აიი დაპირებული მეათეე თავიიც
მომენატრეთ მე თქვენ
მათე და ლეაას გულშემატკივრებმა
მათეზე შეყვარებულმა მკითხველმა დაე ისიამოვნოს
იმედია მოგეწონებათ

...........
კურსელებმა შაბათ-კვირის ბაკურიანში გატარება გადაწყვიტეს. თოვლის მოყვარულები აქტიურობდნენ და ბოლოს ლეამაც გადაწყვიტა წასვლა. მიუხედავად იმისა რომ ქუდებით,ხელთატმანებითა და ქურთუკებით შეიარაღებული უნდა წასულიყო ,თოვლი მაინც ძალიან უყვარდა მაშომაც არ მოასვენა და ბოლოს გასამგზავრებლად მოემზადა.
-ლეაკოო მე რომ კაშნე გაჩუქე ის არ დაგრჩეს ... იმას რომ მოიხვევ უკუსკუსესი ხარ
-იქნებ დამხმარებოდი ... ამირიე ყველაფერი საწოლი ხომ საერთოდ
-რა ფიცხი გახდი ქალო რა გჭირს
-აუუ ლეააა მე ვაკოს მანქანით მივდივარ ... რომ ვუთხარი მეც მინდა წამოსვლა-თქო მაშინვე მითხრეს ვაკოს მანქანაშია ადგილიო
-მერე რა .... მშვენიერი მძღოლია ვაკუნა . უთხარი ჩქარა არ იაროს და ეგაა
-როგორ წარმოგიდგენია ახლა შენ გამათი მშვიდად სიარული და საერთოდ ეგ რა შუაში იყო თინი?
-მოსწონხარ ბიჭს ხომ არ გიტაცებს, დიდი ამბავი
-საერთოდ რატომ მითხარით? თვითონ არ უთქვამს,არც გამოუხატავს და რა მობოდეს ტყუპებმა?
-შენ ვერ ხვდებოდე იმას არ ნიშნავს რომ არ გამოხატავს
-იმედია არ მოვწონვარ, არ მინდა დაძაბული ვიყო შენგან განსხვავებით არ შემიძლია იმ ადამიანთან მეგობარივით ყოფნა ვისაც მოვწონვარ
-მათე ჩემ მიმართ ისეთს არაფერს გრძნობდ ადისკომფორტი რომ შემქმნოდა, არც ფიქრობდა ვეჭვობ და ვაკოზე რა გითხრა,რით გაგახარო
-იქნებ შეეშვა მაგ ნამცხვარს?
-მართლა მაშომ გამაოცხო? უუუგემრიელესია
-ხო მისი რეცეპტია და მთლიანად შეჭამე
-მეორეც ხო გამოაცხო ... მიგაქვს?
-არა რად მინდა
-აუუუ რეცეპტი მინდა ... უძალიანმაგრესია
-პატარა ბავშვივით ჭამას როდის გადაეჩვევი? ნერვებს მიშლი შეეშვი ტუჩების ლოკვას
-შენ რაღატომ გიშლი ნერვებს ვერ გავიგე,შენც ერთბაშად კოცნა არ გინდებოდეს
-კოცნაზე გამახსენდა როგორ არის ნიკუშა?
-წაბრძანდა და აღარ ბრუნდება უკან...იყოს იქ სადაც არის და მიხედოს საქმეებს . უსაქმურ კაცს არ სჯობია არაფერი ... პაწაწო ის ვარდისფერი ზედა ჩადე?
-არა , ეგ უნდა ჩავიცვა...კომფორტულია ძალიან
-რომელ საათზე მიდიხართ რვა არის უკვე
-დამირეკავს ვაკო და ჩავალ
-სად შეგვიძლიაა...მოიცა მარტო შენ და ვაკო მიდიხართ?
-სავარაუდოდ არა
-ვერ გაარკვიე მერე? სასტუმრო დაჯავშნილი გაქვთ?
-ლანას აქვს იქ სახლი და მასთან მივდივართ
-ვაუუ სად შეგვიძლია...აუ ისე სახლს სასტუმრო სჯობდა, სახლში შენ მოგიწევს მომზადება აირევა დაირევა.სასტუმროში უფრო მყუდროდ იქნებოდი
-ისეთი არავინ მოდის რომ გაგიჟდეს, იმედია განტვირთას მოვახერხებ ფინალურებამდე
-თუ რამე დამირეკე და ამოვალ ჩემ ბიჭებთან ერთად...
-ორ დღეში რა უნდა მოხდეს
-აბა მე რა ვიცი
-აიი მირეკავს ...ხო ვაკოო
-დილამსვიდობისა ლეაკო, რომელ სართულე ხარ მითხარი და ამოვალ
-დილამშვიდობისა, არაა საჭირო მძიმე ჩანთა არ მაქვს . ჩამოვალ ორ წუთში
-არ მოგერიდოს იცოდე არ მეზარება
-არა ,მართლა ...ჩამოვალ მალე-ჩანთა შეკრა და თინის შეხედა-წავედი
-ჩემი ძუძუები გლოცავენ ხო იცი- ჩაეხუტა და ლოყები დაუკოცნა-მაშენკაა მიდის ჩვენი გოგო
-უკვე მოვიდა? აჰაა ეს წამლები რამე რომ დაგჭირდეს იქვე გექნება - პარკით ხელში შევიდა და ჩანთა გაუხსნა- კარგად გაერთე ხო? მიყვარხარ...- თავზე გადაუსვა ხელი და გაუღიმა - რომ ჩახვალ დამირეკე ხო?
-დაგირეკავ და ნუ ნერვიულობ , კარგად ვიქნები
-არ ვნერვიულობ
-ხო როგორ არა ...
-ცოტას, მაგრამ არაუშავს გადამივლის
-წავედი...
-მოიცა მეც მოვდივარ- თინიმ ქურთუკი მოიცვა, მაშოს აკოცა და პირველი გავიდა სახლიდან. ვაკო მანქანასთან იდგა, გოგონები გადაკოცნა,ლეას ჩანთა საბარგულში ჩადო
-აბა მშვიდობიანი მგზავრობა
-გაგიყვან სახლში არ გვეჩქარება ...
-არ უნდა გაუარო სხვებს?
