ეს არაფერია მასთან შედარებით რაც მე გადამხდა 6 წელია ამ ტკივილს გულით ვატარებ მაგრამ ჩემი არავის არ ესმის.21 სექტემბერს 2008 წელს.ერთკლასელები.რუ რუსების სოციალურ ქსელში გავიცანი უსიმპატიურესი ყმაწვილი გია კალანოვ ნაღდი თბილესელი საბერძნეთში მცხოვრები ემიგრანტი იქ მუშაობს საბერძნეთში მას ოდნოში პრროფილზე ესე უწერია ларнака кипр იქ მუშაობს კვიპროსში თავისი ჩოგბურთის აკადემია აქვს გახსნილი ჩოგბურთის მწვრთნელია.მეტ დროს კორტზე ატარებს ენერგიას ბავშვებთან მეცადინეობაში ხარჯავს.თავიდან ჩვენი ურთიერთობა კარგად აეწყო.დავმეგობრდით ჩვენ მეგობრობას მთელი სულით და გულით ვუფრთხილდებოდი.ის თუ ოდნოში არ შემოდიოდა.ხშირად მასზე ვლაპარაკობდი.ვახ რატო არ არის რამე ხომ არ ვაწყენინე მეთქი ფრთხილი ვიყავი მის შემოსვლას დიდი სიხარულით ველოდებოდით მე და მისი მეგობრები ოდნოს არ აკლდა სიცილი,კისკისი,მხიარულება,მე თუ მოწყენილი,ვიყავი ის ცდილობდა გავემხიარულებინე. მისგან ყოველთვის დადებით მუხტს ვგრძნობდი.მიკვირდა მისი ხასიათებიდან გამომდინარე.
მუდამ ასეთ კარგ ხასიათზე როგორ არის უდარდელი,რომ არაფერი არ ადარდებს.მის ირგვლივ მთელი სამყარო იცვლებოდა.ჩემი გულის განსაწყობად ყოველდღე ახალ ახალი ცვლილებების შეტანა უწევდა.იყო წინდახედული ადამიანი მას ცოცხალი ანეკდოტი შევარქვი