თავი 31
უფროსი გასვიანის სახლში სიწყნარე სუფევდა..სანამ სიწყნარე კარზე კაკუნმა არ დაარღვია და ახალგაზრდა კაცი არ გამოჩნდა.
–ბატონო თემურ მანქანა მზადაა,შეგვიძლია წავიდეთ..–მოახსენა მსახურმა.
–ძალიან კარგი..მოვდივარ.–თემურმა,რომელსაც ხელში ოჯახის ალბომი ეჭირა და ფურცლავდა მაგიდაზე დადო და ფეხზე წამოდგა..ალბომს კიდევ ერთხელ დახედა..იქ თავისი მეუღლის ქალბატონი თამარის და თემურის სურათები იყო..ასევე ირაკლისი და ლევანის.
უფროსი გასვიანი მანქანაში ჩაჯდა..წინ კი სალომეს მამა..ბატონი ალეკო მიუჯდა სხვა მცველებთან ერთად.
–ბატონო თემურ მზადხართ დღევანდელი შეხვედრისთვის?–კითხა ალეკომ.
–დიახ,ისედაც ბევრი დრო დავკარგე.ახლა კი,როცა ყველა ფაქტი ჩემს წინაა თავს ვეღარ მოვიტყუებ,რომ ლევანი უდანაშაულოა.
–ბატონო თემურ მე თუ მკითხავთ რაც ლევანიმ ჩაიდინა საშინელებაა,მაგრამ თუ სწორად მახსოვს თქვენ მასზე უარესი იყავით ახალგაზრდობაში–ჩაიცინა ალეკომ.
–მართალიხარ..–დანანებით ჩაილაპარაკა თემურმა–ვიცი საშინელი რაღაცეები ჩავიდინე და ამისთვის ერთ დღეს მწარედ დავისჯები..იქნები ჩემი ბრალიცაა,რომ ლევანი ასეთი გაიზარდა...დემეტრემ ბევრი რამ გააკეთა ახლა კი ჩემი ჯერია ბოლოსდაბოლოს ბოლო მოვუღო ამ ყველაფერს.
–ბატონო თემურ მეჩვენება თუ ზედმეტად რბილი გახდით?
თემურმა ჩაიცინა –ეს სიტყვა არასდროს შემეფერებოდა და არც ახლა შემეფერება..იგივე დავრჩი რაც ადრე ვიყავი..შეიძლება უფრო საზიზღარიც კი გავხდი.
–იმედიმაქვს ასეა–პასუხი გასცა ალეკომ.
თემურ მისთვის ყურადღება აღარ მიუქცევია ფანჯარაში გაიხედა და თავის ძველ ბნელ ცხოვრებაზე ჩაფიქრდა...ლევანი ,ირაკლი იქნებ ეს ყველაფერი ჩემი ბრალია? თამარ..ვწუხვარ ყველაფრისთვის..მაგრამ არ ინერვიულო..მე ვიტანჯები იმ ტკივილისთვის რაც მოგაყენე შენც და სხვებსაც..