-სხვები გიგის და ლევანს მიჰყვებიან
-მარტო მიდიხართ? მაშინ გამიყვანე - ჩაიცინა და უკანა კარი გამოაღო. ლეას წინ გაუღო კარი ვაკომ და მასაც სხვა გზა არ ჰქონდა. ბოლოს მარტონი დარჩნენ, ვაკოსთან არაკომფორტულად უბრალოდ ვერ იგრძნობდი თავს ,მაგრამ ლეა ყველა მის სიტყვას აკვირდებოდა და მომენტებში უსიამოვნო შეგრძნებაც ჰქონდა ხოლმე. მობილური წინ ედო ვაკოს და კარგად დაინახა განათებულ ეკრანზე მათეს ფოტო ორივენი ერთად იყვნენ ფოტოზე შესაბამისად ბატონი ურეკავდა.უცებ აიღო ,მაგრამ დანახვა მაინც მოახერხა
-გისმენ ... ხო მერე? გზაში ვართ უკვე ... ახლა ვერ დაგელაპარაკები საჭესტან ვარ ,უსაფრთხოება უპირველეს ყოვლისა- გაიცინა და მობილური წამსვე გათიშა. ლეა ისე იჭერდა თავს თითქოს ყურადღებას არ აქცევდა. გზას უყურებდა და თითებშორის მოქცეულ მობილურს ატრიალებდა. წამით წარმოიდგინა მათეს გაბრაზებული სახე ვაკომ რომ გაუთიშა და ღიმილი ვერ შეიკავა.
-ოპერაციას როდის იკეთებ?
-არ გჭირდებაო... რაღაც მანიპულაციით გავასწორებთო - ჩაიბურდღუნა და წარბები შეკრა
-მეგონა მეგობრობდით შენ და მათე
-ხდება ხოლმე ... არც ბიჭები ვართ მარტივი ამოსაცნობები . დავიჯერო ასე ცუდად გამოიყურება ჩემი ცხვირი?
-არაა , ფაქტობრივად არც გემჩნევა უბრალოდ შემდეგ შეიძლება სუნთქვა გაგიჭირდეს
-სამედიცინოზე შენ ჩააბარე თუ თინიმ რა ექიმივით მითხარი, ახლა უნდა გეთქვა მაინც სიმპათიური ხარო
-სიმპოათიურობას გატეხილი ხრტილი ვერ შეცვლის ან ხარ ან არა ცხვირი არაფერ შუაშია
-რატო ხარ ასეთი სერიოზული კაი რაა ...მგონია რო მოწყენილი ხარ
-არა ,არ ვარ...იცი მისამართი?
-კი ,ვიცი - ლეას არ გასჭირვებია მისი ცვლილების შემჩნევა
-ლანას ადრეც იცნობდი თუ ვცდები
-დიდი ხანია ვიცნობ...ჩემი მეგობრის დაა . იმ სახლში რამდენჯერმე ვარ ნამყოფი
-უი ასეთი ახლობელიც არ მეგონა...იშვიათად გხედავთ ხოლმე ერთად
-ლანა უბრალოდ კურსელია... მისი ძმის მეგობარი ვარ და არა ლანასი
-მგონი ზედმეტი კითხვები დაგისვი .... აქ პარკთან გააჩერე რა , წყალს გავავსებ ძალიან მიყვარს აქაური მჟავე წყალი.იმედია გაყინული არ იქნება
საკმაოზე მეტად ციოდა, მაგრამ წყალი მაინც დალია . ერთ პატარა ბოთლში ჩაასხა კიდეც და მანქანისკენ დაიძრნენ. ის იყო გარეთ გავიდნენ დიდი სიჩქარით მომავალი მანქანა რომ გაჩერა ვაკოს მანქანის გვერდით და იქედან წამსვე გადმოვიდა მათე . ლეა გაკვირვებული უყურებდა მისკენ მიმავალ ბიჭს, თვალებიდან ნაპერწკლებს ისროდა, როგორ ცნობდა ამ მზერას, სისუსტე იგრძნო შეეშინდა კიდეც ვაკომ სვლა რომ განაგრძო
-აქ რა გინდა მათე?
-შენ მერე დაგელაპარაკები და გაჩვენებ როგორ უნდა ტელეფონის გათიშვა- კბილებშორის გამოსცრა. ოდნავ ჰკრა ხელი მკერდზე და მერე ლეას აესვეტა წინ . თავი გვერდით გადახარა და ისე შეხედა-კარგი იყო ტყეში სეირნობა?
-წაღვერში დასვენებას აპირებ?გემრიელი წყალია ... მე და ვაკომ უკვე დავლიეთ,შეგიძლია შენც გასინჯო- ძლივს ამოთქვა ,მაგრამ მაინც ეცადა ძალის მოკრებას.ჟრუანტელი უვლიდა მისი დანახვისას,ცოტაც და თვალებს მინაბავდა
-მე ზედა წყალი მიყვარს...მთაში რომ არის ის უფრო მომწონს
-მათე ცივა და იქნებ გზის გაგრძელება გვადროვო
-წადი შენ, არ გაიყინო ვაკო . მე წამოვიყვან ლეას , გმადლობ შეწუხებისთვის - თავი შეაბრუნა მხოლოდ ბიჭს მზერა გაუსწორა და მერე ლეას მოხვია წელზე ხელი- წამოდი , გავისეირნოთ დიდი ხანია აქ არ ვყოფილვარ
-მე უკვე მივირთვი და მინდა დროულად მივიდე მეგობრებთან, შენ შეგიძლია მარტო წახვიდე იმედია არ გეშინია
-ლია ნაბიჯს თუ გადადგამ მთელ ბრაზს გადმოვანთხევ და იცი როგორც - ყურში ჩასჩურჩულა ,თმა გადაუწია და ლოყაზე აკოცა- უარესად ნუ გამაგიჟებ, შენ ხო ჭკვიანი გოგო ხარ ლია
-მემუქრები?
-როგორ გეკადრება ლია ,ძვირფასო
-მათე დიდხანს აპირებ კიდევ აქ დგომას? იქნებ მიხვდე რომ გაიყინა გოგო
-შენ კიდევ აქ ხარ ვაკო? მეგონა წახვედი, ვერ შეგამჩნიე ...რას მეუბნებოდი?
-გეყოფა
-სწორია , გეყოფა უკვე თორემ შენ ცხვირს უკეთ დაეტყობა ჩემი მუშტი, იქ წადი სადაც შენი ადგილია ,მასთან ვისთანაც უნდა იყო . ორივემ კარგად ვიცით თუ გადამეკეტა მერე რას გავაკეთებ , ვიტყვი და მოვიმოქმედებ
-მუქარაზეც თუ გადახვიდოდი არ მეგონა, რა გჭირს თოიძე ?
