულ სხვაა..სასწაული ვარ რა, შეხედეთ ხალხნო..გორგოლაჭებიანი სკამი დაატრიალა
-ბობ მე მზად ვარ..ნენსი შემოვარდა -ამას აქ რა უნდა? გაცოფდა
-დღევანდელ საღამოს დახურავს
-რააა პირი იმხელაზე გააღო მეგონა ჩამყლაპავდა
ისე კი მესიამოვნა სადღაც გულის სიღრმეში, ბევრი იწუწუნა მაგრამ რას შეცვლიდა? ვერც ვერაფერს..
ფარდის მიღმა სიმღერა მოისმა, ეს one directionია წიოდნენ გოგონები..
ჰარის ხმა..როგორი თბილია ღმერთო..
სიმღერის ფონზე გოგონებმა სცენაზე გასვლა დაიწყეს..
-შენ ბოლოს გახვალ..გადმომიჩურჩულა ბობმა
სანამ სცენაზე გავიდოდი ბოლოჯერ გადავიწერე პიჯვარი..
და აი უკვე გადავდგი პირველი ნაბიჯი, ჰომ და ყურადღების ცენტრში ვარ, ჩემს ბედს რა ვუთხარი ზუსტად პირისპირ მედგა ის ვისაც გავურბოდი, ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეხვდა თანაც როგორ..
გამბედაობა ეველინ გამბედაობა..
სიმღერა შეწყვიტა, თვალი გაუშტერდა პირი ოდნავ გააღო
-შენი სოლოა ! მხარი გაკრა ნაილმა..
ყველაფერი წამის მეასედებში მოხდა, მუსიკის ფონზე ჰიპ ჰოპის რამდენიმე ილეთი გავაკეთე..
***
გასახდელში შესულმა სწრაფად გადავიძვრე კაბა, ვიცოდი რომ მომძებნიდა, ჩემი ჯინსის შარვალი ამოვიცვი, თხელ მაისურს ვიცმევდი როდესაც კარზე კაკუნი ატყდა
-ჯანდაბა ის არის! ჩანთას ხელი დავავლე, შევამჩნიე როგორ ჩამოსწია სახელური, ცოტას და გააღებდა
ფანჯრიდან გადავცოცდი სახანძრო კიბე გამოვიყენე გასაქცევად..
ტრასაზე აღმოჩენილმა თავი უსაფრთხოდ ვიგრძენი, ჰარიმ თავი გადმოყო სარკმლიდან
-კიდევ ერთხელ ვაჯობე..ჩავილაპარაკე ჩემთვის
-2ით 0 სტაილს..ხმამაღლა ავძახე -let me kiss youuuuuuuuuuu, შუა ქუჩაში დავიწყე ცეკვა გამარჯვების აღსანიშნავად
-ნამდვილი გადარეულია..ტუჩის კუთხეში ჩაეცინა...გვერდით მდგომს გადაულაპარაკა.. -მაინც ვერ გაიქცევა, ვიცი რაც უნდა ვქნა..
ფანჯარას წამში მოსწყდა..
მოსაღამოვდა, ცოტა არ იყოს შემცივდა, ჟაკეტი მთელს ტანზე მოვიხურე, სახლის გზას აუჩქარებლად გავუყევი, ვგრძნობდი რომ თანდათან გამბედაობა უფრო და უფრო მემატებოდა, საკუთარი შესაძლებლობების ვირწმუნე, კიდევ არ მჯერა რომ ნენსის მაგივრად ჩვენება მე დავხურე..ხელახლა აღვიდგინე მეხსიერებაში დღეს მომხდარი ყველა ფაქტი, ტუჩის კუთხეში ჩამეღიმა..
-სად მიგეჩქარება? ჩაბნელებული ჩიხიდან გამოვარდა ჰარი, მოულოდნელად გადამიდგა წინ..
