როგორც გათენდა ელენეს დავურეკე და შეხვედრა ვთხოვე,ისიც დამთანხმდა,რადგან დარწმუნებული ვიყავი,რომ ისიც ძალიან განიცდიდა,რადგან ჩევნ ძალიან იშვიათად ვჩხუბობდით.
ერთ-ერთ კაფეში მივედით სალაპარაკოდ,პირველად მე დავიწყე საუბარი:
-ბოდიში ელე ხომ იცი,რომ ძალიან გავბრაზდი ვიცი,რომ ეგეთი ხარ და სწორედ ამის გამო ხარ ჩემი მეგობარი ძალიან კეთილი ხარ და მართალი იყავი გთხოვ მაპატიე.
-არა მიკა მართალი მე კიარა შენ ხარ,რადგან ამაზე ბევრი ვიფიქრე და თუ ერთხელ დათმობ ამის გაკეთება ყოველთვის მოგიწევს,მეც უნდა მოგიხადო ბოდიში,რადგან შენ ყოველთვის გევრდში მედექი.
ერთმანეთს გადავეხვიეთ ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს დიდი ტვირთი მომეხსნა მხრებიდან.
როგორც იქნა კვირა მოვიდა, ნანატრი დასვენება თუმცა სახლში უხალისოდ ვიყავით და ელეს ვთხოვე კლუბში წავსულიყავით.
-ელე გთხოვ რა წავიდეთ?
-არა მიკა ხომ იცი არმიყვარს ასეთი რამეები!
-გთხოვ რა და ერთი კვირით შენთან დავრჩები( ეს ელეს სუსტი წერტილია,რადგან მისი მშობლები რაიონში ცხოვრობენ და მისი ძმა ლუკაც ხშირად თავის მეგობრებთან რჩება,ელენეს კი მარტო ყოფნა არ უყვარს)
-კარგი რა მიკა ყოველთვის მაგით ვერ დამითანხმებ(სულ ასე ამბობს)
-ანუ თანახმახარ?
-კარგი ჯანდაბას!მეზიზღები!
-ვიცი მეც მიყვარხრ.
-ანუ ახლავე საყიდლებზე მივდივართ
-კარგი ეგ აზრი მომწონს(ელენეს რაც ძალიან მოწონს და ახარებს საყიდლებია,მეც ასე ვარ არ შემიძლია წვეულებაზე ან ქორწილში იგივე ტანსაცმლით წავიდე ეს ჩვეულებად მექცა).
ორივე წავედით და რაღაცეები ავარჩიეთ მე დითი ხანი ვუნდები არჩევას ხოლო ელენემ მალევე შეარჩია თეთრი,გამოყვანილი გრძელი კაბა, ძალიან ლამაზი იყო.
ხოლო მე დიდი ხნის რჩევის შემდეგ არჩევანი ცისფერ კაბაზე შევაჩერა ისიც გამოყვანილი იყო მუხლს ზემოთ და გვერძე ჩახსნილი.საერთოდ ცისფერი ჩემი საყვარელი ფერია,გარდა ამისა ჩემი თვალის ფერს კარგად გამოკვეთავს.
9 საათი მოახლოვდა მე კიდე ნებართვა ჯერ არ მითხოვია დედისთვის.ვიცოდი,რომ მაინც დამთანხმდებოდა, დიდი თხოვნის შემდეგ დამთანხმდა აი მამა კი ძლივს დავითანხმე. საბოლოოდ მარის ძმამ მიგვიყვანა თვითონ კი საქმე ქონდა და წავიდა,დაგვიბარა ჭკუით იყავითო. როდესაც შიგნით შევედით ვიცეკვეთ და გავერთეთ,ცეკვა მეხერხება (ქართული ცეკვა უფრო,რადგან 10 წელი დავდიოდი ,თუმცა სხვა ცეკვებსაც არანაკლებ ვიხერხებ.)
უცებ ცუდად ვიგრძენი თავი და ელენეს ვუთხარი,რომ გარეთ გავიდოდი,რადგან ბავშობიდან კლაოსტროფობია მაქვს და დახუთულ სივრცეში ან ვიწრო გარემოში უჰაერობა მაწუხებს. გარეთ ცოტახნით ვიდექი,როდესაც შესვლა დავაპირე უკან ვიღაცას ხმა მომესმა!
-ვიცეკვოთ ლამაზო?
- არა თავი დამანებე!
- და რატო ასე უხეშად?
- თავი დამანებეთქო გითხარი!
- რო არა?არაფერი უბრალოდ გთხოვე!
წასვლა დავაპირე როცა ხელით დამიჭირა და ახლოს მიმიკრო თავის ჭკუით მეცეკვებოდა,მას ისე ძლიერად ვეჭირე თავს ვერ ვიხსნიდი,მარამ მიბრუნება შევძელი და ლოყა ჩამოვკაწრე ისე,რომ სისხლი დიოდა,მაგრამ ამაოდ თავი მაიც ვერ დავაღწიე.
