^^^
- ახლა თუ არ მეტყვი საით წავიდე სკოლაში არ ვიცი და ექსკურსიაზე უეჭველი ამოვყოფთ თავს ! - გაუცინა და ღვედს ხელით დაეჯაჯგურა.
- მოიხსენი ეგ , მაინც არავინ გაგაჩერებს !
- იყოს , ბოლომდე დავიცავ ბარემ კანონს ...
- პირდაპირ იარე და პირველივე გადასახვევში გადაუხვიე, მერე კიდევ პირდაპირ იარე და დაინახავ გზაზე სკოლას .
- კარგი ...
- ახლა სკოლაში თქვენობით უნდა მოგმართო ხო ? - ჰკითხა ირონიულად და ჩანთის შესაკრავს წვალება დაუწყო თითებით.
- ხო , სასურველია თანაკლასელებმა ვინმეზე ნაკლებად არ იგრძნონ თავი , თორე სკოლის გარეთ თუ გინდა მთათუმანიც შეგიძლია დამიძახო ! - გაუცინა და მსუბუქად გადაუხვია პირველივე გადასახვევში.
- ეს ნამიოკი იყო კლასში მთათუმანი არ დამიძახოო ? - გაეცინა და ცალი თვალით გახედა ურეაქციოდ მყოფ ბაღათურიას.
- არა , ეგ ნამიოკის გარეშეც ნათელია რომ არ უნდა დამიძახო ... ბოდიში ! - გაუღიმა და მობილურს უპასუხა . - ხო სანდრა ...
- კი ... სკოლაში მივდივარ და რომ გამოვალ მერე დაგირეკავ , კარგი მიდი ... მეც ! - წარბშეკრულმა დააგდო ტელეფონი და უხერხულად აწურულ მარიამს ცალი თვალით გადახედა. -რამდენი გაკვეთილი გაქვს ?
- 3 ...
- მეც , სკოლის გასასვლელთან დამხვდი და წამოგიყვან სახლში ,თუ სადმე სხვაგან არ მიდიხარ !
- არა არსად არ მივდივარ , თითქმის ყველაფერში წინა წელს ვემზადებოდი , ასე რომ წელს მხოლოდ ვიმეორებ .
- კარგი არჩევანია , ანუ ძალიან გადატვირთული გრაფიკიც არ გქონია .
- არა გადატვირთული გრაფიკი არ მაქვს , უბრალოდ ჩემს კლასელებს რაღაცეებში ვეხმარები ხოლმე ვისაც საშუალება არ აქვთ , ამიტომ ზოგჯერ სკოლაში ვრჩები გაკვეთილების შემდეგ .
- კარგია კეთილ საქმეს ეწევი ...
- შენც ...
- ეგ რა სალაპარაკოა ! - გაუღიმა და მანქანა სკოლასთან გააჩერა . - დღეს კარგი ამინდია ,იმედია ექსკურსიას ჩამიტარებ , აზრზე რომ ვიყო სად ვაპირებ 6 თვე ცხოვრებას !
- თუ ასე მთხოვ ... - წაუსისინა და ურეაქციოდ გადავიდა მანქანიდან .
- ხათრიანი გოგო ! - გაუღიმა და სკოლის შესასვლელისკენ ისევ მოზომილი ნაბიჯებით წავიდა და დატოვა ასე ნერვებმოშლილი მარიამი კუბში.
დავიჯერო ამ ბიჭის გამწარება ასეთი რთულია ? არაფერზე რეაქცია არ აქვს , მგონი შიგნიდან ხეა .
^^^
გაკვეთილზე იჯდა და სიმწრის სიცილით უყურებდა გოგონების სახეებს , ყველა საცოდავი სახით მითხავებოდა ახსნის პროცესში მყოფ ბაღათურიას და მგონი არავინ არ უსმენდა.
