მართლაც არასოდეს მიუტოვებიათ და არაასოდეს უღალატიათ ერთმანეთისთვის ბექა გელოვანს,ირაკლი სიხარულიძეს და დემეტრე აფციაურს.მცირე გადახვევას გავაკეთებ და ამ სამეულზე მოგახსენებთ.. ერთმანეთი პირველად ჯარში ყოფნის დროს აღმოაჩინეს.ბექა და ირაკლი რამდენიმე წლით უფროსები იყვნენ დემეტრეზე.ავღანეთში საომრად მიდიოდნენ როცა ბაზაზე უცებ შეამჩნიეს ახალგაზრდა,სხვებში გამორჩეული და ასაკთან შედარებით ტანმაღალი და ძლიერი დემეტრე. ასაკის მიუხედავად უფრო ყოჩაღად და მამაკაცურად გამოიყურებოდა. პირველი წვრთნები რომ გაიარეს მაშინვე მიხვდნენ რომ იარაღს და საბრძოლო ილეთებს საკმაოდ კარგად ფლობდა ყმაწვილი. არც იუმორთან იყო მწყრალად და საკმაოდ განათლებული და კარგი მოსაუბრე გახლდათ. ერთი ორი დღე შორიდან უყურეს ბიჭებმა.მერე კი პირდაპირ მიადგნენ და მისი გაცნობა მოინდომეს.მთიელ ვაჟკაცს არ გაუჭირდა მათი ბუნების ამოცნობა და ხელი გაუწოდა ვაჟკაცობისა და დამეგობრების ნიშნად.დროთა განმავლობაში უფრო დაახლოვდნენ და ავღანეტშიც არაერთხელ ისახელეს თავი სამეულმა. ამ ყველაფერთან ერთად აფციაურს შესანიშნავად ესმოდა ნაღმების განაღმვის ტექნოლოგია და არაერთი ადამიანი იხსნა სიკვდილისგან,თანამებრძოლები მითუმეტეს. მას უშიშარი შეარქვეს და თვით იქაური სამხედროებიც ალაპარაკდნენ.რაც ბექად და ირაკლის ძალიან უხაროდათ.ის ხომ ჯერ კიდევ ბავშვი იყო ოცდაერთი წლის ყმაწვილი და მომავალი შესაშური ჰქონდა. ერთ-ერთი რეიდის დროს აფციაურის დანაყოფს მეამბოხეებთან მოუხდათ შეტაკება და მისი თანამებრძოლები დიდხანს იბრძოდნენ,დაახლოებით ოცდაათი კაცი დაითვალა თავდამსხმელი. უთანასწორო ბრძოლაში რამდენიემ წუტსი მარტო დარჩა.ყველა ადგილზე დაიღუპა. მაშინ აამოქმედა დემეტრემ გონება და ყყველაფერი გაიხსენა თუკი რამე ჰქონდა ნასწავლი, ჭკუა იხმარა,მთელი ღამე ალყაში გაატარა,მაგრამ არ ნებდებოდა, გარდაცვლილი მეომრების იარაღი მოიმარაგა, სასურველი სამალავი შეარჩია და ნელ-ნელა მოქმედება დაიწყო... ისე დაძვრებოდა სიბნელეში ერთი ადგილიდან მეორეზე და ისე ავლებდა მუსრს მტრის კარისკაცებს რომ დილით როცა დამხმარე ძალა მივიდა ადგილზე ყველა მკვდარი გახვდა, თვითონ აფციარი კი კედლის ძირში მიმჯარიყო შეასასვლელში და სახეზე კმაყოფილება ეწერა. მას მერე მას ეშმაკს ეძახდნენ და მისი სახელი ისე გავარდა მთელს ქვეყანაში რომ ავღAნეთში ყოფნის პერიოდში მტრის ჯარებში შიშის ზარს სცემდა მისი სახელის გაგონება...
