მეორე დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა, საყვარლად დათამაშებდნენ ჩემს სახეზე და ლამაზ დილას კიდევ უფრო მილამაზებდნენ.
თვალები გავახილე თუ არა ვიგრძენი თუ როგორ თბილოდა სახლში თან ბუხარში დანთებული შეშის ტკაცატკუციც ისმოდა.
ტანზე რომ დავიხედე წინა ღამის კაბა არ მეცვა, ადიდასის სპორტულები მქონდა მორგებული.
წყნარად ავდექი ფეხზე, იქვე მიდებული წინდები ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი
-დილამშვიდობისა-საიდანღაც მოისმა დემეტრეს ზმა და მეც შიშისგან შევხტი
-დილამშვიდობისა-ვთქვი და დავამთქნარე
-როგორ გეძინა?-თქვა და პროდუქტები მაგიდაზე დააწყო
-კარგად-ვთქვი და იქვა ჩამოვჯექი-რა მაინტერესებს კაბა შენ გამხადე?
-ხო-თქვა ისე თითქოს არაფერი მომხდარა
-სხვათაშორის არ არის სასიამოვნო-ვთქვი და თასზე დადებული მარწვი ჩავკბიჩე
-რაიყო გამოგიცვალე სექსი კი არ გვქონია-თქვა თუ არა მარწვი გადამცდა
-სასაცილო სულაც არ არის-ვთქვი და წყალი მოვსვი. არაფერი არ უთქვია, სახეზე ღიმილმა გადაურბინა და იქვე დადებულ ჯამში ალუჩა გარეცხა
-კარგი რა დემე შენ და სამზარეულო?
-რა იყო იცი რა გემრიელ რაღაცეებს ვაკეთებ?-თქვა და გაიცინა
-არ მჯერა!
-აგერაც ნახავ თქვა და პარკის ამოლაგება დაიწყო. ჩემი ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავდა რაზეც ნერვები მომეშალა და 5 წუთში გაბრაზებულმა ვუპასუხე
-ალო, ანი შენ ხარ?-მოისმა ნუცის ანერვიულებული ხმა
-კი მე ვარ და რა ხდება?
-სასწრაფოდ სვანეთში
-მოიცა კაცო რა მინდა სვანეთში?-ვიკითხე გაკვირვებულმა
-ტელეფონში ვერ გეტყვი დემეტრე წამოიყოლე და სვანეთში წამოდი-მითხრა და ტელეფონი გამითიშა.
გაოგნებული შევედი სამარეულოში და მოფუსფუსე დემეტრეს შევხედე
-დემე ნუცი იყო-ვთქვი გაკვირვებულმა
-მერე რაო?
-სვანეთში ჩამოდი სასწრაფოდო-ვთქვი და კიდევ ერთი მარწვი ჩავკბიჩე
-რამე ხდება?-იკითხა გაკვირვებულმა
-ისეთი ანერვიულებული ხმა ქონდა მგონი ჯობია წავიდეთ-ვთქვი და კიდევ ერთი მარწვი შევჭამე.
-კარგი, მისამართი გზაში კითხე-თქვა და მომზადება დაიწყო. დაახლოებით ნახევარ საათში ორივენი მზად ვიყავით და მანქანით მივქროდით სვანეთის გზაზე.
-რა საინტერესოა რა მოხდა-ვთქვი გაკვირვებულმა და ახლად მოსული ესემესი ვუკარნახე დემეს, რომელშიც მისამართი იყო ნახსენები
-არ ვიცი ალბათ რამე სერიოზულია-თქვა და სიჩქარეს უმატა.
-იქამდე დიდი გზაა არა?-ვთქვი და თავი მინას მივაყრდენი
-ხო, თუ გინდა დაიძინე-თქვა და lana del rey-blue jeans ჩართო. კარგმა მუსიკამ და სუფთა ჰაერმა ძილი მომანდომა..
