დღეს სკოლაში,გაკვეთილებმა ისე უცებ ჩაიარა,ვერც შევამჩნიე.
მე და ნიკას ისევ ერთად მოგვიწია,წასვლა მე მაღაზიაში უნდა შვსულიყავი,ამიტომ გზაზე გადავუხვიე,ნიკამ მკითხა თუ სად მივდიოდი.მე ვუპასუხე,რომ მაღაზიაში მივდიოდი და წავედი.რამოდენიმე დღის,უკან ერთი ბიჭი გადამეკიდა და როცა მაღაზიიდან გამოვედი,მისმა სამმა მეგობარმა შემნიშნა და უკან გამომყვნენ,მე ძალიან შემეშინდა,უცებ სადარბაზოსთან ნიკა შვნიშნე,მე უცებ მივირბინე მასთან და ხელი ხელში ვტაცე,მან გაკვირვებით შემომხედა,მე კი ვუთხარი რომ არ შეემჩნია,მან გაკვირვებული სახით უკან მიიხედა,მე არ ვიცი რა დაინახა და როგორ იმიტომ,რომ აღარ მინდოდა იქით მიხედვა,შემდეგ როგორც იქნა მივიხედე,როცა ვნახე,რომ ის ბიჭები წასულები იყვნენ,ნიკას ხელი გავუშვი და სახლისკენ მოვკურცხლე,ერთი მივხედე მას არაფერი უთქვამს,მაგრამ აშკარად ეტყობოდა,რაღაცის თქმა უნდოდა,მე არაფერი მითქვამს,ისე ავედი სახლში.
საღამოს ტლეფონზე ზარი გაისმა,ნიკა იყო მწერდა"გარეთ გელოდები,სალაპარაკო მაქ თუ მოიცლი გამოდი."მე გავიკვირვე,არ ვიცოდი რა უნდოდა ნიკას,მაგრამ მაინც გავედი.ის კიბეზე იჯდა,როცა შემნიშნა ფეხზე წამოდგა,მე ვუთხარი"დროზე მითხარი რა გინდა,ისედაც ჩუმად გამოვედი,სახლიდან." "კარგი,მაშინ მითხარი,ვინ იყო ის სამი ბიჭი?"მე ძალიან არ მინდოდა,ნიკა მომეტყუებინა,მაგრამ მაინც ვუთხარი"არ ვიცი,ვინ ბიჭებზე ლაპარაკობ." "კარგი რა,მაღაზიიდან რომ გამოხვედი,ვიღაცეები აგეკიდნენ."
"ამ სისულელეზე სალაპარაკოდ,გამომიყვანე?არ ვიცი რაზე ლაპარაკობ მეთქი."ვუთხარი მას და კარებისკენ მივბრუნდი,მაგრამ ნიკამ ხელი მტაცა და თავისკენ მიმაბრუნა,თან მითხრა"ხომ იცი,ტყუილს ვერ გამომაპარებ." "კარგი რახან შენსას არ იშლი,გეტყვი"ვუთხარი მას კიბეზე ჩამოვჯექით და ყველაფერი მოვუყევი,როცა დავამთავრე ფეხზე ავდექი და სახლში შევედი.






ეს არის ამ მოთხრობის მეორე თავი,იმედია მოგეწონათ.