საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (თავი 12)
უცებ კარზე საშინელი ბრახუნი მესმის და შეშინებულს ხელიდან ჭიქა მივარდება, კარისკენ სწრაფად მაგრამ ამავდროულად დაძაბულად და ფრთხილად მივდივარ კარს ვაღებ და დემეტრე სახეწაშლილი შემოდის სახლში. არა კი არ შემოვიდა შემოვარდა. გამწარებული რაც კი ხელში ხვდება ყველაფერს ლეწავს მე წინ დავუდექი და რაზეც ხელს წაიღებდა ყველაფერს ვაცლიდი ბოლოს ხელებში ადგილი აღარ დამრჩა სხვა რამეც რომ ამეღო და ყველაფერი დაიმტვრა დემეტრემ საძინებლის კარი კი არ გააღო შეანგრია და ასევე დიდი ძალით მოიჯახუნა. ნივთები დავაწყვე და მშვიდად წავედი საძინებლისკენ, კარი შევაღე შევედი და დემეტრეს შეშინებულმა შევხედე -შეგიძლია მითხრა რა ხდება? ძალიან მშვიდად და სიფრთხილით შევეკითხე მას რომ უფრო არ გაბრაზებულიყო, უცებ ხელში ამიყვანა და სამზარეულოში გამიყვანა მაგიდაზე ამსვა და კოცნა დამიწყო, ერთი ხელი წელზე მომხვია და მეორეს თმაზე მისვამდა, ცალი ხელით მეც მოვეხვიე -ასე მალე გაგიარა სიბრაზემ ვიკითხე და კოცნა გავაგრძელე -არ აქვს მნიშვნელობა მიპასუხა და ისევ გავაგრძელეთ -არა არ შემიძლია ვერ ვისვენებ, მითხარი რა ხდება -არაფერი პატარავ, არაფერი! თქვა ოდნავ მომშორდა და ხელი თმაში შეიცურა -წავალ წყალს გადავივლებ თქვა და სააბაზანოსკენ წავიდა, იმედია უფრო მეტად არ გამიბრაზებია, მაგრამ ისე მაინტერესებს რა ხდება, იქნებ მეც მეხება დივანზე ვიჯექი და ვფიქრობდი. ბოლოს წამოვდექიდა საძინებლისკენ წავედი თავი დაბლა მქონდა დახრილი და ისე მივდიოდი, უცებ მყარ სველ სხეულს რომ დავეჯახე ავიხედე და დემეტრე მომღიმარი მიყურებდა, მის ტანზე მიკრული ვიყავი ხელები წელზე მომიჭირა და ძლიერად მიმიხუტა საძინებლისკენ უკუსვლით წამიყვანა, შემდეგ ერთი ხელი გამიშვა კარი შეაღო შემიყვანა და საწოლზე დამაგდო, მაისური გადამაძრო და კოცნა დამიწყო ხან მკოცნიდა, ხან მეფერებოდა... ბოლოს ორივემ ჩავიცვით დემეტრემ მაისური მე პერანგი და ლოგინში შევწექით ერთმანეთს ღიმილით ვუყურებდით და მე ეს სიმშვიდე დავარღვიე -დემეტრე რა ხდება? -პატარავ არაფერი არაფერი დაღლილი სახით შემომხედა და ამოისუნთქა -ის მაინც მითხარი მე მეხება თუ არა? -არა შენ არ გეხება და დაივიწყე რა თქვა გაიღიმა უცებ წამოხტა ხელში ბალიში აიღო და გაგუდვა დამიწყო მე ბალიშს ხელებს ვურტყავდი და ორივე ვიცინოდით -მაცადე ეხა ეას გიზამ! დავიყვირე ბალიში წავართვი და ახლა მე დავუწყე გაგუდვა. ბოლოს ბალიშს ვექაჩებოდით ხან ერთი გავწევდით ერთ მხარეს ხან მეორე, იმდენი ვქენით გავხიეთ -უი თქვა დემეტრემ და ხმამაღლა გაიცინა როცა მთელს ოთახში დაყრილი ბუმბულები დაინახა მეც სიცილი დავიწყე, მერე ამ ბუმბულებით ისე ვთამაშობდით როგორც თოვლით არ გამოგვდიოდა მაგრამ უფრო მეტად ორიგინალური და სახალისო იყო ვიდრე