ათ წუთში უკვე სანაპიროსთან იყო. ელვის უსწრაფესად გადახტა მანქანიდან და სანაპიროზე შევარდა. იცოდა, სადაც იქნებოდა ზუსტად იცოდა, მაგრამ არ იცოდა ცოცხალი თუ მკვდარი.
ათი წუთი ირბინა და იმ ადგილს მიადგა, როცა უგონოდ მყოფი ნინი დაინახა მასთან მიირბინა, სისხლდენა როცა შენიშნა უარესი დაემართა.
-ნინი გამოფხიზლდი, ვერ წახვალთ ვერსად გესმის? არ გაგიშვებთ?(ბექა) ხელში აიყვანა და მანქანისკენ გაიქცა. მანქანის უკანა სავარძელზე დააწვინა და თვითონ საჭესთან მოთავსდა.
-ნინი ცოტაც გაუძელი ჩემო პატარა, სულ ცოტა გთხოვ. ღმერთო რა არაკაცი ვარ.
ოც წუთში უკვე საავადმყოფოსთან იყვნენ. ნინი ხელში აიყვანა და საავადმყოფოში შევარდა. საკაცეზე დააწვინეს.
-სასწრაფოდ სააოპერაციოში შეიყვანეთ(ექიმი)
-ექიმო ის ორსულად არის(ბექა)
-ვერ დაგპირდებით რომ გადავარჩენთ, მითუმეტეს ორივეს.(ექიმი)
ბექა იქვე ჩაიკეცა. იცოდა მისი ბრალი იყო ყველაფერი.
დემეს პალატაში შევიდა, რომ დანარჩენებისთვის ეთქვა
-სად არი ნინი(ქეთი) მაშინვე მივარდა.
-საოპერაციოში(ბექა)
-კი მაგრამ...(ანი)
ამ დროს ექთანი შემოდის. ქეთის მას კითხა ნინის ამბავი.
-ექიმი ვერ იძლევა გარანტიას, რომ გადაარჩენს, მითუმეტეს ბავშვს(ექთანი)
-არა ის კარგად იქნება. ყველაფერი ძალიან კარგად იქნება(ბექა) მემგონი თავს უფრო არწმუნებდა და იქვე კედელთან ჩაიკეცა. ქეთი გვედით მიუჯდა და მხარზე თავი დაადო.
-ის კარგად იქნება, ის ხომ ჩვენი ძლიერი გოგოა(ქეთი)
-ჩემს გამო რომ მათ რომელიმეს რამე დაემართოთ ვერ გადავიტან(ბექა)
-არაფერი მოუვათ(ქეთი)

საოპერაციოში:
-ექიმო ასე ორივეს დავკარგავთ(ექთანი)
-უნდა ვეცადოთ, რომ გადავარჩინოთ ორივე(ექიმი)
-ეს შეუძლებელია(ექთანი)
-უნდა ვცადოთ(ექიმი)

რამდენიმე საათი გავიდა უკვე. არავინ არაფერს არ იძახის. ჯერ კიდევ საოპერაციოში ყავთ.
ექიმი გაღიმებული სახით შევიდა პალატაში.
-ყველაფერი კარგად არის, ორივეს გადარჩენა მოვახერხეთ. ცოტახანში შემოიყვანენ და ხვალ გავწერთ.
ათ წუთში ნინიც შემლიყვამეს პალატაში. ბექა არ შორდებოდა.
ანდრეამ გარეთ გაიყვანა.
-ახლა უნდა დამშვიდდე(ანდრეა)
-მათ რომ რამე მოსვლოდათ, ჩემს გამო.. ჩემი სისულელის გამო, რომ რამე დამართვმოდათ თავს ვერ ვაპატიებდი(ბექა)
-რაც მთავარია ორივე გადარჩა დანარჩენი მოგვარდება(ანდრეა)

ერთ საათში ნინიმაც გაიღვიძა, მაგრამ ხმა არ ამოუღია. თითქოს რაღაცას გრძნობდა. თითქოს მის სხეულში ვიღაც იყო.
-ნინი როგორ ხარ(დემე)
-მე.. მას ვგრნობ(ნინი)
-რა? რას გრძნობ(ქეთი)
-სხვის გულისცემას(ნინი)
-წესიერად აგვიხსენი(ანდრეა)
-ჩემს სხეულში თითქოს ჩემი პატარას გულისცემას ვგრნობ(ნინი) გაბრწყინებული თვალებით თქვა.
-ჩემი გოგო(ქეთი)
-მე მას ვგრძნობ(ნინი)
-ექიმებს თავი არ დავამახსოვროთ?(ბექა) ნინის გახედა.
-შეცვალეთ ხო ეს(ანი)
-სიცხე გაქვს მგონი(ქეთი) მივიდა და შუბლზე ხელი მიადო.
-მოვიფიქროთ ეხლა რამე(ბექა)
-ნინი რას შემოგვთავაზებ(დემე)
-არაფერს(ნინი) კიდევ ეტყობოდა, რომ ნაწყენი იყო.