თემურ გასვიანის დიადი ცხოვრება:
დიდ სახლს..დიადი ეზოც შემორტყმოდა ეს სახლი ამირან კეშელიძეს ეკუთვნოდა. მაფიის ერთერთ ჯგუფის ლიდერს..ამირანი კაბინეტში წრიალებდა და დიად თემურ გასვიანს ელოდა..კარი გაიღო და მის სახეზეც აისახა ყალბი..გულისამრევი ღიმილი.
–თემურ გასვიანო..რა პატივია.
ოთახში ახალგაზრდა თემური შევიდა პიჯაკში გამოწყობილი..სიგარეტს წაუკიდა და სავარძელში მოთავსდა.
–ამირან კეშელიძე..ისე ნუ იქცევი თითქოს ჩემმა სტუმრობამ გაგაკვირვა.შენ ხო იცოდი,რომ ადე თუ გვიან გესტუმრებოდი?–ჩაიცინა თემურმა.
–დიახ,ვვარუდობდი..ნება მომეცით გითხრათ,რომ გაკვირვებული ვარ,ასეთი ახალგაზრდა ბრძანდებით და უკვე ბანდის ლიდერი.
–საკმარისია უაზრო სიტყვები–ნაფაზი ამოარტყა თემურმა–შენ ისეთ პოზიციაზე არ დგახარ,რომ ჩემი ასაკი და შესაძლებლობა შეაფასო..აბა მიტხარი რთული გზა გირჩევნია თუ ადვილი?
–როგორცყოველთვის ცივი ხართ..ისიც ვიცი,რომ არჩევანი არმაქვს..ვიცი,რომ ყველაფერი შენ უნდა მოგცე რაც მაბადია თუარა და მოვკვდები.
–მიხარია,რომ ახსნა არ ჭირდება.
–გავიგე,რომ ყველა დაჯგუფების ერთად შეკვრა გინდა და ორგანიზაციად ჩამოყალიბება შემდეგ კი რაღათქმაუნდა ლიდერობა.
–მართალია მე უკვე შემოვიერთე ყველა დაჯგუფება,ბოლო კი შენ გეკუთვნის,ამიტომაც არჩევანს გაძლევ შეგიძლია ნებით შემომიერთდე და მაფიაში კვლავ გეჭიროს პოზიცია ან კიდევ შემეწინააღმდეგო და იმ ლიდერების გზას გაყვე,რომლებმაც უარით გამისტუმრეს.
–იცი? ასეთი ადვილი არარის,ის რაც დღეს მაქვს..ამ ყველაფერს მთელი ჩემი ცხოვრება ვაშენებდი..ახლა კი ისე უნდა გავცე,რომ არანაირი მოგება არ დამრჩე? ჰეჰ..დასანანია.
–არ გინდა ეს პათეტიკური საუბრები,ჩემზე არ მოქმედებს–სიგარეტი ჩაწვა თემურმა.
–ვიცი..სიმართლე ის არის,რომ მე მომწონს შენი დაწყებული საქმე და გენდობი..ჩემს დაჯგუფებას თავის არმიასთან ერთად შენ გადმოგაბარებ.
–მიდი ამოღერღე სიტყვა „მაგრამ“ დარწმუნებული ვარ მაგ წინადადების ბოლოს უნდა გეთქვა.
–„მაგრამ“ მინდა კვლავ საქმის კურსში ვიყო და ვხელმძღვანელობდე ჩემს ბიზზნესს.
–ჰმმ..მაშ კარგი,მაგრამ საიდან უნდა ვიცოდე,რომ ჩემს უკან არაფერს ჩახლართავ თუ ასეთ პოზიციაზე დაგტოვებ?
–დარწმუნებული იყავი,რადგან მე მხოლოდ მშვიდობიანი ცხოვრება მინდა და არა შენს წინააღმდეგ აჯანყება..თან შემოთავაება მაქვს რითიც ორივე კმაყოფილები დავრჩებით.
–გისმენ–დააინტერესა თემურს.
–მინდა,რომ ჩვენს შორის მშვიდობა ქორწინებით დავამყაროთ.
–ქორწინებით?–სახეზე გაკვირვება გადაეფარა თემურს და წარბები მაღლა აწია–მაპატიე,მაგრამ ჩემს გემოვნებაში არ ჯდები–თქვა თემურმა.
–როგორც ყოველთვის სარკაზმული ხართ..მე ქალიშვილი მყავს,როგორც ვიცი ცოლი არგყავთ ასერომ..რას იტყვით? ასე ჩემი მხარდაჭერაც გექნებათ და მეც მშვიდად ვიცხოვრებ. მოკლედ ორივე გამარჯვებულები ვრჩებით.
–ძალიან კარგი მაშინ..–ამირანი ელის ჩამოსართმევად გაიწია როდესაც დერეფნიდან ქალის ყვირილი მოისმა.
–არა! გამიშვი! მტკივნეული იდიოტო!–გაყვიროდა ქალი,ხოლო კაცის ხმა,რომელიც სავარაუდოდ დაცვა იქნებოდა ეუბნებოდა–ქალბატონო თამარ..გთხოვთ დამშვიდდიტ და ფეხებს ნუ მირტყავთ–კარი გააღო დაცვის ბიჭმა..თემურის და ამირანის მერა კარებში მდგარ დაცვის ბიჭზე და ახალგაზრდა ლამაზ ქალბატონე შეჩერდა რომელიც ბიჭმა ძვლივს შემოათრია ოთახში.
–ეს რას ნიშნავს? უკმაყოფილება გამოთქვა ამირანმა.
–მაპატიეთ ბატონო ამირან,რომ ასეთი მნიშვნელოვანი შეხვედრის დროს გაწუხებთ,მაგრამ ქალბატონი თამარი კვლავ სახლიდან გაქცევას ცდილობდა.
თემურის მზერა იმ ქალბატონზე გაჩერდა,რომელიც ცდილობდა სხვისი მკლავებდან დაეღწია თავი...მას ღია ქერა თმა და ლურჯი თვალები ჰქონდა..გამოყვანილი ლამაზი ტანი..ლამაზი სახე..მოკლედ თემურმა გოგონა ხარბად შეათვალიერა...ბოლოს როგორც იქნა გოგონა გაანთავისუფლა დაცვამ..ხელები გადაიჯვარედინა და გაბრაზებული შებრუნდა კედლისკენ..თემურის ასეთი ბავშვუი ქცევა დიდად არ ეამა გულზე.
–თამარ..ეს ყველაფერი რას ნიშნავს? ხომ გითხარი,რომ სახლის დატოვება გეკრძალება?–ამირანს გამკიცხავი ტონი ჰქონდა.
–აქ ცხოვრების ბოლომდე ვერ ჩამკეტავ..თანაც არაფერი დამიშავებია..უკვე 22 წლის ვარ..სახლის დატოვებ მაშინ უნდა შემეძლოს როცა მომინდება.–კატეგორიული იყო გოგონაც.
–თამარ ახლა შენი პანიკებისთვის დრო არმაქვს ამაზე მოგვიანებით ვისაუბრებთ.
–ხო რათქმაუნდა,როგორც ყოველთვის.
თემური კვლავ აკვირდებოდა ქალს და აზრებს ვერ ალაგებდა..უბრალოდ უყურებდა მის სხეულს და გარეგნობას..თამარმა იგრძნო და თვალებში ჯიქურად შეხედა.
–ბოდიშს ვიხდი ამისთვის ბატონო თემურ–ამირანი მიუბრუნდა და თავი დაუკრა.
თამარს ეს სახელი ადრეც სმენოდა,მაგრამ ვერ გაეგო საიდან.
–ჰმმ..მოდი გამოვიცნობ..ეს შენი ქალიშვილია.–თქვა თემურმა და მეორე ღერს მოუკიდა.
–დიახ ეს თამარ კეშელიძეა.
–წარდგენები არ არის საჭირო ერთმანეთს ისედაც აღარ შევხვდებით და სიმართლე თუ გინდა სულაც არ მანაღვლებს შენი დებილი პარტნიორები.–თქვა გოგონამ და კარისკენ მიტრიალდა.
უფროს გასვიანს სახე მიეყინა..ამირანმა ეს შეამჩნია და სიტუაციის განმუხვტვა სცადა.
–თამარ დაფიქრდი ვის ელაპარაკები!–გაუმკაცრდა ამირანს ტონი.
გოგონამ ერთი ჩაიბურტყუნა და კვლავ კარისკენ შებრუნა.
–მამა თუ შეიძლება ჩემს ოთახში წავალ და დავიძინებ..მაინც ჩამეშალა ყველაფერი.–გოგონამ კარისკენ რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა,მაგრამ მამის ხმამ მაინც შეაჩერა.
–კარგია,რომ აქ ხარ სალაპარაკო გვაქვს.
–მართლა? ეს რაღაც ახალია..–შემობრუნდა გოგონა და სავარძელში ჩაჯდა.
–ეს კაცი–ამირანმა თემურზე ანიშნა–თემურ გასვიანია და ჩემს ადგილს იკავებს და ლიდერი ხდება.
თამრს ელდაეცა..ტემურ გასვიანი ახლა გაახსენდა საიდან ახოვდა ეს ყველაფრი..ერთხელ როდესაც სახლიდან გამოიპარა და უკან ბრუნდებოდა თავსხმა წვიმაში მოყვა..მთელი ძალით გარბოდა,რომ სახლში მისი არყოფნა არ შეემჩნიათ,მაგრამ რა ექნა სიყვარულს წინ ვერვინ აღუდგებოდა..ის ხომ საოცრად შეყვარებული იყო..ალექსზე..ამიტომაც მასთან მალულად უწევდა შეხვედრა,რადგან ბიჭი არც ისეთი შეძლებული იყო,რომ ოჯახს მოწონებოდა. ვიღაცის სახლს ჩაურბნა საიდანაც ყვირილი და იარაღის სროლის ხმა გამოვიდა..ერთიანად აკანკალდა და ხის უკან დაიმალა..ფანჯარას ხედავდა,რომელიც სისხლით შეიღება..ვიღაც კაცმა ფანჯარა გამოამტვრია და ძირს დაჭრილი დაეცა..მძიმედ სუნთქავდა..სიბნლეში მამაკაცის სილუეტი გამოიკვეთა,რომელიც საშინელი სიცილით მიიწევდა დაჭრილისკენ..გოგონა სიბნელეში ვერაფერს არჩევდა გარდა კაცის სილუეტს და მის ხმას,რომელიც დაჭრილს ეუბნებოდა:
–გითხარი,რომ წინააღმდეგობა არ გაგეწია..–კაცი უფრო მიუახლოვდა დაჭრილს.
თამარის ფიქრებში უამრავი კითხვა იყო..ვინ არის ეს კაცი? რის გაკეთებას აპირებს?..ერთიანად ცახცახებდა..დაჭრილი ევედრებოდა,მაგრამ მამაკაცს ისევ ცინიკური ღიმილი აეკრო სახეზე..მისკენ დაიხარა და ამჯერად მუცელში დანა გაუყარა..კაცის განწირულმა ყვირილმა თამარი დააფრთხო ყვირილი უნდოდა,მაგრამ პირზე ხელები აიფარა და თვალები დახუჭა..მამაკაცმა ხელზე დაიხედა.
–რა დაუკვირვებელი ვარ ხელები დავისვარე..
ძირს მწოლიარე კაცმა სისხლის ხველება დაიწყო და ბოლოჯერ მიმართა თავის მკვლელს.
–ერთდღესაც ამ ყველაფერს ინანებ „თემურ გასვიანო“ ესღა უთხრა და სუნთქვა შეწყვიტა.
თამარი კანკალებდა და ვერ იჯერებდა რა სახის მონსტრი ნახა.. უცბად ფიქრებიდან გამოერკვა და მისი სახელი გაიმეორა.
–თემურ..გასვიანი.
თემური მის წინ იდგა და კვლავ აკვირდებოდა,თუმცა გოგონა ერთიანად წამოენთო..
–ის აქ რას აკეთებს?–გაბრაზებული ტონი შეერია ხმაში.
–უკვე გითხარი,რომ ჩემი ბანდის ლიდერი ხდება და თან ასევე ჩვენ ორმა რაღაც შეთანხმება დავდეთ.–უპასუხა მამამისმა.
–შეთანხმება?
–დიახ,იმისათვის,რომ ჩვენი ბიზნესი უფრო მყარი იყოს ეს შეთანხმება უნდა განვახორციელოდ თან ამაში შენ დიდ როლს თამაშობ.
–მ..ე?
–შენ მისი ცოლი გახდები–უემოციოდ უთხრა კაცმა.
–მისი ცოლი??–გოგონა ერთიანად გაცეცხლდა და სახეზე ალმური მოედო–სულ შეიშალე?–ბოლოხმაე დაუყვირა მამამისს.
–თამარ!
–არა! აღარცერთი სიტყვის მოსმენა აღარ მინდა შენგან! ეს კაცი,რომელიც ჩემს წინ დგას ნამდვილი მონსტრია! ცივსისხლიანი კრიმინალი,რომელსაც სისხლი სწყურია! მისთვის როგორ მიმეტებ?! როგორ?! ან რატომ?! ძალაუფლებისთვის? თუ შენი იაფფასიანი ბანდისთვის?! ყოველთვს ვიცოდი,რომ შენთვის ეს ბანდა უფრო მნიშვნელოვანი იყო ვიდრე მე,მაგრამ სერიოზულად? შენც ისეთივე მონსტრი ხარ როგორც ეს!–გოგონამ ხელი გასვიანისკენ გაიშვირა.
–თამარ სიტყვებს დაუკვირდი–შეაწყვეტინა ამირანმა.
ეს ოგონასთვის უკანასკნელი მოთმინება აღმოცნდა და ბოლოხმაზე იყვირა თან ცრემლებს ღვრიდა.
–მე! არასდროს გესმის? არასდროს! გავხდები ამ მონსტრის ცოლი! შენ იცი,რომ მე სხვა მიყვარს!
–საკმარისია ეს სულელური სიტყვები და ქცევები. შენ არც კი იცი რა არის სიყვარული ასერომ შეწყვიტე ბავშვივით მოქცევა! ვიღაც გაიცანი და ამას სიყვარული დაარქვი..სულელო გოგო!
–ტყუილია! თავს მოვიკლავ და ამ კრიმინალის ცოლი არ გავხდები!
–თამარ გითხარი საკმარისია მეთქი–იყვირა ამირანმა და გოგონას ლოყაზე გაარტყა.
თამარმა ლოყაზე მოისვა ხელი..ყელში ბურთი ქონდა გაჩხერილი,რომელსაც ვერა და ვერ მორეოდა..
თემურმა მკაცრად შეხედა ამირანს..რანარი მონსტრიც არ უნდა ყოფილიყო მის მომავალ ცოლს მისგარდა ვერავინ შეეხებოდა მამამისიც,რომ ყოფილიყო.
კაცმა ამოიხვნეშა და გასვიანის მზერას თვალი მოარიდა.
–შეხედა რა გამაკეთებინე..–უტხრა ამირანმა.
–ისე ნუ იქცევი თითქოს ამისგამო წუხდე..შენ ამ წამს შენი ქალიშვილი გაყიდე,რომ ძალაუფლება მიგეღო,მაგრამ დარწმუნებული ვარ მას ვერასდროს მიიღებ ამიტომ..გილოცავ ამირან..შენ ისევ ხახამშრალი დარჩები.–უთხრა გოგონამ და ოტახიდან გავიდა.
–თამარ! დაუყვირა ამირანმა,მაგრამ წინ გასვიანი გადაუდგა.

