რა მშვენიერია ცხოვრება განსაკუთრებით მაშინ ფიქრობ ასე როცა ბედნიერი ხარ. გვერდში გყავს საყვარელი ადამიანები, მაგრამ მაინც გაკლია ის ''რაღაც'' რაც სრულყოფილს გხდის. ფიქრობ, ფიქრობ და ვერ გაგიგია რა არის ეს ''რაღაც'' შემდეკ კი ის თვითონ მოვა, სრულიად მოულოდნელად, არც გკითხავს, აი ასე, კარებს შემოაღებს უფროსწორად რომ ვთქვათ შემოგლეჯს და მოგეკედლება, ჩაგისახლდება გულში, სულში, მთელს ორგანიზმში და მთელს ცხოვრებაში.
.....................................................................................მე მარიამ გვიანიძე ვარ, 19 წლის. მოკლედ ავღწერ ჩემს გარეგნობას:წითური, მწვანეთვალება, გამხდარი და საშუალო სიმაღლის. მყავს ორი წლით უფროსი ძამიკო საბა, ისიც წითურია და ძალიან, ძალიან სიმპატიური. არშეიძლება რომ ჩემს ოჯახის წევრებში არ ჩავთვალო უახლოესი მეგობარი და არაბიოლოგიური და თათია გვასალიანი. ხო.. ჩემს ოჯახში მეტი არავინაა...სამწუხაროდ. დედაჩემი ჩემზე მშობიარობას გადაყვა...მამაჩემმა კი ამის გამო ოჯახი დატოვა და წავიდა. ასე უბრალოდ...ადგა და წავიდა... დედაჩემის სიკვდილში თავს ვიდანაშაულებდი ყოველთვის, მამაჩემი კი არვიცი... უბრალოდ მეზიზღება ის კაცი. ჯერ კიდევ მიკვირს რომ მამას ვეძახი. არავინ არ გვყავს. სანამ ჩემი ძმა თვრამეტის გახდებოდა მეზობელთან ვცხოვრობდით. ის დედაჩემის უახლოესი მეგობარი იყო. ყველამ ძალიან განვიცადეთ დედას დაკარგვა. და აი ახლა ჩემი ყოველდღიური ცხოვრებაც:
-----------------------------------------------------------------------------------
-მარიი ადექი ჩქარა გაგვიანდება
-კიდევ ხუთი წუთი რა საბუნა
-არა თქო დაგაგვიანდება
-კაი ხო ხო ვდგები შენ ხო არმოასვენებ ადამიანს რაა
ვბუზღუნებდი ჩემთვის. ავდექი სააბაზანოში შევედი მოვწესრიგდი და შევუდექი ტანსაცმლის არჩევას. საბოლოოდ მაღალწელიანი შავი მუხლებთან დახეული შარვალი ჩავიცვი ზემოდან კი თეთრი ტოპი. თმა გავიშალე და შავი ბოტასებიც ამოვიცვი. გავედი მისაღებში და ჩემთვის და ჩემი ძმისთვის ყავა მოვადუღე
-დღეს ჩემი ძმაკაცი ჩამოდის ამერიკიდან და უნდა გაგაცნო
-ამმ მე დღეს გვიან დავბრუნდები საბა
-რატომ რახდება?
-თათიასთან უნდა გავიდე და ერთად ვიმეცადინოტ ხომიცი ზაფხული ახლოვდება და მასთან ერთად გამოცდებიც . გავეკრიჭე
-აა კაი მაშინ
-კაი
-მარრ
-ხო გისმენ
-თავს გაუფრთხილდი რა
-აუცილებლად ძამიკო ორი წლის ხომ არვარ გავიზარდე უკვე
მივედი და მაგრად მოვხვიე მკლავები.როგორ მიყვარს ჩემი ძამიკო
-ხო ვიცი რო გაიზარდე მარა შენი დაკარგვა არმინდა თანნ...
