ველური შროშანები თავი მეორე
ცხოვრება ჩვეულ რიტმში ჩადგა კოსტა სათოფეზე არ მეკარებოდა მწყინდ და თან მიხაროდა ერთად საბა მეპრანჭებოდა და ცდილობდა სასეირნდ დავეპატიჟე მაგრამ ამაოდ საბა კარგი ბიჭი იყო მაგრამ არ მინდოდა მისთვის ფუჭი იმედები მიმეცა. სკოლში მივიოდი უკვე საკმაოდ ციოდა დეკემბერი ფესვებს ღრმად იდგავდა და ძვალსა და რბილში აღწევდა მეც რაც შეიძლებოდა თბილად ჩავიცვი და სკოლაში წავედი.
-ვის გავახსენდით,-ამოილაპარაკა რატიმ და მარიამიდან ყურადღება ჩემზე გადმოიტანა
-რაგინდა რატო მომეშვი,-წელიწადში ერთხელ მემართებოდა, ისეთ ხასიათზე ვდგებოდი დანა პირს არ მიხსნიდა სწორედ ამ დღეს გადამეყარა რატი
-მშვენივრად იცი შენ რაც მინდა მე,-წიაღიღინდა და ამათვალიერა,-ეს ტანსაცმელი არ გიხდება რომ იცოდე შენ რეალურ სახეს ფარავს
-რას გულისხმობ?
-შენ ისეთი პროფესიის ქალი ხარ დაფარული სამოსით თავს ვერ წარმოაჩენ,-სხეულში გამცრა,-აი როგორ გამოდის ტვილდიანი შენი ბინიდა,-ფოტო ყველას დასანახად ასწია მაღლა,- ესეც ამილახვარი ეს კიდე ჩემი ფავორიტია შენი და ლადო კენჭაძის კოცნა,-ძალიან გავბრაზდი ის მე მითვალთვალებდა ფოტებს მიღებდა ცილს მწამებდა რა უფლებით
-რატი მემეშვი
-მე კი მოგეშვები მაგრამ უკვე ხალხი ჭორაობს შენზე ხო იცი საუკეთესო მემეტება შენთვის
-ჰო ვიცი,-ჩანთა ისევ ავიღე და კლასიდან გავედი იცით რა მეწყინა? ტვილდიანი იქვე იდგა და ერთი წამითაც არ შეეწინააღმდეგა ადამიანი რომელიც რამდენიმე ღამის წინ სიყვარულს მეიცებოდა ახლა ხესავით იდგა და უსმენდა როგორ მასწორებდა მიწასთან მისი საუკეთესო ძმაკაცი.
მტკიოდა ძალიან მტკიოდა იმ წამს მივხვდი რომ სამყაროში არავინ არ დამრჩა რომ კოსტაც სამუდამოდ დავკარგე და სული შემეხუთა ამ ტკივილისგან. მიჩვეული ვიყავი არავინ რომ არ გამაჩნდა მაგრამ იმ ერთადერთსაც თუ დავკარგადვდი არ მეგონა სახლში წავედი მობილური გავთიშე კარი ჩავკეტე და მუსიკას ბოლო ხმაზე ავუწიე Emeli Sandé - Read All About Itს ვუსმენდი საოცარი იყო როგორ გუნებაზეც არ უნდა მომესმინა მის შესაფერისადს მესმოდა. არ ვიცი როდემდევიწექი ასე რამდენი ხანი მეძინა სახლში გამაყურებელი მელოდია ისმოდა მე კი გაღვიძებულიც ვერ ვდგებოდი უბრალოდ მინდოდა ეს ყველაფერი სამუდამოდ გაგრძელებულიყო.

უკვე 25 დეკემბერი იდგა სახლს ვალაგებდი ვემზადებოდი და მე თვითონაც არ ვიცი რისთვის უკვე დიდიხანია არც სანტაკლაუსის მჯერა და არც საჩუქრებს ვიღებ არავისგან ეს რომ გავიაზრე ყველაფერს თავი ვამებე და ჩანთას დავავლე ხელი მერე კი სახლი სწრაფი ტემპით დავტოვე საოცრება იყო ზამთრის ქალაქი თოვდა ყველას ციოდა მაგრამ ყველა ბედნიერი იყო. საციგურაოდ წავედი მერე კინოში რაღაც ახალი ფილმის პრემიერა იყო
-ლისია,-საბას ხმა რომ ვიცანი ვინანე სახლში რატომ არ დავრჩი მეთქი
-საბა როგორ ხარ,-გავუღიმე და გადავკოცნე
-ძალიან მომენატრე ლის
-ჰო დიდიხანი არ გინახია ერთმანეთი,-გვერდით ძალიან ლამაზი წითური გოგო ამოუდგა
-ეს სალია ჩემი და
-საისიამოვნოა სალი,-გოგონას გავუღიმე ისიც ისეთივე იყო როგორიც საბა სუფთა
-დაჯდები ჩვენთან ერთად ? სალის დაქალი უნდა მოსულიყო მაგრამ არ მოოვიდა
-კარგი სიამოვნებით,-ღრმად ამოვისუნტქე და წავედი მათთან ერთად ვაღიარებ კარგი დღე გამოვიდა საბამ მერე მარტო აღარ გამიშვა და სალის სახლში მიყვანის შემდეგ მეც წამიყვანა სახლში
-ლისი რაგჭირს მე გვიან გავიგე რატიზე
-არაუშავს უკვე შევეჩვიე საბა
-რას შეეჩვიე?
-მარტოობას
-ლისია არ გინდა გთხოვ
-მადლობა სასიამოვნო საღამოსთვის საბა
-შენ არ იმსახურებ იმას რომ მარტო იყო ლისია
-არც შენ იმსახურებ რომ დაიტანჯო საბა,-მანქანიდან რომ გადმმოვედი სისუსტე ვიგრძენი ფეხებში და მაშინვე ლადოს დავურეკე
-ჩემი საწყალი გოგო,-ლადო ძლიერად მიკრავდა გულში და თმაზე მეფერებოდა
-ძალიან მიყვარხარ ლადო,-დიდიხანია ეს სიტყვა არ მითქვას და მესიამოვნა კიდევაც მისი თქმა
საახალწლო არდადეგებზე მე და ლადო კახეთში წავედით მის აგარაკზე და არდადეგების ბოლომდე ვაპირებით დარჩენას მაგრამ ერთ დღეს მეზობელმა კარი შემომიღო და იქვე აიტუზა
-რამოხდა მედიკო დეიდა მოდი დაჯექი ყავას გავაკეთებ ახლავე,-ვუთხარი და ლადოს მოწოდებული თეფში კარადაში შევინახე
-არა შვილო უბრალოდ ვიცი მარტო რო ხართ და იქნებ ჩემთან წამოსულიყავით ნამცხვარს ვაცხობ საღამოსთვის ჩემი შვილებიც ჩამოვიდნენ და გაერთობით ცოტას მე და ლადომ ერთმანეთს გადავხედეთ და კაი თქო ვუთხარით
-ენას ძვალი ჩემ ჯიბრზე არააქ,-გადავულაპარაკე ლადოს იმ შვალედში რაც საშობო სიმღერაში გვქონდა გაქცევა მინდოდა მაგრამ მერიდებოდა ამ ქალს ეგონა რომ გაგვახალისებდა მე კი დავსველდი და უკვე ძილი მომეირა თანაც მისი შვილები ძალიან მაღიზიანებდნენ
მე და ლადო სახლში გვიან დავბრუნდით და მაშინვე დასაძინებლად წავედი დილით უკვე სიკვდილს ვნატრობდი ლადო წინ და უკან დარბოდა და ცდილობდა ჩემთვის სიცხე დაეგდო მაგრამ ამაოდ 40გრადუსი მქონდა სხეულის ტემპერატურა ერთი წამი სიცხისგან ვიწვოდი მეორე წუთს ისე მციოდა ყველაფერი ზედ მეხურა და ვერ ვთბებოდი.
