სამი დღე-ღამის განმავლბაში საავადმყოფო ერთი წამითაც არ დამიტოვებია.
ბოლოს როგორც იქნა მოვიდა ანა გონს.
-გამარჯობა -მითხრა სუსტად და გაიღიმა
-გამარჯობა -მეც გამეღიმა
-რამოხდა? -იკითხა ოდნავ შეშინებულმა როცა მიხვდა სად იყო
-უბრალოდ გაითიშე მეტი აარაფერი -ვუპასუხე და თავზე ნაზად ვაკოცე.
ნელ-ნელა მოდიოდა ძალაზე და აღარ იყო ისეთი სუსტი როგორც ამ სამი დღის განმავლობაში.
გონს მოსვლიდან მეორე დღეს ექიმმა ანალიზებზე გაიყვანა და ორი საათი გვალოდინა.
გამოსვლის შემდეგ კი გვითხრა:
-ყველა ანალიზი ჩავატარეთ რაც საჭირო იყო, მოუფრთხილდით კიდევ ასეთ ძლიერ თავის დარტყმას შეიძლევა ვერც კი გადაურჩეს ჯერჯერობით ანალიზებზე არაფერი ჩანს და შეგიძლიათ დღესვე წაიყვანოთ თუმცა არანაირიი დატვირთვა -თქვა ექიმმა და პალატიდნა გავიდა
-გესმის დღეს სახლში წავალთ -ვუთხარი საწოლზე წამომჯდარ ანას და ხელზე ხელი მოვკიდე
-ხო მაშინ წავიდეთ აღარმინდა აქ გაჩერება. -მითხრა და წასასლელად წამოდგა.
-კარგი წამოდი ხელი გვაქ გაწერის საბუთებზე მოსაწერი -რეგსტრატურაში ხელი მოვაწერეთ და სახლისკენ მიმავალ გზას ზურას მანქანით გავუდექით. მთელი გზა ხმა არც ერთს ამოგვიღია, ჩუმად ვიმგზავრეთ და როგორც იქნა სახლამდეც მივაღწიეთ.
-ანაა -წამოიყვირა ელენემ და ჩვენთან მოვარდა -კარგად ხარ? გინდა რამე?
-კარგი კარგი დამშვიდდი კარგად ვარ უბრალოდ ოთახში ამყევი და გიგა გთხოვ შენ აქ დარჩი სალაპარაკო გვაქ ჩვენ -მითხრა სერიოზული სახით
-კარგი მაშინ აგიყვან და წამოვალ -ხელში ავიყვანე და ზემოთ ჩემი ოთახისკენ წავედით, ლოგინში ჩავაწვინე ტელეფონი ყოველი შემთხვევისთვის გვერდით დავუდე რამე რომ დასჭირდებოდა დაერეკა ან მოეწერა მაინც და ოთახიდანგამოვედი.
მასთან ელენე შევიდა, მედა ზურა კი მარკეტში წავედით რაღაცეების მოსატანად.
***ელენე***
-ბიჭები წავიდნენ? -მკითხა ანამ
-კი რახდება?
-რაღაც უნდა გითხრა თუმცა დამპირდი რომ არავის ეტყვი -სერიოზული ტონით დაიწყო ლაპარაკი
-ეგრე მიცნობ? -მეც სერიოზული ტონით ვუპასუხე -ეხლა კი გეყო და მითხარი რახდება.
-ეს მოულოდნელი გათიშვებბი... -მითხრა და თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა
-ანა ნუმაშინებ მითხარი რახდება
-ლეიკემია მაქვს თუმცა ჯერ საშიში არაა-თქვა და საბოლოოდ ატირდა -ექიმმა ანალიზებზე რომ შემიყვანა ტომოგრაფიის გადაღების შემდეგ გამოჩნდა რენტგენზე და ყვალფერს ნათელი მოჰფინა.
-აბა არაფერი არსჭირსო ექიმმა?
-ეგ მევთხივე მასე ეთქვა არ მინდა გიგამ გაიგოს.... და არც შენ უთხრა მივა დროდა ყველაფერს გაიგებს.
-არ შეიძლება მას უფლება აქვს იცოდეს ყველაფერი... -ვუთხარი და მე ამეტირა
-არა ელენე... მერე ვიცი შევეცოდები მე კი არ მინდა ვინმეს ვეცოდებოდე და შენც თუ შეცოდებას აპირებ გთხოვ წახვიდე -ისევ სერიოზული ხმა ჰქონდა
-მაგას როგორ მეუბნები -ვუთხარი და გვერდით მივუწექი... -ყველაფერი კარგად იქნება ყველაფერს გადავიტანთ ისე რომ გიგა ვერ გაიგებს -ვეუბნებოდი და მაგრად მყავდა ჩახუტებული.
