როგორც იქნა ჩემი დაჟინებული თხოვნის წყალობით,საავადმყოფოდან გამომწერეს,მშობლებმა წამომიყვანეს სახლში და ოთახში მყუდროდ მოვეწყვე,დიდი ტელევიზორითა და სავარძლით,მოკლედ ოთახში კინოთეატრი გვქონდა გოგონები სულ თავს მეხვივნენ სალომეს ჩათვლით,ასვე ვაკო,დემეტრე და საბაც არ მომშორებიან და კარგად ვერთობოდით,ლექსო ხანდახან თუ შემოგვივლიდა და ჩვენს სულელობას რომ დაინახავდა უკანმოუხედავად გარბოდა ალბათ ეშინოდა არ ჩაგვეთრია ჩვენს თამაშებში,სამი დღე კიდევ წოლითი რეჟიმი მქონდა მოკლედ მთელი კვირის გაცდენა მომიწია უნივერსიტეტში,ამის გამო ძალიან ვღელავდი. როგორც იქნა დადგა ნანატრი ორშაბათი, არმეგონა უნივერსიტეტში წასვლა ასე თუ გამიხარდებოდა,მაგრამ იმდენი ხანი ვიწექი,ბავშვობიდან სულ ასე ვიყავი ერთ ადგილას ვერ გამაჩერებდით,როდესაც უნივერსიტეტში წასასვლელად ვემზადებოდი,სახლის წინ დიდი მანქანა გაჩერდა და ლექსო გადმოვიდა:
-მიკა დღეს მე წაგიყვან უნივერსიტეტში!
-მადლობა შემოთავაზებისთვის,მაგრამ ელენე გამომივლის და მისი ძმა წაგვიყვანს,დედა გასულია დილიდან, მამა კი როგორც ყოველთვის ძალიან ადრე გავიდა სამსახურში,ამიტომ ისინი ვერ წამიყვანენ!
-რატომ მეწინააღმდეგები?როდის უნდა გაიზარდო?
-ეგ რა შუაშია?გითხარი ელენეს გარეშე არასდროს მივდივარ უნივერსიტეტში, თანაც ამ დღით სულ მის ძმას მივყავართ!
-დღეს ელენე ვერ წამოვა შენთანერთად მის ძმას კი სხვა საქმე გამოუჩნდა და ვერმოვა,ამიტომ მე უნდა წაგიყვანო ნუ შემეწინააღმდეგები,თორემ ძალით წაგიყვან!
-და ვითომ რატომ ვერ წამოვა?ჩემთვის არაფერი უთქვამს
- ალბათ დაავიწყდა გაბრთხილება ვაკომ წაიყვანა დღეს!
-რა?აღარც ვმალავთო?
-და რატომ უნა დამალონ,მოკლედ ჩაჯექი!
-კარგი ახლა ჩავჯდები,იმიტომ რომ არ დამაგვიანდეს!
-ჯიუტი დედოფალი თანახმაა!
უნივერსიტეტში როდესაც მივედი ელენე და ნიაკო იქ დამხვდა,გამიკვირდა რადგან ნიაკო სხვა უნივერსიტეტში სწავლობს მივედი რათა გამერკვია რა ხდებოდა!
-რამე ხდება და მე არვიცი?(მე)
-ჰო მოკლედ ყველა აქ ვართ ბავშვებო იქეთ უქმეებზე გვინდა სადმე წავიდეთ და დამეხმარეთ იდეები მომაწოდეთ!(ვაკო)
-სანამ ცოტა ამინდებია ზღვაზე წავსულიყავით ბათუმში ,წყალი არცისე თბილია, ამიტომ უბრალოდ გავერთობოდით,ამ დროს თან უამრავი კონცერტი იმართება!(ელენე)
-კარგი აზრია(ნიაიო)
-მეც გეთანხმებით(ბექა)
-მეც(დემეტრე)
-მოიცათ კარგი აზრი კია, მაგრამ ლექსოს წყალი არუყვარს და არც ბათუმმი,ამიტომ ეს გეგმა არგამოვა!(ვაკო)
-გამოვა!გამოვა!მე თანახმავარ(ლექსო)
-ვაიმე ლექსო რამე ხდება არა არმჯერა შენ დათანხმდი?ყველაფეი მოგვარებულია იქით კვირას ბათუმში მივდივართ!
-კარგი აზრია გაერთეთ ბავშვებო! (მე)
-მოიცა შენ რა არმოდიხარ?(ყველამ გაკვირვებული იკითხა)
-არა!
-რატომ არმოდიხარ?