-მორჩა ლისია ვრეკავ კოსტასთან
-არ გაბედო ლადო თორე ჩემი სახელი არ ახსენო
-ლისია გადაირიე? აქედან უახლოესი საავადმყოფო შორსაა საწვავი არ მეყოფა ესეც არ იყოს გარეთ ვერ გაგიყვან კოკისპირულად წვიმს აქ კი იმდენი ექიმი არაა სავაადმყოფოში რომ მე გამომყვეს და იქაურობა დატოვოს კოსტა სანდროს ჩამოიყვანს და ყველაფერი კარგად იქნება
-არ მინდა კოსტასგენ დავალებული რომ ვიყო გაიგე ეს ერთხელ და სამუდამოდ.
.....
-გისმენ ლადო,-საწოლზე ვეგდე ლადოს ზარის ხმა რომ გაისმა
-კოსტა ჩამოდი რა მალე გთხოვ ასე მგონია ახლა გადაიწვება სიცხეს ვერ ვუგდებ
-ლადო დაწყნარდი სად ხარ მითხარი ახლავე მოვალ
-კახეთში ჩემ სახლში მისამართს მოგწერ სანდრო ჩამოიყვანე გთხოვ მალე მოდი კოსტა
-ლადო მიხედე მალე მოვალ,-მემგონი ცალცალი ფეხსაცმელი ჩავიცვი საწოლიდან რომ წამოვხტი იმის მერე გონს მანქანაში მოვედი სანდრო მთხოვდა სიჩქარისთვის დამეკლო
-სანდრო თუ გეშინია გავაჩერებ და უკან გადადი,-ვუთხარი და სიჩქარე ოდნავ დავაგდე
-შენ იცი რომ მე არ მეშინია უბრალოს ამას შეუძლია შეგვაყოვნოს რა დროს პოლიციის აკიდებაა ახლა ასე უფრო მალე მივალთ,-რა ადვილი სათქმელია როცა ლისია სიცხისგან გათანგული მეგულებოდა მართალია ლადო მასთან იყო და იმ ბიჭს თვალდახუჭული ვენდობოდი ლიასას საკითხში მსგავს სიტუაციებში იბნეოდა და არადეკვატუტი იყო
სანამ კახეთში ჩავედი მეგონა დედამიწის მეორე ბოლოში მოვხვდი დრო ისე გაიწელა ლამის სული დავლიე გზაში
-მადლობა ღმერთს,-მოგვეგება ლადო და სასწრაფოდ აგვიძღვა ლისასთან
-ძალიან მეშინია სანდრო რამდენიმე საათია ბოდავს რაღაც გაურკვეველ ბგერებს გამოსცემს და ცოტახნის წინ კრუნჩხვა ჰქონდა
-არ ინერვიულოთ წამლებს გავუკეთებ,-სანდრომ ჩანთა გახსნა და შპრიცები და წამლები ამოალაგა,-ალერგიული ხომ არ არის?-იკითხა დაეჭვებით
-ღმერთო არ ვიცი,-დაიბნა ლადო
-კი სანდრო ალერგიულია ოღონდ არ ვიცი ზუსტად რაზე აქვს
-ამაგას არააქვს მნიშვნელობა კოსტა მადლობა გადით ახლა და დერეფანში დამიცადეთ.
მე და ლადო ბოლთას ვცემდით ლამის კედლებზე გავედი ლადო ისეთ დღეში იყო მივხვდი არ სძინებია და მხარზე ხელი მოვუთათუნე მაგრამ ის ჩამეხუტა და ცრემლებით დამისველა მხარი
-რამე რომ დაემართოს ვერ გადავიტან კოსტა მეტი არავინ მყავს გესმის ერთადერთია ვისაც ესმის ჩემი
-ლადო შემომხედე,-მისი სახე ხელებში მოვიქციე და ჩაშავებულ თვალებში ჩავაშტერდი,-კარგად იქნება გესმის კარგად იქნება გაიმეორე
-კარგად იქნება ჩემი გოგო ახლა ადგება და ჩამეხუტება,-განავრცო ჩემი ნათქვამო და იქვე ჩაიკეცა.



-ბჭებო მაპატიეთ მაგრამ მეტხანს ვერ დავრჩები სალომეს შეიძლება წუთიწუთზე მშობიარობა დაეწყოს იქ უნდა ვიყო არ მიწყინოთ კარგი
-რა თქმა უნდა სანდრო დიდი მადლობა სადაცაა შვილი გეყოლება შენკი ამხელა გზაზე წამოხვედი ჩვენგამო
-კაი ლადო რა სათქმელია ლისია საკუთარი დასავით მიყვარს ხო იცი,-ხელი მოუსვა მხარზე ლაოდს
-შენ წაიყვან?-ვკითე ისეთი ტონით ლადოს ძალიანაც რომ სდოლოდა უარს ვერ მეტყოდა
-რა თქმა უნდა ოღონდ შენი მანქანით მე საწვავი არ მაქვს
-მაგიდაზეა გასაღბი,-დავუყვავე ლადოს და სანდროს გავყევი რომ ესწავლებია როდის და რაფორმით მიმეცა წამლები
-კოსტა ახლა სიცხემ საგრძნობლად დაუწია თუ ისევ აუწევს ცივ აბაზანაში ჩასვი და მაშინვე დამირეკე და წამოვალ გასაგებია
-კი სანდრო კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა დაგირეკავ რომ გავიგო პატარა ვაჟკაცის ამბები
-გაიხარე კოსტა ღმერთმაც ქნას ჯანმრთელი შვილი მეყოლოს
-ნუ გეშინია სანდრო ყველაფერი კარგად იქნება.