ორივე ფეხი ერთმანეთს მივადგი და ადგილზე გავშეშდი
-ჰარი? მხოლოდ ამის თქმა შევძელი
-გაგიკვირდა არა? ღმერთო რა ჩერჩეტი ხარ..მაჯაში ხელი წამავლო -2ით 0იო არა? თავი ჩემსკენ გადმოსწია
-ხალხია გამიშვი! ავფართხალდი მე
-აბა ხალხი..სად არის ხალხი? ორგვლივ მიმოიხედა, ცინიკურად საუბრობდა რაზეც ნერვები მეშლებოდა
-რაც შენ იკადრე იმის მერე კიდევ აქეთ მდებ ბრალს?
-გოგო მომისმინე ახლა კარგად..ხელი წელზე მომხვია და მის სხეულს ამაკრა -ჰარი სტაილსისთვის დაბრკოლება არ არსებობს გაიგე? სადაც მომინდება როცა მომინდება და რამდენჯერად მომინდება იმდენჯერ გიხმარ..
ფუ რა ამაზრზენია, როგორი ბინძური მეტყველება აქვს..
-როგორ ბედავ! ხელის გარტყმა ვსცადე თუმცა ჰაერშივე გამიკავა
-ზედმეტი გაგაბედინე და შეიშვნე თორემ განახებ როგორ უნდა ნერვებზე თამაში! სისხლის მოძრაობა გამიჩერდა ისე მომიჭირა ხელი
- ხარ! ამაზრზენი შენთან დაწოლას მირჩევნია გავბოზდე ვერ ვიტან შენს შეხებასაც კი..ყვირილზე გადავედი
-მოკეტე!
-სცადე და მომაკეტინე!
-წამოეთრიე, მე გასწავლი როგორი ტონით უნდა მესაუბრო..
ორივე ხელი ფეხებზე მომხვია, გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე შემომისვა ბეჭზე..
-დამსვი იდიოტო..მუშტებს ვურტყამდი ზურგზე..-ახლავე ჩამომსვი, ჰარი შენ გელაპარაკები..ისტერიკაში ჩავვარდი
-მაინც სად აპირებდი გაქცევას? როდემდე დამემალებოდი ეველინ?
ჩქარი ნაბიჯებით მიდიოდა, ხელი რამდენჯერმე წამომარტყა უკანალზე საპასუხოდ ბეჭზე მაგრად ვუბრწკინე, ფეხებს ჰაერში ვიქნევდი, ვფართხალებდი მაგრამ ამაოდ..
უკან მაბრუნებს? კი მაგრამ რატომ? კოლეჯში რა მინდა?
შენობა ჩაბნელებული იყო, დაცვაც კი არ იყო თავის პოზიციაზე, ესღა მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის...
-რას აპირებ?
-ცოტაც მოიცადე და ნახავ!
კოლეჯის შენობაში შევედით ჩამომსვა, სამაგიეროდ ორივე ხელი წელზე შემომხვია და მეორე სართულზე წამათრია..
-ვერ ეგუები იმას რომ ვიღაც უარს გეუბნება, რა იყო ჩემს გაუპატიურებას აპირებ? მისი გაჯავრება ვცადე
-მე? ჰაჰაჰაა გულიანად გაეცინა -ეგ მხოლოდ ოცნებებში შეგიძლია წარმოიდგინო, რომ არა ის სანიზლაო შენი აზრით შემოგხედავდი? ოხ ეველინ ეველინ..სახე დამიკავა, თვალებში ჩამხედა -შენნაირს დღეში ასს გავჟიმავ რომ მინდოდეს..ძალიან მშვიდად წარმოთქვა -ასმეერთედ შენ დაგამატებ მაგრამ არ მინდა! ვერ აღმაგზნებ, ფიზიკური ლტოლვა შენდამი არ მაქვს..
შევატყვე როგორ დამისველა სახე თვალიდან წამოსულმა ცრემლმა
-მაგიტომ დარჩი საწოლზე მიბმული გუშინ ხომ?
-უბრალოდ წაგებას ვერ შევეგუე ეს არის და ეს..ჯიბიდან რაღაც გასაღები ამოიღო, ერთ ერთ აუდიტორიასთან გამაჩერა, ცალი ხელი მაჯაში ჩამკიდა მეორეთი კარი გააღო
-შედი! ყველაფერი ჩაბნელებული იყო, ოდნავ მიბიძგა მეც წონასწორობა ვეღარ შევინარჩუნე და ოთახში შევვარდი..