დაახლოებით 2 საათში გავიღვიზე როდესაც უკვე ნაკარნახები მისამართისკენ ვუყვებოდით გზას
-ცოტაც და მივედით-თქვა დემემ და იქვე სახლთან გააჩერა
-იმედია მშვიდობაა-ვთქვი და სახლის ჭიშკარი გავაღე
-იმედია-თქვა დემემ და კარი შეაღო. მისაღებ ოთახში ჩუმად ჩამწკრივებულიყვნენ ჩემი მეგობრები.
ნუცი და ბექა ცალ-ცალკე იდგნენ, გვანცა და ვაჩე კი ხელიხელ ჩაკიდებული დასჯილი ბავშვებივით თავჩაღუნული მოკალათებულიყვნენ
-რა ხდება?-ვიკითხე ოდნავ შეშინებულმა
-ამგენს კითხე-თქვა ბექამ და წყვილისკენ გაიშვირა ხელი
-ვაჩე რა ხდება?-იკითხა დემეტრემ. არცერთ არ იღებდნენ ხმას, ვაჩეც ჩუმად იყო და გვანცაც
-კიდე დიდი ხანი აპორებთ ჩუმად ყოფნას?-წამოვარდა ფეხზე ნუცი-რა ხდება სიხარულო და დაქალი გაგითხოვდა, ეს და ვაჩე გამოიპარნენ, აჰა ზიან აგერ ჯვარდაწერილები-თქვა ყვირილით ნუციმ
-რა ქენით?-ვერ შევიკავე ემოცია და პირი დავაღე
-ნუ, დავქორწინდით რა-თქვა გვანცამ და ვაჩეს მიეხუტა
-მოიცა ერთი წამი დაქალი გამითხოვდა?-ვთქვი და სახე დავმანჭე
-ხო, რა იყო-თქვა ვაჩემ
-რაღა რა იყო? ადამიანი რომლის ქორწილშიც სიკვდილამდე უნდა დამელია გათხოვდა და ქორწილსაც კი არ იხდის-ვთქვი და იქვე ნუცის გვერძე ჩამოვჯექი
-ვინ თქვა რომ არ ვიხდი?-იკითხა გაკვირვებულმა გვანცამ
-მეჯვარე?-ვიკითხე გაოცებულმა-მეჯვარე ვინ გყავს?
-მეჯვარე ვაჩეს მხრიდან გეგა და ლაშა, ხოლო ჩემი მხრიდან მარი და ნენე(ჩვენი თანაკურსელები და აგრეთვე მეგობრები), თქვენ ვერ დაგირეკეთ უცბად გადაწყდა და..-თქვა გვანცამ და ლოყები აეფარკლა
-მოიცა ჩვენებიც აქ არიან?-იკითხა გაკვირვებულმა დემეტრემ
-ხო ყველა აქ არიან მთელი ჩვენი სასტავი-თქვა ბექამ.
-რას ვაპირებთ?-იკითხა ამ დრომდე ჩუმად მყოფმა ნუციმ
-მოკლედ პირველ რიგში თბილისში უნდა დავბრუნდეთ და მშობლებს უნდა გავაგებინოთ ეს ამბავი, შემდეგ კი ქორწილსაც გავმართავთ-ააწყო გეგმა გვანცამ.
ოთახის კარი გაიღო და მთელი დემეტრეს სასტავი ამავდროულოდ მარი და ნენე შემოვიდნენ
-ყოჩაღ თქვენ არ უნდა გეთქვათ ჩემთვის?-თქვა გაბრაზებულმა დემეტრემ
-რა ვიცი ჩვენს სარძლოსთან ერთად იყავი და-თქვა ლაშამ და მე შემომხედა
-ბოდიში?-ვიკითხე შეურაცყოფილივით
-არაფერი-გამოასწორა უცბად.