უცებ ნაცნობი ხმა შემომესმა და როდესაც მივიხედე ლექსო დავინახე,იმ ბიჭს გიჟივით ეცა და ჩემი თავი გამოგლიჯა შემდეგ იმას მიუბრუნდა და ყვირილი დაუწო!
- შე ახ***ო გოგო,რომ გეუბნება გამიშვიო უნდა გაუშვა შე ნაბ*****ო,როგორ გაბედე!
ისე გამეტებით ურტყავდა ძალიან შემეშინდა ასეთი გაბრაზებული არასდროს მენახა.ნეტავ რა დაემართა? ბევრჯერ არმყავდა ნანახი და მაინც ჩვენი ყველა შეხვედრა ჩხუბით იწყებოდა და მთავრდებოდა. ნეტავ,რატომ დამეხმარა?არა აქ რაღაც სხვა ამბავია.ფიქრებიდან ყვირილის ხმამ გამომიყვანა.
მაშინვე ლექსოსთან მივარდი და გაშველება დავუწყე მან კი იმხელაზე მიყვირა სახლში წადიო კიდევ უფრო შემეშინდა კიდევ კარგი მალე ლექსოს მეგობრები გამოჩდნენ და გააშველეს,თორემ ნამდვილად შემოაკვდებოდა!შემდეგ მე მომიბრუნდა და ყვირილით მეკითხება:
-იმ ახვ**ს საიდან იცნობ?
-მოცა რა შენც იცნობ?
-კითხვა დაგისვი ეს დედა ***** და ხოშეიძლება ყოველთვის ასე ჯიუტი არიყო!-
-არვიცი არასდროს მინახავს(ვეუბნები ტირილნარევი ხმით)
-ბიჭები სახლში მიგიყვანენ
-არსად წავყვები ბავშვი არვარ თვითონ წავალ!
-ნუ მეპასუხებითქო რით ვერ გაიგე ნუგადამრევ ახლა შენი ნერვები არმაქვს!
მაშინვე ელენე გამახსენდა ის შიგნით იყო და არაფერი ეცოდინებოდა.სასწრაფოდ გავიქეცი იმ ცხოველის სიტყვისთვის ყურადღებაც არ მიმიქცევია და როდესაც შიგნით შევედი ელენე ვიღაც ბიჭთან დავინახე. ახლოს რომ მივედი მივხვდი რომ ის ბიჭი ლექსოს საუეთესო მეგობარი ვაკო იყო. მაშენვე მივარდი და ყვირილი დავიწყე ანერვიულებულმა.
-ელენე აქ რას აკეთებ?
-არაფერს მიკა უბრალოდ ვსაუბრობდით.
-უბრალოდ ნახეთ რა მოხდა შენი ცხოველი მეგობარი ვიღაც მსიქოპატს ეჩხუბა და ლამის შემოაკვდა,რომ არა თქვენი სამეგობრო ნამდვილად მოკლავდა!(ვეუბნები ვაკოს)
-როდისიყო ლექსოზე ღელავდი?(ელენე)
-მე არავიზე არ ვღელავ უბრალოდ ეს ყველაფერი ჩემს გამო მოხდა ის ტიპი მე გადამეკიდა ის კი როგორც ჩანს აქამდეც იცნობდა და ნამდვილ ცხოველს დაემსგავსა!
-ოღონდ ეს არა (ლექსო)თქვენ სახლში წაგიყვანენ ბიჭები
-არსადაც არ წავალ მარტოც წავალთ.
-მიკა ნუ ჯიუტობ ,როგორც ჩანს ლექსო ძალიან გადარეულია და გთხოვ უარესად ნუ შეშლი!მერე მოგიყვებით დანარჩენს!
ელემაც ძალიან მთხოვა და მეც ისე ვიყავი მხოლოდ სახლში წასვლაზე ვფიქრობდი.
მანქანაში ჩავსხედით და ბიჭებმა სახლამდე მიგვიყვანეს,ის ორი კი არც გამოჩენილა.
იმ ღამით ელენესთან დავრჩი,რადგან მეგობართან თავს უფრო მშვიდად ვგრძნობდი. მთელი ღამე მომხდარზე ვფიქრობდი თუ რა იყო ეს,მთელი ღამე არ დამეძინა.
