-ელენა ყავა შემომიტანე-გაისმა ყურმილში ბატონი ილიას ხმა და მეც სხვა გზა არ მქონდა. ვიცოდი მას უშაქრო ყავა უყვარდა, ამიტომ ყავაში თითქმის მთელი შეკვრა შაქარი ჩავყარე და მისი კაბინეტისაკენ წავდი
-ესეც თქვენი ყავა. შეგერგოთ-ვეუნები და მაგიდაზე ვდებ ყავას. ისიც მაშინვე აგემოვნებს
-ჩე.. ელენა მე უშაქრო ყავა მიყვარს-მეუბნება და იმედგაცრუებული მზერით მიყურებს
-უკაცრავად მაგრამ მე სიზმარს ვერ ვნახავდი როგორი ყავა გიყვართ. კიდევ არაფერი რომ არ შემეშალოს ფურცელზე ჩამომიწერეთ რა გიყვართ და რა არა, რათქმაუნდა თუ არ შეგეზარებათ ,შევეცდები ვისწავლო. სხვათა შორის ძალიან კარგი მახსოვრობა მაქვს და არ გამიჭირდება -ვეუბნები და სიცილის შეკავებას ვცდილობ. არადა რა მაცინებს ვერ ვხვდები
- უკვე ერთი თვეა აქ მუშაობ, ამდენი ხნის განმავლობაში უნდა დაგემახსოვრებინა. შეგიძლია გახვიდე-მეუბნება და საბუთებში ყურებას განაგრძობს. მეც გამოვედი და ნიტასთან წავედი. ხო ნიტა ძალიან საყვარლი და თბილი გოგოა, მიმღებში მუშაობს. უკვე ერთი თვეა რაც ერთმაეთს ვიცნობთ და ძალიან დავმეგობრდით.

მე ელენა წერეთელი ვარ 23 წლის. მოკლედ აგიხსნით რაც ჩემს ცხოვრებაში მოხდა. მე და ჩემი ქმარი ბატონი ილია დადეშქელიანი ავარიაში მოვყევით. მე მითხრეს რომ ილია მოკვდა, მაგრამ აღმოჩნდა რომ ეს ყველაფერი ტყუილი იყო, ილია არ მომკვდარა, მაგრამ მას არაფერი არ ახსოვს არც მე მათ შორის. ახლა კი ვცდილობ როგორმე ჩემი ქმარი დავიბრუნო, როგორმე გავახსენო ჩემი თავი.

-ელენა მოდი-მეძახის ნიტა როდესაც ლიფტიდან გამოსულს მხედავს მეც მაშინვე მივდივარ
-ნიტა რაღაც უნდა გთხოვო და უარი არ მიიღება, ჩემს ძმას დაბადებისდღე აქვს, მარტო მისი ძმაკაცები იქნებიან, შეგიძლია შენც მოხვიდე? მარტო ერთი გოგო ვარ და სოლიდარობა გამომიცხადე-ვეუბნები და მეცინება
-უი შენ ძმა გყავს?-ძალიან უკვირს ნიტას
-ორი თან ერთმანეთზე გადარეულები. იცი ჩემები არიან ვგიჟდები მათზე-ვამბობ და მეღიმება
-იცი მათზე რომ საუბრობ თვალები გიბრწყინას, არ გეწყინოს ამას რომ ვამბობ მაგრამ ბატონ ილიასაც რომ ახსენებენ მაშინაც გიბრწყინავს თვალები ოღონდ სულ სხვანაირად -მეუბნება და თავს ხრის ნიტასთის არაფერი მომიყოლია დროა ამ გოგომ ყველაფერი გაიგოს
-ვიცი მოგიყვები ყველაფერს დღეს თუ მოხვალ იმ პირობით-ვეუბნები და თვალს ვუკრავ
-კარგი მოვალ აზრი არააქვს უარის თქმას მაინც ძალით წამიყვან-ამბობს და იცინის
-მიხარიო რომ ასე კარგად გამიცანი, კარგი წავედი ახლა თორემ ილო მომკლავს-ნიტას გაკვირვებულს ვტოვებ და მივდივარ.

საღამომდე უამრავი საქმე მქონდა საბუთები გადავამოწმე ზემოთ ქვემოთ დავრბოდი. მოკლედ ძალიან დავიღალე ამ ტემპით თუ ვიმუშავე ნამდვილად მოვკვდები. სამუშაო დრო რომ ამოიწურა მაშინვე გასასვლელისაკენ წავედი ლიფტშივაპირებდი შსვლას ილია რომ გამოჩნდა

-დამელოდე მეც მოვდივარ-მეუბნება და ნაბიჯს უჩქარებს, მაე კი ჩემს გვერდით იკავებს ადგილს-მადლობა
-არაფრის-ვეუბნები და პირველი სართულის ღილაკს ვწვები საშინელი სიჩუმე ჩამოვარდა, იცით ყველაზე რთული რა არის როცა საყვარელი ადამიანი გვერდით გყავს მის სურნელს გრძნობ და ვერ ეხები ვერ კოცნი ვერ ეუბნები რომ სიგიჟემდე გიყვარს. მეც ასე დამემართა ვუყურებდი მას და ძველი დრო მენატრებოდა. ვუყურებდი მას და მინდოდა მაგრად ჩამეკიდა ხელი და არასდროს არსად არ გამეშვა ჩემი პატიმარი ყოფილიყო ვუყურებდი ილიას და მინდოდა დამეხრჩო იმის გამო რომ არ ვახსოვდი მაგრამ მას რას ვერჩი ყველაფერი ჩემი მშობლების დამსახურებაა. როგორც იქნა ლიფტის კარიც გაიღო
-კარგი გავიდეთ-მეუბნება და ორივე გავდივართ-სახლამდე მიგიყვან
-არმინდა შეგაწუხოთ-ამას კი ვამბობდი მაგრამ სინამდვილეში ძალიან მიხაროდა სიხარულისაგან ჩემი სხეულის ყველა უჯრედი ცეკვავდა მგონი
-არ ვწუხდები-მეუბნება და მისი მანქანისაკენ მივდივართ კარებს მიღებს ჩაჯდომას ვაპირებდი მანქანაში როცა ძალიან ნაცნობი ხმა მომესმა
-ელო-უკან მივტრიალდი და ნიკა დავინახე ჩემი ძმის მეგობარი ჩემი არაბიოლოგიური ძმა საზღვარგარეთ იყო სასწავლებლად და დაბრუნდა ძალიან გამიხარდა მისი დანახვა იმდენად რომ მისკენ სირგილით წავედი და მთეი ძალით ჩევეხუტე
-ნიკო როგორ მომენატრე როდის დაბრუნდი, ასე უნდა დაკარგვა-ვეუბნები და კისერზე ვეკიდები
-დავიხრჩე, და ნიკოს მეორედ არ გამაგონო-მტუქსავს მაინც
-ელოზე ხომ რასამბობ ბარი ბარსი ვართ-ვეუბნები და ლოყაზე ვკოცნი
-ჩამოხტი ჩემი წელიდან ქაჯო მეტკინა ყველაფერი მძიმე რომ ხარ არ მითქვამს ხომ-იდიოტი
-უჟმური, ისე რაღა მაინცდამაინც დღეს ჩამოხვედი -ვეუბნები და ვსრდები ილიასკენ ვიყურები რომელიც ისეთი მზერით მიყურებს მგონი მოგვკლავს ორივეს-ბატონო ილია დიდი მადლობა მე ნიკო წამიყვანს სახლში ნახვამდის-ვეუბნები და გულში ვხალისობ მის ყელზე დაბერილ ძარღვებზე და მომუშტულ თითებზე. ნიკოს მანქანაში ვჯდები და სახლამდე მას მივყავარ. სახლში მისულს ყველაფერი გაწყობილი გვხდებაბ
-დემუშ ვის ოჯახშიც სენ შეხვალ რა-დავცინი ჩემს ძმას
-ნიკა მაგას პირზე ააფარე ხელი-(დემე)
-დემე ძმა კულინარიულ კურსებზე ხომ დადიოდი არ მოგვწამლო ხალხი-(ნიკა)
-აუ შენც სააღოლ-(დემე)
-გუგა სადაა- ვიკითხავ ჩემს მეორე ბედოვლათ ძმას რომელიც არ ჩანს
-ოთახშია-მეუბნება დემე მეც მაშინვე მისი ოტახისაკენ მივდივარ. კარზე ვაპირებდი დაკაკუნებას როდესაც საუბრის ხმა გავიგონე და შევჩერდი
-მიყვარს ძმაო, მაგრამ ჩემს დას ვერ გადავაბიჯებ აარ მინდა ხედავდეს და წარსული ახსენდებოდეს, ხომიცი არა, -(გუგა)
-მაშინ უყურე როგორ ინადგურებს თავს-არვიცი ვის ესაუბრება ამიტომ უცნობით მოვიხსენიებ
-ამის დედაც, ყველაფერი ასე რატომ უნდა გამოსულიყო-ამბობს გუგა და ვხვდები რომ ჩემი ძმის ბედნიერებას ხელს ვუშლი ამას არ დავუშვებ მართალია თამომ გული მატკინა მაგრამ გუგასთვის არაფერი დაუშავედია ოახის კარი დაუკითხავად შევაღე და სევედი
-ელენა მოხვედი-გუგა მოდის და შუბლზე მკოცნის
-ყველაფერი გავიგონე-ვეუბნები გუგას საწოლზე ვჯდები-ახლა შემ მომისმენ და რასაც გეტყვი ყველაფერს გააანალიზებ. თამო ჩემი მეგობარი იყო მაშინაც ძალიან მიყვარდა და ახლაც მიყვარს, მართალია მაწყენინა მაგრამ ეს მხოლოდ ბრაზმა გააკეთებინა, ახლა კი დანაშაულის გრძნობის გამო იტანჯება მეც ვენატრები შენც ენატრები , მეც ძალიან მენატრება მაგრამ პირველი ნაბიჯის გადადგმას არცერთიარ ვაპირებთ. არმინდა გეგონოს რომ თამოსთვის ყველაფრის თქმით მე შეურაწმყოფას მომაყენებ მე გადამაბიჯებ.ახლა ადგები წახვალ ეტყვი რომ სიგიჟემდე გიყვარს და დაბადებისდღეზეც მოიყვან. ადამიანები შეცდომბზე სწავლობენ თამოსთვის ეს გაკვეთილი ძალიან მძიმე აღმოჩნდა არ მინდა დაიტანჯოს არც შენ მინდა იტანჯებოდე. აუ რამაგარია ჩემი ბედოვლათი ძმა შეყვარებულია. რას ჩამოგტირის ცხვირპირი ანრამიყურებ გაოცებული წადი დროზე და ხუთწუთში ორივე აქ გაჩნდით თამოს გარეშე არ შემოგიშვებ იცოდე-ვეუბნებ და ოთახიდან ძალით ვადებ
-საუკეთესო ხარ-მეუბნება ხელში მწევს და მატრიალებს
-საუკეთესო დის უტვინო ძმა ხარ შენ-ვეუბნები და ვიცინი
-გიჟები ხართ-(ნიკო)
-ამან ახლა რა გვაკადრა -ვამბობ და ბიჭებს ვუყურებ მერე კი თვალს ვუკრავ მერე კი სამივე ერთად მას მივსდევთ
-კაი ტო შემეშვით -ბოლოს ბიჭები იჭერენ
-ბიჭებო ცოტახნით დამელოდეთ -ვეუნები და ოთახში შევდივარ ჩემი პარფიუმერიის ჩანთას ვიღებ და უკან ვბრუნდები
-ელენა სამაგიეროს გადაგიხდი ხომიცი-მეუბნება ნიკო
-არდაგავიწყდეს-ეუბნები და მის გაღებვას ვიწყებ
-ამ საღამოს რას აკეთებ ლამაზო ხომ არ გავერთოთ-დასცინის გუგა
-ფუ რას გავხარ კატოკით გადაგიარა ვინმემ -დემეტრე
-აუ ნიკო მეშინია ღამე არ დამესიზმრო თორემ დაძინებას ვერასდროს შევძლებ-დავცინი მეც-გუგა შენ რაღაცას აპირებდი, გზაში ორქიდეების ყიდვა არ დაგავიწყდეს ძალიან უყვარს-ვეუბნები და კარებისკენ ვანიშნებ
-კაი მივდივარ-ამბობს და კარებსი უჩინარდება
-ლენა. მიდი რა სამზარეულოს მიხედე-მეუბნება ჩემი ძმა
-კარგი უსაქმურო წავედი მე-ვეუბნბი და სამზარეულოში შევდივარ სადაც მგონი მესამე მსოფლიო ომი მიმდინარეობდა-კაი რა დემეტრე რასგავს აქაურობა სამზარეულოს აღარასოდეს გაეკარო ღმერთო რა იქნება ამასაც შეუყვარდეს ვინმე და მისი სამზარეულოს დალაგება მე არ მომიწიოს -სამზარეულოს ვალაგებდი კარებზე ზარის ხმა რომ გავიგე სამზარეულოდან გასული არ ვიყავი დემეტრე რომ მიიჭრა კართან და გააღო ალბად ბიჭები მოვიდნენ
-უკაცრავად ელენა წერეთელი აქ ცხოვრობს-მესმის ნიტას ხმა და მაშინვე გავდივარ სამზარეულოდან
-ჩემს ოკუპანტ დას გულისხმობთ კი აქ ცხოვრობს-ეუბნება და იღიმის
-ნიტა მოხვედი როგორ გამახარე -ვეუბნები და ლოყაზე ვკოცნი-შემოდი ამ უფროს ბედოვლათს ნუ მიაქცევ ყურადღებას -ვეუბნები და სამზარეულოში შემყავს-ბოდიში არეულობისათვის ჩემი ძმა ომლეტის გაკეთებას ცდილობდა-ვამბობ და ვიცინი
-კიმაგრამ ომლეტი ტაფაში არ მზადდება-სიცილს იცწებს ნიტა
-ეგ ჩემმა ძმამ არიცის ტაფას და იატაკს ერთანეთისაგან ვერ არჩევს