-მოდი დღესვე გავემგზავროთ რა-წამოჭრა თემა ბექამ
-არა რა ჯობია დღეს დავისვენოთ-თქვა იქვე მჯდარმა ნენემ
-კარგი ხო ოღონდ ჩემი და ნუცის ოთახი მაჩვენეთ, ქალბატონო შენზე ბრაზი არ გამნელებია-ვუთხარი გვანცას და მარის გავყევი. მე და ნუცი ოთახში შევედით, თან ლოგინზე წამოვჯექით
-ეს რა ამბებია-ვთქვი და კედელს მოცეყრდენი
-ნუ იტყვი-თქვა ნუციმ-შენ რას შვები?-მკითხა და გვერძე მომიჯდა
-რავი, ძალიან კარგი დრო გავატარე, საუკეთესო დღე იყო მსოფლიოში-ვთქვი და გავიცინე
-თვალები გიბრწინავს-თქვა და გაიცინა
-ბედნიერი ვარ უზომოდ-ვთქვი და თავი მხარზე ჩამოვადევი.
ცოტახანი კიდევ ვისაუბრეთ და დასაწოლად მოვემზადეთ როდესავ ტელეფონზე ესემესი მომივიდა დემეტრესგან
-ერთი წამი გამო
მაშიმვე გავვარდი ოთახიდან და იქვე მდგარი მომღიმარი დემეტრე შევნიშნე
-რამე მოხდა?
-უბარლოდ მინდოდა ძილინებისა მესურვა-თქვა და გაიცინა
-ძილინებისა
-ძილინებისა-თქვა და შებრუნდა წასასვლელად
-დემე-ვუთხარი და შემობრუბდა, უცბად მივედი და ლოყაზე სველი კოცნა დავუტოვე. გიჟივით შევვარდი ოთახში და დემეტრეს გაღიმებულ სახეს ყურადღება არ მივქციე.
უცბად შემოვედი და ლოგინში ჩავწექი. ნუცის უკვე ტკბილად ეძინა მე კი დაახლოებით 5 წუთში უფრო ტკბილად ჩამეძინა.
მეორე დილით ადრიანად დავადექით თბილისის გზას, მე და დემე ერთად, ვაჩე და გვანცა ერთად ვაჩეს მანქანით, ბექა და ნუცი ბექას მანქანით და დანარჩენები ორ მანქანაში გადანაწილებულნი.
გზაში ჩაფიქრებული ვიყავი, თქვენი აზრით რაზე ვფიქრობდი? რა თქმა უნდა იმაზე თუ რა ჩამეცვა ქორწილში
-რაზე ფიქრობ?-მკითხა დემეტრემ
-არაფერზე-ვთქვი და თავი გავაქნიე აზრების გასაფანატად-ასე ადრე რატო წამოვედით?
-რა ვიცი მე, ლაშა წამოხტა ფეხზე ეხლავე უნდა წავიდეთო-თქვა და გაიცინა
-აუ ცოტახანი რო დავიძინო ხომ არ გეწყინება?
-არა, თუ გუშინდელივით მაკოცებ-თქვა და ლოყა მომიწია. გამეცინა და გავწითლდი, მოწყვეტით ვაკოცე ლოყაზე და ფანჯარისკენ შევბრუნდი თან ყურსასმენებში სიმღერა ჩავრთე
Charlotte cardin-california.
თბილისში ჩასვლამდე ტკბილად მეძინა, დემეტრემ სახლში დამტოვა და მანქანა გააქროლა, შემდეგ ნუციც მოვიდა და ერთად შევედით სახლში დედას და მამას ყველაფერი ვუამბე და დედაჩემს ქოთქოთისგანაც არ შეუკავებია თავი.
*************
არ შეიძლება არ ვისაუბროთ გვანცასა და ვაჩეზე რომლებიც შეშინებული შევიდნენ სახლში. აქ იჯდა გვანცას დედ-მამა კახა და სოფი, ასევე ვაჩეს დედ-მამა თამარი და ვახტანგი.
შეშინებული წყვილი შევიდა ოთახში და მშობლებს როგორც ცოლ-ქმარი ისე დაენახა.
