თავის მანქანამში ფრთხილად ჩამსვა დაა მალევე დაიკავა მძღოლის ადგილიც,არცკი გამიპროტესტებია,რადგან შინაგანად რაღაც მიზიდულობას ვგრძნობდი და ამას ერთვოდა ის ფაქტი,რომ მის მიმართ უნდობლად არ ვიყავი განწყობილი
-მადლობა რომ დამეხმარე,შენ რომ არა ის ნაგავი მაკოცებდა
-ყველას ასე მოვექცეოდი,მომიგო მან უხეშAდ..ცოტა გულიც კი დამწყდა არ ველოდი ასეთ უხეშობას მისგან,რატომღაც მინდოდა მეტი ყურადღება გამოეჩინა მაგრამ არა
-სად მიგიყვანო? მკითხა მან..მალევე მიმიყვანა ჩემს ბინამდე,გზაში ხმაც კი არ ამოგვვიღია,ბოლოს მადლობა გადავუხადე და კარები ისე მაგრად მივუხურე ლამის ჩამოვარდა,ამ ქცევაზე მისი დაბღვერილი სახე შევამჩნიე,მაგრამ არაფერი უთვამს..სახლში მოწყენილიავედი, მაშინვე აბაზანაში შEვიკეტე და ემოციებისგანაც დავიცალე
ვაჩე:
მეგობრის წვეულებაზე მივედი და უცებ ჩემს თვალთახედვის არეში თვით მოღალატე ელიზა გამოჩნდა,უცებ მომინდა რომ მივვარდნოდი და პასუხხი მომეთხოვა 2წლის წინანდელი ამბის გამო, მაგრამ თავი შევიკავე და იაზო სახით მივუახლოვვდი,თან ჩემი საყვარელი მეუღლის ხელს მაგრად ჩავეჭიდე,ახლა მხოლოდ ის მყავდა და მაბედნიერებდა,სანამ მივიდოდი თვალწინ წარმომიდგა 2წლის წინანდელი ამბავი და ის სურათი,რომელმაც ჩემი ცხოვრება შეცვალა
2წლის წინ,ვაჩე
იმ დღეს როდესაც ელიზას დავემშვიდობე ჩემმა ტყუპმა ძმამ შემატყობინა,რომ ჩამოდიოდა,მეც სიხარულით მივიღე ეს ამბავი,მეორე დღეს აეროპორტში დავხვდი და გზაში ინფორმაციების გაცვლა დავიწყეთ..ვუყვებოდი ელიზაზე და ჩვენი გაცნობის ისტორიაზე,შემდეგ მისი ფოტო ვაჩვენე და ამით დავამთავრეთ,არვიცი რატომ მაგრამ ლადომ(ძმამ) ელიზაზე ინფორმაციების შეგროვება გადაწყვიტა და სწორედ ამ ფაქტმა განაპირობა ჩვენი დაშორებაც.. ერთ დღესაც ჩემი ძმა აფორიაქებული დაბრუნდა სახლში და წინ ფოტოები დამიწყო,რომელზედაც გამოსახული იყო ელიზა ვიღაც ბიჭთან ერთად.იმ ბიჭს ელიზას წვრილ წელზე ხელი ქონდა შეცურებული და კოცნიდა,გავბრაზდი ლამის ყველაფერი დავამტვრიე სახლში მაგრამ არ მინდოდა ასე მარტივად დამეჯერებია,რომ მომატყუა,გადავწყვიტე ელიზაბეტისთვის დამერეკა,მაგრამ ყველა ცდა უშედეგოდ დასრულდა,მაინც არ ვნებდებოდი,თბილისშში ჩავაკითხე რამდენიმე ხნის განმავლობაში ვუტვალთვალებდი და ყოველ ჯერზე გული მტკიოდა რადგან,ყველგან იმ ბიჭთან ერთად იყო.გეგონებოდა კამათობენო მაგრამ მალევე ან ჩახუტებულებს ვხედავდი ან კიდე მანქანით მოსეირნეებს.ამის შემდეგ გადავწყვიტე საქართველოს გავცლოდი და საფრანგეთი წავედი,იქ ჩემი საოცარი მეუღლე გავიცანი და ახლა პატარასაც კი ველოდებით,ვერ წარმოიდგენთ როგორ დამეხმარა იმ პერიოდში ნინჩო,გვერდით მედგა და თანამიგრძნობდა,შემდეგ ერთმანეთი შეგვიყვარდა და საქართველოში დაბრუნებაც გადავწყვიტეთ ახლა კი სწორედ იმ მოღალატე ელიზაბეტის წინ ვდგავარ და ირონიულად შევცქერი მას,მინდა გითხრათ რომ მიდამი გრძნობა უკვე სრულიად გამქრალი მაქვს,უბრალოდ ადამიანების მიმართ ნდობა მის გამო დავკარგე და ამიტომ ამას არასდროს ვაპატიებ
ელიზა:
მომხდარზე ვფიქრობდი ყველაფერის გააანალიზება დავიწყე მაგრამ საბოლოო დაასკვნამდე ვერ მივედი,ვერ ვხვდებოდი რა მოხდა 2წლის წინ ან ახლა ვინ არის ის ჩემი გმირი მაგრამ ვიმედოვნებდი,რომ საბოლოოდ ყველაფერი მწყობრში ჩადგებოდა და ყველაფერს გავიგებდი..