ქორწილის დღე:
ყველაფერი ისე მშვენივრად ყო მორთული,რომ სტუმრები აღტაცებით ათვალიერებდნენ არემარეს...ხალხი შეკრებულიყო საუბრობდნენ და ერთობოდნენ..ყველა დამსახურებული განგსტერი აქეთ იქით მიმოდიოდა. თემურ გასვიანი ამაყად დააბიჯებდა მიწაზე.
–თემურ! მოხვედი?–ამირანი მას მიუახლოვდა.
–ჩემს ქორწილს ხომ ვერ გამოვტოვებდი „მამა“?–ირონიულად უთხრა გასვიანმა.
–მართალია იმედიმაქვს ყველაფერი კარგად ჩაივლის.
–და თქვენი ქალიშვილი სად არის? სწრაფად მოიყვანეთ ბევრი საქმე მაქვს და მოვრჩეთ ეს ამბები.
–არვიცი,იმის მერე არმინახავს რაც აქ მოვედით. შეიძლება სტუმრებს ელაპარაკება..წავალ მოვძებნი.
სტუმრები თემურს უყურებდნენ შემდეგ იცინოდნენ და ერთმანეთს ეჩურჩულებოდნენ.
–რა ხდება? რატომ იცინიან?–გასვიანი დაიძაბა.
–წარმოდგენა არ მაქვს–უთხრა ამირანმა.
–ამირან რა ჯანდაბა ხდება?–გასვიანს ტონი უმკაცრდებოდა.
გასვიანთან მისმა დაცვამ მიირბინა და ყურში რაღაც ჩაჩურჩულა. გასვიანს სახე გაუწითლდა და ერთიანად აენთო.
–ანუ გინდა მითხრა,რომ ეს ხალხი დამცინის?! იმისგამო,რომ ჩემი მომავალი ცოლი ვიღაც კაცთან ერთად ქორწილის დღეს გაიქცა?!–შეუბღვირა დაცვას.–როგორ გაბედა?! როგორ გაბედა ჩემი დამცირება?!
–მოიცადეთ ბატონო თემურ ეს ჭორი იქნება მე მას მოვძებნი..–ერთიაად აკანკალდა ამირანი.
–არა..მას მე მოვძებნი..შენ ხალხი გაართე მე კი ჩემს „ცოლს“ მივხედავ.