ბექა გარეთ გავარდა და ათ წუთში დიდი ვარდების თაიგულითა და პატარა ფეხსაცმელებით დაბრუნდა უკან.
-აბა შემომირიგდება ჩემი ორი პატარა?(ბექა) ნინის საწოლზე ჩამოჯდა.
-გააჩნია რას გააკეთებს მამიკო(ნინი)
-იმ იდეაზე რას იტყვით მამიკომ, რომ ექიმებს ოინი მოუწყოს(ბექა)
-არ არის ცუდი იდეა(ნინი)
-ესეც რო აიყოლიეთ(ნანკა)
-ჩემი გაბერილი რატო ბუზღუნებს(დემე) მივიდა და მუცელზე მოეფერა.
-ესეთი სერიოზული ადამიანიც რო აიყოლიეთ(ნანკა)
-შენღა დარჩი ხო სერიოზული(ნინი)
-ხო(ნანკა) გაბუტული ბავშვივით ამოილაპარაკა.
-ნაყინი მინდა(ნინი, ნანკა, ელენე) სამივემ ერთად თქვეს.
-წავალ მოგიტანთ(ანდრეა)
ათ წუთში უკან დაბრუნდა და ნაყინი მოიტანა.
-ნაყინი აღარ მინდა, შოკოლადი მომიტანე რა ბექუშ(ნინი)
-კარგი მოვალ ეხლავე(ბექა)
უკვე 12-ჯერ ჩავიდა გაგზავნა სხვადასხვა რამეზე. ბოლოს მჟავე კიტრი ამოუტანა.
-აუ ბექუშ აღარც ეგ აღარ მინდა(ნინი)
-სამაგიეროს მიხდი ხო(ბექა)
-კი(ნინი) გაეკრიჭა.
-და რამდენ ხანს უნდა მაწვალო(ბექა) საწყალი სახით კითხა.
-ცხრა თვე კიდე(ნინი)
-და დარწმუნებული ვარ მარტო შენ არ მოგიწევს წვალება(ნინი)
-ცოლი არ გადამირიო(დემე, საბა)
-აბა იდეები გადმოაფრქვიეთ როგორ გავაგიჟოთ ხალხი(ნინი) გაიკრიჭა.
-მე მივხედავ მაგას(ბექა)
-ხო ვთქვი რომ შეცვალეს ეს თქო(ანი)
-მოკლედ მე მივხედავ და თქვენ ამყევით(ბექა)
-კარგი, აბა ვნახოთ როგორი მსახიობი ხარ ძამიკო(ქეთი)
-ქეთი წავედით ჩვენი ჯერია(ბექა)
-სად წახვედით, ჩვენ არ უნდა გვაჩვენოთ?(დემე)
-ექიმს აქ მოვიყვან(ანდრეა)
-კარგი და უთხარი ცუდად არისთქო(ბექა)
-კარგი წავედი(ანდრეა)
ანდრეამ ექიმის კაბინეტის კარზე დააკაკუნა და შევიდა.
-მობრძანდით(ექიმი)
-იცით თქვენი დახმარება მჭირდება(ანდრეა)
-რა ხდება?(ექიმი)
-ჩემი მეგობარი ცუდად არის და იქნებ დაეხმაროთ(ანდრეა)
-ბატონო ფსიქიატრი ვარ მე(ექიმი)
-სწორედ, რომ ფსიქიატრიული პრობლემები აქვს(ანდრეა)
-კარგით წავიდეთ(ექიმი)
პალატაში შევიდა და კაცმა პირი დააღო. ბექა პატარა გორგოლაჭებიან მაგიდაზე იდგა, რომაელით ჰქონდა ფარდა შემოხვეული და ხელში რაღაც საბუთები ეჭირა.
-რა ჰქვია თვენს მეგობარს?(ექიმი)
-ბექა(ანდრეა)
-ბატონო ბექა თუ შეიძლება ჩამობრძანდით მაქედან(ექიმი)
ბექამ ყურადღება არ მიაქცია. შემდეგ მივიდა და წინ დაუდგა და ისევ იგივე გაუმეორა.
-რას მაკადრებთ თქვენ, ამხელა კეისარ ადამიანს, სასწრაფოს დასაჯეთ, ლომების გალიაში ჩააგდეთ(ბექა)
-ბატონო ბექა თუ შეიძლება დაწყნარდით(ექიმი)
-ლუციუს(ბექა) ანდრიას მიმართა. ვერავინ ვერ მიხვდა.
-ლუციუს დასაჯემეთქი(ბექა) ანი მიუხვდა და აყვა.
-ახლავე ბატონო კეისარო(ანი) უთხრა და ექიმს ანიშნა გაყოლოდა.
-რა შეიძლება, რომ მოვიმოქმედოთ(ანი)
-მემგონი ჯობია სასწრაფოდ მკურნალობა დავიწყოთ, ჩემი აზრით რაიმე დიდი სტრეისი გადაიტანა და ამის ბრალია(ექიმი)
-დიახ ძალიან ბევრი რამის გადატანა მოგვიწია ყველას(ანი)
ექთანმა მოირბინა ამ დროს ექიმთან.
