კონსტანტინე მათკენ დაიძრა,ალექსანდრეც მას მიჰყვა იმ ცოლ-ქმართან მივიდნენ და ლაპარაკი დაუწყეს,კაცს წარბები შეეკრა და ხმამაღლა დაუწო ლაპარაკი,ალექსანდრემ კი მუშტი უთავაზა,ყველა შეცბა არ ელოდნენ ალექსანდრესგან ამას კაცი წამოდგა და მანაც დაარტყა ჩხუბში მამაც ჩაება ყველა აშველებდა მე კი ჩემთვის კუთხეში ვიდექი,გაოცებისგან პირი ღია დამრჩა, უცბად ვიგრძენი რომ ვიღაცამ ხელში ჩამჭიდა და სადღაც წამიყვანა,ხმას ვერ ვიღებდი უბრალოდ მივყვებოდი მას,მანქანაში ჩამსვა,თვითონ კი გვერდით მომიჯდა,მანქანა დაქოქა მხოლოდ ახლა მოვედი აზრზე და დავუყვირე
-ვინ ხარ??
-...
-შენ გეკითხები ვინ ხარ?!
-გირჩევნია ჩუმად იყო
-რაა?ვინ ხარ?შენ გეკითხები ვინ ხარ?
პასუხი ისევ ვერ მივიღე გაბრაზებული მოვიბუსე და ფანჯარას მივადე თავი, სახე დაფარული ჰქონდა შავი კაპიშონი ეხურა და ვერ ვხედავდი მის სახეს,რამდენჯერმე შევეცადე მისი სახის დანახვა მაგრამ ამაოდ ბოლოს მანქანა გააჩერა სადღაც ტყეში ვიყავით,საოცარი გარემო იყო იქვე პატარა კოტეჯიც იდგა მანქანიდდან გადავიდა და სახლისკენ დაიძრა უცებ მობრუნდა და შემომხედა მისი სახე კიდევ ვერ დავინახე
-არ აპირებ გადმოსვლას?
-არა!
-როგორ არა გადმოხვალ!
-ვერ დამაძალებ
-ასე გგონია?!
მანქანის კარი გააღო ფეხებში მწვდა და მხარზე გადამიკიდა
-გამიშვი იდიოტო,მხეცო,საქონელო,საზიზღარო.
-ტყუილქდ კივიხარ,აქ მაინც ვერავინ გაიგებს შენ კივილს მგლების გარდა
-რაა?აქ მგლებიც არიან?
-კი და თუარ გაჩუმდები გარეთ დაგტოვებ და მგლები შეგჭამენ
გავჩუმდი და ხმა არ ამომიღია მივყავდი,უცებ კაპიშონი მოვხადე მისი სახე არ დამინახავს საში რომ შევედით დივანზე დამაგდო თვითონ კი სამზარეულოსკენ წავიდა მე ავდექი და მას გავყევი,ზურგით იდგა და რაღაცას აკეთებდა,მოვატრიალე და რას ვხედაავ,ეს ის იდიოტია მე რომ კინაღამ გამიტანა
-შეენ? შეენ? შე იდიოტო შენ ხარ?? საზიზღარო,იდიოტო,საქონელო,დებილო...
-მორჩი ჯღავილს,ღმერთო რა ჯიუტი ხაარ!
-ჯიუტიი? კიდევ მევარ ჯიუტიი? ჯერ კიანღამ გამიტანე მერე რანაირად მელაპარაკე ახლა კი,მომიტაცე და აქ შუაგულ ტყეში მომიყვანე
-ჯერ 1.ჩემი კიარა შენი ბრალი იყო არც იხედებოდი მანქანა მოდიოდა თუ არა,მერე 2.მე არ დამიწია ჩხუბი შენ დამიწყე,და მერე 3.არ მომიტაცებიხარ შენ თვითონ გამომყევი
-რაა ანუ მე ვარ ყველაფერში დამნაშავე? არაა ხედაავ კიდე მე მეუბნება დამნაშავე ხარო,ხო ხარ ახლა მაგრად საცე...