იქიდან რომ დაბრუნდნენ სამხედრო აკადემიაში მოხვდნენ ერთად და იქ გააგრძელეს სწავლა.. მაგრამ ერთი სუსტი წერტილი მას გამოუჩნდა ძლივს აითვისა მანქანის მართვის გაკვეეთილები და ორჯერ ჩაიჭრა გამოცდაში რამაც სერგი ისე გააღიზიანა კინაღამ საერთოდ გაარიცხინა იქიდან. ბოლოს ისევ ბექამ და ირაკლიმ ივაჟკაცეს და როგორც იქნა დაბალი ქულებით მაგრამ მაინც დაასრულა აფციაურმა სწავლა...
კიდევ ბევრი რამ გადაიტანეს ერთად,მაგრამ ახლა ამის დრო ნაკლებადაა, უბრალოდ იმას გეტყით რომ როცა გელოვანი განყოფილების უფროსად დანიშნეს და სანდო ხალხის მოყვანა სთხოვეს მასინვე ის გაახსენდა და მისი დანაყოფი დაქვემდებარებაში გადაიყვანა. მასზე სანდო ადამიანს ვერსად ნახავდ მას ხომ სიცოცხლეს ანდობდა...

***********
ამ დროის განმავლობაში მიშო სერგის მანქანასთან იდგა და შორიდან ადევნებდა თვალს ყველაფერს. უკვირდა გელოვანის ასეთი მოქმედება.სერგის ნათქვამში ბოლომდე დარწმუნდა რომ ის მართლაც სხვა იყო და მისნაირი ღირსეული ადამიანები ნამდვლად ცოტა იყვნენ ჩვენს ქვეყანაში და საერთოდ საკმაოდ ცოტას შეხვედრია.
-სერგის გადაეცი რომ მანქანისთვის ბოდიშს ვუხდი,ნთლიანად სამინისტრო იღებს საკუთარ თავზე მის შეკეთებას და ხარჯებს აანაზღაურებს.მიუახლოვდა ბექა და მადლობის ნიშნად ხელი გაუწოდა.
-ამ მანქანას არ ჭირდება სამინისტრო და თქვენი ვითომ ვაი ხელოსნები.ცემზე უკეთ ვერავინ მიხედავს.ხომ არ გავიწყდება ვინ ვარ. გაეღიმა მიშოს და მის გამოსწვდილ ხელს თავისი შეაგება
-რა თქმა უნდა არ დამვიწყებია. გაეღიმა გელოვანსაც.-ახლა სერგისთან წადი და მას არ მოშორდე იცოდე სანამ მე არ მოვალ და გთხოვ ყველაფერი შემატყობინე,ვიცი ისინი ახლა ჩემთვის ვერ მოიცლიან, ერთადერთი ნორმალურად მოაზროვნე ამ სიტუაციაში ახლა შენ ხარ.ელენეს არ მოშორდე გთხოვ.მქონდეს შენი იმედი?
-რა თქმა უნდა.
-კარგი წადი არავინ გაგაჩერებს,უკვე გავეცი ბრძნება,დროებით
-მადლობა გელოვანო.არ ველოდი შენგან
-ელენეს გამო.ოდნავ გაუღიმა ბექამ, ნომერი ჩააწერინა,მერე კიდევ ერთხელ ჩამოართვეს ხელი ერთმანეთს და ასე თბილად დაშორდნენ
მანქანაში ჩაჯდა და უფროსთან ერთად განყოფილებაში დაბრუნდა.ყველაფერი დაწვრილებით მოახსენა
-ესეგი რა გამოდის რომ მისი ადგილსამყოფელი თუ მხოლოდ რამდენიმე ადამიანმა იცოდა და ისიც მხოლოდ უახლოესმა ადმიანებმა, გამოდის რომ გამყიდველი აქ გვყავს პოლიციაში.
-ასე გამოდის და ყველაზე მეტად ჩემს თავზე ვბრაზობ რომ ეს დავუშვი და გამომეპარა
-შენი ბრალი არაა. უბრალოდ მათ აქვთ ძალიან გადგმული ფესვები და როგორც ჩანს აქაც შემოძვრა ვირთხა.
-ვიპოვი აუცილებლად ვიპოვი,მასაც ვიპოვი და დამნაშავეებსაც.გამოსცრა ბექამ
-გელოვანო რაღაცას გკითხავ და როგორც მამა-შვილმა ისე ვისაუბროთ კარგი?