მეორე დღეს ელენე და ლილე ჩემთან მოვიდნენ,ყველაფერი ვუამბე,მათ კი ყველანაირი ემოცია ქონდათ გამოსახული სახეზე,ვერ ხვდებოდნენ რა დაემართა ვაჩეს,რადგან ის ახლანდელი პიროვნებისგან რადიკალურად განსხვავდებოდა.. რამდენიმე დღე გავიდა და უკვე ელენეს დაბადების დღეც მოახლოვდა,საშოპინგოთ წავედით და ულამაზესი კაბები შევარჩიეთ.. მე წითელი მუხლს კარგად აცდენილი კაბა ვიყიე,წინ ღრმა დეკოლტითა და უკანაც ასევე ღრმად ამოჭრილი ზურგით..ელენემ კრემისფერი კაბა შეარჩია ძალიან სადა და დახვეწილი იყო,ხოლო ლილემ შავი გრძელი წელში მომდგარი კაბა..სამივე ძალიან კმაყოფილები ვიყავით შენაძენით,6საათისთვის მზად ვიყავით და უკვე რესტორნისკენ მიმავალ გზას ვადექით..იქ მყოფებს ყველას ვიცნობდი და ახლო ურთიერთობაც მქონდა
-ვაახ ელიზა როგორი ლამაზი ხარ როგორც ყოველთვის
-მადლობა რეეზ
-დღეს ჩემი მეგობარი შემოგვიერთდება,მალე მოვა და გაგაცნობ,იმედია მასთანაც ისეთივე კარგი უერთიერთობა გექნება,როგორიც ჩემთან გაქვს,რადგან ხშირად მოგიწევთ შეხვედრა
-რატოო?სად შევხვდები? გამიკვირდა მე
-შენი ლექტორი იქნება
-მოხუცებთან როდიდან დაიწყე მეგობრობა ავხარხარდი მე
-არ მეგონა 28წლის ასაკის ბიჭი მოხუცებულად თუ ითვლებოდა,უცებ გავიგონე ნაცნობი ხმა და უკან მივტიალდი,ხელში კი ჩემი გმირი შემრჩა,პირი გაოცებისგან დავააღე და 2წუთი ალბათ ასე ვუყურებდი,მისმა ჩაცინების ხმამ მომიყვანა გონზე
-ელიზ გაიცანი ეს ნიკო ბაქრაძეა,ნიკო ესკი ელიზაბეტ წერეთელია
-სასიამოვმოა მივუგე მე,მან კი თავი ცივად დამიქნია და რეზის გაუბა საუბარი,თავი ზედმეტად ვიგრძენი ამიტომ გავეცალე..ჩემს ადგილს დავუბრუნდი და ელენეს და ლილსე ვანიშნე ნიკოზე და ავუხსენი ვინც იყო..გოგოებმა კარგად აათვალიერეს და ნერწყვი მძიმედ გადაყლაბეს
-ღმერთო ასეთი ბიჭი თუ გადამარჩენს მზად ვარ ვიღაცას ძალით ჩავუვარდე მკლავებში-ელენე
-გეყოს რაა,არც ეგეთი სიმპატიურია ვთქვი მე და თავი მისკენ შევაბრუნე და კარგად დავაკვირი.....
შავი დაბალზე შეჭრილი თმა,მუქი კანი,თაფლისფერი თვალები და წითელი ტუჩები და ლამაზი ცხვირი ქონდა,ჩემთვის ეს ბიჭი სრულყოფილი იყო,მაგრამ ამის აღიარებას არ ვაპირებდი..
ქეიფი გრძელდებოდა,ნიკო ჩემს მიმართ ცოტაოდენ ყურადღებასაც კი არ იჩენდა რაზეც ვბრაზობდი რადგან არ ვიყავი მიჩვეული ასეთ იგნორს,ყველა ცეკვავდა მხოლოდ მე და ნიკო დავრჩით სუფრასთან არ მინდოდა ყურადღება მიმექცია მისთვის,ამიტომ ტელეფონში ვიყურებოდი..მალევე ვიღაც ბიჭი მოვიდა და ცეკვა შემომთავაზა,არ დავთანხდი არ მინდოდა მასთან ცეკვა,რაღაც ცუდი აურაა მოდიოდა მისგან რაც მოგვიანებით დამტკიცდა კიდეც
-მეცეკვე რა
-რამდენჯერ გითხრა,რომ არ მინდა შენთან ცეკვა
-უკვე აღარ გეკითხები,ხელი მაგრად მომიჭირა და ძალით ამაგდო ფეხზე ,მხოლოდ ამ დროს ქონდა რეაქცია ნიკოს მაშინვე მოვიდა და უთხრაა
-რომ გეუბნებიან,რომ ცეკვა არ უნდათ უნდა შეეშვა
-შენ არავინ გეკითხება ჩვენში მოვაგვარებთ
-ეგ გოგო ჩემი შეყვარებულია ამიტომ მეკითხება და სანამ გამილახიხარ ხელი გაუშვი და აქაურობას მოშორდი
-კარგი,ნახვამდის საყვარელო დამემშვიდობა ამაზრზენად მე და წავიდა
-მადლობა
-არაფრის,მითხრა და წავიდა..კიდევ ერთხელ მიხსნა ვიღაც იმბეცილისან და კიდევ ერთხელ გამცა უხეში პპასუხი..




საყვარლებო გთხოვთ დააფიქსიროთ თქვენი აზრი <3 ღირს გაგრძელებად?ბოდიში შეცდომებისთვის,რედაქტირებას ვერ ვასწრებ <3