ბიჭების შემოთავაზების შემდეგ საღამოსკენ წასვლა გადავწყვიტე.
იმ საღამოს კარგათ ვიმეცადინე. გვიან გიომ დამირეკა რომ გზაში შემრცხვებოდა და მეც წასვლა დავაპირე,ქვევით ბიჭებს ვუთხარი, რომ მეგობარი გზაში შემრცხვებოდა და გაცილება საჭირო არ იყო მაგრამ მათ დაიჯინეს მარტო ვერ გავუშვებთო და მაინც გამომყვნენ.
გზაში გიო დავინახე და მისკენ გავექეცი და მივეხვიე გიო კი გაბრაზებული იყო. რომ მოვბრუნდი ბიჭები უკვე წასულები იყვნენ.
-გიო რა გჭირს?
-კიდე მეკითხები რა მჭირს? იმათთან ერთად რა გინდოდა?
-გიო მე ნიკას დედამ ამიყვანა სამსახურში
-აუ კარგი რა ისედაც არ მომწონდა ეგ სამსახურის იდეა და ეხლა ხო საერთოდ არ მომაონს, გთხოვ რა დაანებე თავი ამ სამსახურს
-გიო მე სამსახურს თავს ვერ დაგანებებ, თან არც ნიკა და არც ბიჭები ცუდები არ არიან.
-კარგი თუ ისინი კარგები არიან არც გინდა ის გააკეთა
-გიო ნუ მიბრაზდები უბრალოდ დამიჯერე გთხოვ
-შენ როდის დამიჯერებ მარიამ?
-გიო ხომ იცი რომ შენზე ძვირფასი არავინ მყავს?
-როგორც ჩანს ნიკა და ბიჭები ჰყავს

გიოსგან ესეთი სიტყვები პირველად გავიგე და სახლში ტირილით გავიქეცი, გიოს ხმა მთელი ღამე ყურებში ჩამესმოდა.

დილით ჩვეულებისამებრ ავდექი და სკოლაში წავედი ჩემი ნამტირალები სახე მარტო ნინომ შეამჩნია
-მარიამ რა გჭირს?
-მე და გიომ ვიჩხუბეთ ჩემს სამსახურთან დაკავშირებით.
ნინიმ კი დაამშვიდა და მითხრა რომ მალე გადასვლის წყენა და შემოგირიგევსო.
-კაი ნინო წავედი მე სამუშაოზე და შეგეხმიანები მერე
-კარგათ
სახლში მოსვლის სურვილი არ მქონდა და პირდაპირ სამსახურში წავედი ნიკამ კარი გამიღო და შემატარა.
შუა ლაგევაში ვიყავი როცა სარეცხ კამათში ვირთხა ვნახე და ვიკივლე ნიკა კი სიცილით და კამათით ხელში შემოვარდა.
ისედაც ცუდ ხასიათზე მყოფის სულ გამიფუჭდა ხასიათი ხელთათმანები გავაკეთე და ვირთხა ნაგვის ვედრაში ჩავაგდე ნიკა სიცილს ვეღარ წყვეტდა მე კი ვირთხიანი მაინც ავიღე და გვერდებში ვურახუნებდი მომწყდი თავიდან ხელს ნუ მიშლი.
საღამოს გვიან მივედი სახლში მაგრამ ხეზე მაინც გადავძვერი იგი კი არ გადმომძვრალა მერე მოვისმინე და სახლში გადავძვერი და ყოფილი დავიწყე.