სვანეთში დილა ადრიანად დაიწყო. ბავშვის ტირილმა შეძრა იქაურობა და არაფრით არ ჩერდებოდა იმის მიუხედავად რომ თინანომ საჭმელი მალევე აჭამა,ამიტომ ყველას ადრიანად მოუხდათ გაღვიძება.ვერაფრით დააწყნარეს,ერთადერთი ანამ შეძლო ეს გელოვანის უმცროსმა დამ,პატარა ხელში აიყვანა და ცხვრიწინ ჩაუარა იმ წუთას საძინებლიდან გამოსულ მიშოს,რომელიც ერთ ადგილზე გაშეშდა და ვეღარაფერი მოეხერხებინა,მშველელად სერგი მოევლინა
-რა გჭირს მიხეილ?რა დაგემართა?ეშმაკური ღიმილით გადახვია ხელი და კიბეებისკენ წაიყვანა
-ის ვინ იყო?
-ვინ ის?
-ეხლა რომ ჩაიარა ჩემს წინ.
-გელოვანის უმცროსი დაა ანა გელოვანი.იცოდე არ გაბედო გესმის?არც კი გაიფიქრო.
-აი საოცრება ძმაო.ის ისეთი ლამაზია.ისეთი... ისეთი...
-ისეთი იქნება გელოვანის ტყვიაც.შუბლში რომ დაგაჭედებს.
-გუშინ რატომ ვერ ვნახეთ?
-გუშინ როგორც გავიგე სტუმრად ყოფილა წასული და გვიან დაბრუნებულა,ჩვენ უკვე გვეძინა.
-ჯანდაბა ეს მინდოდა ეხლაა.ვახ ჩემი ბედის რა ვთქვი...სეიკურთხა ჩუმად მიშო და ოჯახის უფროსს მიესალმა. მალე დემეტრეც გამოჩნდა და მამაკაცები საუბარში ჩAერთვნენ.. მალე ანამ ჩაუარა წინ,ჩაძინებული ბავსვი მიყავდა ოთახში დასაწვენად. მიშოს ისევ გაექცა მისკენ თვალი
-ანა შვილო მოვკვდით მშივრები.მალე იქნება?
-უკვე მზადაა მამა.პატარას დავაწვენ და დავსხდეთ,-უპასუხა გოგონმ და ნაზად აუყვა კიბეს ხმადაბალი ღიღინით.
-მიშოო,იდაყვი წაჰკრა სერგიმ ბიჭს და ზურას მიუბრუნდა.
-ზურა ბიძია ძნელია აქ ცხოვრება?
-სულაც არა ჩემო კარგებო,მიჩვევა იცის ყველაფერმა,განა რა არის ამაზე უკეთესი,ჯანსაღი გარემომსუფთა ჰაერი.ულამაზესი ბუნება.რა შეიძლება იყოს ამაზე კარგი?
-გეთანხმებით მართლა ძალიან ლამაზია აქაურობა,დაეთანხმა სერგი
-აი ეს ამბები რომ ჩაივლის და გამოზაფხულდება აუცილებლად გვეწვიეთ და უკეთ დაგათვალიერებინებთ ამ ყველაფერს,უკეთ შეიგრძნობთ სვანეთის სილამაზეს.
--აუცილებლად გეწვევით ზურა ბიძია და თან აქაურ გოგოებსაც დავუყენებთ თვალს.იხუმრა დემეტრემ და სწორედ ამ დროს იმ წუთას შემოსულ ნინას თვალებს წააწყდა და დაიბნა.