მოკლედ სამზარეულო მალევე დავალაგეთ საჭმლებიც მოვამზადეთ სუფრა გავშალეთ და ბიჭებს დავუძახეთ ხო დანარჩენებიც შემოგვიერთდნენ. შუა ქეიფში ვიყავით კარი გუგამ და თამომ რომ შემოაღეს. არასდროს დამავიწყდება გუგას ბდნიერებისაგან გაბრწყინებული თვალები მასში მოცეკვავე ჭინკები. ჩემი გადაწყვეტილება ამად ღირდა ამას არასოდეს ვინანებ

-შემოდით კარებში რატომ დგახართ-დემე
-მოიცადეთ ფეხი არ გადმოდგათ ზღურბზე-ვეუბნები მკაცრი ტონით და ლამისაა მათ შეცვლილ გაომეტყველებაზე ვიცინო მერე სამზარეულოში შევდივარ თეფში გამომაქვს და წინ ვდებ-ახლა შემოდით, ორივემ ერთად შემოდგით ფეხი -ვეუბნები და ვიცინი სიცილში ყველა მყვება
-არ შეცვლილხარ, მომენატრე-მეუბნება თამო
-ამაზე მერე ახლა გავერთოთ ვეუბნები და მაგიდაზე მათთვის განკუთვნილ ადგილას თეფშებს ვალაგებ.

მოკლედ რომ გითხრათ შესანიშნავად ჩაიარა ყველაფერმა რამდენი ხანია ასე ბედნიერად არ მიგვრძნია თავი, საყვარელი ადამიანის გარემოცვაში ყოფნას არაფერი სჯობია.
გოგონებმა ბიჭები დავტოვეთ და ჩემს ოთახში გადავინაცვლეთ

-ნიტა გაიცანი ეს თამოა ჩემი მომავალი რძალი-ვაცნობ ერთმანეთს
-ელენა მინდა ვისაუბროთ-იწყებს თამო,
-ჯერ მე მომისმინე, არ აქვს მნიშვნელობა რა გააკეთე არ აქვს მნიშვნელობა რა მოხდა მთავარია ახლა ყველაფერი კარგად არის ვერ დაგპირდები რომ ზუსტად ისეთი ურთიერთობა გვექნება როგორც ადრე მაგრამ არც გავწყვეტ ურთიერთობას. მინდა გუგა ბედნიერი იყოს მხოლოდ ამის გამო გადავდგი ეს ნაბიჯი და კიდევ ერთს დავამატებ მას თუ გულს ატკენ და რთულ დროს მიატოვებ ჩემს მსგავსად სჯობია სამუდამოდ გაუჩინარდე,-ვამბობ და საწოლზე ვჯდები
-ელენა მომისმინე ყველაფერი ისე არაა როგორვ ფიქრობ, დედაშენმა დამირეკა მითხრა რომ ილია ძალით გაიძულებდა მასზე გათხოვებას. მითხრა რომ ილია ჩემით გაშანტაჟებდა. სასწორზე ჩემს სიცოცხლეს გიდებდა შენც ამიტომ თანხმდებოდი მას ცოლობაზე. მე კიდევ შენთან ჩხუბის გარდა სხვა გამოსავალი ვერ ვნახე. ვიფიქრე თუ გეჩხუბებოდი და იმედს გაგიცრუებდი ცოლად აღარ გაყვებოდი ილიას და ჩემსგამო ცხოვრებას არ დაინგრევდი მხოლოდ ესიყო მაშინ რას ვიფიქრებდი ილია თუ მართლა გიყვარდა. ოდესმე მაპატიებ ჩემს საქციელს. ოდესმე შეძლებ ისევ ისე მენდო როგორც ადრე ოდესმე დამიძახებ მეგობას და არა მომავალ რძალს-ვუსმენ თამოს და ვხვდები რომ დედაჩემის ამბიციას საზღვარი არ აქვს უკვე ყელამდე ვარ მისი პატივისცემით მომავალში რას მოიმოქმედებს ძალიან მაინტერესებს. მიხარი იცით რა მიხარია მეგობრის არჩევაში რომ არ შევმცდარვარ ახლა ვხვდებ რომ თამო ჩემი სიცოცხლის გადასარჩენად უპრობლემოდ გასწირავს მისსას
-მიხარიხარ თამო-ვეუბნები და ძლიერად ვეხვევი-იცი როგორ მომენატრე სულელო არასდროს იფიქრო რომ ჩემთვის ცუდის გაკეთება შეგეძლება, მაგრამ მაშინ ძალიან მაწყენინე მააგის გამო სამაგიეროს მიიღებ. -ვეუბნები და ბალიშვ ვარტყამ-
-მოიცათ ილია ვინ არის და მის შესახებ მე რატომ არაფერი ვიცი-საუბარში ნიტა ერევა. ნიტას ვუყვები ჩემი და ილიას ისტორიას ვუყვები რაც გადამხდა თავს-მოიცა შენი ქმარი ბატონი ილიაა ჩვენი უფროსი
-კი ნიტა ის არის მაგრამ სამწუხაროდ არახსოვს რომ ცოლი ყავს
-ელენა შენ რაღაც არ იცი-მეუბნება ნიტა
-რას გულისხმობ
-ბატონი ილია ავარიაში რომ მოხვდა ქალბატონმა ნატამ დამირეკა მე სვანეთში ვარ ჩამოსვლას ვერ ვახერხებ მიდი და მისი მდგომარეობა გამაგებინეო, საავადმყოფოში მისულს ილია საშინელ მდგომარეობაში დამხვდა თითქმის ერთი თვე უგონოდ იყო, იი გონს რომ მოვიდა მხოლოდ ერთადერთი სახელი თქვა ელენა, მერე გიკითხა კიდეც ვუთხარი რომ რაც უგონოდ იყავი მას შემდეგ აქ არავინ მოსულა არავის მოუკითხიხართქო. ერთი მაგრად შეიგინა და მერე ხმა არ ამოუღია. შეიცვალა ძალიან მაგრამ იმას ვერ დავიჯერებ რომ ამნეზია აქვს ეს შეუძლებელია-ვუსმენდი ნიტას და არ მჯეროდა ნუთუ ეს სიმართლე იყო ნუთუ ილიას ვახსვდი და ამდენი ხნის განმავლობაში არადერს იმჩნევდა. კიმაგრამ რატომ რა დავიშავე ასე ძალიან რატომ მაწამებდა არვიცი მაგრამ გული ძალიან მტკივა იმედგაცრუებას ვგრძნობ კვლავ დამანარცხეს მიწაზე. თავს ვეღარ ვიკავებ ყელში გაჩხერილი გურთის გადაყლაპვას ვცდილობ მაგრამ ამაოდ თვალები ჩემდა უნებურად მევსება ცრემლებით
-მოიცა შე..შენ... ამბობ რომ მას ყველაფერი ახსოვს იმისთქმა გინდა რომ მეც ვახსოვარ,-ვეკითხები ნიტას სასოწარკვეთილი ნამტირალევი ხმით
-ახსოვსო რა ვერ გაიგე გოგო ტირილსა და გვემას გირჩევნია აწიო შენი უკანალი და ქმარი დაიბრუნო-მლანძღავს თამო
-მართალია, დროა იმოქმედო თორემ არაფერი გამოვა-ნიტა
-ნატა როგორ არის-ვეკითხები ცოტა დამშვიდებული
-კარგადაა ანალიზების პასუხები არევიათ ჯამრთელ ადამიანს ქიმიოთერაპიებს და ათას უბედურებებს უტარებდნენ ლამის შეიწირეს ქალი,-ნატას ამბავი ძალიან მიხარია მიხარია რომ გადარჩა
-ქალბატონო ხო სენ ასმიყურებ ეგრე გაოცებული თვალებით ე მაქვს შესანიშნავი გეგმა ხვალიდან დავიწყოთ განხორციელება-ამბობს თამო და მის გეგმას გვამცობს ყველას
-გენიოსი მყავხარ თურმე როგორ მაკლდი -ვეუბნები და ორივეს ვეხუტები- მიხარია რომ ორივე მყავხართ

იმღამით არდამეძინა სულ ილიაზე მეფიქრებოდა რატომ არაფერი მითხრა, ახლა რაღა მოხდა, ნუთუ ამ ერთთვეში გადამიყვარა ნუთუ მართლა არ ვაინტერესებ ღმერთო არმინდა ასე იყოს მისგარეშევ ვერ ვსუნთქავს მისგარეშე სამყაროს შავი ფერი აქვს. ფიქრისგან დაღლილს არცი მახსოვს როდის ჩამეძინა .