-მშვიდობიანი მგზავრობა და მალე გინახულებ,-ვუთხარი ბიჭებს და მანქანის კარი დავხურე
-ლადო თუ გინდა დღეს დაისვენე და მერე წამოდი ან დარჩი თბილისში მე ჩამოვიყვან ლისიას
-კაი კოსტა გაგაგებინებ რას გავაკეთებ თუ რამე შეიცვალა მაშინვე დამირეკე საწვავი იმდენია უახლოეს ბენზინგასამართამდე უნდა გეყოს წესით მაგრამ თავს ვერ დავდებ

სახლში ავბრუნდი და მძინარე ლისიას დავაცქერდი სიცხე მართლაც საგრძნობლად დავარდნოდა 37,5 ჰქონდა
-ლადო წყალი მინდა ,-ტუჩები ააწკლაპუნა ჩემმა დედოფალმა
-მოდი დაგეხმარო,-წყალი დავალევინე და ისევ უღონოდ დადო თავი
-ლადო კოსტას სუნამოს სუნი აგდის მაგრამ სიგარეტისაც ზუსტად ისეთი სუნი აგდის რაც კოსტას
-ნუთუ მართლა,-ასეთი სუნი ამდის? ვკითხე ჩემ თავს და სამოსს დავყნოსე სიგარეტის სუნი ისე გამჯდარიყო სუნამოს სუნში თითქოს მისი აუცილებელი კონპონენტი ყოფილიყო.
-ძალიან მცივა,-თვალებისგახელა ინება მისმა უმაღლესობამ და დაჟინებით მომაშტერდა
-მაინც დაგირეკა არა?-თქვა საყვედურით მერე ის შველის კისერი მოიღერა და მთელი ხმით დაიყვირა ლაოდის სახელი
-თავს ნუ იღლი არარის სანდრო წაიყვანა
-ჯანდაბა მოღალატე თხასავით გამყიდა.
-სულელი ხარ ლისია
-დიდი მადლობა
-მიყვარხარ
-მადლობა
-ძალიან მიყვარხარ
-ძალიან დიდი მადლობა
-შენ არაფერი გეშველება ლისია
-მცივა აბაზანა უნდა მივიღო
-ასეთ მდგომარეობაში აბაზანაში ვერ გაგიშვებ
-არ მაინტერესებს უნდა ვიბანაო
-რატომ ხარ ასეთი ჯიუტი,-სახე ჩამოვიხოკე სარკასტრულად,-მხოლოდ იმ შემთხვევაში გაგიშვებ დასაბანად თუ მეც იქ ვიქნები
-იოცნებე ტვილდინო,-წამოდგომა სცადა მაგრამ ისევ დაებერტყა საწოლზე
-ჯერ მომისმინე და მერე იწიკვინე ქალბატონო იქვე ვიჯდები უბრალოს კაბინა არ ჩაკეტო და თუ დაგჭირდები დამიძახე
-უნებართვოთ თუ შემოხვალ თავს გაგიტეხავ
-მოსულა,-ხელი გავუწოდე და ავაყენე ისეთი დაუცველი და საყვარელი იყო ასეთ მდგომარეობაში მაგრამ მაინც ვირივით მეჯიუტებოდა.
.......
ლადოზე ისე ვბრაზობდი ლამის იყო მეკივლა არ მინდოდა კოსტა ყოფილიყო ახლა ჩემ გვერდით მის გვერდით ვგრძნოდი როგორი სუსტი და დაუცველი ვიყავი ჩემი სითამამე და გამბედაობდა თოვლივით დნებოდა მისწინაშე და ეს არ მომწონდა.
ცხელმა შხაპმა გამათბო და მომადუნა კოსტას არსებობაც დამავიწყდა და ის იყო უნდა გამოვსულიყავი რომ ფეხი ამისრიალდა და ლამის იატაკს ჩავეხუტე თანაც იქ პირსახოციც არ იყო
-კოსტა,-ვთქვი ნატანჯი ხმით
-ჰა
-პირსახოცი მომაწოდე,-კაბინა დაბურული მინით იყო ამიტომ ვერაფერსაც ვერ დაინახავდა ამით შეგულიანებულმა დავუძახე
-მოდი აქ,-შევკივლე სანამ დავინახავდი რომ თვალები დახუჭული ჰონდა
-დავყრუვდი გოგო შენ საღღი არ გინდივარ და წუნიანს სულ არ შემომხედავ,- ხალათი მომიშვრია და მეც სასწრაფოდ ჩავიცვი
-ჩავიცვი,-ვთქვი ჩამქრალი ხმით
-კარგი,-ხელი მოხვია და საწოლში ჩამაწვინა
-სიარული შემიძლია მე რომ იცოდიე
-ეცი ახლა ამას პატივი უმადური ,-ცუჩი ჩაუტყდა და ლოყა დაეჩხვლიტა
-მადლობა კოსტა,-ვთქვი და საწოლში რომ შევძვერი საბანი ცხვირამდე დავიფარე
-დაიძინე მე ახლავე მოვალ და აქ ვიჯდები არ შეგეშინდეს კარგი?
არვიცი რამდენი ხანი იყო გასული კოსტა არც ის ვიცი რამდენ ხანში ჩამეძინა მაგრამ გონს რომ მოვედი
სრულ სიბნელეში ვიწექი და გაუცნობიერებლად გავყვიროდი კოსტას სახელს
-ლისა,-შემოვარდა გაფითრებული კოსტა ოთახში და მობილურის შუქი მომანათა
-სად იყავი?-აზრზე ვერ მოვდიოდი,-ან მე სად ვარ
-ნუ გეშინია ლადოს სოფელში ვართ,-ღრმად ჩავისუნთქე როცა საბანში გამხვია და მობილურის შუქიც ჩაქრა
-რამ შეგაშინა ეს ფილარმონია ქალი
-გარეთ ქარია?-არ მივაქციე ყურადღება მის სიტყვებს
-ღმერთო რა სი*ი ვარ როგორ დამავიწყდა კარგი პატარავ მოდი ჩემთან ნუ გეშინია,-მითხრა და საწოლში ჩემ გვერდოით მოკალათდა
-არ წახვიდე კარგი?
-ოღონდ შენ მითხარი და სამუდამოდ შენთან დავრჩები,-თავი მკერდზე დავდე და თვალები მაგრად დავხუჭე კოსტა ძლიერად მხვევდა ხელებს და ეს მამშვიდებდა.
