ძვირფასო მკითხველებო იმის გამო,რომ განგსტერების სამოთხე არიდება ყოველსღე და უკვე ყოველ კვირაც (ჩვენდა სამწუხაროდ) მინდა შემოგთავაზოთ მოკლე ისტორიები,რომლებიც სწრაფად იკითხება <3 <3 თქვენი აზრი მაინტერესებს ამასთან დაკავშირებით იმედია ისიამოვნებთ <3

შემთხვევით გადაბმულები
31 დეკემბერია და,როგორც ამ პერიოდს სჩვევია საკმაოდ ცივა..ხალხი,რომელიც დღის საათებში მუშაობს სახლში 7 საათზე დაღლილი მიდის და მათი უმეტესობა სახლში თბილ პლედში გახვეული ცხელ ჩაის მიირთმევს და გასართობ გადაცემებს უყურებს..თუმცა ადამიანები,რომლებიც პროფესიად ექიმობას ან დეტექტივობას ირჩევენ იმ ცხელ ჩაის საღამოს 7 საათზე ვერ დალევენ და ვერ დაისვენებენ,რადგან ამ დროს შეიძლება ხელში ადამიანის გული ეჭიროთ..ან საზოგადოებისთვის საშიშ დამნაშავეს აკავებდნენ.
სწორედ ახალი წლის ღამეს ღამის 11 საათზე ახალგაზრდა გოგონა საავადმყოფოდან გამოვიდა..სუსხმა წამში შეაღწია მისი ქურთუკის შიგნით და ინსტიქტურად ხელები გადაიჯვარედინა და სწრაფად გაუყვა სახლისკენ მიმავალ გზას..ამ ცივ და ბნელ ზამთარში ქუჩაში მხოლოდ ლამპიონები უნათებდნენ გზას...იმდენად დაღლილი იყო,რომ მხოლოდ სახლში მისვლაზე მის თბლ საწოლზე და ახალი წლის მოსვლაზე ფიქრობდა...სანამ გოგონა ქუჩაში გზას მიიკვლევდა..საავადმყოფოს მეზობლად პოლიციის განყოფილებაში ერთი მამაკაცი ოთახშ ნერვიულად დადიოდა და ფანჯიდან იყურებოდა,როდესაც მისი ტელეფონი აღმუვლდა და სიწყნარე დაარღვია..მობილურს დახედა და,როდესაც მისი პარტნიორი ამოიკითხა გაუკვირდა,რადგან ის ახლა სპეც დავალებაზე უნდა ყოფილიყო.
–გისმენთ?–კაცმა თავისი ბოხი ხმა გააჟღერა მობილურში,
–ჰეიიი პარტნიორო!!!–საპასუხოდ კი მისი მეგობრის თორნიკეს ყვირილი მიიღო.
ამან ბიჭ აიძულა მობილური ყურიდან მოეშორებინა..
–იდიოტო! ასე ნუ ჩამყვირიხარ,ამაზე რამდენჯერ უნდა ვილაპარაკოთ?..თან დავალებაზე მეგონე..და შენი ნომრით რატომ მირეკავ?!
–ჰეი ჰეი! პარტნიორო ლუკაჩო! ასეთი მკაცრი ნუ ხარ! მომისმინე!!! კრიმინალმა გზა ამიბნია,მოკლედ დამეკარგა! ჩემი იარაღიც კი წაიღო.
–მან..რა?! თორნიკე საერთოდ რა დონის იდიოტი ხარ ხვდები?!!–მობილურშ უყვირა ლუკამ.
–იმიტომ დაგირეკე,რომ დახმარება მჭირდება! ამ ბარიგის საქმე არცისე ადვილი გამოდგა.
–კარგი! ხო! უბრალოდ მითხარი როგორ გამოიყურება და ბოლოს სად ნახე.
–ბოლოს მონროს ქუჩის კუთხეში დავინახე! გამხდარია და უცნაური ფერის თმა აქვს..ვარდისფერი!–ამაზე ერთი ჩაიცინა ბიჭმა მობილურში–ხო და კიდევ ყავისფერი ქურთუკი აცვია.
–ვარდისფერი? რა ჯანდაბაა?! ნუ კარგი. მივალ! შენ ოფისში მიდი.