-რის გაკეთებას აპირებ? დედა ინერვიულებს, ჰარი გეყოფა..
-ბოდიში მომიხადე! ამაყად დამიდგა პირისპირ
-რა? ღადაობ? ბოდიში? შენ შიგ გაქვს ხო?
-წესიერად იაპარაკე გოგო, გინდა თავი მომაკვლევინო?
-აქედან გასვლა მინდა..კართან მივირბინე
-ტყუილად წვალობ..დაკეტილია, ჩაიცინა ბოროტულად
-გააღე ! მკაცრად წარმოვთქვი
-ჯერ ბოდიში..
-წადი შენიც! ზურგი შევაქციე, ერთადერთი რაც მოვიფიქრე ყვირილი იყო, მთელს ხმაზე გავკიოდი -არის აქ ვინმე, გთხოვთ დამეხმარეთ, გემუდარებით..მუშტებს ვურტამდი კედელს
-ორშაბათამდე არავინ მოვა , ტყუილად იტკიებ ყელს..
-რა გინდა ჩემგან? მართლა შემეშინდა
-ბოდიშს ველი...
-არ მოგიხდი, რას იმაზ ჩემზე ძალას იხმარ?
-შენ მართლა გგონია რომ მაგას გავაკეთებ? ნელა მომიახლოვდა, ინსტიქტურად დავიწიე უკან, ასე გაგრძელდა მანამ სანამ კედელს არ მივეყრდენი ზურგით..თავი ძირს დავხარე რომ მისი სახე არ დამენახა..
-წასვლა მინდა გთხოვ...
-მთხოვ? ხელები ორივე მხრიდან მიაბჯინა კედელს, შუაში მომწყვდეული დავრჩი
-კი...
-უფრო კარგად მთხოვე!
-გაიწიე..
-არ მინდ-ბოდიშს არ მოვიხდი, პირიქით შენ აგებ პასუხს ყველაფერზე, გიჩივლებ ციხეში ჩაგსვამ..პატარა ბავშვივით დავემუქრე
-ჰაჰაჰაა აბა შენ იცი, წარმატებებს გისურვებ..
სწრაფად მომშორდა, კარი გააღო და გარეთ გაეთრა, სანამ ამოვისუნთქებდი ტკაც და გასაღები გადაატრიალა
-რას აკეთებ?
-აქ დარჩები ორშაბათამდე!
-რა? აქ? მე? სად? კი მაგრამ მე მე..საბოლოოდ ვერაფერი ვთქვი
-ბოლოჯერ გეკითხები მოიხდი ბოდიშს?
-არასდროს..საკუთარ სიამაყეს ვერ ვსძლიე
-მაშინ მშვიდობით ეველინ!
ნაბიჯების ხმა გავიგე, დარწმუნებული ვიყავი რომ მატყუებდა, არ წავიდოდა, ალბათ გარეთ ზის და მელოდება როდის ჩავუვარდები ფეხებში, ვერ მოგართვი სტაილს..
იატაკზე ჩამოვჯექი და გავისუსე იმ იმედით რომ ხმას ამოიღებდა..
ნახევარი საათი ვიყავი ასე დებიკივით, თანდათან შიშმა შემომიტია, იქნებ მართლა წავიდა? ვეღარ მოვითმინე და ტირილი დავიწყე
-გააღე გთხოვ..ცუდად ვარ გთხოვ...კარებს ჩამოვეპორწიალე...
მივხვდი რომ არ ხუმრობდა, წავიდა დამტოვა, მარტო დამტოვა....

ჰარი
ესეც ასე, არ უნდა სიამაყე შეელახოს? ხოდა იჯდება იმ სოროში..საკუთარი თავით კმაყოფილმა სწრაფად მოვწყვიტე ავტომობილი ადგილს..
ჩემს თავს რაღაც ხდებოდა ამას კარგად ვაცნობიერებდი, ბევრს ძალიან ბევრს ვფიქრობდი ამ გოგოზე..-რა მოგდის სტაილს? კითხვა დავუსვი ჩემს თავს
უნდა გავერთო მორჩა საკმარისი დრო დავკარგე..
