გვეყოფა წარსული მე ხვალინდელი დღით ვცხოვრობ, ჩემთვის არაფერია წარსული და თითქმის არც აწმყო მე მომავალში ვარ გაჭედილი,ყოველთვის იმაზე ვფიქრობ რა იქნება შემდეგ და არასდროს ვფიქრობ იმაზე რა არის ახლა , ეს ცუდიცაა და კარგიც
-რა გქვია?
მესმის ბიჭის ხმა, მე მისკენ ვტრიალდები ეს ის ბიჭია, ‘რიჟაჩკა’ მარა მე ვიზე რას ვამმბობ ვუპასუხო? არ ვუპასუხო? ვუპასუხო? არ ვუპასუხო? ვუპასუხო? არ ვუპასუხო? ვუპასუხო? არ ვუპასუხო? აუ გვირილა მჭირდება, კაიი მიაა მიდიი უთხარი, უი ჰო იმის თქმა დამავიწყდა ძალიან მიყვარს ჩემ თავთან ლაპარაკი ..
-მია, შენ?
-აინშტაინი
-დამცინი ჰო?
-ჰო აბა დედაჩემი აინშტაინს არ დამარქმევდა, ჯეიკობი ასე მხოლოდ დედა მომმართავს დანარჩენები ჯეის მეძახიან..
-სასიამოვნოა ჯეი
-ჰომ ჩემთვისაც, გაინტერესებს საიდან ვიცი შენზე?
-კი
-ხო და.. დღეს ჩემთან ერთად მოდიხარ უნდა გაიხსენო ყველა და ყველაფერი...
მე გაკვირვებული სახე მივიღე ვინ „ყველა“ რა „ყველაფერი“ ? ამ დროს გაისმის თვითფრინავში ხმა: -დაშვებისთვის მოემზადეთ, ჩვენ უკვე ნიუიორკში ვართ, ღვედები შეიკარით უსაფრთხოებისთვის ჩაეჭიდეთ სახელურებს და თუ დაშვების შიში გაქვთ , ჩვენი რა ბრალია გქონდეთ.
ბოლოს იღადავა? მე მართლა რომ მეშინია ? ანუ საშიში არაა მაგრამ, რავი რა რა ვქნა ? უცბად ხელზე შეხება ვიგრძენი თბილი ხელი იყო მაგრამ მხოლოდ სითბო არ მიგრძვნია ისეთი რამ ვიგრძენი რასაც ვერ ავღწე .. ვაუუ მე მას გავხედე პირი გავაღე და ვინმე გაცდის რამეს?
-მია, ნუ გეშინია მე შენთან ვარ
და ეს რა იყო ? გავუღიმო თუ გავუბრაზდე და ვუთხრა რომ ის უბრალოდ არავინაა ჩემთვის?
-თვითფრინავი დაჯდა შეგიძლიათ ნელ-ნელა ჩახvიდეთ
ღააადააააობ მან ეს შეძლო... მე ვერც კი ვიგრძენი რომ თვითფრინავი დაეშვა... ის დგება და მიიწევს კიბისკენ შემდეგ მეც და ჩავდივართ, ბარგი არ მქონდა დიდად ... მხოლოდ ერთი ზურგჩანთა სადაც ჩემი საყვარელი ტანსაცმელი მედო... უი ისე ბევრი ფული არ მაქვს.. მხოლოდ 500 დოლარი და ესეც ანაბელისგან თორე ახლა საერთოდ არ მექნებოდა ფული ისე გავერთე ფიქრებში ვერც მივხვდი აეროპორტიდან ისე გამოვედი... ‘იღადავე’ არ ვიცი სად წავიდე რა გავაკეთო ან აქ საერთოდ რა მინდა? აა უი ჰო მინდა ჩემს მშობლებზე რამე გავიგო...
-ეეეიიიი მიააა (ყვირის ჯეი)
-არ შემეშვები?
-დამაცა დამაცა დამაცა ეს მიაა? (ამბობს მის გვერძე მდგარი „მულატი“ (ანუ არაა შავკანიანი მაგრამ არც შავგვრემანი) გოგო)
ძალიან დიდ გაურკვევლობაში ვარ საიდან მიცნობს ესს? ალბათ მოასწრო ჩემზე მოყოლა? ის ჩემსკენ მოდის და მეხუტება მერე უცბათ იწევა უკან, ჯეისკენ ტრიალდება და ამბობს
-მას არ ახსოვს არაფერი ხომ? ასეც ვიცოდი მაგიტომ არ გვწერდა...