-ექიმო ფსიქიურად დაავადებული პაციენტი პალატიდან გაიქცა(ექთანი)
-ჩვენსკენ მოდის დამშვიდდით(ექიმი)
-კი, მაგრამ ის ხომ ძალიან საშიშია(ექთანი)
-დამშვიდდით და გზა დაუთმეთ(ექიმი)
სამივეს გვერდი აუარა და პალატაში შევიდა.
-დაცვას დაუძახეთ და სასწრაფოდ დამამშვიდებელი მოამზადეთ(ექიმი)
პალატაში შევიდა და პაციენტი მიხლებზე იდგა და ბექას ევედრებოდა.
-ოოო დიდო კეისარო გთხოვთ შემინდეთ, არ მინდოდა თქვენი ღალატი, მაგრამ მაიძულეს(პაციენტი)
-მე შენ შეგინდობ ჩემო ძმაო(ბექა) მიხვდა, რომ ფსიქიურად ავად იყო ამიტომ აყვა თამაშში.
-დიდო კეისარო მე დროის მანქანა გამოვიგონე და ისე დაგიბრუნდით(პაციენტი)
-მაჩვენეთ(ბექა) მაგიდიდან ჩამოხტა და მასთან მივიდა.
-მობრძანდით(პაციენტი)
-აბა გამოვცადოთ(ბექა) სკამზე მიუთითა და იქ დაჯდა ბექაც.
-იგრძენით ხომ(პაციენტი)
-აქლა თქვენ(ბექა) პატარა ბავშვივით დაიწყო ლაპარაკი.
-კარგით(პაციენტი) ისიც დაჯდა და მანაც იგივე გააკეთა.
-ლა კალგია(პაციენტი)
მთელ პალატაში გიჟებივით დარბოდნენ. ან მართლა კარგი მსახიობია ბექა ან კიდე მართლა გაგიჟდა.
-აბა კიდე ვცადოთ(ბექა)
-ექიმო ახლა თქვენ(პაციენტი)
-გმადლობ არ მინდა მე(ექიმი) ორივემ იმხელა ხმაზე მორთეს ღრიალი გეგონებათ მართლა პატარები არიან და რაიმე სათამაშო წაართვესო.
-კარგით, ვიხუმრე უბრალოდ(ექიმი) ბექა მიბრუნდა და ნინის თვალი ჩაუკრა.
სკამიდან ამდგარმა ექიმმაც პატარა ბავშვივით დაიწყო ლაპარაკი სხვა რა გზა ჰქონდა.
-კალგი იკო, მაგრამ აქლა პალატასი უნდა დავბლუნდეთ(ექიმი)
-ალა ჯელ უნდა მითამასოთ(ბექა)
-ალ მიდა მე თამასი(ექიმი)
-ცვენ გვიდა და სენც გიდა(პაციენტი)
ერთი საათი აქეთ-იქით არბენინეს. მასაც სხვა გზა არ ჰქონდა და მათ ნებას დაჰყვა.
-დავიგალე(ექიმი)
-მეც დავიგალე(ბექა)
-მანქანასი ცავჯდეთ(პაციენტი)
-აგალ გვინდა ლა(ექიმი) საწყალი თვალებით შეხედა.
-გვიდა გვიდა(პაციენტი)
საავადმყოფოს პერსონალი უბრალოდ გაკვირვებულები უყურებდნენ სამივეს. ყველაზე მკაცრი ადამიანიც კი აიყოლიეს. ადამიანი, რომელსაც არასოდეს არ გაუცინია. ახლა დგა და პატარა ბავშვივით თამაშობს.

ერთი საათი გავიდა და მაინც არ ეშვებიან ამ ექიმს. თქვენ გგონიათ რომელიმე მათგანი იმ პაციენტზე ნაკლები გიჟი იყო? ბოლოს ექიმი პალატიდან გავარდა და ცოტახანში მთავარ ექიმს სამსახურიდან წასვლის განცხადება შეუტანა.

მეორე დღეს ნინი და დემე გამოწერეს საავადმყოფოდან და მაშინვე საქართველოში დაბრუნდნენ. იმდენად დაღლილები იყვნენ სახლში მისულები, რომ უბრალოდ მიეძინათ. როცა ანის, ნანკასა და ელენეს მშობლები მოცვივდნენ.
-სად იყავი გოგო, არა შენ უნდა გამაგიჟო(ნანკას დედა)
-გავთხოვდი(ნანკა) გაეკრიჭა
-ჩვენც გავთხოვდით(ელენე, ანი)
-რა თქვით?(სამივეს მშობლები)
-ხო დედა გავთხოვდი და ორსულად ვარ უკვე(ნანკა)
-სად არი შენი ქმარი(ნანკას დედა)
-აუ კარგი რა ლია(ნანკა) ლია-ნანკას დედა.