ცოტახნის შემდეგ:
–წამოდი,საყვარელო! ამ პარკსაც გავვლით და აეროპორტში ვიქნებით..–თამარმა ხელი ჩაკიდა მის საყვარელს–თავისუფლად ვიცხოვრებთ..როგორც ვოცნებობდით.
–თამარ ჩემო საყვარელო,ეს ყოველთვის მინდოდა,მაგრამ დარწმუნებული ხარ?
–ალეკო..რაზე ლაპარაკობ?
–თამარ ჩემთან ერთად გაქცევა მართლა გინდა? მე არავინ ვარ,არც მანქანები მყავ,არც სახლები..მე უბრალოდ უმნიშვნელო წევრი ვარ მამაშენის ბანდაში..უფროსწორედ უკვე შენი მომავალი ქმრის. ასერომ..
–არასდროს აღარ ილაპარაკო ასე! ის არ არის ჩემი ქმარი და არც იქნება! ის უბრალო მონსტრია!
–ხოდა თუ მონსტრია,ის შურისძიებას მოინდომებს..მე კი არვიცი შევძლებ თუ არა შენს დაცვას მისგან.
–ანუ შენ ჩმთან ერთად გაქცევა გადაიფიქრე? მეგონა გიყვარდი..
კაცმა საყვარელ ქალს მკლავები შემოხვია და გულში ჩაიკრა.
–არა,რათქმაუნდა რა საყვარელო..მე შენ ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ..ჩემი გულიც,რომ მოითხოვო ამოვიღებ და მოგცემ.
–ძალიან მიყვარხარ..–ითხრა თამარმა.
–მეც მიყვარხარ ჩემო პრინცესავ.
–რა მშვენიერია!–ტაშის ხმა გაისმა პარკში და თითქოს ყველაფერი გაშეშდაო.
თამარი და ალეკო მაშინვე მიტრიალდნენ და გასვიანი შერცათ დაცვასთან ერთად..პიჯაკში გამოწყობილი გაემართა მათკენ.
ალეკომ ხელები მაგრად შემოხვია თამარს და ახლოს მიწია თავისთან.
–მაპატიეტ თუ სიმყუდროვე დაგირღვიეთ,მაგრამ ქალბატონ თამარს დაუსრულებელი საქმე აქვს.
–უფლებას არ მოგცემ,რომ მიუახლოვდე.–მტკიცედ უთხრა მამაკაცმა.
–უფლებას? შენ.მე?–გასვიანმა სწორედ ისე გაიღიმა როგორც იმ ღამეს ასე საზარლად,რომ ახსოვდა თამარს.–და როგორ შემაჩერებ?
ალეკომ იარაღი ამოიღო და თემურს დაუმიზნა..თამარი აკანკალდა.
–ალეკო..არგინდა!
ყველა დაცვის წევრმა ამოიღო იარაღი და ოცამდე იარაღი ალეკოს დამიზნებოდა.
–აბა რას იტყვი..სიყვარულისგან სასოწარკვეთილო ბიჭო?!
ალეკოს იარაღი ისევ ეჭირა.
–შენი არ მეშინია!
–ალეკო გთხოვ იარაღი დაუშვი ამით უარესს იზავ.–მუდარით ახედა თამარმა.
–ხო მოუსმინე ჩემს მეუღლეს და იქნებ მტანჯველი სიკვდილით არ მოგკლა კიდეც.
–თუ შენი მოკვლა თამარის გამო მომიწევს არდავფიქრდები ისე მოგკლავ!–ალეკო სროლას აპირებდა როდესაც გასვიანმა თავისი იარაღი ამოიღო და გაისროლა..ალეკოს იარაღს მოარტყა და ხელიდან გააგდებინა.
–ძალიან ნელი ხარ! ახლა კი დავამთავროთ,საქმეებიმაქვს–გასვიანი მათკენ წავიდა და თან ალეკოს უმიზნებდა იარაღს დაცვის წევრებმა ალეკო შეიპყრეს...თამარი გასვიანს წინ გადაუდგა.
–გეხვეწები! არა! არმოკლა გევედრები! ქალი ცრემლებს ღვრიდა და გასვიანს ეხვეწებოდა.
–გაიწიე–წყნარად უთხრა თემურმა.
–არა! ეს ჩემი იდეა იყო,თუ ვინმე დასჯა გინდა ეს მე ვარ,მე მომკალი!–თამარი ცდილობდა მამაცი ყოფილიყო,მაგრამ მთელი სხეულით კანკალებდა.
–ოჰ,არინერვიულო შენ მერე დაგელაპარაკები.-გასვიანმა გოგონა ერთი ხელი მოსმით ჩამოიშორა და ალეკოსკენ დაიძრა.
თუმცა თამარი მაინც არ ისვენებდა კვლავ წინ გადაუდგა მხრებში ჩაებაღაუჭა და თავი მის მკერდში ჩარგო..თან ცრემლებს ღვრიდა..
–გემუდარები..აღარასდროს გავიქცევი,აღაასროს ვნახავ მას თუ დამპირდები,რომ ცოცხალს დატოვებ..
–თამარ!–ალეკო განთავისუფლებას ცდილობდა.
–გემუდარები..ქორწილში დავბრუნდეთ..ძალიან გთხოვ.
თამარი გასვიანს აცრემლებული თვალებით შეჰყურებდა–გასვიანმა ამოიხვნეშა და მცველებს ხელით ანიშნა,რომ ალეკო გაეშვათ.
–გააცილეთ–ხელი აიქნია გასვიანმა..ალეკო კვლავ იბრძოდა,მაგრამ ვერაფერს გახდა.
–ალეკო...მაპატიე ესრა უთხრა თამარმა.
–შენ კი..–გასვიანმა მკლავზე მოუჭირა გოგონას და მისკენ მიწია.თამარს შეშინებული მზერა დაედო.
–აცნობიერებ შენმა გამოხტომამ ჩემი რეპუტაცია როგორ შელახა?!–გასვიანმა უფრო მაგრად მოუჭირა ხელი.
გოგონამ ტკივილისგან ამოიკივლა..–გამიშვი..მტკენ.
–ახლა მომისმინე..შენთვისვე უკეთესი იქნება,რომ დამემორჩილო სხვანაირად ვერ იცხოვრებ ჩემს გვერდით. ტოლერანტობით არ გამოვირჩევ..არმინდა ნახო როგორი ვარ წყობრიდან გამოსული.
თამარი არაფერს ეუბნებოდა მხოლოდტკივილს ითმენდა..
–ამაზე მერე ვისაუბრებთ. ახლა წამოდი.სტუმრები გველოდებიან. შენთვისვე უკეთესი იქნება,რომ სისულელე არ ჩაიდინო. 10 წუთს მოგცემ,რომ გამოფხიზლდე.–გასვიანმა გოგონას ხელი გაუშვა..თამარ თვალები გახელილი ქონდა,მაგრამ მისი სიხარული იმ ალეკოსთან ერთად წავიდა,რომელიც ასე ძლიერ უყვარდა.
–მეზიზღები–დაიჩურჩულა თავისთვის.