-გამარჯობა (ვიწყებბ მე) მეც აქ ვარ და როგორც შევატყე ჩემზე საუბრობთ
-ჰომ მია შენზე ვსაუბრობთ(დაიწყო გოგომ) ისე მე ევა ვარ
-სასიამოვნოა მაგრამ მინდა გავიგო რა იცით ჩემს შესახებ
-თითქმის ყველაფერი რაც 5 წლამდე გადაგხდა (ამბობს ჯეი და ევა ამ დროს თავს უქნევს)
-და მაინც რა?
-სად უნდა იცხოვრო?(ჯეი)
-კითხვას რატომ მიბრუნებბ? (ვეუბნები მე)
-მია ჩვენთან იცხოვრებ?(მეკითხება ევა)
-უკაცრავად მე არ ვიცი ვინ ხართ და საერთოდ რა გინდათ... რატომ უნდა გენდოთ?
-იმიტომ რომ ჩვენ ვიცით ვინ ხარ და ჩვენ ვიცით რაც გინდა გაიგო.. ნელ-ნელა კი ამს გაიგებ...
და რა ვქნა ვენდო? მერე რა იქნება? იქნებ ჩემი მტრემი არიან ? ან საერთოდ მეგობრები, არ ვიცი რა გავაკეთო.. პირველ რიგში რაც დაწვრილებით უნდა გავარკვიო ისაა თუ საიდან? რატო? რანაირად? როგორ? მიააა გეყოფა რა მთელი დღე არ დაიღლები კითხვების დასმით და მითუმეტეს შენს თავს უსვამ, მიდი ახლა და ამოიღე ხმა
-ჰმმ.. ის .. ჰომმ.. მოკლედ (მოვჭერი უცბად) როგორც მივხვდი, ყელსაბამით მიცანი ნუ კულონით, მაინტერესებს რამე იცი ამ კულონის შესახებ ან საერთოდ მართლა კულონით მიცანი?
-ველოდებოდი როდის მკითხავდი რამეს (ჯეი იცინის, და აგრძელებს)აგრძელებს) სიმართლე გითხრა ამ კითხვას მოველოდი... მე შენ დაბადებიდან გიცნოდი, როდესაც დაიბადე 3 წლის ვიყავი (ახლა ბუზის შეფრენის დროა პირში, ძალიან გვიან ვაანალიზებ რომ ყბა ძირს დამივარდა) შავი თმით და შავი თვალებით დაიბადე... ნელ-ნელ თმა გიწითლდებოდა თვალები კი გიღიავდებოდა... ეს კი ჩემს გარდა არავის უხაროდა რადგან ოჯახში მხოლოდ მე ვიყავი წითური, არც დედას დავმსგავსებივარ და არც მამას (უცბად ‘სლოკინი’ მიტყდება მე კიდე ვცდილობ არ შევიმჩნიო, ევამ უხმაუროდ წყალი მომაწოდა მე კიდე უცნაურად ვგრძნობ თავს რადგა უცნაური დასასრული უჩანს ამ ამბავს, ჯეი აგრძელებს) ყველას უკვირდა მაგრამ მე აღმოვაჩინე რომ ჩვენს დიდ ბაბუას ჰქონდა წითური თმა მას კი მისი ბაბუისგან ერგო, დედა მე საერთოდ არ მაქცევდა ყურაადღებას და სულ მავიწროვებდა რადგან წითური ვიყავი, შენ კი დაახლოებით სამ წლამდე თავს გევლებოდნენ სანამ არ დაიწყო შენმა თმამ უეცარი გაწითლება თვალებმა კი უეცარი გაღიავება, რაც არ უნდა იყოს ჩემი მოყოლილიდან გამომდინარე ძაიან ადვილია მიხვდე, რომ ჩვენ ერთი ოჯახის წევრები ვიყავით, უფრო დაზუსტებით კი(ის ყოყმანობს მაგრამ მე ვხვდები რომ მე ვიცი ის რასაც ის იტყვის, მაგრა მე მაინც ვარწმუნებ თავს რომ მე ეს არ ვიცი, ყოყმანობს , ყოყმანობს ბოლოს კი ღრმად ჩაისუნთქა და სათქმელად მოემზადა) -ჩვენ და-ძმა ვართ !