იქვე იდგა გვანცას დეიდაშვილი კოტიკო და ვაჩეს ძმაკაცი როლანდი, რომლებიც სიცილისგან იხოცებოდნენ
-რა ლამაზი რძალი მყოლია-დაარღვია სიჩუმე ქალბატონმა თამარმა და სასიამოვნოდ გაიღიმა
-ბესნიერებისთვსი ნამდვილად არ გვაქვს საქმე-თმებს იტრიტავდა სოფი
-მე კი ვფიქრობ რომ ძალიან ბედნიერები უნდა ვიყოთ-თქვა გვანცას მამამ
-პირველმა შვილმა ამ ქალბატონი დამ ხომ იგივე გამიკეთა და ეხლა ეს-არ ცხრებოდა სოფი
-კარგი რა დე, ხო იცი რომ დაუფირებლად არაფერს გავაკეთებდი, ისიც კარგად იცი რომ უსიყვარულოდ არ გავთხოვდებოდი, მე და ვაჩეს გვიყვარს ერთმანეთი, იმდემად რომ ერთმანეთის გარეშე სიცოცხლე არ შეგვიძლია...-თქვა გვანცამ და ვაჩესთან ახლოს მიიწია
-რაღა დაგვრჩენია, გილოცავთ-თქვა ვახტანგმა ბედნიერმა
-გილოცავ გვანცა-თქვა კოტიკომ და გვანცა გულში ჩაიკრა-შენ კი ახალო სიძევ მერე გაგიცნობ-თქვა და ვაჩეს ხელი ჩამოართვა. ყველამ მიულოცა ახალდაქორწინებულ წყვილს და ბოლოში სოფიც დანებდა. ქორწილზე ზუსტად ერთ კვირაში შეთანხმდნენ...
********
3 დღე ისე გავიდა დემეტრე არ მინახია, ხანდახან ვწერდით ერთამნეთს და ვურეკავდით ხოლმე. სამაგიეროდ წინსვლა ნუცის და ბექას ურთიერთონას ქონდა, დღე არ გადიოდა რომ არ ენახათ ერთმანეთი, საათი არ გავიდოდა რომ არ მიეწერათ ერთმანეთისთვის. ვხედავდი რომ ნუცი თოკას დავიწყებას ცდილობდა, და იმასაც ვხედავდი რომ ამას თოკაც ხვდებოდა.
მიუხედავად იმისა რომ ძალიან ტკიოდა გული ნუცის სიყვარულისგან არაფერს ამბობდა, ამიტომ უკან გერმანიაში დაბრუნდა რამაც საბოლოოდ შეუწყო ნუცის და ბექას ურთიერთობას ხელი.
ქორწილამდე ორი დღე რჩებოდა როდესაც მე გვანცა და ნუცი საყიდლებზე გავედით. პირველ რიგში პატარძლის კაბა უნდა აგვერჩია და საქორწინო კაბების მაღაზიაში წავედით. არ უნდოდა გვანცას ზედმეტად არაკონფურტული კაბა, არა კონფურტულში ვგულისხომ ძალიან ფაშფაშას და სატარებლად მოუხერხებელს.
დიდი რჩევი შემდეგ დადგა ის მომენტი როდესაც პატარძალი გამოვიდა გასახდელიდან და ჩვენც პირები დაგვრჩა ღია. ლამაზი, ტანზე მომდგარი, კოჭამდე, წინ ამოჭრილი, თეთრი, ასევე თეთრი ყვევილებით მოქარგული ოდნავ მბრწყინავი მოხსნილი ზურგით. ზუსტად გვანცასთვის იყო ეს კაბა განკუთვნილი.
-ძაან მომოწმს ეს კაბა, ვაჩეს გული წაუვა რო დაგინახავს-თქვა სიცილით ნუციმ და გასასვლელი კარი გააღო
-ხო მეც ძალიან მომწონს მაგრამ ეხლა ჩვენთვის უნდა ავარჩიოთ კაბები-ვთქვი და მეორე მაღაზიის კარი შევაღე.
იმდენი ვიბოდიალეთ ლამის თავბრუ დამეხვა. ნუციმ იპოვა მისთვის სასურველი კაბა ისევე როგორც მე...