რამდენიმე წუთის შემდეგ:
დაუნდობლად თოვდა,ყველაფერი თეთრი იყო..გოგონა,რომელსაც მეგობრის რჩევით თმა ვარდისფრად შეეღება...ყურსასმენები ეკეთა და მუსიკას ბოლო ხმაზე აეწია,სადაც love me like you do–ს უსმენდა...ქურთუკის ჯიბეებშ ხელები ჩაეწყო და მშვიდად მიღიღინებდა სახლისკენ...გოგონას წარმოდგენაც არ ქონდა,რომ უკან დეტექტივი მიყვებოდა,რომელიც თავის პარტნიორს კრიმინალის პოვნას ახარებდა...ერთი ბორკილი თვითონ დაიმაგრა,რომ კრიმინალის დაჭერის დროს არ გაქცეოდა..“კრიმინალი“ ყურადღებასაც არ აქცევდა..მასაც რა უნდოდა..ადამიანს თავს დაესხა და უკნიდან დაიჭირა.
–ახლა ჩემი ხარ! შეიძლება თორნიკეს გაექეცი,მაგრამ მე ვერ გამექცევი!..–ბიჭმა აშკარად კაცზე დიდი მკერდი იგრძნო,სადაც ხელები ელაგა..თუმცა დრო არ ქონდა მაშინვე შემოხვია დარჩენილი ბორკილი და მისი სხეული მასთან ამ ჯაჭვით დააკავშირა.
–რა ჯანდა?!?–გოგონამ ლაპარაკი დაიწყო,მაგრამ ბორკილის დანახვის დროს გაოცებისგან პირი დააღო.
დეტექტივი ცოტა გაკვირვებული ჩანდა ბარიგა,რომ გოგო დაუხვდა,მაგრა რა მნიშვნელობა ქონდა?!
–ოჰ,არა რამე ცუდი ჩავიდინე?!..მე ჩემს ყველა ტაქსის მძღოლს გადავუხადე ფული და,არც არავინ მომიკლავს,ქვითრებსაც დროულად ვიხდი გეფიცებით..არც არაფერი მომიპარავს მართლა..თუ უკანა ქჩს ტკბილეულობის მაღაზიას არ ჩავთვლით ერთი კანფეტი ავიღე,მეგონდა უფასო იყო..ნუთუ ამისგამო მოხდა ეს?! ძალიან მეშინია.
ლუკა გოგონას თავისმართლებას გაკვირვებული უსმენდა.

–თუ იმისგამო,რომ იქითა ქუჩაზე მწვანეზე გადავედი გზაზე..ორიწლის წინ?–გოგონა უკე პანიკაშ იყო.
–ქალბატონო..–ჩუმად მიმართა ლუკამ.
–გთხოვთ ოფიცერო! მაპატიეთ,რომ მწვანეზე გადავედი უბრალოდ სახლში მინდოდა სწრაფად მისვლა..ეს შაბათს ღამე მოხდა და მე საშინლად მეძინებოდა..მხოლოდ ილი მსურდა! მთელი დღე ვმუშაობდი საავადმყოფოში და მე არმქონია იფჰცაუწფფცფლწუიებლუიებცუცჰ;ქუჰუდცადცბუეფჰწეოუჰქუჰდოეჰ;ოიჰფოიფდჰჰსწეყფუბეფლაუწფიწუგფიწუეფუწიეჰფწეიფჰწელიუფუჰბწიუფ..ბლა,ვბლა,ბლა,ბლა,ბლა!!–ქალი 10 წუთის განმავლობაში ლაპარაკობდა და ლაპარაკობდა,ბოლოს ოფიცერს ნერვებმა უმტყუნა და ქალი ოდნავ შეანჯღრია.
–ქალბატონო!
–რა?!?!?!?! რა უზრდელი ოფიცერი ბრძანდებით! ნუ მაწყვეტინებთ,როდესაც ვსაუბრობ!!!–ქალმა ისევ გააგრელა ლაპარაკი.
–მაპატიეთ,მაგრამ რაღაც შეცდომაა.
–ჰა? რა შეცდომა?
–ჩემი ბრალია..კრიმინალს ვეძებდი და თქვენც ვარდისფრად გაქვთ თმა..მოკლედ ვწუხვარ.
–ეჰჰ? ანუ თავისუფალი ვარ?!
–დიახ,მაპატიეთ!
–ნაჰ..არაფერი.
–მართლა?