ცერემონიამ სწორად და ღირსეულად ჩაიარა.საკურთხეველთან გასვიანმა თამარს აკოცა..შემდეგ კი მილოცვები მიიღეს.

საღამო:
გოგონა კუთხეში ჩუმად იდგა,როდესაც მასთან თემური მივიდა.
–წამოდიშენთვის საქორწილო საჩუქარი მაქვს..ქალბატონო გასვიანო–ბოლო წინადადება ირონიულად უთხრა.
–მადლობა,მაგრამ არმინდა.
–არჩევანი არ გაქვს! ხელი ჩაკიდა და სხვა ოთახში გაიყვანა.
–ეს უფრო წყნარი ოთახია..–თქვა თემურმა.
–აქ რას ვაკეთებთ? უკან დაბრუნება მინდა!
–როგორც უკვე გითხარი შენთვის საჩუქარი მაქვს..ერთეღტი დაცვა შემოვიდა და ყუთი შემოიტანა.
გასვიანმა ყუთი გამოართვა და დაცვა უკან გაუშვა..ეს ყუთი კი თამარს გადასცა...თამარმა ყუთი შიშით გამოართვა და გახსნა..სახე გაეყინა,როდესაც ადამიანის გული დაინახა.
–ე–ეს რა არის? დაშოკილმა უთხრა.
–რა? შენი საჩუქარი არ მოგეწონა?–თავი ნაწყენად მოაჩვენა გასვიანმა.
თამარმა ვეღარ მოითმინა და დაუყვირა.
–გკითხე ეს რა არის მეთქი?!
–გავიგონე როგორ გითხრა ვიღაცამ,რომ შენთვის გულსაც გაიმეტებდა ამიტომ..
–რ–რა?..–თამარს ყუთი ხელიდან გაუვარდა–არა..არა..არა შეუძლებელია...ალეკო..არა.
–რომანტიკოსი ბიჭი ხო? სამწუხაროა,რომ ეს რომანტიკული ფრაზა პირდაპირ მივღე და გული მართლა ამოვგლიჯე.
–რ–როგორ..როგორ შეგეძლო?! შენ მე დამპირდი!–გოგონამ მასთან მიირბინა,რომ დაერტყა–შენ დამპირდი,რომ ცოცხალს დატოვებდი,თუ ცოლად გამოგყვებოდი! მონსტრო!–გასვიანმა ხელი დაუჭირა.
–ნუ აჭარბებ მე შენ არაფერს დაგპირებივარ..ეს შენ გაიგე ასე.
–მონსტრი ხარ..მეზიზღები..ძალიან მეზიზღები.
თემურმა გოგონას ხელი კრა და ძირს დააგდო..თამარი ტიროდა და სახეს იხოკავდა.
–ეს გაფრთხილება იქნება. შემდეგში,როცა ჩემს დამცირებას გადაწყვეტ დღევანდელ დღეს გაიხსენებ.–გასვინი ოთახიდან გავიდა.

წვეულების შემდეგ:
წყვილი გასვიანის მდიდრულ სასახლეში მივიდა,რომელიც თამარს სულ არ შეუმჩნევია თავის ოთახში იყო და საქორწილო კაბას იხდიდა..ცემლები აღარ შერჩა,რომ ეტირა..ყველაფერი სიცარიელემ აავსო.
კარი გაიღო და ოთახში გასვიანი შევიდა..გოგონმ მას გახედა.
–აქ რას აკეთებ? გაეთრიე აქედან!
–ვხედავ შენი ხმა დაგიბრუნდა.ტირილისგან უკვე დაიღალე?
–გითხარი..გაეთრიე მეთქი!–გოგონა მას მიუახლოვდა.
თემურმა ჰალსტუხის და ქამრის შეხსნა დაიწყო..
გოგონა მის საყელოს ეცა და მოქაჩა–აქედან გაეთრიე მონსტრო! მარტო დამტოვე!–თამარი შეეცადა ოთახიდან გაეგდო.
–ხელი გამიშვი.ახლავე.–გასვიანმა მკაცრი ტონით უთხრა.
–აქ რას აკეთებ? შენი ნახვა აღარმინდა!
გასვიანმა ხელები დაუჭირა და კარზე მიახეთა.
–რას აკეთებ?
თემურმა ყელზე აკოცა..
–არა!
–ჩემი ცოლი ხარ და ეს მოგეთხოვება ხომ იცი არა?
–ა–რა ხელი გამიშვი..–თამარი თავის დახსნას ცდილობდა..თავი გამანებე ხელი გამიშვი!.გასვიანმა თავისკენ შეატრიალა და ხელში აიყვანა ისე,რომ გოგონას ფეხები მის წელზე შემოეწყო..შემდეგ კი საწოლზე გადააწვინა..და პიჟამა გადააძრო.გოგონა ცდილობდა თემური უკან გაეწია..გასვიანმა ხელი კრა და საწოლზე დააწვინა.
–არა! არა! არგინდა!
თემური მაინც არ ჩერდებოდა..ზემოდან გადააწვა და მის ტუჩებს ხარბად დაეწაფა,
****** (პ.ს ამის დაწერას რაც აქარის არ ვაპირებ)
ის მოხდა რაც გასვიანს ასე ძალიან სურდა,თამარს კი ამაზე გული ერეოდა..გასვიანი მოშორდა გოგონასდა გვერძე გადაწვა..გოგონა ტიროდა და ცრემლებს იწმენდდა.
თემური წამოდგა და სიგარეტს მოუკიდა.
–მეზიღები! თამარმა დაუყვირა და თავის ბალიშში ჩარგო.
–ხო ეგ უკვე შევამჩნიე.
–ნაბი**რო..ეს როგორ გააკეთე?
–რა გავაკეთე? შენ ჩემი ცოლი ხარ და უნდა ვთქვა,რომ იმედები გამიცრუე,როგორც ჩანს იმ რომანტიკოსს ჩემამდე მიართვი შენი ქალწულობა ეს კი მამაშენის ერთი ბიზნესის მისაკუთრებას ნიშნავს.
გასვიანი საწოლიდან ადგა და კარისკენ წავიდა.
–გაეთრიე აქედან!–გოგონამ ბალიში ესროლა,მაგრამ თემურმა აიცილა–კარგი ცდა იყო.–ესღა უთხრა და ოთახი დატოვა.

დღევანდელი დრო:
თემურ გასვიანი წარსულს იხსენდებდა და საშინლად ნანობდა ასე,რომ მოიქცა..ახლა იმაზე ფიქრი დაიწყო,როგორ აღმოაჩინა თამარმა,რომ მუცლით იმ მონსტრის შვილს ატარებდა ასე ძალიან,რომ ძულდა.