სახლში დაღლილ დაქანცული მივედი და ნუცისთან ერთად ლოგინზე დავეხეთქე
-დავიღალე-ამოიკვნესა ნუციმ საწყლად
-მეეეც-ვთქვი და ახლად მოსული ესემესი ვნახე დემეტრესგან იყო
"ჩამო რა"
ტელეფონი გვერძე გადავდე და მომღიმარ ნუცის გავხედე
-რა?
-რა და ჩადი ეხლავე-თქვა და ლოგინიდან ამაგდო
-აუ კარგი რა-ვთქვი მოწყენილმა
-არ უნდა მაგას კარგი რა, ეხლავე ჩადი-თქვა და ეხლა ოთახიდან გამომაგდო. ზლაზვნით ჩავედი ქვემოთ და გარეთ გასვლისას იქვე მდგარი დემეტრე დავინახე. ჩემი დანახვისას ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ახლოს მოიწია
-როგორ ხარ?
-კარგად შენ?-ვუთხარი და მის მანქანას მივეყრდენი
-მეც კარგად...ემზადები ქორწილისთვის?
-კი, თითქმის მზად ვარ უკვე, საჩუქარიც ვიყიდე-ვთქვი და ჩემი საჩუქრის გახსენებაზე სიცილი ვერ შევიკავე
-რა უყიდე?
-საიდუმლოა-ვთქვი და გავიცინე
-კარგი მილედი მაშინ ქორწილში გნახავ-თქვა და გაიცინა
-კარგი დემე-ვთქვი და სახლისკენ დავიძარი როდესაც მაჯაზე ხელი მომკიდა და გულზე მიმიხუტა
-ასე უფრო წყნარად წავალ-თქვა და ჩემი თმის სურნელი შეისუნთქა.
სახლში აცერცეტებული შევედი და უკვე მძინარე ნუცის გვერძე დავეხეთქე...
ზოგადად სიზმრები არ მჩვევია ხოლმე ამ ღამეს თუ არ ჩავთვლით.
თეთრი კაბა მაცვია, ყვავილებით მიმოფანტულ ლამაზ მინდორში ვდგავარ და მზეს შევცქერი რომელიც ჩემს სახეს ანათებს. თავზე ულამაზესი თეთრი გვირგვინი მადგას. საიდანღაც მოდის დემეტრე და ბედნიერი ხელში მიტაცებს, შემდეგ მსვავს და რაც ძალა და ღონე აქვს გულში მიკრავს.
უეცრად რაღაც ხდება...ყველაფერი იცვლება. ამინდი უარესდება და დემეტრე მტოვებს. ვყვირივარ "არ წახვიდე"-მეთქი მაგრამ ის ვერ მოძრაობს. ქარი მიჭერს და მეც ვერ მივრბივარ მისკენ, ის იყო დემეტრე კლდიდადნ უნდა გადაეგდო იმ საშინელ ძალას რომ კივილით გამომეღვიძა.
ნუცი მომვარდა და შეშინებულმა წყალი მომასმევინა. ოფლში ვიწურებოდი და სახეზე სულ გაფითრებული ვიყავი.
აღმოჩნდა რომ დილის ხუთი საათი იყო, ამიტომ ნუციმ დაიჟინა ძილი შეიბრუნეო. მეც ერთ ნახევარ საათში მიმთვლიმა და ცოტა წყნარადაც მეძინა...
ქორწილის დღე... ყველა ნერვიულობს, ყველა საქმეებზე დარბის, დილიდან დავიწყეთ მე და ნუციმ მომზადება
-გოგო გვანცასთვის ხომ არ დაგირეკია?-ვკითხე ნუცის როდესაც უკვე მომზადებული გამოვიდა ოთახიდან. კანის ფერი, მუხლამდე, ოდნავი მოხსნილი ზურგით, წელში მოჭერილი შემსეგ კი გაშვებული კაბით. იმდემად უხდებოდა ეს სადა და უბრალო კაბა ნუცის აწეულ თმებს ღრმა ყავისფერ თვალებს რომ პირი მეც კი ღია დამრჩა
-კი დავურეკე, ისე ნერვიულობს ხმასაც ვერ იღებს-თქვა სიცილით ნუციმ-შენ არ ემზადები? ტელეფონში მიყვირა მოეთრიეთ ჩემთანო-თქვა სიცილით ნუციმ და თავისი თავი შეათვალიერა სარკეში
-ხო ეხლავე-ვთქვი და ოთახში შევედი.
