-ნიკა!-შეძახილმა გამოაფხიზლა დილით სააკაძის ქუჩა.
-ნიკუ!-წუთის მერე მეორე ძახილი მიჰყვა..
წარბშეხრილმა მოკეტა ფანჯარა მამაკაცმა..
წამიერად, მაგრამ,მაინც გახედა გუჩაში მდგარ ახალგაზრდა,დაბნეულ ქალს.
წამდაუწუმ რომ იძახდა მიცვალებულის სახელს..
___
-ნიკა ხომ არ გინახავთ?- დილაადრიან გამოსულ მეზობელს გადაეღობა თმაგაწეწილი,უძინარი თვალებით.
-ნიკა?-ხმა ჩაუწყა.-არა,არ მინახავს..-ისევ მოატყუა,უკვე მერამდენედ..
-სად წავიდა ასე ადრიანად..იქნებ მიმატოვა?-სახეაშლილი ჩააფრინდა მკლავებში ასაკოვან ქალს..
-ხომ იცი როგორ უყვარხარ,ნინო,არ მიგატოვებდა..
-ჰო..-თავი მძიმედ ჩახარა და,ამოილაპარაკა-ვუყვარვარ,არ მიმატოვებდა..-სახე გაუცისკროვნდა და,სახლისკენ შებრუნდა..
___
-ნიკა მოვა,საჭმელი უნდა დავახვედრო-წინდაუკან მოჰყვა სიარულს სამზარეულოში.
კარადები რიგრიგობით გამოაღო და,გაზქურაზე დადგა ტაფა.
უჯრიდან ერთი ცალი დამჭკნარი,ობ მოკიდებული კარტოფილი გამოიღო და,დაუჭრელად დადო.
სკამზე მოწყვეტით ჩამოჯდა და,გაზის ცისფერ ალს თვალი გაუსწორა.
___
***
-სამწუხაროდ,მისი გადარჩენა ვერ მოხერხდა,ვწუხვარ-თავ ჩახრილი გამოვიდა საავადმყოფოს ფოიეში ასაკოვანი ექიმი და,ნაღვლიანად გადახედა შეკრებილ ხალხს.
გაგონილი იმდენად დაუჯერებელი იყო,წუთით რეაგირებაც კი არ ჰქონია..
იმდენად სჯეროდა რომ,გადარჩებოდა,სასიხარულო ამბავი ეგონა და,გაღიმებული უყურებდა დამწუხრებულ ექიმს.
კივილმა რომ შეძრათელი ფოიე,მხოლოდ მაშინ მიხვდა,თავზე რომ ჩამოექცა მთელი ცხოვრება და,სრულიად მარტო რომ დარჩა..
-ნიკა!-განწირულმა დაიყვირა და,გონწასული ჩაიკეცა.
იმ დღეს უკანასკნელად იგრძნო გაუსაძლისი ტკივილი..
მეორე დღეს ყველამ გაიგო..
-ნინო გაგიჟდაო..
__
-რა გატირებთ,კარგადაა ნიკუშა,ხომ არ მომკვდარა..-გაბრაზებული უყვიროდა ყველას და,მათ შეჩერებას ცდილობდა...
არ ჩერდებოდნენ..
-ნიკუ,გაიღვიძე,უკვე მესამე დღეა გძინავს..-გაბრაზებულმა დახედა გაფითრებულ მამაკაცს და,გაყინულ ლოყებზე ფრთხილად აკოცა.-ნახე,სტუმრები გვყავს..-ღიმილით გადახედა შავებში შემოსილ ჭირისუფლებს და,ისევ მას დახედა.
-ჩემი ნიკუშა,ნიკუ,მიყვარხაარ-ხმადაბლა ჩაილაპარაკა და ნაზად ჩამოუსვა უსიცოცხლო ღაწვებს ხელი.
__
წამითაც არ გააკარეს მიცვალებულს დაკრძალვაზე.
უხეშად მოიშორეს ქალის სუსტი სხეული და,ათასი პასუხგაუცემელი კითხვები დაუტოვეს.
-სადარის ნიკა?-იმ დღის შემდეგ,ყოველდღიურობად იქცა სააკაძეზე ახალგაზრდა ქალის კითხვით სავსე მზერა.
__
***
ფრთხილად გადმოდგა გაშავებული ტაფა ქურიდან და,დანახშირებული კარტოფილი ბედნიერმა დადო თეფშზე.
