უკვე ძალიან ნასვამები ყვნენ წასვლა, რომ დავაპირეთ მე კი სასმელი არ დამილევია რადგან არ მიყვარს დალევა მომიწია საჭესთან მე დავმჯდარიყავი ლაზარემ მომახსენა, რომ დამიანე ჩვენთან იცხოვრბდა სანამ, მის სახლში რემონტი არ დასრულდებოდა ჩვენც მივედით სახლდი როგორეაც ავიტანე ორი მთა კაცი სახლამდე და დივანზე დავსვი , დედას და მამას უკვე ეძინათ მეც ერთი სული მქონდა როდის ჩავეშვრბოდი ჩემ რბილ საწოლში ფიქრებიდან დამიანეს ბოხმა ხმამ გამომიყვანა : -უკაცრავად თაია ხომ ?
-დიახ გისმენთ
-თქვენობით ნუ მელაპარაკები თორემ თავი 80 წლის პაპა მგონია
-კარგი დამიანე გისმენ
-შენზე ლაზარე ბევრს მიყვებოდა მაგრამ არ მეგონა ასეთი ლამაზი თუ იყავი
ამ დროს ლაზარემ წამოყო თავი - თაიკოო მიდი შენ რო იცი ისეთი ყავა გაგვიკეთე რა
-კარგით მაგრამ თუ მწარე ან მჟავე იყო ჩემი ბრალი არარის გავეღრიჭე და სამზარეულოში გავედი ყავის მოსადუღებლად
,მალევე გავიგონე ნაბიჯების ხმა დამიანე დალაზარე ერთმანეთს ეჭიდებოდნენ და ისე მოდიოდნენ მათ შემხედვარე თავი ვეღარ შევიკავე და ისეთი სიცილი დავიწყე რამის მეზობლები დავაღვიძე ბევრი ვილაპარაკეთ და მალევე დავიშალეთ, როგორც იქნა დავწექი ჩემს ნანატრ საწოლში და დამიანეზე დავიწყე ფიქრი საყვარელი ბიჭია , მხიარული და კონტაკტური ადვილად გამოვნახეთ საერთო ენა ამ ფიქრებში ნელ-ნელა ჩამეძინა ...დილით დედიკოს ხმამ გამაღვიძა ადექი გელოდებიანო საათს რომ დავხედე პირველი ხდებოდა ავდექი მოვწესრიგდი და გავედი