-ამას რამე კავშირი აქვს საქმესთან?
-პირდაპირი, ჩათვალე რომ ახლა შენი უფროსი არ ვარ
-გისმენ უფროსო
-იმ გოგოსთან რა გაკავშირებს?გიყვარს?
-იცით მეეე... ბექამ თავი დახარა და ვეღარაფერი თქვა
-მესმის რომ ლამაზი ქალია და შენც ახალგაზრდა უცოლო კაცი ხარ და რა გასაკვირია, რომ მოგეწონა,მაგრამ არ მინდა რომ შეცდომა დაუშვა და გზას ასცდე.გრძნობებმა თვალები არ დაგიბრმაოს ბექა და იმ ქალს ბრმად არ ენდო.იქნებ მართლა დამნაშავეა?
-მესმის თქვენი და ვხვდები რატომ დარდობთ, ჩემზე ფიქრობთ როგორც ყოველთვის,მაგრამ ხომ მიცნობთ?ხომ იცით რომ პირადი და სამსახური ყოველთვის გამიჯნული მაქვს ერთმანეთისგან?აქამდე ხომ არასოდეს შევმცდარვარ და არც ახლა შევცდები. გპირდებით არ მივცემ გრძნობებს დაბრმავების უფლებას
-მე მჯერა შენი და გთხოვ იმედები არ გამიცრუო
-გპირდებით
-კარგი,ახლა მითხარი ვინმეზე გაქვს აქ ეჭვი?
-რამდენიმე ადამიანია,იმ ღამეს როცა ელენეს მანქანას ვეძებდი და მისი ადგილსამყოფელის დადგენას ვთხოვდი სმენაში ოთხი ადამიანი მუშაობდა,ისინი უკვე ჩვენი დაკვირვების ქვეშ არიან და მათი ტელეფონები ისმინება, მალე გავიგებთ იმედი მაქვს გამყიდველის ვინაობას.
-იმ თურქ მრბოლელზე რა გაარკვიე?
-ისევ ძებნაშია.მისი ფოტოები განყოფილებებში და ყველა საპატრულო ეკიპაჟს გადავუგზავნეთ.
-ერთი ეგ ჩამაგდებინა ხელში და ციხიდან ცხვირს არ გამოვაყოფინებ. ეს რა ამბები მოაწყო ჩვენს ტერიტორიაზე და როგორ ბოგინობს,
საუბარი გააწყვეტინეს და კარში აფციაური გამოჩნდა
-ერთ-ერთი თავდამსხმელი გონს მოვიდა და პირდაპირ აქ მოვიყვანეთ,ისეთი არაფერი სჭირს რომ დაკითხვა ვერ შევხლოთ
-კარგი აფციკ, მოვდივარ. შენ თავისუფალი ხარ, შეგიძლია ცოტა ხანს დაისვენო
-შენ მე მეხუმრები?-ჩაეღიმა მას
-არა რატომ?ძალიან დატვირთული დღე გქონდა დღეს
-უარესებიც მქონია ხომ არ გავიწყდება.
-კარგი მაშინ ცოტა ხანს დამელოდე დაგიძახებ, უთხრა ბექამ და დაკითხვის ოთახსიკენ წავიდა...დაკითხვის შესახებ მოპოვებული ინფორმაცია საქაღალდეში იდო, რომელიც აფციაურმა მიაწოდა და თვითონ გარეთ დაელოდა.
გელოვანი ოთახში შევიდა.დაკავებული შეათვალიერა,მერე მის წინ დაჯდა და საქაღალდე გადაშალა, უცებ გადაიკითხა ყველაფერი და ჩუმად მყოფ ბიჭს მიაჩერდა
-აბა იტყვი ვინ დაგავალა ეს და რატომ ესროლე იმ გოგოს?
-მე არ მისვრია
-მნიშვნელობა არ აქვს რომელმა ისროლა,უბრალოდ მაინტერესებს ვინ დაგავალა,?დაასახელე მისი ვინაობა და გპირდები რომ სასჯელის შემსუბუქებაში დაგეხმარები...