სანამ ამ წყეულ კოლეჯში დავბრუნდებოდი ყველაფერი კარგად მიდიოდა, მაინც რა ....ა ეს საიმონი? ფანები მაკლდა თუ რეიტინგი? რა ჭირად მინდა სწავლა? თფუი ჩაგიჯვით ლოგიკაში..
მთელი გზა საკუთარ თავს ველაპარაკებოდი, დროდადრო გაბრაზებისგან საჭეს მაგრად ვურტამდი ხელს..
-ჰაზ აქ რა გინდა? გაიკვირვა ქეითმა, მისი კარის ზღურბლთან გაოფლილი ვიდექი
-ვინმე გყავს?
-არა რა ხდება? ღამის პენუარი კარგად შემოიხვია ტანზე (მაინც უნდა გავხადო და რა საჭირო იყო ეს ?)
-მომენატრე..შემომიშვებ თუ სხვასთან წავიდე?
ეშმაკურად ჩაეცინა, გვერდით გაიწია, გზა დამითმო..
კარი დაკეტილი არ ჰქონდა ბოლომდე კედელზე რომ ავაყუდე..
რმად ამოიქშინა..
-ჰარ ...
-ჩუმად! მხოლოდ კვნესის უფლებას გაძლევ გასაგებია? ზედმეტი საუბრის გარეშე!
-რატომ უხეშობ? ხელი მკრა
-შენ გინდა სექსი თუ არა?
-მინდა მაგრამ...
-მაგრამის დედამოვტყან! მოდი აქ, ჩემსკენ მთელი ძალით მოვიზიდე, ჰაერში ავიტაცე, ფეხები წელზე შემოვახვევინე და მაგიდაზე შემოვსვი, ცხოველივით ვკოცნიდი, მისი დიდი ტუჩები კბილით დავიწირე, ღამის საცვლები ტანზევე შემოვახიე, მთელს სიგრძეზე გავაწვინე, მოშიშვლებულ მკერდზე ხელები მოვუჭირე, ზემოდან დავცქეროდი მის უნაკლო ტანს..ამ წუთას რაზეც ვფიქრობდი ეს იყო დაუოკებელი სურვილი, სურვილი მისი დამორჩილებისა..
შარვლის ელვა შესაკრავი შევიხსენი, არ ჩამიხდია პირდაპირ ამოვაჭვრინე ჩემი " ბიჭი" , ზედმეტი დამუშავება არ სჭირდებოდა ისედაც მწყობრში იყო..
ქეითს ფეხები კარგად გადავუშალე, ცალი ხელით ტრუსი შემოვაგლიჯე, მოხერხებულად მოვთავსდი შუაში, ოდნავ მივაწექი, მასში შესვლა არ გამჭირვებია, ოხ ეს შეგრძნება ღმერთო როგორ მიყვარს, პირი ოდნავ გავაღე, ბიძგების სიხშირეს ვუმატე, უფრო და უფრო მეტი მინდოდა მისგან, ქალის ყრუ კვნესა გონებას მაკარგვინებდა, სიუხეშე ყველას მოსწონს თავს არ უტყდებიან თორემ გულის სირმეში ოცნებობენ ისე იხმარონ როგორც მე ვხმარობდი ამ წამს ქეითს..
სწრაფად სუნთქავდა, ჩემ სახელს უფრო და უფრო ხმამაღლა წარმოთქვამდა
-აჰ აააჰჰჰ ჰაააჰჰაარიიი.მისი სხეული ზემოდ ქვემოდ რიტმულად მოძრაობდა
-არ გაათაო გთხოვ...ამოიკვნესა
ხელი თეძოხე მოვკიდე ჩემსკენ დავქაჩე და უფრო ღრმად შევედი მასში...
მეორე დღე
გუშინდელ ღამისნათევს გვიან გამეღვიძა თანაც უცხო სახლში, დღეს ხომ კვირაა? -ღმერთო ეველინი! ფეხზე წამოვდექი ჩემი შარვალის ძებნა დავიწყე ოთახში
-გაიღვიძე ვეფხვო?