წარსული:
–არა..მე ვერა..არა..ეს უნდა მოვიშორო–ამბობდა გოგონა და პირზე ხელებს იფარებდა,
–არც კი იფიქრო მაგაზე–უკან თემური ედგა.
გოგონა უკან შეტრიალდა.
–რამდენიხანია რაც აქ ხარ?
–საკმარისი,რომ შენი ორსულობის შესახებ მცოდნოდა.
–მნიშვნელობა არაქვს იცი თუ არა! ეს „რაღაცა“ არ დაიბადება!
–შენ ჩვენს „შვილს“ გააჩენ!–მკაცრი ტონი ჰქონდა თემურს.
გოგონამ ბოროტულად გაიღიმა.
–და რო არა? მეტი რაღა შეიძლება გამიკეთო?
–დამიჯერე გირჩევნია არ გამაბრაზო.
–ეს ჩემი გადაწყვეტილებაცაა! მინდა გავაჩენ მინდა არა! მე კიდევ არმინდა შვილი შენნაირი მონსტრისგან!
გასვიანმა გოგონას წელზე ხელები მოხვია და თავისკენ მიიზიდა.
–მომისმინე,არ მანაღვლებს შენ რა გინდა და რა არა! მე ჩემი მემკვიდრე მინდა.
–მერე აიყვანე შენი რომელიმე ძუკნა და გააჩენინე! ვიცი,რომ დიდი არჩევანი გაქვს.
–ასე ეჭვიანობ?–გაიღმა თემურმა და გოგონას კისერში აკოცა.
გოგონამ მოიშორა და მეორე მხარეს დადგა.
–აღარგაბედო და აღარ შემეხო!
–დღეისთვის საკმარისია,საქმეები მაქვს..დარწმუნდი,რომ ჩვენი „შვილი“ კარგადაა.

დღევანდელი დრო:
ჩემო თამარ..ისიც მახსოვს როგორ დაიბადა ლევანი და როგორ გძულდა ის დაბადებიდან 2 წლამდე.
წარსული:
–ქალბატონო გასვიანო გილოცავთ,თქვენ ჯანმრთელი და ძლიერი ვაჟი გეყოლათ! დაიკავებთ?–ექიმს შავთმიანი წითელ ლოყება ბავშვი ეჭირა.
–არა! ეს არსება ახლოსაც არ მომაკაროთ!–უხეშად უთხრა გოგონამ რაზეც გასვიანი უკმაყოფიება გამოიწვია,რომელიც კუთხეშ იდგა.
–მარტო დაგვტოვეთ–მიმართა თემურმა ექიმს,ექიმიც გავიდა პატარა ლევანთან ერთად.
–ეს რაიყო?!–კითხა თემურმა.
–მარტო დამტოვე! შეიძლება ამ ბავშვის გაჩენა მაიძულე,მაგრამ მის შეყვარებას ვერ მაიძულებ.

ერთი წლის შემდეგ:
ძიძა,რომელსაც ხელში ლევანი ეჭირა თამარს მიუახლოვდა.
–ქალბატონო თამარ ამ პატარა ცელქის დაჭერა ხომ არ გნებავთ?
ბავშვი შეწუხებული იყო..თამარმა ბავშვს დახედა..პატარა ლევანმაც შეხედა დედამისს და გაუღიმა.
–დე..და...დედა!–ბავშვმა ხელები თამარისკენ გაიშვირა.
–გაიგონეთ? მან თავსი პირველი სიტყვა წარმოთქვა!–აღფრთოვანებული იყო მომვლელი.
თამარი მოტრიალდა და ლევანის ოთახიდან გაყვანა ბრძანა.

დღევანდელი დრო:
2 წლის განმავლობაში მისი დანახვაც კი არ გინდოდა..საშინლად ცივი იყავი..ახლა კი მივხვდი,რომ ეს ჩემ გამო მოგივიდა..ჩემს გამო გეზიზღებოდა ლევანი..იმისგამო,რომ ის ჩემი ვაჟიც იყო,მონსტრის ვაჟი..აასე მეძახდი ხომ ასეა? მენატრები თამარ ძალიან მენატრები!

წარსული:
თამარი ოთახში იჯდა,როცა კარი გაიღ და ოთახში გამწარებული გასვიანი შემოვარდა...გოგონას მკლავზე მოკიდა ხელი და ფეხზე ააყენა.
–აქ..აქ რას აკეთებ?–დაიბნა გოგონა.
–მეც იგივე მინდა გკითხო! აქ რას აკეთებ,როცა შენი შვილი ძალიან ცუდადაა?
–და მერე რაგინდა,რომ ვქნა?! ექიმი არვარ,ძიძა ხო მასთანაა,თანაც ის შენი ვაჟია და არა ჩემი!
–ძიძა შვებულებაშია,მასთან მთელი დღეებია მე ვარ,უამრავი საქმე დამიგროვდა!
–არმაინტერესებს.რომც მოკვდეს.
გასვიანს სახე აელეწა საშინლად გააბრაზა ამ სიტყვებმა და თამარს შემოარტყა...ეს პირველად მოხდა ორი წლის განმავლობაში..თამარზე ხელი არასდროს აუწევია.
–შენთან საკმარისი დრო ვიყავი ტოლერანტული.მეგონა გადაგივლიდა ჩემზე ბრაზი,მაგრამ არა შენ ისევ ისეთი ხარ!–გასვიანმა გოგონას ხელი მაგრად ჩასჭიდა და ოთახიდან გაათრია.
–რას აკეთებ?! გამიშვი!–თემურმა ის რომელიღაც ოთახში შეიყვანა..ბავშჰვის ოთახში შეიყვანა და ხელი გაუშვა..ბავშჰვი საწოლში იწვა და ხმაურზე ტირილი დაიწყო.ორივე მშობელი მისკენ შებრუნდა.
–„ჩვენი“ ვაჟს ძალიან მაღალი ტემპერატურა აქვს! ექიმმა ნახა და ყველაფერი გააკეთა რც შეეძლო,ის ხვალ დაბრუნდება,რომ კვლავ გასინჯოს. წამლები უკვე დავალევინე ახლა კი შენ გიტოვებ იქამდე სანამ არ დავბრუნდები. გირჩევნია მიხედო,თორემ ძალიან ძალიან გავბრაზდები!
გოგონამ საწოლს დახედა.
–დუმილს თანხმობად ჩავთლი!–თქვა თემურმა და ოთახიდან გავიდა.
ბავშვი სიცხის გამო ბოდავდა და წრიალებდა..თამარი საწოლთან უფრო ახლოს მივიდა და ლევანს დახედა.
–დდდ..დე..და–დაიჩურჩულა პატარა ლევანმა,რომელსაც მაღალი სიცხე ტანჯავდა.
თამარში დედის ინტიქტმა გაიღვიძა,როდესაც მომაკვდავი შვილი ნახა..ხელი მისკენ წაიღო და თავზე ხელი გადაუსვა..საოცარი გრძნობა დაეუფლა..ორი წლის მანძილზე თავის შვილს პირველად შეეხო...თუმცა ბავშვი ტიროდა,რადგან სუსტად იყო და ტკივილს გრძნობდა.
–დედა,მტკივა.
თამარს ცრემლები წასკდა,თავისი ვაჟი ხელში აიტაცა და ჩაეხუტა.
–აქ ვარ პატარა..დედიკო აქარის.–თამარი ტიროდა და შვილს გულში იკრობდა–მაპატიე საყვარელო..ძალიან დიდი ბოდიში..
ძალიან ვწუხვარ ჩემო ანგელოო,ჩემო ბედნიერებავ,მაპატიე დეე,მაპატიე დედი..შენი რა ბრალია,რომ ის მამაშენია..შენ ხომ უდანაშაულო ხარ.