ბიჭის დაკითხვა დიდხანს არ გაგრძელებულა, მალევე გატყდა და რამდენიმე წუთში ბექას ყველანაირი ინფორმაცია ხელთ ჰქონდა.კმაყოფილმა დატოვა დაკითხვის ოთახი
-აჰაა ხო გინდოდა დასაქმება ხოდა წადი ჯგუფი მოამზადე გავდივართ სასწრაფოდ. განკარგულება გასცა ბექამ და აფციაურს უკან ამოუდგა
-შენ სად მოდიხარ? რას აკეთებ?
-ხომ არ გავიწყდება ვინ ვიყავი
-აჰ ესეგი სპეცრაზმის მონატრებას და ნოსტალგიას განიცდი?უკვე მოგბეზრდა სამოქალაქო ტანსაცმელი და პიჯაკ-ჰალსტუხი?-გაეხუმრა დემეტრე და ჯავშან ჟილეტი მიაწოდა
-ამის გარეშე არ წამოხვალ, ისიც გეყოს წეღან რა ამბავიც დაატრიალე არანორმალურო.
-რაა?რა გინდა? წარბები აწკიპა ბექამ
-რა და იმ მანქანისკენ რომ გარბოდი სად გარბოდი?რომელიმე გონს რომ ყოფილიყო და ესროლა?
-ვგრძნობდი რომ გადავრჩებოდი
-არ ხარ შენ ნორმალური,იცოდე დღეს დამაცდი ჩემი საქმის შესრულებას, არ ჩაერიო. მე ხომ არ ვერევი შენ საქმეში?ხოდა დამაცადე მეც, ჩემს ჯგუფში უწესრიგობას ვერ ავიტან და შენც კი არ მოგცემ ამის უფლებას
-კარგი, გპირდები რომ ყველაფერის დაგეგმის უფლებას გაძლევ. ბექამ უკვე მოირგო სპეცრაზმელის ტანსაცმელი, ჯავშანჟილეტი,იარაღი აიღო და უკან აედევნა აფციაურს. იგრძნო როგორ მონატრებოდა ეს ყველაფერი, ეს შეგრძნებები და იმის მოლოდინი რომ გამოიძახებდნენ დამნაშავის ან დამნაშავეების ასაყვანად,ან რამე საინტერესო და გიჯურ საქმეზე,იგრძნო როგორ მონატრებოდა ადრენალინის შეგრძნება და დამნაშავეზე ნადირობა...
ყველაფერი აფციაურს მიანდო და მისი გეგმით მოქნედებდნენ, სახლს ალყა შემოარტყეს,პირველი სართული იყო და რამე განსაკუთრებული არ დასჭირვებიათ, ფრთხილად და შეუმჩნევლად მიუახლოვდნენ შესასვლელ კარს და ერთი დარტყმით შეამტვრიეს. მიყოლებით შელაგდნენ ჩაბნელებულ ოთახში, შუქი აანთეს და არასასურველი სურათი გადაეშალათ თვალწინ- ორი გარდაცვლილი იატაკზე საკუთარ სისხლში ცურავდა.
-ამის დედაც გინების კორიანტელი დააყენა ბექამ. პირველად ხედავდა აფციაური ასეთ დღეში და წყობიდან გამოსულს.
-გეყოფააა. დაუღრიალა ბოლოს ისე რომ ვერ შეძლო მისი დაწყნარება.-იმედია ხვდები რომ მთავარი დამნაშავე ჯერ კიდევ დასაჭერია და არ გაქვს ამის უფლება. ჩაჯექი ახლა მანქანაში და ირაკლისთან წადი, ის გოგო ნახე. ცოტა დამშვიდდი, აქ მე მოვაგვარებ ყველაფერს შენი საქმე დღეს დასრულებულია. უბრძანა აფციაურმა თითქოს ის ყოფილიყოს უფროსი და არა ბექა.მართალიც იყო ბიჭი უკვე ვერარ აზროვნებდა ნორმალურად და შეცდომის დაშვებას ისევ მისი გაშვება ჯობდა...