თოვლი. მერე როგორც იქნა დავალაგეთ ოთახი -დემეტრე მეძინება -დაიძინე მერე თქვა და გაიცინა. ძილში ვიგრძენი როგორ მახოცა დემეტრემ, მაგრამ არ გამეღვიძა, ცოტა ხნის შემდეგ წყალი მომინდა და ადგომას ვაპირებდი დემეტრე საწოლში რომ არ დამხვდა... შეშინებული წამოვხტი საწოლიდან, ხალათი მოვიცვი, ტელეფონი ავიღე რომ გამენათებინა და მისაღებში გავედი, სიბნელე იყო და არფერი ჩანდა შუქი ავანთე და დავიკივლე... დემეტრე სკამზე დაბმული იჯდა და ვიგაც ბიჭს დანა ქონდა მის ყელთან მიტანილი. შეშინებული ვერ ვხვდებოდი რა უნდა გამეკეთებინა -წამომყევი თორემ... მითხრა მკაცრი ტონით და დანას დახედა -თთანნახმა ვარრ ძლივს ამოვღერღე სიტყვები, უცებ დემეტრემ თავი გააქნია არ წახვიდეო და უკვე არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა უცებ ხელში ლარნაკი ავიღე და უცნობისკენ მივიწევდი თავზე ვიღაცამ რაღაც რომ ჩამომაფარა... თვალებს ვახელ მაგრამ ეს არაფერს ცვლის ისევ ისეთივე სიბნელეა არაფერი მახსოვს იმის შემდეგ ვიღაცამ თავზე რაღაც რომ ჩამომაფარა საწოლიდან წამოდგომა ვცადე მაგრამ დაბმული ვიყავი უცებ ხმამაღლა დავიყვირე -დემეტრე! და მოულოდნელად კარი გაიღო კარიდან სინათლე შემოვიდა და კედელზე მამაკაცის ჩრდილი გამოისახა -ვინ ხარ? ვიკითხე ჩურჩულით -შაკო მიპასუხა ხმამაღალი ბოხი ხმით. ეს ვინღაა? ოთახში შემოვიდა შუქი აანთო და ჩემი საწოლის გვერდით მდგომ სკამზე დაჯდა -მე არ გეცნობი? რა გასაკვირია? მაგრამ დარწმუნებული ვარ ესენი გეცნობიან ოთახში აკო და ლაშა შემოვიდნენ მათ დანახვაზე ტანში ჟრუანტელმა დამიარა -ამ ბიჭებს შენ უყვარდი ახლა მე მომწონხარ მაგრამ ოდნავ არ მიყვარხარ არც კი იფიქრო რომ მიყვარხარ უბრალოდ მორიგი "გოგო" მინდა იყო. და აი ამ გოგოს ცამეტი წლიდან უყვარს დემეტრე. ვიღაც შაკომ ხელი კარისკენ გაიშვირა და ნენე ანჯაფარიძე შემოვიდა -ყოველთვის მინდოდა მეცემა დემეტრეს შეყვარებული და როდესაც შაკომ ამის საშვალება მომცა პირდაპირ გამოვიქეცი ცინიკურად გაიღიმა და სახეში სილა გამაწნა მერე აქეთ იქით მუშტების რტყმა დამიწყო ბოლოს თავში ისე ძლიერად ჩამარტყა გავითიშე. რომ გამოვფხიზლდი ბნელ ოთახში ისევ მარტო ვიყავი და ამჯერად დაბმული არ ვყოფილვარ, ფრთხილად წამოვდექი და კარისკენ ჩუმად წავედი, სახელურიც ჩუმად ჩამოვწიე და ფეხისწვერებით გავიპარე გასასვლელამდე, უცებ ვიღაცამ მხარზე ხელი მომიჭირა -ჩვენს მახინჯ გოგოს გაქცევა უნდა სიცილი დაიწყო ნენემ -მოკეტე ბ**ო ვუთხარი და სახეში შევაფურთხე ხელი გამიშვა და მოიწმინდა გაცეცხლებული მიყურებდა დაიკივლა და ამ დროს თავში ისე ძლიერად ჩავარტყი ძირს დავარდა სწრაფად გავაღე კარი და გავიქეცი წვიმდა და სულ სველი ვიყავი არ ვიცი საიდან მომეცა ძალა როდესაც ჩავარტყი, როდესაც შევაფურთხე ან როცა ბო*ი დავუძახე, უცებ ჩამეღიმა მივიხედ-მოვიხედე და გამიმართლა