დღევანდელი დღე:
იმ ღამის შემდეგ რაღაც მოხდა,შენ შეიცვალე..ლევანი შენი სიცოცხლის ნათელი წერტილი გახდა..ვერვიტყვი,რომ ურთიერთობა შეიცვალა და ერთმანეთზე ვაბოდებდით,მაგრამ თანაარსებობას ვსწავლობდით..შენ ფეხებზე გეკიდა ჩემი გრძნობები,რომელიც შენს მიმართ გამიჩნდა და დღემდე თან მსდევს.,შენ ჩემი გეშინოდა იმ დღის შემდეგ რაც შენი საყვარელი ადამიანის გული ხელში დაგაჭერინე და შენ შენ პირობასაც ასრულებდი იმის შემდეგ ჩემი მოტყუება აღარ გიცდია.,,შენ უბრაოდ მაიგნორებდი...ისიც მახსოვს ირაკლიზე ფეხმძიმედ,რომ დარჩი..ეს პირველი შემთხვევისგან განსხვავებული იყო. ირაკლიმ ჩვენი ცხოვრება შეცვალა..ჩვენ უფრო ბევრს ვსაუბრობდით,და შენ მე უფრო და უფრო მცვლიდი.

წარსული:
ოთახში თამარი შევიდა,რომელსაც მის საწოლზე მჯდარი თემური დაუხვდა.
–თემურ..ჩემს ოთახშ ასე გვიან რას აკეთებ? საქმეზე ან შენს ძუკნებში არ იყავი?–თემური ალკოჰოლის გამო ცოტა გაბრუებული იყო...და თამარს გაუღიმა.
–ძალიან კარგად მიცნობ.
–მეხერხება შენი შესწავლა.
–ხო მართალიხარ,ლევანი რას შვრება?
–არამგონია აქ ლევანის გამოიყო,როდესაც მასზე ზრუნვა დავიწყე შენ საერთოდ აღარ ნახულობ..ამიტომ რა გინდა პირდაპირ მითხარი.
–რათქმაუნდა შეამჩნევდი..ორგანიზაციას მთელი ჩემი დრო და ენერგია მიაქვს.
–იცი? ბედნიერი ვარ,რომ ლევანისთან დროს ვერ ატარებ..არმინდა,რომ შენ დაგემსგავსოს.
–ხომ იცი,რომ ის ამ ორგანიზაციის ლიდერი იქნება,როცა გაიზრდება?
–იმედიმაქვს ეს არასდროს მოხდება. ახლაკი რას აკეთებ აქ? თანაც გალეშილი.
–მართალიხარ..ჩემ ძუკნებთან ცოტახნის წინ ვიყავი.
–და ამას რატომ მეუბნები? არმადარდებს..–გოგონამ ქვემოთ დაიხედა.
გასვიანი წამოდგა და მისკენ გაემართა.
–და მან ისეთი რამ მითხრა რაც მაწუხებს ლაპარაკს განაგრძობდა გასვიანი
–რაო? იმდენად კარგი არხარო? გული ხომ არ გატკინა საყვარელო?–ირონიულად უთხრა თამარმა.
გასვიანი უკვე თავზე ედგა.
–რას აკეთებ? გაიწიე..
–მან მითხრა,რომ შენი ცოლი ძალიან მახინჯი და სულელია შენს გვერდით ყოფნა რომ არ უნდაო.
–ამას რატომ მეუბნები?
გასვიანი გოგონას ლოყაზე მოეფერა.
–იმიტომ,რომ დავფიქრდი და გავაცნობიერე,რომ ის ცდება..ჩემი ცოლი ყველაზე ლამაზი ქალია ვინცკი ოდესმე მინახავს.
–რას ლაპარაკობ? მთვრალი ხარ და არიცი რეებს ბოდიალობ.
–შეიძლება მართალიხარ და მაინც..–გასვიანი გოგონასკენ დაიხარა და ნაზად შეახო მისი ტუჩები გოგონასას.
თამარს უკვირდა რატომ აძლევდა ამის უფლება მაგრამ მაინც ვერ წყვეტდა..პერანგი გაუხსნა და ნაად შეეხო მის ტუჩებს..იცოდა,რომ ამას ინანებდა,მაგრამ არ ადარდებდა არაფერი ადარდებდა.
****
დღევანდელი დღე:
მეორე დღეს შევთანხმდით,რომ ჩვეულებრივად მოვიქცეოდით ვითომ არაფერი მომხდარიყო,მაგრამ ირაკლიმ საშუალება არ მოგვცა მახსოვს,როგორი ბედნიერი იყავი მისი დაბადებით..ლევანისგან განსხვავებით ის მაშინვე აიყვანე ხელში და პირველი დღიდან მას უვლიდი.მაგრამ თამარ ჩვენ ერთი რამ შეგვეშალა ლევანის უფრო ნაკლებ ყურადღებას ვაქცევდით.