-პერანგი გაიხადე! უნდა წავიდე
-რა არ ისაუზმებ?
-დროზე!
-მე მეგონა დილის სექსი მოგწონდა..
-შენ ვერ გაიგე რა გითხარი? გუშინ თითქმის ყველა პოზაში გაგჟიმე და დღესაც სექსს მთხოვ? ნიმფომანიაკი ხარ ვიყო!
-მეწყინა! გაბრაზებულმა მესროლა თეთრი პერანგი
-ამ ჩემს ....ს!
სწრაფად ამოვიცვი ტანსაცმელი და ასე მოუწესრიგებელი გავიქეცი კოლეჯისკენ..
-ნეტავ როგორ არის ის ალქაჯი?
ადგილზე მისულმა კარი სწრაფად შევაღე..
სახეზე ფერი შემეცვალა როდესაც იატაკზე უგონოდ დაგდებული დავინახე ეველინის სათუთი სხეული
-ჯანდაბა, ღმერთო კარგად ხარ? მასთან მივირბინე, სახეზე ჩამოყრილი თმები ნელა გადავუწიე, ისეთი საყვარელი იყო ისეთი უსუსური, დაუცველი..ხმა არ გამცა, ლოყები გაყუნული ჰქონდა
მეგულებოდა..
-რამე მითხარი გადარეულო..გთხოვ ამოიღე ხმა..ხელში ფრთხილად ავიყვანე, ჯერ კიდევ უგონო მდგომარეობაში იყო...აქვე ახლოს საავადმყოფო მეგულებოდა..

***
ეველინი..
გონს ჩემთვის უცხო გარემოში მოვედი,თვალით მოვათვალიერე ყველაფერი, ნაცნობი იქ მხოლოდ ჰარი იყო, მისი დანახვისას შევკრთი
-ნუ გეშინია..გვერდით დამიმდა
-აქ რატომ ვარ? თავი წამოვწიე
-გონება დაკარგე...
-მე? სად? სანამ პასუხს მოვისმენდი ყველაფერი გამახსენდა, კიდევ უფრო მეტად გავბრაზდი, ნეტავ საერთოდ არ გამეღვიძა..

****
ორი კვირის შემდეგ
კატა და ძაღლი, აი ზუსტი შედარება
სწორედ ასეთი ურთიერთობა გვაქვს მე და ჰარის, გაუთავებელი ბრძოლა ერთმანეთთან, ნერვები მეშლება არცერთ გოგოს ხელიდან არ უშვებს, რა თქმა უნდა მან ხომ ყველაფერი უნდა გადატყნას რაც ორ ფეხზე დგას!
კოლეჯიდან 6ბავშვი შეგვარჩიეს სხვადასხვა კრიტერიუმებით, რამდენიმე დღით ლივერპულში გვიშვებდნენ ბიზნეს დავალებით..არ ვიცი როგორ მოხდა ან რა ხერხს მიმართა სტაილსმა მაგრამ ბოლო წუთს გავიგე რომ ისიც ჩასვეს სიაში..უარის თქმა უკვე აღარ შემეძლო, ოფიციალურ საბუთებზე ხელი მოწერილი მქონდა, ესეც რომ არ იყოს ვგიჟდები ფეხბურთზე, კვირასს ჩემი საყვარელი გუნდი თამაშობს ენფილდზე ლივერპულში ამიტომ იქ წასვლის შანსს ხელიდან ვერ გავუშვებდი
ტურნეს ხარჯს მთლიანად კოლეჯი ფარავდა..
იგნორი საუკეთესო საშუალება ნერვების დასაწყნარებლად, ჰარის უაზრო გამხტომებს ყურადღებას არ ვაქცევდი..პირდაპირ ჩემს თვალწინ ავტობუსშივე აბავდა გოგონებს მაგრამ ერთხელად არ შემიტყვია ეჭვიანობა ან გაბრაზება სახეზე..
სასტუმროში მოსულები ფოიეში გვაყურყუტეს, ნომრებთან დაკავშირებით გარკვეული უთანხმოება წარმოიშვა, ბავშვებმა თავისი სურვილისამებრს გადაინაწილეს ყველაფერი..