დილით კარგ ხასიათზე გავიღვიძე დღეს გეგმის განხორციელებას ვიწყებთ საწოლიდან ვდები დილის პროცედურებს მალევე ვითვებ და გარეთ გავდივარ. ბიჭებს ჯერ კიდევ ეძინათ ზოგს იატაკზე ზოგს დივანზე ზოგსაც მაგიდაზე მოკლედ სამზარეულოში შევედი ქვაბი და კოვზი ავიღე და გეგმის განხორციელებას შევუდექი.

-სასტავ უკვე გათენდა რადროს ძილია, გაიღვიძეთ გაახილით თქვენი ლამაზი თვალები-ვყვირი ბოლო ხაზე და კოვზს ქვაბს ვარტყამ. ბიჭები მაშინვე იღვიძებენ
-ლენა ხუთი წამი გაქვს ტერიტორიას რომ გაეცალო-მეუბნება გაბრაზებული დემე
-ნიკო ხუთი წამი გაქვს რომ მოემზადო და სამსახურსჰი წამიყვანო-ვეუბნები და მისი სახის გამომეტყველებას ვაიგგნორებ
-ღმერთო რისთვის მსჯი ასეთი რა შევცოდე ასეთი და რომ მყავს.-წუწუნებს გუგა
-მანქანას გათხოვებ და თვითონ წადი-ნიკო
-ნიკოლოზ ტუ გინდა რო მეც და მანქანაც დმტვრეული და გადაჩეხილი გვიპოვი სადმე არაა პრობლემა, მე და მანქანის მართვა ხუმრობ ალბად ადექი რა მაგვიანდება სამსახურში- ოკლედ ნიკა ძლივს ვაი ვაგლახით დგება და სამსახურამდეც მშვიდად მივყავარ

სამსახურში მისული მაშინვე ილიას კაბინეტისაკენ ვიღებ გეზს. თავისუფლად ვაღებ კარს რადგან ვიცი ჯერ სამსახურში არიქნება მოსული თაროებზე საჭირო საბუთბის ძებნას ვიწყებ. საათნახევრიანი ძებნის შემდე ვპოულობ კიდეც და ვათვალიერებ სწორედ ამ დროს აღებს ბატონი ილია კარებს და კაბინეტში შემოდის. ჩემდა უნებურად საბუთებს ზურგსუკან ვმალავ

-ელენა შენ აქ რასაკეთებ-გაკვირვებული მეკითხება და მზერას საქაღალდეზე აჩერებს-ან ეს რა საბუთებია
-იცით მე ....-ენა დამება
-ხო რა შენ ელენა რა შენ!!-ტონს აუწია
-მე... იცით.... საქმე იმაშია რომ....-წინადადებას თავს ვერ ვაბამ ოხ თამო ამისთვის დღეს მოგკლავ
-გადი კაბინეტიდან-იყვირა ბოლო ხმაზე მგონი ასეთ ილიას არ ვიცნობდი გულქვა ცივი. იმდენად შემეშნდა რომ მაშინვე კარებსაკენ წავედი-საბუთები დატოვე-დამაწია მიმავალს მეც სხვა გზა არ მქონდა დავტოვე საბუთები და წამოვედი იქედან გამოსულმა მსხვრევის ხმა გავიგე მაგრამ შემეშინდა მისი რეაქციის შემეშინდა და უკან ვეღარ დავბრუნდი არადა ვნერვიულობდი რამე არ მოსვლოდა. მობილური ავიღე და თამოსთან დვრეკე
-აბა მოყევი რამოხდა რა რეაქცია ქონდა?-მომაყარა კითხვები
-გაგიმარჯოს კარგად ვარ,-დავაიგნორე მისი კითხვები
-ოო დაივიწყე ეგ და მომიყევი რამოხდა-(თამო)
-შენი დამსახურებით ილიას თაღლითი ვგონივარ-ვამბობ გაბრაზებული
-კარგია ანუ გეგმამ გაამართლა ასეც ვიცოდდი რომ შეძლებდი ახლა მეორე ნაწილზე გადადი-მეუბნება აჟიტირებული თამო და მობილურს მითიშავს ნეტა მეც კარგ ხასიათზე ვიყო მაგრამ სულაც არ მსიამოვნებს იმ ადამიანის მოტყუება ვინც სიგიჟემდე მიყვარს მოუთმენლად ველოდები დღეს როდესაც ისევ მეტყვის რომ ვუყვარვარ. მიუხედავად იმისა რომ სამსახურში ყოველდღე ვხედავ მაინც მენატრება ძალიან მენატრება.

შესვენება ახლად დაწყებული იყო როდესაც გეგმა ბეს განხორციელება დავიწყე. დავინახე ილია როგორ მოდიოდა კაფეტერიისაკენ სწორედ მაშინ ავიღე მობულური და ყურთან მივიდე თითქოს ვსაუბრობდი

-ხო დედა, ვერ მოვახერხე საბუთების აღება ილია მოვიდა გამომიჭირა არვიცი რაიფიქრა, კიდევ ვცდი არა არაფერი ახსოვს ვერც კი მიცნო ერთი თვეა აქ ვმუშაობ, კაი დე გკოცნი-ვამბობ და მობილურს ჯიბესჰი ვაბრუნებ ჩემს წინ არსებული სარკიდან ვამჩნევ ილიას წაშლილ სახეს, გაფითრდა მკვდრის ფერი დაედო ამას არ მოელოდა,ძარღვები დაბერვოდა დარწმუნებული ვარ თავს ძლივს იკავებდა რომ არ მოვეკალი. გული ძალიან მტკივა მისი მოტყუება რომ მიწევს მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს. არცახლა უთქვამ არაფერი უბრალოდ გზა გააგრძელა. დადგება დღე როცა ვეღარ მოითმენ ამ ყველაფერს და ამოიფრქვევი ამ დღეს დაველოდები,

შესვენება დასრულდა და სამუშაო გავაგრძელე ოფისის ტელეფონზე ზარის ხმამ გამომაფხიზრა ლამის მიძინებული

-გისმენთ ბატონო ილია -კი ვუთხარი ეს სიტყვები მაგრამ აპოკალიფსის მოლოდინში ვიყავი
-ყავა შემომიტანე-იმდენად მშვიდად მითხრა ლამის ყბა ჩამომივარდა ამას არველოდი
-კარგით-ვეუბნები და კაფეტერიაში მივდივარ ყავას ვაზადებ როგორც ყოველთვის ბევრ შაქარს ვამატებ და კაბინეტში შევდივარ ილია სავარძელში იჯდა და ძალიან მშვიდად მიყურებდა მაგრამ მის მზერაში მაიც ვამჩნევდი იმედგაცრუებას
-მაგიდაზე დატოვე-ყავას მაგიდაზე ვდებ და გასასვლელისაკან მივდივარ-ჯანდაბა ელენა რამდენჯერუნდა გითხრა უშაქრო ყავა მიყვარსტქო ერთხელდა სამუდამოდ დაიმახსოვრე-მომესმა მისი ხმამაღალი ტონი და მივხვდი რომ სულაც არ იყო მშვიდად
-მე ერთხელ უკვე გითხარით და კიდევ გაგიმეორებთ რადგან სკლეროზი გჭირთ და არ გახსოვთ ჩამომიწერეთ რა გიყვართ და რა არა რომ დავიმახსოვრო, მერე არ დამავიწყდეს და ისევ არ გამლანძღოთ და ბოლოს ტონს დაუწიეთ მე თქვენი თანამშრომელი ვარ და არა მონა ასე რომ მიყვირით-ვამბობ შეგულიანებული
-მართლა,-ამბობს და მიახლოვდება
-რასაკეთებთ, რატომ მიახლოვდებით-იმედია ჩემს მოკვლას არ აპირებს
-რამოხდა ახლა აღარ ხარ თამამი გოგო-მეუბნება უკვე კედელთან მიმწყვდეულს-სად წავიდა შენი გამბედაობა რატომ გაჩუმდი?- მეკითხება და მწველ მზერას არ მასჰორებს ძალიან ახლოსაა მის სურნეს ვგრძნობ და თითქოს მთელი ამხნის განმავლობაში მკვდარი ვიყავი და ახლა გავცოცხლდი ახლად დავიწყე სუნთქვა,
-მემგონი ჩამოცხა არა, ნამდვილად სიცხე მაქვს აბა ასე რატომ მცხელა არადა გარეთ ცივა საშინელი ამინდია , უფროსო მგონი ცუდად ვარ, ელენა გაჩერდი რას ბოდიალობ-ვლაპარაკობ ხმამაღლა და იმასაც ვერ ვიაზრებ რას ვამბობ ალბად სისულელეებს ხომ.
-რაში გჭირდებოდა ქონების ხარჯთაღრიცხვის საბუთები-გაბრუებულს ყურთა ახლოს მეუბნება და მეც მაშინვე მოვდივარ გონს
-იცით ... მე .. მე კონტრაქტის საბუთებს ვეძებდი და შემთხვევით ვიპოვე ეგ საბუთები თქენ რომ შემოხვედით ძალიან შემეშინდა ამიტომ დავმალე საბუთები ზურსუკან არმინდოდა თაღლითი გგონებოდით-დავფრქვი ახალი ტყუილი ის კი ისევ ისე მწველ მზერით მიყურებდა ლამის მოვუყევი ყველაფერი თამოს გეგმის შესახებ
-გასაგებია-მითხრა ზალიან ვნებიანად და სწორედ აქ ამოიწურა ჩემი ნებისყოფა ვეღარ მოვითმინე და ვაკოცე ამდენი ხნის განმავლობაში რაც მსურდა გავაკეთე მისი ბაგეები დავაგემოვნე და მომთხოვნად დვუწყე კოცნა . ამყვა კოცნაში ცალი ხელი ჩემს თმებში შეაცურა მეორე ხელი კი წელზე მოათავსა და ახლოს მიმიზიდა აქ კი მართლა შემახურა ყურადღებას არ გავამახვილებ სხეულზე მოძრავ ჭიანჭველებზე და მუცელში ფეივერკზე მემგონი ჩემს მუცელში ფეივერკი კი არა პირდაპირ მეორე მსოფლიო ომი მიდინარეობდა -რასვაკეთებ ამის დედაც ეს ცომ შეცდომაა ჩვენი ურთიერთობაც შეცდომაა - ამბობ როდესაც ჩემს ბაგეებს შორდება
-რა არის ბატონო ილია შეცდომა ის რომ გაკოცეთ უკაცრავად მაგრამ მე ამას შეცდომად არ ვთვლი , მაგრამ თქვენი სითყვებით გული მატკინეთ არმეგობა ამ ყველაფერს და ყველაზე მთავარი ჩვენს ურთიერთობას თუ შეცდომას უწოდებდით -ვამბობ აცრემლებული და კარების გაღებას ვცდილობ
-აბა რაგავაკეთო, ტაშიც ხომარდაგიკრა შენი ასეთი საქციელისათვის
- არაფერი არმინდა დღეიდან არაფერი არმინდა ამოვიდა ყელში ყველაფერი, შეგიძლია შენი თამაში გააგრძელო თითქოს არ გახსოვარ. ისედაც საკმაოდ დავიტანჯე ამასაც ავიტან -გრძნობებს გასაქანი მივეცი თავ ვეღარ შევიკავე და ვუთხარი ის რასაც ვფიქრობდი
-იტანჯები? ხუმრობ არა სავაადმყოფოში მომაკვდავი ერთხელაც არმინახულე არც მერე შეგიწუხებია თავი, გამანადგურე შენი მიტოვებით გამანადგურე მერე კი ვიგებ რომ ესყოველივე მხოლოდ 200 000$-ის გამო გააკეთე ამის მერე კიდევ რამეს მთხოვ ყოველდღე ახალი ბიჭების ერთად ჩნდებოდი და შენ ამას ტანჯვას ეძახი-იმდენად ხმამაღლა ყვიროდა რომ ლამის მეც შემეშინდა მაგრამ ახლა რათქვა
-მოიცდე ფული აქ რა შუაშია, ტყუილად მადანაშაულებ იქნებ მომცე უფლება ყყველაფერი აგიხსნა-ვამბობ უკვე მწყობრიდან გამოსული
-უკვე საკმარისად ამიხსნს ყველაფერი და გავიგე კიდეც, მეტი აღარრ მინდა უკვე ყელამდე ვარ შენი და დედაშენის პატივისცემით-ამბობს და სავარძელში ჯდება
-საყვარელო ქმარო დრო მოვა შენს სიტყვებს ინანებ მაგრამ გვიანი იქნება, ინანებ რომ ახსნის საშუალება არ მომეცი, ყველაფერს შენ დაუსვი წერტილი დღეს და ასე იყოს აღარ ვეცდები შენს დაბრუნებას გილოცავ მიაღწიე იმას რაც გინდოდა, დღეიდან მართლა ვეღარ მნახავ სამსახურიდან და საერთოდ შენი ცხოვრებიდანაც მივდივარ -ვამბობ და სწრაფად გავდივარ კაბინეტიდან აღარმინდა აქ გაჩერება სული მეხუთება. სამსახურიდან გამოსულმა მაშინვე დედაჩემის სახლისაკენ ავიღე გეზი ეს ქალი არისვენებს არც მე მაძლევს ბედნიერების საშუალებას.