ბათუმში ბიყავი სასწრაფოდ ჩაჯექი ტაქსში და დემეტრესთან წავედი. კარი შევაღე და დემეტრემ რომ დამინახა ღიმილით გამოიქცა ჩემსკენ თვალები სულ ჩაშავებული ჰქონდა ალბათ საერთოდ არ უძინია ჩამეხუტა მაგრამ უცებ მომშორდა და მითხრა -პატარავ უნდა დავშორდეთ -რა? სახე წამეშალა მის ნათქვამზე -კიდევ ბევრი ცუდი მოხდება თუ ერთად ვიქნებით არ მინდა დაშავდე -დემეტრე მე არაფერი მომივა ცრემლი წამომივიდა რომელიც დემეტრემ ცერით მომწმინდა -ვიცი რომ არ გინდა პატარავ, არც მე მინდა -თუ არ გინდა მაშინ რატომ... დემეტრემ ლაპარაკი შემაწყვეტინა ტუჩებზე თითი მომადო და თვითონ გააგრძელა -საჭიროა მოვეხვიე და ტირილი დავიწყე -არ გთხოვ არა! ვყვიროდი დემეტრემ თავზე ხელი გადამისვა და მითხრა -დამიჯერე ასე ჯობია ცრემლი მასაც წამოუვიდა -მაშინ მითხარი რომ არ გიყვარვარ ვუთხარი და თავი სწერვა გოგო მეგონა მაგრამ მხოლოდ ამ შემთხვევაში დავშორდებოდი დემეტრეს -არ მიყვარხარ თავდახრილმა მითხრა ეს -თვალებში მიყურე თავი სერიალში მეგონა ამ სისულელეებს რომ ვამბობდი რომ დადგებიან ხოლმე და დაიწყებენ ან მე ან ის და რაღაცეებს მაგრამ ვერ ვაცნობიერებდი ამ წუთას რას ვამბობდი -მიყვარხარ და როგორ გითხრა არ მიყვარხართქო! გაბრაზებულმა შემომხედა დემეტრემ -კარგი ვთქვი ჩახლეჩილი ხმით და სახლიდან გამოვედი დახურულ კარს მივეყრდენი ჩავიკეცე და ტირილი დავიწყე, უცებ დემეტრემ კარი გააღო და მეც წამოვხტი -არ მინდა დასველდე მითხრა და ხელში ქოლგა მომაწოდა მოულოდნელად ვერც კი გავაცნობიერე ისე ვაკოცე დემეტრემ ცრემლი მოიწმინდა და კარი მოხურა გაშეშებული ვიდექი კართან ეს დემეტრეს საქციელს არ გავდა ახლა წესით ხელში ამიყვანდა და კოცნას გააგრძელებდა... გონზე რომ მოვედი წამოვედი და ფანჯარასთან მივედი დემეტრეც იქ იდგა და მიყურებდა ხელები ორივემ ფანჯარაზე მივადეთ და ასე ვცდილობდით ერთმანეთთან შეხებას, ჩვენ მხოლოდ მინა გავშორებდა ერთმანეთისგან მაგრამ ისეთი შეგრძნება მქონდა თუ ახლა ერთად ვიქნებოდით სქელი კედელი დაგვაშორებდა ერთმანეთისგან. ინსტიქტურად, ერთდროულად ორივემ გული დავხატეთ ფანჯარაზე და ორივეს ერთდროულად წამოგვივიდა ცრემლი. მოვშორდი ფანჯარას და წავედი ქოხთან იმ ქოხთან სადაც დემეტრემ პირველად გამიკეთა სიურპრიზი როგორ მინდა ახლაც ის დრო იყოს... ქოცის კიბეებთავ ვიჯექი თავი ხელებში მქონდა ჩარგული და ვტიროდი უცებ ბიჭის საყვარელი ხმა გავიგე -შემიძლია რამით შენი დახმარება? ავხედე მხრები ავიჩეჩე და თავი ისევ ფეხებში ჩავრგე -ნიკა მითხრა გვერძე მომიჯდა და გაიღიმა -ნატალი... _______________________________________ მოთხრობას ნაკლები გამოხმაურებაა აქვს და შეწყვეტას ვფიქრობ???? ამიტომ გთხოვთ თქვით მოგწონთ თუ არა და დიდი ბოდიშით რომ ვაგვიანებ???????????? |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