-სად არისთქო(ლია)
-მე ვარ(დემე)
-შენ შვილო ნორმალური თუ ხარ(ლია)
-არა ქალბატონო, მოიცადეთ ერთი წუთით(დემე) რაღაც საბუთი ამოიღო ჩანთიდან და მიაწოდა.
-ეს რა არის(ლია)
-დასკვნა(დემე) ლიამ საბუთს დახედა და გაკვირვებულმა შეხედა.
-თამაზ ნახე(ლია) თამაზი-ნანკას მამა.
-ეს...(თამაზი) ხმა ჩაუწყდა.
-აა ეგ? საბუთიანი გიჟები ვართ უკვე(ნინი) გაეკრიჭა.
-შვილო ეგ თმები შენ(ლია)
-დიახ შევიღებე(ნინი)
-თამაზ წამიყვამე აქედან(ლია)
-აუ დედა გეყოფა რა(ნანკა) გაბრაზებულმა გახედა.
-არა მე კი ვიცოდი გიჟი, რომ იყავი მაგრამ საბუთს თუ მოგცემდნენ ნამდვილად არ წარმომედგინა(ლია)
-ქალბატონო საბუთი მეც მაქვს, შრომას ნუ მიკარგავთ(ნინი)
ელენეს და ანის ცალკე ესაუბრებოდნენ მშობლები, მაგრამ მათ პირიქით გაუხარდათ.
-აბა სიძე არ ავღნიშნოთ?(გია) გია-ანის მამა.
-უნდა ავღნიშნოთ აბა რა(გენადი) გენადი-ელენეს მამა
-რესტორანში დავრეკავთ და იქ წავიდეთ(ბექა)
-არა შვილო არ გინდა აქვე დავტრიალდებით(ნატალია) ნატალია-ანის დედა
-კი კი აქ ჯობია(ნათია) ნათია- ელენეს დედა.
ყველა დატრიალდა. ძაან კარგადაც გაერთნენ. თამაზმა მადლობებიც კი უხადა დემეს ესეთი გიჟი სახლიდან რომ მოაშორა და გაძლება უსურვა. ჯერ კიდევ არ იცნობთ ნანკას. ისიც არ არის ლილესა და ნინიზე ნაკლები.
ამ დროს ლილემ შემოაღო კარები
-ვაიმეეე ჩემი ბავშვები ჩამოვიდნენ, ვაიმეე რა მაგარია. როგორ დაისვენეთ კარგი იყო? ბევრი იგიჟეთ? რა ჩამომიტანეთ? ახალი ამბებს როდის მომიყვებით? ლამაზი იყო? რატო არ მითხარით ჩამოსვლას რომ აპირებდით? აუ მეც იცი რამდენი მაქვს მოსაყოლი?(ლილე) საბამ გააჩერა.
-აუ გოგო ამოისუნთქე არ გაიგუდო(საბა) სიცილით უთხრა.
-კარგი აღარ გაგცნობთ(ლილე) გაიბუტა.
-ვის?(საბა)
-არავის(ლილე)
-მემგონი ვიღაც შეყვარებულია(ნანკა)
-რა? შენ რა შეყვარებული ხარ? და აქამდე არ მითხარი? ვინ არი? ვიცნობ? სად ცხოვრობს? რა ქვია? რა გვარია? მუშაობს? სად მუშაობს?(საბა)
-ამოისუნთქე არ გაიგუდო(ლილე)
-ლილე ვინ არის აბა(დემე) მშვიდად კითხა. მოჩვენებით სიმშვიდეს ინარჩუნებდა.
-ბავშვებო ჩვენი წასვლის დროა უკვე(მშობლები)
-სასიამოვნო იყო თქვენი გაცნობა(ყველა)
მშობლები წავიდნენ და ისევ ლილეს მიუბრუნდნენ.
-ნუ მიყურებთ მასეთი სახეებით გაგაცნობთ მალე მოვა(ლილე)
-აქ მოვა?(საბა)
-კი რაიყო(ლილე)
-გამოვცადოთ სიძე?(ანდრია)
-აუ რამე რო გააკეთოთ ცხოვრებას ჯოჯოხეთად გადაგიქცევთ ყველას(ლილე)
-არა არაფერს ვაკეთებთ იხუმრა უბრალოანდრეამ(საბა) ზუსტად იცოდნენ რომ ძალიან გაამწარებდათ.
-რამდენ ხანში მოვა?(დემე)
-ორ საათში(ლილე)
-მანამდე რა გავაკეთოთ?(ნინი) ნანკამ თვალით ანიშნა გოგონებს მე ვიციო.
-აუ მოვიწყინეთ ძაან(ნანკა)
-ხო და გავერთოთ(ანდრეა)
-აუ იცეკვეთ რა(ნინი)
-ეე რა უნდა ვიცეკვოთ არა ის კიდე(საბა)
-ხმა აღარ გამცე(ელენე)
-აუ კარგით რა(დემე)
-არც მე(ნინი)
-არც მე(ნანკა)
-არა ვიხუმრეთ ვცეკვავთ ნახე უკვე(საბა) ფეხზე ადგნენ და თავის ჭკვაში ცეკვა დაიწყეს.