ტაქსი გავაჩერე და მისამართი ვუთხარი სახლთან მისულმა სირბილით ავირბინე კორპუსის კიბეები და კარზე ზარი დავრეკე

-ელენა შვოლო შენ-იმდენად თბილად მითხა ეს სიტყვები ლამის დამავიწყდა მისდამი წყენა და გადავეხვიე
-ხო მე ქალბატონო ნანა და შვილს ნუ მეძახი თქვენ შვილი არ გყავთ უშვილო ხართ თქვენ დედობის ღირსი არხართ. -ვამბობ და ამქალისადმი უკვე ზიზღის გრძნობა მიჩნდება სახეში გამარტყა არმოეწონა ჩემი სიტყვები
-უზრდელო მე გაგზარდე ყველაფერი გავაკეთე რაც კი შიძლებოდა და ასე უნდა მელაპარაკო-აუწია ხმას
-რაღაც ხომარ დაგავიწყდათ თქვენ ბედნიერების უფლება წამართვით, გამანადგურეთ, ცოცხალი ადამიანი მომკალით ეს დედის საქციელია-ვამბობ და სახლში შევდივარ -ხო და კიდევ ერთი სურპრიზიც გამიკეთეთ. რატომ აღარ გაწუხებთ ბატონი ზაზა-გადავედი საჭირო თემაზე
-ფული გადავუხადეთ-მპასუხობს პირდაპირ
-და სადიშოვე ეგ ფული მაშინ ხომ გიჭირდათ ლამის გაკოტრდით-ვეუბნები და მკვლელი მზერით ვუყურებ
-რატო ინტერესდები მთავარია რომ გადავუხადე და აღარ სეგვაწუხებს-დაიბნა ამას არელოდა
-ქალბატონო ნანა ეს ფული ილიას ანგარიშიდან ხომ არ მოხსენი სად წაიღეთ მაშინ ჩემი საკრედიტო ბარათი რომლითაც როგორც მითხარი საავადმყოფოს ხარჯები უნდა გადაგეხადა-ტონს ავუწიე მეც
-ეს ვინგითხრა ილიას ფული რატომ უნდა ამეღო
-ქალბატონო ნანა ილიამ მითხრა ეს ყველაფერი-ვეუბნები და მის გაოცებულ სახეს თვალს ვერ ვაშორებ
-შეუძლებელია მას ხომ ამნეზია აქვს ამს ვერ გეტყოდა-მწყობრიდან გამოვიდა დედაჩემი დაიბნა ვერაფერი მოიფიქრრა და უაზროდ დაიწყო აქეთ-იქით სიარული
-აღმოჩნდა რომ არ აქვს ყველაფერი მშვენივრად ახსოვს. უკვე მივიღე პასუხი კითხვაზე მეტი არაფერი აღარ მაინტერესებს - ვეუბნები და სახლიდან გავდივარ
არვიცი რა გავაკეთო სად წავიდე სახლში ასეთ მდგომარეობაში ვერ მივალ. ისევ ზღვას მივაშურე ზღვა მამშვიდებს ყველაფრის გააზრების და ფიქრის საშუალებას მაძლევს. დროა ჩემს ცხოვრებაზე კარგად დავფიქრდე და გავარკვიო საბოლოო ჯამში რა მინდა.
ორსაათიანი ფიქრის და თავის მტვრევის შემდეგ მხოლოდ ის მოვიფიქრე რომ ილია მჭირდება თანაც ძალიან. მაგრამ ჩემს სიტყვებს ვერ ადავაბიჯებდი თავმოყვარეობას არ გავთელავდი მან მე არ მომისმინა არაფერის გარკვევა არ სცადა არც მე ვაპირებ მივიდე ფფეხებშ ჩავუვარდე და ყველაფერი ავუხსნა . ტელეფონის ზარის ხმა მაბრუნებს რეალობაში ისევ

-თუ სამზარეულო გაქვს დასალაგებელი და მაგიტომ მირეკავ ჯობია გათიშო-ვეუბნები დემეტრეს
-ეგ რა შუაშია, მომენატრე და მაგიტომ გირეკავ-მეუბნება და იცინის
-დემეტრე აბა თქვი რატომ მირეკავ-ვამბობ და ისე ვწევ ცალ წარბს თითქოს მხედავდეს
-რამინდა და .. მოკლედ ნიტას ვინმე ყავს თუ არა ეგ მაინტერესებს-ამბობს და მემგონი მხრებიდან ტვირთი ეხსნება
-ნიტას?-ვამბობ და რა მოვატყუო ვფიქრობ-არა არავინ ყავს რატომ მკითხეთქო არგეტყვი მივხვდი რომ მალე შენი სამზარეულოს დალაგება მას მოუწევს -ვამბობ და გემრიელად ვიცინი
-ხანდახან სისულელეებს კი ამბობ მაგრამ მაგ შენი სისულელეებითაც მიყვარხარ, გამოგიარო სამსახურში თუ ნიკას ვუთხრა და მან გამოგიაროს-მეუბნება და ისიც იცინის
-ჩემით რომ მოვიდე
-სადმე შენით მოსვლა ვახსენე, გამოგიარო თუ ნიკამ გამოგიაროს -ამბობს მკაცრი დზმის ტონით
-ნიკომ გამომიაროს -ვამბობ და ვიცინი-კაი ხო შენ გამომიარე ვიცი ნიტას ნახვა გინდა თორემ ისე თავსაც არ შეიწუხებდი-ვამბობ და სამსახურისკენ მივდივარ
-ხო აბა ისე ხომ არ გაკითხავდი უმადურო-მყვება ისიც სიცილში
-ბედოვლათო
-გიჟო
-გლუვტვინიანო
-მასხარა
-დეგრადირებულო
-ტლიკინა
-მოდიხარ შენ თუ სამსახურში დავრჩე დღეს-ვეუბნები და ტაქსს ვაჩერებ
-კარგი მოვდივარ-მეუბნება და მობილურს თიშავს
სამსახურში მისულმა ჩემი მაგიდისაკენ ავიღე გეზი ივთები შევაგროვე განცხადება დავწერე სამსახურიდან წასვლის თაობაზე და ილიას კანინეტის კარზე დავაკაკუნე როგორცკი მივიღე თანხმობა შესვლაზე მაშინვე შევაღე კარი
-ესეც განცხადება სამსახურიდან წასვლის თაობაზე-ვეუბნები და განცხადებას მაგიდაზე ვდებ -შეგიძლიათ ხელი მოაწეროთ-ვამბობ და გარეთ გასვლას ვაპირებ
-შენც უნდა მოაწერო საბუთებს ხელი-მეუბნება და ადგილზე ვშეშდები იმედია ის არარის რასაც ვფიქრობ
-რა საბუთებს?-ვეკითხები ხმა ჩავარდნილი გულსი კი ვლოცულობ
-განქორწინების საბუთებს-ამ სიტყვების თქმა და ჩემი გონების დაკარგვა ერთი იყო ამას არ ველოდი მაგრამ მაინ მეშინოდა აი ესდღეც დადგა

არვიცი რამდენ ხანს ვიყავი უგონოდ მაგრამ თვალები მხოლოდ მაშინ გავახილე როცა მძაფრმა სუნმა ცხვილი ამიწვა . გონს მოსული ისევ ილიას კაბინეტში ვიყავი გამახსენდა ილიას ნათქვამი სიტყვები და მარცხენა მხარეს მკერდთან ტკივილი ვიგრძენი. თითქოს გული ამომაცალეს. ყველაფერი დამრთავდა ამის გაცნობიერებამ თავზარი დამცა და ეს ყველაფერი დედაჩემის ახირების გამო