-აქაურ გოგოებს თვალს თუ დაადგავ და რამეს არასწორად გააკეთებ პირობას გაძლევ აქაური მამაკაცები სიცოცხლეს დაგათმობინებენ და არ შეგარჩენენ ქალის მანდილის შეურაწყოფას,გაეასუხა ანა
-თუ მანამდე თქვენმა მზერამ არ მოკლა ისინი,ჩაიდუდღუნა მიშომ
-ანა შვილო ნუ ხარ ასეთი მწარე თორემ დამრცები გასათხოვარი,გაცინა ზურას და წამოდგა,-აბა ჰეე წავედით ახლა ერთად გავუსინჯოთ ჩემს მეუღლეს ნახელავი.მოვიდა შუადღე,
სტუმრებს წინ გაუძღვა და სუფრის თAვში დაიკავა ადგილი.ნინა და ანა დემეტრეს და მიშოს წინ მოხვდნენ და მთელი ეს დრო ბიჭებს მათთვის თვალი არ მოუშორებიათ, ისინი კი უდარდელად და ღიმილით შეექცეოდნენ საუზმეს და სულ არ ადარდებდათ რომ ორი ვაჟკაცის გულში სიყვარულის ცეცხლი ააგიზგიზეს...
***************
-ჩემს ქალბატონს დილის საუზმე საწოლში.ადექი გაიღვიძეე მძინარა,მხიარულად შეაღო საძინებლის კარი ბექამ და ლანგარზე ლამაზად დაწყობილი საუზმე იქვე გვერდით დადო.
-კარგად ხარ გელოვანო?-გაეცინა ელენეს და საწოლში წამოჯდა
-ამაზე უკეთესად არ შეიძლება ვიყო.გვერდით მიუჯდა,ლოყაზე აკოცა და ლანგარი მუხლებზე გადაუდო.-მოკლედ მე სამსახურში მივდივარ არადა ახლა ყველაზე ნაკლებად ეს მინდა,შენ კი აქ დარჩები და ისეთივე შეუმჩნეველი დარჩები როგორც აქამდე,არ დარეკავ არსად,არ გახვალ აივანზე,არ მიხვალ ფანჯარასთან და ასე სემდეგ.ეს კარგად იცი როგორ მოახერხო,აქამდეც შესანიშნავად ახერხებდი.ჩაარაკრაკა ბექამ.და კიდევ გააგრძელებდა ელენეს რომ მისთვის ტუჩებში არ ეკოცნა და არ გაეჩერებინა.
-მშვიდად წადი კარგი,
-არ მინდაა.საბოლოოდ გადაიფიქრებდა ბექა ელენეს რომ არ დაეძალებინა წასვლა. კიდევ ერთხელ აკოცა და საძინებლიდან გაუჩინარდა,ელენეს ჩაეღიმა მის საქციელზე,პატარა ბიჭივით რომ იქცეოდა და გემრიელად შეექცა საუზმეს...
კარი ისე სეარო რომ ირაკლი მაშინვე მიხვდა რაღაც ხდებოდა მის თავს.
-აბა რა ხდება?რა სულელივით იცინი?ჰკითხა მაშინვე
-ვუყვარვარ../
-ვერაფერი გავიგეეე/
-ელენეს ვუყვარვარ და მეც მიყვარს., წუხელ გამოვუტყდით ერთმანეთს
-პირველად გხედავ ასეთს.ისღა გაკლია გარეთ გახვიდე და იყვიროო ვუყვარვარო..რომელიღაც ქართულ ფილმში რომ არის, წვიმა კია გარეთ და მოუხდებით ერთმანეთს.. გაეხუმრა ირაკლი და მოკვლევის და ექსპერტიზის პასუხები მიაწოდა...სწრაფად გაეცნო ბექაც.
-სადაა ეს ვიღაც მამედოვი,დაადგინეთ მისი მისამართი?
-ახლა ამოწმებენ მონაცემთა ბაზაში.
-იმედია რომ ამჯერად მაინც მივალთ დროზე და მივუსწრებთ რომ ცოცხლები ავიყვანოთ,
-იმედია ბექა,თორემ უკვე გავგიჟდები.
-რუსა როგორაა?
-ისევ ისე,ველოდებით გონს როდის მოვა.
-მჯერა რომ ყველაფერი კარგად იქნება გამაგრდი მეგობარო.გაამხნევა ირაკლი და მუსაობა განაგრძო,ეჭვმიტანილების დაკითხვას მოანდომა მთელი დღე ვინც იმ ღამეს მორიგეობდა განყოფილებაში როცა თავდასხმა მოხდა...ისეთი მონდომებით მუშაობდა თვითონაც უკვირდა, მაგრამ ერთი სული ჰქონდა სახლში წასულიყო,იქ ხომ საყვარელი ქალი ელოდა.