ბიჭები გოგონებზე კაიფოდნენ ,გოგონები კიდევ მერამდენედ აშიშვლებდნენ ბაღათურიას ფიქრებში ვინ მოსთვლის.
ბოლოს წარბებშეკრულმა ირონიული ღიმილით გადმოხედა გათხავებულ მდედრებს მათემ და მაგიდაზე ხელებდაყრდნობილი მიაჩერდა ყველას.
- ამ სკოლაში იმიტომ არ ჩამოვსულვარ , რომ ისე წავსულიყავი არაფერი დამეტოვებინა აქ , ვერ დავუშვებ ჩემს კვალიფიკაციაში ვინმემ ეჭვი შეიტანოს მხოლოდ იმიტომ რომ ასეთი გონებაგაფნტულები მისმენთ ყველა , ცოტა გონს მოდით და შეეცადეთ ეს სასიამოვნო ფიქრები გაკვეთილის შემდეგ დააბუდოთ თქვენს ტვინებში , თუ ამას ვერ მოახერხებთ იძულებული ვიქნები უკან დავბრუნდე თბილისში და ჩემი საქმე მშვიდად გავაგრძელო ,კიდევ ერთხელ შევნიშნავ რომ თუნდაც ერთ-ერთი თქვენთაგანი არ მისმენს მე კი არა თქვენ დატოვებთ კლასს , ეს გაფრთხილებაა და არ გეგონოთ , რომ ვხუმრობ ... წლის ბოლოს თქვენი შედეგები ჩემს სახელზე დაიწერება , ასე რომ კეთილი ინებეთ და ის აკეთეთ სკოლაში რისთვისაც ხართ მობრძანებულები , ჩამოავაყალიბე თუ მეორეჯერაც გავიმეორო ? - იკითხა წარბებშეკრულმა , ძალიან მშვიდი ხმით და ყველა ორ წამში მოაფხიზლა.

მარიამმა ფხუკუნით ჩარგო ცხვირი თითებში და თვალებმობრიალე მასწავლებელს ანიშნა ჩუმად ვარო.

მესამე გაკვეთილი , რომ დასრულდა მასთან ერთად გავიდა კლასიდან და ძალიან დიდ ხანს იკავა მომაკვდინებელი ხარხარი ,რომ სკოლაში ვინმეს არ გაეგო.

- ძალიან გთხოვ სწრაფად დაქოქე მანქანა და ამ ტერიტორიას მომაშორე რომ ბოლო ხმაზე სიცილი შევძლო .
- და იქ რატომ ვერ გაიცინე ?
- იმიტომ რომ ჩემი გაცინება იმაზე უარესი იქნებოდა ,მე რომ შენთვის მთათუმანი დამეძახებინა .
- რატომ ? - გაკვირვებულმა გადმოხედა და ტერიტორიას მანქანა მთელი სიჩქარით მოწყვიტა.
ძლივს შეკავებული ფხუკუნი მალევე გადაეზარდა ხარხარში , აი ისეთში მართას რომ შეურაწყოფს ხოლმე მისი შვილობით.
ბაღათურიამ ცოტა ხანს გაკვირვებულმა უყურა , მერე თვითონაც გაეცინა და მანქანა გზაზე გააჩერა.
- ჯერ იმაზე მოვკვდი როგორც გიყურებდნენ და მერე იმან ვაფშე გამაგიჟა რეებიც უთხარი !
- ხო აბა ეგენი რომ ჩაიჭრნენ გამოცდაში იმას კი არ იტყვიან ბავშვი იყო უყურადღებოდ და არ უსმენდაო , მაშინვე მე მომახტებიან რა გააკეთა აქ , რომ იყო ჩამოსულიო.
- ხო მართალია ... - ფხუკუნით დაუქნია თავი და თვალებმოჭუტულს სიცილით მიაჩერდა. - ვერ ვჩერდები და რა ვქნა ... - ისევ თავიდან ახარხარდა და ღვედი შეიკრა.
