დილით დუდუმ წაიყვანა სკოლაში როგორც ყოველთვის , იქიდან კი ნინისთან წავიდა, რომ ენაის დღე კატოსთვის ჩვეულებრივად დაიწყო და აღარც გახსენებია ის ზარი ღამით ძილი რომ დაუფრთხო. ხა.
-ნინ სად ხარ ? რატომ არ ხარ სკოლაში?
-სახლში , არ მქონდა წამოსვლის თავი და დავრჩი
-ცუდად ხარ?
-ხოო რავი , ვერ ვარ კარგად.
-ოხ ნინი ნინი, სკოლიდან ამოვალ .
-კაი
-გკოცნი
ნინის ცუდად ყოფნას თავისი მიზეზი ჰყავსო , გაიფიქრა კატომ და ბოლო გაკვეთილზე შევიდა.სკოლიდან კი ნინისთან წავიდა.
-რა გჭირს ერთი ისეთი შენ რომ სკოლა გააცდინე?
- აუუ არ შემეძლო რააა
-რას გიგავს გოგო თვალები იტირე?
-მე ? არა ? ალბათ დიდ ხანს მეძინა და . აარიდა თვალები , მაგრამ არ გამოუვიდა კატოს რას გამოაპარებდა.
-კარგი დაჯექი ეხლა და მითხარი რა ხდება , თავის დაძვრენას არც ეცადო იცოდე არ დაგანებებ თავს სანამ არ მომიყვები.
-კაი რაა
-ნინი მეთქი
-კარგი ხოოო , ხო იცი ეს გულახდილი საუბრები ჩემი სტილი არ არის , მკითხე და გიპასუხებ
-კარგი ვინ არის?
-ნიკა
-ვინ ნიკა?
-ნიკა
-ვინაა ნიკა ? რომელი ნიკა
-ნიკა დანელია, ჩვენი
-ჰა?ნიკა ? დანელია ნიკაა?
-ჰო
-ვაიმე დედა
-რა იყო , მიდი ხო მიდი გამლანძღე მეჩხუბე . მითხარი რო დებილი ვარ და რა სიყვარულობანა ამიტყდა , თან ვინ მიყვარს ნიკა დანელია და თან როგორ მიყვარს ? ყურებამდე ვარ შეყვარებული . მაგას თავი დაანებე ასე იდიოტივით უნდა მიყვარდეს , ზედაც არ შემომხედავს ხო ვიცი სასაცილოდ არ ეყოფა რო გაიგოს .
- და რა გჭირს დასაცინი რა არის მანდ სასაცილო.
-მე და ნიკა გოგო ერთად წარმოგვიდგინე აბა ? მე და ნიკა დანელია, შეგიძლია საერთოდ წარმოდგენა? აი ხო ხედავ ვერც კი წარმოიდგენ.
იცოდე დუდუს რომ რამე უთხრა .....
-ხო იცი არაფერს ვიტყვი , მაგრამ მეორე საკითხია საერთოდ არ გამძნელებია შენი და ნიკას ერთად წარმოდგენა პირიქით .
-ნუ მეღადავები რა
-არ გეღადავები მართლა გეუბნები , მაგის გამო ხარ ცუდად ?
-ხო
-ხო და სულ გაგიჟებულხარ . რა იცი იქნებ იმასაც უყვარხარ
-კაი რა ხო მივხვდებოდი
- იქნებ ვერც ხვდები იმიტომ რომ არ ეტყობა? მოკლედ ყველაზე სულელური მიზეზია ცუდად ყოფნის.
-ვიცი . შენი ტელეფონი რეკავს მგონი.
-სადაა ? აუ არც ამომიღია ჩანთიდან. მოიცა .
ისევ ის უცხო ნომერი რეკავდა ღამით რომ გააღვიძა ,ა რც ახლა იღებდა ხმას, მაგრამ მისი სუნთქვა უფრო კარგად ისმოდა ვიდრე ღამით.
-ღამითაც მირეკავდა და ხმას არ იღებდა ან მე არ მესმოდა , ვერ გავიგე ვინაა
-დაიკიდე ალბათ შეეშალათ. წამო ვჭამოთ სკოლიდან მოხვედი არ გშია? კიიი მაგრად გაქვს რამე?
-აუ ამაღამ ჩემთან დარჩი რაა, ჩემები ისევ თურქეთში არიან მარტო ვარ .
-აი ეგ ფისოს თვალები რო მიყვარს თორე
-ჩემი და ხარ რააა ,
-რა გეშველება შე ცალმხრივად შეყვარებულო
-კატო!