იცით კოსტა როგორი იყო? ტიპური სვანი მერე რა რომ ცოტახანი იცხოვრა სვანეთში ნამდვილი მთის ბუნება ჰქონდა მტკიცე იყო მის გვერდით გეგონებოდა ვერაფერი შეგეხებოდა დედამიწის ზურგზე თვითონ მის მიმართ კი ისეთი უმწეო იყავი სული შეგეძრებოდა ფართო მხრები ჰქონდა მშვენიერი მოყვანილობის ნაკვთები ოდნავ მკაცრი და საშინლად დახვეწილი ან ბრმა უნდა ყოფილიყავი ან ბიჭები არ უნდა მოგწონებოდა რომ კოსტას მშვენირება ვერ შეგემჩნია ჰო მშვენიერება მას არ აღწერდა სიტყვა სიმპათიური სიმპათიურობა ისეთი ცნებაა ყველას თავისი ხედვა აქვს ამასთან დაკავშირებით სილამაზეზე კი ასე თუ ისე ყველას ერთი შეხედულება აქვს სწორედ ასეთი იყო კოსტა ადვილად მოგხიბლავდა მისი გარეგნული მხარე მაგრამ თუ მის გულს მისწვდებოდი მიხვდებოდი რომ არამარტო გარეგნულად შინაგანადაც ასეთი იყო შეგეძლო დაყრდნობოდი მაგრამ მე მაინც ნდობა მქონდა მის მიმართ დაკარგული სახუმარო ამბავი ხომ არ არის შენს შეყვარებულს დაქალთან შეუსწრო ეს სხვისგან რომ მომესმინა სასაცილოდაც არ მეყოფოდა მაგრამ თავს ისე შეურაძხყოფილად ვგრძნობდი ლამის მომკლა ამ გრძნობამ ყოველთვის ადვილად ვკარგადვდი წარმოდგენას ბიჭებზე საკმარისი იყო ერთი არასწორი ნაბიჯი გადაედგათ რომ მათ მიმართ სიბრალულის გრძნობა მიჩნდებოდა სხვადასხვა მიზეზით ბევრ ბიჭს დავშორდი მაგრამ კოსტა ის იყო ვისაც მემეგონა რომ ყველაფერს ვაპატიებდი სინამდვილეში დიდიხანია კოსტას მაირიამის ამბავი ვაპატიე მაგრამ არ შემეძლო ამის აღიარება ეს არ იყო სწორე ასე საკუთარ თავის ცუდ დღეში ვაგდებდი ვის არ ყოლია სხვა ქალი მაგრამ იმან რომ ეს ქალი მაირიამი იყო ჭკუიდან გადამიყვანა. მე და კოსტა შეყვარებულობამდე საუკეთესო მეგობრები ვიყავით
-ლისია ჩაგეძინა?
-არა
უკეთ ხარ?
-ჰო
-მიყვარხარ
-მადლობა
-ძალიან მიყვარხარ
-ძალიან დიდი მადლობა,-მომწონს ნერვები რომ ეშლება მაგრამ წელზე ამ სიტყვების მერე უფრო ძლიერად მხვევდ ხელებს და მის დაბერილ ძარღვებსაც ვგრძნობ
-კოს დაიძინე დაიღალე შენც
-მაინც გიყვარვარ რაც არ უნდა მოიგონო რომ ასე არაა
-იოცნებე,-გამოვცერი კბილებს შორის
-ლისია ნუ უარყოფ რომ არ გიყვარდე ახლა აქ მე არ ვიქნებოდი
-მე არ დამირეკავს შენთვის
-რა მნიშვნელობა აქვს,-ეანას ვუყოფ მაგრამ მაინც ვერ ხედავდ და უბრალოდ ვჩუმდები
იმ ღამეს კიდევ ტელეფონის ზარი მეტისმეტი იყო ძლივს ავითრიე წელი და კოსტას მკლავებიდან გამოვძვერი რაც ვაღიარებ სულ არ მსიამოვნებდა
-გისმენთ,-ვთქვი ნამძინარევი ხმით
-დამცხა ამის დედაც,-მომესმა გვერდიდან კოსტამ მაისური გადაიგლიჯა ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით და გვერდი იცვალა
-ლისია გილოოცავ ახალ წელს მრავალს დაესწარი,-ახლა ვიკადრე ეკრანზე დახედვა საბა იყო
-მადლობა საბა მეც გილოცავ,-გამეღიმა მის ყურადღებაზე
-მგონი გაგაღვიძე,-დაიბნა საბა
-არაუშავს საბა უბრალოდ მე თბილისში არ ვარ და მოკლედ ამ წელს ვერ ,,დავხდი,,-ვგრძნობ საბას ხსენებაზე როგორ ირხება კოსტას მხრები და გადმობრუნდა ვდილობ საბასთან ლაქლაქს მალე მოვრჩე რომ კოსტამ რამე სისულელე არ გააკეთოს მაგრამ ვერ ვასწრებ
-ვინაა ლისაია ამ ხალხმა ვერ ისწავლა რომ ღამის საათებში არ დარეკონ
-ვინაა,-საბას ხმა ბრაზით ებზარება
-ლისია მოხვალ თუ მე მოვიდე,-კითხულობს კოსტა და საწოლზე მანიშნებს
-კოსტა ვლაპარაკობ,-წამომცდა ხმამაღლა
-მგონი გაწუხებ ლისია,-ვედრება იგრძნობა საბას ხმაში საშინლად შემეცოდა
-არაფერია საბა უბრალოდ მე ცოტა ავად ვარ და კოსტამ ჩამომაკითხა ჩემი ნების წინააღმდეგ გამიხარდა რომ დარეკე
-კარგი ლისა ყველაფერი რიგზეა? გინდა მე შევცვალო კოსტა?-რა დავუშავე ახალ არა რომ ვუთხრა სხვანაირად იფიქრებს კი რომ ვუთხრა იმედი მიეცემა მმე კიდე სულ არ მინდა საბასნაირი სუფთა ადამიანი დავტანჯო რა უაზრობაა რამ მოაწონა ჩემი თავი,-ლისია მისმენ?
-საბა მადლობა არაა საჭირო ხვალ საღამოს უკვე თბილისში ვიქნები
-კარგი ლისია ხვალ ისევ დაგირეკავ
-ღამე მშვიდობის საბა
-მშვიდობის რა მოგახსენო ძილინებისა ლისია.-ღრმად ჩავისუნთქე და ფანჯარასთან დავდექი მთვარე ანათებდა და სასწაული სანახავი იყო მთვარის შუქზე როგორ ბზინავდა თოვლი
-მრავალს დაესწარი ჩემო სიცოცხლე,-ზურგიდან მეხუტება კოსტა და ხელებს ძლიერად მხვევს
-მადლობა შენც
-რა მეც?
-მრავალს დაესწარი
-შენო სიცოცხლევ არა?
-ნახევრად სვანი რო ხარ ვიცოდი მარა სომეხიც აღარ მეგონე
-თემის შეცვლის კურსებზე დადიხარ?