-ვაკო გეფიცები ახლა თუ არ წახვალ აქედან პირდაპირ დიმასთან წავალთ მე და შენ ერთად მერე მე გავერთობი , ვგონებ - ყელძე წარღვები გამოებერა, ლეას წელზე მოხვეული მკლავიც დაეჭიმა და გოგოს გაყინული თითები რომ შეეხო უცებ შებრუნდა- ხელთათმანები არ გაქვს შენ? თუ უნდა გაიყინო - წამში მოიქცია მისი თითები ტორში და ტუჩები შეახო ხელის ზურგზე .
მანქანის ხმა არცერთს შეუმჩნევია .მათეს თვალები ჰქონდა დახუჭული ,ლოყა ლეას ხელებზე ედო და ღრმად სუნთქავდა ცივ ჰაერს
-მათე
-ჩშშ ,ორი წუთი და წავიდეთ -ქვემოდან ამოხედა და გაუღიმა-შეგეშინდა ხო? გეგონა ვცემდი
-რატომ უნდა გეცემა ,მიზეზი არ გაქვს ყოველ შემთხვევაში მე არ მიკავშირდება და მეეჭვება თქვენი ამბავი ჩემ თვალწინ გაგერჩია -ჩავარდნილი ჰქონდა ხმა, ისევ ისე საყვარლად აცეცებდა მრგვალ თვალებს.ტუჩები გაფითრებული ჰქონდა . თითები დაიხსნა და ეცადა ძალა მოეკრიბა
-წავედით ...
-ხვდები რომ საშინლად მექცევი? - მანქანაში იჯდა უკვე, გონს მოსული გაბრაზებული უყურებდა საჭესთან მჯდომს
-მოიშორე ეგ ჩანთა და ღვედი გაიკეთე - მხარზე გადაკიდებულ ხელჩანთას თავად ჩაავლო ხელი და უკან გადადო- ზემოთ თოვლია სხვათაშორის
-ნუ ატარებ ჩქარა და არაფერი მოხდება
-ადრე რომ ხედავდი გაგიჟებული ვიყავი ხვდებოდი და ჩუმდებოდი ახლა უარესად რატომ მიწვევ?
-არ გიწვევ...
-რა გინდოდა იმასთან ერთად ტყეში ...ვაფშე კურსელებთან ერთად წამოხვედი განსატვირთად თუ წყვილმა გამოისეირნეთ
-რატომ ყვირი და რას ბოდავ ვერ ვხვდები
-რას ვერ ხვდები გოგო ,გინდა გამაგიჟო ხო? მე რომ მეთქვა წაგიყვან ბაკურიანში-თქო გამომყვებოდი?
-ვაკო ჩემი კურსელია და შენ საერთოდ რა გინდა ჩემ თანაკურსელებთან ...
-სხვა კურსელი არ გყავს ? ლევანს ან გიგის ვერ გაყევი?
-არ ვაპირებ შენთან ამ უაზრო საკითხზე საუბარს, საერთოდ არაა შენი საქმე მე სად ,როდის და ვისთან ერთად წავალ
-მართლა ასე გგონია ?- გაიცინა და მისკენ გაიხედა
-არ მგონია, ასეა !
-კარგი, გეგონოს ...
რამდენიმე წუთი ჩუმად ისხდნენ , უკვე ბაკურიანში იყვნენ. საკმაოდ დიდი თოვლი იყო მართალია გზა გაწმენდილი იყო,მაგრამ მანქანები ნელა მოძრაობდნენ.
-რატომ ვერ ისვენებ ...
-მობილური მგონი ვაკოს მანქანაში დამრჩა... უნდა გავიგო სად არის ლანას სახლი
-ვიცი სადაც არის და ნუ ღელავ იქ მიგიყვან , შენთან ერთად გამოკეტვის სურვილი არ მაქვს ყოველ შემთხვევაში ჯერ-ჯერობით
-და მე რომ არასდროს მომინდეს შენთან ერთად გამოკეტვა რას იზამ
-შენ ბევრი რამ გინდა ,მაგრამ აღიარების გრცხვენია ... სურვილებზე ნუ ვილაპარაკებთ ახლა თორემ მერე წიკვინს დაიწყებ ისევ და თავი მისკდება ისედაც - სიგარეტს მოუკიდა და ფანჯარა ოდნავ ჩამოსწია - გაიარე შენი დედაც რას ეჩხირები შუა გზაში - დაასიგნალა და როგორც კი გზა გათავისუფლდა მაშინვე უმატა სიჩქარეს. ერთ-ერთ ჩიხში შეუხვია და ბოლოში მდგომ სახლთან გააჩერა მანქანა. ლეამ ხელჩანთა აიღო და მაშინვე გადავიდა. ეზოში ერთად რომ შევიდნენ ყველანი გაკვირვებულები უყურებდნენ. იქ უცნობი პირებიც შენიშნა,მაგრამ ყრუადღება არ მიუქცევია,პირდაპირ კრუსელებთან მივიდა
-მათეს თუ იცნობდი რატომ არ ვიცოდით?
-ერთი ქალაქიდან ვართ, სკოლაც ერთი დავასრულეთ და ვიცნობ. ვაკომ ჩემი ჩანთა მოიტანა ალბათ ხო?
-კი , შენს ოთახში დავდე ... წამო შევიდეთ თორე ცივა გარეთ. დავისვენოთ და საღამოს გავიდეთ. ბიჭებმა რაღაცებს მოვიტანთო და ვისადილოთ თორე ყველანი დავიღალეთ
ლანამ ოთახი აჩვენა და თავადაც შეჰყვა.
-მადლობა ლან ... ორ წუთში მეც ჩამოვალ და მოგეხმარებით
-დაისვენე , ჩვენც მივხედავთ რა პრობლემაა
-რამე გინდა მკითხო?
-მე ... არ მინდა ცუდ მიიღო უბრალოდ თუ არ გინდა ნუ მიპასუხებ
-ლანა მითხარი პირდაპირ , რა პრობლემაა
-ვაკო მოგწონს თუ ისე ხარ მასთანაც როგორც სხვა ჩვენ კურსელებთან
-ვაკო კარგი ბიჭია ,მაგრამ მე სხვა მიყვარს . ვაკო კურსელია რომელთანაც უბრალოდ ხშირად ვსაუბრობ და ვურთიერთობ
-მადლობა რომ მითხარი,მაპატიე რომ პირადული გკითხე არ მიყვარს ზოგადად ასეთი დაკითხვები
-ვიცი ლან, არაა ახსნა საჭირო
-დაისვენე...თუ რამე დაგჭირდება მითხარი. მარტო იქნები ოთახში სხვები გადანაწილდნენ და შენთვის მყუდრო ოთახი შემოვინახე, ყველამ ვიცით რო სიწყნარე გიყვარს
-მადლობა დიდი...
