როდესაც წყალში ჩავარდი შიშის გრძნობამ ამიტანა,თან წყალი ყინულივით ცივი იყო ცურვა ვიცოდი, არც ისე კარგად,მაგრამ თავს ვუშველიდი,თუმცა ეს ამბავი ამ ცხოველისთვის არუნდა შემერჩნა ხელების ქნევა დავიწყე:
-მიშველეთ!მიშველეთ!ცურვა არ ვიცი ვიხრჩობი. ქვემოდან ვუყურებდი,თუ როგორ შეეცვალა სახე იმ ურჩხულს და თვალის დაუხამხამებლად წყალში გადმოხტა,მე კი მალევე გავცურე ნაპირზე ,აი ის კი ნამდვილად დამხრჩვალ ვირთხას დაემსგავსა,ახლა ის იქნევდა ხელებს წყალში, არაფერს ყვიროდა თუმცა ისე ჰგავდა,რომ იძრებოდა.
-ჰაჰ არაფერი გამოგივა,მე მასე მოგატყუე და გგონია შენც მომატყუებ?(მე)
ამდროს მომესმა ვაკოს ყვირილი ცურვა არიცის დაიხრჩობა. გონზე ძლივს მოვედი ,როდესაც ვაკო წყალში გადმოხტა, მეც შევედი ისევ მდინარეში,თუმცა არვიცი,რა დამემართა მე ვისთვის უნდა მეშველა,როდესაც მე ძლივს ვუშელე თავს,მაგრამ არვიცი რამ შემაშინა.
წლიდან რომ ამოიყვანეს ცოტა დავმშვიდდი.
-როგორ ხარ მიკა?ხომ არაფერი დაგიშავდა?(ელე).
-კარგადვარ ელე ნუღელავ!(მე)
ახლა მხოლოდ ის მაინტერესებდა ლექსო,როგორ იყო,როდესაცცოტა დამშვიდდა მივედი და ვკითე:
-როგორხარ?
-შენი აზრით არანორმალურო? წყალში ჩამაგდე და ახლა მეკითხები,როგორ ვარ?
-შენგან განსხვავებით მე არ ჩამიგდიხარ თვითონ გადმოხტი!მე არაფერი დამიძალებია.
- მე ცურვა არვიცოდი!
-რა დამთხვევა არც მე,მაგრამ თავს მაინც ვუშველე!შენგან განსხვავებით!ამხელა ბედოვლათმა ბიჭმა ცურვა არიცის.
-შენ ვისდაცინიხარ ერთი,შენც არმყავდე ნომერ პირველი მოცურავე!
-ახლა,მართლა გადაგაგდებ გააჩუმე ენა!
-მოგკლავ კუდიანო! ამ დროს ყველა გაუჩერებლად იცინის:
-რა გჭირთ სულ,როგორ უნდა იჩხუბოთ ლამის დახოცეთ ერთმანეთი,თან ცურვაც არცეთმა იცით(ვაკო)
-ხო ძაან სასაცილოა(მე)
-ვაკო ახლა მაგრად გცემ(ცხოველი)
-მიკა შენ საერთოდ ნორმალური ხარ? როგორ გაბედე და მოატყუე?რო რამე დამართნოდა ჩემი ხელით მოგკლავდი(ცხოველის მეგობარი, ქალბატონი ცხოველი, ლენკა)
-შენ ვინ გეკითხება?აბა ერთი თითი დამადე და ამ ცხოველზე ბევრად უარეს დღეში ჩაგაგდებ(მე)
ამ დროს ის გაცქუმფლული ვირთხა სიცილით იგუდებოდა!
-შენ რაღა გაცინებს?(მე)
-არაფერი მომწონს ჩემს გამო,როგორ ჩხუბობთ
-არც იოცნებო,შენს გამო ოდესმე ვიჩხუბო, აი ლენკას კი კინაღამ გული გაუსკდა და დაამშვიდე!
-ეჭვიანობ?
-მოკეტე იდიოტო!
-სიტყვები შეარჩიე გოგო მერამდენედ გითხარი.თორემ მეორედ ვეღარ გადარჩები!
-ჰაჰ ჩემი მოკვლა რომ გდომოდა წყალში კიარ გადმოხტებოდი საშელად.