საღამოს კმაყოფილი მიუჯდა სააჭეს და სახლისკენ წავიდა,გზად საკვები პროდუქტები და საწირო ნივთები იყიდა და კიდევ წითელი ვარდების თაიგული ელენესთვის.
მხიარულმა და ბედნიერმა შეაღო სახლის კარი.
-ელეე მოვედიიი დაიძახა შესასვლელიდანვე
-აქ ვარ სამზარეულოში.მოესმა და მალე წინსაფარაფარებული და ერთიანად გაფქვილიანებული ელენე დაინახა,რომელსაც ცომში ჰქონდა ხელები. საოცარი სანახავი იყო.ო როგორ უხდებოდა ეს ყველაფერი და როგორი მომხიბვლელი ეჩვენა ბექას ის,ეს იყო ყოველთვის მისი ოცნება სამნსახურიდან დაბრუნებულკს და დაღლილს შინ საყვარელი ქალი დახვედროდა და მისთვის ვახშამი მოემზადებინა,ისეთი გრძნობა დაეუფლა თითქოს უკე ოჯახი იყვნენ.
-ბოდიში ცოტა ავურიე,სულ ცოტაა გაიღიმა გოგომ
-სულ ცოტა?-ღიმილით ჰკითხა,მიუახლვდა მაგიდას და ტავისუფალ ადგილზე დააწყო პარკები.მერე კი ელენეს ყვავილები მიაწოდა და კისერში აკოცა.
-თინეიჯერი ბიჭივით იქცევი იცი?ყვავლები გამოართვ,დასუნა და გვერდით გადადო.
-ვიცი მაგრამ თავს ვერ ვაკონტროლებ. ბექა მის წინ ჩამოჯდა და მისი საქმიანობის ყურება დაიწყო.
-ერთი სული მქონდა სახლში მოვსულიყავი,აქ კი თურმე როგორ სიუპრიზს მიმზადებდი.რომ მცოდნოდა უფრო ადრე წამოვიდოდი.
-მსინ სიუპრიზი აღარ იქნებოდა.
-ეს რამ მოგაფიქრა?
მთელი დღე უსაქმოდ ვიყავი და გადავწყვიტე ჩემი კულინარული შეასძლებლობებიოდნავ გამეუმჯობესებინა
-და მაშინვე ხაჭაპურით დაიწყე ხო?
-ნუ დამცინი.ხშირად მინახავს რუსა როგორ ამზადებდა.თეორიულად ვიცი,ახლა პრაქტიკასი განვახორციელე.
-იმედია არ მოვიწამლები..
-ბოროტოო...ცუდო ბიჭო...აი დარწმუნებული ვარ კარგი გამოვა
-იცი ყოველთვის ვოცნებობდი აი ამ სიტუაციაზე.სარამოს სამსახურიდან დაღლილი რომ დავბრუნდებოდი სამზარეულოსი მოფუსფუსე მზრუნველი ცოლი დამხვედროდა და სიყვარულით შემგებებოდა.ერთს მაკოცებდა,ერთად ვივახსმებდით და მერე ერთად ვუყურებდით რამე ფილმს..
-ეს ამბები რომ ჩაივლის პირობას გაძლევ აგისრულებ მაგ ოცნებას.
-ესეგი რა გამოდის რომ ჩემს სათქმელს შენ ამბობ?ეგ მე უნდა მეთქვა წესით.
-ჩვენი ურთიუერთობა დიდი ხანია ჩვეულებრივი არაა დ არც არასოდეს ყოფილა. გაეცინა ელენეს და ლოყაზე აკოცა.გელოვანმა წელზე მოხვია ხელი,ფეხებსშუა მოიქცია და მის ბაგებს დაეწაფა.
-ასე უკეთესია.