-არა სპონტანურად მომდის
-კარგად გამოგდის
-მადლობა,-კოსტას კისერში ვათავსებ თავს და ცოტახანი ასე ვდგავართ
-დაწექი სანამ ისევ აგიწია სიცხემ ცივა
-ნეტა რატო გცივა,-შიშველ მკლავებზე ხელებს ვხვევ რომელიც ჩემ მკერდზე აქვს გადაჯვარედინებული
-შენ იწვი რა ჩემი ბრალია,-ხელში ამიტაცა და საწოლში დამაბრუნა,-ურჩი პაციენტი ხარ
-შეგიძლია ექთან ლადოს დაურეკო და წახვიდე
-ხვალ მართლა აპირებ წასვლას?
-არვიცი შენ ხო უნდა დაბრუნდე დედაშენი ცოდოდა ისედაც მარტო შეხვდა ახალწელს
-დედაჩემი თანამშრომლებთან ერთად ბაკურიანში გაძვრა
-მართლა?
-ჰო
-ლია ნახე?
-აბა შენ ეგ თქვი
-სვირინგი როდის გაიკეთე?-მეკითხება და თავს წევს რომ მხარზე უკეთ შემხედოს
-ზაფხულში ერთად რო ვისვენებდით,-წავკბინე ურცხვად არა რა უმადური ვარ მაგრამ ღირსია
-ველური შროშანია არა?
-ჰო
-გიხდება,-მხარზე მკოცნის და ისევ დადო თავი ბალიშზე
-კოსტა იცოდი რატის რო უყვარხარ?-ვკითხე არვიცი რატომ მაგრამ მაინც
-მართლა ლისია? ჩემი ძმაკაცი ხო არაა?
-ეგრე სიყვარული არ მიგულისხმია
-საიდან დაასკვენი?-ისევ წევს თავს და თავისკენ მაბრუნებს
-მე და ლადო მივხვდით ისე
-კაი რა ლადო უმაგრესი ადამიანია მარა ჰალუცინაციები აქვს
-ლადოს ეგეთი რაღაც არ შეეშლებოდა
-კაი რა ქურდს ყველა თავისნაირი გონიაო თუ როგორაა ეგ?
-რა შუაშია?
-დაუკვირდი რატის ქცევებს და მიხვდები რო ეგრეა
-კაი რა ახლა გული ამერევა ლისია მორჩა დაიძინე სისულელეებს ამბობ უკვე მოიცა სიცხე გაგიზომო
-შენ დაჯერება არ გინდა სიცხეს დააბრალე
-გოგო ნუ შემშალე შენ ჭკუიდან როგორ დავიჯერო ეგეთი რაღაცა ბოლობოლო...
-რა ?
-არაფერი არაა საშენო
-კაი რაა
-ლისია ახლა გავბრაზდები და დაისჯები დროზე დაიძინე ბავშვს უნდა ეძინოს ახლა მე როგორც ვიცი
-მე შენზე სამი თვით უფროსი ვარ კონსტანტინე
-ვგიჟდები ეგრე რო მეძახი
-მართლა?
-ჰო
-კაი აღარ დაგიძახებ,-მხრები ავიჩეჩე და ისევ ვაქციე ზურგი
-კაი როგორც გინდა
-მიყ...,-ლამის დაიღუპე და არასწორი სიტყვა წამომცდა მიმიხვდა და თავი ისევ წამოწია
-რასამბობდი?
-მიყურე რამდენიც გინდა მეძინება მეთქი,-მოვხსენი თავი ტყუილების ტომარას
-აუტანელი და მატყუარა ხარ
-მეც მიყ... ლისია
-მართლა მაგის თქმას ვაპირებდი და ნუ დაიწყე უაზრო ოცნება ახლა
ვგეგმავდი რომ დილით კარგად ვიქნებოდი მაგრამ უარესი აღმოჩნდა. დილას საბას ზარმა გამაღვიძა
-ლისია როგირ ხარ?
-უკეთ საბა მადლობა,-ვუთხარი და დამძიმებული თავი ისევ ბალიშზე დავდე.
-დღეს წამოხვალ არა?
-არვიცი საბა თუ სიცხემ არ ამიწია წამოვალ.
- დამირეკე და მაშინვე წამოვალ
-მადლობა საბა დიდი,-ვუთხარი და კოსტას გადავხედე რომელსაც უკვე ეღვიძა
-ნახვამდის,-ლისი
-კარგ დღეს გიაურვებ საბა
მობილური იქვე მივაგდე და ხელები ისევ საბამში ჩავყავი
-ლი კარგად ხარ?
-მემგონი ვკვდები,-ვთქვი დაეჭვებით. კოსტამ ცივი ტუჩები მომაკრო შუბლზე მერე თვალები დამიკოცნა
-სიცხისგან იწვი თერმომეტრს მოვიტან-წამოხტა და გაიქცა.
სიცხე 39° მქონდა
-თავი ასწია წამალს დაგალევინებ,-დავემორჩილე მერე ნახევარი საათი ჩუმად ვიყავით ის ფანჯარასთან იჯდა და სივრცეს უაზროდ გაჰყურებდა მე ხან მას ვუყურებდი ხანაც ჭერს.
მერე ისევ გამიზომა სიცხე მომატებული მქონდა და სააბაზანოში შევიდა ცივი წყლით ასავსებათ სხეულში გამცრა რომ წარმოვიდგინე რა ცივი იქნებოდა წყალი მე არ მქონდა განძრევის თავი აქაც თვითონ მიშველა და ხელში აყვანილი ჩამსვა ყინულივით ცივ წყალში
-კოსტა ამომიყვანე,-შევევდრე ნატანჯი ხმით და წამოდგომა ვცადე მაგრამ უფლება არ მომცა და ხელებო დამიჭირა
-ცოტახანიც ჩემო სიცოცხლე სულ ცოტა,-კიდევ ხუთ წუთს გაგრძელდა ჩემი წამება და მერე ისევ ამიტაცა ხელში სარკესთან დამაყენა წამიერად შევხედე ჩემ თავს ადამიანს არ ვგავდი უფრო სმიგოლს გამეცინა ჩემს აღმოჩენაზე
-მოდი ლისია უნდა გაიხადო ეგ ტანსაცმელი,-ხელიბი ავწიე და გრძელი მაისურიდან ამოვძვერი სანაცვლო მოიტანა და იქვე დადო დანარჩენი შენით გამოცვალე და დამიძახე,-მითხრა და გავიდა
გარეთ ისევ წვიმდა გადაფშვმეტილი ფანჯრიდან ვხედავდი ისეთ სისუსტევ ვგრძნობდი ჭიანჭველაც ადვილად ამიტაცებდა. კოსტამ ცხელი ჩაი შემომიტანა და დალევა მაიძულა
-ბულიონი იხარშება და მანამდე ეს დალიე
-არ მინდა კოსტა გთხოვ დამაძინე
-ლისია არ გამაბრაო მიდი დალიე დროზე. ასეთი საშინელი გემო არც საჭმელს და არც ჩაის არასოდეს ქონია მაგრამ კოსტამ ძალით დამალევინა ბულიონიც და მერე კიტრის მწნილი მომართვა მაღაზიიდან პირის გემოს გამოგიკეთებსო.