არ ვიცი ამის გაგონებაზე რა ვიგრძენი, გული სიხარულით ამევსო’სავით’ თან გული ჩამწყდა აქამდე რატომ არ მომძებნა? რატომ არ მიპოვა? ყველაფერზე ვიფიქრე რაც შეიძლებოდა და სადღაც ორ წუთში მივხვდი რომ ფიქრის დრო არ იყო მე მასთან დაახლოებით სამი ნაბიჯით ვიყავი დაშორებული, სამი ნაბიჯი შემეძლო გადამედგა და ჩემს ოჯახის წევრს შევხებოდი.. ამაზებედნიერი წუთები რა უნდა იყოს? მე მისკენ გავიქეცი და ჩავეხუტე საპასუხოდ ვერ მივიღე ჩახუტება თავიდან, მაგრამ ალბათ მან ასე უცბად ვერ გაიაზრა რა მოხდა და მოგვიანებით ელები მომხვია, მის გულისცემას ვგრძნობდი... მისი სუნამოს სურნელი... და საერთოდ მე მას ვგრძნობდი... მას ვეხუტებოდი.. კი მე ჩემს საკუთარ ძმას ვეხუტებოდი.. საკუთარს სისხლითა და ხორცით საკუთარ ძმას... შემდეგ უცბად ევა მახსენდება მისკენ ვრუნდები, ვუღიმი და ვეკითხები
-ის... ჩვენ ... და-ძმა... ჰო და-ძმა... მოკლედ.. და-ძმა ვართ... და ანუ ... არ იეჭვიანო (ოდნავ ხმამაღლა ვიცინი, ანუ თუ შეიძლება ამას სიცილი დავარვათ, უფრო ‘’ზოოპარკიდან გაქცეული ცხობელეის ხმას“ ჰგავს )
ისინი სიცილს იწყებენ და ჯეი მეუბნება, რომ ის ჩვენი ბიძაშვილია და თან აყოლებს რომ მასეთი გოგოები არ მოსწონს ევა მას უახლოვდება და ურტყამს თან სიცილით ამბობს ასე მოგიხდებაო, მე მისკენაც მივდივარ და ვეხუტები არა რა ძალიან ძალიან ძალიან სასიამოვნოა როდესაც ოჯახის წევრებს ეხუტები....
-მოკლედ რას გეუნეოდი (იწყებს ჯეი..მე მისკენ ვტრიალდები ვაწყვეტინებ და ვამბობ)
-არ გინდათ სადმე დავსხდეთ? ან გავისეირნოთ და სადმე ყავა ვიყიდოთ?
-ჭკვიანი ხარ შენ (მეუბნება ევა)
-ვიცი ეგ (ვეუბნები და ვიღიმი)
-სლიზერინელი მაიმუნი, ეს ნახერა (ამბობს ჯეი)
-ეეეეი ეგეც ვიცი რამე ახალი თქვითრა
-კაი წავედით გავისეირნოთ, აქვე პარკია და იქ სადმე ყავა იქნება (თქვა ჯეიმ)
-ჩხუბი არ დაიწყოთ მე ვიხდიო ჯეიმ (ამბობს ევა)
მე სიცილი მიტყდება სიცილი რა ჭიხვინი რომელიც ყროყინში გადადის და მერე მამლის ყივილში იმაზე უფრო მეცინება ჯეიმ რომ იღადავა
-კაი ხო წავიდეთ მე გადაგიხდით (და ცალყბად იცინის ჯეი)
მე მხოლოდ ზურგჩანთა მქონდა რომელიც ზურგზე მოვიკიდე მათაც არ ქონდათ ბევრი ბარგი, ზურგჩანთები და 2 პატარა ჩემოდანი... ისეთი ნათელია ეს ქალაქი ვერც კი მიხვდები რომ ღამეა.. რომ დაფიქრდე, მგონი აქ ღამე უფრო დღეა ვიდრე დღე... აუ რა სისუელეებს როშავ ხოლმე რა შენც... ისადა არ გინდა შენ თავთან ლაპარაკს შეეშვა? არა ოიი დატვირთული მანქანებით სავსე გზა რაკარგი ხედია ვაიმე, და უკვე ხმამაღლა ვთქვი
-ვაიმე , არ არსებობს , ოღონდ ეს არა
-რა ხდება? (მკითხეს ორივემ ერთად)
მე კი უბრალოდ გავიქეცი აეროპორტისკენ, აუ რა დებილი ხარ რა მია, ფუიი შენი საყვარელი ნივთი დაგრჩა თვითფრინავში.. არასდროს არსად დაგიტოვია და ახლა რა გეტაკა? უცბად მივირბინე აეროპორტთან, შემდეგ შიგნით შევედი და დაცვას ვკითხე
-უკაცრავად, ხომ არ იცით ნივთები რომლებიც თვითფრინავში რჩება ხოლმე სადააა?