-ჩემი საძინებელი შენს წინ და მარჯვნივაა პირველივე ... დანარჩენები გეტყვიან მერე ვინ სად არის-გაუღიმა და წავიდა. ლეამ ქურთუკი მოიშორა, კაშნე და ქუდიც საწოლზე დადო და ძალაგამოცლილი დაეშვა . ტელეფონი არ ჰქონდა , სავარძელზე დარჩა და ვაკო უნდა ენახა რომ დაებრუნებინა მობილური. მოძრაობის ძალა აღარ ჰქონდა, მათესტან გატარებული ყოველი წამი ენერგიას ართმევდა, უბრალოდ მოდუნება და მშვიდად ყოფნა სურდა სხვა არაფერი. ფეხსაცმელიც მოიშორა და საწოლზე კომფორტულად დაწვა. თვალები დახუჭლი ჰქონდა და აზრების დალაგებას ცდილობდა. კარი რომ გაიღო და დაუკაკუნებლად შევიდა ვიღაც მაშინვე გაახილა თვალები და თავი შეაბრუნა მოძრავი ობიექტისკენ რომელიც უკვე საწოლთან იდგა და ზემოდან დაჰყურებდა
-შენი ტელეფონი - მობილური გაუწოდა და საწოლზე ჩამოჯდა - ჩაიწიე
-იქნებ დაგეკაკუნებინა შემოსვლამდე, მობილურს მეც ავიღებდი არ იყო შეწუხება საჭირო ... რას აკეთებ
-ჩაიწიე-თქო გითხარი და არ გაიგონე - გადაბრუნდა ხელი მუცელზე მოხვია ,თვალები დახუჭა და თავი მხარზე დაადო,ცხვირით ყელზე ეხებოდა - ისუნთქე თორემ დაიხრჩობი
-ცუდად ხარ?- თითები შუბლზე დაადო - ჰალუცინაციები გაქვს თუ რას აკეთებ
-ჩუმი უფრო ლამაზი იყავი ... ეშხი მოგემატა და სილამაზე დაკარგე - ისევ ისე თქვა რომ თვალები არ გაუხელია,ლეას თითები ტუჩებთან მიიტანა და ოდნავ შეეხო- გაყინული აღარ ხარ
-მათე !
-ჰოო
-რას აკეთებ ხომ ვერ მეტყვი?
-ვიძინებ - ცხვირი კანზე გაუსვა და გაიღიმა
-სხვა ოთახი თავისუფ...
-არ გაინძრე თორემ იცოდე ყველას გავაგებინებ ერთ ოთახში რომ ვართ, ჩემთვის სულ ერთია ხომ იცი ერთით მეტ გოგოსთან ურთიერთობას დამაბრალებენ თუ ნაკლებს
-ვინ დაიჯერებს რომ შენ და მე
-გინდა ვცადო? -თვალები გაახილა და მზერა გაუსწორა -არა ხომ? ხოდა მოდუნდი და მადროვე დამშვიდება
-აზრზე არ ხარ ხომ? აშკარად ჰალუცინაცია გაქვს...ჩემთან წოლით აპირებ დამშვიდებას?
-თუ არ მოისვენებ შენთან წოლისას ენერგიის დახარჯვასაც დავიწყებ და მერე მართლა დავმშვიდდები ! - უცებ წამოიწია, მკლავებში წვდა და გააჩერა- არ გაგიშვებ და ტყუილად ცდილობ , ხომ შეიძლება უბრალოდ მოისვენო , რა დაშავდებოდა? რამდენიმე წუთი დავრჩებოდი და წავიდოდი ,არა ! შენ მაინც მიწვევ - უფრო და უფრო უახლოვდებოდა მის ტუჩებს,მაგრამ მიმართულება შეიცვალა და ყელზე აკოცა- -ვგჯდები სუნთქვა რომ გეკვრის, გულისცემა გიჩქარდება და მთელი სხეული რომ გეჭიმება
-მალე იმასაც მეტყვი, რომ მე გაგიჟებ და მერე ? მერე რა ეშველება მათე თოიძეს
-და უკვე თუ გავგიჟდი რას გააკეთებ? - ისევ ზემოდან დააცქერდა ,დამრგვალებულ ყავისფერებში უყურებდა და მზერას არ აშორებდა
-უ’საზღვროდ უნდა გაგიჟდე , მშვიდი არც არასდროს ყოფილხარ
-ისე უსაზღვროდ როგორც შენ გიყვარვარ?
-უ’საზღვროდ რომ მიყვარდე თავს მოვიკლავდი
-თავს მოიკლავდი ხომ? დაველოდები - ყბაზე მოუჭირა თითები და ისევ ისე აკოცა. უხეშად,მომთხოვნად და ხელებსაც ისე დააცოცებდა ლეას ფართხალისთვის ყურადღება არ მიუქცევია
-გამიშვი ... მომშორდი მათე - ტირილის ნოტები რომ შეერივნენ ხმაში მაშინვე შეწყვიტა კოცნა და ციებიანივით მოშორდა
-არც ამდენად ვარ ,ლეა -ამღვრეულ დიდრონ თვალებში ჩახედა, მოშორდა და ისე წავიდა თითქოს არც ყოფილა....
.........................
სახლში დიმას მეგობრებიც იყვნენ, რამდენიმე ბიჭი მათ შორის მათეც . ძირითადად გასულები იყვნენ და გოგონები მარტო ატარებდნენ დროს. ლეას ყველასთან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა და დაძაბულობასაც არ გრძნობდა. სასეირნოდ იყვნენ გასულები ლეო და გიოც მათთან ერთად იყვნენ
-თხილამურებით უნდა დავეშვა
-აუუ მეც მინდა... შარშან ვისწავლე,მაგრამ მეშინია მაინც
-მოგეხმარები არ ინერვიულო შენ მაგაზე
-მეც მოგეხმარები თუ რამე...დიდი ხანის წინ ვისწავლე და დიმასაც ვუგებ ხანდახან - ლანამ თქვა და ლეას გადახედა- შენ რას იზამ ლეაკო?