საღამოს სიცხემ ისევ მიკლო კოსტა მთელი დღე არ მომშორებია და მასაც ძალიან დაღლილი სახე ჰქონდა
-ლადოა,-მომაწოდა მობილური
-ჩემო ერათადერთო როგორ ხარ?
-უკეთ ლადო
-გინდა ჩამოვიდე ჩემო სიცოხხლე?
-არა ლადო იყავი ხვალ მეც წამოვალ სავარაუდოს ახლა სიცხე არ მაქვს და თუ ხვალაც არ მექნება წამოვალთ
-კარგი ჺამაზო მალე გნახავ თუ ასეა და არ მოგშორდები როგორ შემაშინე ჩემო ანგელოზო
-ძალიან მიყვარხარ ლადო მაპატიე
-ეგ არაფერი ერთ პანიკის შეტევას კი არა შენგამო კიდევ ბევრს გავუძლებ
-ძილინების ჩემო პრინცო,- ვუთხარი და გავთიშე
-ახლა ვიეჭვიანებ
-რატო?
-მე რატო არ მეძახი პრინცს
-იმიტო რო შენ პრინცი არხარ
-აბა რა ვარ ჩემო დედოფალო
-მეფე,-ჩამეცინა და საბანი შევისწორე
-ოჰო ნუთუ მარართლა?
-ჰო
-შენთვის მასხარაც ვიქნები,-შუბლზე მაკოცა და ჩამეხუტა
-კოსტა მეტჯერ აღარ მიღალატო რა
-გპირდები
-კარგი,-სახე მის მკერდში ჩავმალე და თვალები მაგრად დავხუჭე
-ყველაზე მეტად მიყვარხარ ლისი
-მეც არანაკლებ
-მადლობა
-კოსტა მიყვარხარ
-დიდი მადლობა,-ჩამეცინდა და მხარზე ვუკბინე
-ნუ იკბინები თორე სამეფო მეძაღლეს დავუძახებ და დაისჯები
-დიდი ვერაფერი ყოფილხარ ჩემო მეფეო ერთ პატარა ფინიას თუ ვერ უმკლავდები
-შენ ხომ ყველაფერზე გაქვს პასუხი.
-რათქმაუნდა.
-დაიძინე მიდი ძალები უნდა აღიდგინო ხომ ხედავ ისე დასუსტდი ვეღარც მეჩხუბები
-აგინაზღაურებ ხო იცი
-ეჭვი მქონდა.
-მალე გაგიმართლებ.
-ისა და ცოლად როდის გამომყვები?
-ცოლობას მთხოვ?
-არა ასე ყ@@სავით არა უბრალოდ მითხარი როდის გთხოვო და გთხოვ
-კოს სიცხე გადმოგედო?
-მგონი კი,-შუბლზე კიდევ ერთხელ მაკოცა და მერე არაფერი არ მახაოვს ჩამეძინა.
დილას სიცხე აღარ მქონდა ამიტომ აბარგება დავიწყეთ კოსტამ ლადოს ტანსაცმელი რომელიც ამ დღეებში ეცვა გარეცხა და გასვლის წინ მეც გამამზადა წასასვლელად.
-წავედით?
-წავედით,-მძღოლის გვერსით მოვთავსდი.
-მშვენიერია როგორ მოახერხა ლადომ საწვავის ავზის ისე დაცლა რომ ბენზინგასამართ სადგურამდეც არ გვეყო
-ნახე საბარგულშიუეჭველი ექნება რამდენიმე ლიტრი,-ვუთხარი სიცილით და ისიც გადავიდა ლადოს მართლა აღმოაჩნდა საბარგულში საკმარისი საწვავი და გზა განვაგრძეთ
-საიდან იცოდი?
-ლადო მშიშარაა ისე არ წამოვიდოდა აქ მარაგი არ ჰქონოდა
-ზე კაცია ლადო შენთვის
-ლადო პირველია ვინც გულით შევიყვარე
-მე?
-შენ ლადოს მერე გაგიცანი
-მე ხო გიყვარვარ ლადოზე მეტად?
-შენ ყველაზე მეტად მიყვარხარ საკუთარ თავმოყვარეობაზე მეტადაც
-ლადოს შეყვარებული გავიცნოთ და ვიაროთ ორმაგ პაემნებზე
-გიო მართლა მაგარი ადამიანია
-ვაჰ, ამას უნდა შევეჩვიო
-რას?
-რომ შენ ირგვლივუფრო მეტი მამრი ტირალებს
-რას იზამ ყველამდედრმა ზურგი მაქცია დედაჩემიდან დაწყებული.
-ლისი
-არაფერია ხომ იცი ეს თემა არაა დახურული


როგორცკი არდადეგები დამთავრდა სკოლისკენ გავემართე. ძალიან კარგ ხასიათზე ვიყავი მაგრამ ხასიათი მაშინვე წამიხდა, როცა ტკბილად მოასაუბრე მარიამი და ტვილდიანი დავინახე. თვალი ავარიდე ტვილდიანს და კლასისკენ წავესი ისიც მალე შემოვიდა და ვითომ არაფერიო დაჯდა.
-ეს ადგილი თავისუფალია?-ვკითხე საბას და მის გვერდით დავჯექ
-ლისია?-გაბრაზებით შემომხედა ტვილდიანმა
-ახლა არა კოსტა ვლაპარაკობ,-ვუთხარი და ისევ საბას მივუბრუნდი
-რა თქმა უნდა ლისია,-გამიღიმა ბიჭმა და მერხზე დადებულ ხელზე თბილად დამადო თავისი მარჯვენა
-**ზი ფორმაშია,-ჩაილაპარაკა რატიმ ირონიულად,-გულმა რამდენიმე სანტიმატრით დაბლა დაიწია. ყველაფერი კი მერე ისე სწრაფად მოხდა. ტვილდიანი ფეხზე წამოხტა რატის რომელიც მის გვერსით მერხთან იჯდა ფეხი დაარტყა და სკამიდან გადააგდო მერე კი მივარდა და გამეტებით ურტყავდა. არ შემიჩერებია მინდოდა რატის პასუხი ეგო თავისი საქციელისთვის და ტვილდიანს ისე ეტკინა მისთვის, როგორც მე მტკენდა თავისი ყოველი სიტყვით
-არასოდეს, უკანსაკნელად გეუბნები არასოდეს არ თქვა ასეთი რამე ლიაისაზე თორე ამას არ გაკმარებ რატი, გეფიცები ჩემთვის ყველაზე წმინდას, ჩემი ხელით მოგკლავ,-ეუბნებოდა დასისხლიანებულ რატის ტვილდიანი, რომელსაც სამი კაცი ძლივს აკავებდა აქედან ერთი მურმანი იყო.