-უბრალოდ არმაქვს სურვილი!თანაც ერთი კვირა ვიწექი და ვისვენებდი,ამ დროში კი უამრავი სამეცადინო დამიგროვდა,მერე რა მე თუ არ წამოვალ, გთხოვთ ჩემს გამო ეს გეგმები არ ჩაშალოთ თნაც ლექსოც მოდის!
-აუ წამოდი რა უშენოდ არსად არ წავალთ!(ელე)
-აუ ხო რა(ვაკო)
-გთხოვთ ნუ დამაძალბთ გადავწყვიტე!
-მაშინ მეც არ წავალ(ლექსო)
-და რატომ?(მე)
-ოო მე მანდ შენი ნერვების მოსაშლელად მოვდიოდი და ახლა რა გამოვა,რომ აღარ წამოხვიდე!გარდა ამისა,მეც თუ არწავალ ესენიც არწავლიან ასე რომ ჩაიშხამებენ მთელს გეგმებს ეს კი მხოლოდ შენი ბრალი ქინება! ამიტომ ხელ-ფეხი შეკრული გექნება!
-ამას არიზავ ხომ?
-ცუდად მიცნობ ლამაზო!
-არვიცი იმედი ნუ გექნებათ!ახლა მაგვიანდება უნდა შევიდე!
გამიკვირდა ლექსო რატომ დათანხმდა წამოსვლას მას ხომ არუყვარს ბათუმი,რაღაც სიახლოვესვგრძნობ მგონი ცდილობს დამიახლოვდეს,სწორედ ესმაშნებს,მგონი სწორედ ესაა მიზეზი რის გამოც არმინდა მასთანერთად წასვლა!
ლექციების შემდეგ მე და ჩემი კურსელი ლევანი ერთად გამოვედით გარეთ ამბოლოდროს ძალიან დავუახლოვდით ერთმანეთს,როგორც მეგობრები თანაც მას მგონი სალომე მოსწონს,თუმცა დემეტრესაც მოსწონს ვფიქრობ,როდესაც გარეთ გავედი გადავკოცნე და წამოვედი გარეთ ლექსო დამხვდა,
-წამო მე წაგიყვან თან ლექციები დამიმთავრდა
-არა მადლობა დავინახე ელენე და ვაკო ერთად წავიდნენ ელენეს ჩემთვის დროც კი აღარ რჩება!
-ეგოისტობ?
-არა!
-ვაიმე ფეხი, დაიძახა მოულოდნელად ლენკამ,მგონი ფეხი ვიღრძე გამიყვან სახლში?თან ნიშნისმოგებით ინტრიგულად შემომხედა!
-ლენკა არმცალია მიკა უნდა გავიყვანო!
-ეგ ბავშვი შენ ჩაგაბარეს?
-არავის ჩაუბარებია მე ჩავიბარე თვითნ და უნდა გავიყვანო შენ ბექას უთხარი მაინც არაფერს აკეთებს!
-იყოს, მე არ მივყვები მაინც ,ლევანი გამიყვანდა არაა პრობლემა! ჩემი
მეგობარია
-მე არმაინტერესებს ვინაა მე წაგიყვან და მორჩა!
-არამოვალ გამიშვი(ხელი ვკარი)
-შენ მაიძულე (ხელში ამიყვანა და კივილ-წივილით მანქანაში ჩამსვა)
-რა წესია ხომ გითხარი,რა დაგემართა ველურო მეტკინა!
-მეც გითხარი ერთხელ წყნარად გაგიყვანთქო და მგონი შემოთვაზებას არგავდა!
-აბა მითხარი ის ბიჭი ვინიყო?
-შენ ეს რაში გაინტერესებს მანქანა გააჩერე,თორემ გადავხტები!
-გადახტი!თუმცა ვიცი ზედმეტად გიყვარს შენი თავი.(მართალიც იყო)
შენთან სერიოზული სალაპარაკო მაქვს მინდა დაგელაპარაკო!
-არა მე არმაქვს სალაპარაკო კარი გამიღე!
-ჩვენ ვილაპარაკებთ მიკა!ადრე თუ გვიან მაინც გაიგებ და რა მნიშნელობა აქვს!
-კარი გააღე აქ ჩამოვალ!გააღე არ მაინტერესებს (ვეუბნები ტირი;ნარევი ხმით) მას შეეშნდა ჩემს ამ მოქმედაბაზე და კარები გააღო,სასწრაფოდ ჩავედი და სახლის გზას ფეხით გავუყევი,არცმევიცი რა დამემართა,მაგრამ ვიფიქრე რომ რაღაც ისეთს მეტყოდა რაც დამაბნევდა და შემაშნებდა,მთელი გზა ზომივით დავდიოდი და ვფიქრპბდო რა უნდა ეთქვა ან რას მეტყოდა!