ჩემი შავი,ოდნავ დეკოლტით,გრძელმკლავიანი სახელოებზე თეთრი გაშლილი ნაჭრით, მუხლს აცდენილი, წელში მოჭერილი შემდეგ კი გაშლილი კაბა ზედმეტად მომიხდა. არ ვამბიბ რომ თავს ვიქებ მაგრამ მართლა ულმაზესი ვიყავი. თმა დავიხვიე და ჩამოვიშალე, ფეხზე კრემისფერი ფეხსაცმელები მოვირგე და ტუჩზე კრემისფერი საცხი წავისვი.
ოთახიდან გამოვედი თუ არა ნუცის პირი ღია დარჩა
-გააგიჟებ დემეტრეს-მითხრა და მანქანის გასაღები აიღო. დედას დავუბარე გვანცასთან მივდივარ მეთქი და გარეთ გამოვედი. დავიძარით პატარძლის სახლისკენ რომელსაც ნერვიულობისგან გული მისდიოდა...
*****************
ზუსტად ამ დროს ბიჭები უკვე ვაჩესთან შეკრებილიყვნენ. ვაჩე ბაბოჩკას იკეთებდა და ნერვიულობისგან ფერი მისდიოდა
-ასე არ შეიძლება უნდა მოვასულიეროთ ტო-თქვა სიცილით ბექამ
-ვეჩნად მაგრა დანძრეული გაქ რა-თქ ა სიცილით ლაშამ
-მოდი იტოკში გაა*ვი რა-თქვა გაბრაზებულმა ვაჩემ
-კაი კაი რატო აბრაზებთ ჩვენს სიძეს? აცადეთ ცოტა ონერვიულოს ბოლო ბოლო მისი ქორწილია(დემეტრე)
-მისი ქორწილი კი არის მაგრამ პატარძალივით ნერვიულობს ტოო-თქავ სიცილით გეგამ
-მოიცა გვანცას ნერვიულობა სად ნახე შენ?(ვაჩე)
-სად ვნახე და...-დაიბნა ცოტა გეგა-სად ვნახე და დღეს ნენეს ველაპარაკე-თქვა და ოდნავ გაწითლდა-იმან მითხრა ძააან ნერვიულობსო
-ოო ახალი წყვილიც გველის წინ არა?-თქვა ამ დრომდე ჩუმად მყოფმა ნიკამ
-ღმერთმა ქნას-თქვა სიცილით დემეტრემ
-აუუ რა ვერ შეიკარი შეჩემისა ეგ ბაბოჭკა-დაუყვირა ვაჩეს გეგამ
-კაი ხო ვსიო გავედით, ტკბილეულს გზაში ვიყიდით-გასცა ბრძანება ვაჩემ და ყველანი მანქანებში ჩასხდნენ. უკან მათ კიდევ მოყვებოდა რამდენიმე მანქანა რომელიც სიგნალებისგან ყურს აყრუებდა...
************
გვანცასთან შევედით თუ არა პირი ღია დაგვრჩა. მისი თეთრი ლამაზი და ამავდროულად ულამაზესი კაბა უკვე მოერგო, მსუბუქი მაკიაჟი ჰქონდა გაკეთებული, თმა მაღლა აეწია და ასეთივე მსუბუქი ვარცხნილობა ჰქონდა, საბოლოოდ ულამაზესი იყო.