-მე ვერ დავდგები თხილამურებზე არ შემიძლია, შიში მაქ. ქვემოთ დავრჩები და გიყურებთ...თან თინის უნდა ველაპარაკო , ცოტას გავივლი თქვენ გაერთეთ
-კაი ტო რა გეშინია, გასწავლით ჩვენ
-არაა , გამორიცხულია
-აუუუ ის ცხენი რა ლამაზიააა ... დაჯდომა მინდა - ლანამ უცებ დაინახა შავი ცხენი და პატარა ბავშვივით აუბრჭყვიალდა თვალები - წავედი ცოტა ხანით ვიქირავებ...თქვენ დიდველზე იქნებით?
-ხო წავალთ და ამოდი მერე შენც
გიორგი, ლეო და ნინა წავიდნენ . ლეა სკამე ჩამოჯდა და შორიდან უყურებდა ლეას,დაინახა როგორ დაჯდა ცხენზე და სწრაფად გააჭენა. თავი ვერ შეიკავა და ვიდეო გადაუღო მანამ სანამ თვალს მიეფარებოდა შავ ბედაურთან ერთად. თინის მიწერა,მაგრამ ქალბატონმა ბექას სადილს ვუმზადებო და ცოტა ხანში მე თვითონ დაგირეკავო. მაშოს ცოტა ხნის წინ ელაპარაკა და რა უნდა გაეკეთებინა არ იცოდა. ყურსასმენები მოირგო და სიმღერის მოსმენა დაიწყო. გვერდით ვაკო მიუჯდა და ყურსასმენი მოაშორა
-სხვები სად არიან ლეაკო?
-შემეშინდა...საიდან გაჩნდი
-სახლში ვბრუნდებოდი და დაგინახე...აბა სად არიან ჩვენები?
-დიდველზე წავიდნენ... ლანა ცხენით ჯირითობს ტყეში წავიდა ცოტა ხნის წინ .ალბათ მალე დაბრუნდება
-ამ ცხენით ჯირითს ხომ ვერ გადაეჩვია ეს გოგო, რამდენჯერ უნდა ჩამოვარდეს - ჩუმად თქვა და ისე გაიხედა ტყისკენ თითქოს ლანას შემჩნევა უნდოდა.
-ცუდი მხედარი არ ჩანს ... ისე გააქროლა, ძალიან ლამაზი სანახავი იყო
-სულ მასე რომ აქროლებს მაგის ბრალია, ტყეში რაღა უნდოდა აქ ვერ იპოვნა ადგილი? დიდი თოვლია
-მალე დაბრუნდება...თანაც ზემოთ არაა იმხელა თოვლი .ნუ აქედან არ ჩანს-ლეა უყურებდა აღელვებულ ბიჭს და ღიმილს ვერ იკავებდა
-ასე რატომ მიყურებ ლეა?
-უბრალო კურსელებზე ასე არ ღელავენ ვაკო ... იცი ჩვენი გრძნობები ჩვენს აზროვნებას, ფიქრებს, ყველა კანონსა და წესს უგულებელყოფს ,დროულად თუ ვერ მოვუსმენთ გულს არასწორი გზით მოგვიხდება წასვლა შესაძლოა იმდენად შორს აღმოჩნდე ათვლის წერტილიდან რომ უკან დაბრუნება ვეღარასდროს შეძლო
-ასე შეგიყვარდა მათე? - თავიდან გამომეტყველება შეეცვალა, მერე ჩაიცინა და მზერა გაუსწორა ფიქრობდა რომ გოგონასაც დააბნევდა, მაგრამ ლეასთვის მნიშვნელობა არ ჰქონდა სხვის აზრს. მთავარი ვინც იყო ამ ამბავში მან უკვე ყველაფერი იცოდა
-მთავარია დროულად მიხვდე ვინ არ გიყვარს, ვინც გიყვარს მას ისედაც სულ გრძნობ !
-ანუ არავინ მიყვარს, აუცილებლად უნდა მიყვარდეს? პირდაპირ ხომ არ შეგიყვარდება ადამიანი, ჯერ უნდა მოგწონდეს, გაიცნო და შემდეგ შეგიყვარდეს
-შეიძლება იცნობდე, ხვდებოდე, ყოველ დღე ხედავდე გიყვარდეს და ვერ ხვდებოდე . შეიძლება მასთან ერთად იყო რაღაც სტატუსიც მოირგო და არასდროს შეგიყვარდეს.ყველა ადამიანს სხვადასხვანაირად უყვარდება, ზოგი საერთოდ გვერდს ჩაუვლის თავის ნამდვილს სიყვარულს და შემდეგ მთელი ცხოვრება უშედეგოდ ეძებს იდეალურ ადმიანს ,რომელიც ვერასდროს გააბედნირებს...ალბათ მამაცი უნდა იყო რომ აღიარო სიყვარული,თუნდაც აკრძალული
ვაკოც აპირებდა რაღაცის თქმას, მანამდე ყურადღებით უსმენდა და ყველა მისი სიყვა გულზე ხვდებოდა. ჰორიზონტზე მათე გამოჩნდა ,მაგრამ ვაკოს მისი მოსვლაც არ შეუმჩნევია შორს იყურებოდა , მალე გაისმა ცხენის ჭიხვინის ხმა რასაც გოგოს კივილი მოჰყვა , ხალხი ახმაურდა ყველა ტყისკენ იყურებოდა ,მაგრამ ვერაფერს ხედავდნენ
-რაზე ლაპარაკობთ...სად წავიდა- თვალი ძლივს მოჰკრა გაქცეულ ვაკოს და მერე ისევ ლეას გახედა- რა ეტაკა
-რაღაც მოხდა... ლანაა ტყეში ცხენით
-ჯანდაბა ...ამის დედაც . საით გაიქცა - უცებ თქვა და ირგვლივ მიმოიხედა...წამით დაინახა ვაკოს სილუეტი და ისიც უკან გაჰყვა.