–დიახ უბრალოდ ს გახსენით..–გოგონამ ბორკილიანი ხელი აიქნია.
–უკაცრავად?
–მე გითხარით,რომ გახსენით ეს ბორკილი და დავივიწყებ იმ ფაქტს,რომ ჩემს მკერდს შეეხეთ და საერთოდ ყველაფერს,უბრალოდ სახლში გამიშვით მეძინება!!!
–ოჰ,ხო ახლავე! –დეტექტივვს გასაღები უანა ჯიბეში ქონდა,ამიტომაც მისი ბორკილიანი ხელი უკანა ჯიბისკენ წაიღო..ანალოგიურად გოგონას ხელიც იმ მიმართულებით წავიდა და შემთხვევით დეტექტივის საჯდმოს შეეხო.
–ვაი! მაპატიეთ!! ეს თქვენი ბრალია და არა ჩემი!!–გოგონა ერთიანად გადაწითლდა..დეტექტივიც შეწითლდა ოდნავ.
–მ–მაპატიეთ,დამავწყდა,რომ ჩემზე იყავით გადაბმული.
–ნუ,..იპოვეთ გასაღები? სახლში მართლა ძალიან მინდა.
–ერთი წამით!–ბიჭი კვლავ იქექებოდა ჯიბეში...მაგრამ ვერაფერი გააწყო..გასაღები სადღაც გაქრა.
–აჰ..რაღაც უნდა გითხრათ.
–დ–დიახ?
–მე,მე..მე გასაღები არმაქვს....
–რააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააა?!?!?!?!?!?!?!?!
–მ–მოიცადეთ ერთი წამით გთხოვთ!–ლუკამ თორნიკეს დაურეკა,მაგრამ ტორნიკემ არ უპასუხა.
–აღარმინდა მოცდა!!! მე მინდა,რომ მივიდე ამ ჩემ დედა ნა**რებ სახლში!!!–იღრიალა გოგონამ.
–ვიცი,ვიცი მეგობარს ვურეკავ და გასაღებს მოიტანს!გთხოვთ დამშვიდდით.–ლუკა რეკვას არ წყვეტდა.
თორნიკემ,როგორც იქნა შეამჩნია როგორ ურეკავდა მობილური..ამ დროს ანაკომის სუპს ჭამდა ზედიზედ მესამეს.
მობილური აიღო და პირგამოტენილმა უპასუხა–ჰეიი პარტნიორო.
–არავითარი „ჰეიი პარტნიორო“–გააჯავრა ლუკამ–რატომ არ მპასუხობდი?!
–მაპატიე,მაპატიე! რამე გჭირდება?
–ხო,ღმერთმა დასწყევლოს! ჩემი მაგიდიდან ბორკილების გასაღები აიღე და მომიტანე..მისამართს გამოგიგავნი.
–ჰეი ჰეი პარტნიორო ეს რატომ უნდა გავაკეთო?! ახლა სამუშაო საათები არარის არ ვმუშაობ.
–„არ ვმუშაობში“ რას გულისხმობ?
–უკვე სახლში ვარ!
–შენ რაა?!?!?!,მაგრამ კრიმინალზე რას იტყვი?! ის შენი დასაჭერი იყო.
თორნიკე ჭამას აგრძელებდა.
–დამავიწყდა,რომ მეთქვა..–კვლა პირგამოტენილი ლაპარაკობდა–ის კრიმინალი დავიჭირეთ და ახლა საკანშია,მერე ყველა შევთანხმდით,რომ სახლებში წავსულიყავით ბოლოსდაბოლოს ახალი წელი მოდის! ხომ ასეა პარტნიორო?!
–ღმერთო ჩემო!!! უბრალოდ დაივიწყე ხვალ მოგივლი!
–მოიცა მოიცა! გასაღები რათგინდა ჩვენ ხომ უკვე დავიჭირეთ დამნაშავე.
ლუკას მოთმინებამ იფეთქა და მობილურში ჩაყვირა.
–იმიტომ,რომ!!! საკუთარი თავი შემთხვევით უცნობ და უდანაშაულო გოგონას გადავაბი იმისთვის რომ!!–ბიჭი სიტყვებს ხაზს უსვამდა–შენი დასაჭერი კრიმინალი მეგონა!!!–თორნიკე ხმას არიღებდა–თორნიკე? მისმენ?