გოგონებმა იმდენი იცინეს უკვე რამის დაბლა იწვნენ უკვე.
-აუ დავიღალე ბიჭო(დემე)
-აუ ჩვენც(საბა, ბექა)
-აუ მოვიწყინეთ(ნინი)
-ვაიმეე ნინი ამომასუნთქე რა ცოტა ხანი(ბექა)
-მაშინ მარწყვი მომიტანე(ნინი)
-კარგი ეხლავე(ბექა)
სამზარეულოში გავიდა და უკან მარწვით ხელში დაბრუნდა.
-აუ ახლა ვაშლი მომინდა(ნინი)
ვაშლიც მოუტანა და უნდა დამჯდარიყო.
-აუ ბექუშ წყალიც რა(ნინი)
წყალიც მოუტანა.
-აუ შოკოლადის ტორტი გვინდა(ნანკა)
-აუ ანდრეა თუ ძმა ხარ ამოუტანე რა(დემე)
-ეე კაი მაგაზე გაწყენინებთ?(ანდრეა)
თხუთმეტ წუთში ტორტით ხელში დაბრუნდა, შოკოლადები და ნაყინიც მოაყოლა.
-ვაიმეე შოკოლადი მომეცი(ნინი)
-ნაყინი მინდა მომეცი სწრაფად(ელენე) საბა მივიდა და ელენეს მუცელზე მოეფერა.
-რაღა ჭამაში გემსგავსება ბავშვი(დემე)
-აბა რაში უნდა დამემსგავსოს(საბა)
-მაგალითად.... ჯობია ისევ ჭამაში დაგემსგავსოს(დემე)
-მე არ ვიყო საბა შენ თუ არა გაგამწარო(საბა)
-ვაიმეე მუქარაც ვისწავლეთო?(ლილე)
-რაო ავუბი მხარი ძმასო?(საბა)
-ეე გეყოთ ეხლა..ქეთი სად არის(ანდრეა)
-ძინავს მაგას ისევ(ნინი)
-მოვიდააა(ლილე)
-აბა ვნახოთ რა ბიჭია(დემე)
-იცოდე ჭკვიანად მოიქეცით(ლილე)
-ვერ შეგპირდებით(საბა)
-საბა გაიხსენე აბა ბავშვობა(ლილე) გამომცდელად გადახედა.
-აუ კაი წყნარად ვართ მართლა(საბა)
-მე გაგაფრთხილეთ(ლილე)
-კაი კაი წადი კარი გააღე შენ(საბა)
-კარგი(ლილე)
კარზე ზარია ლილემ გააღო და სახლში შემოიპატიჟა.
-შენ აქ რა გინდა, ან საერთოდ ჩემს დასთან(დემე)
-დემე აგიხსნი ყველაფერს(გიგა)
-ვერაფერს ვერ ამიხსნი... ჩემს დასთან აღარ დაგინახავ(დემე)
-ამის უფლებას არ მოგცემ(გიგა)
დემემ გარეთ გაიყვანა. ლილიმ კი გონება დაკარგა.
-ჩემს დას ახლოს არ გაეკარები(დემე)
-მე ის მიყვარს(გიგა)
-არ მაინტერესებს, ყველაფერი დამთავრდა თქვენს შორის(დემე)
-დემე გაჩერდი(გიგა)
-რა გინდა(დემე)
-შევიცვალე გესმის? აღარვარ ის გიგა, რომელიც ხუთი წლის წინ ვიყავი(გიგა)
-შენ მე მიღალატე და ეხლა რას მოითხოვ რომ გენდო?(დემე)
-სხვა გზა არ მქონდა გესმის? ისინი ოჯახს მომიკლავდნენ. აბსოლიტურად ყველას გესმის?(გიგა)
-რა?(დემე)
-მამაშენი დამემუქრა, რომ თუ თავს არ დაგანებებდი და არ გიღალატებდი, მაშინ ჩემს ოჯახს მოკლავდა(გიგა)
უბრალოდ ჩუმად იდგნენ. დემე ხმას ვეღარ იღებდა.
-მე არ შემეძლო ამის თქმა გესმის? არ შემეძლო მამაშენისთვის ჩამომეშორებინე, როცა ასე კარგად იყავი მასთან, როცა ის შენთვის მისაბაძი პიროვნება იყო. შემდეგ თქმა დავაპირე, როცა ის წავიდა, მაგრამ მისმა ხალხმა მესროლა და კომაში ვიყავი ექვსი თვე.(გიგა)
-მე არ ვიცოდი, მე მაპატიე(დემე) თქვენ ვერც კი წარმოიდგენთ მისთვის რა მძიმე იყო ეს ყველაფერი.
-ეს შენი ბრალი არ ყოფილა, მაგრამ მე ლილე მართლა მიყვარს, ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარს(გიგა)
-წამოდი(დემე)
-რა?(გიგა) ვერ მიხვდა.