-ძალიან დაიღალე ნიკუ?-უმისამართოდ გაიხედა და,სივრცეს კითხა..
თითქოს პასუხი მიიღოო,ხმამაღლა გაიცინა და,თეფში მაგიდაზე დადო.
-გემრიელად მიირთვი.-ჩამოჯდა და,მოპირდაპირე სკამს გაბადრულმა გახედა.
წუთით გაუნძრევლად იჯდა და,თვალს არ აცილებდა სიცარიელეს..
-რატომ არ ჭამ ნიკა?-ბედნიერება სიბრაზემ ჩაანაცვლა და,წარბებ შეკრული იყო გარინდული პასუხის მოლოდინში.
-სადმე ჭამე ნიკა?
მიღალატე ნიკა?
სხვამ გაჭამა,ნიკა?!-ხმაჩახლეჩილი ყვიროდა და
მიყოლებით ისვრიდა თეფშებს..
მსხვრევის ხმა კარგად ესმოდა სახლის გარეთ მეზობლებს,მაგრამ,არავინ შესულა..
-შენ არ მეფიცებოდი სიყვარულს?
უნამუსო!
გარეწარო!
-ყვირილს განაგრძობდა და,უმისამართოდ ისვროდა ბასრ ნივთებს..
წამიერად გაჩუმდებოდა ხოლმე,თითქოს საწინააღმდეგო მართლებას ისმენდა..
მაგრამ,ისტერიკა. არუნელდებოდა..
მხოლოდ მაშინ დამშვიდდა,დასამსხვრევი რომ ვეღარაფერი ნახა..
ფრთხილად აარიდა სხეული მიმოფანტულ თეფშებს და,თითქოს არეულობას თავი დააღწიაო,სახლიდან უკანმოუხედავად გავიდა..
___
-აქ რა გინდა,ნინო?-ეზოში იჯდა,მარტოდმარტო,მეზობელის ბავავი რომ მიუახლოვდა..
სახეზე ირონია გამოხატვოდა,თვალები ავად უელავდა.
-ნიკას ველოდები-ღიმილით ახედა ბიჭს..
-ნიკა მოკვდა,ნინო,რა ვეღარ გაიგე?-ხმამაღლა დაუყვირა და ჩქარი ნაბიჯებით გაეცალა ელდანაკვრალ ქალს..
-ნიკა მოკვდა?-შეღონებულმა ამოიხავლა და,წამოდგომა სცადა.
ვერ შეძლო..
ძალა გამოცლილი ასფალტზე ჩაემხო.
ხოხვით დაიძრა თავმოყრილი მეზობლებისკენ და,პასუხის მოლოდინში გაირინდა.
ტკივილით დაღარვოდა სახე და,გულზე მწარედ იჭერდა ხელს..
ტკივილისგან ოთხმაგად მოიკეცა..
სასოწარკვეთილი იშვერდა ხელს ხალხისკენ,მაგრამ,ამაოდ..
ირონიულად უყურებდნენ..
მისკენ არ იწევდნენ..
ბიჭს ტაშით შეხვდა სეგობრო და,შორიახლოს იდგნენ,სეირს უყურებდნენ.
-ნიკა მოკვდა?-ისევ ამოიხავლა მთელი ხმით.
-არა ნინო,-მოულოდნელად გაარღვია ხალხი ასაკოვანმა ქალმა,ის იყო,დილით რომ დაამშვიდა,ნიკა არ გიღალატებდაო..
ფრთხილი ნაბიჯით მიუახლოვდა და,გაჭირვებით წამოაყენა ფეხზე.
ნაზად შეეხო ნატანჯ სახეზე და,ცრემლებით დაღარულ ღაწვებზე ნაოჭიანი ხელი დაუსვა..
-ნიკა ხომ სამსახურშია ნინო,აბა გაიხსენე..-აკანკალებული ხმით ჰკითხა და,მხარში ამოუდგა..
-ჯერ მხოლოდ პირველი საათია,ნიკა კი ექვსზე ამთავრებს მუშაობას-ლაპარაკს განაგრძობდა და,დამშვიდებული გოგო სახლისკენ მიჰყავდა.
-ხომ იცი ხალხი რა ბოროტია,სხვისი უბედურება ულხინთ,შენი გამწარებაუნდათ,გაუბედურება და,მაგიტომ მოგატყუეს ნიკას სიკვდილი-სახლის კარი შეაღო და,ნაომარი ველივით მოწყობილ სამზარეულოს განგებ აუარა გვერდი,საძინებლის კარი შეაღო და საწოლზე წამოაწვინა.