-ნუ სარგებლობ ჩემი სიკეთით!
-ძალიან კეთილი ბრძანდდებით ისეთი,რომ უმოწყალოთ გადამაგდე წყალში.
კარგით მორჩთ შვილებო ჩხუბს,თორემ საჭმელი გაცივდა.(თამრო)
-თმრო ბებო გთხოვთ მაპატიეთ,არმინდოდა რომ ჩამეგდო წყალში,მაგრამ ჩემი ბრალი არ ყოფილა.
- არ დაუჯერო თამრო ნამდვილი კუდიანია
-რატომ მიხდი ბოდიშს მიკა ვიცი ჩემი შვილიშვილის ამბავი მე,თუმცა გოგონებს ასე არასდროს მოქცევია ხოლმე,პირიქით ისეთ ყურადღებას აქცევდა,გაოცებული ვიყავი მისით.(თამრო)
- გოგონებს ასე მოვექცევი სულ თამრო ამას გოგოსი რა ეტყობა ქაჯია.
-მოგკლავ ლექსო
-მან სახელით მომმართა ეს ყველამ გაიგეთ? ალბათ შენი შერცხვა თამრო თორემ სახელით არასდროს მოუმართავს. გითხრა რეებს მიძახოდა?
-არგაბედო მანიაკო ( გადავუჩურჩლე განწირულმა)
-აი ახლაც მითხრა არუთხრა სირცხვილიაო,მაგრამ მაიც ვეტყვი!
-არ უთხრა ნაკუწებად გაქცევ!
-მოკლედ თამრო ის სულ საყვარელოთი,ძვირფასოთი მომართვს ძალიან ვუყვარვარ!როდესაც ეს თქვა ლენკას სახე უნდა გენახათ ისე მიყურებდა მეგონა ახლავე ცდიდა ჩემს მოკვლას.
-ვერგიტან ავადმყოფო,იტყუება თამრო ბებო მსგავსი არასდროს არაფერი მითქვამს(საშინლად გავწითლდი,როცა მრცხვენია ან ვნერვიულობ სულ ასე მემართება)
-ვაიმე,ნახეთ როგორ გაწითლდა (ვაკო) მოგკლავ ლექსო იცოდე მიკას ნუ მინერვიულებ!
-შენ რა უკვე მის მხარეს გადახვედი?
-არა სიმართლის მხარეს!
მოკლედ თამრო ბებომ კარგად იხალისა ჩვენი კინკლავით და როდესაც დავნაყრდით,სვანეთის დათვალიერებას შეუდექით,ულამაზესი იყო ყველაფერი, სახლში გვიან დავბრუნდით და მაშნვე აბაზანაში შევედი შხაპის მისაღებად ,ესაა ერთაერთი რამ, რაც დაღლილობისგან სასწაულად მანთავისუფლებს,როდესაც აბაზანიდან გამოვედი პირსახოცი შემოვიხვიე და ტანსაცმელის ასაღებად ოთახში გავედი ამ დროს ჩვენს ოთახში ლექსო შემოვიდა იმხელა ვიყვირე მგონი მე თვითონ შემეშნდა, უცებ ლექსო მომვარდა და ტუჩებზე ხელი ამაფარა:
-გაგიჟდი გოგო?რა გაყვირებ?ვინმეს რომ გაეგონა რას იფიქრებდნენ?.
-ახლავე გაეთრიე ჩემი ოთახიდან!
-ვისი ოთხიდან ვის აგდებ?! მთხოვე და გავალ!ისე არ გავალ იცოდე .(თან ისე ამათვალიერა,საშინლად გავწითლდი.)
-მომწონს,როდესაც წითლდები
-რა სისულელეს ამბობ გადი აქედან დროზე!
-გითხარი მთხოვეთქო თორემ ასე უმოქმედოდ ყოფნა უკვე აღარ შემიძია,ოდნავ ახლოს მოიწია!
-გაიწიე პირუტყვო,თრემ ვიყვირებ!
-აბა გაბედე!
ისე მიყურებდა ძალიან შემეშინდა და ვუთხარი:
-გთხოვ გადი ოთახიდან!
-არმომწონს მე ეგ თხოვნა!
-ახლა ასეთ ფორმაში არვიყო კისერს მოგაგრიხავდი!
-რამე მითხარი?