-არ მინდა ასე ვიყო... არმინდა ჩემი დაავადების გამო იყოს გიგა ჩემთან... გესმის ამას ვერგადავიტან... არმინდა... -ტიროდა ანა და მასთან ერთად ვტიროდი მეც.
მალევე ორივეს ჩაგვეძინა.
***გიგა***
-რაო ექიმმა? -მკითხა ზურამ
-ბიჭო მამენტ ყველაფერი კარგადააო მაგრამ არმჯერა რა- ვუთხარი და გავხედე
-კაი ბიჭო ბავშვი ხო არ ხარ მოგატყუოს თან ექიმმმა
-ჰო მართალი ხარ -ვუთხარი და სახლში პროდუქტები შვეზიდეთ.
-წავალ ანას დავხედავ -ვუთხარი და ზემოთ ავედი.
ოთახში შევედი და ანას და ელენეს ჩემს საწოლში ისე მშვიდად ეძინათ გაღვიძება შეგრცხვებოდათ. გამეღიმა და კარი გამოვხურე.
ქვევით ჩავედი და მე და ზურა ეკლესიაში გავედით.
საღამოს ოთხივე ფილმს ვუყურეთ.....
ისევ რაღაც დრამას.
ელენე ისევ ტიროდა ზურაზე მიხუტებული.
ანაც ატირდა და მე მომეწება.
-გინდა ზემოთ ავიდეთ? -ვკითხე და შუბლზე ვაკოცე
-კი ავიდეთ -მითხრა ჩუმად
-ჩვენ წავალთ დავწვებით -ვუთხარი ელენს და ზურას და ზენოთ ავედით.
ანა კვლავ ჩემს ლოგინში თბილად ჩავაწვინე, სამი სხვადასხვა წამალი დავალევინე და აივანზე გავედი.
ისიც გამომყვა და ზურგიდან მომეხუტა.
-შენ არუნდა გეძინოს? -ვკითხე და მისკენ მივტრიალდი
-არ მეძინება, მინდა აქ ვიყო შენს გვერდით -კისერში ნაზად მაკოცა და ისევ მომეხუტა
-მაშინ მოდი პლედები გამოვიტანოთ და აქ დავსხდეთ თან წვიმს და კარგია.
-უკვე გამტანილი მაქვს -უფროძლიერად მომეხუტა მერე მივიდა პლედი გაშალა ერთი იატაკზე დააფინა მეორე ზემოდან გადაიფარა და ხელით მანიშნა დაჯექიო.
მეც მივედი და უსიტყვოდ მივუჯექი. ერთიხელი ჩემს ხელში მოვიქციე მეორე კი მას გადავხვიე და რაც ძალა მქონდა მოვეხვიე.
მე ის მიყვარდა...
არა ლილუ
არამედ ანა...
ის სხვა იყო.
არ ვიცი რატომ შემიყვარდა, თუმცა სიყვარული ხომ არ იხსნება, არ სჭორდება სიყვარულს ახსნა, სიყვარული ყველაზე ლამაზი გრძნობაა და მხოლოდ მოფრთხილება სჭირდება.
ჩემმა აკურატორმა ერთხელ მითხრა თუ არ იცი რას გრძნობ ადამიანის მიმართ, მაშინ დახუჭე თვალები და წაროიდგინე რომ ის აღარ არის და არც არასდროს ყოფილაო აი მაშინ გაიგებ ყველაფერსო.
მართალიცაა თალებს ვხუჭავდი და წარმოვიდგენდი ის რომ არ ყოფილიყო წარმოუდგენელი იქნებოდა ჩემიცხოვრება ისე არიქნებოდა როგორც ეხლაა.
მოულოდნელად მომიარა და:
-ანა...
-ჰო გიგა...
-ისე მიყვარხარ როგორც არავის არასდროს არ ყვარებია არავინ.
-მე კი შენ მიყვარხარ
მერე მისი ტუჩები მთხოვდა მაკოცეო და მეც ნაზად ვაკოცე.
თავი კვლავ მხარზე დამადო და მთელი ღამე აივანზე ვიჯექით, გავყურებდით როგორ აწვიმდა თბილისს...
ციოდა...
თუმცა ჩვენ ერთად ყოფნა გვათბობდა....