-ელენა კარგად ხარ? ხომარაფერი გტკივა? ამოიღე ხმა ბოლოსდაბოლოს-მეუბნება ანერვიულებული ილია
-ჩემი მდგომარეობით ინტერესდები? რატომ? არმჭირდება შენი შეცოდება დამშვიდდი კარგად ვარ იმდენად კარგად რომ მოვაწერ განქორწინების საბუთებზე ხელს დამშვიდი-ვამბობ გაბრაზებული აინტერესებდა მოვაწერდი თუ არა საბუთებზე ელს და მაგიტომ მკითხა
-კარგი -მუნბნება და საბუთებს მაწვდის საბუთებს ვკითხულობ და ერთი პუნქტი არმომეწონა
-უკაცრავად მაგრამ მე შენი ქონებიდან ერთ თეთრსაც არავიღებ არმჭირდება გესმის არა -ვამბობ კატეგორიულადდ
-ამისთვის არ გამომყევი ცოლად ხოდა ახლა მიზანს აღწევ თავს ნუ იფასებ -მეუბნება უხეშად
-ნუ მტკენ გულს რომელშიც ფეთქავ-ვეუბნები გატეხილი ხმით და ცრემლები მომდის თვალებიდან
-მოაწერე ხელი -შეუვალია ილია
-არმინდა შენი ერთი თეთრი ეს გაიგე არმოვაწერ ამ საბუთებს ხელს- ვამბობ და ფეხზე ვდგები უეცრად თავბრუ მეხვევა და წონაწორობას ვერ ვინარჩუნებ ილია ახერხებს ჩემს დაჭერას და მის მკავებში მოქცევას
-ჯანდაბა ელენა რის დამტკიცებას ცდილობ აიღებ თუ არაიღებ ამ ფულს მაინც ვერ შემაცვლევინებ წარმოდგენას შენზე -ამბობს და სავარძელში მაჯენს
-მთავარია მე სინდისი სუფთა მაქვს მთავარია მე მართალი ვარ საკუთარ თავთან დანარჩენი მე არ მეხება შენუკვე გადაგიწყვეტია რომ მე დამნაშავე ვარ და არაფრის შეცვლას აღარ ვაპირებ იცი რატომ შენ ინ ფაქტს უგუნბელყოფ რომ შეიძლება ყველაფერი არასწორად გაიგე. მაგრამ ნება შენია თუ ასე ძალიან ვერ მიტან მმოვაწერ ამ საბუთებს ხელს-ვეუბნები კალამს ვიღებ და გაბრაზებულ გულზე ვაწერ საბუთებს ხელს ვიცი მერე ჩემს საქციელს ვინანებ.-ახლა კმაყოფილი ხარ. საბოლოოდ მომიშორე -ვამბობ და კაბინეტიდან გავდივარ ჩემს ნივთებს ვიღებ და მივდივარ გასასვლელთან ჩეემი ძმა მხვდება
-ლენა რამოხდა? რატომ ტირი ? ვინმემ რამე დაგიშავა მითხარი და არვაცოცხლებ-მეკითხება დემეტრე
-ყველაფერი რიგზეა უბრალოდ მე და ილიამ ვიჩხუბეთ-ვამბობ და თავადან ვიწყებ ტირილს
-რამე დაგიშავა? მოვკლავ მაგ არაკაცს შენს ცრემლებს არ შევარჩენ- ამბობს და ოფისისკენ მიდის
-დემეტრე გთხოვ სახლში წავიდეთ, თუ გიყვარვარ არაფერი უთხრა, უბრალოდ სახლში მინდა-ვამბობ და მთელი გულით ვტირი ცრემლებს ვერ ვიკავებ დემეტრეც მაშინვე ბრუნდება ჩემთან და მეხუტება
-კარგი მაგრამ ამას ასე მაინც არ დავტოვებ-ამბობს და მანქანაში ჩაჯდომაში მეხმარება
-დემე დამპირდი რომ ილიასთან არ მიხვარ და არაფერს ერტყვი-ვეუბები კატეორიული ტონთ
-ელენა....
-დამპირდი დემეტრე
-კარი გპირდები ,, ახლა დამშვიდდი -ამბობს და მანქანას ადგილიდან წყვეტს
სახლში მისული მაშინვე ჩემს ოთახში შევდივარ საწოლზე ემბრიონის ფორმში ვწვები და ემოციებს გასაქანს ვაძლევ. არვცი როდი ჩამეძინა მაგრამ ძილი ნამდვილად შვება იყო ჩემთვის.

დილით ძალიან გვიან გამეღვიძა სახლში გუგას გარდა არავინ დამხვდა

-გაიღვიძე მძინარე მზეთუნახავო ისე ჯერ ასიწელი არ გასულა არც პრინცს უკოცნია და ასე ადრე თან შენით როგორ მოხდა რომ გაიღვიძე-ჩემს გაღიმებას ცდილობს და აშკარად გამოსდის
-მომრიტალი ტარიელი უცებ ბედნიერ ტარიელად გადაიქბა რაო იპოვე შენი პრინცესა აიშვი ხომ-არც მე დავაკელე
-მე კი არ მინდოდა ჩემმა გრძნეულმა დამ შემომტენა მისი დაქალი ძალით-ამბობს და თვალს მიკრავს
-მერომარა დარჩებოდი შინაბერა, ანგელოზივით დაქალი ჩაგაბარე და მეორც მე არვიჭრიდი მისი სიყვარულის გამო ვენებს -ვეუბნები და ენას ვუყოფ
-კაი კაი არ მომკლა მოდი ვჭამოთ-მეუბნება და სამზარეულოსაკენ მანიშნებს
-პირდაპირ გეთქვა საჭმლი რომ არაფერია დავურეკე თამოს და მოგიმზადოს რამე მე მივდივარ მეჩქქარება-ვეუბნები და ოთახში შევდივარ შხაპს ვიღემ მოკლედ დილის პროცედურებს მალევე ვითავებ ტანისამოსს ვიცვამ განქორწინების საბუთებს ხელში ვიღებს და გარეთ გავდივარ
ტასქსის ვაჩერებ და მისამართ ვკარნახობ რამოდენიმე წუთში კი დედაჩემის სახლთან ვჩნდები
-კიდევ რამე უნდა მითხრა კიდევ დავაშავე რამე -მეკითხება სასოწარკვეთილი დედაჩემი
-მამა სადაა-არ ვიმჩნევ მის ცრემლებს არადა გული მტკივა ასეთ დღეში რომ ვხედავ
-მამაშენი წავიდა მიმატოვა მისი საყვარელის ერთად გაიქცა დედაშენის ერთად გაიქცა გიხაროდეს -მეუბნება და სავარძელში ეშვება
-მოიცადე რა დედაჩემი ვერგავიგე რა მითხარი-მართლა ვერ გავიგე რა დედაჩემი ან მამა ვისთან ერთად გაქცა
- გუგაზე რომ ვიყავი ორსულად მამაშენმა საყვარელი გაიჩინა, სახლში თითქმის არასდროს იყო მშობიარობა რომ დამეწყო სახლში მარტო ვიყავი დღემდე ვერ ვხვდები როგორ მოვახერხე სასწრაფოში დარეკვა, გუგა უკვე ორი წლის იყო მამაშენმა შენ რომ მოგიყვანა და მითხრა რომ მისი შვილი იყავი....
-და ამიტომ გძულვარ ასე ხომ იმიტომ რომ შენი ბიოლოგიური შვილი არ ვარ ვერაიტანე ჩემი ბედნირება ხოდა მართლა გილოცავ მიაღწიე რაც გინდოდა ილია გამშორდა -ვეუბნები და განქორწინების საბუთებს ვყრი მაგიდაზე-იმედია ახლა კმაყოფილი ხარ იმედია ახლა მოისვენებ რადგა საწადელს მიაღწიე გამანადგური მიწას დამანარცხე -ვამბობ ახალია ამბით გაოგნებული და იმედგაცრუებული
-ელენა მომისმინე ბოლომდე მათქმვინე ....
-არმინდა აღარ მინდა შენი მოსმენა ისევ რამე საშინელებას იტყვი ისევ მატკენ გულს ისევ გამასწორემ მიწასთან ამდენს ვერღარ გავუძლებ ესუკვე მეტისმეტია -ვეუბნები და სახლიდან მივდივარ ახალი ამბით გამოწვეული შოკისან ვერ გამოვდიდოდი აღმოჩნდა რო ქალს რომელსაც ამდენი წლის მანძილზე დედას ვეძახდი ქალი რომელი მიუხედავად ყველარისა ახლაც ძალიან მიყვარს დედაჩემი არ არის. მამამ კი მიგვატოვა ფანტასტიური ოჯახი მყავს მეტი რომ არშეიძლება ქმარი აღარ მყავს ერთადერთი იმედი ჩემი ძმები და მეგობრები არიან ვიცი რომ ისინი არასოდეს დამტოვებენ. ფიქრებიდან მობილურის ხმას გამოვყავარ
-გისმენ ნიტა-ვეუბენი მშვიდად არმინდა რამე შემატყოს
-ელო სამსახურში რატომ არ ხარ -მეკითხება გაკვირვებული- ბატონი ილია გაბრაზებულია ვიღაცა შემოაკვდება დღეს ასეთი არასდროს მინახავს არმინდა შენ შემოაკვდე რატომ არ ხარ დროზე მოდი ახლა ოფისში არ არის და ვერაფერ მიხვდება
-სამსახურიდან წამოვედი, მოდი დღეს ჩეთან ამოდი და ყველაფერს მოგიყვები
-რაა ? ეს როგორ? შენი ძმა თუ არიქნება ამოვალ-ამბობს გაბუტული ბავშვის ხმით
-ამოდიმეთქი ვიცი მაინც გძევს ცნობისმოყვარეობა გელოდები თამოსაც მიწერე და ისიც წამოვიდეს, აბა შეხვედრამდე-ვეუბნები და მობილურს ვთიშავ

სახლში მამავალმა გზად მარკეტში შევიარე ტკბილეულის ყიდვა გადავწყვიტე ნეტა ფეხი მომტეხოდა მიწა გამსკადიყო და ჩავეტანე და მარკეტში არ შევსულიყავი. ილია და მასზე ჩამოკიდებული გოგო რომ დავინახე გული მეტკინა გუშინ დამშორდა დღეს უკვე ჩემი შემცვლელი იპოვა. როგორ მინდ ეს გოგო ვითრიო თმებით ან კიდევ გავაქრო დედამიწიდან. და რომ გეკიათხა განადგურებულია ეტყობა ძალიან.