- მოიხსენი ეგ მაინც არავინ გაგაჩერებს ... - უთხრა თავისივე სიტყვებით და თავით ღვედზე მიანიშნა.
- ბარემ ბოლომდე დავიცავ კანონს ... - უპასუხა ეშმაკური ღიმილით და წინ გაიხედა.
- ჯერ სახლში მივიდეთ თუ პირდაპირ წამიყვან დასათვალიერებლად.
- ჯერ სახლში მივიდეთ , ვჭამოთ და მერე წავიდეთ , ისე რისი ნახვა გინდა არაფერი ისეთი ამ სოფელში არაა ...
- რაც არის ის ვნახოთ !
- თუ გინდა ჩვენი ბოსტნებიდან დავიწყოთ ... - ჩაისისინა ირონიულად.
- ეგრეც ვაპირებდი ! - გაუღიმა მშვიდად და თვალებდაქაჩულს სიცილით აურია ისევ თმა.
- რამე ეტყობა ჩემს თმას რომ ცომივით გუნდაობის დამატება ჭირდება ?
- დავარცხნილი მაინც არაა და არ გკიდია ? - ჰკითხა და გადასახვევში გადაუხვია.
- ვაახ შენ ჟარგონებიც იცი ?
- 90 წლის კაცს ვგავარ ?
- არა რა ვიცი ... ძალიან წესიერად ლაპარაკობ თითქოს ...
- გკიდიაში არაწესიერი თუ დაინახე წარმომიდგენია ჩემს ძმაკაცებთან დიალოგში რომ მომისწრო რეებს იფიქრებ ჩემზე.
- გარყვნილი ფუფ ... - გაიცინა და მობილურზე საათს დახედა.
^^^
- სად მიდიხართ ? - გაკვირვებულმა გადახედა მართამ კარისკენ მიმვალ შვილს და სტუმარს.
- მათეს რაღაცეებს დავათვალიერებინებ და მოვალთ !
- კარგი ... - გაუღიმა და სამზარეულოში შებრუნდა.
- საიდან დავიწყოთ ? - იკითხა და ხელები ერთმანეთს გაუხახუნა.
- წამო დღეს ჩვენს მიწებს დაგათვალიერებინებ ,ოღონდ მანქანა დატოვე !
- კარგი ...
- მოკლედ ამ ტერიტორიაზე ნაკვეთები გვაქვს დაყოფილი , ქვევით ყანაა ... იმედია იცი რას ნიშნავს ყანა და რა მოდის იქ ხო ? - გაუღიმა ირონიულად და ხელები მუცელზე გადაიჯვარედინა.
- მერე ? - იკითხა ურეაქციოდ და თვალი „ყანისკენ“ გააცოცა . - იქით რა არის ? - თითი გვერდითა ნაკვეთისკენ გაიშვირა.
- მანდ ბოსტანია , ბოსტანშიც იცი ალბათ რა მოდის ... - თავისას მაინც არ ეშვებოდა მარიამი.
- ვენახი გაქვთ ?
- უი ვენახიც იცი რა არის ? თუ დასალევის პონტში ?
- აა , აი ვხედავ ვენახს ... - შესძახა და ღიმილით წავიდა იქითკენ.
- ღმერთო რა ვუყო როგორ გავამწარო ?
- რამე მითხარი ?
- არა არაფერი ... აი იქ ქვემოთ საძოვარია,საქონელი იქ ჩაყავს ხოლმე დედას.
- სად აბინავებთ ხოლმე ?
- იქ ხედავ ბოსელს ? - თითი ხის საშუალო ზომის შენობისკენ გაიშვირა.
- კი ...
- მანდ არიან ძროხები , იქით ოდნავ პატარა ადგილი რომაა მანდ ღორები არიან და აი ძალიან გრძელი რომაა იქ მამას ყავს ორი ცხენი ...
- ცხენი ? იცი ჯირითი ?