-კი გითხარი:თუ შეიძლება ოთახიდან მიბრძანდეთთქო!
-არმესმის რათქვი გამიმეორე?
-სხვა დროს ნამდვილად მოვკლავ!(გავუმეორე რაც ვთქვი)
-აი ეს მომწონს ნეტავ იცოდე,როგორი ლამაზი ხარ,ამ პირსახოცში და მაშნაც, როდესაც დამჯერი ხარ.
-მოგკლავ მხეცო!
-დიდი ხნით მოგიწევს დაცდა ლამაზოოო.(და ოთახიდან გავიდა )
როგორ გაბედა,არანორმალური არ შევაჩენ სასწრაფოდ ჩავიცვი პიჟამა და ქვევით ჩავედი,როგორც დამინახეს მაშნვე სიცილი ატეხეს ,მეგონა ლექსომ ყველაფერი მოუყვა და კიდევ უფრო გავწითლდი, ლექსომ თვალი ჩამიკრა და კმაყოფილი მიყურებდა.
-დემეტრე მეუბნება:
- რა საყვარელი პიჟამა გაცვია. ისევ ყველამ სიცილი ატეხა.
როდესაც დავიხედე პიჟამა უკუღმა მეცვა,ასე არასდროს დავბნეულვარ ამ დროს ცხოველმა გამოყო თავი:
- რატომ ანერვიულდი?
მე არაფერი მითქვამს ჯერ კიდევ სირცხვილით და სიბრაზით ვიწვოდი. სიტვაცია ელენემ განმუხტა აბა ვის უნდა ჯოკერი? მოიცა მოიცა რახდება მიკამ რატომ არაფერი უთხრა ლექსოს,პირველად მოხდა,რომ სიტყვა ვერ შეუბრუნა,(ბექა)
-კარგით საკმარისია გაჩუმდით (მე)
მაშინვე ზემოთ გავიქეცი ოთახში, კარი შევიკიე და ტირილი დავიწყე ამ დროს: ელენე,სალომე და ნიაკო ამოვიდნენ და კარზე აკაკუნებდნენ გაგვიღეო. ახლა მათი თავი ნამდვილად არ მქონდა თუმცა ელენესთან საუბარი ნამდვილად მინდოდა,გავიგონე როგორ დაამშვიდა ელენემ სალომე და ნიაკო უთხრა რომ თვითონ დამელაპარაკებოდა ისინიც ქვემოთ ჩავიდნენ:
-რა უთხარი ასეთი მიკას?(სალომე)
-არაფერი რა უნდა მეთქვა
- დაგინახე ზემოთ რომ ახვედი!
- ჰო ავედი მაისურის გამოსატანად ხომ იცი რომ იმ კარადაშა ჩემი ნივთბი!
-იცოდე ლექსო ამ ამბავში,რომ შენ იყო გარეული არვიცი რას გიზავ!
ელენეს სანამ კარს გაუღებდი ცრემლები ოვიწმინდე და ისე შემოვუშვი:
- რა დაგემართა მიკა?
-(ყველაფერი მოვუყევი)
-და ამის გამო იშლი ნერვებს? არგრცხვენია?რა გითხრა ისეთი ლექსომ გაიხუმრა არიცი როგორია აბა ისე არასდროს თხოვდი არაფერს , შენ მაგ დაიჯერე და გეგონა მართლა არ გავიდოდა ოთახიდან? რა გულუბრყვილოხარ მიკა.
-არვიცი,მაგრამ ის კი ნამდვილად ვიცი,რომ არშევარჩენმ!
-აი ეს უკვე ჩემი მიკააა,არ შეარჩნო!
იმ ღამით მე და ელენემ ერთდ დავიძინეთ, სალომეს და ნიაკოს ერთდ ეძნათ. დილით ადე გამეღვიძა და დაბლა ჩავედი თამრო ბებოს სუფრის გაშლაში მოვეხმარე თან რაღაც მოვიფიქრე და თამრო ბებოს ვეკითები:
-ლექსოს ყველაზე მეტად რა უყვარს საჭმელებიდან?
-თამროს გაეცინა და მეუბნება კუბდარი
-სხვანაირად არგამიგოთ უბრალოდ მაინტერესებდა . ამ დროს სამზარეულოში შევედი და კუბდარს იმდენი პილპილი დავუმატე,თვალებიდან სულ ცრემლებს აყრევინებდა!