მარკეტიდან ძალიან გაბრაზებული გამოვედი ტკბილეულის ყიდვა ხომ საერთოდ ადამავიწყდა ან რა დროს ტკბილეულია ლამისაა გავსკდე ეჭვიანობისაგან . იდიოტი ხეპრე უნდა მიხვიდე და ის ლამაზი სახე ჩამოუღო თან რომ უცინოდა კიდეც. სახლში მისულმა რაგამეკეთებინა არ ვიცოდი ისე ილიაზე და მის ბარბიზე ვფიქრობდი, ერთიდღე იქნება ამდენი ფიქრისაგან ტავი გამისკდება. სამზაარეულოში შევედი და ჩემი ძმის მიერ მომზდებული ვითომ საჭმელი ვჭამე საშინელი გმო ქონდა მაგრამ იმდენად მშიოდა რომ სხვა რამის მომზადების ტავი არ მქონდა . გოგონები მალევე მოვიდნენ . შეძლებისდაგვარად ყველაფერი მოვუყევი

-თავი ბრაზიიულ სერიალში მგონია ცოტახანძი ბებიაშენი გეტყვის მე მამაშენი ვარო და ეგააა-ხუმრობას ცდილობს თამო
-კაით რა სულაც არ მეცინება აღარაფერი დამრჩა-ვამბობ და საწოლზე ვწვები
-იმედია დეპრესიული ქალის როლს არ მოირგებ არმოგიხდება -ნიტა
-ხო თანაც ნახავ ილია თვითონ მოვა და პატიებას გთხოვს, მის საქციელს ინანებს-თამო
-არამგონია ახლალი ბარბი ყავს და იმასთან ერთობა-ვამბობ გაბრაზებული
-მერე სადაა სანდრინიო დაუძახე შენ მას გაყევი ცოლად ილია იმ ბარბის მოიყვანს და იცხოვრებთ დიდხანს ბედნიერებისა რა გითხრათ, მაგარია არა-ნერვებ ნიშლის თამო
-ხო აბა ბავშვებიც ხომ არ გავუჩინო -ნერვები ლამის დაწყვეტაზე მაქვს ესენი კი მეხუმრებიან
-ნათლია მე ვიქნები -აყვა ნიტაც ამაზე მართლა გამეცინა
-ხო აბა მეჯვარეებად ვერცერთ ვერ დაგიყენებთ ეგამბავი გამორიცხულია-ვამბობ გახალისებული
-კარგი მე გასაგებიაა რა ტომაც მაგრამ ნიტას რატომ არა?-მეკითხება თამო
-გუგას მეორე ცოლი უნდა შევრთო და მაგიტომ. ნუ ხარ სულსწრაფი-ვამბობ და მის სახეზე ვიცინი
-კარგი უკვე გვიანია მე წავალ, ხვალ შემოგივლით-მუბნება ნიტა
-ასე გვიან მარტო ვერ გაგიშვებ-ვეუბნები ნიტას და დემეტრეს ვეძახი-დემუშ დემე დემეტრე მომაქციე ყურადღება
-რამოხდა გოგო რა გაყვირებს ბოლო ხმაზე გააღვიძე ორი კორპუსისი იქით მეზობლები მალე ამოგვივარდებიან-თავი შემოყყო ოთახში დემეტრემ
-რადა ნიტა სახლში აპირებს წასვლას და ასე გვიან მარტო ვერ გავუშვებ შეგიძლია სახლამდე მიიყვანო-ვეუბნები და თვალს ვუკრავ
-კი რათქმაუნდა გამოვიცვლი და წავიყვან -მეუბნება და მიდის
-ეს საქმეც მოგვარდა -ვამბობ და თამოს თვალს ვუკრავ- ნიტა წადი ჩემი ძმა არ ალოდინო ტორემ წავა და დაგტოვებს -ვეხუმრები
-წავედი და ხვალამდე - ყველა გადაგვკოცნა ნიტამ და ძემი ძმის ერთად სახლში დაბრუნდა მე და თამომ კიდევ ბევრი ვისაუბრეთ მერე კი ორივეს ტკბილად ჩაგვეძინა
დილით ადრე გავიღვიძე კიარადა კარზე ზარის ხმამ გამაღვიძა ეს თუ დემეტრეა და სახლის გასაღები ისევ დაავიწყდა მოვკლავ. საწოლოდან წამოვდექი და გარეთ გავედი და კარი გავაღე
-ნანა შენ აქ რასაკეთებ-გამიკვირდა უფროსწორად არ ველოდი
-გუშინ ყველაფერი ვერ გითარი შეიძლება შემოვიდე -მეუბნება აშკარად შეცვლილი
-შემოდი-ვეუბნებიდა გვერდზე ვიწევი გზა რომ გავუტავისუფლო
-არ გამაწყვეტინო კარგი-მეუნება უკვე სავარძელში მჯდომი-რადგან ამყველაფერ მეორედ ვერ მოგიყვები. ისუკვე იცი რომ ჩემი შვილი არ ხარ ორი წლის იყავი შენც როცა ჩემთან მოგიყვანეს შენ და გუგა ასაკით ტოლები ხართ. არგვინდოდა ეჭვი გამოეწვია ამას ამიტომ მე და მამაშენმა საბუთები შევცვალეთ. 20 წლის მანძილზე ისე გზრდიდი როგორც საკუთარ შვილს მათგან არ განსხვავებდი ძალიან მიყვარდი და ახლაც ძალიან მიყვარხარ შენს ტკივილს ვიზიარებდი შენი უაახლოესი მეგობარი და მესაიდუმლე ვიყავი. მაგრამ ოცი წლის შემდეგ მამაშენის ცხოვრებაში ისევ გამოჩნდა დედაშენი ამან ყველაფერი დამავიწყა წკუიდან გადამიყვანა არც ბოღმამ და სიბრაზემ გონება დამიბინდა. მეგონა რომ შენი უბედურებით დედაშენზე შურს ვიძიებდი მარამ შევცდი ყველაფერში კი გუშინ დავრწმუნდი. გუშინ თვალები ამეხილა და მივხვდი რომ დედის შეცდომის გამო შენ არუნდა დამესაჯე. ჩემი ასეთი საქციელით მხოლოდ შენ გტკენდი გულს ამას გუშინდელდღემდე ვერ ვაცნობიერებდი. მაპატიე რომ საშინელი დედა ვიყავი ისიც მაპატიე რომ მოგატუე ყველა დაშვებული შეცდომა მაპატირ. ვიცი პატიების თხვნის უფლებაც არ მაქვს მაგრამ მე ქალი ვარ რომელიც ეჭვიანობა და შურისძიებს სურვილმა დააბრმავა. არვიცი მაპატიებ თუ არა ოდესმე ისევ შემომხედავ და დედას დამიძახებ თუ არა მაგრამ ერთი ვიცი ა დღეს მოუთმენლად დაველოდები. -მეუბნება და ცრემლებს იმშრალებს
-ნანა არვიცი ამ სიტყვებს რეალურად ამბობ თუ ისევ რაიმე მზაკვრობას გეგმავ. ერთს კი გეტყვი არამგონია ოდესმე შევძლო იმის პატიება რაც გააკეთე, არამგონია ოდესმე დამავიწყდეს ის ტკივილი რაც მომაყენე, მაგრამ ცხოვრებაში ყველაფერი ხდება. დღეს მე რომ ასეთი ვარ ეს შენი დამსახურებაა დღეს მე რომ ადამიანი ვარ და ვიცი მეგობრობის და სიყვარულის ფასი ესეც შენი დამსახურებაა შენ ჩემი იდეალი იყავი, მეამაყებოდა შენით, ყველას ვეუბნებოდი დედაჩემი ასეთია დედაჩემი ისეთია სიტყვა დედის გაგონებისას შენ წარმომიდგებოდი თვალწინ და სიამაყის გრძნობა მიჩნდებოდა ახლა კ იმედგაცრუების გარდა ვერაფერ ვგრძნობ. არვიცი ამ ყველაფრის შემდეგ როგორ უნდა გენდო როგორ უნდა შემოგხედო თვალებში და წარსული არ გამახსენდეს ძნელია ეს ჩემთვის, ახლაც როცა ასეთ მდგომარეობაში გიყურებ გული მეწურება მაგრამ რომ მახსენდება რა გააკეთე რა გამიკეთე შენი დამშვიდების და შენზე ჩახუტების სურვილი მიქრება. მე სენთვის არაფერი არ დამიშავებია ჩემი ბრალია მამაჩემს საყვარელი რომ ყავვდა ჩემი ბრალია რომ გავჩნდი ჩემი ბრალია მე რადავაშავე რასმერჩოდი-ვამბობ და სალფეთქს ვაწვდი ნანას ცრემლები რომ შეიმშრალოს
-ყველაფერი გითხარი რისითქმაც მინდოდა არაფერს არ ვგეგმავ მე გამოვფხიზლდი გუშინ თვალები ამეხილა იმედია ერთდღეს მაპატიბ მე დაველოდები ამ დღეს ახლა კი წავალ-ამბობს სავარძლიდან დგება და კარებში უჩინარდება ანას ნამდვილად არ ველოდებოდი . თურმე აქამდე არაფერი მცოდნია რეალურად ყველაფერს ახლა აეხადა ფარდა დედაჩემის საქციელსაც ქონია გაუმართლებელი გამართლება
-ლენა ყველაფერი კარგად იქნება-მეუბნება დემეტრე და მეხვევა
-დემე დედა... ის წავიდა ... გთხოვ დააბრუნე .. დაეწიე.. არუნდა წავიდეს..უნდა ვუთხრა..ვუთხრა რომ ვაპატიე... რომ ძალიან მიყვარს.... წაღან სისულელე ვუთხარი... ეს არუნდა მეთქვა.. დააბრუნე გთხოვ......-ვეუბნები ანერვიულებული დემეტრეს ისიც მაშინვე გარბის. რაცარუნდა გაეკეთებინა ის დედაჩემია არასდროს მივატოვებბ მის ამაგს ვერასდროს გადავიხდი მან მთელი მისი სიცოცხლე და ახალგაზრდობა მომიძღვნა მთელი სიყვარული ჩააქსოვა ჩემში მიუხედავად იმისა რომ მისი შვილი არ ვიყავი მეკი ნამდვილი უმადურივით მოვიქეცი ყველა დაშვებულ შეცდომას მპატიობდა მე კი ეს ერთი ვერ ვაპატიე
დემეტრე ძალიან აგვინებდა ამდენი ხანი რადუნდოდა ამ საქმეს ვეღარ მოვითმინე გულმა არ მომითმინა ავდექი და გარეთ გავედი კორპუსის კიბეები სირბილით ჩავირბინე გარეთ გასულს კი ისეთი სურატი დამხვდა რომ ლამის შოკი მივიღე ერთადილას გავშეშდი დედაჩემი სისხლის უბეში იწვა დემეტრე კი მას დარჩენას ტხოვდა სადღას შორს სასწრაფოს სირენების ხმა ისმოდა დედა კვდებოდა დემეტრე მის გადარჩენას ცდილობდა მე კი ერთადგილას გაშეშებულივთ ვიდექი ვერ ვიძვროდი გონ ვერ მოვდიოდი არვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა
არმახსოვს როგორ მივედი დედასთან როგორ გავაპე ხალხის ნაკადი როგორ დავუკოცნე თვალები რომელსაც ძლივს ახელდა
-დედა გაპატიე ყველაფერი გაპატიე, არმოკვდე გთხოვ, შენც არ მიმატოვო, მჭირდები ჩემთან დარჩი, გთხოვ ჩემთვის იბრძოლე, არ წახვიდე შენსგარეშე რაუნდა გავაკეთო ვინ დამტუქსავს როცა გავაბრაზებ ვინ მეჩხუბება ვინ ჩამიკრავს გულში ატირებულს. გთხოვ არ დამტოვო, დე დედიკო გთხოვ მიყვარხარ მჭირდები ჩემთან დარჩი-ვტიროდი და დედაჩემს დარჩენას ვთხოვდი მაგრამ ამაოდ
-ელენა ილიას აპატიე -უკანასკნელად მხოლოდ ეს სიტყვები მითხრა და თვალები დახუჭა მისი სხეული დამძიმდა სუნთქვა შეწყვიტა
-არა დედა არაა, ასე ვერ მომექცევი, ვერ დამტოვებ, ამისუფლება არ გაქვს , დედები შვილებს არუნდა ტოვებდეთ უსამართლობა , დედა გაახილე თვალები, გთხოვ გაახილე თვალები თუგინდა მიყვირე მცემე ისევ მატკინე გული მაგრამ თვალები გაახილე
-ლენა ადექი მიეცი ექიმბს საშუალება მათი მოვალეობა შეასრულონ -მესმის დემეტრეს გაბზარული ხმა მისკენ ვხედები მის აცრემლებულ თვალებს ვხედავ და ვხვდები რომ ისიც განიცდის მასაც ჩემნაირად სტკივა ან უფრო მეტადაც მაგრამ ამას ვერ გამოხატავს გულში იკლავს ყვეაფერს
-დემე დედა აღარ არის წავიდა დაგვტოვა, რატომ ასე რატომ მოიქცა , აბა დედები შვილებს არასდროს ტოვებენო , მაშინ რატომ წავიდა,რატომ დამიტოვა გულში სიცარიელე -ვტირი და დემეტრეს ვეხუტები
-ლენა ის ჩვენს გვერდით იქნება და ყოველთვის დაგვიცავს შეიმშრალე ცრემლები დედას არმოეწონებოდა ასეთი რომ ენახე -მეუბნება და შუბლზე მკოცნის-შენსგვერდით მე და გუგა ვართ ყოველთვის დაგიცავთ არაფრის შეგეშინდეს
დედა დავკრძალეთ ეს ამბავი მამასაც გავაგებიეთ მაგრამ ჩაოსვლითაც კი არ მოუკლავს თავი არცკი მოვისამძიმრა ალბად გაუხარდა კიდეც. ილიაც მოვიდა დასაფლავებაზე და ყველა საჭირო რიტუალსაც ესწრებოდა