-დაისვენე ნინო,დაიძინე,დამშვიდდი-ნაზად გადაუსვა აწეწილ თმებზე ხელი და,მანამ არ გაიმძრა ადგილიდან,სანამ არ დარწმუნდა,რომ გოგოს ღრმად ეძინა..
ოთახის კარები ფრთხილად გამოხურა და გულაჩქარებული გავიდა სახლიდან.
სეირის მაყურებლები ჯერ კიდევ არ დაშლილიყვნენ.
ჯერ კიდევ იდგნენ ჯგუფად და,სიცილით იხსენებდნენ მომხდარს..
-თქვენ ადამიანები ხართ?
-ნელი,მაგრამ,მტკიცე ნაბიჯით მიუახლოვდა მეზობლებს.
-თქვენ სიცოცხლის ღირსები ხაართ?-აკანკალებულ ხმას საგრძნობლად აუწია და, ჯგუფათ თავმოყრილ ხალხს ირონიულად გადახედა..
-თქვენ?თქვენ უნდა სუნთქავდეთ?-ხელი მათკენ გაიწვდინა და,სათითაულოდ ჩახედა თვალებში მათ..
-ღმერთის არ გეშინია?-ბიჭისკენ მიმართა მზერა,რომელსაც,ისევ თავმომწონედ ეჭირა თავი.
-სამართლიანობის არ გწამს?
ოდესმე გაიხარებ მისი ცოდვით?-ხელგაშვერილი უყურებდა და,ოდნავ სინანულსაც არ გრძნობდა მის მზერაში.
-ასე რამ გაგაბოროტათ ხალხო?
-ასე უღმერთოები რამ გაგხადათ ხალხო??-ცრემლიანი თვალები მოავლო ყველას..
-განგების მაინც შეგეშინდეთ,ვის შერჩენია ბოროტება,თქვენ რომ აგცდეთ სასჯელი?
გეშინოდეთ,ცეცხლის გეშინოდეთ..
ჯოჯოხეთის გეშინოდეთ...
___
ის დღე და,გამთენიისას გაბმულმა კივილმა გააღვიძა სააკაძის ქუჩა..
ნინოს სახლიდან გამწარებით ითხოვდა ქალის განწირული ხმა შველას..
გაღებული ფანჯრები სწრაფად შემოხურეს და,
კიდევ ერთხელ დაიხშვეს სმენა და მხედველობა ირგვლივ მეზობლებმა.
კიდევ ერთხელ გაისმა შემზარავი კივილი და,
ცხადად დაინახეს სახლისკენ გაქცეული ერთადერთი ადამიანი..
ძალას ატანდა დაბერებულ ფეხებს და,რაც შეეძლო,ჩქარა გარბოდა მისკენ.
-ნინო მოვდივარ,ნინო,გაუძელი..-გზაშივე ყვიროდა და,გულგახეთქილმა შეგლიჯა ხის კარები..
მიმოფანტულ ნივთებს მზერა მოავლო და სისხლის კვალს შეაცივდა..
-ნინო!-ხმამაღლა დაიყვირა და,აჩქარებით შეაღო საძინებლის კარი..
ნანახმა გააშეშა..
მთელი ხმით დაიყვირა და შველა ითხოვა..
-სასწრაფოშო დარეკეთ,გვიშველეთ-
ძლივს მიუახლოვდა სასთუმალს და,სისხლში ამოსვრილ ფერწასულ სხეულს ტკივილით დააჩერდა.
-ნინო!-აგონიაში მყოფს ხელისკანკალით მოეფერა..
ხელები სულ დაესერა და ჯერკიდევ თქრიალით მოდიოდა ვენებიდან ცეცხლისფერი სისხლი..
-ნინო!-კიდევ ერთხელ შესძახა და ზეწრის დახვევას შეუდგა გადასერილ მკლავებზე..
-ეს რატომ ჩაიდინე,ნინო!,ეს რამ გაგაკეთებინა?
-არ დაბრუნდა..
ნიკა სახლში არ დაბრუნებულა..-ძლივს გასაგონად ამოიხავლა უძლურმა და,უმისამართო მზერა კედელს შეეყინა...


____
გელით..
თქვენი:ანასტასია