უცბად მობილურიდან ისეთი გაგუდული სიცილი მოესმა,იფიქრებდით მთელი დედამიწა თორნიკეს გარშემო ტრიალებსო ბიჭი ვერ ჩერდებოდა და სიცილისგან ტიროდა.
–ჰეი პარტნიორო!!!–ბიჭის მოგუდული სიცილყვირილიანი ხმა ჩაესმოდა ლუკას–საუკეთესო ხარ!!!
ლუკამ წარბები აზიდა და მობილური ყურიდან მოიშორა.
–მოიცა შენ გოგონა ახსენე?!
–ხო..რაიყო?
–სექსუალურია?–თორნიკემ ისეთი ხმით კითხა,ლუკას ცხვირწინ დაუდგა მეგობრის მოსალოდნელი სიფათი და ისიც აყვა.
–კი..ძალიან–ცალი თვალით აათვალიერა გოგონა.
–გავიგე..უზრდელო ნაგავო!!! მის გვერდით ვდგავარ!–მობილურში ჩაუყვირა ქალმა.
–ისააა..უკაცრავად..აბა ლუკა შენ იცი..ახალ წელს გილოცავ!!!–უთხრა თორნიკემ და მობილური გაუთიშა.
–ჰეი!!! თორნიკე მოიცადე!–თუმცა გვიანი იყო.
–მე მივდივარ..–გოგონამ ხმამაღლა დაიწყო საუბარი–სერიოზულად?! შენ რა ბრმა ხარ?! იცოდი,რომ კრიმინალი კაცი იყო მე კიდევ გოგო ვარ! აი შენ კი ნამდვილი იდიოტი ხარ!–დაუყვირა გოგონამ.
–ვიცი,ვიცი..ბოდიში ხომ მოგიხადე! ახლა დაწყნარდი. ოფისში მივალთ ნახევარი საათის სავალზეა და ყველაფერს მოვ...–მოულოდნელად ბიჭი ძირს დაეცა..გოგონამ მთელი ძალით მიიწევდა სახლის გზაე და თან ლუკასაც ქაჩავდა.ლუკას ისევ მიათრევდა.
–მოიცადე! რას აკეთებ? ოფისი მეორე მხარეს არის!
ბიჭი ცდილობდა ფეხზე დამდგარიყო,მაგრამ გოგონა არ აცლიდა ისევდაისევ წინ მთელი ძალით მიდიოდა.
–ვიცი!!!
–რა?!
გოგონა უცბად შეჩერდა და ზემოდან დახედა ლუკას.
–60 საათი ვმუშაობდი!!! სამი დღეა სახლში არ ვყოფილვარ. ნორმალურად არ მიძინია,არ მიჭამია და შხაპიც არ მიმიღია! და ერთადერთი რაც ახლა მინდა არის სახლში მისვლა დასვენება და ახალ წელთან შეხვედრა. კიდევ გაქვს რამე პრობლემა!!!–ბოლო წინადადება გოგონამ დაიყვირა.
–ა–არა.–ლუკა მართლა გაკვირვებული იყო კიდევ რო ქონდა ამ გოგოს ნერვები.
–ძალიან კარგი!–გოგონამ კვლავ განაგრძო გზა და ლუკა კვლავ გაიშხლართა ასფალტზე.

ცოტახნის შემდეგ გოგონას სახლში ლუკამ თრევით მიაღწია..გოგონამ კარი გააღო შიგნით შევიდა და ამოისუნთქა.
–ვაიიი...როგორც იქნა სახლიიი!
–ისა..–ლუკამ ლაპარაკი წამოიწყო–ბოდიში,რომ გაწუხებ,მაგრამ მე–მე მართლა–ლუკა წინადადებას ვერ ასრულებდა.
–შენ რა?!
–მე–მე უბრალოდ საპირფარეშო მჭირდება.
–ღმერთმანი!
სხვა რა გზა ქონდათ ხო არ ჩაიფსავდა..საპირფარეშოში დაღლილი და გაწითლებული სახეებით შევიდნენ..
–მისმინე უკან მივტრიალდები და იმედიმაქვს,რომ ცალი ხელით შეგიძლია...
–კარგი!–შეაწყვეტინა უკამ–უბრალოდ აღარ გააგრძელო..მიტრიალდი და თავს გავართმევ რამენაირად.