- კი ... შენ ? - ჰკითხა და ღიმილით მიაჩერდა მოშორებით მდგომ შენობებს.
- კი ... მეც მყავს ცხენი ...
- სოფელში ?
- არა ... თბილისში !
- მართლა ?
- ხო ... - გაუღიმა და გარშემო მიმოიხედა . - არის კიდევ რამე ?
- წამოდი ძალიან ლამაზ ადგილს გაჩვენებ , უფლებას გაძლევ იცოდე , გაითვალისწინე რომ ის ადგილი არც დედამ იცის და არც მამამ , ჩვენს ტერიტორიაზეა მაგრამ მაინც არ იციან .
- რა არის ასეთი ? - ჰკითხა და უკან მშვიდი ნაბიჯებით მიჰყვა.
- აი ... - გორაზე აიყვანა და ღიმილით შემოდგა წვერზე.
- ფრთხილად , არ გადავარდე ! - ხელზე დაექაჩა და ღიმილით მიაჩერდა წინ გადაშლილ ულამაზეს ხედს.
გულაჩქარებული დააკვირდა მამაკაცის ხელს და წამში აუკიაფდა ლოყები წითლად.
იგრძნო , როგორ ესიამოვნა ბაღათურიას შეხება მის სხეულს და როგორ დაუარა სხეულის თითოეულ წერტილში ელექტონებმა.
მერე ნაწყენი მიაჩერდა მის უემოციო სახეს და იმას,რომ აღტაცებული მის ნაჩვენებ ხედს შესცქეროდა და არა მის ხელში მოქცეულ თითებს.
- ულამაზესია , რატომ უკარგავ მსგავს კომფორტს იმ ადამიანებს ვინებმაც ეს ადგილი არ იციან ?
- იმიტომ რომ აქ მაშინ მოვდივარ როცა მშვიდად ყოფნა მინდა , მაშინ როცა ყველასგან შორს გავრბივარ და მაშინ როცა არავის დანახვა არ მინდა .
- გეშინია რომ ვინმე დაგხვდება და ისეთს დაგინახავს როგორიც ხარ ?
- ეგ რა შუაშია ... უბრალოდ ...
- უბრალოდ არ გიყვარს როცა ემოციურს გხედავენ , ასე არ გიჭირს ?
- შენ მოგწონს სახალხოდ ტირილი ?
- არა და არც ვტირი , მაგრამ ეგ რა შუაშია , კაცის და ქალის ტირილი ერთია ?
- რა მნიშვნელობა აქვს კაცია თუ ქალი , ორივე რაღაცის გამო ტირის.
- შენ მოგეწონება ბიჭი რომელიც შენს წინ იტირებს რამდნჯერად რაღაც ეტკინება ?
- არა ...
- ხო მე მომეწონება ეგეთი გოგო! - გაუღიმა და ხელი გაუშვა. - ბნელდება წამოდი დავრუნდეთ !

დადადააამ !
ძალიან ძალიან დიდი მადლობა იმ სიტყვებისთვის რომელიც მივიღე თქვენგან გუშინ და დამიჯერეთ იმ სიყვარულს რომელსაც თქვენ მაძლევთ მე ასმაგად დაგიბრუნებთ ამ ისტორიით , ყოველშემთხვევაში შევეცდები !
მადლობა შეფასებებისთვის და იმედია არ მოდუნდებით , მინდა ყველას აზრი მოვისმინო პერსონაჟებზე , მალე უფრო და უფრო გამრავლდებიან და უფრო და უფრო საინტერესო გახდება ისტორიაც , შევეცდები გავწელო :დ გააჩნია როგორ მოიქცევით !
აბა ველოდები თქვენს შეფასებას საყვარლებო და თბილუნიებო !
მარიაააააამ , მარიაააამ , რამდენი ხანია არ მომიწერიაა :დდდ

პ.ს თავები გაიზრდება , მთავარია თქვენი ემოციები და ინტერესი დავინახო