-სახლში შევიდეთ(დემე)
სახლში შევიდნენ. ლილემ დემეს შესვლაც არ აცადა ისე მივარდა გიგაც არ შეუმჩნევია.
-შენ... ეს... როგორ..(ლილე) სიტყვებს ერთმანეთს ვერ აბამდა.
უკნიდან მოეხვია გიგა.
-შენ.. აქ(ლილე) უბრალოდ მოეხვია. მთელი გრძნობით ეხუტებოდა, თითქოს ვიღაც მის წართმევას ცდილობსო.
-ჩემი სულელი გოგო(გიგა)
-დემე შენ დაისჯები(ლილე)
-გიგა წამო რა რაღაცეები ამოვიტანოთ(დემე) თვალით ანიშნა უარი არ მითხრაო.
-წამო(გიგა)
სახლიდან გავიდნენ
-რატო გამომიყვანე(გიგა)
-მინდა, რომ გურამი ციხეში ჩავსვა და შენი დახმარება მჭირდება(დემე) გურამი-დემეს მამა
-მომისმინე საჭირო არ არის. არ მინდა მერე ინანო(გიგა)
-ის ციხეში უნდა იჯდეს. მისნაირი ადამიანი გარეთ არ უნდა დადიოდეს(დემე)
-კარგი, მაშინ მე სამხილებს მივხედავ(გიგა)
-წამო რა მართლა ავიტანოთ რაღაცეები(დემე)
-წამო(გიგა)
თხუთმეტ წუთში უკვე სახლში იყვნენ. ორი საათი ისაუბრეს, შემდეგ გიგა წავიდა. ისინი კი ისეთი დაღლილები იყვნენ მაშინვე დაიძინეს. აი ლილე კი გეგმის განხორციელებას შეუდგა.
-ვნახოთ რა რეაქცია ექნებათ(ლილე) ეშმაკურად ჩაიცინა.
დილით ყვირილი აღვიძებს.
-ლილე შემომაკვდები იცოდე(დემე)
-ლილე ვერ გადამირჩები(საბა)
-აუ მე რაღაც მერჩოდი, აი შენ თუ გადამირჩე რა(ბექა)
-ლილე ჩამოდი სწრაფად ქვევით(ანდრეა)
ამ დროს კარზე ზარია. კარი ქეთიმ გააღო და სანდროს დანახვაზე გაშეშდა. ღმერთო როგორ მონატრებია. ძალიან დიდი ხანი იდგნენ ჩახუტებულები.
მისაღებში შესულმა სანდრომ სიცილი ვერ შეიკავა. ალბათ გაინტერესებთ რატომ. დემეს თმა ქონდა რვა ფრად შეღებილი, ანდრეა წვერი ქონდა ხუთ ფრად შეღებილი, საბას ყურზე და ცხვირზე მისაწებებელი საყურე ეკეთა, მაგრამ მან არ იცოდა რომ მისაწებებელი იყო და ბექას მთელი სახე ჰქონდა მოხატული წყალ გამძლე საღებავებით.
ამ დროს ლილეც ჩამოდის კიბეზე და იმდენი იცინა რამის გაიგუდა.
-სასაცილოა ხო(დემე)
-ვაიმეე კი ძაან(ლილე)
-ხო და აღარ გაიცინებ ცოტა ხანში(ანდრეა)
-მე რა შუაში ვარ(ლილე)
-აბა მე ვარ შუაში?(საბა)
-კი შუაში ზიხარ(ლილე)
-გოგოოო ნორმალური ხარ შენ? ეს რა ჯანდაბაა(ანდრეა) თავის წვერზე ანიშნა.
-შეღებილია(ლილე)
-და რატომ არის შეღებილი(ანდრეა)
-მე რა ვიცი ვანგა კი არ ვარ(ლილე)
-იცოდე გვიფრთხილდი(ბექა)
-ანუ ომს ვიწყებთ?(ლილე)
-ზუსტად(დემე)
-გოგონები ბიჭების წინააღმდეგ(ქეთი)
-გაგანადგურებთ(საბა)
ამ დროს გიგაც მოვიდა.
-გიგა ომი იწყება(ლილე)
-რა ომი(გიგა) გაკვირვებულმა შეხედა. ბიჭები რო დაინახა ისიც იქვე სანდროსთან ჩაიკეცა, რომელიც ჯერ კიდევ იცინოდა.
ძლივს მორჩნენ სიცილს. ბიჭებმაც ყველაფერი აუხსნეს. აი ახლა იწყება ნამდვილი ომი.
ერთი თვე გავიდა უკვე. ელენე და ნანკა უკვე ოთხი თვის ორსულები იყვნენ. ნინი კი სამის. ყველანი მისაღებში ისხდნენ. ამ ერთი თვის განმავლობაში სისხლი გაუშრეს გოგონებმა.