ტანსაცმელი არ გამოუცვლია ისე ჩაჯდა მანქანში და დიდი სისწრაფით გააქროლა საავდმყოფოსკენ...
შორიდანვე შეამჩნია ისინი და უფრო აუჩქარა ნაბიჯს,თავს დამნაშავედ გრძნობდა რომ დამნაშავის დაჭერის სურვილს ისე ყავდა შეპყრობილი მეგობარი და მისი გასაჭირი სულ გადავიწყდა და ამდენი ხანი არ მოიკითხა, არც კი დაურეკა.მერე ელენე გაახსენდა და იმის გააძრება რომ შეეძლო დაეკარგა ჭკუიდან გადაიყვანა და ახალ უკეთ გაუგო ირაკლის.
რაც უფრო უახლოვდებოდა მით უფრო ნათლად ხედავდა მათ სასოწარკვეთილ სახეებს, ირაკლი სკამზე იჯდა,იდაყვებით მუხლებს დაყრდნობოდა და ხელები ერთმანეთში აეხლართა. გადატყავებული და სისხლიანი ჰქონდა და კედელზეც სისხლი შენიშნა.მიხვდა მისი ნამოქმედარი იყო..ტანსაცმელიც მთლად სისხლით ჰქონდა მოსვრილი.
გვერდით ელენე ეჯდა, ერთ წერტილს მიშტერებოდა და ჩუმად სლუკუნებდა. სახე გაფითრებოდა თვალის უპეები ჩაშავებოდა, მისთვის ჭრილობა უკვე დაემუშავებინათ და შეეხვიათ, მის გვერდით სერგი იჯდა ელენესთვის ხელი მოეხვია და იხუტებდა. მათ წინ მიშო კედელს მიყრდნობოდა და ნერვულად ათამაშებდა ფეხს ექიმის და ახალი ამბის მოლოდინში. პირველი სწორედ მან შენიშნა ბექა და მისკენ დაიძრა
-ახალი არაფერია?
-არა,ველოდებით ექიმებს. თავი გაუქნია მიშომ
წამში დაფარა მანძილი და ირაკლის წინ ჩაიმუხლა
-ყველაფერი კარგად იქნება,აი ნახავ.მოეხვია მეგობარს-მაპატიე ძმაო,ვერ დაგიცავით, ვერ დავიცავი ვერც ერთი. ირაკლიც მოეხვია,თითქოს შვებას იგრძნობდა ამით
-აქამდე ვერ მოვედი, დამნაშავეები დავაკავეთ, დაკითხვები და ამბები იყო იქ,
-გული გაუჩერდა ბექა გესმის გული გაუჩერდა. სასოწარკვეთილმა ძლივს მოაბა თავი სათქმელს,-ის გული როგორ უნდა გაუჩერდეს ბიჭო?ის პატარა, საყვარელი თბილი გული, ჩემთვის რომ ძგერს
-კარგად იქნება ირაკლი, რუსა კარგად იქნება. აი ნახავ.
-ექიმებმა აუმუშავეს, ერთი ტყვია პირდაპირ გულთანაა გავლილიო და ამიტომ გაგრძელდა ამდენ ხანს ოპერაცია, აცნობა სერგიმ
-ირაა შემომხედე ირა, მოიშორა ბექამ და თვალებში ჩახედა.-ხომ იცი როგორი ძლიერი გოგო გყავს რუსა?იბრძოლებს და აუცილებლად გამოძვრება.ჩვენთან იქნება, ბოლო-ბოლო თვქენს ქორწილში ხომ უნდა ვიქეიფოთ არა?მისი გამხიარულება სცადა ბექამ
-იმედი მაქვს რომ უფალი არ გაგვწირავს და ვნახავ სადედოფლო კაბაში.
-ნახავ აუცილებლად ნახავ
-დაიჭირეთ ის ნაბიჭ....ი?ჩემი ხელით მოვკლავ,არც ერთს არ ვაცოცხლებ.ოღონდ ახლა რუსა გადარჩეს და მაგათთვის მერე მოვიცლი..დაიმუქრა ირაკლი
-შენ ახლა თავს ვერ აკონტროლებ.ემოციები გალაპარაკებს. დამშვიდდი და მშვიდად დაველოდოთ ექიმის გამოსვლას,მჯერა რომ რუსა კარგად იქნება.