მეორე დღეს უნივერსიტეტში დავინახე,თუმცა თვალი ავარიდე და სასწრაფოდ ლექციაზე შევედი,ელენე გვერდით მომიჯდა:
-რახდება?რატომ ხარ დაბნეული?თითქოს რაღაცას გაურბიხარ!
-არა ელე მოგეჩვენა აი შენ კი ნამდვილად გამირბიხრ ჩემთვის არასდროს გცალია,სადწავიდა ჩვენი გართობა?მოდი იცი რა? მე შენ და ნიაკო დღეს საღამოთი კინოთეატრში წავიდეთ და თან სალომეც წავიყვანოთ სულ მოწყენილია თვაის იდიოტი ქმრის გამო და რამდენიხანია სვანეთშია,რაც იმ კიბეებზე დავგორდი მხოლოდ მას შემდეგ ჩამოვიდა,თბილისში ისიც ცოტახნით და ხვალ აპირებს დაბრუნებას სვანეთში,იქნებ შევძლოთ და გადავაფიქრებინოთ,ოღონდ ეს ჩვენს შორის უნდა დარჩეს არცერთი ბიჭი არ წამოგვყვება! ა რ ც ე რ თ ი და მორჩა!
-ძალიან კარგი აზრია მიკა
-ვიცი მე ხომ თვით სრულყოფილებავარ(ხშირად ვხუმრობ და ვაღმერთებ ჩემს თავს ასე)
სალომეს ბევრი ვეხვერწეთ ,მაგრამ საბოოლოდ მაინც დავითანხმეთ კინოს საყურებლად წამოსულიყო.მოკლედ ყველამ ჩვენ-ჩვენი ადგილები დავიკავეთ,მე კი ვიღც ბიჭის გვერდით მოვხვდი,ბედი არასდროს მქონია ასეთ საკითხებში,მგონი შარი თვითონ დამეძებს ყველგან. ფილმის ყურება დავიწყეთ სამეცნიეფო ფანტასტიკა იყო ძალიან საინტერესო,თუმცა ამ ბიჭის ქმედებები არ მომწონდა როდესაც შუქი ჩაქრებოდა ხელს ხელზე მადებდა,მე კი ამაზე ძალიან ვბრაზდებოდი,მაგრამ იქ ვერაფერს გავხდებოდი,ამდენ ხალხთან უხერხული იყო აი ერთხელაც ჩაქრა შუქი და როდესაც განათდა იქ აღარ იჯდა,რაღაც ბრახუნის ხმა გავიგონე,თუმა ვიფიქრე რომ ადგა და თავი დამანება!როგორციქნა ფილმის ყურება თავისუფლად განვაგრძე,მაგრამ გული მაინც მწყდებოდა ერთი გემრიელად რომ ვერ მოვდე ყბაში!როგორც კი ფილმი დასრულდა გარეთ გამოვედით ყველა აღფრთოვანებული იყო სალომე განსაკუთრებით ამბობდა რომ კინოში უკვე დიდიხანია არყოფილა,უცებ იმ არამზადას მოვკარი თვალი დავინახე,სახე გაწითლებოდა აშკარად ნაცემს გავდა,გულის სიღრმეში ძალიან გამიხარდა,მაგრამ გამიკვირდა ასე მალე რამოხდა? შუაღამემდე ვისეირნეთ და სალომეს ველაპარაკეთ:
-სალომე იცი არუნდა დაბრუნდე სვანეთში!იქ სულ მარტოდხარ,თან არც მეგობრები გყავს გთხოვ შენი ხელით ნუ დაინგრევ ცხვორებას,ჯერ ძალიან ახლაგაზრდახარ,ამ ამბავს არუნდა გადაჰყვე,გაერთე და შენსთავზე იზრუნე,თორემ შემდეგ ინანებ თუ რა ფუჭდ გაატარე შენი სიცოცხლე,მაგრამ ძალიან გვიანი იქნება!
-ხო მართლა სალო შენ ძალიან ნიჭიერი გოგოხარ და დედაჩემი სკოლის დირექტორია თან მგონი ახლაი მასწავლებელი სჭრდებათ და აქ მიგიღებს დაველაპარაკები და კარგ რეკომენდაციას გაგიწევ! (ნიაკო)
-მადლობა გოგონებო,რასაც თქვენ ჩემთვის აკეთებთ ეს არვიცი უსაზღვროდ მადლობელივარ!აუცილებლად დავფიქრდები ხვალამდე ცოტადროა,მაგრამ ღამე ჯერ კიდევ წინაა.!

ვიცი ძალიან პატარა თავია.მაგრამ ვეღარვახერხებ,ძალიან დატვირთულივარ,თუმცა ვეცდები ყოველდღე თუ არა ყოველ 2 დღეში მაინც დავდოხოლმე.