NEVER US(თამაში LOVE) 5.3

მანქანა დაიძრა და ქუჩებს გაუყვა. მზე ჯერ კიდევ აცხუნებდა ცაზე. სანდრო ხმას არ იღებდა, რითაც მაწვალებდა. შევამჩნიე. ჩემგან უნდოდა საუბრის დაწყება და მელოდა, საკმაოდ მოთმინებით, აი ჩემში კი იწვოდა ეს ფითილი. ამ სპეკტაკლის მერე საკმაოდ ვცქმუტდი, თუმცა

ცეცხლი აინთო, თამაში დაიწყო ( სრულად )

- ცხოველივით იყო დაბმული, სულ მთლად შიშველი, სხეულ დალურჯებული, გასისხლიანებული, უგონო მდგომარეობაში, ცხოვრებაში პირველად აუკანკალდა ხელები როცა იმ თოკებს ხსნიდა გამხდარი მაჯებიდან...

Never us(თამაში"LOVE") - 5

- მედე, რაზე ჩაფიქრდი?- მხარი გამკრა ყურადგების მისაქცევად. - რაზე თამარ და დავითაშვილზე.. - აუ რაზე ვჩხუბობით ..- მიხვდა და გაეცინა. - აბა გოგო, ეგ ტრიპაჩი რამ მოგვაწონა სანათესაოს. - გემოვნებაზე არ დაობენ დაო.

Never US (თამაში "LOVE"_) - 4

გამოძინებული, რომ არ ვყოფილიყავი ალბათ, მზის შუქზე რომელიც, თვალებში მაჭყიტებდა საშინლად გავბრაზდებოდი, ახლა კი კმაყოფილად გავიზმორე და ხვნეშა ამოვუშვი, გვერდი ვიცვალე და სხეულზე კომფორტულად მოვკალათდი.

თამაში "LOVE" -3

ტკივილით ახურებული მაჯა დავიზილე და ზურგით შევბრუნდი. გვერდით მომიჯდა. ნატკენი ხელი ხელში აიღო და შეათვარიელა. - გტკივა ? - ყველაზე ბანალური კითხვა, რაც კი შეიძლება დაზარალებულს დაუსვა. კი მტკივა. - რატომ არ მიდიხარ?-მისი პაუზის შემდეგ ამის

თამაში "LOVE"

- დედა, თქვენ ერთად ხართ? წეხან რა მოხდა? იმდენად მოულოდნელად წამოიჭრა ყველასთვის საინტერესო საკითხი, რომ ჰაერში გავარდნილი სიჩუმე, მხოლოდ ჩემი ხველით და ტელევიზორის ხმით ირღვეოდა. - არა, ჩვენ არ ვართ ერთად! - კი, ერთად ვართ.

თამაში "LOVE"

- გამოსვლას არ აპირებ?! ჩახრეწილი ხმით კითხულობს და ვიცი ვინცაა. მაგრამ მე არ მეკითხება. ხომ ასეა? მე არ მეკითხება... მერე ჩემი სახელი მომესმა, თუმცა არა. უბრალოდ მომესმა, რათქმა უნდა, მომესმა. ჯანდაბა. დ**ხვიე აქედან დეა.თუ არ გამოვჩდები, წავა. და

თამაში

მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი გზები ჯერ კიდევ არ არის გადაკვეთილი, მე ვგრძნობ შენს ყოფას ყოველ ლექსში, სტროფში, ყოველ საგულდაგულოდ შერჩეულ სიტყვაში. ცხოვრების სიმფონიაში შენ ხარ კრესჩენდო, კულმინაცია, რომელიც სუნთქვაშეკრულს მტოვებს.

ცეცხლი აინთო, თამაში დაიწყო (სულ)

ტბის ზედაპირი სარკესავით ირეკლავდა ზეცას.ჩამობურული ნაძვები გვირგვინივით ერტყა წყლის გამჭვირვალე სივრცეს. ისეთი მყუდროება სუფევდა ირგვლივ, რომ ვერავინ წარმოიდგენდა, თუ ეს სამოთხის მსგავსი მიდამო, ამ ლამაზი ნიღბის მიღმა სისხლიან საიდუმლოს წლების

ბედის თამაში (პირველი თავი)

–არ მჯერა ნეა,რომ ეს საქმე დასრულდა ჩვენს სასიკეთოდ.გახარებული ქერა ბიჭი ქუჩაში ბოლო ხმაზე ყვიროდა და აქეთ იქით დადიოდა. –არც მე,ბოლო წუთამდე კი გვაწვალა ამ კაცმა და რავიცი...სიცილით მიუგო შავგვრემანმა გოგომ –ხო მაგრამ სანამ სასამართლოს ფურცელი არ