-აუ ბექუშ ნაყინი ამომიტანე რა(ნინი)
-ეხლავე(ბექა)
-ეე ბიჭო ვერ ხვდები, რომ ისევ უნდა გაწვალოს?(ანდრეა)
-შენც მოგიწევს მაღაზიაში ჩასვლა(ანი)
-თუ რაიმე გჭირდება შენ ჩაირბინე(ანდრეა)
-მე არა ჩვენ შვილს უნდა(ანი) გაეკრიჭა.
-რა თქვი?(ანდრეა)
-ჩვენ შვილს უნდათქო(ანი)
-ვაიმეეე მამა ვხდები ბიჭო რა მაგარია(ანდრეა) ანის ხელში აფრიალებდა, მაგრამ ამან ჯერ რა იცოდა ჯერ რა ელოდა წინ.
-დამსვი(ანი)
-რა მოხდა ცუდად ხარ?(ანდრეა)
-არა მაღაზიაში უნდა ჩავიდე(ანი)
-მე ჩავალ რა გინდა მითხარი(ანდრეა)
-შენგან არაფერი აღარ გვინდა ჩვენ(ანი)
-აუ ნუ მებუტები რა პატარა ბავშვივით(ანდრეა)
-ჩვენ წავედით(ანი) გოგონებსაც ანიშნა და გარეთ გავიდნენ.
-შენ გირჩევნია გადაიკარგო აქედან(საბა) ანდრეას უთხრა.
-ე რატო(ანდრეა)
-შენი აზრით რამდენად მარტივია ეხლა ამათ შემორიგება(საბა)
-აუ რა ვიცოდი მე(ანდრეა)
-ნუ ბუზღუნებ რა, და მოიფიქრე ეხლა როგორ შემოვირიგოთ(დემე)
-რამე სურპრიზი მოვუწყოთ(ანდრეა)
-არა რა სურპრიზი, არ გახსოვს ერთი კვირის წინ რა დღე დაგვაწიეს სურპრიზი რო გავუკეთეთ(დემე)

წარსული
-ჩვენ გვეგონა სურპრიზი მოგეწონებოდათ(ბექა)
-არ გვიყვარს სურპრიზები(ქეთი)
-სურპრიზები ყველა გოგოს უყვარს(საბა)
-ანუ ჩვენ ყველაში შევდივართ?(ნინი)
-არა ეგ არ მიგულისხმია(საბა)
-ჩვენ გვეძინება(ელენე)
-ენას ვერ აჩერებ ხო შენ(დემე)

ახლანდელი
-აუ აბა რა ვუყოთ(საბა)
-ყურადღება არ მივაქციოთ და შეგვირიგდებიან(ანდრეა)
-აბა კი, როგორც შენ იტყვი(სანდრო)
-მემგონი ჯობია ეს ომი დავასრულოთ, ერთი თვე გავიდა და სუ ერთმანეთს ვაწვალებთ(გიგა)
-მეც დავიღალე უკვე ამდენი შემორიგებით(ანდრეა)
-იდეებიც გამოგველია(ბექა)
-მათ გვაჯობეს(ანდრეა)
-ვაუ აღიარეთ?(ნინი) იქ მდგარან და უსმენდნენ თურმე.
-თქვენ აქ რა გინდათ, დაბლა არ უნდა იყოთ?(საბა)
-ოხ საბუნი რა გულ უბრყვილოები ხართ ეს ბიჭები(ნანკა)
-ჩვენ?(ბიჭები)
-ეხლა თავიდან არ დავიწყოთ რა(ელენე)
-მეც მაგ აზრზე ვარ(საბა)
-კარგი, მაგრამ ტორტი გვინდა ჩვენ(ნანკა)
-მე ამოგიტანთ(გიგა)
-მიდი და შენი შვილის ამბავზე ჩვენ ვირბენთ(საბა)
-მე შენს დაკრძალვაზე მოვალ აუცილებლად(გიგა)
-რატო(საბა)
-გვერდით გაიხედე(გიგა) სიცილით უთხრა.
-აუ ლილე არ ვიცოდი აქ თუ იდექი(საბა)
-ეს უბრალო ბრძოლა იყო, ახლა იწყება ომი ჩვენს შორის(ლილე)
-ვაიმეე ლილეე არა რა, მართლა არ ვიცოდი(საბა)
-შენ შვილს ჩვენ მივხედავთ(ბიჭები)
-აუ კარგით რა(საბა)
-რაო საბუკა(ნინი)
-აუ ლილეკო ხო იცი რო გეხუმრე არა?(საბა)
-დაგინდო?(ლილე)
-აუ კი რქ, ცოდო ვარ ბავშვი მყავს გასაზრდელი(საბა)
-კაი ხო რა იყო(ლილე)
-ვაიმეე ლილეკო როგორ მიყვარხარ(საბა)

გავიდა რამდენიმე თვე. ნანკა და ელენე უკვე ცრა თვის ორსულები არიან. ნინი რვა თვის და ანი ხუთის. ლილე და ქეთი კი პირველ თვეში არიან ჯერ. ამ ხნის განმავლობაში სისხლი გაუშრეს რასაც ქვია ბიჭებს. ყველას მშვიდად სძინავს, მაგრამ ნანკასა და ელენეს ყვირილი აღვიძებთ.