ამ დროს ლექსო ქვემოთ ჩამოვიდა მე კი თვალი ავარიდე და მისაღებში გამოვედი ისიც გამომყვა,როდესაც წასვლა დავაპირე ხელი დამიჭრა და ახლოს მიმიზიდა,მაპაიე გუშნდელისთვის,რომ შეგაშინე ,ბავშვი ხართო რომ გეუბნები კი არ ვიგონებ,კარგი დავივიწყოთ და სამზარეულოში გავიდეთ,ხელი გამოვგლიჯე პატარა ბავშვივით ენა გამოვუყავი და სამზარეულოში გავედი,მას კი ამაზე გაეცინა. ცოტახანში ყველა ჩამოვიდა და მაგიდას მიუსხდნენ,ლექსომ პირველი კუბდარი რომელიც თავზე იდო თვითონ გადაიღო,რათქმაუნდა პირველი თვითონ შეჭმდა ზრდილობა სად გააჩნია,მე ნელ-ნელა ვერკვევი მის ხასიათში და საშინელ გემოვნებაში,მოკლედ ამ დროს დაიწყო ლექციების კითხვა:
- ბებიაჩემი ისეთ გემრიელ კერძებს ამზადებს არმგონია ვინმე შეედაროს!
-კი თამრო ებებო მართლაც კარგ კერძებს ამზადებს ,მაგრამ მეც არანაკლებ ვიცი გემრიელი კერძების მომზადება(სინამდვილეშ კარტოფილისა და კვერცხის მომზადების გარდა არაფერი ვიცი)
-შენ რა თამრის ედრები? აბა გასინჯე ეს კერძი ისეთი გემრიელია მხოლოდე ერთი კი არა სულ მოგინდება,რომ შეჭამო!
- მე კი გავსინჯავ მაგრამ მასე რომ ტრაბახობ აბა ვნახოთ შენ რამდენს შეჭამ. ვთქვი თუ არა გაეცინა და ლუკმა პირში ჩაიდო ნელ-ნელა ვუყურებდი, თუ როგორ ეცვლებოდა სახიე და არც ჩერდებოდა ისე ჭამდა ისეთ ამაყია ვიცოდი მაინც შეჭამდა,ბოლოს ცრემლებიც კი გადმოსცვინდა:
-რაიყო ისეთი გემრიელია ბედნიერებისგან ტირი?
- ჰაჰ ძალიან სასაცილოა თვალში რაღაც ჩმივარდა და რამოხდა!
-ორივე თვალში? ეს ვთვი თუარა მაშნვე სიცილი ავტეხე ბექამ კი ლექსოს დარჩენილი კუბდარი გამოართვა და თვითონ გასინჯა,სასწრაფოდ გავარდა წყლის მოსატანათ თნ ქალივით ყვიროდა -ცხარეა! წყალი,წყალი მომეცით. ყველამ სიცილი დაიწყო! ლექსო მაშნვე მე გამომეკიდა გარეთ გავარდი და ვყვიროდი:
- მიშველეთ ?მიხსენით ამ მხეცისგან? ამ დროს ბექაც მომსდევდა, ორივემ დამიჭრეს და იმდენი მიღატუნეს კინაღამ გული წამივიდა . ბოლოს ,როგორც იქნა ვაკომ და დემეტრემ ძლივს მომწიწკნეს,ლენკა და მისი მეგობარი კი განსაკუთრებით მამის მკვლელი მზერით მიყურებდნენ,ლენკა მაშნვე ლექსოს მივარდა:
- ხომ კარგადხარ?
- კი არ ინერვიულო თნ ხელი წელზე მოხვია და მე შემომხედა ორივენი შგნით შევიდნენ! ამის გამო საშინლად გავბრაზდი,საზიზღარი თვალთმაქცი გოგო,ან ნეტავ რამ გამაბრაზა მე რაში მაინტერესებს მათი ამბავი.
იმ დღით პიკნიკზე წავედით მე,ელე,ვაკო და ლექსო დანარჩენებმა წამოსვლა არ მოინდომეს კოცონი დავანთეთ და ოთხივე შემოვუსხედით,თან უამრავი ფოტო გადავიღეთ.