დღეს როდესაც სკოლაში მივდიოდი,ნიკა შემხვდა და მითხრა
-გამარჯობა ნია,როგორ ხარ?
-კარგად შენ?
-მეც კარგად ვარ.შეიძლება რაღაც გკითხო?
-თუ გუშინდელ ამბავს ეხება,არა.
-არა რა გუშინდელი ამბავი,უბრალოდ მითხარი,ვინ არის ის ბიჭი,იქნებ ცოტა ცემა მოუხდეს.
-კარგი რა. გაბრაზებულმა შევხედე ნიკას და მაშინ შევამჩნიე,მისი დიდი,ლამაზი,ზღვის ფერი თვალები და ფიქრებში გადავეშვი,მაგრამ ამ ფიქრებიდან ჩემთვის,საძულველი ადამიანის ხმამ გამომაფხიზლა,მივიხედე და ის ბიჭი იყო,ვინც გადამეკიდა,თავის მეგობრებთან ერთად,მე შემეშინდა და გული ამიჩქარდა,ამ დროს ნიკამ ხელი მომკიდა და გულში ჩამიკრა,თან დააყოლა
-სანამ ციცხალი ვარ,ვერავინ ვერაფერს დაგიშავებს.
-საიდან მიხვდი?
-იცი,რომ შენს თვალებში,ყველაფრის ამოკითხვა შეიძლება? კითხვითვე მიპასუხა მან.
ამ დროს ჩვენი,კლასელი მოვიდა,როცა მე და ნიკამ ეს დავინახეთ,უცებ გავეცალეთ ერთმანეთს.
-ოჰო,შეყვარებულები ერთად არიან და მგონი ხელი შევუშალე.
შეყვარებულიო და ჩემი ხველება ერთი იყო.თან მე და ნიკა ხომ შყვარებულები,არ ვყოფილვართ?უბრალოდ დასამშვიდებლად ჩამიხუტა.ჩვენი კლასელი კი თავისას არ იშლიდა
-კარგი,აღარ შეგაწუხებთ. თქვა და წავიდა მეც უკან მივყევი.
გაკვეთილები დამთავრდა,მე და ნიკა ისევ ერთად მივდიოდით.
-ნია,ხომ იცი ხვალ არდადეგები იწყება და რაღაც უნდა გკითხო. მე აღარც,კი მახსოვდა არდადეგები,რომ იწყებოდა ნიკას კი ვუპასუხე
-გისმენ.
-ხვალ მე და ჩემი მეგობრები ერთად ვიკრიბებით და მინდა შენც იქ იყო კარგი?
-რა პრობლემაა,აუცილებლად მოვალ.
-კარგი მაშინ,მოგაკითხავ.
-რა საჭიროა,ჩემით მოვალ,მითხარი და
-არა,ის ბიჭი,რომ ისევ აგეკიდოს მერე,რას იზავ?თან შორსაა და არ მინდა,მარტო მოხვიდე.
-კარგი,რა ნიკა.
-უარი არ მიიღება.
-კარგი ხო კარგი.
სადარბაზოსთან მივედით,მე წასასვლელად მოვემზადე,როცა ნიკამ ხელი მომხვია,ლოყაზე მაკოცა,და წავიდა.სახლში როცა მივედი,მასზე ფიქრს თავიდან ვერ ვიგდებდი.