გიჟივით გარბოდა თოვლში, ცხენი რომ დაინახა მხედრის გარეშე სულ მთლად გაგიჟდა ისე ეძახდა ლანას მისი ხმა ექოდ ისმოდა მთელს მთაში. დაცემული რომ დაინახა წამსვე მასთან გაჩნა
-ლანა...ლანა თვალები გაახილე .ხმა გამეცი ნუ გამაგიჟებ ,ჯანდაბა ლანა - სახეზე უსვამდა თითებს და ამღვრეული თვალებით უყურებდა თოვლში გაწოლილ გოგოს. თვალები რომ გაახილა და მზერა გაუსწორა უცებ მოაშორა თითები - ნორმალური ხარ გოგო შენ? რამდენჯერ გაგაფრთხილა დიმამ ცხენზე არ დაჯდე და გიჟივით არ არბენინოოო გინდა რომ ისევ აილეწო ხო?
-კარგად ვარ...თოვლში ჩავვარდი უბრალოდ . არ უთხრა იცოდე დიმას!
-რომ ვუთხრა რა ,მაინც დაჯდები როგორც კი შანსი მოგეცემა . კარგად ხარ ? იქნებ რამე მოიტეხე და ვერ გრძნობ ჯერ - თოვლში იჯდა და ისე უყურებდა - ასე უნდა იწვე ახლა?
-აქ როგორ ამოხვედი
-ვერტმფრენით გადმოვუფრინე მთას ...
-შეგეშინდა?
-ნეტა რა გიხარია ...- უცებ წამოვარდა , შარვალი დაიფერთხა და მათეს გახედა-ტყუილად გამოვარდი, არაფერი სჭირს და მე მოვტეხავ რამეს მალე
-აუ ლანა რა ... მაინცადამაინც ცხენების გამო რატო ჭედავ გოგო გამაგებინე . ეს ისე გამოვარდა მეგონა ვაფშე აილეწე - თოვლში ჩაჯდა და გაიცინა- რა სირბილი გცოდნია ვაკუნაა ყოჩაღ შენ ...
-სულ კარგად დარბოდა , განსაკუთრებით მაშინ მეზობლის ძაღლები რომ მოსდევდნენ- ლანა წამოჯდა მათესკენ მიჩოჩდა და ჩუმად ჩაიფხუკუნა
-აუ მართლა? მე რა ვიცი მაშინ არ ვიცნობდი
-ცხვირი ამტკივდა რაღაც...სიცივე მოქმედებს . იჟღურტულეთ თქვენ მე წავედი ..იმედია არ ჩავგორდები აქედან- რომ გახედა გზას ისიც კი გაიფიქრა როგორ ამოვიარე ამხელა გზაო - აქ რა ჯანდაბამ ამომიყვანა
-ჯოხი აიღე და ისე ჩადი არ დაგორდე შე ჩემა
-ნუ ღელავ სიხარულო - თვალი ჩაუკრა მათეს და გზას გაუყვა.
-წამო ჩვენც წავიდეთ... შეძლებ ადგომას?
-არაფერი მიჭირს ნუ ნერიულობ- გაწვდილ ხელს თავისი შეაგება და წამოდგა. ვაკო წინ მიდიოდა და ჩუმად ბურდღუნებდა. მათე და ლანა უკან მიაბიჯებდნენ. მათეს ხელი ჰქონდა ჩაკიდებული და სიარულში ეხმარებოდა. უცებ ორივე წაიქცნენ და თოვლში მოჯდნენ . ლანას სიცილი აუტყდა , პირზე აიფარა თითები და ხმამაღლა კისკისებდა
-თოიძეეე სულ თოვლში ხარ ამოვლებული აუუუ თმაშიც გაქ
-რა ცუდი გოგო ხარ , ეცემოდი და მეც გამიყოლე ხო?
-ორი იდიოტი - ვაკომ უკან მიიხედა,ცოტა ხანს ლანას უყურებდა მერე თვალები გადაატრიალა და გზა განაგრძო. ლეა უკვე ქვემოდან უყურებდა სამივეს, ხმა არ ესმოდა უბრალოდ ხედავდა როგორ იცინოდნენ თოვლში ჩავარდნილი მათე და ლანა. პირველად ხედვდა მათეს ასეთ გულწრფელ სიცილს, ყოველგვარი ირონიისა და ცინიზმის გარეშე. გოგოს თოვლი შეაყარა და მერე თავის დასაცავად კაპიშონი გადმოიფარა. ლანა როგორ არ ეცადა,მაგრამ ისე იყო გახვეული ქურთუკში ვერაფერი დაუშავა. ბოლოს სწრაფად დაეშვნენ ქვემოთ მათემ მიმართულება შეუცვალა ლანას თვითონ გაჩერდა და ვაკოს დაუძახა. ბიჭი რომ შემობრუნდა ინერციით წასული ლანა პირდაპირ შეეჯახა და ორივე თოვლში ჩავარდნენ. ვაკო ქვემოთ იწვა ლანა ზემოდან დაეცა, ჯერ კიოდა, მერე თვალებგაფარტოებული უყურებდა, მათეს სახეს კი მხოლოდ ლეა ამჩნევდა, კმაყოფილი იღიმოდა, ქუდი მოიშორა და ისე დაეშვა ქვემოთ წყვილმა ვერც კი შეამჩნია. ლეა რომ დაინახა წარბები შეკრა, გვერდი აუარა და წავიდა. გოგო უკან გაჰყვა, ინსტიქურად მიაბიჯებდა, ძლივს დაეწია იმხელა ნაბიჯებს ადგამდა თოდუა
-რა გააკეთე წეხან?
-მოძალადეებს გველაპარაკები?
-მათე ბუტია ბავშვივით მოქცევა არ გიხდება ... კარგად იცი რომ არასდროს
-არაფერი ვიცი იმის გარდა ,რომ ისე მხატავ გონებაში როგორც ნამდვილ გარეწარს
-გაბრაზებული ხარ ჩემზე?- წინ გადაეღობა და თავისი მრგვალი თვალები მიანათა
-გამეცალე...უნდა გამოვიცვალო თორემ გავიყინები
-ნწ...მითხარი რომ იცი
-რა ვიცი
-ის რომ სხვა რამის გამო გთხოვდი გაჩერებას და არა იმის გამო რომ ეჭვი მეპარებოდა შენში
-როგორ გამოისყიდი დანაშაულს?