წარსული:
–უფროსო ძამიკო! შეხედე კატა დავიჭირე შენთვის!–პატარა ირაკლიმ ლევანისთან მიირბინა.
–შესანიშნავია საყვარელო,ახლა გაუშვი თორემ კატას რამეს ატკენ!–უთხრა თამარმა და შვილს თავზე ხელი გადაუსვა.
ლვანის სახეზე სიბრაზე გამოესახა.
–არმაინტერესებს ეს არსება და არც შენ მაინტერესებ აამიტომ დამეკარგე აქედან!
ირაკლიმ ტირილი დაიწყო.
–ჩემი უფროი ძმა გავაბრაზე..
–რა მტირალა ხარ! არგახსოვს მამამ რა გვასწავლა? ვინც ტირის ის სუსტია! და იმ სამყაროში სადაც ჩვენ ვცხოვორბთ სუსტი არ უნდა იყო!
–ლევანი! როგორ ელაპარაკები შენს უმცროს ძმას? ან რა სისულელეებს ამბობ? შენ ოთახში ახლავე! დასჯილი ხარ!
–რათქმაუნდა ისევ მე!–ოთახიდან გადიოდა როცა ირაკლის გადაუჩურჩულა.
–ეს ყველაფერი შენგამო ხდება! ერთდღესაც გაზღვევინებ,რომ ჩემი ცხოვრება გაანადგურე სუსტო!
ირაკლიმ ცრემლები მოიწმინდა და ძმას თვალი სევდიაად გააყოლა.
დღევანდელი დღე:
რათქმაუნდა იმ დღეს მე და თამარმა ვიჩხუბეთ ის მეუბნებოდა,რომ ჩვენს შვილებს ბოროტებას ვასწავლიდი და ისეთ მონსტებად ვცდილობდი მექცია,როგორიც მე ვიყავი..მე მათ მხოლო იმას ვასწავლიდი როგორ ყოფილოყვნენ ძლიერები.
ირაკლის სამყარო რომელშიც ვცხოვრობდით არასდროს მოწონდა..ლევანი კი ამით ცოცხლობდა ის ემადებოდა ორგანიზაციის ლიდერობისთვის..ისინი ერთმანეთისგან ისე განსხვავდებოდნენ როგორ თეთრი და შავი..დიდი გავლენა იმანაც იქონია,რომ ლევანის მომავალ მეუღლეს,რომელზეც გარიგებით ქორწინდებოდა ირაკლი შეუყვარდა..შემდეგ ირაკლის ლუკა ეყოლა მერე დემეტრე და ბოლოს პატარა პრინცესა ანანო...ამ დროის განმავლობაში ჩემი შვილები ერთმანეთს უფრო და უფრო შორდებოდნენ...თამარი ცდილობდა მათ შორის ურთიერთობა განემუხტა,მაგრამ ლევანის გული უფრო და უფრო ქვავდებოდა..მე ამ ფაქტს მარტივად ვუყურებდი,რადგან ეს უბრალო ძმების კამატად მიმაჩნდა,და ეს იყო ჩემი ყველაზე დიდი შეცდომა..ირაკლის დანიშვნის შემდეგ ლევანი ახლოსაც არ მიკარებდა..ირაკლის ეს ყველაფერი არ სურდა,მაგრამ მას არჩევანი არ ქონდა..მე ლევანი იმიტომ არ დავნიშნე,რომ ორგანიზაციას თავისი იდეებით უხელმძღვანელებდა და ვიცოდი,რომ მე არ დამემორჩილებოდა,ხოლო როდესაც ირაკლი ჩემს რჩევებსაც აღარ ისმენდა მივხვდი,რომ ორგანიზაცია ბოლომდე უნდა დამეთმო და ირაკლის გადავაბარე. ლევანი იმედგაცრუებული იყო მთელი ცხოვრება ლიდერობისთვის ემზადებოდა..მისმა ძმამ კი ეს წაართვა..ამიტომაც გაუსწორდა ასე საშინლად წლების შემდეგ...ირაკლის სიკვდილი თამარმა ვერ გადაიტანა მთელი დღეები ტიროდა,აღარაფერს ჭამდა და სვავდა,არც არავის ელაპარაკებოდა,არც ეძინა ეს კვირები გრძელდებოდა..შემდეგ კი თვეეებში გადაიზარდა და ჩემი თამარიც ჩამაკვდა ხელებში..ამას ჩემს თავს არასდროს ვაპატიებ..ჩემმა თამარმა ამდენს ვეღარ გაუძლო და თავი მოიკლა..იქ არვიყავი,რომ გდამერჩინა,არვიცოდი,რომ ჩემი ვაჟი და მისი ცოლი საფრთხეში იყვნენ ახლა კი შანსი მაქვს ეს შევცვალო,და ასეც მოვიქცევი..
–ბატონო თემურ კარგად ხართ? იმაზე ჩუმმად ხართ ვიდრე ჩვეულებრივ–კითხა ალეკომ.
–ჰმმმ,უბრალოდ ფიქრებში გადავიკარგე.
–ჰეჰ..ვხედავ..ბოლოსდაბოლოს მნიშვნელოვანი შეხვედრა გელით წინ.
მოულოდნელად ავტომატის ხმა გაისმა და მანქანის ფანჯრები ჩაიმტვრა შავი ჯიპები ორივე მხრიდან მიადგნენ და ისროდნენ..
–რა ჯანდაბა ხდება?! იყვირა თემურმა და დაიხარა.
–თავს გვესხმიან!–დაიყვირა ალეკომ და ძირს დაწვა. მძღოლმა მანქანა ვეღარ დაიმორჩილა და სტოლბას შეეჯახა..ალეკო წამოიწია იარაღი ამოიღ და ავტომატიან კაცს ესროდა.
–ალეკო! სწრაფად აქედან გამიყვანე მალე აქ მოვლენ.
2 მანქანა გაჩერდა და უამრავი კაცი გადმოვიდა..გასვიანის მანქანასთან მიირბინეს..
–ჯანდაბა ალეკო! სწრაფად მეთქი! უნდა დავხოცოთ!
ალეკოს სახეზე ღიმილი გამოესახა.
–მაპატიეთ ბატონო თემურ მაგრამ თქვენი მმართველობა აქ დასრულდა.–ალეკომ იარაღი თემურს დაუმიზნა.
–რა?!
ნიღბიანებმა ალეკოსთან მიირბინეს და უკან დაუდგნენ,
–უფლებას ვერ მოგცემთ დემეტრეს ამოუდგეთ მხარში..თანაც თქვენმა შვილმა ლევანმა მოკითხვა გადმოგცათ!
–ლევანმა? შე მოღალატე ნაბი**რო! ამისთვის გაზღვევინებ!
ალეკომ გაიცინა.
–მკვდრების არ მეშინია..
თემურმა თვალები დახუჭა..როგორც ჩანს ეს ჩემი
დასასრულია..თამარ,ლევან,ირაკლი,ლუკა,დემეტრე და ანანო..მაპატიეთ,რომ ტკივილი მოგაყენეთ..იმედიმაქვს სხვა ცხოვრებაში შევხვდებით..იქნებ იქ მაინც შევძლოთ მშვიდად ცხოვრება..
დემეტრე..შენ შესანიშნავი კაცი დადექი.მე მჯერა,რომ ყველაფერს მოაგვარებ.მინდა,რომ ჩემი შეცდომები არ გაიმეორო და ისე იცხოვრო როგორც გინდა,ე ყოველთვის ვიამაყებ შენით და ლუკათი..მშვიდობით.
იარაღის სროლის ხმამ გააყრუა იქაურობა..ალეკომ თემურს თავში ესროლა..
–მშვიდად განისვენეთ,ბატონო თემურ..ახლა კი სხვა რამ უნდა გავაკეთო...იარაღი აიღ და თავისი თავი მხარში დაჭრა.
–აჰჰჰ ჯანდაბა საშინლად მტკივნეულია..–მობილური აიღო და ვიღაცას დაურეკა–გამარჯობა,ყველაფერი რაც მითხარით შევასრულე.
–ყოჩაღ ალეკო!–მეორე მხრიდან ლევანის კმაყოფილი ხმა და სიცილი მოისმა..შემდეგ კი გათიშა.
–ვნახოთ ამას როგორ გაუმკლავდები დემეტრე..–გაიცნა ლევანმა.



პ.ს ხელები დამატყდა..იმედია მოგეწონათ შეაფასეთ კომენტარებში <3 <3