-ნუ მაწყნარებ.მითხარი ხომ დაიჭირე?
-კი დავიჭირეთ,მაგრამ უბრალოდ პაიკები აღმოჩნდნენ,შემკვეთი გაიქცა,ჯერ კიდევ ვერ დავადგინეთ მისი ვინაობა, განუმარტა ბექამ
-ესგი ისევ თავისუფალია ის არაკაცი?
-კი,მაგრამ მალე დავიჭერთ,საქმეში ახალი დეტალები გამოიკვეთა და ძიებამ სხვა მიმართულება მიიღო.ერთი ნაბიჯი გვაკლია მხოლოდ.
-ამ ფორმას კიდევ თუ ჩაიცმევდი აღარც მეგონა.ახლა შეამჩნია მისი ჩაცმულობა ირაკლიმ
-არც მე,მაგრამ თქვენს გამო ყველაფერს გავაკეთებ,ოღონდ თქვენ იყავით კარგად,თქვა და ელენეს გადახედა.რომელიც საერთოდ არ რეაგირებდა არაფერზე. ტელეფონის ზარის ხმაც ვერ გაიგო. სანამ ბექამ არ შეარხია ოდნავ.
-ელეე..ელენე..მსუბუქად შეეხო,თუმცა გოგო მაინც შეხტა და დაბნეულმა გააცეცა თვალები.-ტელეფონია,ანიშნა ბექამ.
ელენემ ძლივს ამოიღო ტელეფონი ჯიბიდან და ჩამწყდარი ხმით უპასუხა
-ამ ჯერზე გადარჩი შენმა მეგობარმა გიშველა.-გაისმა ომარის ცინიკური და დამცინავი ხმა.-შემდეგში ვეღარავინ გიშველის, ვერც შენი გამომძიებელი.დამელოდე მე მალე მოვალ.მანამდე კი მაგას გადაეცი რომ შეწყვიტოს ჩემი ძებნა,ახლა კი დაგემშვიდობები და შეტყობინება ნახე რო დავამთავრებთ სათქმელს. მიაყარა და ზარიც გაითიშაა.
-არაკაცოო მოიცადეე. არ გამითიშო,- იკივლა ელენემ.-ვერ შეეხები,ჩემს საყვარელ ხალხს ვერ შეეხები,თუმცა მისი ხმა აღარ ესმოდა ომარს. შეტყობინება გახსნა და ფოტო დაინახა. იმ მომენტში გადაღებული სადაც ყველა ერთად იყო გადაღებული იმ მომენტში,
"-ნელ-ნელა მათაც მივხედავ"ასეთი სათაური ჰქონდა. ელენეს ისტერიკული შეტევა დაემართა და წამოხტა, ამდენ ემოციას და ნერვიულობას ვერ გაუძლო და პირდაპირ ბექას ჩაუვარდა ხელებში....
*******************

ამჯერად გელოვანის სახლში ისხდნენ მაგიდის გარშემო თვითონ გელოვანი, სერგი, აფციაური,მიშო და ირაკლი.ელენეს ბექას საძინებელში ეძინა, რუსა კი რეანიმაციასი იყო და მას სპეცრაზნის რამდნეიმე წევრი იცავდა. გაურკვეველი იყო როდის მოვიდოდა გონს...
-ყველა საფრთხეშია,რადგან ის ფოტო გამოგზავნეს ესეგი იმაზე ახლოს არიან ვიდრე წარმოვიდგენთ.-დაიწყო ბექამ
-დარწმუნებული ვარ ჩვენი ოჯახსი წევრებიც საფრთხეში არიან.
-რუსასთან მე დავრჩები და მის სიცოცხლეს მე დავიცავ.
-მე თინანოს და ჩემს ოჯახს მივხედავ.