-დანაშაული არ მაქვს მე
-მაკოცე ! -მიუახლოვდა, არ ეხებოდა,მაგრამ ძალიან ახლოს იყო მის ტუჩებთან - მაკოცე და აქ ყოფნის განმავლობაში არ გავბრაზდები
-არ მაინტერესებს გაბრაზდები თუ არა- მის ყუჩებს უყურებდა და ისე ლუღლუღებდა- გაყინული ხარ - დაასკვნა და თითები ლოყაზე შეახო- გაცივდები თუ დროულად არ გამოიცვლი - ისევ ისე უყურებდა და თითებს წვერიან ლოყაზე უსვამდა , ოდნავ წამოზრდილი თმა კანს სასიამოვნოდ უჩხვლეტდდა- ვერ გიტან ასე რომ მმართებ ამიტომ-ჩუმად თქვა და სულ ოდნავ შეეხო გაყინულ ტუჩებს, კოცნა ვინ დააცადა მათემ მაშინვე მოხვია ხელი,დარჩენილი მანძილიც გააქრო და ისე დაეკონა ლეას ბაგეებს როგორც ჩვეოდა, მოწუხებული კოცნიდა ,ყოველ ჯერზე გრძნობდა რომ უფრო ენატრებოდა , უფრო დიდხანს და ბევრჯერ უნდოდა შეხებოდა მის რბილ,ფაფუკ ტუჩებს და უფრო უჭირდა მოშორება
-მიყვარს რომ მიჯერებ - ჩუმად თქვა ისე რომ ჯერ კიდევ არ გაუზრდია სხეულებს შორის მანძილი, ამჯერად ტუჩის კუთხეში აკოცა და შემდეგ მოშორდა- წავედით ,თორემ გაციება მიმწვავდება - დააცემინა და უმისამართოდაც შეიკურთხა. თითები მოხვია მაჯაზე შემდეგ ხელისგულზე ჩაუსრიალა და ასე ხელ ჩაკიდებული წაიყვანა სახლისკენ. ლეა მიაბიჯებდა ინსტიქტურად, მათეს სვლას აყოლილი და თითებზე ჩაჭიდებულ თოიძის ხელს უყურებდა.
სახლში შესვლის შემდეგ ისევ დაშორდნენ, მალევე მიჰყვნენ დანარჩენებიც და ყველაფერი ახმაურდა. დიდხანს არ გამოჩენილა თოიძე ჰორიზონტზე. ლანა და ვაკოც ისეთ დისტანციას იცავდნენ როგორც არასდროს, ისედაც არ გამოირჩეოდნენ სიახლოვით,მაგრამ ახლა აშკარა იყო ყველაფერი.
სამზარეულოში იყო ვახშამს ამზადებდა, მზა საჭმელებიც მოიტანეს.გოგონები უკვე სუფრას აწყობდნენ. ჩაის ამზადებდა , ფინჯნები დააწყო მაგიდაზე და იმ წამს შესულ მათეს გახედა
-წყალს დამალევინებ? - მაგიდასთან ჩამოჯდა და სახეზე ხელები ჩამოისვა. ლეამ ჭიქა წყლით აავსო და წინ დაუდო
-სიცხე გაქვს?- ინსტიქტურად მიადო ხელისგული შუბლზე ,რომ ამოხედა მაშინვე მოაშორა-წამალი მაქვს მოგცემ თუ გინდა
-არ მინდა
-რატომ, არ გიყვარს წამლები? -გაიღიმა და თავისი საქმე განაგრძო
-ოოჰ სად შეგვიძლია, ჩაის რეცეპტი მოგცა სიმპატიურმა მეზობელმა თუ ეჩალიჩები კიდე
-ჯერ-ჯერობით თავად მიმზადებს
-საყვარელი
-ხომ მითხარი არ გაგაბრაზებო
-მე არ გავბრაზდები-თქო ასე გითხარი
-აუტანელო!
-ლეააა მალე იქნება ჩემი ჩაი?- გიორგი შევიდა -აუ ყელი ამტკივდა მემგონი ... უი მარტო არ ყოფილხარ - მათეს გახედა და კარადას მიეყრდნო- ლეაკო
-წუთი-წუთზე იქნება ... ცივდები ?
-აუ არ ვიცი ...მალე ვეღარ ვილაპარაკებ , ასე მემართება სულ
ჩაი რომ გაამზადა გიორგის თავისი ფინჯანი მიაწოდა, დანარჩენები ლანგარზე დააწყო, კარისკენ წავიდა მათემ რომ აართვა და თვითონ განაგრძო გზა
-შენი ამბავი რომ ვიცი აყირავდები და დაიწვავ თავს - ჩუმად უთხრა და წინ გაიჭრა. მაგიდაზე დადო ლანგარი და სკამზე ჩამოჯდა ,ლეას მის გვერდით უწევდა ჯდომა მშვიდად გამოსწია სკამი და კომფორტულად მოთავსდდა. კვირის გეგმებს აწყობდნენ და თან მიირთმევდნენ. ბიჭებმა დალევა დაიწყეს, მათეც სვამდა ,მაგრამ აშკარად ხშირად ახველებდა, აცემინებდა და თვალებიც საგრძნობლად დაუწითლდა. ლეა უკვე საძინებელში იყო ბიჭები ისევ მაგიდასთან ისხდნენ. მშვიდად მიუახლოვდა თოიძეს და მხარზე ხელი დაადო და დაიხარა
-სიცხე გაქვს და იქნებ შეეშვა დალევას, დაწვე და წამალი დალიო
-ჩემზე რომ ნერვიულობ მაჟრიალებს -ჩაიცინა და ქვემოდან ახედა .ლეა უცებ გასწორდა და წარბები შეკრა -ჭკუას ნუ მასწავლი, წადი დაიძინე დაიღალე დღეს
-ჩემზე რომ ნერვიულობ მაჟრჟოლებს - ლეამაც ირონიულად გაუღიმა ზურგი აქცია და წავიდა. სიცილი ვერ შეიკავა თოიძემ უყურებდა მიმავალს და ჩუმად იცინოდა
-ჭირვეული ,სულელი გოგო
-თოიძე მოგვაქცევ ყურადღებას თუ რა ვქნათ
-ვაკო გა**ჯ***
-აუ თქვენ კიდე რა გჭირთ მეგონა დამშვიდდით
-მშვიდად ვარ მე , ცხვირის ამბავიც ვაპატიე მარა თვითონ არ ისვენებს
-ვიღაც ჩემ ნერვებზე დაკვრას და გართობას ცდილობს და ვატყობ შენი ძვლებით დავუკრავ
-ნახეთ როგორ მიყურებს, იმენა მკლვევლის მზერა აქ ზოგჯერ შეგაშინებს კაცს
-ხოდა უნდა გეშინოდეს ზედმეტი არ მოგივიდეს
-ესენი ამ ღამით ერთ ოთახში არიან და იმედია ერთმანეთს არ დახოცავენ
-დიმა შენ როგორც ყოველთვის სანახაობით ერთობი
-მათე ჩხუბის გარეშე იგივეა რაც მზე სხივების გარეშე
-ვაიმე რა შედარება იყო დამბურძგლა-გადაიხარხარა და კიდე ერთი ჭიქა დაცალა. განტვირტვის მაგივრად უფრო მძიმდებოდა, აშკარად არ იყო კარგად,მაგრამ არ იმჩნევდა.