ისე გამოვიდა რომ მხოლოდ მაიკის ოთახი დარჩა თავისუფალი..
-უკაცრავაც, ყველა ოთახი დაიკავეს და მე სად დავიძინო? მივმართე კოორდინატორს
-როგორ წესით ერთი საწოლი თავისუფალი უნდა დარჩენილიყო
-საქმე ის არის რომ აქ შეყვარებული წყვილია მათ ერთად მოისურვეს დაძინება და ამიტომ ჩემი ადგილი დავუთმე
-ვერაფერს ვიზამთ სამწუხაროდ ყველა ნომერი დაკავებულია..თქვენი ერთი მეგობარი ხომ დარჩა ნომერში მარტო? არამგონია უარი გითხრათ
-კი მაგრამ ის ბიჭია..ჩუმად გავხედე მაიკს
-ვწუხვარ..თავი დამიკრა კოორდინატორმა და გამეცალა
-ახლა რა ვქნა? ბარგით ხელში შევრჩი
-ეველინ გავიგე რაზეც საუბრობდი, ნუ ქმნი პრობლემას შემიძლია ჩემი ოთახი დაგითმო მე მოვძებნი ადგილს დასაძინებლად..მომიახლოვდა მაიკი
-არა მაიკ, ის შენი ოთახია და არსად არ უნდა წახვიდე, ნუ ღელავ მომიგვარებენ პრობლემას
თვალი ჰარისკენ ჩუმად გავაპარე, ჩვენსკენ მოდიოდა, საშინლად ავნერვიულდი..
-რამე მოხდა? მაიკს დაელაპარაკა
-ბიჭო ეველინი ოთახის გარეშებდარჩა, ჩემთან ის ჯონი იყო მაგრამ თავის ძუკნასთან მოინდომა დაძინება ამიტომ ეველინი ზრდილობიანად გამოაგდო
-მართლა ეველინ? ჩემსკენ გადმოიტანა მზერა
-მართლა! ცივად მივუგე
-ევ გეუბნები პრობლემა არ იქნება, ჩემს ოთახს დაგითმობ რავი მე ყველგან შემიძლია დავიძინო ფოიეშიც კი..გაეცინა მაიკს
-მე უკეთესი ვარიანტი მაქვს..წამოვიყვირე
-მაინც?
-ორი საწოლი ხომ დგას?
-კი მერე?
-მერე რა პრობლემაა? ორივე მოვთავსდებით..ხელი მხარზე დავარტყი
-ანუ?
-ერთ ოთახში ვიყოთ, შენი სხვაგან წასვლა აუცილებლობას არ წარმოადგენს..
-რაააააააა? ჰარიმ გაოცება ვერ დამალა -შენ გოგო! მანდამაინც ჩემი ხელიდან გინდა რომ მოკვდე ამის დედამოვტყან? თავი ვეღარ მოთოკა
-ამ მასტურბატორ პიდარასტთან ერთად აპირებ ნომერში ასვლას? ხელი მაგრად მომიჭირა
-ზედმეტი მოგდის..გავაფრთხილე მე
-ზედმეტი კი არა სანამ თავპირი მივუნგრიე ამ სირს ახლავე მოშორდი..
-ოე ....ო ვისზე ამბობ? მოდჯ აქ შე ..საყელოში წვდა მაიკი
-შენ მოგიტყნავ დედდას შე ახვარო, ეველინთან დაძინება მოინდომე არა? სულ შენი ნაჩალიჩარია ეს..მუშტი მაგრად მოუქნია და იატაკზე დააგდო საცოდავი ბიჭი..
-ადექი შე სირო, მანახე რისი გაქ შენი...მუხლების რტყმევა დაუწყო..-ეველნს არ მიუახლოვდე გესმის? გამოაჯვი იმ ოთახიდან თორემ ვიყო თუარ მოგკლა!!!

როგორი იყო?? მართლა ყველას აზრი მაინტერესებს რომ ალაიქებთ კომენტარებიც დამიტოვეთ ძალიან გთხოვთ