–იცოდე ჩემს ხელს თუ შენს..
–უბრალოდ გეყოფა!–ლუკას მთელი სახე წითელი ქონდა.

სამი წუთის შემდეგ.
ლუკა საპირფარეშოდან საშინლად გაწითლებული გამოვიდა.
–ეს..ყველაზე სამარცხვინო რამ იყო რაც შეიძლებოდა მომხდარიყო ჩემს ცხოვრებაში.–თქვა გოგონამ.
–ჩ–ჩემთვისაც.
ორივენი დივანზე ისხდნენ და წაშლილი სახეებით ლაპარაკობდნენ,ოღონდ ორივეს მზერა კედელზე იყო მიშტერებული.
–უარესი არ მომხდარა?
–არა.
–მისმინე სასწრაფოდ მჭირდება შხაპის მიღება სამი დღეა არ მიბანავია და საავადმყოფოს საწოლზე მძინავს წამლების სუნად ვყარვარ..და სულ არ მახარებს ის ფაქტი,რომ ახლა ეს ვთქვი.
ლუკამ თავში ხელი იტაცა–ო ღმერთო.
–კარგი. უბრალოდ არ გამოიხედო კარგი? და არც შემობრუნდე.
ლუკას არაფერი უთქვამს,მიტრიალდა და ცალი ხელი ჰაერში ეჭირა ისევე როგორც გოგონას.
ლუკამ თვალი გაახილა და მიმოიხედა.
–ამდენი შამპუნები და რაღაცეები რა საჭიროა?!
–მიყვარს კარგ სუნიანი რაღაცეები.
ლუკა ოთახს ათვალიერებდა სანამ გოგონა საპს იღებდა..თუმცა სარკე შეეჩეხა და შიშველი გოგონას ანარეკლიც გამოჩნდა.
ლუკა დადუმდა და გაშტერდა.
–კარგად ხარ ლუკა?–გოგონა მიტრიალებული იყო და ვერ ხედავდა სარკის ანარეკლს.
–ხო ხო უბრალოდ..ვაკვირდებოდი რა ლამაზი სააბაზანო აქვს მეთქი.–ბოროტულად გაიღმა ბიჭმა.
–ჰო..მადლობა.და მოხარული ვარ,რომ გარყვნილი არ ხარ და ჩემსკენ არ იხედები,ძალიან კეთილი ხარ..თან პოლიციელი,რომ ხარ უფრო გენდობი.
–ჰო,მადლობა შექებისთვის. ვარდისფერთმიანო. მორჩი?
–ხო,გამოვალ არ შემოიხედო.
ლუკა გაღიმებული უყურებდა სარკეში სანამ იცმევდა.
–შეგიძლია მოიხედო...რაღაც უნდა ვჭამოთ..წამოდი.
ბიჭი გაყვა/
–იცი არ მიკითხავს რა გქვია.
–ჰო მართლაც..ანასტასია და შენ?
–შენთვის ლუკა.
ანასტასია ხახვს ჭრიდა თუმცა ვერ ახერხებდა ნორმალურად..რას მოახერხებდა კაცზე იყო გადაბმული,რომელიც ხახვისგამო ტიროდა.
–კარგი მოდი ესე ვქნატ..მე ხახვს დავიჭერ..შენ დაჭერი.–უთხრა ლუკამ.
ანასტასია სწრაფად ჭრიდა,როდესაც ლუკას შემთხვევით თითი გაუჭრა.
–ჯანდაბა..–ბიჭმა ხელი ჰაერში აიქნია.
–ოჰ არა! მაპატიე! ძალიან ვწუხვარ!–გოგონამ მისი ხელი დაიჭირა–ხელი ამიცურდა მაპატიე.
ანასტასიამ თვალებში შეხედა ლუკას და მართლაც პატიებას სთხოვდა..როდესაც ლუკამ ლოყებზე ხელი მოუჭირა მისკენ დაიხარა და აკოცა..კოცნა ანასტასიამაც დაუბრუნა..ლუკა შეჩერდა უკან დაიხია და მას შეხედა...გოგონა ერთიანად გაწითლდა.
–ეს რა ჯანდაბა იყო?!–ხელი აიქნია გოგონამ.
–მაპატიე,ვარდისერთმიანო,ტუჩები ამიცურდა!
