დღეს შაბვათი იყო ამიტომ თავი არ შემიწუხებია,ადრე ადგომით,დაახლოებით თორმეტზე გავიღვიძე მივემზადე და დაბლად დედას ძახილით ჩავედი,მაგრამ რად გინდა,დედაჩემი სახლში არ იყო,ამიტომ მე თვითონ მოვამზადე საჭმელი და შემდეგ ტელევიზორთანაც დავჯექი,უცებ კარზე ზარი გაისმა მეც გავაღე და ლუკა იყო,მე კარი დასახურად მოვმზადე.
-მოიცა,იქნებ რაზე მოვედი.
მე თვალები გადავატრიალე.
-რა გინდა?
-არაფერი უბრალოდ მოვედი.
-გიჟი ხარ.
-გიჟი?გიჟი მე კი არა შენ ხარ.
-ეტყობა ვინცაა,მოხვედი და არ იცი რატო.
-როგორ არა ვიცი,ნია წვეულებას აწყობს და რამე შარი არ მოიწიოს შენ წამოიყვანეო.
-ნია არა?
ვთქვი ბრაზნარევი ღიმილით.
-ხო,აბა მომზადებული ხარ?წვეულება ხუთ წუთში დაიწყება.
-კი
-ისე წამოხვალ თუ...
-აღარ გააგრძელო,შენი ლაპარაკიც კი,ცუდად მხდის.
გავაწყვეტინე უცებ.
-კარგი,მე გძულვარ გძულვარ ლაპარაკს რაღას ერჩი?
-რავი აბა.
-ხო კარგი მოდიხარ?
-მოიცა ჯერ...
ლუკამ სიტყვის დამთავრებაც არ მაცალა,ისე ჩამავლო ხელი და მანქანასთან მიმიყვანა.
-პირველი ქალბატონები.
ისე მითხრა ვითომ აქ არაფერი,აი ამაზე კი მართლა გავბრაზდი,ისე მომინდა კარგად გამომელანძღა,თავი შევიკავე,მაგრამმგონი სახეზე დამეტყო რადგან,ამას ლუკას გულიანი სიცილი მოყვა,მე მანქანაში ჩავჯექი.ცოტა ხანში ლუკამ ხმა ამოიღო.
-ასე ზალიან,ტუ გიყვარდი ვერ მითხარი?
-რა იყო?სიცხე გაქ?თუ წნევამ აგიწია?
-ეგ რაშუაშია?
-რავი,სისულელეებს ამბობ და.
-ა არა ფიქრებსი წავედი,ერთი გოგო მიყვარს და.
აი ამაზე არ,ვიცი რატომ მაგრამ,ძალიან გავბრაზდი,რასაც ლუკას სიცილი მოყვა.
-ვინ არის ის გოგო?
-არავინ გავიხუმრე,აი შენ კი ნამდვილად იეჭვიანე.
-ვიეჭვიანე?ვიზე?შენზე?არა.
ლუკამ ამაზე,ერთი ჩაიცინა და გზას გახედა.