*************************************
1 თვის შემდეგ
******************************

დედას გარდაცვალებიდან ერთი თვე გავიდა ძალიან მაკლია მენატრება გული მტკივა რომ უკანასკნელად ჩემგან ასეთი სიტყვები მოისმინა გული მწყდება რომ მასზე ჩახუტებაც კი ვერ მოვასწარი.
-ელო წავიდეთ-მესმის თამოს ხმა
-მართალია შენი სარძლოა დროა წავიდეთ და მორჩი ამგლოვას შენი ასეთი საქციელით მას ვერ გააცოცხლებ ეგრე თუ გააგრძელებ მაქსიმუმ ორდღეში დედას ბედს გაიზიარებ ჩვენზე სულარფიქრობ ჩვენ რაგავაკეთოთ სენს გარეშე ასეთს რომ გიყურებ გული მტკივა . გთხოვ დამეხმარე რომ დედას უკანასკნელი სურვილი სევასრულო გაიღიმე-მეუბნება დემეტრე
-ხო გაიღიმე თორემ მეც შენ დაგემსგავსები უჟმურობაში და გაწყობს შენ უჟმური ძმა ახლა -მაცინებ გუგა
-ბიჭებო ვგიჟდები თქვენზე მიხარიია რომ არსებობთ და თან ჩემი ძმები ხართ-ვეუბნები და ორივეს ვეხუტები
-რამე ხომ არ დალიე, სიცხე ხომ არ გაქვს, მოდი გაგიზომო შენ ახლა რამე კარგი თქვი ჩვენზე , მემგონი მომესმა ყელ-ყურის ექიმთან უნდა მივიდე სმენასთან პრობლემები მაქვს მგონი-იცინის დემეტრრე და მეც მიყოლიებს
-ხო ახლა ნუ შეიფერეთ საუკუნესი ერთხელ მეც ვამბობ თქვენზე რაღაც კარგს -ვამბობ და გუგას თავში ხელს ვარტყავ ჩემი დაცინვისათვის
-მეტკინა ერთ ტონიან ხელს რომ მირტყან ჯერ დაფიქრდი მაინც -მასხარაობს გუგა
-მულო ამ მომიკლა სეყვარებული არგინდა -ყვება თამოც
-ოჰო უყურე ერთი რამალე დაიცვა , მიკენ გადახვედი ხომ, სამაიეროდ ნიტა იქნება ჩემს გუნდში-ვამბობ და ნიტას ვანიშნებ ჩემს გვერდით დადგეს
-დაო ეგ დიდიხანია ჩემს გუნდშია უკვე -ამბობს დემეტრე და იტას ხელს კიდებს
-რაო და აქამდე მიმალავდით გამასწარით აქედან არ დაგინახოთ ჩემმა თვალებმა მოღალატეებო-ვამბობ და ვიცინი
სასაფლაოდან წამოსულებს გზად ილია შეგხვდა ამას არ ველოდი ახლა არმინდოდა მისი ნახვა ასეთ კარგ ხასიათზე ვიყავი და მსი გაფუჭება არ მინდოდა . გამიკვირდა ყველანი უთქმელად რომ მიმოიფანტნენ და მარტო დამტოვეს
-მოღალატეებო -ხმამაღლა გავძახე ყველას
-ჩაჯექი მანქანაში-მეუბნება მკაცრი ტონით
-უკაცრ....
-ელენა ჩაჯექი მანქანაში-უკვე შეუვალი ხდება მისი ტონი
-არ მინდა-ვამბობ ჩემი სურილის საპირისპიროდ
-არ მაინტერესებს არ მიკითხავს რა გინდოდა უკვე საკმარისად გისმინე ახლა იმას გავაკეთებ რაც მემინდა -ამბობს და მანქანაში ძალით მსვამს
-მოძალადე, იდიოტო კრეტინო დეგრადირებულო გლუვტვინიანო-ვლანძღავ ილიას
-გორილა დაგავიწყდა -მეუბნება და ამით უფრო მიშლის ნერვებს
-ხო გორილა ხა თან სვანი, კრეტინი
-თავი მატკივდა -ამბობს ბოლოს სიცილით
-ჩემი ოსაზრება შენს თავის ტკივილთან დაკავშირებიტ იცი,, უი სენხო ამნეზია გჭირს ხომარ გინდა გაგიმეორო-ვკბენ ბოლოს
-დიდხანს გააგრძელებ -იკაცრებს ხმას
-ეს ჩემი სახლის გზა არარის ილია სად მიგყავარ-ვეუბნები როცა თბიისს ვცდებით
-გამარჯობა , გიტაცებ სვანეთში -ამბობს და იცინის
-ილია გააჩერე მანქანა გადასვლა მინდა სახლში მინდა-ვყვირი ხმამაღლა
-სახლში მიმყავხარ ჩვენს სახლში -ამბობს და სიჩქარეს უმატებს
-ახლა აღარ ხარ გაბრაზებული და განაადგურებული თუ იმ ქერა სუპერმარკეტის ბარბიმ დაგავიწყა ერთ საათში თანაც ასდოლარად ყველაფერი
-ამაზე მოგვიანებიტ ვისაუბრთ , ახლაც გესაუბრებოდი უბრალოდ სვანეთამდე მშვიდან მინდა ჩავიდე -ამბობს და მუსიკას ხმამაღალზე რთავს
სვანეთამდე მშვიდად ვიმგზავრეთ სოფელში როგორც კი ჩავედით და ჩვენი სახლი ვნახეთ ნოსტალგია შემომაწვა გამახსენდა აქ გატარებული უბედნიერესი დღეები .
-წამოდი თორემ მალე წვიმა წამოვა და გამიცივდები-მეუბნება და სახლში შედის მეც უკან მივყვები პრეტენზიების გარეშე
-უკვე სვანეთში ვართ ახლა მოყევი ასე უცებ რა გადაგიტრიალდა თავში-ვეუბნები და ხელებს ვაჯვარედინებ
-დავიღალე მაცალე დავისვენო და მერე მოგიყვები -მეუბნება და დასაძინებლად ოთახში ადის ჯანდაბა ჩემს ნერვებზე მოქმედებს
ილიას დაძინებიდან ერთი საათის შემდეგ ის ოთახში შევიპარე და შევეცადე მანქანის გასაღები მომეპარა . მოვიპარე კიდეც სახლიდან გავედი და მანქანაში ჩავჯეი
-ელენა აქედან თუ წახვალ იცოდე უკან ვერასდროს დაბრუნდები-მომესმა აივანზე მდგომი ილიას ხმა
-რათქვი ვეკითხები ნირწამხდარი
-აქედან თუ წახვალ სამუდამოდ დამკარგავ, უკან არ დაგედევნები შენი გადასაწყვეტია რას გააკეთებ -მეუბნება ძალიან მშვიდად
-ჯანდაბა დადეშქელიანო შენ-ვეუბნები ძირიდან ქვას ვიღებ და მისი მიმართულბით ვისვრი მას არა მაგრამ ფანჯარას ხვდება და ისიც მაშინვე იმსხვრევა-გადამირჩი
-გააფრინე გოგო-მეუბნება გაბრაზებული ილია
-ხო გავაფრინე შენ გამაფრენინე ერთი წლის წინ და რატომ გიკვირს -ვამბობ მანქანის კას მაგრად ვაჯახუნებ და სახლში შევდივარ ჩემი შესვლა და გარეთ საშინელი წვიმის დაწყებაც ერთ იყო ძალიან წვიმდა
-სად მიიპარებოდი-მესმის მეორე სართულიდან მომავალი ილიას ხმა
-მემგონიი დაისვენე დროა ყველაფერი ამიხსნა შენგან განსხვავებით მე ამის საშუალებას მოგცემ -ისევ წავკბინე
-მორჩი და მოგიყვები ყველაფერს მოკლედ დედაშენი ჩემთან მოვიდა მისი სიკვდილიდან ერთი დღით ადრე და ყველაფერი მიამბო მითხრა რომ შენ არაფერ შუაში იყავი და მეც დავუჯერე-ასე მოკლედ მიხსნის და სამზარეულოში უჩინარდება ჩემი მწყობრიდან გამოყვანა თუ უნდა აშკარად გამოსდის
-ილია ნერვებზე მოქმედებ -ვეუბენბი სამზარეულოში შესული
-ეს კომპლიმენტია მაშინ დიდი მადლობა -ამბობ და იცინის
-ილია-ხმას ვიმკაცრებ
-რა ილია რა სულ სენ მიშლიდი შენი ყველა საქციელით ნერვებს და მე არ მაქვს ამის უფლება ბოდიში ჩემო დედოფალო მაგრამ ამ სიამოვნებას ვერ მოვიკლებ-გაინტერესებთ რა ვუპასუხე ვერაფერი იცოდა იცოდა რა რეაქცია მექნებოდა მის მიერ წარმოთქმულ ჩემო დედოფლოზე და სპეციალურად მითხრა ვერაფერი ვთქვი მესიამოვნა გულს მალამოდ მიეცხო მისი ეს სიტყვები
-უზრდელი გორილა-ვეუბნები გონს მოსული და სამზარულოდან გავდივარ
-როგორ მაკლდა ეს სიტყვები-მესმის ილის ხმა და ჩემდა უნებურად მეღიმება
ილიამ საჭმელი მოამზადა და სუფრაც გაშალა მშვიდად ვსაუზმე რადგან ძალიან მშოდა დილიდან არაფერი მიჭამია ვახშმის შემდეგ ყველარის ალაგება ისევ ილიამ იკისრა ჭურჭელიც თვითონ დარეცხა შემდეგ კი გვერდით მომიჯდა . მისი საქციელით გაბრაზებუმა მაშინვე ჩავიწიე
-ელენა არასოდეს მაპატიებ-მესმის ილიას სევდიანი ხმა
-არა-ვეუბები გაბუტული ბავშვივით და ხელებ ვაჯვარედინებ
-კარგი შენ მთხოვე ასე მოიქეციო-მეუბნება და გარეთ გადის საშინელ წვიმაში-აქ მანამდე ვიდგები სანამ არ აპატიებ
-გაგიჟდი გაცივდები ილია დასველდი მთლიანად შემოდი სახლში-ვეუბნები მის ანერვიულებული მართლა საშინლად წვიმს
-ჯერ მაპატიე და მერე შემოვალ-ამბობს და ადგილიდან არ იძვრის
-ილიამეთქი -როცა მივხვდი რომ საუბარს აზრი არქონდა მეც გავედი გარეთ და მასთან ერთად დავდექი
-რასაკეთებ-ბრაზდება ილია
-მეც შენთანერთად ვიდგები აქ სანამ სახლში არ შეხვალ-ვეუბნები და სიცივისგან ვკანკალებ უკვე მთლად დასველებული
-გირჩევნია სიცივისგან მოკვდე ვიდრე მაპატიოა არა-ამბობ გატეხილი ხმით და სახლში შედის მეც მას მივყვები
-ილია არასწორად გამიგე-ვეუბნები და მიმავალს ვცდილობ დავეწიო
- რაგავიგე არასწორად -წერდება მე კიდევ წონასწორობას ვერ ვინარჩუნებ და ცხვირით ვეჯახები მის გულმკერდს. მისი გახშირებული გულისცემა მესმის მისი გულის მუსიკა
-არაფერი -ვამბობ დაბნეული აზრებს ვერ ვალაგებ ილია მაშინვე მშორდება და თავის ოთახში უჩინარდება-ჯანდაბა ელენა რა სულელი ხარ იდიოტი ის კიარა შენ ხაარ -ვლანძღავ საკუთარ თავს
მალე მეც საშინლად მომეძინა რადგანაც ძალიან ციოდა და მე მარტო ვერანაირად გავთბებოდი თანაც როგორმე ილიასთან შერიგებაც მინდოდა პირდაპირ მისი ოახისკნ ავიღე გეზი იმედია არ გამომაგდებს . ოთახში შესულს მძინარე ილიას დანახვაზე გამეცინა სასწრაფოდ მიუახლოვდი და მის გვერდიტ დავწექი მესიამოვნა თბილ სხეულთან შეხება. თავი ბალიშზე მოვათავსე თითებს კი მის სახეზე დავატარებდი
-ეს რას ნიშნავს ცემო დედოფალო-მეუბნება ილია მაგრამ თვალებს არ ახელს
-მე უბრალოდ ძალიან მციოდა და აქ იმიტომ შემოვედი -ვეუბნები არვიცი რატომ მაგრამ მომწონს მისი წვალება
-ანუ არ გიპატიებია -მეუბნება და თვალებს ახელს
-არა, ვეუბნები და ტუჩემში ვკოცნი ისიც მალევე მყვება ჩემთან ალერსს განაგრძობს ტუჩებიდან ყელზე ინაცვლებს და სველ კოცნას მიტოვეს შემდემ მკერდზე
-ილია გაჩერდი -დღემდე მიკვირს მაშინ სიამოვნების ზენიტში მყოფმა ეს ორი სიტყვა როგორ წარმოვთქვი
-მაცადე ქმრის მოვალეობას ვასრულებ ცოლო-მეუბნება და ისევ აგრძელებს ჩემი მკერდის დააგემოვნებას -შენც ხო ძალიან მომენატრე მაგრამ შენზე მეტად ეს ორი მომენარა
-რა ქმრის მოვალეობა დაგავი....
-არ დამვიწყებია ის საბუთები ჩემი ხელით დავხიე სასამართლოში არ გამიგზავნია. ჩემგან წასვლას და თავის დაღწევას ვერასოდეს შეძლებ ამას არდავუშვებ-ვერაფერი ვუთხარი ცემი გრძნობები მთლიანად ჩემს მოქმედებაშუ ჩავაქსოვე. იმდენად ბედნიერი ვიყავიი თავი მორფეოსის სამყაროში მეგონა არმინდოდა ეს ყველაფერი დამთავრბული არმინდოდა ყოველივე ეს სიზმარი აღმოჩენილიყო
დილით შესანიშნავ ხასიათზე გავიღვიძე მე კი გავიღვიძე მაგრამ ილიას ეძინა ეს კი არიყო კარგი საქვიელი
-ილია ილო ცხოვრება საყვარელო გაიღვიძე -რაცშემეძლო დავტკბი მაგრამ ამაოდ -უზრდელი ხეპრე ეე გორილა გაახილე თავალები-ამ სიტყვების გაგონება და თვალების გახელა ერთი იყო
-ჭინა სიტყვებს არაუშავდა მაგრამ ესენი ყველას ჯობდა ვისურვებდი რო კოცნით გაგეღვიძებინე მაგრამ ოცნებას კაცი არ მოუკ....-წინადადების დამთავრებას არ ვაცლი ისე ვკოცნი-ძალიან გამითამამდი შენ
-მონატრებამ იცის -ვეუბები და მის გულმკერდზე ვდებ ტავს-ამის მოსმენა არასოდეს მომბეზრდება
-რის ?-მეკითხება გაკვირვებული
-შენი გულისცემის , ეს ერთადერთი მუსიკაა რომელსაც შემიძლია სამუდამოდ და დაუსრულებლად ვუსმინო-ვამბობ და მეღიმება მის ჩაცინებაზე
-მიყვარხარ-მეუბნბა და შუბლზე მკოცნიც
-რაცუფრო ხშირად გაიმეორებ მაგ სიტყვას მით უკეთესი შენთვის -ვამბობ და ვიცინი
-ელენა
-ხო კაი მეც ძალიან მიყვარხარ , ილო შეგიძლია მოგილური მათხოვო-ვეკიტხები და თანხმობის მიღების შემდეგ მის ტელეფონს ვიღე ადრესატს მალევე ვპოულო და ვრეკავ კიდეც
-დილამშვიდობისა სიძე-მესმის დემეტრეს ხმა
-სიძეს გაჩვენებთ თქვენ მოღალატეებო-ვეუბნები და სიცილის შეკავებას ვცდილობ
-სეხედე ერთი გვერდით ქმარი ყავს და დიდგულზეა-მესმის გუგას ხმა
-მაგ იდიოტს დაგაეცი რომ ენას ამოვაძრობ და თმოს ვაჭმევ
-მართლა რა დიდიგულზეა სიძე ეს მარტო ჩვნთანაა ასე თუ შენც ჩვენს დღეში ხარ -გადაწვდა დემეტრე ილიას
-მართო თქვენთან ბიჭებო -ეუბნება სიცილით
-ესეიგი არყვარებიხარ თორემ მისი ლქსიკური მარაგიდან ერთ ცუდ სიტყვას აუცილებლად გაიმეტებდა -ცინის გუგა
-ერთი არაფერი მემგონი ყველა სიტყვარ ჩემზე ხარჯავს-ილიაც ყვება ხუმრობაში
-ხო იცინეთ იცინეთ მაცადე ჩამოვიდე შორდ ვარ და გამიბლატავდით ხომ-ვამბობ თითქოსდა მკაცრი ტონით
-კარგი წავედი ხელს არ შეგიშლით გააგრძელეთ ბავშვებზე მუშაობა -მსმის გუგას ხმა შემდეგ კი ტელეფონს თიშავენ
-შენმა ძმამ რათქვა გაიგონე ხოდა გავაგრძელოთ მუშაობა- ამბობს და ახლა თვითონ მაცხრება ტუჩებზე