-არგვინდა საბა ეხლა მაგაზე რა გთხოვ
-კაი კაი ბოდიში
-არაუშავს კაი წავედი მე თორე დამაგვიანდა მართლა
-მიგიყვანო?
-არა მე და თათია ფეხით წავალთ
-აამ კაი მაშინ. თუ რამე დაგჭირდა შენთან ვარ იცოდე მაშინვე დამირეკე
-ოიჰ ოიჰ ჩემი მზრუნველი საბუნაა
ვუთხარი და ლოყები გავუწელე
-----------------------------------------------------------------------------------
თათია პარკთან მელოდებოდა დამინახა თუარა ჩემსკენ გამოექანა, პირდაპირი მნიშვნელობით შემომახტა და კინაღამ გამშხლართა ასფალტზე
-რაიყო გოგო ადამიანი იფიქრებს მთელი საუკუნე არუნახიათ ერთმანეთიო :დდდ
-ხო რავი მაინცც
-კაი წამო წავედით თორემ ლევანა დაგვხოცავს
-უიი უნივერსიტეტი მართლა ხოო წამო წავედითთ. ისე იცი ახალი მოსწავლე გვემატება ჯგუფში
-მართლა? ვინაა
-არვიცი ჯერ მგონი ხვალიდან მოვა და ვნახავთ რა
-კაი მაშინნ
უნივერსიტეტშიც მივედით სულ რამდენიმე წუთით დავიგვიანეთ და მთელი ერთი საათი ლექცია იმაზე ვისმინეთ თუ რატომ არ შეიძლება ასეთი უყურადღებობა ბლა ბლა ბლა და ა.შ.
როგორციქნა ამოიწურა ამ საშინელ ადგილას ყოფნის წუთები და გავექანეთ დაღლილები და მშივრები პირდაპირ თათიასთან.მივედიტ ვხეთქეთ და დავეხეთქეთ სავარძლებზე, ამოვიღეთ კონსპექტები და შევუდექით გულმოდგინედ კითხვას და დაზეპირებას. როცა მოვრჩით უკვე რვა გამხდარიყო საათი ამიტომაც პირდაპირ სახლში წამოსვლა გადავწყვიტე.
-აუუ მაარ ცოტახანი კიდე დარჩი რაა გთხოვვ
მეუბნება და ყელზე თითებს იდებს თხოვნის ნიშნად
-ვერა თათი ხო გითხარი ვიღაც გვყავს დღეს სტუმრად თქო და მეტხანს ვეღარ დავრჩები თუ გინდა შენ წამოდი და დარჩი ჩვენთან
-არა გოგო გაგიჟდი უხერხულია იმ სტუმართან
-კაი რავი როგორც გინდა
-კაი მაშინ ხვალ შეგხვდები დაიკოო
-გკოცნიი
დავემშვიდობე თათიას გამოვედი გარეთ და სახლისაკენ გავცუნცულდი. როცა კორპუსთან მივედი უცხო მანქანა დავინახე საკმაოდ მდიდრულად გამოიყურებოდა.
-ოჰჰ რათქმაუნდა ალბათ ესეც სხვებივით თავში ავარდნილი მდიდარი ვაჟკაცია
ვფიქრობ ჩემთვის და თან ლიფტში შევდივარრ.საშინლად არმიყვარს ლიფტები, განსაკუთრებით მაშინ როცა ჩემს გარდა სხვაცაა შიგნით ასე მგონია ჰაერი არმყოფნის არადა ასე რომ იყოს ეხლა ცოცხალი არვიქნებოდი.(ეს ხუმრობით რათქმაუნდა )
სახლის კარებთან შევჩერდი და ზარი დავრეკე კარი მაშინვე გაიღო მაგრამ ეს ჩემი საბუნა არყოფილა ციდან ჩამოსული ღმერთი იყო რომელიც კარებში იდგა და მიღიმოდა. წამით ყველაფერი გაჩერდა ''ღმერთო რა სიმპატიურია, ქერა თმა ყავისფერი თვალები და აწოწილი ტანი'' რაებზე ფიქრობ მარიი გამოერკვიე შენი ფიქრებიდან და ნება იბოძე ჰკითხო თუ ვინ არის
-უკაცრავად თვენ ვინ ხართ და ჩემს სახლში რასაკეთებთ? ცოტა არიყოს უხეში ტონით ვკითხე
-გიგა გელოვანი, თქვენ?