მეორე დღეს ლექცია მქონდა, ლამის დამეძინა,შემდეგ მე და ელენე ბიბლიოთეკაში წავედით ბევრი სამეცადინო გვქონდა,როდესაც დავამთავრეთ მეცადინეობა გადავწყვიტე ნიაკოსთან(ერთ-ერთი ჩემი მეგობარია,რომელსაც 2 წელია ვიცნობ და ასე ტუ ისე ვმეგობრობთ) წავსულიყავი,რადგან უკვე დიდი ხანი ვპირდები და ვერ მივედი. ელეს წამოსვლა არ უნდოდა ამიტომ სახლში წავიდა,ნიაკო 11 სართულზე ცხოვრობს ძალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ ლიფტით ასვლა ვარჩიე,თუმცა ძალიან იშვიათად ავდივარ ლიფტში,რადგან ,როგორც უკვე ავღნიშნე
უჰაერობის შიში მაქვს.
როდესაც ლიფტში ავედი ჰაერი ორმაგათ შემეკრა,იქ ის ცხოველი ლექსო იდგა.
-აქ რას აკეთებ?(ლექსო)
-და შენ უნდა გითხრა?(მე)
-ყოველთვის ასეთი უხეში,რატომ ხარ გოგო,ჭკუიდან გადაგყავარ
-უი მართლა?ეგ ცუდია მერე?მე კიდე იმაზე ვჯავრობდი ნერვები,როგორ მომეშალა
-ძალიან სასაცილოა!
ამ დროს რაღაც ხმა მოისმა არ არსებობს, ლიფტი გაიჭედა ახლა რაღაცაზე უნდა გადავიტანო ფიქრი,თორემ ცუდად გავხდები.
-გუშინდელი რა იყო ?(ვეკითხები მე იმ იმედით,რომ არ ვიფიქრო უჰაერობაზე)
-რაგჭირს მიკა ახლა მაგის დროა ლიფტი გაიჭედა, (ლექსო)ჯანდაბა!
ამ დროს თვალთ მიბნელდება და თვალს მანქანაში ვახელ.
-ამ დროს ვყვირი გიჟივით გამიშვით აქ რას ვაკეთებ?
-რას და გაგიტაცე და ახლა შენი თავი უნდა მოვაკვლევინო (თავი გამოყო ცხოველმა)
-ძალიან ირონიულია,რა დამემართა?
-ლიფტში გული წაგივიდა და ხომ არ დაგტოვებდი მაინც,რავიცი გიჟი ხარ და შეიძლება რამე დაგებრალებინა.
-იუმორის გრძნობაც არ გაქვა.კარგი მადლობა,რომ დამცინე აბა კარგად!
-რა?მადლობის წესიერად გადახდასაც არაპირებ? არ უნდა გამომეყვანე იქედან.
-კარგი ვხუმრობ მადლობა ახლა უნდა წავიდე,მაგრამ იცოდე იმ ამბავს ასე არ გაპატიებ ყველაფრის ახსნა მოგიწევს!
-მისმინე ლამაზო! სხვის საქმეში ცხვირს ნუ ყოფ წამოდი ახლა სახლში გაგიყვან!
-შენ მე ვინ გგონივარ?რასაც მიბრძანებ იმას გავაკეთებ გგონია? და ლამაზოზე გაგაფრთხილე უკვე!
-მე რასაც მინდა იმას დაგიძახებ ახლა კი წამოდი!
-შენ საერთოდ რა უნდა გელაპარაკო ველურო მე თვითონ წავალ.
-არანორმალური(ჩაილაპარაკა თავისთვის)
-გავიგე იცოდე რაც თქვი.!
ეს ვთქვი და მაშინვე წამოვედი ცუდად ვიყავი და ნიაკოს ნახვა ისევ გადაიდო,მაგრამ ახლა ნამდვილად ცუდად ვიავი.
ელეს დავურეკე და ყველაფერი ვუამბე მან მითხრა:
-აქ სტუმარი იყო და გუშინდელზე მიამბო
-ვერ ვხვდები რას გულისხმობ?
-იმ ამბავზვზე კლუბში. ვაკო იყო აქ, გუშინ ხომ თქვა ყველაფერს გეტყვით მოგვიანებითო.
-რა? მაგ რაღაც ხშირად გესაუბრება შენ რა ხდება?
-აუ მიკა ნუ იცი ხოლმე სისულელეების ლაპარაკი დროზე მოდი და მოგიყვები,რამ გადარია შენი ცხოველი!
-ელენე მოგკლავ იცოდე,რომ გნახავ ნერვებს ნუ მიშლი! "ჩემი"რა ირონიაა.ვერგიტან!
-კარგი ჰო ნუ გადაირევი ჩემთან მოდი და მოგიყვები!ბევრი არაფერი უთქვამს, შემოვლით ისაუბრა,თუმცა მაინც გაიგებ!
მაშინვე ელესთან წავედი,მიუხედავად იმისა,რომ თავს ძალიან ცუდად ვგრძნობდი ძალიან ცნობისმოყვარევარ და ვერ დავმშვიდდებოდი სანამ ყველაფერს არ გავიგებდი.