-კაი ხო ვიხუმრე ჩუმად ვარ , აუ რა გემრიელიააააა.
-ჩემი გაკეთებული რა იქნება აბა
ნინის და კატოს საღამო ჩვეულებრივად დაიწყო როგორც სხვა დროს როცა ერთად იყვნენ , ბევრი ილაპარაკეს , ცოტა იმეცადინეს და ბოლოს ჩაეძინათ.
ბიჭებთან უფრო დაძაბულობა იყო , ბაბუცა მათთან შესახვედრად თავის ბიჭებთან ერთად წყნეთში ავიდა.
-რა იყო სიძე მოგენატრე?
-საქმე გვაქვს სერიოზული.
-ეხლა არ მითხრა რო კატოს ხელი უნდა მთხოვო
- დღეს არა ბაბუც მარა მაგისი დროც მოვა
- ჩემ უტვინო დას არ უყვარდე და . რა ხდება აბა რა უნდა იმ სი***********
-გეტყობა შენც აარაფერი იცი
-რა უნა ვიცოდე
-გაქრა და გონიათ რო ჩვენ დავბრიდეთ.
-დიდი სიამოვნებით მარა როგორც ჩანს დამასწრეს
ბევრი ილაპარაკეს და შეთანხმდნენ რომ უნდა მოეძებნათ , ბაბუცას არაფერი აინტერესებდა იმის გარდა რომ შუბლი გაეხვრიტა როსტოვსკისთვის. დუდუსგან განსხვავებით მისი გონება უფრო ცივად აზროვნებდა და არც გული ჰქონდა მაინცდამაინც ადამიანური. ვინც მას კარგად იცნობდა ზუტად იცოდა რომ არ აპატიბედა ასე მარტივად კატოს მოტაცებას და იმ ავადმყოფურ გეგმებს რაც მის დასთან დაკავშირებით ჰქონდა. გვიან ღამით დაიშალნენ ბიჭები .
დრო რომ მკურნალია დ ა თავის ადგილს უჩენს ყველაფერს ხომ გაგიგონიათ არა ? ხოდა ზუსტად ესე მოხდა ამ შემთხვევაშიც.
ადრე რომ გეთქვათ მათთვის რომ ასე ერთად დასხდებით და გაერთიანდებითო სასაცილოდ არ ეყოფოდათ.
ერთ სახლში კი არა ერთ ქალაქში ვერ ჩერდებოდნენ ერთად . ერთი ჰაერის სუნთქვაც კი უჭირდათ, მიზეზი არ ჰქონდათ მაგრამ ფაქტი იყო ერთმანეთს ვერ იტანდნენ.
ახლა კი ერთად აწყობდნენ გეგმებს და თქვენ წარმოიდგინეთ სიძე-ცოლისზმასაც კი ეძახიან ერთმანეთს.
-კატო ერთი საათია გირეკავ
- ვანაში ვიყავი
-ერთი საათი?
-კიდევაც მალე გამოვედი
- ვინერვიულე
-რა განერვიულებს ხომ იცი რო სახლში ვარ არა?
-ხო მარა რავიცი მე ტოოო მაშინაც სახლში მეგონე
-ხო შევთანხმდით რო იმ ამბაზე აღარ ვიფიქრებდით.
-რას შვრებოდი დღეს? რო ვერ გნახეე
-დილას შენ არ წამიყვანე სკოლაში?
-ეგ დილით იყო , მთელი დღე რო ვერ გნახე მომენატრე
-და რატო ვერ მნახე მერე , ეხლა რო წუწუნებ გენახე და არ მოგენატრებოდი.
-ჯერ ერთი მე სულ მენატრები რომ გნახულობ მაშინაც , მეორეც სააქმე მქონდა უნდა მომეგვარებინა უეჭველი და მესამე ბევრს რო ლაპარაკობ შენ არ მოგენატრე>?
-როგორ არა .
-ვითომ?
-ხო შენ გგონია ჩემზე მეტად გიყვარვარ და გენატრები? არაფერიც
ეხლა აქ რომ იყო მაგრად ჩაგეხუტებოდი
-მაგრად ?
-ხო ძალიან მაგრად და არ გაგიშვებდი.
-აივნის კარს რატომ არასდროს კეტავ ? დუდუს ხმა ახლა უკვე ტელეფონიდან კი არა ოთახში , აივნის კარიდან ესმოდა.