-მარიამ გვიანიძე მაგრამ ეს ''თქვენ'' არგვინდა რა თავს ოთხმოცი წლის ქალად ვგრძნობ
ვუთხარი და გავეკრიჭე
-კარგი, მაშინ შემოდი
ისე შემიპატიჟა თითქოს მისი სახლი ყოფილიყოს
შევედი და ჩემს ძმას გავხედე რომელიც სამზარეულოსი ფუსფუსებდა, უფროსწორად სამზარეულოს ატერორებდა
-საბუნა რასაკეთებ, დაუწიე ცოტა გაზქურას რადუნდა სოსისების შეწვას ამხელა ცეცხლი
-აჰჰ მარიი გეშველა? მოდი ჩქარა თორემ გადავწვავ მალე აქაურობას
-გაიწიე იქით, მიმიშვი, მიმიშვი
მოკლედ ნახევარ საათში ყველაფერი მზად გვქონდა ამ დროის განმავლობაში გიგა ერთხელაც არ დამლაპარაკებია რაც მაკვირვებდა. სუფრა გავაწყვე და ბიჭებს დავუძახე რომლებიც აივანზე გასულიყვნენ და ლაპარაკობდნენ
-საბუნია მოდით მზადაა ყველაფერი
-მოვდივართ მარრ
ოთახში შემოვიდნენ და როგორც იქნა მისმა უდიდებულესობამ იკადრა ჩემს წინაშე ხმის ამოღება
-მმმ რა მადის აღმძვრელად გამოიყურება
მაგრამ ის ხომ საჭმელს კიარა მე მიყურებდა
-ხო გეთანხმები გიგუშშ
დაეთანხმა ჩემი ძმა რომელსაც მოესწრო უკვე დაჯდომა და შამპანიურის ბოთლს ხსნიდა
-კარგით მოდით დავსხდეთ
ვთქვი მორცხვად და ადგილი დავიკავე ბიჭების მოპირდაპირედ. ჩემმა ძმამ ჭიქები შეავსო და სადღეგრძელოს თქმა დააპირა როცა კარზე ზარის ხმა გაისმა
-მე გავაღებ
ვთქვი და ავდექი გავემართე კარისაკენ,გავაღე და მომღიმარი თათია დავინახე. მაშინვე შევიპატიჟე
-ვაა გოგო არმეგონა თუ მოხვიდოდი ძალიან გამახარე
ვუთხარი და გადავეხვიე
-ხო თავიდან არ ვაპირებდი მაგრამ მერე ვიფიქრე მთელი საღამო მარტომ რავაკეთო სახლში თქო და წამოსვლა გადავწყვიტე
-კარგად მოქცეულხარ
-ვაა თათულიი როგორახარ?
ჩაგვერთო საუბარში საბა
- კარგად საბუნი შენ?
-რავი მეც ვარ რა ნელა ნელა
-შემო რას დგახარ მანდ
მოკლედ ყველანი ერთად მივუსხედით მაგიდას და კარგად ვიჭორავეთ მთელი საღამო ვგრძნობდი გიგას მწველ მზერას მაგრამ ვაიგნორებდი. ღმერთო რა ხდება.




...................................................................................
გამარჯობა მეგობრებო ეს ჩემი პირველი ისტორიის პირველი თავია და ვფიქრობ ძალიან დასახვეწია ამიტომ ველი თქვენგან შეფასებას უფრო მეტად კი კრიტიკას აბა ვნახოოთ... აუცილებლად გავითვალისწინებ თქვენს რჩევებს და დავხვეწავ გპირდებითთ მიყვარხართ ყველაა