გოგომ პირველად იგრძნო რომ ეს კაცი მისთვის იყო შექმნილ და ყველანაირი წასრული დაავიწყდა მის გვერდით,მამაკაცის შეხებისას გამოწვეული კნკალი და შიშიც კი აღარ ახსოვდა და მზად იყო მასთან ერთად გადაშვებულიყო ვნების მორევში თავით.
-მართლა გემრიელია,შეუქო ნახელავიბექამ როცა სავახსმოდ დასხდნენ
-მადლოვბა,-უთხრა ელენემ და ლოყა მიუშვირა.-ჯილდო?
ბექა წამოიწია თავი მიატრიალებინა და ისევ ტუჩებში აკოცა
-ეგ დესერტი იყო.დესერტი კი ბოლოს მოდის ხოლმე
-მე სულსწრაფი ვარ,უთხრა და მობილურს დახედა რომელიც არადა არ ჩერდებოდა. -გისენ აფციკ?რა მოხდა?
-ეს სად გამიშვი ტოო?გადამრია ამ ბავშვმა.
-რა გჭირს შეჩ..ა?რა სასოწარკვეთილი ქალივით მოთქვამ?გაეცინა ბექას
-მთელი დღე არ ჩერდება ბიჭო,ანაც აიყოლია და ნეტავ განახა რა დღეში არიან.მთელი დღე არ ჩერდებიან,სახლში ვერ ვაჩერებ,არადა გარეთ მართო ხომ არ გავუშვებ?
-რატომ არ მიკვირს?შენ და ირაკლის მოგინელებენ ეს დები..
-უკვე მომინელა და გამანადგურა...იმედია საქმეზე სიახლეა რამე და მალე ჩამოვალტ აქედან.მალე ქენი თუ ძმა ხარ რაა.ამას ისევ ავღანეთში წავიდე იქ ვიომო ის მირჩევნია
-ცოტაც მოითმინე აფციკ,ცოტაც,უკვე გავედით ერთ-ერთ შემკვეთზე..
-კარგი ძმაო.უნდა წავიდე.გადამრევს ეს გოგო,ისევ სადღაც მიდის.... ნაცქარევად გაუთიშა ტელეფონი და ნინას აედევნა უკან რომელიც გასასვლელისკენ მიანიჟებდა...
-ნეტავ რომელი გადარჩება ?ჰკითხა ელენეს ბექამ და სიცილი ატეხეს

*****************
-მოიცადე გოგოო სად ჯანდაბაში მიდიხარ?მკლავში მოჰკიდა ხელი და თავისკენ მოატრიალა ნინა აფიცაურმა
-შენ ჩემი ძიძა ხარ?გამიშვი.გამოსტაცა ხელი
სამწუხაროა მაგრამ კი ვარ.შენ აქ შენს სოფელში ხომ არ გგონია თავი?რომ დასეირნობ ამ შუაღამისას?საფრთხე გემუქრება
-არაფერი მომივა და თან ჯერ ათი საათია.სეირნობა მინდა,მარტო ყოფნა მინდა
-რა დროს სეირნობა გოგო?წამოდი სახლსი დაიძინე პატარა ხარ ჯერ სეირნობისთვის თან გპირდები ხვალ მე გაგასეირნებ.იმ პატარა ეტლში ჩაგსვავ და წაგიყვან,გაეღიმა დემეტრეს
-მეხუმრები ხო?კარგად ხუმრობ,გამეცინა,,ჰა ჰა ჰა..
-წამოდი ეხლა, დაიზინა ბავშვმა და შენი ძილის დროცაა..
-მე ვარ ბავშვი?-გაცეცხლებულმა შეხედა ნინამ
-კი შენ.წინ გადაუდგა ბიჭი და გზა ჩაუკეტა,თავლებით ანიშნა სახლისკენ წადიო.
-შენ კიდევ...შენ კიდევ ..იდიოტიი..მეტი ვეღარაფერი მოიფიქრა ნინამ და ფეხების ბაკუნით წავიდა სახლისკენ,მერე უცებ შედგა,დაიხარა,თოვლი აიღო,დააგუნდავა და დემეტრეს შEხედა
-აც კი გაბედო,იცოდე არ გაბედო..მაგრამ გვინი იყო.ნინას ნასროლი გუნდა მისკენ გამფრინდა და პირდაპირ შუბლში მოხვდა.