-კარგი კოსტა წადი შვილო წყალი შეისხი სახეზე რატი შენ კი მედ პუნქტში წადი. საბა შენ რატის გაყევი დათა შენ კოსტას
-ბატონო მურმან თუ არ გინდათ უარსე დღეში დაბრუნდეს რატი მე გავყვები კოსტას,-ამოილაპარაკა საბამ და მურმანმა თავის ქნევით ანიშნა წადიო.
-ლისია კარგად ხარ?_მკითხა მურმანმა როცა ბიჭები გაისტუმრა
-თუ წინააღმდეგი არ ხართ მე სახლში წავალ
-მარტო წახვალ შვილო?
-მე გავყვები,-ლადომ შემოაღო კაი დაუკითხავად და მაშინვე წამოვიდა ჩემ ჩასახუტებლად
-კარგი ლადო წადით,-მარიამის მზერა დავიჭირე თანაგრძნობით სავსე თვალებით მიყურებდა
...
-შენ ვერ მიტან ხო ასეა?
-შენ არაფერ შუაში ხარ ლიაისას ყოველთვის ბევრი თაყვანისმცემელი ყავდა მაგრამ ვაღიარებ შენზე ყველაზე მეტად ვეჭვიანობ
-მე მართლა ძალიან მომწონს ლისია და არ ვაპირებ დავანებო თავი სანამ მისი სურვილი არ იქნება ეს
-გასაგებია საბა გეტყოდი რამეს მაგრამ მეც ასე მოვიქცეოდი შენ ადგილას და არასწორო ვიქნები ჭკუა რო გარიგო.
-კარგია რომ გესმის ჩემი
-ჰო მე შენს ადგილას დავიკიდებდი ყველას და მიზნისკენ გზას გავიკვალავდი
-რატი დიდიხანია ცუდად ექცევა ლისიას ეს უნდა დასრულდეს. დაელაპარაკე მას როგორც მეგობარს,-საბა იმდენად კარგი აღმოჩნდა რომ არა მისი დამოკიდებულება ლისიასადმი დავუმეგიბრდებოდი კიდევაც.
-საბა შენ მაინც არ იცი რა ჭირს დღე?
-ჩემთვის არაფერი უთქვანს მაგრამ ნაწყენია
-ერთხელ ისე მოვიქცე როგორც მას უნდა და ბედნიერი ვიქნები
-უცნაურია არა?-ჩაიცინა
-უცნაურია რომელია შეიძლება შემოგაკვდეს ზოგჯერ ისეთზე გაგიჭედავს.
-რომ არ გიყვარდეს არ მოუთმენდი არა
-ნამდვილად ჯანდაბაში გავგზავნიდი და დავემშვიდობოდი.
საბა მადლობა ყველაფრისთვის
-რას გულისხმობ კოსტა?
-იმისთვის რომ მისდამი ყურადღებას იჩენ და თბილად ეპყრობი ლისიას არავინ არ ყავს მეგობრების და მამის გარდა ის ყველაზე სუფთაა ვინც შემხვედრია, იმაზე სუფთა და სპეტაკია ვიდრე ვინმე ამ ქვეყნად
-ვიცი კოსტა, ვიცი და ვაფასებ რომ შენც მის გვერდით ხარ.
-თეთრი ბაირაღებიც ხო არ გავშალოთ,-ვკითხე და გამეცინა
-შენ თუ გინდა გაშალე მე ლისიას დაველოდები,-ალმაცერად გადმომხედა და გადაიხარხარა მეც გამეცინა.
-თუ ოდესმე ლიასიას გადაყვარებას შეძლებ ვიმეგობროთ
-ან თუ ორივეს გაგვაწბილებს
-ჰო ამ შემთხვევაშიც.
-მიხიარია რომ შენი ეს კუთხე გავიცანი
-მეც კოსტა ტვილდიანო,-ხელი გამომიწოდა მეც იატაკიდან წამოვხტი და ისევ სხვადასხვა მხარეს წავედით.

ლისია სამი დღე არ მენახა ჭკუიდან გადავყავდი მის საქციელს სოფლიდან რომ ვბრუნდებოდით ვიფიქრე, რომ შევრიგდით მაგრამ ის ისევ გამიუცხოვდა. საღამოს ალბათ ვნახავდი სკოლის წვეულებაზე მაგრამ საბასთან ერთად იქნებოდა და არვიცი ამას როგორ გადავიტან. .
.......,,.......,,.........
ლადო მანამ მოვიდა სანამ საბა მოვიდოდა, რაღა მანამ სამი საათით ადრე მე უკვე მომზადება მქონდა დაწყებული. თავისი ხელით წამისვა მანიკური, ფრჩხილები გამიკეთა და თმა ისე ჩამიწმა სალონში გაუჭირდებოდათ ასეთი ვარცხნილობის გაკეთება. ჯერი ჩაცმაზე მიდგა ლადოს ჩემი კაბა ნანახი არ ქონდა და სულ მოუთქმელად მელოდა როდის ჩავიცვამდი. მეც ბევრი აღარ დავაყოვნე და მოვარდისფრო მოთეთრო კაბა გამოვაძვრინე კარადიდან რომელიც დავარსნილი ნაჭრისგან იყო და ძალიან ლამაზი ბისერები ამშვენებდა კაბა აფსოლუტურად სადა იყო და ამაში იყო მისი სილამაზეც.
-ღმერთო ჩემო ლიასია გეი რო არ ვიყო დავიკიდებდი მეგობრობას და სიყვარულს აგიხსნიდი,-აღშფოთებული მიყურებდა ლადო და ტუჩზე ხელი ჰონდა აფარებული
-ლადო ნუ მაწითლებ
-ულამაზესი ხარ ჩემო დედოფალო, მოიცა ფოტო უნდა გადაგიღო
-ლადო მოვა სადაცაა საბა მაკიაჟი გამიკეთე ახლა და მერე ეგ
-კაი ჰო,-ლადომ მკვეთრი მაკიაჟი გამიკეთა და მერე უფრო გაფართოებული თვალებით მიყურებდა.
-ახლა მე ჩავიცვამ,-სააბაზანოში შევიდა და ნახევარ საათში ისეთი გამოვიდა მეც იგივე ვუთხარი გეი რო არ იყო შემიყვარდებოდი თქო.