-გაგიჟდი? აქ რას აკეთებ , როგორ ამოხვედი სულელო რო არ ჩავარდი
-აბა ჩაგეხუტებოდიო?
-მოდი აქ რა გიჟი ხარ
- იცოდე ამაღამ აქედან არსად წავალ დილით გავიპარები
-კარგი ხოო , დილით ისე გახვალ რომ არავინ გაიგოს თორე მომკლავენ
-გპირდები .
- ლამაზი ოთახი გაქვს , აქ უნდა დავიძინო?
- აუ დუდუუუუ , ხანდახან მართლა მაგიჟებ მოდი აქ
-ჰა რას მიპირებ
-ნუ ნერვიულობ ძალას არ ვიხმარ
-გენდო ვითომ?
-რო გაჩუმდე და მაკოცო არ გინდა?
- როგორ არა ,
ის ღამე ერთად ეძინათ მშვიდად და წყნარად ერთმანეთზე მიხუტებულებს, დუდუს ისიც ყოფნიდა რომ მძინარეს უყურებდა, კატოს კი მისი სუნთქვა რომ ემსოდა უფრო დაცულად გრძნობდა თავს. დილით თვალები რომ გაახილა დუდუ აღარ დახვდა , მაგრამ სამაგიეროდ ტელეფონში დახვდა ისევ ის უცხო ნომერი. ამჯერად თვითონ გადაურეკა მაგრამ გამორთული იყო და ისევ გვერდზე გადადო , მოგვიანებით დავურეკავო იფიქრა.
მშვიდი ერთი კვირა გავიდა მას შემდეგ რაც ბიჭებმა როსტოვსკის ძებნა დაიწყეს მაგრამ მის კვალსაც ვერ მიაგნეს. თითქოს მიწამ ჩაყლაპაო, ის რომ ვერც მკვდარს პოულობდნენ იმას ნიშნავდა რომ ცოცხალი იყო , თორემ მიცვალებულს ადვილად მიაგნებდნენ .
რამდენიმე დღიანი პაუზის შემდეგ კატოს ტელეფონში ის უცხო ნომერი ისევ გამოჩნდა და ამჯერად დააფიქრა კიდეც კატო , ეს დამთხვევას ნამდვილად აღარ გავდა , მაგრამ ბიჭებისთვის თქმას მაინც არ აპირებდა , ხედავდა როგორ იყვნენ ჩართულები საქმეში, როგორ ცდილობდნენ მშვიდი ცხოვრებისთვის აეწყოთ ფეხი და აღარ უნდოდა რაღაც უმნიშვნელო ზარებით ისევ ალიაქოთი გამოეწვია. მითუმეტეს რომ დუდუსთან მისი ურთიერთობა ზუსტად რომ იდეალური იყო და არ უნდოდა რამეს ეს იდილია დაერღვია.
ნინიც შეეჩვია თავი ახალ გრძნობასთან ერთად ცხოვრებას და ხასიათიც თითქოს გამოუკეთდა. არც ბიჭებთან ერთად ყოფნას ერიდებოდა და მითუმეტეს არაფერს იმჩნევდა, მხოლოდ კატო ხვდებოდა რომ მისი სიმშვიდე მოჩვენებითი იყო და სინამდვილეში ნინი შიგნიდან დუღდა.
ნიკა დანელია კი ისე ადევნებდა თვალყურს ვერც იგებდა ნინი. სულ მის გვერდით იყო , ცდილობდა შორიდან მაგრამ მაინც დამტკბარიყო , ისედაც გამოუსწორებელი რომანტიკოსი ახლა მთლად გადაეშვა თავის სიყვარულში და ბიჭების ხუმრობებსა უკვე ყურადღებასაც არ აქეცვდა.
და მაინც რა არის ადამიანი არა ? ყველაფერთან შეჩვევა შეუძლია, ყველაფერს ითავისებს , ცდილობს ყველაფერი მოირგოს, ყველა სიტუაცია , ყველა ადამიანი სათავისოდ მოატრიალოს და გაითავისოს.
ბაბუცა და პაპასკირიც კი დაზავდნენ , კატოს შეუვალობა მათთვის საკმარისი აღმოჩნდა რომ ურთიერთობა ასე თუ ისე დაელაგებინათ . დალაგდნენ და კიდევ უფრო მეტიც , ახლა უკვე გაერთიანებული ძალებით ცდილობდნენ დათო როსტომაშვილის პოვნას რომელიც ისე ახლო იყო მათთან ვერც კი წარმოედგინათ.