-ვახ ჩემიი.. დაიკვნესა,ნინა კი კმაყოფილი აკისკისდაა.-
-სნაიპერი ხარ ტო?
-აასე მოგიხდება.წავედი ეხლა დასაძინებლად.
-დაიძინებ არა?მაცადე შენ,მისკენ დაიძრა აფციაური ,ფეხებში მოჰკიდა ხელი,მხარზე გადაიკიდა და სადაც დიდი თოვლი იყო იქით წავიდა
-დამსვიი,დამსვი იდიოტო..რას აკეთებ,,არაააა...ყვიროდა ნინა მაგრამ უკვე გვიანი იყო,აფციაურმა თოვლში ჩასვა და ზემოდან აყრიდა,განსაკუთრებით სახეზე..
-ველურო,ნადირო,ამდენს ვერ გავუძლებ,პატარა ვარ ..
-წეღან გეწყინა ეგ რომ გითხარი,კმაყოფილი ხარხარებდა დემეტრე
მათ ხმაურზე დანარჩენებიჩ გამოცვივდნენ შეშინებულები და რომ მიხვდნენ რასი იყო საქმე სიცილი აუტყდათ.ის იყო შებრუნებას აპირებდნენ რომ ანამ გუნდა შეკრა და მიშოსკენ გაისროლა. გამოშტერდა ბიჭი არ ელოდა მითიმეტეს რომ მასაც სახესი მოხვდა და თვალებიდან ნაპერწკლები გააყრევინა.უფროს გელოვანს გადახედა და ვერ მოეფიქრებინა რა ექნა
-ეს გოგოები სნაიპერებივით ისვრიან ძმაო,ხედავ?დაუძახა აფციაურმა
-არ მითხრა რომამას ასე ადვილად გადაყლაპავ?კითხა ოჯახის უფროსმა და გაეცინარითან მიშო მიახვედრა რომ გზა ხსნილი გაქვსო.
-დღეს დავარღვევ სტუმარ-მასპინძლის წესს,მომცემთ უფლებას?
-ნუ მაფიქრებინებ რომ ჩემმა ცხრამეტი წლის ქალიშვილმა შეგაშინა?
მიშოსაც მეტი რა უნდოდა უკვე გაქცეულ და მხიარულად მოკისკისე ანას დაედევნა.მალევე დაეწია,ფეხებსი მოჰკიდა ხელი და პირდაპირ თოვლში ჩაადგო ისიც.
-თქვენ რაღას უყურებთ?მიდით ახლა ჰეეე.ხელით ანიშნა ზურამ სერგის და თინანოს და ცოლთან ერთად ოთახში შევიდა.
-ჰა ცოლო გავიხსენოთ ახალგაზრდობა?სანამ სერგი დაასრულებდა უკვე გუნდა მიფრინავდა მისკენ და მეტიც მიზანსაც კი უწია.
-დამაცადე შენ..გამოეკიდა ცოლს და ერთAდ გაგორდნენ თოვლში.აქეთ დემეტრე და ნინა იყვნენ ერთ ამბავში იქით ანა და მიშო და ერთმანეთს არ აცდიდნენ,მერე შეჯიბი განართეს რომელიც ბიჭებმა მოიგეს,აბა ამხელა ვაჟკაცების წინაშე ეს სიფრიფანა გოგოები რას გახდებოდბნენ,უკვე ძალიან რომ შესცივდათ სახლში შევიდნენ,განმოიცვალეს და ბუხრის წინ სეიკრიბნენ,გვიანობამდე იხსენებდნენ ბავშვობის მხიარულ ისტორიებს და იცინოდნენ, იმ მომენტში სულ არ ახსოვდათ რა საფრთხის წინასე იყვნენ,ახლა მხოლოდ ერთმანეთით ტკებოდნენ...




შეცდომებისა და დაგვიანებისთვის ბოდიშით,გადახედვის დრო მართლა არ მაქვს ხოლმე ..