-კონსულტანტს აბარებენ ხოლმე
მას სიტყვა არ ქონდა დამთავრებული კონსულტანტისკენ გავიქეცი, რიგი გავარღვიე რასაც გამოხმაურებები მოჰყვა -რიგი დაიცავი! -ვერ გვხედავ? -აქ რიგია.. მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია, კონსულტანტს დავუწყე ლაპარაკი
-გამარჯობათ, მე მია სალატორი ვარ, თვითფრნავში დამრჩა ჩემთვის ძვირფასი ნივთი, დაცვამ კი მითხრა კონსულტანტს ჰკითხე ეცოდინებაო
-რა ნივთზეა საუბარი?
-ჩემს ფოტოაპარატზე
-როგორი ფოტოაპარატია? აქ ორი მაქვს
- CANON -ია უფრო დაწვრილებით CANON EOS 5D MARK III + KIT 24-105 IS USM • კამერის ტიპი: სარკისებურია • მატრიცა: CMOS 36 x 24 მმ-ა • პიქსელების ეფექტური რაოდენობა: ≈ 22,3 MP-ა • პიქსელების საერთო რაოდენობა: ≈ 23,4 MP-ა • პროცესორი: DI (წინადადება გამაწყვეტინა)
-გეყოფა! გეყოფა! ეგრე რა გავიგო? შავია თუ თეთრი?
-შავი (ვუთხარი გაკვირვებულმა)
მან ამოიღო ჩემი ფოტოაპარატი და მომაწოდა, მე სიხარულით გამოვართვი და ხალხის რბო ისევ გავარღვიე , აუ მეტკინა, რა უმსგავსობაა
-წინ ვერ უნადა იყურო? (ვეკითხები ბიჭს რომელიც დამეჯახა, თან ვდგები და შარვალს ვიწმენდ და ფოტოაპარატს ჩანთაში ვდებ)
-კიდე მე ვიყურო წინ? (მეკითხება გაკვირვებული და ხელებს მიშლის)
-რა ხელებს მიშლი? წინ რომ გეყურა არ დამეჯახებოდი :)))
-შენ რომ გეყურა? (ისევ გაკვირვებული მეუბნება)
-შენ ვინ გეკითხება მე ვიყურებ თუ არა?
-შენ გეკითხება? (მეუბნება მომღიმარი სახით)
-რას ქვია მეკითხება? აბა რას შვრება .. ბლა ბლა ბლა დებილი ხარ რა მეე კი არ დაგეჯ..
-აე აე აე ჩემი დააა (ახლოს მოდის ჯეი და მაწყვეტინებს წინადადებას)
-ხო შენ არ გამოგრჩეს... არ დამამთავრებინო წინადაება://
-შენ ჯეი ხარ?(ეკითხება უცნობი ჯეის)
-აუ არ თქვათ, რომ ერთმანეთს იცნობთ ან ძველი მეგობრები ხართ ან თუმდაც შენც მისი დაკარგული დედმამიშვილი ხარ მომბეზრდა ეგეთები ://
-რაა? ხუ არ გაკანკალებს შენ? (მეუბნება უცნობი და ცალყბად იციის)
-ჰომ გამაკანკალა შენ შემაშეინე და ახლა პამპერსი მაქვს გამოსაცვლ...
-გეყოფა მია (ოდნავ ხმამაღლა ამბობს,შემდეგ იმ მახინჯს ბრუნდება ) კი ჯეი ვარ..
-მე კლაუსი მქვია(კლაუსი რქმევია ბიჭს) შენს ბანკეტზე ფოტოგრაფი ვიყავი.. (რაო რა ვიყავიო?)
-აამ გამახსენდი(ეუბნება ჯეი და ხელს უწვდის კლაუსმაც ხელი ჩამოართვა)
-ყავა უნდა დავლიოთ.. შემოგვიერთდები? (ეუბნება ევა, კარგი რა ევა)




***
თუ ფიქრობთ რომ მალე განვავითარე მოვლენები მართალი ხართ ;დ მაგრამ წინასწარ მაინც ნუ გამაკრიტიკებთ :დ ერ ვერ მიხვდებით ასე მალე რატომ განვავითარე,მანამ შემდეგ თავებს არ წაიკითხავთ....