ტყვეობაში ყოფნას ყოველთვის სჯობს იყო თავისუფალი და თუნდაც მარტო მყოფი.დანარჩენი უკვე ზედმეტად უფერულია...იყო იმ ადამიანის გვერდით ვინც ყველაზე მეტად გაღიზიანებს და ამავდროულად არ შეგეძლოს მისგან წასვლა ზედმეტად გამაღიზიანებელია.არ მიყვარს როცა განვიცდი იმას რასაც არ უნდა განვიცდიდე როცა ყველაფერი იმის საწინააღმდეგოდ მიდის როგორც წესია.მარის დატოვება და დათოსთვის ჩაბარება ყველაზე მეტად გამიჭირდა მიუხედავბად იმისა რომ დათოს ვენდობი მაინც რა ვთვლი რომ ის სათანადოდ გაუფრთხილდება,ჯერ ისიცბავშვია.იაკობთან ყოფნა ,ყოველ დღე მისი სახის დანახვა უნდა მაღიზიანებდეს მაგრამ ამასაც მივეჩვიე,მიკვირს ეს როგორ ხდება.ყოველდღე მასთან ერთად საუზმობა,მუშაობა.ხო მთელი დღე რამე ხო უნდა ვაკეთო ხოდა შევთავაზე რო დავეხმარებოდი ასე რამეს მაინც შევმატებდი ჩემს უბადრუკ ცხოვრებას,არ ვიცი აქ რა მიზნით ვყავარ მაგრამ ამას ოდესმე მაინც გამიმხელს იქამდე კი დრო უნდაგავიყვანო და ეს არც ისე ცუდად არ გამომდის,მისი დახმარებით.მიკვირს ასე რომ ცდილობს ჩემს დანგრეულ ცხოვრებაში რამე მაინც დაალაგოს მაგრამ პასუხი არც ამაზე არ მომეძებნება.იტოკში უბრალოდ უნდა ვისუნთქო და არ მოვკვდე ესაა ჩემი საქმე მხოლოდ დანარჩენს იაკობი აკეთებს ჩემს მაგივრად.საუბრით ბევრს არ საუბრობს მაგრამ მისი ნათქვამი ნებისმიერი სიტყვა მნიშვნელოვანია იმიტომ რომ ყველგან დაფარული აზრიდევს.
-დღეს გარეთ გავალთ
საიდანღაც მისი ხმა ისმის ,უკან ვბრუნდები მაგრამ არსად არ არის.წინიდან მის გამოსახულებას ვხედავ
-სერიოზულად ამბობ
-კი
-ამდენი ხანი სახლში ყოფნა არ არის კარგი აზრი
-მაგარია
-სად გინდა წასვლა
-არ ვიცი
-კარგი მაშინ გაემზადე და წავიდეთ
-კარგი
ოთახში ავდივარ და სასწრაფოს ტანსაცმლის არჩევას ვიწყებ.ნახევარი საათი ვატარებ ტვინის აფეთქების პროცესში მერე როგორღაც ვიცვამ და ქვემოთ ჩავდივარ
-მზად ვარ
-კარგია
-კარგი და სად მივდივართ
-კლუბში
-სერიოზულად ?
-კი რა იყო
-არაფერი
გარეთ გავდივართ და მანქანაში ვსხდებით ,კლუბში ერთ საათში შევაბიჯებთ.ბართან ჩერდება და სასმელს უკვეთავს
-დალიე
ჭიქას მაწვდის
-ძლიერია
-ხოდა მეტი არ დალიო
-კიდევ მინდა
-კარგი.კიდევ ერთი
ბარმენს მიმართავს იმ ერთს კიდევ ერთი მოყვება
-ცეკვა მინდა
-იცეკვე
-მარტო?
-კი
-კარგი
ხალხის მასას ვერევი ცეკვას ვიწყებ მეწყვილეს მალევე ვშოულობ .მისი თითები მკლავზე მეხება შემდეგ ცოტა დაბლა ჩადის ხმის ამოღებას ვერ ვახერხებ
-იცი რა შეგიძლია სხვა მეწყვილე მონახო
იაკობის დასერიოზულებულ ტონს ასევე სერიოზული სახე ახლავს თან.ამჯერად ის დგება ჩემს წინ.ხელს წელზე მხვევს,თავისკენ მიზიდავს..მისი ხმა ყურში სასიამოვნოდ ჩამესმის
-მოგწონს?
-კი
-წამოდი
ხელს ხელზე მკიდებს და კლუბიდან გავყავარ
-ჩაჯექი
-სად მივდივართ
-სახლში
-რა ?რატო?
-ჩუმად იყავი და მორჩი წუწუნს არასწორი იყო
40 წუთში სახლთან ვართ,საშინლად ატარა მანქანა რამდენჯერმე რამის გული ამერია
სახლში შედის და ოთახში იკეტება.კარზე ვაკაკუნებ
-გამიღე გთხოვ
-წადი ლიზი დაიძინე
-არ მინდა
-წადი
თვალებით ცრემლებით მევსება,იატაკზე ვკდები მისი კარის წინ
-ისე მარტო ვარ ასე მგონია ყველაფერისთვის ვისჯები,აღარ შემიძლია.აღარ მინდამარტოობა .გახსოვს ორიკვირის წინ დანით შენ უკან რო ვიდექი გეგონა შენი მოკვლა მინდოდა არა .არ იყო ასე ,საკუთარი მინდოდა მაგრამ ვერ შევძელი,მაშინ არაფერი გიკითხავს უბრალოდ წახვედი ეხლაკი ეხლა ცუდად ვარ ..
ცრემლებს ვიწმენ და ვდგები ,კარიც იღება მალევე
-ლიზი
მისკენ მაბრუნებს
-აღარ შემიძლია
-მოდი ჩემთან
მისკენ მიბიძგებს წინააღმდეგობას არც მე ვუწევ,ოთახში შევყავარ საწოლზე ვჯდები მის წინ.
-შეგიძლია დამშვიდდე?
-არა არ შემიძლია
მიახლოვდება მისი თითები შუბლზე მეხება ნელნელა დაბლა მიემართება ,ტუჩებთან ჩერდება.ერთმანეთის მზერა ირევა და საწყისს უბრუნდება
მისკენ ვიწევ ისიც იგივეთი მპასუხობს ერთმანეთის ტუჩები ერთმანეთს ეხება ეს ისეთი სასიამოვნოა უეცრად შემაცივა მის შეხებას ყველგან ვგრძნობ მაისურს იხდის მეც იგივეს ვაკეთებ...ყელზე ვგრძნობ მის ცივ ტუჩებს ,შემდეგ მკერდზე, ხელები წელზე აქვს შემოხვეული..მის შეხებას ჩემში ვნების გარდა არაფერი მოყვება..წუთიერად ერთნი ვხდებით.ვერ ვიტვლი იმდენჯერ ეხება ჩვენი ტუჩები ერთმანეთს.ტკივილი მალე სიამოვნებას იქცევა ,ტირილი კი ღიმილად .ახლა კი მართლა ვგრძნობ რომ მისი ვარ ,მაგრამ ის ჩემი რამდენადაა არ ვიცი,მაგრამ ახლა ამაზე ვერ ვიფიქრებ ზედმეტად გადაკარგული ვარ სიამოვნების მორევში.ეს ისეთი სასიამოვნოა...მისი შეხება ჩემს სხეულზე მისი დაჟინებული მზერა და ერთ არსებად ქცევა..მე ეს მომწონს.