-მე ისედაც მარტო ვარ დაამატა მიშომ
-ასე არ გამოვა.ყველა საფრთხეში ხართ და ერთAდ უნდა ვიყოთ,ცალცალკე უფრო მოგვერევიან.
-დემეტრე მართალია, უნდა დაიმალოთ,სადმე უნდა გადაგმალოთ.პოლიციას ვერ ვენდობი და ვერც მათ კონსპირაციულ ბინებს გამოვიყენებთ.მითუმეტეს ახლა როცა ვიცი რომ გამყიდველი შიგნით გვყავს.
-ამიტომ მითხარი საქმემ სხვა მიმართულება მიიღოო?
-დიახ ირაკლი ამიტომ,თავი დაუქნია ბექამ
-ამის დედაც..-შეიგინა სიხარულიძემ.
-რას წარმოვიდგენდი ის ნაბი...ი ასეთI ცივსისხლიანი მკვლელი თუ იქნებოდა.
-შენი ბრალი არაა სერგი.ადამიანის ამოცნობა საკმაოდ რთულია..
-მე არ უნდა შემშლოდა ბეექა და სწორედ ეს მიღებს ბოლოს,ჩემი უმოქმედობა მკლავს...
-მოკლედ ახლა ამის დრო არაა,ის მოვიფქროთ სად წავალთ ჩვენი სამალავები არ გამოდგება,ყველა იცის მან.თქვა მიშომ
-უკვე მოვიფიქრე,ჩემთAნ წახვალთ სვანეთსი,მამას უკვე დავურეკე და ყველაფერი მოგვარებულია,გელოდებიან.სერგი ახლა წახვალ ბარგს ჩაალაგებ და ორ საათში ცოლ-შვილთან ერთად აქ გელოდები.აფციკ ელენეს სახლში წახვალ.მის ნივთებს წამოიღებ და წახვალთ,
-გამორციხულია..
-შენი ხმა არ გავიგო სერგი.ერთხელ ,მეც დამიჯერეთ არ შეიძლება?მკაცრად უთხრა ბექამ.-ვთქვი და ასე იქნება.საკუთარ ტერიტორიაზე უკეთ გაგაკონტროლებთ.დაგიცავთ
-ისევ გავრბივარ.
-ასეა საჭირო,გთხოვ სერგი...აფციკა გაგაცილებს თავის ჯგუFტან ერთAდ და ბოლომდე გამოგყვებაათ ის დაგიცავთ.
-რდაგან სხვა გზა არაა, წავალ ბარგს ჩავალაგებ. წამოდგა სერგი.-კი გაგიჟდება თინანო.მაგრამ როგორმე დავიყოლიებ.მიშოც უკან მიყვებოდა როცა ბექამ დაუძAხა და შეაჩერა.
-მისო მოიცადე.შენც საფრთხეში ხარ.მოემზადე და გელოდები,შენც მიდიხარ და უარი არ გავიგო.
-მე არ მეძშინია მართლა,ვიცი ჩემზე არავინ იდარდებს..
--მიშო თქო..დაუბრიალა თვალები...-გთხოვ დამდო პატივი და ისარგებლო ჩემი მშობლების სტუმართმოყვარეობით,მეტი ზრდილობიანად აღAრ შემიძლია მე თხოვნა.
-კარგი, ერთი საათი მწირდება მხოლოდ.დროებით...
ყველა წავიდა და წამებში დარჩა მარტო გელოვანი, სახლში სიჩუმემ დაისადგურა.აუტანელი იყო ეს ყველაფერი.არავინ იცოდა რა იქნებოდა ხვალ,როგორ შეიცვლებოდა მათი ბედი და როგორ დასრულდებოდა ეს ყველაფერი,,,უბრალოდ ყველამ იცოდა რომ ეს გამოცდა იყო და უნდა გაეძლოთ,კიდევ ერთხელ უნდა გაეძლოთ.....
ანჯერად საფრთხის ქვეშ ბევრად უფრო მეტი იყო...ოჯახი,მეგობრობა,ძმაკაცობა სიყვარული... ამჯერად მათ დასაცავად კბლებით უნდა ებრძოლა თითოეულ მათგანს....