–ჰა! ჰა! ძალიან სასაცილოა!–სარკაზმულად უთხრა გოგონამ–უბრალოდ ეს აღარ გაიმეორო!
–ოჰ და რატომ? როგორც მივხვდი შენც მაკოცე.
–მოკეტე!
–ვიცი,რომ მოგეწონა–ტუჩის კუთხე ჩატეხა ლუკამ.
–ღმერთო ჩემო! ოდესმე მოკეტავ?
ბევრი იცინეს და ივახშმეს შემდეგ კი დივანზე მოთავსდნენ და ტელევიზორს ჩაუჯდნენ.
–ეი..ტასია..აქ სულ მარტო ხარ?
–ხო..რატომ მეკითხები?–
–არც შეყვარებული,არც მშობლები,არც ოოჯახის წევრი?
გოგონა უეცრად დასევდიანდა–არა შეყვარებული არ მყავს,დედა მაშნ გარდამეცვალა,როცა 5 წლის ვიყავი..სანამ დედა დამეღუპებოდა მამაჩემმა მიგვატოვა და იმისმერე არ გამოჩენილა..თან დედისერთა ვარ..ასე,რომ მარტ დავრჩი–ტასომ ცრემლები შეიმშრალა.
–ბოდიში,რომ გკითხე–ლუკა მართლა შეწუდა მის ისტორიაზე.
–არაფერია.ხო მართლა შენზე რას მეტყვი?
–მე ძმა მყავს,ერთად ვცხოვრობთ,მამაჩემის ოფიცერი იყო,მაგრამ ის და დედა 10 წლის წინ ავარიაში მოყვნენ..ამისგამო მინდოდა მისი საქმ გამეგრძელებინა და პოლიციელობა გადავწყვიტე.
–სამწუხარო ამბავია.
–მოდი ჩემთან!–ლუკამ ხელები გაშალა და ტასო გულში ჩაიკრა.
ტასო მის მკლავებში თავ განსაკუთრებულად გრძნობდა..თითქოს ქვეყანაზე აღარაფერი არსებობდა..იცოდა,რომ ეს მკლავები მას ნებისმიერი ტკივილისგან დაიცავდნენ.

ლუკა კი მისი სხეულის სითბოს გრძნობდა,მისი თმის სურნელს და მოსწონდა ასეთი დაბნეული გოგონას ჩახუტება..მასთან თავს უჩვეულოდ გრძნობდა.

ერთმნეთს მოცილდნენ.
–ხო და არც შეყვარებული მყავს–სიცილით დაამატა ლუკამ.–ჯერჯერობით.
–ვაუუუ?! მართლა? ისევ ხუმობ არა?
–რაზე უნდა ვხუმრობდე?
–არვიცი უბრალოდ შენნაირს შეყვარებული რატომ არ გყავს.
–ასე რატომ ფიქრობ?
–კარგი რა შენ ხო პოპულარული ხარ გოგონებში..მართალია ცუდი კოცნა იცი,მაგრამ..
ლუკას გაეცინა–ანუ ჩემზე ამას ფიქრობ?
გოგონამ საათს შეხედა თორმეტს ათი წუთი აკლდა.
–შეხედა სადაცაა ახალი წელი მოვა–გოგონა დივნიდან წამოფრინდა– უნდა დავიძინო!
ლუკამ ბორკილი მოქაჩა და ტასო ზემოდან დაეცა..
–ანუ ფიქრობ,რომ ცუდი პარტნიორი ვარ?
–დიახაც..
ლუკა მის ყურთან მიიწია.
–ნება მომეცი,დაგიმტკიცო,რომ ცდები.
ლუკა დაიხარა და ტასოს მთელი გრძნობით აკოცა..შემდეგ ყელზე გადავიდა.
–ა–არა.რას აკეთებ?
მაისური გადააძრო და ცალი ხელით ხელში აიტაცა კედელს მიაკრო და ბორკილებიანი ხელით მისი ხელი დაიჭირა..ტასომ ეხები შემოხვია და პერანგის გახსნა დაუწყო..ლუკამ საძინებელ ოთახში შეიყვანა და საწოლზე გადააწვინა..

პ.ს აქ აღარაა საჭირო..
საწოლზე გადაწვნენ.
–ახალწელს გილოცავ ტასია.–ლუკამ აკოცა და ჩაიხუტა..
–ახალწელს გილოცავ ლუკაჩო.