******************************
6 თვის შემდეგ
************************************

-ილო ილია გორილა გაღვიძე -უშედეგოდ ვცდლობ ილიას გაღვიძებას ბოლოს თვითონ ვდგები და სამზარეულოში ჩავდივარ მაცივრის კარს ვაღებ იქედან შოკოლადის ტორტს ვიღებ და ჭამას ვიწყებ . უცებ ილია გამოჩნდა ფოტოაპარატით ხელში
-ესეც ასე დაგაფიქსირე -იცინის ილია
-ოო ამოშალე ეგ ფოტო მსუქანი ვარ -ვამბობ გაბუტული ბავშვივით
-თან როგორტი კამერის ობიექტში ძლივს ჩაგატიე -ცდილობს მწყობრიდან გამომიყვანოს
-იდიოტო გორილა მსუქანი არვარ უბრალოდ ეს ორსულობის ბრალია
-ხო ხო დაიმშვიდე თავი -ნერვებს მიშლის უკვე
-არ ვარ მე მსუქანი-ვამბობ და ტირილს ვიწყებ
-კარგი მსუქანი არ ხარ მშვენიერ ტანზე ხარ და ძალიან მომწონხარ
-მართლა-ვეუბნები და ვიღიმი
-მართლა-ისიც მაშინვე მეთანხმენა
-მაშინ მაკოცე -ვეუბნები და ლოყას ვაბრუნბ სიც მკოცნის
-ჩემო დედოფალო წამოდი დავიძინოთ-მეუბნება და მეც ყველანაირი პრეტენზიების გარეშე მივყვები საწოლში ბევრი წრიალის შემდეგ ჩემი მუცლის გამო ნორმალურად ვეღარ ვწვები როგორც იქნა მშვიდად დაეძინა
მეგობრებო ერთხელ უკვე ვთქვი და ახლაც გავიმეორებ ხშირად დასასრული არ ნიშნავს დასასრულს იგი რაღაც ახალის დასაწყისია

*********************************
მეგობრებო ესეც მეორე ნაწილი ასე ძალიან რომ ითხოვდით ავტვირთე მაგრამ სანამ ამ ისტორიის წაკითხვას დაიწყებთ მანამდე პირველი ნაწილი წაიკითხეთ რადგან საფუძვლიანად გაიგოთ ყველაფერი. მადლობა წინასწარ და შეცდომებისთვისაც ბოდიში

მადლობა წაკითხვისათვის იმედია კითხვისას ისიამოვნეთ. არვიცი რადენად კარგი ისტორიაა ამიტომ მოუთმენლად ველი თქვენს შეფასებეს