ბოლოს საძნებელში ავიდნენ, საწოლში როგორც კი დავწვა მაშინვე დაეძინა. ვაკო გვიან შევიდა და ოფლში გაწურული რომ დაინახა მაშინვე გარეთ გავიდა ,დიდხანს არ უფიქრია ვისთან უნდა შესულიყო, ლეას საძინებლის კარზე დააკაკუნა ჩაიცინა და სწრაფად შეაჭრა
-ლეაკოო სწრაფად წამოდი რა მათეა ცუდად
-რაა? რა დაემართა - ნახევრად მძინარე წამოდგა და ფეხშიშველი გავარდა დერეფანში-საითაა
-აი აქ ...არ ვიცი რა სჭირს. ბევრი დალია და დავიჯერო ინტოქსიკაციაა?
-სიცხე აქ, იწვის - შეხებაც არ იყო საჭირო ერთი შეხედვაც საკმარისი იყო- გული გამისკდა ცოტა ნორმალურად ვერ მეტყოდი? - არეულ თმაზე ხელი გადაისვა და მერე ოთახიდან გავიდა. ცივი წყლით გაავსო ჯამი და სველი საფენი შუბლზე დაადო. წამლები გადაქექა დამწევიც იპოვა და როგორღაც დაალევინა
-რამდენჯერ დაამთქნარებ კიდე? წადი ჩემ ოთახში დაიძინე ეს კიდე დიდხანს არ გამოფხიზლდება, აქ ვერ მოისვენებ
-მართლა? აქ იქნები შენ? მე ვერ მივხედავ აზრზე არ ვარ რა უნდა ვუყო თორე
-წადი ვაკო ...მივხედავ, ვალს გადავუხდი - ჩაილაპარაკა და სახეზე ჩამოუსვა სველი ტილო -მძინარე მზეთუნახავო იქნებ თვალები გაახილო , ვიცი რომ გამოფხიზლდი - ვაკო როგორც კი გავიდა მაშინვე მკერდზე დაკრა ხელი და გაბრაზებულმა დახედა
-იმ კუდიანის დაქალისგან ნაკლებს არც უნდა ელოდო - ჯერ ცალი თვალი გაახილა მერე მეორეც და ოდნავ წამოიწია
-ხომ გითხარი დალიე წამალი-თქო ახლა მაღალი სიცხე გაქ
-დამიწევს ... დაიკიდე - ხელი მოხვია საწოლის კიდისკენ ჩაიწია და ლეაც გვერდით მიიწვინა - ჩააქრე სანათი ,დავიძინოთ
-მეორე საწოლზე დავიძინებ !
-ავად ვარ და უნდა მიშველო ... - ზურგიდან ეხუტებოდა და ყელში კოცნიდა-შენც სიცხე გაქ ლია?
-იწვი იცი? და კიდე საბანი დამაფარე
-გაიხადე მერე ეს შარვალი...ამაში არ იწვები ? თითები ისე შეაცურა პიჟამას შიგნით ლეამ წამოიკივლა- დაიწყებს ახლა წიკვინს- თვალები აატრიალა და უკან გადაბრუნდა-კაი თვითონ გაიხადე
-არ ვაპირებ...მარტო დავწვები, თუ არადა ვაკოსთან გავალ ჩემი საწოლი დიდია
-მიდი ...შუქის ჩაქრობა არ დაგავიწყდეს თვალები მეწვის ისედაც
-ვაკოსთან დავწვე?
-თუ გინდა სხვასთან წაბრძანდი , შენ ხომ თავისუფალი ქალბატონი ხარ
-აუტანელო ! - ხელი დაარტყა და ბალიშზე დადო თავი - იცი რასაც არ გავაკეთებ და მიშვებს ახლა - ჩუმად ბურტყუნებდა და თვალებს არ ახელდა -დავიწვი - ამოიბუზღუნა და მერე საბნიდან გასწია ფეხები -ნუ მიყურებ
-შარვლის შიგნით თუ არაფერი გაცვია ნუ გაიხდი , ვიგრძNობ ისედაც
-იდიოტი ხარ რა ...ნამდვილი იდიოტი -შარვალი ძლივს მოიშორა ,საბანს არ უშვებდა ხელს მათე იცინოდა და საბანს თავისკენ სწევდა
-ბავშვი ხარ ნამდვილი ... სად მიდიხარ - უცებ წამოიწია და თვალი გააყოლა , ისე უცებ დაწვა მეორე საწოლში ვერც კი შეხედა. ზურგი აქცია, შუქი ჩააქრო და ბალიშს მოხვია ხელები. ვიღაცის სურნელი რომ იგრძნო მიხვდა ვაკოს საწოლში რომ იწვა , უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა ღრმად ამოისუნთქა და საბანი მოიშორა-იცოდე ხელების ფათური რომ დამიწყო და არ დამაძინო მოგკლავ ... კიდე სიცხე გაქ?- თვალებდახუჭულს შუბლზე ხელი დაადო, მერე დაიხარა და ტუჩები შეახო
-ნწ ... ახლა უბრალოდ მცხელა .მეც ხო არ გავიხადო ბალანსისთვის ზედას გავიხდი -თვალები არ გაუხელია ისე თქვა
-არ გინდა იყოს დაირღვეს ბალანსი- ქვემოთ ჩაძვრა, საბანი დაიფარა, მათეს მკერდზე დაადო თავი და თვალები დახუჭა.
-ხანდახან როგორ ჭკვიანდები სულელო გოგო ? - თმაზე ხელი ჩამოუსვა და შუბლზე აკოცა
-გაჩუმდი ასე არ დამეძინება
-ჩუმად ვარ
-შენი გული ყვირის და მალე სმენა დამიზიანდება - მშვიდად უთხრა და ოდნავ გაიღიმა - სიცხის ბრალია ალბათ - დაამატა და სუნთქვაშეკრულ ,დანაშაულზე გამოჭერილ თოიძეს მზერა გაუსწორა
-დავიძინოთ !