მაცოცა,მაკოცა ჩემი პირველი კოცნა მომპარა,მაგრამ ეს იმდენად სასიამოვნო იყო იმდენად კარგი რომ კოცნაში ავყევი და თმაში ხელი შევუცურე,უცებ აზრზე მოვედი და მოვიშორე
-კიდევ თუ დაიწყებ წუწუნს ასე გაგაჩუმებ. ირონიულად გამიღიმა და თვალი ჩამიკრა
-იდიოტო,საზიზღარო ვერ გიტან!
-ხო,ვერმიტან და კოცნაშიც იმიტომ ამყევი ჰო?!
-რამდენს ბედაავ?!
-თუარ გაჩუმდები იცი რასაც ვიზამ
მეკი გაბრაზებული მოვიბუსე და დივანზე დავეშვი,თვითონ კი ჭამას შეუდგა.ცოტა ხნის მერე კი ადგა და კიბეებისკენ დაიძრა
-მე დასაძინებლად მივდივარ!
-რაა მეე? მე სად დავიძინო
-წამომყევი და გამახებ
მეც ავდექი და გავყევი მეორე სართულზე მარტო ერთი ოთახი იყო იქაც ერთი 2საწოლიანი საწოლი იდგა.
-რაა? ერთადა უნდა დავიძინოოთ?
-რამე საწინააღმდეგო გააქვს?
-დიახ მაქვს,არ ვაპირებ ვიღაც მუტრუკთან ერთად დაძინებას ერთ საწოლში
-შენი ნებაა
მითხრა, კარადიდან პიჟამა გამოიღო და გახდა დაიეყო მეკი უხერხულად შევიშმუშნე და ყურადღება არ მივაქციე,საწოლში შეწვა და კომფორტულად მოეწყო სხვა გზა არ მქონდა,მეც უნდა დავწოლილიყავი
-შეიძლება შენი პიჟამა ვითხოვო?
-აუფ და ამას შენ ამბოოობ?
-კარგი რაა ძალიან დავიღალე,თან ესკაბაც არ მაძლევს საშუალებას რომ ვიმოზრავო
-კარგი, კარადაში დევს და აიღე

-არ გახვაალ?
-რატომ უნდა გავიდე, ჩემი სახლია და თუ მინდა გიყურებ კიდევაც
-რაა თავხედო!არ გამოიხედო იცოდე!
-როგორ გეკადრებათ.გაეღიმა და გადაბრუნდა
გამოვიცვალე და გვედრით მივუწექი,უცებ საშონელი თავსხმა წვიმა ამოვარდა ჭექა-ქუხილიც მოჰყვა მეკი მისი ძალიან მეშინოდა,ბავშვობაში როდესაც ჭექა-ქუხილი იქნებოდა დედასთან გავრბოდი დედა კი მიმღეროდა და თავზე მეფეროებოდა. ამჯერად მართლა ძალიან შემეშინდა.
-შეგიძლია რამეზე მელაპარაკო?
-რაა?
-ჭექა-ქუხილის მეშინია
-რაა?მართლა რა ბავშვი ხარ!
-ბავშვი არ ვარ!უბრალოდ დახმარება გთხოვე
-თუ ჩახუტება გინდა შეგიძლია პირდაპირ მოთხრა
მკვლელი თვალებით შევხედე მას კი ჩაეღიმა,გაბრაზებული გადავბრუნდი და შევეცადე ხმებისთვის ყურადღება არ მიმეაცია
-კარგი მოდი ჩემთან
-არმინდა!
-მოდი,მოდი
მოვიდა და ჩამეხუტა,ავხედე და მისი ღრმა თაფლისფერი თვალები, ყავისფერი თმები ხორბლისფერი კანი,და კურნოსა ცხვირს დავაკვირდი
მის მკლავებსში ჩამეძინა,მაგრამ მაინც ვგრძნობდი თმაზე მეფერებოდა...

ჩემო საყვარლებოოო იმედია მოგეწონებათ, ველოდები თქვენ კომენტარეებს