ირგვლივ არის ხმაური, ცა კი მოღრუბრულია
და ასეთი გარემო არის ჩემი მეგზური
ჩემი გული ტანჯული კვლავაც მოღუშულია
სხეული კი მიხდება, უგულო და ველური

ამ ცხოვრებამ დამჯაბნა, თითქმის გამანადგურა
სიცივეა ჩემს გულში, მთები კავკასიონის
და ტერენტი გრანელმა ჩემში დიასადგურა
და მეწვია მე ტანჯვა დიდი გალაკტიონის

გული თითქმის მომიკვდა, შენ ხომ ისევ სხვასთან ხარ
და მე უკვე გამიქრა თითქმის ბოლო იმედი
საყვარელო იცოდე მე ძალიან მიყვარხარ
შენი სახე მანათებს, როგორც დილის სხივები

შენი გულის გაღება მე ხომ ასე მინდოდა
და შენს სულში ჩახედვა, ძაან ნაზად, სათუთად
მაგრამ ალბათ შენს გულში, ხომ ძალიან ციოდა
და მეც დავიგვიანე, სხვამ გაგათბო მაცდურად

და მე ისევ მარტო ვარ ვტირი როგორც მშიერი
და არ ვიცი ოდესმე მე თუ სხვას შევიყვარებ
შენ კი ალბათ იქნები საშვალოდ ბედნიერი
მაგრამ ღვთიურ სიყვარულს ვერასდროს შეიზავებ

ერთადერთი იმედი დამრჩა ისევ მე ღმერთის
არ გამწირავს ბოლომდე, ოდესმე გადამარჩენს
შენ კი ჩემო სიცოცხლე იყავი ბედნიერი
ხოლო მე რაც მომელის ცხოვრება დაგვანახებს