-ვაიმეეე დემე ჩქარა(ნანკა)
-საბააა დროზე საბაა(ელენე)
-დამშვიდდით, ღრმად ისუნთქეთ და წავედით(დემე)
-ვაიმეე დემე სწრადა ატარე ცოტა(ნინი)
-ამაზე სწრაფად აღარ შემიძლია(დემე)
ათ წუთში სამშობიაროსთან იყვნენ უკვე. ელენე და ნანკა სამშობიარო ბლოკში შეიყვანეს. დანარჩენები გარეთ იცდიან. ერთი საათი გავიდა უკვე და არავინ არაფერს არ ამბობს.
-სად არიან ამდენ ხანს(საბა)
-დამშვიდდი საბა ცოტაც მოითმინე(ბექა)
-იქნებ რამე სჭირთ?(დემე)
-ნუ ბოდავ ბიჭო რაღაცეებს შენ(ანდრეა)
-ბექა(ნინი) ბექას დაუძახა მაგრამ მან ვერ გაიგო. გონება დაკარგა და დაბლა დავარდა.
-ნინი... ნინი გამოფხიზლდი(ბექა)
-ექიმი სად არის, ექიმს დაუძახეთ(ქეთი)
-ნინი გთხოვ რა... არა არა გთხოვ გამოფხიზლდი(ბექა)
-თუ შეიძლება გაიწიეთ... სასწრაფოდ საოპერაციო მოამზადეთ(ექიმი)
-გთხოვთ გადაარჩინეთ(ბექა) იქვე ჩაიკეცა.
ორი საათი გავიდა და არავინ არაფერს არ იძახის. ექთანი გამოდის და ბექას უახლოვდება.
-როგორ არის(ბექა) მაშინვე ფეხზე წამოხტა.
-უნდა აირჩიოთ ან დედა ან შვილი(ექთანი)
-ეგ რას ნიშნავს(ბექა)
-ორივეს ვერ გადავარჩემთ(ექთანი)
-მე ღმერთო არა ოღონდ ეს არა(ბექა)
-ბატონო დროს ვკარგავთ(ექთანი)
-ნინი... ნინი გადაარჩინეთ(ბექა)
ამ დროს მეორე ექთანი გამოვიდა.
-ლია შემოდი პაციენტმა მიიღო გადაწყვეტილება უკვე(ექთანი) ლია- პირველი ექთანი
-რა გადაწყვეტილება(ქეთი)
-ბავშვი უნდა გადავარჩინოთ(ექთანი)
ორივე საოპერაციოში შევიდნენ. არა ნინი ამას ვერ გაუკეთებდა. ის ბექას ვერ დატოვებდა. არ ქონდა ამის უფლება.
-ის ძლიერია გაუძლებს გესმის? გაუძლებს მე მას ვიცნობ, ის ძლიერია(ქეთი) სხვებს ამშვიდებდა, მაგრამ თვითონ უარეს მდგომარეობაში იყო.
-ის ძლიერია.. ის ძლიერია(ბექა) განუწყვეტლივ იმეორებდა ამ სიტყვებს.
კიდევ ერთი საათი, ექიმი გამორბის საოპერაციოდან და სისხლს ითხოვს. სისხლი სჭირდებათ, მაგრამ არავისი არ ემთხვევა. ნუთუ შვილსაც დაკარგავს, ნუთუ ისიც მიატოვებს, როგორც ეს ნინიმ გააკეთა.
სისხლი როგორც იქნა იშოვეს და გადაუსხეს.
ექიმი დემესთან და საბასთან მიდის.
-გილოცავთ გოგო(დემესი) და ბიჭი(საბასი).
-ყველა ერთმანეთს ეხვეოდა, მაგრამ ეს არ იყო სრულყოფილი ბედნიერება ისინი ჯერ კიდევ განაჩენს ელოდნენ. იქნებ მოახერხოს და გადარჩეს ბავშვის ხათრით მაინც.
ნინი კი უკვე თეთრი სინათლისკენ მიიწევს, მაგრამ რაღაც აჩერებს. პატარა ბავავის ხმა, რომელმაც დედა დაუძახა. მას ვერ დატოვებდა. ვერ მიატოვებდა თავის შვილს. მას ვისაც ახლა ყველაზე მეტად სჭირდებოდა ის.
ერთი საათის შემდეგ ექიმი გამოვიდა და ღიმილიანი სახით გაემართა ბექასკენ.
-გილოცავთ ორივე გადარჩა, კარგად არის თქვენი მეუღლეც და თქვენი გოგინაც.
ასეთი ძლიერი ჯერ არავინ მინახავს(ექიმი)
თვენ არ იცით რამდენად ბედნიერი იყო მაშინ ბექა. ორივე ისევ მასთან იქნებოდა. არც ერთმა არ მიატოვა. იცოდა, გულის სიღრმეში იცოდა, რომ ასე იქნებოდა.

პირველი ნაწილის დასასრული.