ნენე და მარი მეორე ოთახში იყვნენ და სოფი დეიდას პრანჭავდნენ
-მოეთრიეთ?-იკითხა ანერვიულებულმა გვანცამ
-მოვეთრიეთ ხო-თქვა სიცილით ნუციმ და თავისი კრემისფერი კაბით გვანცას გადაეხვია
-გილოხავ სიხარულო
-მეც გილოცავ
-მადლოაბთ მაგრამ სად არიან? ხომ არ გადაიფიქა ვაჩემ?
-გოგოო რა გადაიფიქრა ვერა ხარ შენ კარგად-თქვა სიცილით ნუციმ.
-აუ რა ვიცი მაინც...-სიტყვის დასრულება აღარ აცადა სიგნალებმა რომელიც გარედან შემოდიოდა-მოდიააანნნნ-დაიწყო კივილი გვანცამ
-მასეთი სახით ნუ დახვდები თორე ბიჭს გული შეუწუხდება-ვთქვი სიცილით-აბა ერთი ორი სამი დავიწყეთ სიმღერა
ამ სიმღერაში გაერთო გვანცა და გაღიმენული შეეგება ვაჩეს.
ვაჩემ პირი იმხელაზე დააღო კინაღამ გადამყლაპა. გვანცა ხელში აიტაცა და დაატრილა,ტაშით შევეგებეთ სიძეს და მის ძმაკაცებს. თვალებით დემეტრეს ძებნა დავიწყე, როდესაც ვიღაცამ ყურში ჩამჩურჩულა
"შენზე ლამაზი ვერავინ ვერასდროს იქნება"
ღიმილით გავხედე ჩემს უკან მდგარ დემეტრეს და მისი სიმოატიურობით მოხიბლულმა თვალები მივნაბე
-დღეს შენთან უნდა ვიცეკვო-თქვა სიცილით დემემ
-ჩემთან არა?-არსაიდან გამოჩნდა ვიღაც გოგო და დემეტრეს ჩამოეკიდა კისერზე
-რა თქმა უნდა შემთანაც-თქავ ღიმილით დემემ და უცნობს ლოყაზე აკოცა
-ხო მართლა გაიცანი, ეს ანია ეს კი მიმი
სასიამოვნოთქო ნამდვილად ვერ ვიტყოდი რადგან ეჭვიანობის წიკები უკვე დამწყებოდა ამიტომ მეფე პატარძალთან მისვლა და საჩუქრის გადაცემა გადავწყვიტე
-ეს რა არის?-იკითხა გაკვირვებულმა ვაჩემ როდესაც ჩემი საჩუქარი ნახა
-გრეის ორმოცდაათი ელფერი ხომ იცი, აი იქ რომ არის მისტერ გრეის შავი ჯოხი, აი ეგ-ვთქვი და გავიცინე-ეს კი შენ საყავრელი მისტერ გრეის ცოლს რომეკეთა იმ ოთახში ის მოგიტანე, მშვიდობაში მოგახმარათ-ვთქვი და კაკანი ავტეხე.
წვილი გაწითლდა,ვეღარ მიხვდა რა გაეკეთებინა.
სახლიდან ყველანი ჯერ ჯვრისწერაზე შემდეგ კი ხელის მოწერაზე წავედით, დემეტრესთან თითქმის არ ვკონტაქტობდი.
დაიწყო ქორწილი და რა დაიწყო, ცეკვა სმა სიმღერა, ყველაფერი ერთად არეული. სიკვდილამდე დავლიე ბოლოს ის მახსოვს რომ დამკვრელებს ვართმევდი მიკროფონს შემდეგ კი სრულიად არაფერი..
დილით ჩემ ტელეფონზე ჩართული სიმღერა you know i'm no good მაღვიძებს. ჯერ თავის ტკივილს ვგრძნობ შემდეგ კი თვალებს ვახელ. ვხედავ ჩემს კაბას რომელიც იქვე აგდია და შემდეგ გადასაფარებლის ქვეშ ვხედავ უზარმაზარ წითელ ლაქას. შიშით ვიხედები გვერძე და მძინარე დემეტრეს ვხედავ...
პს. იმედია მოგეწონებათ❤