-ახლა ფოტო გადავიღოთ,-ამ დროს კარზე ზარის ხმა გაისმა და მე გასაღებად წავედი, საბა იყო.
-ლისია?-გაოგნებული მიყურებდა
-საბა გადასარევ დროს მოხვედი,-გამოვიდა ქარბორბალასავით თეთრ სმოკინგში გამოწყობილი ლადო,-ფოტო გადაგვიღე მიდი.
დაბნეულმა საბამ ტელეფონი ჩამოართვა და ფოტოები გაგვიღო
-ყველა კაია,-აღფრთოვანდა ლადო და მობილური შეათამაშა ხელში,- ოქროს ბიჭი ხარ შენ.
-წავიდეთ?
-ჰო
-ლადო გასვლამდე კარი ჩაკეტე.
-ოკ
-ლისია აქამდე ვერ გითხარი ენას ვერ ვიბრუნებ პირში ისეთი ლამაზჲ ხარ
-მადლობა საბა შენც სიმპათიური ხარ ძაან.
-მადლობა.
საღამო ერთ-ერთ საბანკეტო დარბაზში იყო და სკოლის ნახევარს აქ მოეყარა თავი. მე და საბამ კუთვნილი ადგილი დავიკავეთ და მალე გიორგი და ლადოც მოვიდნენ.
-ლისია მართლა შენ ხარ?
-კი გიორგი მე ვარ
-ულამაზესი ხარ,-გავუღიმა სასიძოს და გადავკოცნე
-შენც უსიმპატიურესი ხარ.
-ნუ ეგ თავისთავად.
ვღელავდი ტვილდიანს ვერ ვხედავდი მაგრამ ვიცოდი აქ იყო მის მზერას ვგრძნობდი და ნერვები მეშლებოდა მე რომ ვერ ვხედავდი.
მნიშვნელოვანი არაფერი ყოფილა, საბა მთელი საღამო არ მომშორებია ბოლოს დავიღლე და საპირფარეშოში წასვლა მოვიმიზეზე უკვე გამოვდიოდი როცა კოსტამ დამიჭირა და კედელზე მიმანარცხა
-უხეშო,-ამოვიკვნესე ტკივილისგან თვალთ დამიბნელდა
-რატო მექცევი ასე ცუდად ჰა?-თვალებში ცეცხლი უგიზგიზებდა
-იმიტო რო დავინახე მარისთან ერთდ რო კისკისებდი
-როდის?-დაიბნა
-გასულ კვირას
-ვიცოდი რომ ან მოგიყვებოდა ან დაგვინახავდი ამიტომ ეს ჩვიწერე
,,-კოსტა მისმინე მინდა ავუხსნა რაც მოხდა,-გაისმა მობილურიდან მარიამის ხმა
-მე ნუ მეუბნებიი მას უთხარი
-შენ რატომმ გაპატია და მე არა
-იმიტომ რომ მე მთვრალი ვიყავი და ლისიას მეგონე შენ კი თვითნებურად შემომიხტი საწოლში,,
-რა იდიოტი ვარ,-ამოვთქვი და კოსტას ჩავეხუტე
-ახლა გაიგე?
-უნდა მეკითხა შენთვის უბრალოდ შემეშინდა
-მოდი წავიდეთ აქესან...

-არაუშავს ,-გულში ჩამიკრა და დიდიხანი ვიდექით ასე ჩახუტებულები მერე სახლში წამიყვანა.
-დავრჩე?
-თუ გინდა დარჩი,-მხრები ავიჩეჩე და ისიც დაუფიქრებლად შემოვიდა ოთახში.
-დაჯექი გამოვიცვლი და დავლიოთ რამე
-მიდი შენ გამოიცვალე დასალევს მე მივხედავ. რას დალევ,-კისერი წაიგრძელა რომ ეკითხა
-გამაოცე,-ვუთხარი და ოთახის კარი დავხურე.
მალე გამოვიცვალე მაკიაჟი მოვიშორე და ხალათსა და პირსახოცში გამოწყობილი დავბრუნდი კოსტას პიჯაკი სკამზე მიეფინა ბაფთა შეეხსნა ყელზე და ისე უბრალოდ ჰქონდა შემოდებული ცალი ფეხი გამოეშალა მეორეს მუხლზე კი ხელს ათამაშებდა ნერვიულად მაგიდაზე ორი ფუნჯანი ჩაი იდგა და ორთქლი ასდიოდა.
-რისია?-დავყნოსე ჩაი და კოსტას შემოვუარე რომ დავმჯდარიყავი
-ვანილის,-თავი უკან გადმოსწია და გამიღიმა.
-კარგია, ეგ ჩაი დარჩენილი თუ იყო არც მეგინა.
-არც იყო ჩავედი და ვიყიდე
-ნუთუ მართლა
-დიახ,-გაეღიმა და ფინჯანზე მანიშნა.
-ძალიან გემრიელია.
-ხო იცი პირველი პაემნის გენი მოგონებიდან არ იშლება,-თვალი ჩამიკრა რაზეც გამეცინა
-თავიდანვე იყო შენში რაღაც შარმი.
-ჰო აბა ყველა მეხუთე კლასელი კი არ პატიჟებს გოგოს პირველად ვანილის უგემრიელეს ჩაიზე
-შენ იცინე კოს და იმ ჩაის გემო ახლაც მახსოვს უეჭველია რაღაც დანამატი ქონდა
-ეგ ჩემო სიცოცხლე ნამდვილი ვანილის ჩაი იყო პაკეტში ჩაყრილი ნაგავი კი არა. იმ კაცმა დედაჩემს მერე კიდე ჩამოუტანა შავი ჩაი ისიც არაჩვეულებრივი იყი.
-მე მაინც თურქულს ვანიჭებ უპირატეაობას ხო იცი
-ეჰ ლისია მარტო ბიჭში გაქ გემოვნება.
-კიდე კაი,-ენა განოვუყავი და ჩაის უკანასკნელი ყლუპი მოვსვი.

-მოდი ჩემთან რა,-ხელები შემომხვია წელზე და თავი მუცელზე დამადო თითები შევუცურე თმაში და დიდიხანი ვიყავით ასე.
-წავალ ახლა მე და ხვალ გამოგივლი ერთად წავიდეთ სკოლაში
-კაი კოს ხვალამდე,-დავემშვიდობე და გავაცილე. თავად კი სახლში შევბრუნდი და დასაძინებლად დავწექი.
........
ესეც მეორე თავი მინდა ვთქვა რომ კიდევ ორი მაქსიმუმ სამი თავი იქნება და ამით დამთავრდება. ძალაიან გთხოვთ კომენტარები გააკეთოთ .
ბოდიშს ვიხდი შეცდომების გამო.
მიყვარხართ